Rapporti verbatim tad-dibattiti

It-Tnejn, 11 ta' Diċembru 2017 - Strasburgu

19. Rapport dwar iċ-Ċittadinanza tal-UE 2017: Insaħħu d-Drittijiet taċ-Ċittadini f'Unjoni ta' Tibdil Demokratiku (dibattitu)

  Przewodniczący. – Kolejnym punktem porządku dnia jest sprawozdanie sporządzone przez Beatriz Becerrę Basterrecheę w imieniu Komisji Petycji w sprawie sprawozdania na temat obywatelstwa UE z 2017 r. Wzmocnienie praw obywateli w Unii demokratycznych zmian (2017/2069(INI)) (A8-0385/2017).

  Beatriz Becerra Basterrechea, ponente. – Señor presidente, señora comisaria, gracias por estar aquí. La Unión Europea no es solamente un conjunto de instituciones ni una unión bancaria, por importante que nos pueda parecer. Si la Unión Europea significa algo, significa ciudadanía. Significa los derechos y libertades de quinientos millones de personas. Significa la igualdad ante la ley y el fin de la discriminación. Significa formar parte del mayor espacio democrático del mundo.

Esto es lo que convierte a Europa en un ejemplo para todos los países. Un espacio político y moral que ofrece una alternativa a modelos autoritarios pujantes en lo económico, como el chino, o amenazantes en lo militar, como el ruso. Por eso, es para mí un orgullo muy especial ser ponente de este informe, del que me gustaría destacar algunos puntos.

Pedimos desbloquear las negociaciones para la Directiva europea de lucha contra la discriminación, que lleva una década guardada en el cajón. Y pedimos para ello la participación decidida, sobre todo de los Estados miembros. No puede quedar un solo resquicio de discriminación, por el motivo que sea, en el terreno de la Unión. No puede haber una auténtica ciudadanía sin seguridad. Por eso, el informe pide una agenda europea de seguridad contra cualquier amenaza terrorista presente o futura, que incluya la armonización de acciones en los Estados miembros y que debe pasar, en mi opinión, por unos servicios de inteligencia europeos. Contra peligros globales, soluciones europeas.

La prevención, detección y desactivación de la radicalización es también un elemento de seguridad esencial. Necesitamos dotarnos de programas y recursos para hacer frente a los desafíos de nuestras sociedades abiertas y multiculturales. Europa fracasa cada vez que un joven europeo se pasa al bando de los que quieren destruirla. La ciudadanía tiene una relación estrecha con la verdad. Si no conocemos los hechos, nuestros derechos estarán en peligro. Europa debe dotarse de las herramientas para luchar contra la propaganda y las noticias falsas, que buscan socavar la democracia y que, en demasiadas ocasiones, llegan a nosotros bajo el patrocinio de regímenes autoritarios.

La igualdad de género es otro de los campos en los que nos jugamos el verdadero significado de la ciudadanía. Es hora de concluir la adhesión al Convenio de Estambul y de promulgar una Directiva contra la violencia de género. Es hora de ayudar, en resumen, a derribar el muro de silencio que protege a los que acosan a las mujeres y abusan de ellas. Muchos países de la Unión Europea han estado entre los primeros en reconocer los derechos del colectivo LGTBI, pero la ciudadanía no puede trocearse, de modo que debemos asegurar que tales derechos se respetan por igual en cualquier país de la Unión.

A día de hoy, muchos europeos con distintas formas de discapacidad tienen imposible o muy difícil ejercer su derecho al voto. Dado que sin sufragio no hay ciudadanía, es urgente eliminar los obstáculos de forma inmediata. También las trabas burocráticas y el exceso de papeleo y de instancias que se convierten en un obstáculo a los derechos de los europeos. Proponemos que las oficinas de la Unión en los países miembros se conviertan en ventanillas únicas que faciliten el acceso a la información y a los servicios de la Unión.

Y hablando de ciudadanía, es inevitable hacer una mención al brexit. Por primera vez, un Estado miembro dejará de serlo si no se corrige el rumbo. Y quiero recordar, como hago siempre, que el artículo 50 es reversible. Tal vez no hemos hecho lo suficiente hasta ahora para explicar lo que significa dejar la Unión Europea en términos de derechos, en términos de ciudadanía. Nadie ganará con la salida del Reino Unido, pero los británicos perderán unos derechos que —estoy segura— terminarán echando de menos.

En definitiva, cuando celebramos los 25 años del Tratado de Maastricht, cuando celebramos los 25 años en los que por primera vez dimos carta de naturaleza a la ciudadanía europea, quiero darles las gracias a todos los ponentes alternativos, a todos los equipos que nos han ayudado a hacer este informe de consenso, trabajado en colaboración con la Comisión, que espero que sea una herramienta muy potente para que este tercer informe sobre la ciudadanía sea lo que necesitamos tener en nuestra mano para hacerlo efectivo.

  Csaba Sógor, rapporteur for the opinion of the Committee on Civil Liberties, Justice and Home Affairs. – Mr President, I would like to congratulate the rapporteur for her work in this vital area of European construction. Indeed behind the immense symbolic value of common citizenship binding people into one European community, there is a complex legal and political foundation. ‘EU citizens’ covers many areas of immense importance, starting from the much cherished freedom of movement, via democratic participation in local and EU governance, to protection outside EU borders, to name only a few.

Nothing highlights better, the value of these achievements and the problems painfully exposed by the Brexit process for the lives of millions of citizens facing great uncertainty and anxiety regarding their future. But EU citizenship is far from being a finished project. If I were to point out one single aspect that is conspicuously missing today from this endeavour, it would be the effective protection of EU values in the case of autochthonous minorities. EU minority citizens who are still subject to discriminatory practices today rightly feel that this gap needs to be addressed.

  Violeta Bulc, Member of the Commission. – Mr President, EU citizenship lies at the core of the European Union. It is a powerful sign that we, as Europeans, belong to a union of common values. Moreover, EU citizenship brings with it a range of rights, including the much cherished right of free movement and rights of democratic participation. All EU citizens can stand and vote in both local and European Parliament elections in their state of residence, and all citizens have the right to participate in a European ...

(The speaker was interrupted by the President following interpretation problems.)

In addition, every citizen of the Union has the right to petition the European Parliament, and I use this opportunity to recognise the work undertaken by the Parliament’s Committee on Petitions to help our citizens protect and enforce their EU rights.

EU citizenship is also inextricably linked to equality. EU citizens have the right to be treated equally regardless of their nationality. Our citizens are protected by the Union’s legislation and actions against discrimination based on sex, racial or ethnic group, religion or belief, disability, age or sexual orientation. The regular EU Citizenship Report is a demonstration of the Union’s continuing commitment and outreach to its citizens. It gives us the opportunity to reflect together on what the EU can do better to improve and strengthen the rights of EU citizens.

I thank Parliament for the structured input it gave to the Commission for this year’s report. I would also like to thank the rapporteur, Beatriz Becerra Basterrechea, for her tireless work in steering Parliament’s reaction to the Commission’s report to its conclusion.

The Commission Citizenship Report 2017 priorities include the promotion to the status of EU rights and values of: participation in democratic life, simplification of the daily lives of our citizens and strengthening security. In relation to each priority, the Commission has set out in the report its ongoing and future activities for delivering.

My short intervention does not allow me to do justice to all the activities, but let me say a few words on two particular areas of action. Firstly, as regards both promoting EU citizenship rights and enhancing participation in the democratic life of the Union, our research showed that on average only 54% of EU citizens were aware of their right to vote and stand in municipal elections in their country of residence. We are committed to improving this figure by raising awareness on electoral rights and developing best practices to make it easier for EU citizens to vote in both local and European elections.

Secondly, on free movement, rights and security, the Commission’s 2018 work programme will include two specific initiatives to enhance EU citizens’ rights to consular protection when traveling outside of the EU. We are currently looking at improving the security features of the EU common format emergency travel documents. The aim is to improve the security of EU documents used to cross our common external borders. At the same time, we will be raising awareness of our EU citizens’ right to consular protection by the authorities of any Member State.

We are looking at options to improve the security of EU citizens’ national identity cards and residence documents. The aim is to improve the security features of such documents to address security gaps and document fraud, and to help remedy practical obstacles faced by EU citizens.

To conclude, promoting, protecting and strengthening EU citizenship is a challenge for us all. Raising awareness and encouraging our citizens to use their rights is part of the challenge, but we also need to remove obstacles to improve the operation of such rights and to ensure effective enforcement. I count on you to make this happen.

  Krystyna Łybacka, autorka projektu opinii Komisji Kultury i Edukacji. – Panie Przewodniczący! Obywatelstwo europejskie opiera się na dwóch filarach. Pierwszym z nich jest znajomość praw obywateli Unii Europejskiej, drugim natomiast jest jednolite przestrzeganie tych praw wobec każdego obywatela. W obu tych aspektach ogromną rolę odgrywa edukacja oraz kultura i sztuka. To dzięki edukacji właśnie na każdym poziomie nauczania możemy szerzyć wiedzę o wspólnych wartościach europejskich, jak również o prawach przysługujących obywatelom Unii. Ale żeby to szerzenie wiedzy było właściwe, konieczne jest merytoryczne wsparcie nauczycieli i osób nauczających, tak aby oni mogli włączać w proces nauczania informacje o prawach obywatelskich.

Dzięki kulturze i sztuce możemy umacniać poczucie europejskiej przynależności i pobudzać dialog międzykulturowy, co ma ogromne znaczenie w kontekście integracji migrantów. Takie programy jak Erasmus+, jak Kreatywna Europa, jak Europa dla Obywateli, to są programy, które właśnie realizują te cele. Ale aby były realizowane poprawnie, muszą być dostępne dla każdego, w tym także dla osób niepełnosprawnych i osób ze środowisk defaworyzowanych, oraz adekwatnie finansowane. Zwracam się także do Komisji, aby opracowała przejrzyste i wspólne kryteria oceny działania europejskich programów promujących obywatelstwo europejskie.

  Ángela Vallina, ponente de opinión de la Comisión de Derechos de la Mujer e Igualdad de Género. – Señor presidente. Desde la Comisión de Derechos de la Mujer e Igualdad de Género creemos firmemente que los Estados miembros y las instituciones de la Unión Europea y, en especial, la Comisión tienen la obligación de aplicar medidas integrales contra la discriminación de las mujeres. Y así hemos propuesto múltiples acciones. Se debe adoptar ya una Directiva contra la discriminación. Todos los Estados deberían ratificar el Convenio de Estambul, y se debe luchar contra la discriminación del colectivo LGTBI, sobre todo contra el acoso y la intimidación en las redes.

La Comisión debe hacer caso a nuestra demanda de adopción de políticas de género en todo el marco de las políticas de la Unión. Se deben potenciar programas de educación cívica de calidad contra los prejuicios, la discriminación, los estereotipos, etc. y, sobre todo, también, trabajar en campañas para romper los estereotipos de género.

Señoras y señores de la Comisión, les reitero estas demandas. Recuerden que sin voluntad, sin financiación y sin una administración fuerte no existen ni Estado de Derecho ni Estado del bienestar.

  Pál Csáky, a PPE képviselőcsoport nevében. – Elnök Úr! Kedves Becerra Basterrechea Asszony, tisztelt Kollégák! Jó érzés egy ilyen pozitív témáról beszélni az év utolsó ülésén. A közös munka a Petíciós Bizottságon belül meghozta eredményét: egy olyan jelentést tudunk letenni az asztalra, amely új elemekkel gazdagítja, és erősíti az uniós polgárság intézményét. Fontosnak tartom, hogy felhívjuk az Európai Bizottság figyelmét az uniós polgársághoz tartozó jogok és kötelezettségek következetes módon való megismertetésére az uniós polgárokkal, különösen a fiatalokkal, és fontosnak tartom azt is, hogy az EU szerepéről is folyjon mély tájékoztatás, nemcsak európai uniós szinten, hanem tagállami szinten is.

Kiemelném az őshonos, vagyis a történelmi kisebbségek helyzetét is, akikkel néhány bekezdés erejéig szintén foglalkozik a jelentés. Megjegyzem, hogy az Európai Unió polgárai közül minden tizediknek van történelmi kisebbségekhez tartozó kötődése, jómagam is egy ilyen kisebbséghez tartozom. Néha ezek az emberek, ezek az EU-s polgárok nyílt, vagy rejtett módon is diszkriminációt szenvednek el, mindannyiunknak sok munkánk van még az ügyben, hogy ezt a kérdést is rendezzük.

És végezetül a Brexit ügyében szeretnék még egy mondatot elmondani: nagyon sok petíciót kapott a Petíciós Bizottság, foglalkoztunk a kérdéssel, és figyelemmel kísérjük majd a Brexit tárgyalásokat is. Az Európai Néppárt támogatja ezt a dokumentumot. Köszönöm, Elnök Úr!

  Δημήτρης Παπαδάκης, εξ ονόματος της ομάδας S&D. – Κύριε Πρόεδρε, η τρίτη έκθεση της Επιτροπής για την ευρωπαϊκή ιθαγένεια συμπίπτει με την 25η επέτειο που κατατέθηκε η ιδέα για την κατοχύρωσή της. Οι κάθε είδους διακρίσεις αποτελούν κύρια ζητήματα στις αναφορές των πολιτών: διακρίσεις λόγω φύλλου, εθνικότητας, σεξουαλικού προσανατολισμού, γλώσσας, εθνοτικής καταγωγής. Σημαντικά προβλήματα αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στην καθημερινή τους ζωή, στον τόπο εργασίας, στην πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, στην εκπαίδευση, στην ευρωπαϊκή κάρτα αναπηρίας και σε θέματα που άπτονται της προσπάθειας εφαρμογής της συνθήκης του Μαρρακές στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η απαίτηση των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για άσκηση των εκλογικών δικαιωμάτων τους ακόμη και όταν διαμένουν σε άλλο ευρωπαϊκό κράτος μέλος αποτελεί συχνό αντικείμενο αναφορών, γι’ αυτό θα πρέπει να εξασφαλίσουμε σε κάθε πολίτη το δικαίωμα να ψηφίζει σε όποιο κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαμένει.

Η ελεύθερη διακίνηση αποτελεί μια από τις ισχυρές κατακτήσεις, καθώς παρέχει στους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης το δικαίωμα να ταξιδέψουν, να σπουδάσουν, να κάνουν επιχειρήσεις, να εργαστούν και να ζήσουν αρμονικά σε άλλες τις χώρες της. Τα τελευταία έτη όμως έχει καταγραφεί αυξανόμενος αριθμός αναφορών που σχετίζονται με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε σχέση με τα δικαιώματά τους για ελεύθερη διακίνηση.

Πρέπει να προχωρήσουμε σε άμεση εξεύρεση λύσεων χωρίς άλλες καθυστερήσεις, γιατί δεν πρόκειται μόνο για μια απλή άσκηση δικαιωμάτων των πολιτών που διασφαλίζονται στις Συνθήκες και στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά συνδέονται άμεσα με την ίδια την εικόνα της και την αποδοχή από τους πολίτες, καθώς αγγίζουν τον πυρήνα των ενδιαφερόντων τους, αφορούν την καθημερινότητα τους.

Ως Ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τα πιο πάνω ζητήματα που αφορούν κάθε ευρωπαίο πολίτη, συμβάλαμε στο να έχουμε μια αποτελεσματική και λειτουργική έκθεση, όπως αυτή διαμορφώθηκε. Με αυτό τον τρόπο αποκαθίσταται η εμπιστοσύνη στο ευρωπαϊκό εγχείρημα, ένα αίσθημα που τα τελευταία χρόνια δυστυχώς μειώνεται ραγδαία.

  Νότης Μαριάς, εξ ονόματος της ομάδας ECR. – Κύριε Πρόεδρε, η ευρωπαϊκή ιθαγένεια αποτελεί πηγή ειδικών δικαιωμάτων όπως το δικαίωμα αναφοράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή το δικαίωμα καταγγελίας στον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή. Ταυτόχρονα, τα δικαιώματα των πολιτών της Ένωσης προστατεύονται από τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Όμως η λιτότητα, η βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή, η μείωση μισθών και συντάξεων, η διάλυση του κοινωνικού κράτους έχουν οδηγήσει στη μείωση και στην παραβίαση βασικών δικαιωμάτων των πολιτών της Ένωσης τα οποία υποτίθεται ότι προστατεύονται από τον Χάρτη.

Έχουμε παραβίαση του δικαιώματος στην αξιοπρεπή διαβίωση, του δικαιώματος στην υγεία, του δικαιώματος στην περιουσία, και αυτό συμβαίνει με αποφάσεις της Τρόικας, του Εurogroup και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τριών οργάνων τα οποία λειτουργούν με αδιαφάνεια, τα οποία δεν έχουν εκλεγεί. Επομένως, εκεί πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας, για να σταματήσει αυτή η παραβίαση των δικαιωμάτων των ίδιων των πολιτών της Ένωσης από όργανα τα οποία λειτουργούν αντιδημοκρατικά και δεν έχουν εκλεγεί.

  Κωνσταντίνα Κούνεβα, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. –Κύριε Πρόεδρε, γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Βουλγαρία, στα σύνορα με τη Ρουμανία. Εργάστηκα στην Ελλάδα. Στο Ευρωκοινοβούλιο με εξέλεξε η Ελλάδα. Για χρόνια έζησα στη Γαλλία, όπου μεταφέροντας τα ασφαλιστικά μου δικαιώματα με το ευρωπαϊκό έγγραφο S1, έκανα τις αναγκαίες θεραπείες.

Είμαι ένα ζωντανό παράδειγμα ευρωπαϊκής ιθαγένειας, πόσοι όμως αξιοποιούν τα πλεονεκτήματα της ιθαγένειας; Λίγοι είναι. Υπάρχουν τεράστιες ανισότητες μεταξύ των χωρών στη γνώση και στην εφαρμογή των δικαιωμάτων της κοινής ιθαγένειας.

Το Συμβούλιο, αντί να βοηθά, εμποδίζει. Για παράδειγμα, παγώνοντας την οδηγία για την άρση των διακρίσεων, τρέφει τη δυσπιστία των πολιτών στη Ευρωπαϊκή Ένωση. Ας μην απορούμε, λοιπόν, που μόλις το 42% των Ευρωπαίων ψήφισε στις ευρωεκλογές του 2014.

  Jean Lambert, on behalf of the Verts/ALE Group. – Mr President, I apologise that our shadow in the Committee on Petitions has not yet been able to arrive here this evening. I wanted to start by saying that we’ve heard a lot of expressions in the Committee on Petitions and elsewhere by people affected by the Brexit experience about how much they value their European citizenship and how its potential loss has really affected their sense of identity as European citizens.

I think that is something which is very powerful. We need to look at how we can build on that for those who will be able to enjoy that in future. What we’re certainly learning from this experience – and indeed we see this in the report – is the importance of clear information to citizens, the right to good administration, so that the rights that they have are developed. But we do need, and we thoroughly agree with the report here, on the need to extend the work on anti—discrimination. European citizenship is an unfinished task at the moment, so we need to strengthen the anti—discrimination legislation, strengthen people’s access to the law to defend their rights and indeed to strengthen the tools that citizens have.

I think we should also look at the fact how shameful it is that even within the European Union now we have people who’ve lived here for years, whose family have lived here for years and yet are still stateless.

We need to pay attention to the gaps that we see opening between Member States when people move – the loss of voting rights, the loss of nationality and potentials, and how that will affect children – the way in which different states have a different attitudes towards dual nationality and indeed different attitudes to the treatment of the right to family life, because we’re talking here about citizens, not just workers.

We still have a lot of work to do to complete European citizenship.

  Eleonora Evi, a nome del gruppo EFDD. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, cosa significa essere cittadini europei? Significa godere di diritti e di garanzie che si aggiungono ai diritti e ai doveri che derivano da ogni cittadinanza nazionale, ma se non si vuole rimanere nell'ambito della pura retorica, la cittadinanza europea deve concretizzarsi in maggiori diritti e migliori condizioni di vita materiali per i cittadini europei.

Purtroppo, la relazione del 2017 sulla cittadinanza che la Commissione europea ha presentato è un documento lacunoso e per nulla ambizioso. Il Parlamento ha dovuto lavorare molto per colmare i vuoti lasciati dalla Commissione, e ringrazio la relatrice per il lavoro che ha svolto. Purtroppo però è riuscito soltanto in modo parziale, nonostante vengano ribaditi alcuni concetti importanti, tra cui ad esempio garantire il pieno godimento di tutti i diritti umani, economici, sociali e culturali, la piena occupazione e la più alta protezione sociale, l'adozione di una governance democratica che consenta ai cittadini di partecipare attivamente ed efficacemente ai processi decisionali, e molto altro.

Parte di questo Parlamento continua a non voler guardare in faccia la realtà: la richiesta del gruppo PPE di cancellare ogni riferimento alle politiche di austerità è paradossale. Ormai è sotto gli occhi di tutti come le politiche di austerità abbiano causato l'inasprimento delle diseguaglianze sociali e dell'aumento della povertà, e certo non hanno contribuito al pieno godimento dei diritti garantiti dalla cittadinanza europea.

Chiudo dicendo che con questa relazione, se non vogliamo ribadire l'ovvio, non possiamo permetterci di indebolirla ulteriormente.

  Gilles Lebreton, au nom du groupe ENF. – Monsieur le Président, officiellement, la citoyenneté européenne aurait dû s’exercer dans un cadre approprié que l’Union appelle un espace européen de prospérité. Le moins que l’on puisse dire, c’est que c’est raté! Les politiques européennes d’austérité ont produit des dizaines de millions de pauvres en Europe. Ce sont les sacrifiés de l’ultralibéralisme, pour lesquels la citoyenneté européenne s’exprime par des droits épouvantables, qui sont la marque de leur désespoir: droit au déclassement social pour tous ceux qui ont perdu leur travail ou qui n’en ont jamais trouvé, droit des Grecs d’aller à la soupe populaire et même droit des agriculteurs français, poussés à bout par une politique agricole commune devenue folle, de se suicider.

Face à cet échec, l’Union nous propose trois remèdes dérisoires. Le premier consiste à tenter de redynamiser le droit de pétition. Vaine promesse, quand on sait que la Commission européenne enterre illégalement les pétitions qui lui déplaisent, à commencer par celles qui protestaient contre le TAFTA. Par contre, elle met en avant celles qui lui plaisent, comme, par exemple, les pétitions qui ont protesté contre le Brexit. Bafoué ou instrumentalisé, selon les cas, le droit de pétition n’est qu’un alibi démocratique destiné à camoufler la nature oligarchique de l’Union.

Le deuxième remède est tout aussi hypocrite, chaudement recommandé par la majorité du Parlement européen. Il consiste – je cite le paragraphe 31 de sa proposition de résolution – à définir clairement une politique européenne de lutte contre la propagande anti-européenne, admirable antiphrase par laquelle l’Union accuse les souverainistes de propagande alors que c’est elle qui la pratique massivement et avec notre argent.

Mais il y a encore pire! Je veux parler du troisième remède, qui consiste à remplacer progressivement, pour les élections européennes, les listes nationales par des listes européennes. L’objectif est d’arracher les citoyens à leur nation pour parfaire leur transformation en consommateurs dociles, à la merci des multinationales et des lobbies. Mais les peuples se révolteront avant que vous réussissiez à l’atteindre, car les nations sont toujours vivantes et leur énergie vitale vous emportera.

  Udo Voigt (NI). – Herr Präsident, werte Kollegen! Wenn hier schon von einer Stärkung der Bürgerrechte in der Union des demokratischen Wandels die Rede ist, dann bitte ich Sie dringend, aus gegebenem Anlass Ihren Blick auf die Bundesrepublik zu richten. Das, was sich in diesen Tagen in meinem Land vollzieht, ist eine Farce und schlägt jeder Vorstellung einer freien demokratischen Gesellschaft geradezu ins Gesicht.

Wie viele von Ihnen vermutlich nicht wissen, wurde im Mai dieses Jahres nach sage und schreibe fünf Jahren ein Prozess vor dem Landgericht in Koblenz wegen überlanger Verfahrensdauer eingestellt – nach unglaublichen 337 Verhandlungstagen. Den meisten von Ihnen dürfte auch nicht bekannt sein, dass dieser Mammutprozess der bislang größte Prozess in der deutschen Geschichte ist. Die Anklageschrift umfasst fast 1 000 Seiten. Und weil die meisten Angeklagten zu Prozessbeginn in Untersuchungshaft saßen, reichten die Zellen im Koblenzer Gerichtsgebäude nicht mehr aus. Ein halbes Dutzend Angeklagte wurde während der Prozesstage in Transportfahrzeuge gesperrt, die außerhalb des Gerichtes im Innenhof waren, und die Innenmaße dort betrugen 80 mal 80 Zentimeter. Das ist zu niedrig, um auch nur aufrecht stehen zu können. Das sind Begleitumstände, wie man sie eher in Nordkorea und in Pakistan als in einem EU-Land wie der Bundesrepublik erwarten dürfte.

  Peter Jahr (PPE). – Herr Präsident! Dieser Bericht zur europäischen Bürgerschaft ist ein wichtiger Bericht, der die Rechte der EU-Bürger promoten und stärken soll, und er gilt für alle EU-Bürger gleichermaßen. Neben den Stärken werden in diesem Bericht auch noch Schwachstellen bei der Umsetzung der europäischen Bürgerrechte in der EU aufgezeigt, die uns auch oft durch Petitionen verdeutlicht werden. Und ich muss sagen, für mich ist es außerordentlich wichtig, dass sich Bürgerinnen und Bürger an den Petitionsausschuss wenden. Den Kollegen von der ENF muss ich hier verbessern: Der Petitionsausschuss ist der Kommission weder unterstellt noch rechenschaftspflichtig. Wir entscheiden, wie wir mit den Petitionen im Europäischen Parlament umgehen, und da kann uns auch keiner reinreden.

Ich möchte mich bei dieser Gelegenheit bei unserer Berichterstatterin, Frau Becerra Basterrechea, für die gute und enge Zusammenarbeit in unserer Fraktion bedanken und möchte noch mal bedauern, dass einige Fraktionen diesen Bericht auch nutzen wollten, um ihre eigene politische Agenda durchzubringen, also Dinge reinzuformulieren, die vielleicht politisch interessant sind, aber mit der Unionsbürgerschaft nichts zu tun haben, zum Beispiel bedingungsloses Grundeinkommen, gleiche Rechte für Immigranten und andere Drittstaatsangehörige wie für EU-Bürger. Das kann man politisch diskutieren, gehört aber in diesen Bericht über die Unionsbürgerschaft nicht hinein, und es konnten schon die wichtigsten kritischen Punkte im Petitionsausschuss herausgestimmt werden.

Ich gehe fest davon aus, dass wir im Parlament bei der Abstimmung ein ähnlich gutes Ergebnis erreichen und meine Fraktion diesem Bericht dann auch zustimmen kann. Und natürlich: Wir sind hier auf einem Weg, und wir werden hier weitermachen müssen. Wichtig ist, dass wir weiterkommen in Zusammenarbeit mit dem Parlament, mit der Kommission und dem Rat.

  Virginie Rozière (S&D). – Monsieur le Président, je voudrais d’abord remercier l’équipe à l’initiative de ce rapport, notre rapporteur fictif, M. Papadakis, et, au-delà des remerciements d’usage, remercier sincèrement la rapporteure, Mme Becerra Basterrechea, qui a su organiser ses travaux dans une attitude extrêmement ouverte et constructive: qu’elle en soit ici vraiment remerciée.

C’est d’autant plus regrettable de voir qu’aujourd’hui un groupe – le PPE – essaie de remettre en question les équilibres qui ont été obtenus en commission des pétitions. C’est pour cela que nous tiendrons bon et refuserons de soutenir des amendements déposés par le PPE, parce que, pour nous, il est absolument essentiel d’affirmer et de reconnaître l’impact négatif des politiques d’austérité sur l’effectivité des droits pour les citoyens.

Nous ne reviendrons pas sur l’importance de protéger les minorités et sur les actions qui sont aujourd’hui nécessaires pour combattre l’homophobie et pour assurer les droits transfrontaliers des familles LGBT. Nous ne reviendrons pas non plus sur notre demande que le Conseil adopte enfin la directive contre les discriminations. Le délai inconcevable depuis lequel ce texte est bloqué par le Conseil – bientôt dix ans – est absolument inacceptable. C’est un devoir de démocratie pour nos concitoyens de débloquer ce texte.

Enfin, pour conclure, nous allons soutenir ce rapport, qui affirme clairement que, pour que la citoyenneté européenne existe, ce sont les droits des citoyens qui doivent être assurés, les droits votés par ce Parlement. En cela, nous demandons à la Commission d’être encore plus ferme dans son rôle de gardienne des traités et de garante de la bonne application du droit de l’Union.

  Kazimierz Michał Ujazdowski (ECR). – W tej dyskusji mieszają się rzeczy dotyczące bezpośrednio obywatelstwa Unii Europejskiej z problemami, które są bardzo luźno związane z tym zagadnieniem, jak spór o model polityki gospodarczej czy nacisk, żeby dyrektywa antydyskryminacyjna została przyjęta, chociaż ona budzi zastrzeżenia właśnie z punktu widzenia praw jednostki w tych krajach, w których budzi zastrzeżenia. Jestem za tym, żeby się skoncentrować na tym, co dotyczy istoty sprawy – na dobrym stosowaniu praw obywatelskich, praw wyborczych, na odblokowaniu europejskiej inicjatywy obywatelskiej, na swobodnym stosowaniu petycji, na warunkach praw obywatelskich, na transparentności i na tym, o czym mówiła jedna z koleżanek – na prawie obywateli do dobrej administracji. I wreszcie na trzecim bardzo istotnym zagadnieniu: na podglebiu praw obywatelskich, jakim jest edukacja i kultura. Z tym wiąże się postulat rozwoju programów kulturalnych i programów edukacyjnych Unii Europejskiej. Skupmy się na tym, gdyż będzie to miało więcej sensu i przyniesie więcej pożytku.

  Jordi Solé (Verts/ALE). – Señor presidente, quisiera mencionar lo que me parece una contradicción en este informe. El título del tercer informe sobre ciudadanía europea, el cual nos ocupa, nos habla acertadamente de una unión de cambio democrático, porque, efectivamente, la democracia puede y debe propiciar cambios respaldados por mayorías legítimas y mandatos democráticos.

Sin embargo, el considerando G nos habla de las fronteras de los Estados miembros como algo inalterable, como si estuvieran grabadas en piedra. Y de forma absolutamente falsa afirma que una eventual alteración de fronteras iría en contra de los valores y derechos fundamentales de la Unión.

Creo que es una lástima que un informe sobre derechos de ciudadanía y cambio democrático no reconozca que en el siglo XXI el ejercicio de la democracia y de los derechos democráticos puede permitir, si así lo desea una mayoría, plantear cambios dentro de la Unión en relación con la existencia de los límites de los países realmente existentes.

  Patrick O'Flynn (EFDD). – Mr President, the notion of EU citizenship is based on a flawed rule that orders every EU country immediately to accord all the benefits and rights it gives to its own citizens to anyone from 27 other countries. This ignores and overrides the widely—held view that national governments have higher obligations to their own citizens.

In the UK, our welfare state is funded by National Insurance and includes our National Health Service. These names symbolise the kinship British people feel towards each other and grew out of our shared national effort of 1939 to 1945. Many British people do not support full access instantly for foreign nationals to services like the NHS, strongly believing a new arrival should pay into the pot for a while first. This report says it seeks to restore citizens’ confidence in the EU. You won’t do that by trampling over the primacy of nations, and Brexit will ensure the UK will not be trampled over in any case.

  Ελευθέριος Συναδινός (NI). – Κύριε Πρόεδρε, η έκθεση αρνείται την πραγματικότητα και προτείνει την αλλαγή της ισχύουσας νομικής τάξης επί θεμάτων τα οποία de jure είναι εθνικής αρμοδιότητας. Μερικά εξ αυτών αποτελούν φαιδρότητες, όπως οι παρεμβάσεις στο οικογενειακό δίκαιο, η θέσπιση ευρωπαϊκού δελτίου ταυτότητας και η εμφανέστατη προσπάθεια νομιμοποίησης μιας εμπροσθοβαρούς ευρωπαϊκής ιθαγένειας έναντι της εθνικής.

Οι υπέρμαχοι της ομοσπονδοποίησης δεν αρέσκονται στην ειλικρίνεια δίχως περιστροφές, δηλώνοντας πως στόχος είναι η κατάλυση των εθνικών κρατών και η δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Αντιθέτως, είναι δεδηλωμένη η απόρριψη των πολιτών, οι οποίοι γίνονται μάρτυρες μιας προσπάθειας βίαιης παγκοσμιοποίησης φυλετικής, θρησκευτικής, οικονομικής και πολιτισμικής.

Η λεγόμενη ευρωπαϊκή ιθαγένεια αφορά στην απόδοση ορισμένων δικαιωμάτων και είναι παράγωγο αποτέλεσμα της ιθαγένειας κράτους μέλους, η οποία εκφράζει τη νομική δέσμευσης της σχέσης κράτους-πολίτη και συνδέει το άτομο με το έθνος στο οποίο ανήκει και με το οποίο μοιράζεται κοινές αξίες και πολιτισμό, εμπίπτει δε στην αποκλειστική δικαιοδοσία των κρατών μελών.

  Jarosław Wałęsa (PPE). – Mr President, the Europeans are more than ever aware of their status as EU citizens, and the proportion of Europeans wanting to know more about their rights continue to increase. It is a valuable status which gives citizens more freedoms, such as free movement, consular protection and the right to vote and stand as candidates in their municipal and European Parliament elections, wherever they live in the European Union. Citizens need to be aware of their rights in order to benefit from them. While some rights are well known and implemented effectively, gaps and misunderstandings remain. The effectiveness of EU citizenship rights depends on this awareness amongst the citizens, Member States’ governments and local and regional authorities. It is very important to deliver concrete, tangible solutions for European citizens to continue living and enjoying an area of longstanding peace, security and prosperity, of shared values, principles of fundamental rights and freedoms. We need to empower the citizens so they know more about what they can do, so they can use their rights more easily and more effectively.

  Jude Kirton-Darling (S&D). – Mr President, this report demonstrates the importance of EU citizenship. Tragically, Brexit potentially represents the first instance of people losing these valuable rights. Three million citizens from elsewhere in the EU live in the UK and 1.5 million UK citizens live in the rest of the EU. These people have built their lives in good faith that their rights would not be infringed or jeopardised, and we in this House have a moral responsibility. Neither EU nationals in the UK nor UK nationals abroad for more than 15 years were able to vote on the decision which affected their lives the most acutely. As the Brexit negotiations reach a critical juncture, a strong signal must be sent to those on both sides of the negotiating table that we take citizens’ rights seriously. We will not accept a reduction in rights and we refuse to allow people’s lives to be used as bargaining chips for any longer.

(Applause)

  Arne Gericke (ECR). – Werter Herr Präsident, werte Frau Kommissarin! Ich habe heute in dieser Debatte über die Unionsbürgerschaft 2017 einige technische und juristische Reden gehört. Kollegen, die Details in Einzelproblemen benennen. Aber es geht hier nicht zentral um Randgruppen, ohne dass sie vergessen werden.

Erlauben Sie mir gerade hier in Straßburg, der parlamentarischen Bürgerhauptstadt Europas, einen anderen Blickwinkel, den Blickwinkel derer, über die wir gerade reden, Bürgerinnen und Bürger der Europäischen Union.

Und ich weiß: Wir alle hier haben unsere Wahlkreise, ja unsere Heimatregionen. Wir fahren Donnerstag wieder zurück, und wer sein Mandat ernst nimmt wie ich, wird zurück in der Heimat auf Menschen treffen, sich mit dem Bürger vor Ort unterhalten. Genau darüber sollten wir heute Abend diskutieren. Nicht, wie wir die Unionsbürgerschaft interpretieren. Nein, es geht darum wie unsere Nachbarn – die Fischverkäuferin ums Eck, der Beamte im Rathaus, die Bäuerin und der Jugendliche gegebenenfalls ihre Unionsbürgerschaft erleben. Wie sie Europa für sich finden und ob sie ganz persönlich sagen können: Ja, das ist mein Europa. Ein Europa, das liefert. Ein Europa, das mich betrifft und mich vertritt. Kurzum: ein Europa der Bürger und Regionen.

Solch ein Grundsatz als Leitfaden unseres Handelns ist Grundlage einer vermittelbaren, einer spürbaren Unionsbürgerschaft. Eine, die einem Identität und Heimat bietet. Eine, die man gerne hat. Eine, auf die man stolz ist. Das wünsche ich mir, dafür setze ich mich weiter ein.

  Milan Zver (PPE). – Ideja evropskega državljanstva ima lepo zgodovino, pred 25. leti pa je v okviru Maastrichtske pogodbe postala pravnopolitični koncept in zaživela novo življenje.

Poročilo pred nami naslavlja nekatere prave izzive, od prostega gibanja, boja proti diskriminaciji vseh vrst, do demokratične participacije na evropski ravni. Končni cilj politik Evropske unije o državljanstvu je, da se vsi državljani Evropske unije počutijo enako doma, kjer koli v Uniji bodo. Do uresničitve tega cilja pa bo še dolga pot.

Naj še omenim eno asimetrijo v poročilu, izjemno veliko pozornosti namenja pravicam LGBT iz skupine, ne omenja pa na primer skupine, ki si že desetletja prizadeva za popravo svojih krivic. Govorim o slovenskih razlaščencih, ki niso dovolj slišani ne v domačih ne na evropskih sodnih inštancah. Kljub temu lahko s ponosom poudarimo, da se ena od ključnih pravic evropskega državljanstva vse bolj uveljavlja. To, da je mobilnost, zlasti med mladimi, vse večja, je zasluga tudi evropskih programov, zlasti Erasmus+.

Naj zaključim, Evropska unija mora biti utemeljena na dveh temeljih – je skupnost državljanov in je skupnost njihovih držav. Tisti, ki tega dejstva ne sprejemajo, ne mislijo in delajo evropsko.

  Soledad Cabezón Ruiz (S&D). – Señor presidente. La ciudadanía europea es uno de los mayores logros de la Unión Europea. El equipararnos en derechos y en obligaciones ha generado el necesario sentimiento de pertenencia, y el Parlamento Europeo es la voz democrática de la ciudadanía. Pero esta democracia no puede ser real si no puede participar toda la ciudadanía, y por eso quiero aprovechar la oportunidad y centrarme en las personas con discapacidad.

Y es que, mientras la Comisión ponía como lema para el Día Internacional de las Personas con Discapacidad «Yo también soy europeo», lo cierto es que cientos de miles de personas en Europa que presentan problemas de discapacidad no pueden ejercer el derecho al voto en las elecciones, tanto nacionales como al Parlamento Europeo, incumpliéndose los artículos 12 y 19 de la Convención de las Naciones Unidas sobre los derechos de las personas con discapacidad.

Por ello, aprovecho la ocasión para mejorar este concepto de ciudadanía europea y hacer que cumplamos la obligación establecida por la Comisión de que en las próximas elecciones del año 2019 participen toda la ciudadanía y, en concreto, las personas con discapacidad.

  Anna Záborská (PPE). – Pani komisárka, niekedy je ťažké obhajovať Európu pred občanmi, keď jej vlastný Parlament takýmito správami potvrdzuje ich obavy. Karta základných práv jasne hovorí, že právo využívať lekársku starostlivosť je garantované za podmienok ustanovených vnútroštátnymi právnymi predpismi. Táto správa však v paragrafe 12 vyzýva Komisiu, aby uľahčila plný prístup k službám sexuálnej a reprodukčnej zdravotnej starostlivosti vo všetkých členských štátoch. Odkazuje občanom, že Európsky parlament nerešpektuje ich zákony, chartu ani zmluvy. Za škodlivé považujem aj vytvorenie nadnárodných volebných zoznamov. Takéto zoznamy len prehĺbia nedôveru voči Európe. Občania zistia, že poslanci, ktorých majú voliť, nehovoria ich jazykom a nepoznajú ich problémy. Volebná účasť nestúpne, naopak, klesne ešte viac.

  Josef Weidenholzer (S&D). – Herr Präsident! Die Zustimmung zu Europa steigt. Aber oft können sich die Menschen nicht konkret vorstellen, was das individuell für sie bedeutet. Daher ist die Unionsbürgerschaft sehr wichtig. Sie bedeutet viel mehr, als über einen europäischen Pass zu verfügen. Die Unionsbürgerschaft ist etwas Konkretes, das mit den Wünschen und Sorgen der Menschen zu tun hat und sie auch irgendwie erfüllen sollte.

Aus Sicht der Sozialdemokratie ist es wichtig, den Bezug zur Grundrechtecharta herzustellen, weil die sozialen Rechte hier eine zentrale Rolle spielen. Für uns stellt sich vor allem die Freizügigkeit als ein wichtiges Element der Unionsbürgerschaft dar. Es muss besonders hier gesagt werden, dass es auch für jene Menschen gelten soll, die jetzt beim Brexit Gefahr laufen, diese Rechte zu verlieren.

  Francis Zammit Dimech (PPE). – Iva, dana huwa eżerċizzju importanti ħafna għaliex, kif nafu, jaħbat ukoll mal-25 anniversarju li l-kunċett taċ-ċittadinanza Ewropea kien anki rikonoxxut fit-Trattat ta' Maastricht.

Għalija, norbot iċ-ċittadinanza, fost elementi oħrajn, mal-ħarsien tad-drittijiet taċ-ċittadini Ewropej u li ċ-ċittadini Ewropej jistgħu jħarsu lejn l-istituzzjonijiet Ewropej biex ikunu t-tarka ta' dawk id-drittijiet tagħhom. F'dan is-sens nagħmel referenza b'mod partikolari għall-paragrafu 31 tar-riżoluzzjoni li għandna quddiemna li titkellem dwar il-libertà tal-espressjoni. Libertà tal-espressjoni li, kif nafu, hija wkoll dritt li jinkludi d-dritt tas-soċjetà li tirċievi l-informazzjoni kollha li s-soċjetà tħoss li hi intitolata għaliha.

Għalhekk, f'dan ir-rigward, dak li kien diġà msemmi f'dan il-Parlament Ewropew, il-każ, pereżempju, ta' bank f'pajjiżna, ta' bank f'Malta, il-Bank Pilatus, li għamel pressjoni straordinarja fuq midja indipendenti biex jikkontrolla l-kontenut ta' dik il-midja, huwa aġir mhux aċċettabbli.

Nagħlaq bil-ħsieb li ċ-ċittadini Ewropej għandhom iħarsu lejn l-istituzzjonijiet biex verament ikunu t-tarka tagħhom, b'mod partikolari, it-tarka tad-drittijiet fundamentali tagħhom.

  Michaela Šojdrová (PPE). – Pane předsedající, tato zpráva podává velmi komplexní obraz o respektování občanských práv na úrovni Evropské unie. V této zprávě je řada informací, se kterými jistě mohu souhlasit, ale také některá doporučení, která nepodporuji.

Bezpečnost je jedním ze základních práv občanů Evropské unie a je to právě bezpečnost, o kterou dnes občané v Evropské unii mají velkou obavu. Zpráva proto správně vyzývá Komisi i členské státy, aby zajistily právo občanů na svobodu a bezpečnost, a to zejména s ohledem na nárůst hrozeb terorismu. Tato opatření by měla být jak na úrovni lokální, tak národní i celounijní. Zpráva velmi dobře zmiňuje nedostatečnou účast žen na politickém životě a jejich zastoupení v řídících funkcích. Také vyslovuje obavy z počtu žen, které čelí chudobě a sociálnímu vyloučení, což brání naplnění jejich práv. V této souvislosti bych chtěla dodat, že je třeba bojovat s diskriminací, které čelí matky a také rodiče, když pečují o děti nebo o své blízké.

Právo souvisí s informovaností. Proto také vítám to, že zpráva uvádí řadu příkladů, kde mohou občané čerpat informace, jako je Europe Direct, portál Vaše Evropa, portál

e-Justice či síť Solvit.

Kolegyně a kolegové, nepodporuji nadnárodní kandidátky pro volby do Evropského parlamentu, které by mohly vést k ochromení důvěry v politickou reprezentaci.

Zgłoszenia z sali

  Julie Ward (S&D). – Mr President, I deeply regret that this report took place not at a time of togetherness and idealism but at a time when the threat of the UK leaving the European Union is dominating our discussions about what it means to be a citizen of Europe today. Conducting this report through feedback from petitions has highlighted the strength of feeling in the UK about EU citizenship, and I am not at all surprised about the strength of feeling, as day on day I receive distressing messages from EU citizens in the UK and UK citizens living in the EU, as well as their friends, colleagues and loved ones, who are demanding that negotiators stop playing with their future. I would like to remind you that every single person in the United Kingdom is currently still a citizen of the European Union, and we must question what is being done to protect the 48.1% of British European citizens who voted to remain so. What is being done to protect young people whose citizenship will be stolen from them? What is being done to protect us all about the serious threat that these rights will be removed?

And despite the recent movement in negotiations, many details and questions are still unresolved. The lengthy wait for people’s futures to be determined is causing psychological and emotional distress, and the EU has a duty of care towards these citizens.

  Ruža Tomašić (ECR). – Gospodine predsjedniče, izvješće se nažalost ne bavi unaprjeđenjem prava građana u područjima u kojima Europska unija ima nadležnosti, već želi ući u ona područja za koja Bruxelles nije nadležan.

Moram priznati da sam se već pomalo umorila od konstantnih pokušaja da se s europske razine državama članicama nametnu politički i kulturni obrasci koje njihovi građani odbijaju.

Ako smo doista „Ujedinjeni u raznolikosti“, onda poštujmo tu raznolikost. Ne možemo dopustiti da se vrednote nekolicine država članica jednostrano i bez ikakve rasprave proglašava univerzalnima i potom ih se nasilno nameće ostalima.

Ovo nije samo vaša Unija, ovo je i naša Unija. Unija kršćanskih društava koja su spremna tolerirati druge i drukčije, ali se neće povlačiti pred ovom ideološkom kolonizacijom nego će joj se odlučno suprotstaviti.

  Γεώργιος Επιτήδειος (NI). – Κύριε Πρόεδρε, η χορήγηση της ιθαγένειας από ένα κράτος στους πολίτες του είναι ένα πολύ σοβαρό αντικείμενο και ως τέτοιο πρέπει να εξετάζεται. Δεν μπορεί να χορηγείται η ιθαγένεια αδιακρίτως, χωρίς να τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις και να μην εξετάζονται κάποια κριτήρια. Κατ’ αρχάς κάποιος ο οποίος έχει την ιθαγένεια ενός κράτους πρέπει να αισθάνεται ότι αποτελεί μέλος του κράτους αυτού. Πρέπει να σέβεται, να αγαπά το κράτος και να είναι έτοιμος να το υπερασπιστεί όταν αυτό κινδυνεύει. Εφόσον πληροί αυτές τις προϋποθέσεις, τότε μπορεί να του χορηγηθεί ιθαγένεια, και το κράτος οφείλει να τον προστατεύσει, όποιος και αν αυτός, ακόμη κι αν ανήκει σε κάποιο εθνοτική μειονότητα που ενδεχομένως να ζει στο κράτος αυτό.

Η προστασία η οποία παρέχεται από το κράτος στους πολίτες του είναι αρμοδιότητα του εθνικού κράτους και δεν μπορούμε να το εντάξουμε σε ένα γενικότερο πλαίσιο χορηγήσεως μιας ευρωπαϊκής ιθαγένειας. Πρέπει να τηρούνται προϋποθέσεις και με βάση αυτό τα κράτη συνεργαζόμενα θα επιτύχουν ούτως ώστε ο πολίτης τους να έχει το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

  Nicola Caputo (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, l'obiettivo finale delle politiche di cittadinanza dell'Unione è che tutti i cittadini europei si sentano a casa in qualsiasi Stato membro. Ciò significa rafforzare i diritti e fare in modo che possano essere apprezzati nella quotidianità.

Dobbiamo identificare le aree in cui rimane ancora del lavoro da fare, dare un significato reale e concreto della cittadinanza europea, consacrata dall'articolo 20 del trattato sul funzionamento dell'Unione europea e dal capo quinto della Carta dei diritti fondamentali dell'Unione europea.

Diritti e prestazioni sociali, diritti dei consumatori nel mercato interno digitale e riconoscimento delle qualifiche professionali come cittadini europei sono solo alcuni dei temi su cui agire. L'Unione europea ha ancora molto da fare anche per le minoranze, sebbene tali diritti debbano essere principalmente garantiti a livello di Stato membro.

La cittadinanza dell'Unione e i diritti che essa conferisce sono il fulcro dell'Unione europea, e garantirne l'esercizio concreto è una nostra responsabilità primaria. Dobbiamo fare di più per aumentare nei cittadini la consapevolezza dei diritti di cui possono godere.

(Koniec zgłoszeń z sali)

  Věra Jourová, Member of the Commission. – Mr President, I would like to thank the honourable Members very much for their input. Let me also inform you that the Council welcomed the EU Citizenship Report 2017 in the conclusions adopted in May 2017 and highlighted that all EU institutions and Member States must join forces to deliver on the priorities for European citizens. I am glad to see the same positive attitude in your report and I wish you a successful adoption.

  Beatriz Becerra Basterrechea, ponente. – Señor presidente, señora Jourová, gracias por haber estado aquí para las conclusiones.

Ser ciudadano europeo tiene que significar mucho más de lo que significa hasta ahora. Tiene que reconfortar, tiene que dar confianza, tiene que proteger, dar autonomía. Tiene que ser motivo de orgullo. Tiene que significar tanto que ningún ciudadano europeo quiera que su país abandone la Unión porque, si tal cosa sucede, sus habitantes perderán algo muy valioso.

Ser ciudadano europeo significa ser parte de un marco legal y de valores, y eso es la integridad de la ciudadanía europea. El señor Solé expresaba antes una supuesta contradicción en este informe acerca de cómo se compatibilizaba lo que establecen los tratados, que es la integridad territorial, es decir, el marco legal que nos protege, con la posibilidad de que un número de ciudadanos decidiera cambiar esa integridad territorial. El deseo o la voluntad permanece dentro del ámbito de lo particular, pero la ley prevalece siempre por encima del deseo de algunos.

La ley es lo que nos protege. La ley es la que nos hace ser parte de este proyecto y nos garantiza los derechos que nos hacen sentirnos protegidos. Por eso, quiero recordar a los diputados que han estado acompañándome en este informe —que ha sido trabajoso, pero yo creo que muy valioso― que debemos recordar cada día lo que hacemos aquí, a quién representamos, quién nos ha traído hasta este escaño. Que son ni más ni menos que quinientos millones de ciudadanos europeos, que son los que ocupan el centro de esta Cámara. Todos ellos. Porque cada uno de nosotros los representa a todos ellos, no solamente a los que nos han elegido.

Si lo hacemos de verdad, si representamos como es debido y somos también ciudadanos —porque nadie nos puede decir que los que estamos como eurodiputados no somos ciudadanos, debemos ser los primeros en dar ejemplo y en defender esa ciudadanía—, evitaremos que el populismo y el nacionalismo destruyan la base de este incomparable proyecto de unidad. Muchísimas gracias a todos y espero que su voto sea a favor mañana.

  Przewodniczący. – Dziękuję bardzo pani sprawozdawczyni. Jeżeli wolno mi, to chciałbym tylko odnotować, że pani komisarz uczestniczyła w większości naszej debaty, a jej spóźnienie było usprawiedliwione i zastępowana była przez panią komisarz Bulc, co chciałbym docenić.

Zamykam debatę. Głosowanie odbędzie się we wtorek.

Oświadczenia pisemne (art. 162)

  Doru-Claudian Frunzulică (S&D), in writing. – At the core of the European Union lie European citizens and their rights. At least 15 million EU citizens are living in a different Member State than their home country and – for them and not only – free movement of travelling, work and study is highly appreciated. Following last year’s Brexit referendum, the right to petition and the right to free movement of persons, in particular, have risen the interest of EU citizens. This is why I believe that now, more than ever, it is time for the EU to gain credibility by overcoming any obstacle and any discrimination against EU citizens. Let’s not forget that European citizenship created also new configurations, which gradually extended to third-country nationals legally residing in the EU, leading to greater social and political inclusion. To conclude, I believe that European citizenship is slowly becoming a direct source of rights outside the economic context and in this framework, the Union of Democratic Change will develop within full democratic engagement and civic participation.