8.2. Herziening van het kaderakkoord over de betrekkingen tussen het Europees Parlement en de Europese Commissie (A8-0006/2018 - Esteban González Pons)
Jonathan Arnott (EFDD). – Madam President, for precisely the same reasons as on the previous report, I believe it would be wrong for me to cast any affirmative vote on this issue. I abstained on this throughout because this is none of my business as it will affect only the EU 27 and only post—Brexit. I believe it is, of course, perfectly reasonable to hold an opinion on it, just not for my opinion to be foisted upon others.
So, in that spirit of an opinion, I just have one brief word of caution regarding Spitzenkandidaten. That is that this never worked well in the UK, not least because it could not be an issue because the UK has no meaningful voice from the largest political group in this place. There is a danger, therefore, that it ends up marginalising certain Member States and I would urge Parliament to consider carefully in future whether the current direction could end up having unintended consequences. Again, I say this in that same spirit of cooperation and friendliness.
Νότης Μαριάς (ECR). – Κυρία Πρόεδρε, ψήφισα κατά της έκθεσης και, σε συνέχεια των όσων είπα κατά τη διάρκεια της συζήτησης, θέλω να επισημάνω ορισμένα ζητήματα για τον επικεφαλής υποψήφιο, που πολλοί παρουσίασαν ως μεγάλη δημοκρατική κατάκτηση. Ποιος είναι αυτός που θα ορίζει τον επικεφαλής υποψήφιο; Τα κόμματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως είναι το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ή το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Και ρωτάω: είναι κόμματα αυτά ή σύνολο γραφειοκρατίας; Διότι τα μέλη τους δεν είναι οι ίδιοι οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης· τα μέλη τους είναι άλλα κόμματα. Πρόκειται για κόμματα κομμάτων. Στην ουσία τα διοικεί η κομματική γραφειοκρατία και, κυρίως, τον σημαντικότερο λόγο τον έχουν οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, διότι οι ίδιοι συμμετέχουν στα κορυφαία όργανα των ευρωπαϊκών αυτών πολιτικών κομμάτων. Άρα, οι αρχηγοί και η κομματική γραφειοκρατία θα επιλέγουν τον επικεφαλής υποψήφιο. Είναι αυτό δημοκρατία; Θα ήταν δημοκρατία εάν τα κόμματα αυτά είχαν μέλη τους ίδιους τους πολίτες.
Stanislav Polčák (PPE). – Paní předsedající, já jsem tuto zprávu podpořil, pokládám ten směr větší informovanosti o evropských volbách u voličů za správný a do tohoto směru samozřejmě patří i zvýraznění toho tématu díky špičkovým kandidátům. Je nepochybně důležité, aby voliči viděli, kdo kandiduje, aby mohli podpořit, aby mohla být samozřejmě velmi ostrá, ale férová volební soutěž. Tomu rozumím a v tomto smyslu i rád podporuji.
Na druhou stranu bych byl trochu opatrný, aby se zcela oslabovalo právo Evropské rady navrhnout toho kandidáta. Já si myslím, že to nemusí být naprosto dané, že vítěz evropských voleb z pohledu těch špičkových kandidátů musí být automaticky nominován Evropskou radou. Proto bych byl proto, abychom tu opatrnost jaksi zachovávali. A ten důvod druhý je rovněž jasný. Může docházet k marginalizaci některých členských států. Je proto důležité, aby všichni našli svoje uplatnění a své slovo právě v rámci rozhodování Evropské rady.
Jasenko Selimovic (ALDE). – Madam President, the problem with the democratic deficit in Europe is a simple one. I vote in the European elections and, before 2014, the party I was voting for, even if it held the majority here, was not assured that it would get the position of European Commission President. The position was attributed through backroom deals among the EU leaders, in secrecy, and in this regard for European democracy the link between my vote and the outcome of the election was blurred.
I am a strong supporter of the Spitzenkandidaten process because it diminished the democratic deficit. It gives citizens the right to directly influence how the Commission will lead. I voted for this report since its repeats the simple truth that the Spitzenkandidat is necessary for our European democracy.