Az ülések szó szerinti jegyzőkönyve

2018. április 17., Kedd - Strasbourg

7.5. A nemek közötti egyenlőség uniós médiaszektoron belüli helyzete (A8-0031/2018 - Michaela Šojdrová)

Ustne wyjaśnienia dotyczące głosowania

  Rory Palmer (S&D). – Mr President, I was very pleased to support this report today because perhaps, more than at any other point in my lifetime, we need a strong, independent and free media. And one of the key elements of that, in my view, is a media sector that itself is tackling some of the problems and challenges it rightly helps one cover in wider society. So, where the media doesn’t just talk and cover and comment on the need to smash glass ceilings, but is able to demonstrate it has smashed its own glass ceilings for women.

We must also work to secure a society both online and offline where journalists can go about their work free from the fear of abuse, discrimination, harassment and violence. Sadly and outrageously, it is female journalists and women who suffer the most gratuitous, disgustingly violent and sexualised abuse.

So it is right that we approve this report today, not just for the sake of democratic debate in today’s need for a strong and free media, but also for the sake of women working in the media today and in the future. And that’s why this report today was so important.

  Jasenko Selimovic (ALDE). – Mr President, according to media monitoring projects for 2015, women are the focus of only 10% of news stories and comprise just 20% of experts or spokespeople interviewed. And 4% of news stories are deemed to challenge gender stereotypes.

The problem with this sad statistic is that what we see on screen is a reflection of what is off screen. Since I have a wife and a daughter, I will not stop stressing this and repeating what we have said too many times, namely that we need to improve this situation. I will not stop saying that until my wife and my daughter have the same legitimate right to be represented in the media as myself and my son.

  Urszula Krupa (ECR). – Panie Przewodniczący! Sprawozdanie poświęcone kwestii równości kobiet i mężczyzn w mediach zawiera szereg propozycji, na które trudno wyrazić zgodę, dlatego głosowałam przeciwko.

Media wywierają ogromny wpływ na społeczeństwo, w którym od lat kobiety wykonują te same zawody i zajmują te same stanowiska co mężczyźni, także stanowiska szczególnie odpowiedzialne i stresujące, np. kierownicze, gdzie są przecież reprezentowane aż w 40%, choć nie powinny tego robić z racji odmiennych cech psychofizycznych. Właśnie liberalne media, promując konieczność wiecznej młodości i atrakcyjności, przyczyniają się do rozbijania życia rodzinnego i rezygnacji z macierzyństwa, które dla wielu kobiet jest powołaniem podstawowym.

Nadmiar obowiązków natomiast prowadzi do obciążenia kobiet, co wyzwala agresję i różne choroby; podobnie jak wymuszanie urlopu ojcowskiego i wysyłanie kobiet do pracy. Dlatego priorytetowym działaniem powinna być ochrona kobiet, którym można pomóc poprzez zaliczanie urlopów macierzyńskich do czasu pracy czy przez wypłacanie emerytur lub ekwiwalentów, gdy decydują się wychowywać dzieci, co ostatnio zaproponował doceniający rodzinę i kobiety polski rząd.

  Pirkko Ruohonen-Lerner (ECR). – Arvoisa puhemies, mietintö nostaa esiin tärkeitä huomioita naisten asemasta media-alalla. Se tunnustaa myös tiedotusvälineiden roolin yleisen mielipiteen muokkaajana. Media ei ainoastaan kuvaa maailmaa, vaan myös muovaa sitä. Lapset kohtaavat sukupuolten eriarvoisuutta jo hyvin nuorena, esimerkiksi televisiosta, peleistä ja mainoksista omaksuttujen kuvien välityksellä.

Mediassa olisi annettava ääni monenlaisille naisille ja tuotettava monipuolisia roolimalleja, jotta vanhakantaiset sukupuolistereotypiat pystytään murtamaan. Mietinnössä oli myös muutamia ongelmallisia kohtia, kuten ehdotus ottaa käyttöön sukupuolikiintiöitä, joita en kannata. Joistakin tekstin heikkouksista huolimatta äänestin mietinnön puolesta.

  Tania González Peñas (GUE/NGL). – Menos de uno de cada cinco expertos, tertulianos o presentadores son mujeres. Nuestros medios están llenos de programas dirigidos por hombres que contribuyen a la generación de estereotipos y la invisibilización de la mujer. Los medios de comunicación son hoy el mecanismo más importante de socialización; no solo describen realidades, también las construyen y también pueden cambiarlas.

He votado a favor de este informe porque, entre otros, recomienda que se dé más importancia a los planes de igualdad de género en las organizaciones de medios de comunicación, a fin de promover una representación positiva de las mujeres en la publicidad, las noticias, los informes, la producción y la radiodifusión. La creación de órganos regulatorios e incentivos, como cuotas, para una igual representación de género en los puestos de decisión y dirección son medidas en la buena dirección, así como la transversalización de contenidos y asegurar un entorno seguro para las trabajadoras.

Hoy quiero dar las gracias también a las periodistas y presentadoras que se sumaron a la huelga del 8 de marzo en España por visibilizar la lucha por la igualdad de las mujeres. Su papel fue fundamental.

  Dobromir Sośnierz (NI). – Panie Przewodniczący! Głosowałem przeciwko sprawozdaniu w sprawie równości płci w sektorze mediów nie dlatego, że my wolnościowcy mamy coś przeciwko temu, przeciwko równouprawnieniu albo równości nawet. Nie mamy nic przeciwko temu, żeby kobiety zarabiały tyle samo albo i więcej niż mężczyźni. Natomiast ta rezolucja idzie w kierunku siłowego wymuszania takich rozwiązań. To jest sprawą indywidualną między dwiema osobami, ile kto komu chce płacić, a nie rzeczą posłów do Parlamentu Europejskiego, żeby innych na ten temat pouczać. Ta rezolucja jest haniebna, ponieważ odwołuje się do stosowania przymusu w dziedzinie, w której nie ma na to miejsca, w dziedzinie stosunków umownych. Autorzy mylą równość z równouprawnieniem. Równouprawnienie jest czymś dobrym, ale równouprawnienie prowadzi do nierówności wskutek wielu różnych czynników, między innymi w różnicach i zdolnościach i predyspozycjach różnych ludzi. Równość można wymusić jedynie przemocą i autorzy do tego się odwołują.