Sanatarkat istuntoselostukset

Torstai 19. huhtikuuta 2018 - Strasbourg

5. Bolognan prosessin tilanne ja seuranta (keskustelu)

  President. – The next item is the debate on the oral question to the Commission on the implementation of the Bologna Process – state of play and follow-up by Petra Kammerevert (O-000020/2018 - B8-0014/2018).

  Krystyna Łybacka, autorka. – Pani Przewodnicząca! W tej Izbie ostatnio często dyskutujemy na temat przyszłości naszego europejskiego projektu. Kluczem do jego rozwoju jest wzmocnienie intelektualne, kulturalne, społeczne i innowacyjne – czyli, mówiąc krótko, budowa Europy wiedzy.

Centralną rolę w budowie Europy wiedzy stanowi edukacja, a w szczególności szkolnictwo wyższe. Proces boloński jest filarem powołanej już w Deklaracji Sorbońskiej Europejskiej Przestrzeni Szkolnictwa Wyższego. Od czasu Deklaracji Bolońskiej, czyli od roku 1999, dokonano wiele, zarówno w aspekcie jakości kształcenia, w aspekcie mobilności, jak i w aspekcie uznawalności dyplomów i kwalifikacji.

Niestety poziom implementacji celów procesu bolońskiego jest w poszczególnych krajach bardzo zróżnicowany. Istotna jest także jakość tej implementacji, bowiem wpływa ona zarówno na wiarygodność procesu, jak i na rzeczywiste wykonywanie jego założeń. W bardzo wielu krajach błędnie zinterpretowano proces boloński, w jeszcze innych wprowadzono mechaniczny podział na studia pierwszego i drugiego stopnia, nie dbając o zawartość programową, w jeszcze innych uznano, że to jest narzucona inicjatywa rządowa, a nie nasz wspólny europejski projekt.

Dlatego kierujemy do Komisji następujące pytania – po pierwsze, czy Komisja monitoruje poziom implementacji celów bolońskich w poszczególnych krajach? Te najważniejsze cele to przede wszystkim jakość kształcenia, rzetelna akredytacja jakości, uznawalność kwalifikacji i dyplomów, prawidłowość przyznawania słynnych punktów ECTS, czyli punktów rejestrujących osiągnięcia studentów, promocję ułatwienie mobilności zarówno studentów, jak i pracowników, ale także promocję kształcenia ustawicznego na poziomie akademickim. Pytamy również, jak Komisja ocenia obecny stan i poziom procesu bolońskiego? Nasze pytanie dotyczy także tego, czy Komisja zidentyfikowała te czynniki, które utrudniają skuteczną i poprawną implementację procesu? I wreszcie – jak Komisja wspiera państwa członkowskie we właściwej implementacji procesu bolońskiego?

Sygnatariusze Deklaracji Bolońskiej i ministrowie krajów będących sygnatariuszami spotykają się cyklicznie, aby z jednej strony dokonać podsumowania osiągnięć procesu, a z drugiej wytyczyć nowe cele i nowe założenia. Ostatnia taka konferencja miała miejsce w roku 2015 w Erywaniu. Wydano wtedy komunikat z bardzo istotnym przesłaniem – wzmocnienie wymiaru społecznego procesu bolońskiego, włączenie studentów niepełnosprawnych, włączenie osób ze środowisk defaworyzowanych, program mobilności, który jest istotą tego procesu. Mamy pytanie do Komisji, jak ocenia kroki podjęte w wyniku komunikatu z Erywania? Ile dokonano w aspekcie włączenia społecznego procesu bolońskiego? W Erywaniu również przyjęto do Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego Białoruś, ale niestety władze Białorusi nie wypełniły wielu zobowiązań, niemniej oczekujemy, że Białoruś pozostanie w agendzie europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego i ewentualnie zostanie rozpatrzona możliwość wydłużenia mapy drogowej dla Białorusi.

Przed nami kolejna konferencja w Paryżu. Komisja Europejska jest jednym z sygnatariuszy Deklaracji Bolońskiej. Pytamy zatem, jakie cele strategiczne ma Komisja? Jakie inicjatywy zamierza podjąć, aby wzmocnić proces boloński? Co z obszarem szkolnictwa wyższego po roku 2020? Jakie cele strategiczne wyznacza Komisja? Pytamy również – i to nas bardzo interesuje – jakie jest powiązanie i relacja pomiędzy Europejskim Obszarem Szkolnictwa Wyższego, Europejskim Obszarem Badań i zapowiadaną przez Komisję Europejską Przestrzenią Edukacyjną? Jesteśmy zdania, jako Komisja Kultury i Edukacji, że tylko komplementarne inicjatywy mogą zbudować atrakcyjną innowacyjną Europę wiedzy.

  Elżbieta Bieńkowska, Member of the Commission. – Madam President, thank you very much for this discussion, I’m very glad to be here to discuss the Bologna Process. This is the right moment, in light of the upcoming Bologna ministerial conference in in Paris on the 24th and 25th May. I hope to be able to address most of your questions in the limited time available; I will do my best.

On the current state and the evolution of the Bologna process, much has been achieved in the last 20 years in its three 3 major commitments. First, the three-cycle Bachelor-Master-Doctorate system has been introduced. A common degree structure is one of the most significant achievement of the process. Second, there is a common standard for independent quality assurance in higher education, yet high education institutions should benefit even more from approaches offered by quality assurance agencies placed in other European countries, not only their own. And third, the European credit system is in use in most of the countries and has helped greatly for the contribution of diplomas and study periods abroad.

These three commitments are key to build the trust which is necessary for learning mobility, cross-border academic cooperation and comparability of higher education systems.

Based on these achievements, it is clear that the Bologna Process remains highly relevant, although we know that the implementation of some of the commitments is still uneven across its 48 member countries. And this is the main challenge for now.

While the structures are to a large extent in place, though unevenly, we now need genuine implementation at the level of higher education institutions, which governance structures of the Bologna Process find difficult to reach. This is the main factor hindering affected implementation of the Bologna reforms. The Yerevan communiqué in 2015 therefore called on the Bologna countries to propose a method to improve the implementation of key Bologna reforms.

The years since then have not been a period of radical change, but more of consolidation. We must use next month’s ministerial conference in Paris as an opportunity to stress the need for more even implementation of the Bologna commitments and to mobilise member countries and organisations to work together more closely

In other words, the Commission wishes to provide support to those Bologna countries which lag behind in the implementation of the key commitments. In this context, the Commission supports the adoption of a new structured peer support process to ensure better implementation and monitoring of the reforms. Hopefully, the Bologna ministers will also commit to removing the remaining obstacles in their national legislation to cross-border quality assurance.

Your question also addresses the issue of social inclusion, which is also extremely important in respect of refugees. Not enough Bologna countries have so far introduced measures to improve the conditions for under-represented and disadvantaged groups to access and to complete higher education.

The first step to foster inclusion and improve equity is to collect information on the participation of under-represented groups in higher education. Only systemic monitoring can provide evidence on the effectiveness of those measures.

For refugees, some countries have specific recognition procedures in place. Activities built on Erasmus+ funded projects for national academic recognition and information centres, which will improve the consistency of decision-making. The Commission has also organised several peer learning activities for Member States to share experience and good practice.

The next question, on our assistance to countries in their progress towards the Bologna commitments: we offer support at EU level, for instance within the Erasmus+ programme where we have a targeted call for this purpose. We also assist the Bologna Process countries that are not part of the Erasmus+ programme. They benefit from capacity-building projects, which the Commission wishes to intensify in the next phase of the process. They are a key feature of the Bologna Process. And it is in the EU interest that a less developed system can evolve.

You asked how the Commission monitors the recognition of the qualification. We have to admit that this is difficult to assess, as it is usually higher education institutions which take those recognition decisions. But aside from the Bologna Process implementation report, the Commission also carries out studies to identify obstacles, areas for improvement and best practices in recognition of qualifications and study periods. For example in 2016. There was a study on obstacles to recognition of skills and qualifications.

Finally, in terms of giving strategic guidance to the future Bologna Process, the Commission’s recent initiative towards the creation of the European education area is really essential. The main purpose of the European education area is to give a strong boost to learning mobility, to create a Europe in which learning, studying and doing research would not be hampered by borders so as to have a continent where spending time in another Member States to study, to learn and to work, has become the standard.

In addition to expanding learning mobility, this ambition requires a number of concrete policy initiatives. I will mention four of them. First, the proposed networks of European universities will act as role models for the implementation of the innovation in teaching and learning, and for the efficient implementation of the Bologna instruments. They will be instrumental to further develop and consolidate the European higher education area and to build synergies with the European research area.

Second, the planned Council’s recommendation for automatic recognition of higher and upper-secondary educational qualifications and learning periods abroad will give new impetus to the implementation of one of the three key commitments of the Bologna Process and will further expand learning mobility.

Third, the new EU student card will facilitate both mobility and the recognition process. And fourth, an upcoming recommendation will help ensure that in addition to their mother tongue, young Europeans speak two other languages. Language knowledge is a pre-requisite for learning mobility.

Thanks to the European education area, we will be able to advance faster among the European Union Member States, then among all of the 48 Bologna countries. But at the same time, it is clear that the European education area indicates the direction to follow and will give new impetus also to the Bologna Process.

In this context, the Commission fully agrees with the European Parliament’s call for synergies between those three areas: the European educational area, the European research area and European higher education area. It is expected that in Paris, Bologna ministers will build on this new momentum.

  Silvia Costa, a nome del gruppo S&D. – Signora Presidente, onorevoli colleghi, ringrazio la relatrice Krystyna Łybacka. Io credo che alla Conferenza ministeriale di Parigi, il primo obiettivo, ricordiamolo, il processo di Bologna, che oggi coinvolge le università di 48 paesi, è che qualsiasi studente iscritto in un'università europea abbia il diritto di laurearsi e veder riconosciuto il proprio titolo in tutta Europa. Ma soprattutto sappiamo che il processo è alla base della costruzione di questo spazio europeo dell'istruzione superiore e della realizzazione dell'Europa della conoscenza.

Tuttavia, dopo 19 anni, dobbiamo indicare alcune priorità e mi fa piacere raccogliere alcune delle proposte che sono adesso state suggerite alla Commissaria, perché alcune vanno in questo senso. Credo che il primo punto sia quello di migliorare la cooperazione tra spazio europeo dell'istruzione superiore e della ricerca. Credo che l'inclusione dei dottorati nel processo di Bologna sia un elemento di grande avanzamento, il principale nesso che spingerà anche verso l'internazionalizzazione e il rafforzamento dei partenariati.

Serve però anche una fase di sviluppo della qualità dei processi e anche di sviluppo dello spazio europeo dell'istruzione superiore, potenziando la dimensione sociale dell'istruzione superiore. Mi fa piacere che sia stata citata finalmente la e-card come uno strumento che, spero, sarà finanziato nel prossimo programma pluriennale e, in particolare, credo che si chieda anche di arrivare a dei joint degrees, nonché a finanziare le università europee. Penso che questo sia il passo avanti da compiere.

  Zdzisław Krasnodębski, w imieniu grupy ECR. – Pani Przewodnicząca! Pani Komisarz! Otóż proces boloński ma niewątpliwie szereg pozytywnych stron, jednak ważne jest, by nie ograniczać się jedynie do celebrowania i zastanowić się również nad tym, czy pewne założenia pierwotne rzeczywiście były do końca trafne. Przecież przedstawiciele świata akademickiego i badacze analizujący przemiany w dziedzinie edukacji od dawna alarmują, że brak jest refleksji nad ubocznymi skutkami procesu bolońskiego.

Liczne publikacje na ten temat zawierają takie pisma jak Teaching in Higher Education czy European Higher Education News Bulletin. Mam wrażenie, że także tu, w Parlamencie Europejskim, nie przyjmujemy ich do wiadomości. Krytycy procesu bolońskiego jak brytyjski socjolog Stephen Ball wskazują m.in., że przez narzucanie sztywnych wskaźników i standardów nauczanie akademickie oceniane jest tylko przez poziom techniczny wydajności a nie intelektualnych wartości, twórczych idei, kształtowania osobowości studentów. Odbija się to negatywnie na treści nauczanych przedmiotów, cierpi na tym autonomia zawodowa nauczycieli i wolność akademicka.

Stąd moje pytanie do Komisji: czy i w jakiej mierze jej eksperci analizują te krytyczne głosy. Czy wnioski krytyków, takich jak Stephen Ball, Stefan Kuhl, Marvin Lazerson i wielu innych brane są pod uwagę?

(Mówca zgodził się odpowiedzieć na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki (art. 162 ust. 8 Regulaminu)

  Krystyna Łybacka (S&D), pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Panie Profesorze! Czy zgodzi się Pan z poglądem, że te krytyczne głosy które Pan przytaczał świadczą o tym, o czym mówiłam – że nie wszędzie zrozumiano ideę, ponieważ ideą Bolonii nie jest standardyzacja, lecz konwergencja przy całym poszanowaniu i autonomii i wolności programowej poszczególnych uniwersytetów?

  Zdzisław Krasnodębski (ECR), odpowiedź na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – No nie jest też moją intencją, nie taki był sens mojej wypowiedzi, żeby proces boloński zatrzymywać czy hamować. Ja tylko zwracałem uwagę, że rzeczywiście powinniśmy głębiej zastanowić się nad samymi założeniami, mianowicie negatywną stroną tego procesu jest standaryzacja. Być może to jest oczywiście głównie kwestia implementacji tego procesu, natomiast powinniśmy moim zdaniem jednak rozważyć pewne założenia, ponieważ szczególnie nauki społeczne i humanistyczne mają swoją specyfikę, która nie była uwzględniona w tym procesie.

  María Teresa Giménez Barbat, en nombre del Grupo ALDE. – Señora presidenta, estimados compañeros, hoy proponemos una pregunta oral sobre el Proceso de Bolonia, con la que solicitamos a la Comisión que actúe para reducir el desfase entre las declaraciones grandilocuentes efectuadas durante las cumbres ministeriales y las acciones concretas adoptadas a escala de los Estados miembros.

Considero muy importante que la Resolución asociada a nuestra pregunta destaque la difusión del conocimiento, la investigación y la ciencia como claves en la estrategia de la Unión y el fomento de la ciudadanía europea. Sin embargo, me pregunto en qué medida podemos decir que hemos desarrollado el Espacio Europeo de Educación Superior de forma realmente integrada.

Como diputada catalana y española, quiero llamar la atención sobre la incoherencia de que mi país forme parte de un sistema académico europeo, basado en la movilidad y el diálogo entre estudiantes de distintas naciones, al mismo tiempo que el Gobierno central no puede garantizar el derecho de los ciudadanos de Cataluña a estudiar en el idioma común de los españoles.

Hace semanas, el ministro de Educación anunció cambios para permitir que los padres escogieran la enseñanza del español como lengua vehicular para sus hijos en los colegios públicos catalanes. Pero, desafortunadamente, en la Resolución que incluye las normas de matriculación del próximo curso no aparece ninguna casilla alternativa a la lengua catalana. Como poco, resulta irregular que en una región española la educación pública no permita la enseñanza en el idioma común de todos los españoles, y encima dentro de un espacio europeo que valora especialmente el intercambio de conocimientos en distintas lenguas.

  Helga Trüpel, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Frau Präsidentin, Frau Kommissarin, meine Damen und Herren! Ich fand die Stellungnahme des Kollegen Krasnodębski zu negativ. Mein Interesse und das des Kulturausschusses in seiner Mehrheit ist es, den europäischen Hochschulraum zu stärken. Es geht um European spirit, gerade angesichts der nationalistischen Tendenzen und der Zweifel an dem europäischen Projekt, und Bologna ist ein zutiefst positiver europäischer Prozess. Es geht um einen gemeinsamen Hochschulraum. Das ist genau das, was wir für unsere jungen Menschen erreichen wollen.

Warum diskutieren wir das heute? Die Konferenz der für den Bologna-Prozess zuständigen Minister findet im Mai in Paris statt, und wir wollen, dass dieser Prozess aufgewertet wird und dass es ein größeres politisches Engagement der teilnehmenden Länder gibt. Vor allem fordern wir sowohl im nächsten mittelfristigen Finanzrahmen wie in den Bildungsetats der Mitgliedstaaten eine deutliche Aufstockung für die Möglichkeiten der Entwicklung unserer jungen Menschen. Wir wollen vor allem eine Vereinfachung und bessere Anerkennung der Abschlüsse.

  Curzio Maltese, a nome del gruppo GUE/NGL. – Signora Presidente, onorevoli colleghi, bisognerebbe ricordare più spesso che l'istruzione è un diritto umano, serve a formare cittadini e non formiche da inserire in una società gerarchica.

L'impostazione di fondo del processo di Bologna, che ne annulla anche molti aspetti positivi, è proprio questa: voler piegare i sistemi scolastici europei con le loro differenze alle esigenze di un mercato del lavoro distorto invece di creare cittadinanza europea.

Sono tante quindi le cose che bisognerebbe cambiare. Ce n'è una, secondo noi, particolarmente urgente, che abbiamo proposto in un emendamento, ovvero l'esclusione delle spese per l'istruzione dal calcolo del deficit pubblico all'interno del patto di stabilità.

Le politiche di austerità hanno creato un'Europa divisa, sono impopolari e sono una delle cause principali della crisi di identità e di consenso dell'Unione. I tagli all'istruzione pubblica imposti dall'austerità sono destinati a produrre un'Unione ancora più squilibrata e intollerabile per le future generazioni. Bisogna intervenire in questo campo subito.

  Patrick O’Flynn, on behalf of the EFDD Group. – Madam President, the Bologna Process is a form of European cooperation that suits the British attitude to Europe very well. It’s voluntary, inter-governmental, focusing on a single sector and has the sensible aim of making higher educational qualifications easier to compare across countries without lurching into a mania for rigid standardisation. In short, it’s not run by the EU and is all the better for that.

This could be the way forward in so many areas. We could reinvigorate and modernise NATO, rather than seeking to create an EU army. We could allow countries to decide their own immigration rules without compulsory EU freedom of movement. But instead the EU always seeks to tighten its grip in pursuit of ever-closer union. It’s this attitude which led to Britain’s vote to leave and which will, I predict, lead longer term to a procession of departures in our slipstream.

  Dominique Bilde, au nom du groupe ENF. – Madame la Présidente, largement imité à l’étranger, le processus de Bologne a certes permis la compatibilité des diplômes, en accélérant néanmoins la fuite des cerveaux à l’intérieur même de l’Union européenne.

Le processus Bologne n’a pas été dénué d’effets pervers. L’allongement et la massification des études supérieures en ont été les pendants qui ont eu comme conséquence prévisible une dévalorisation des diplômes. Pour les cohortes de la génération sacrifiée, drossées sur les récifs de chômage de masse, les diplômes ne sont désormais plus une garantie contre le déclassement ou la pauvreté.

C’est sur cette toile de fond que l’insistance sur l’inclusion des réfugiés s’apparente à un véritable camouflet pour des millions de jeunes européens qui seront les grands perdants d’une ouverture des programmes académiques, puisque certains, comme Erasmus+, souffrent déjà de financements insuffisants.

Par cette proposition, l’Union européenne révèle sa véritable nature sous-entendue par une préférence étrangère systématique au mépris des aspirations des peuples qui la composent. Il faut effectivement des augmentations de budget, mais il est préférable qu’elles soient bien utilisées.

  Michaela Šojdrová (PPE). – Paní předsedající, já bych chtěla poděkovat paní kolegyni Łybacké a dalším, kteří připravili tuto zprávu, která může být důležitým východiskem také pro jednání ministrů v Paříži. Boloňský proces je jedním z mála panevropských programů a můžeme jej kritizovat za určitou těžkopádnost či za některé nežádoucí průvodní jevy. Je to vlastně spolupráce 48 rozdílných zemí na mezivládní úrovni a je také třeba vědět, že je prováděna v akademicky nezávislém prostředí za proměnlivých politických podmínek. A v této situaci samozřejmě ten proces je pomalý, ale také závisí na tom, jak je prováděný nezávislými univerzitami. A myslím si, že je to tak správně. Na úrovni EU máme Erasmus+, který vytváří společný studijní prostor, a my chceme, aby boloňský proces byl prováděn v rámci tohoto společného evropského prostoru. Takže děkuji kolegům a věřím, že pro konferenci ministrů je to dobrý podklad.

Catch-the-eye procedure

  Milan Zver (PPE). – Zahvala tudi z moje strani gospe Łybacki za pripravljeno vprašanje. Dejstvo je, da se skoraj vsi strinjamo, da bolonjska reforma mora iti naprej, da se proces mora nadaljevati, saj bo le tako Evropska unija prišla na področju visokega šolstva do tako imenovane tretje generacije univerz, nove generacije univerz, ki jih nujno potrebujemo.

Čeprav vsi vemo, da je šarm stare Humboldtove univerze še vedno zelo živ, ima podporo tako med delom študentov kot tudi profesorjev, ampak vendarle nas dinamika razvoja sili k temu, da so univerze veliko bolj – danes – vitalne in bolj odlične.

Seveda ne moremo biti popolnoma zadovoljni s procesom samim. Marsikje je bil razumljen bolj kot tehnični proces, manj kot vsebinski proces. Ni se polagalo veliko pozornosti na spremembo kurikula, pristopov in tako naprej. Vendar se moramo zavedati, da je to prava pot. Le tako bodo evropske univerze prišle med najodličnejše na svetu.

  Nicola Caputo (S&D). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, il processo di convergenza dei vari sistemi di istituzioni europei è fondamentale per la costruzione di un'Europa della conoscenza e per l'accrescimento della competitività internazionale dei cittadini comunitari.

L'innalzamento della qualità presuppone che si ponga al centro lo studente, dando la giusta importanza alla dimensione sociale dell'istruzione, favorendo l'inclusione delle persone con disabilità, dei rifugiati e di altri gruppi vulnerabili, nonché migliorando la parità nell'istruzione.

Va garantita la mobilità alle fasce di studenti meno abbienti e l'adozione di un sistema armonizzato con conseguente riconoscimento reciproco dei titoli per permetterne la spendibilità anche in un paese diverso da quello di origine.

Lo spazio europeo dell'istruzione deve affrontare sfide difficili: una crisi economica e sociale non ancora risolta, livelli drammatici di disoccupazione e una sempre maggiore emarginazione dei giovani. La prossima conferenza ministeriale di Parigi sullo spazio europeo dell'istruzione superiore è un'occasione da non perdere per individuare i rimanenti ostacoli e le soluzioni possibili per sostenere i paesi in ritardo.

  Νότης Μαριάς (ECR). – Κυρία Πρόεδρε, τα θέματα της παιδείας ανήκουν στην αποκλειστική αρμοδιότητα των κρατών μελών, είναι δεδομένο αυτό. Τι συνέβη όμως με τη διαδικασία της Μπολόνια; Από τα πάνω επιβλήθηκαν αλλαγές στα εκπαιδευτικά συστήματα ως μία υποχρεωτική δήθεν πολιτική, διότι αυτό είναι η διαδικασία της λειτουργίας της Μπολόνια, διότι το Ηνωμένο Βασίλειο έχει τριετείς σπουδές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και διότι επί της ουσίας αυτό θέλουν να επιβάλουν και στα υπόλοιπα κράτη μέλη, να υπάρξει δηλαδή υποβάθμιση της ποιότητας των πανεπιστημιακών σπουδών, διότι υπάρχει μια αντίληψη, μέσα από το σύστημα της Μπολόνια, να βλέπει κανείς την παιδεία ως ένα εμπόρευμα και όχι ως ένα δημόσιο αγαθό. Καταλήγω ότι είναι λογικό να υπάρχει συνεργασία και συντονισμός, αλλά μόνο υπό τον όρο ότι τα κράτη μέλη θα διατηρήσουν τις αρμοδιότητές τους και θα αποφασίσουν υπό ποιους όρους θα μπουν στη διαδικασία συνεργασιών.

  Ilhan Kyuchyuk (ALDE). – Madam President, I would like to congratulate Ms Łybacka for putting this oral question today. In past years the Bologna Process has achieved a greater transparency. It has made information about the European higher education area easily accessible and has increased the quality of education mobility and academic recognition.

For all that, I strongly support the implementation of the Bologna Process, but we are all aware that despite all the achievements, some areas still need development. We should focus on stronger cooperation in order to achieve common goals in relation to the European higher education area, especially developing appropriate legislative frameworks for consultation on its development and creating opportunities for all mobility to ensure the largest possible numbers of students are involved.

At the same time, it is important that participating countries facilitate the recognition of academic study periods and credits gained abroad

  Tania González Peñas (GUE/NGL). – Señora presidenta, diez años después, los frutos cosechados por la convergencia europea son bien desiguales.

Hace una década, el movimiento estudiantil decía que no quería que la educación se convirtiera en una escuela de élites ni en una fábrica de precarios y, a día de hoy, las matrículas son mucho más caras, la calidad de la enseñanza no ha mejorado, se ha abierto la puerta a las empresas privadas en las universidades y hay docentes cobrando salarios de cuatrocientos euros.

La convergencia europea prometía hacerse con mejores medios, pero parece ser que nunca llegaron. Es cierto que el Proceso de Bolonia nos ha acercado a Europa, pero ha sido más bien porque estudiar un máster en España es tan caro que muchos estudiantes terminan yéndose al extranjero.

Sí necesitamos una convergencia europea, pero otra: la convergencia para apostar por la enseñanza pública, los precios públicos y una universidad accesible; la convergencia para apostar por la investigación y no convertir la carrera científica en un disparadero hacia la precariedad; para construir una sociedad donde se pongan en valor las cualificaciones; y una universidad con igualdad de género.

  Κωνσταντίνος Παπαδάκης (NI). – Κυρία πρόεδρε, είκοσι χρόνια διαδικασία Μπολόνια με πάγια στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των 48 κυβερνήσεων του Ενιαίου Χώρου, σπουδές προσαρμοσμένες στις ανάγκες του κεφαλαίου για πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, δια βίου κινητικότητα από χώρα σε χώρα, από ίδρυμα σε ίδρυμα, συλλέκτες ευκαιριών σκόρπιων προσόντων και δεξιοτήτων, κατηγοριοποιημένων πτυχίων και απόφοιτοι σε διαφορετικά επίπεδα και μετά εργασιακή περιπλάνηση και αβεβαιότητα στο όνομα του ανταγωνισμού. Όλα τα αλέθει ο μύλος του πανεπιστημίου της αγοράς όπως αυτό της Δυτικής Αττικής στην Ελλάδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Στο όνομα της άρσης των υφιστάμενων εμποδίων μεταξύ των διαφόρων επιπέδων εκπαίδευσης, προβλέπονται διαφορετικά τμήματα και πτυχία και ενθαρρύνονται η μη τυπική και η άτυπη εκπαίδευση, προοριζόμενες για τους πολλούς, τους φοιτητές από μειονεκτικά περιβάλλοντα όπως με σαφήνεια αναφέρει το ψήφισμα. Η απάντηση είναι: όλη η γνώση στο πτυχίο κι αυτό να είναι η μοναδική προϋπόθεση για την πλήρη πρόσβαση στο επάγγελμα, σπουδές για όλους δωρεάν χωρίς εμπόδια και διακρίσεις, προγράμματα έρευνας μετά το πτυχίο που θα οδηγούν σε διδακτορικό. Ενιαία ανώτατη εκπαίδευση με τον λαό στην εξουσία!

(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)

  Lara Comi (PPE). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, io sono convinta che i nostri giovani siano le persone che più credono nell'Unione europea e proprio per questo dobbiamo agevolare sicuramente un'armonizzazione del sistema scolastico, sia per l'ambito superiore ma anche per le università.

Giusto il riconoscimento delle qualifiche professionali ma alla base deve esserci anche un'armonizzazione del programma, perché le linee guida devono essere a livello europeo; è giusta una differenziazione nazionale ma anche gli anni di studio, perché per una stessa qualifica abbiamo nei diversi Stati membri un periodo di studio totalmente diverso e questo deve essere assolutamente armonizzato.

Dall'altro, la cosiddetta generazione Erasmus punta molto su di noi, punta molto sul futuro per renderli sempre più europei e anche per le lingue è un ottimo investimento. Ad esempio, in Italia, questo dovrebbe già iniziare anche molto tempo prima delle scuole medie superiori.

Si tratta quindi di un'ottima iniziativa e dobbiamo continuare su questa linea.

  Maria Grapini (S&D). – Doamnă președintă, doamnă comisar, stimați colegi, mă bucur că avem această dezbatere înainte de întâlnirea din mai, de la Paris. Este foarte clar că Procesul de la Bologna a adus efecte pozitive. Știm bine că educația este fundamentul, până la urmă, al democrației și cred că da, Comisia trebuie să răspundă la întrebările puse aici.

Vrem să se îmbunătățească acest proces, pentru că, dacă avem o mobilitate a forței de muncă, trebuie să avem și o mobilitate a educației, a studenților, trebuie să avem acest schimb de experiență, însă cred că poate fi eficientizat, să existe echitate, să se adreseze și persoanelor cu dizabilități, să existe posibilitatea și a persoanelor sărace să studieze și, așa cum spunea și colega mea, să putem să avem și o uniformizare a calificărilor, o situație care să permită angajarea în diverse locuri din Europa a celor care studiază și care accesează Procesul de la Bologna. Așteptăm cu interes răspunsul Comisiei.

  Bogdan Andrzej Zdrojewski (PPE). – Pani Przewodnicząca! Musimy pamiętać, że system boloński to nie tylko państwa Unii Europejskiej. To są także państwa, które do tej rodziny nie przynależą, nawet tak jak Białoruś, która realizuje kryteria bolońskie wolno, trochę nieudolnie, ale pokazuje także że ma to wartość.

Chcę podkreślić, że Komisja Kultury nie tylko patrzy na te kryteria, system boloński ze swojej perspektywy, ale staramy się patrzeć na to także krytycznie, od czasu do czasu zwracając uwagę na mankamenty. Natomiast to, co jest dla mnie bardzo ważne, to także szkoły artystyczne. Trzeba pamiętać, że nawet w szkołach muzycznych potrzebne są te wspólne podstawy, wspólne kryteria, aby młodzi ludzie, którzy potem spotkają się przy grze w określonej orkiestrze, grali na identycznych zasadach, w identyczny sposób. Natomiast rzeczywiście jest pewien problem ze szkołami artystycznymi w zakresie sztuk wizualnych, ale od razu podkreślę – rektorzy tych szkół znakomicie to rozumieją.

(End of catch-the-eye procedure)

  Elżbieta Bieńkowska, Member of the Commission. – Madam President, I thank the House for this very interesting and very constructive discussion. Nobody denies that the Bologna Process has played a very crucial role in the last 20 years to build trust, both between the countries and between the higher education institutions, and this is really essential to promote cooperation and to promote learning mobility.

For now, what is the most important for us and what will be our focus for the coming years? It must, and will, ensuring progress in implementing the Bologna Process. At the same time, we will continue to strengthen the capacity-building efforts for Bologna countries outside the EU, and we are trying to work with those countries that have still not fulfilled all of the obligations at this point.

Let me refer shortly to Belarus. According to the assessment of the dedicated working group, although some limited progress has been made, the country does not meet the agreed requirements. There is a consensus that Belarus should join the new peer review process, which is foreseen for all 48 member countries, which aims to support the implementation of key Bologna commitments. It is, however, clear that it will also need specific support within the Bologna context to progress faster in this country.

Last, but not least, the Commission sees the Bologna Process and the establishment of the European education area as complementary. We believe that the EU initiatives which we will take, within the context of the European education area, will provide a new, very much welcomed impetus to the Bologna Process.

I will pass on all of your detailed questions and remarks to Commissioner Navracsics, but really thank you very much for this discussion.

  President. – I have received one motion for a resolution tabled in accordance with Rule 128(5) of the Rules of Procedure.

The debate is closed.

The vote will take place shortly.

Written statements (Rule 162)

  Isabella Adinolfi (EFDD), per iscritto. – Molti sono ancora gli aspetti del processo di Bologna che impediscono di realizzare appieno quello Spazio europeo dell'istruzione superiore che tanti benefici concreti sarebbe in grado di realizzare. Proprio per questo è indispensabile che gli Stati partecipanti al processo di Bologna e la Commissione europea, si adoperino per facilitare e rendere effettivo il mutuo riconoscimento dei periodi di studi all'estero e dei relativi crediti, nonché delle qualifiche acquisite per motivi accademici o professionali. Inoltre, è fondamentale prevedere ed implementare strumenti agevolativi per studenti svantaggiati ed al contempo sostenere ed incoraggiare la mobilità di studenti, ricercatori, insegnanti e personale accademico. L'istruzione e la formazione sono due aspetti fondamentali non solo per la formazione di cittadini dotati degli strumenti intellettivi adeguati per partecipare in modo consapevole e critico alla vita pubblica, ma anche per consentire loro di poter affrontare le sfide poste dal mondo del lavoro, in modo adeguato e senza frustrare le proprie aspirazioni. In definitiva, sono convinta che oggi come non mai sia indispensabile effettuare massicci investimenti pubblici nei sistemi di istruzione e formazione, specie in quegli Stati particolarmente martoriati dalla crisi economica (penso così ai paesi dell'Europa meridionale): solo in questo modo saremo infatti in grado di dare un futuro ai nostri giovani.

  Ivan Jakovčić (ALDE), napisan. – Obrazovanje jedan je od glavnih stupova našeg društva! Visoko obrazovanje ima važnu ulogu u poticanju osobnog razvoja i stjecanju vještina, povećanju zapošljivosti i konkurentnosti, jačanju građanskog angažmana, aktivnog građanstva i međukulturnog razumijevanja, promicanju zajedničkih vrijednosti i suočavanju s izazovima u današnjem svijetu koji se rapidno mijenja.

Bolonjski proces i Europski prostor visokog obrazovanja obuhvaćaju 48 zemalja, među ostalim, i mnoge važne susjede i partnere EU-a. Oni promiču mobilnost i jačaju međunarodnu dimenziju visokog obrazovanja. Zemlje sudionice trebaju povećati politički angažman i ojačati uzajamnu suradnju u provedbi zajedno dogovorenih ciljeva diljem Europskog prostora visokog obrazovanja i po potrebi izraditi odgovarajuće zakonodavne okvire kako bi se konsolidirao razvoj Bolonjskog procesa, ojačala njegova vjerodostojnost te kako bi taj prostor postao primjer akademske izvrsnosti u svijetu, kao i da bi se povećale mogućnosti za mobilnost u cilju sudjelovanja najvećeg mogućeg broja studenata.

EU i države članice trebali bi napraviti strategiju povećanja svog proračuna za obrazovanje kako bi se zajamčilo besplatno javno visoko obrazovanje dostupno svima, radi poticanja cjeloživotnog učenja!

  Romana Tomc (PPE), pisno. – Naš skupni cilj je nekoč doseči evropski visokošolski prostor, saj je visoko kakovostno visokošolsko izobraževanje bistvenega pomena za razvoj široke, napredne, na znanju temelječe družbe. Bolonjski proces spodbuja mobilnost, spodbuja in ustvarja temelje odlični znanosti, obenem spoštuje načela akademske svobode in avtonomije institucij. Za odlične evropske univerze moramo poskrbeti z vlaganjem v vsebino. Ne smemo pa pri tem pozabiti na ljudi. Na študente in študentke, ki bodo s tem konkurenčni kolegom z drugih svetovnih univerz.