Επιστροφή στη διαδικτυακή πύλη Europarl

Choisissez la langue de votre document :

  • bg - български
  • es - español
  • cs - čeština
  • da - dansk
  • de - Deutsch
  • et - eesti keel
  • el - ελληνικά (επιλεγμένο)
  • en - English
  • fr - français
  • ga - Gaeilge
  • hr - hrvatski
  • it - italiano
  • lv - latviešu valoda
  • lt - lietuvių kalba
  • hu - magyar
  • mt - Malti
  • nl - Nederlands
  • pl - polski
  • pt - português
  • ro - română
  • sk - slovenčina
  • sl - slovenščina
  • fi - suomi
  • sv - svenska
 Ευρετήριο 
 Πλήρες κείμενο 
Πληρη πρακτικα των συζητησεων
Πέμπτη 31 Μαΐου 2018 - Στρασβούργο Αναθεωρημένη έκδοση

Απάντηση στις αναφορές σχετικά με την αντιμετώπιση της επισφάλειας και της καταχρηστικής χρησιμοποίησης συμβάσεων ορισμένου χρόνου (συζήτηση)
MPphoto
 

  Τάκης Χατζηγεωργίου, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. – Κύριε Πρόεδρε, είμαστε λίγοι σήμερα το πρωί στην αίθουσα, όμως λίγα μέτρα έξω από αυτούς τους τοίχους, λίγα χιλιόμετρα μακριά από εμάς, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αποτελούν μια θλιβερή στρατιά ανθρώπων που ζουν κάτω από τις τραυματικές εμπειρίες της επισφαλούς εργασίας, για να μην αναφερθώ στην ανεργία. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που υποφέρουν έχοντας μια εργασία δύο ωρών την ημέρα, διότι δήθεν δεν μπορεί να τους προσφερθεί περισσότερο, ή τεσσάρων ή έξι ωρών, και πληρώνονται ίσως και πολύ λιγότερο από αυτό. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι για να μην πω εκατομμύρια στις χώρες του Νότου, αλλά και στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης, ζουν αυτό το απίστευτο τραύμα του να ζουν κάτω από συνθήκες που δεν επιτρέπονται στη σύγχρονη Ευρωπαϊκή Ένωση. Χθες συζητούσαμε εδώ τη δυνατότητα εργοστασίων εταιρειών να μετακινούνται από κράτος σε κράτος. Δικαίωμά τους να μεταφέρουν την εταιρεία τους όπου θέλουν, όπως και τα εργαλεία τους, τα αυτοκίνητά τους, τα κτίριά τους. Οι άνθρωποι δεν είναι εργαλεία να τα πάρεις να τα μετακινήσεις από ένα κράτος σε άλλο. Συνδέονται τα δύο στα οποία αναφέρομαι, και η επισφαλής εργασία και η υποχρέωση να μετακινηθείς χρησιμοποιώντας μάλιστα το φοβερό επιχείρημα του δικαιώματος της ελεύθερης διακίνησης. Αυτό είναι δικαίωμα, δεν είναι υποχρέωση. Κλείνω λέγοντας ότι το θέμα που συζητούμε σήμερα αφορά πολλά αδέρφια μας, συγγενείς μας, ανθρώπους έξω από αυτή την αίθουσα, αλλά είμαστε εμείς οι ίδιοι που οφείλουμε να τους εκπροσωπήσουμε.

 
Τελευταία ενημέρωση: 18 Σεπτεμβρίου 2018Ανακοίνωση νομικού περιεχομένου - Πολιτική απορρήτου