Doslovno izvješće

Četvrtak, 31. svibnja 2018. - Strasbourg

4. Reagiranje na predstavke o rješavanju pitanja nesigurnosti zaposlenja i zloupotrebe ugovora na određeno vrijeme (rasprava)

  Πρόεδρος. – Το πρώτο σημείο στην ημερήσια διάταξη είναι η συζήτηση επί της ερώτησης με αίτημα προφορικής απάντησης προς την Επιτροπή σχετικά με την απάντηση στις αναφορές σχετικά με την αντιμετώπιση της επισφάλειας και της καταχρηστικής χρησιμοποίησης συμβάσεων ορισμένου χρόνου, που κατέθεσε η Cecilia Wikström, εξ ονόματος της Επιτροπής Αναφορών (O-000054/2018 - B8-0022/2018) (2018/2600(RSP)

  Cecilia Wikström, author. – Mr President, in the name of my committee – the Committee on Petitions – I am very proud to present the oral question and the resolution responding to petitions on tackling precariousness and the abusive use of fixed-term contracts.

My committee has received, during the past few years, 80-plus petitions on the use of fixed-term contracts, zero-hours contracts and temporary contracts from different Member States (actually10 different Member States) and therefore the committee decided in November to organise a hearing under the title ‘Protection of the rights of workers in temporary or precarious employment’. The hearing looked in detail at all the issues raised in these petitions. A study on temporary contracts was also commissioned by Policy department C, and was presented during the hearing. It focused on two broad areas: first, atypical forms of employment and franchising; and, second, recommendations on adopting a holistic, comprehensive approach to address these problems.

In January of this year, the committee coordinators unanimously decided, as a follow-up to these two activities, to draft an oral question and a motion for a resolution responding to petitions. In May this year, we also adopted the oral question and the amended draft for a motion. So the oral question tabled by the committee focuses on the correct implementation of EU law regarding the protection of workers in the EU, and on the compatibility of some specific types of contract, such as the currently much-talked-of zero-hours contracts, with European legislation – i.e. whether there is compatibility or not.

Thirdly, action is needed to address the abusive use of fixed-term contracts and precarious forms of employment. We want to ensure proper implementation of employment directives in the public and private sectors. We have also highlighted the legislation proposed by the Commission and the need to ensure the predictability and sustainability of employment. And, lastly, we want to ask the Commission about the state of play in current infringement procedures for violation of EU labour legislation.

When you look at the text of the resolution, you should bear in mind the increase in the number of workers with fixed-term and part-time contracts and the significant increase in temporary employment contracts and atypical contracts, in both the public and private sectors. In the light of this large number of petitions that we have received, we consider there is a need for a debate on the situation of workers in the European Union. We would have liked to do this together with the Committee on Employment and Social Affairs, but it takes two to tango and we were simply turned down. Nevertheless, we, as the Petitions Committee, need to address all those citizens everywhere in the Member States who actually came to us pointing out their difficulties.

We must not forget that petitions are a reflection of citizens and their situation, and are an important signalling mechanism to the legislative committees of this House and to the Commission. These petitions reveal gaps in the legislation, or in the implementation of legislation, and the petitions sent to my committee regarding precarious employment should therefore be taken extremely seriously. We would like – and I am talking here on behalf of all the political groups in the Committee – to invite the Commission not only to review the legal instrument but also to think of how, in future, to avoid the harmful situations of which all these people are victims.

We should find ways to ease the life of EU citizens who are suffering from precariousness, and the oral question and the resolution have been put on the plenary agenda in order to draw attention to the concrete problems faced by European citizens. We are – and I personally am – now expecting the Commission not only to reply to the specific points in the oral question but also to commit to making all the necessary efforts to ensure the best possible protection of all workers in the European Union. They deserve it.

  Christos Stylianides, Member of the Commission. – Mr President, addressing precarious work remains high on the Commission’s agenda. I referred to the debate which took place in July 2017 when Parliament adopted its resolution on working conditions and precarious employment. The Commission has provided comprehensive answers to your resolution and has also proposed new initiatives.

Our priority now is to ensure that the prosperity generated by the recovering European economy benefits society fairly. We made huge efforts and the economy is growing again. But we are not done yet; we must ensure that no one is left behind. This is the essence of the European Pillar of Social Rights, jointly proclaimed in November last year.

Today’s debate is essentially about our ability to bring the Pillar agenda forward together – in the Commission, Parliament and the Council. On the Commission side, in recent years we have set milestones in the social area. Before the end of this mandate, we must show EU citizens, in a very tangible way, our determination to make the Union fairer and more inclusive. We should not ignore the fact that precarious work has a toll, not only on individuals but on our societies and economies as a whole.

The Union has developed and extended its response to this issue over the years. It has done so through specific EU directives on non-standard forms of work and through enhanced cooperation and coordination with the Member States. This cooperation includes the European Platform on Undeclared Work. This year we issued country-specific recommendations in the European Semester on tackling the informal and shadow economy for Bulgaria and Italy. The European Social Fund provides financial support for disadvantaged youth or the long-term unemployed.

Let me assure you that the Commission is strongly committed to ensuring compliance across the EU. Where necessary, we initiate infringement proceedings, which may ultimately lead the Commission to refer the matter to the Court. The work undertaken by the Committee on Petitions strongly supports and influences our efforts to ensure effective action is undertaken. Thank you so much for this support.

We took concrete actions and put forward a comprehensive set of proposals: firstly, for a directive on predictable and transparent working conditions; secondly, for a Council Recommendation on access to social protection for workers and the self-employed; and thirdly, for a regulation establishing a European labour authority.

Through these initiatives, we want to prevent EU workers from being subjected to unfair and precarious working conditions by guaranteeing basic standards for all workers, including workers subject to particularly flexible forms of employment, such as on-demand work or zero-hour contracts; by ensuring social protection coverage regardless of the employment status; and by supporting administrative cooperation and better information to enforce existing rules.

All workers in non-standard forms of employment must benefit from these basic standards. Current EU rules often leave their scope to be determined by national law, which has left out too many workers from protection. It is essential for our initiatives on working conditions that all workers are covered.

This legislative work must be pursued with utmost celerity so that we make these further steps towards fairness and inclusiveness in employment together before the elections.

  Jarosław Wałęsa, on behalf of the PPE Group. – Mr President, I would like to start by underlining the importance of petitions. This is the way that citizens communicate with us directly and inform us about breaches of EU law. For us, the EPP Group, precarious employment means employment that does not respect European and national law. We want to guarantee flexibility for employers but, at the same time, proper social security for all types of workers.

Now, I need to point out a few facts about this resolution. First of all, I would like to remind you that the conversion of a fixed-term contract into an indefinite one is not an obligation for Member States, but an exclusive national competence. We should not mix EU and national competences regarding labour and social policies. Secondly, when we speak about different directives, we have to recall the fact that they are in place especially to prevent abuses. Thirdly, when we refer to specific cases, we have to take into account all the observations of the Court of Justice of the European Union.

In addition to the current legislation, the Commission issued in December a proposal for a directive on transparent and predictable working conditions in the EU and adopted proposals for a European labour authority and for better access to social protection. I welcome these proposals aimed at improving the existing legislation.

  Jude Kirton-Darling, on behalf of the S&D Group. – Mr President, in my home region of the North East of England, unemployment reached an all-time low this year, falling below 5%, a figure that would appeal to many economy ministers across Europe. But there’s a catch, because, in the North East, we are the capital for zero-hours contracts in the UK. One out of ten workers has a precarious job, most of them in the form of a zero-hours contract.

Not only does a zero-hours contract come with job insecurity but precariousness at work also leads to inadequate access to social protection, such as benefits and protection from unfair dismissal. It impinges on career development and training and therefore results in precariousness in life more generally.

We, as the Committee on Petitions in this Parliament, have received a large number of petitions calling for European action. In 2016, the Committee on Petitions received submissions from McDonald’s workers who testified that some of their most basic rights, such as the right to maternity leave, paid holidays and redundancy rights, were being withheld because of zero-hours contracts. We have taken this up in Parliament, and I’m proud to support McDonald’s workers – including those brave people who have taken industrial action in the struggle for their rights at work – as well as all the other precarious workers across Europe with the resolution that we’re putting on the table today.

We now need the Commission to act. Commissioner, your representatives confirmed in our Committee on Petitions’ hearing that zero-hours contracts fall within the remit of the EU Part-Time Workers’ Directive, which guarantees the same employment protection for part-time workers as for full-time workers. What will you now do to enforce these rules and give McDonald’s workers across Europe all of the rights that they deserve at work?

  Νότης Μαριάς, εξ ονόματος της ομάδας ECR. – Κύριε Πρόεδρε, η λιτότητα και η βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή γέμισαν την Ευρώπη με στρατιές και εκατομμύρια φτωχών και ανέργων. Ταυτόχρονα, οδήγησαν στη μείωση των μισθών και στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Οι περίφημοι στόχοι της μεταπολεμικής Ευρώπης για πλήρη απασχόληση έγιναν πλέον στόχοι και εφαρμογή στο πεδίο της μερικής απασχόλησης, των άτυπων μορφών εργασίας, της επισφαλούς εργασίας, της εργασίας ορισμένου χρόνου, των συμβάσεων μηδενικών ωρών. Έτσι, λοιπόν, έχουμε μια πλήρη καταχρηστική λειτουργία και της οδηγίας 1999/70/ΕΚ για τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου αλλά και, συνολικά, της εργασιακής νομοθεσίας στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα επικρατεί πλέον εργασιακή ζούγκλα, μια και η τρόικα και οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις και έχουν καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Χαιρετίζουμε τη χθεσινή μεγαλειώδη απεργία στην Ελλάδα και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων που έστειλαν αποφασιστικό μήνυμα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ότι δεν πάει άλλο και στο θέμα των εργασιακών σχέσεων. Οι στρατιές των συμβασιούχων στην Ελλάδα και το πρόβλημα με τους χιλιάδες εργαζόμενους σε προγράμματα stage καταδεικνύουν το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει. Ειδικότερα, κύριε Επίτροπε, το θέμα με τους χιλιάδες εργαζόμενους σε προγράμματα stage, οι οποίοι πλέον έμειναν εκτός εργασίας, είναι μια κλασική περίπτωση παραβίασης της κοινοτικής νομοθεσίας. Σας καλούμε από το βήμα αυτό να λάβετε συγκεκριμένα μέτρα και να παραπέμψετε την Ελλάδα, διότι έχει παραβιάσει τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να δικαιωθούν έτσι οι χιλιάδες απασχολούμενοι ή πρώην απασχολούμενοι στα προγράμματα stage. Εμείς στην Επιτροπή Αναφορών στηρίξαμε, ως Ομάδα ECR και εγώ ως συντονιστής, αυτή την πρωτοβουλία για ερώτηση και συζήτηση της υπόθεσης η οποία μας απασχολεί. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε την κατάχρηση της λειτουργίας των συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Όχι στην εργασιακή ζούγκλα.

  Yana Toom, on behalf of the ALDE Group. – Mr President, petitions are an important signal for this Parliament. They show the concerns of Europeans and reflect the situation on the ground. In this case they showed problems regarding precarious work.

During this mandate the Committee on Petitions has received over 80 petitions from 10 different Member States on precariousness and abusive use of fixed-term contracts. As a response, the Committee organised hearings on these issues and now we have an oral question and a resolution.

This resolution sends a powerful message. It sends a message to the petitioners that we have heard them. It sends a message to those who are in precarious employment that we care, and it sends a message to the Commission and Member States that we all need to act.

In the last few years the labour market has been changing. There is a trend to move away from traditional contracts and to move towards more flexibility – flexibility for the employer and the employee. But this shift was not foreseen in the current EU labour laws. Therefore, it sometimes happens that these more flexible workers are less protected. As the labour market changes, we need to adapt.

The gaps in current laws should be closed to guarantee inclusive labour standards. But it is not only the EU which needs to act. The Member States have the most important task: they need to implement the laws to protect the workers. Incorrect implementation leads to insecurity. Infringement proceedings started by the Commission take a long time, even years, and during that entire period the workers suffer.

There are also occasions when Member States can do more, by introducing, for example, better safeguards against abusive use of fixed-term contracts. Member States have the competence and power and should definitely use it. I am therefore happy to see that this resolution covers these issues.

People in precarious working conditions are always in the weaker position. They need us to stand up for them and ensure that they are protected.

  Ana Miranda, em nome do Grupo Verts/ALE. – Senhor Presidente, estamos muito preocupados, na nossa Comissão das Petições, com a precariedade no trabalho, como acaba de dizer a presidente. Esta pergunta é a resposta a muitas petições realizadas sobre a precariedade e o abuso nos contratos de trabalho.

O perfil do trabalhador mudou na Europa. Há uma nova categoria de trabalhadores. Ter um trabalho não é ter uma vida. Ter um trabalho, agora, significa muitas vezes ser pobre. Tens trabalho, és pobre. Esta é a nossa realidade.

A maior precariedade laboral da Europa está na Espanha, o Estado onde mais se trabalha com contratos precários, não por vontade, porque já é impossível ter um contrato indefinido. 91,4% dos trabalhos na Espanha são precários. A origem está na estrutura do mercado de trabalho. A eventualidade implica que ter um emprego é estar em situação de pobreza. Na Galiza, o meu país, um em cada 4 empregados tem um contrato a termo, um contrato precário e temporário, registando-se uma das taxas mais altas da União Europeia, de 26,8 %.

Relativamente à juventude, 3 em cada 4 jovens, ou 73,3 %, têm um contrato temporário, seguidos da Eslovénia, da Polónia, de Portugal, da Itália e da Croácia. Ademais, Espanha também lidera na precariedade.

Este é um risco social para a Europa, um risco social, Sr. Comissário. É por isso que dia 19, na Galiza, vamos fazer greve. É por isso também que temos de fazer uma moção de censura à precariedade no trabalho.

  Τάκης Χατζηγεωργίου, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. – Κύριε Πρόεδρε, είμαστε λίγοι σήμερα το πρωί στην αίθουσα, όμως λίγα μέτρα έξω από αυτούς τους τοίχους, λίγα χιλιόμετρα μακριά από εμάς, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αποτελούν μια θλιβερή στρατιά ανθρώπων που ζουν κάτω από τις τραυματικές εμπειρίες της επισφαλούς εργασίας, για να μην αναφερθώ στην ανεργία. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που υποφέρουν έχοντας μια εργασία δύο ωρών την ημέρα, διότι δήθεν δεν μπορεί να τους προσφερθεί περισσότερο, ή τεσσάρων ή έξι ωρών, και πληρώνονται ίσως και πολύ λιγότερο από αυτό. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι για να μην πω εκατομμύρια στις χώρες του Νότου, αλλά και στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης, ζουν αυτό το απίστευτο τραύμα του να ζουν κάτω από συνθήκες που δεν επιτρέπονται στη σύγχρονη Ευρωπαϊκή Ένωση. Χθες συζητούσαμε εδώ τη δυνατότητα εργοστασίων εταιρειών να μετακινούνται από κράτος σε κράτος. Δικαίωμά τους να μεταφέρουν την εταιρεία τους όπου θέλουν, όπως και τα εργαλεία τους, τα αυτοκίνητά τους, τα κτίριά τους. Οι άνθρωποι δεν είναι εργαλεία να τα πάρεις να τα μετακινήσεις από ένα κράτος σε άλλο. Συνδέονται τα δύο στα οποία αναφέρομαι, και η επισφαλής εργασία και η υποχρέωση να μετακινηθείς χρησιμοποιώντας μάλιστα το φοβερό επιχείρημα του δικαιώματος της ελεύθερης διακίνησης. Αυτό είναι δικαίωμα, δεν είναι υποχρέωση. Κλείνω λέγοντας ότι το θέμα που συζητούμε σήμερα αφορά πολλά αδέρφια μας, συγγενείς μας, ανθρώπους έξω από αυτή την αίθουσα, αλλά είμαστε εμείς οι ίδιοι που οφείλουμε να τους εκπροσωπήσουμε.

  Eleonora Evi, a nome del gruppo EFDD. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, il precariato è una piaga che espone chi ne è vittima ad un'enorme vulnerabilità sul piano socioeconomico. E questo è ciò che dice questa risoluzione, che prende forma e sostanza dalle numerosissime petizioni inviate dai lavoratori precari, lavoratori precari della scuola, della sanità, della pubblica amministrazione in genere, ma anche del settore privato.

È un dato inequivocabile che nell'Unione europea i precari siano aumentati esponenzialmente, e che tale numero sia stato aggravato dalla evidente incidenza delle politiche di austerità. È chiaro, inoltre, il collegamento diretto tra le condizioni di lavoro precario e l'assenza di misure legislative efficaci per prevenire e sanzionare le discriminazioni e gli abusi in materia di contratti a termine, come nel caso dell'Italia.

La Commissione europea ha una responsabilità diretta in questo perché ha perso tempo, ha accumulato ritardi e ha di fatto quindi consentito l'uso reiterato e abusivo dei contratti a termine in violazione dei diritti dei lavoratori.

È da anni, infatti, che la Corte di giustizia europea afferma che la normativa dell'Unione prevede che i contratti di lavoro a tempo indeterminato debbano costituire la forma comune dei rapporti di lavoro, e che i contratti a tempo determinato siano riconducibili solo alle specificità di alcuni settori e per determinate occupazioni ed attività.

Colleghi e Commissario, in Italia siamo arrivati addirittura al caso limite in cui un lavoratore che ha visto una sentenza favorevole da parte del giudice del lavoro, che lo riconosce come vittima dell'uso abusivo e reiterato dei contratti a termine, viene licenziato.

Questo ovviamente è inaccettabile, dobbiamo rimettere al centro del lavoro la stabilità, la dignità e misure di protezione sociale efficaci.

  Dominique Martin, au nom du groupe ENF. – Monsieur le Président, la lutte contre la précarité et le recours abusif aux contrats à durée déterminée devient l’un des nombreux serpents de mer de ce Parlement et une énième résolution ne fera rien à l’affaire.

On rejoint là l’impossible défi de la convergence sociale, comme cette harmonisation fiscale tant évoquée. À croire finalement qu’on en parle tout en souhaitant que cela n’arrive jamais, le dumping social étant l’un des moteurs des économies des pays de l’Est comme de l’Ouest, mais pour des intérêts divergents.

Rappelons ici l’évidence. La précarisation des emplois cessera quand et seulement quand nos économies respectives auront retrouvé une croissance réelle qui générera mécaniquement de l’emploi. Il est indispensable de se protéger de la mondialisation par un protectionnisme intelligent, accompagné d’un patriotisme économique. Dans l’Union, il faut acheter ce que produit l’Union, d’abord.

De plus, il est urgent de lutter contre le dumping social organisé par nos propres directives. Malheureusement, la révision de la directive sur les travailleurs détachés, votée ce mardi, montre qu’on est très loin du compte. Loin de ces objectifs qui devraient être prioritaires, votre projet de résolution devient un véritable fourre-tout, où l’on retrouve les désormais inévitables notions de travail inclusif, d’égalité entre les sexes, d’emplois atypiques et non standard, j’en passe et des pires...

Parlons également des nombreuses contradictions de cette proposition. Vous souhaitez trouver des solutions à l’échelon européen alors que, dans votre considérant B, vous énoncez, je cite: «la politique sociale et du travail de l’UE est fondée sur le principe de subsidiarité». Dans votre article 3, vous souhaitez promouvoir les emplois de qualité sûrs et bien rémunérés et renforcer les inspections du travail, alors que, dans votre article 6, vous défendez le droit de chercher un emploi supplémentaire, ce qui justement est de l’emploi précaire.

Ce qui est véritablement grave, c’est le retour de la vulnérabilité des travailleurs pauvres, qui ne peuvent plus se loger, des caissières à temps partiel forcé, des mini-contrats dans les services publics renouvelés à l’infini, des contrats «zéro heure» à la protection sociale incertaine, voire inexistante. Pire, vous parlez de la directive 1999/70/CE et vous espérez une action de la Commission, mais la Commission elle-même viole ce texte, avec les contrats temporaires de certains de ses agents, alors que ce sont des postes permanents. Manifestement, il vous reste bien du chemin à faire.

  Σωτήριος Ζαριανόπουλος (NI). – Κύριε Πρόεδρε, όταν η απαίτηση του κεφαλαίου για γενίκευση ελαστικής και προσωρινής απασχόλησης είναι η ψυχή της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι μύθος το περί προστασίας των επισφαλών εργαζόμενων, όπως η οδηγία που στο όνομα αποφυγής κατάχρησής τους, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου δεν ανανεώνονται και απολύονται οι συμβασιούχοι. Η οδηγία δεν υπόσχεται μόνιμη δουλειά. Είναι μύθος. Αντίθετα, απειλεί και τιμωρεί με υποτιθέμενη υποχρέωση μονιμοποίησης όποιον δεν ανακυκλώνει τακτικά περισσότερους ανέργους. Η συντριπτική πλειοψηφία των νέων προσλήψεων είναι προσωρινής απασχόλησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ σαν αντιπολίτευση θεωρούσε παράδεισο μονιμοποίησης την οδηγία αυτή. Σαν κυβέρνηση τη χρησιμοποιεί απολύοντας χιλιάδες συμβασιούχους στους δήμους. Η Επιτροπή, απαντώντας σε ερωτήσεις του ΚΚΕ ξεκαθαρίζει: η οδηγία δεν προβλέπει μετατροπή συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αναγνωρίζει δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Μάλιστα, το ίδιο το ψήφισμα μιλάει για μη επιβάρυνση των εργοδοτών, των οποίων ο ρόλος αναβαθμίζεται, και διατήρηση της προσαρμοστικότητας της αγοράς εργασίας. Τέλος λοιπόν, οι μύθοι. Πανεργατικός αγώνας για μόνιμη δουλειά με δικαιώματα, και κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης.

  Deirdre Clune (PPE). – Mr President, I think it’s important as well, as others have said this morning, to recognise that when we have petitions from citizens, we need to pay attention and approach them with the correct attitude and in the spirit that they were meant. Actually, working conditions are a combination of EU and national competences, and I think we should recognise that and that there are differences, but I also think the European Union can play a very strong role in this area – and has done. The transparent and predictable working conditions currently in Parliament ... We’ve had a hearing recently in the Employment Committee and the European Labour Authority recognises that workers across Europe need to be protected. In my own country, in Ireland, we recently introduced legislation to ban zero—hours contracts and to address insecure contracts and for those who are working variable hours in precarious situations. All of that is there to prevent the exploitation of workers.

I’d say to employers that it is in their interest to ensure that their workers are committed to their job and to their employment and that, in turn, will create loyalty. We know well that if you exploit workers, you will not get committed workers in that area. But I’d also say to all of us who are consumers as well, and I know a colleague here earlier in the chamber mentioned a particular fast food chain, we have a voice to speak with if we are not content with the way those workers have been treated with regard to the unpredictability of their hours. The fast food chains can certainly predict their hours. They know their hours of opening, so they can certainly give more certainty in that area. I think as consumers we should use our voices as well because the world of work is changing, but at the same time, as consumers we will race to the bottom of the lowest price, but yet we want the best of standards, and we’re willing to buy online and neglect local retailers. I think we all have to play a role in this, but the most important thing is that we do recognise that workers are being exploited and can be exploited, and we need to work together to ensure that adequate protection is put in place to prevent precarious work, particularly zero—hours contracts, which are really giving our workers across the EU no certainty in terms of social commitments or commitments to their families.

  Siôn Simon (S&D). – Mr President, there are literally millions of workers in the United Kingdom on zero hours and other exploitative contracts, and the highest proportion of them is in my constituency in the West Midlands, which is the capital of zero-hours contracts in the United Kingdom.

It will seem surprising to some here that a very large number of those people being exploited on those contracts in the United Kingdom – maybe even most of them, but certainly a very large number of those millions – will have voted for Brexit, and it is therefore the right answer that has been sent out from these institutions since the referendum that here, these institutions will deepen and re-double the efforts to tackle those abuses. That is the right answer to send to those people.

However, in order for it to be a real answer, it has to be meaningful legislation, and this petition reflects the voice of our citizens. I did an INI report on this, which was great, but we have to say to the Commission that INI reports and petitions are no longer enough; we need real legislation, we need a recognition of this in the Written Statement Directive. The time for action has come.

  Enrique Calvet Chambon (ALDE). – Señor presidente, señor comisario, quiero hablar aquí como coordinador de empleo de ALDE y como ponente del informe sobre la Directiva sobre previsión y transparencia de los contratos de trabajo.

No estamos hablando aquí del problema de las «cero horas»: eso lo tendrá que tratar la Comisión EMPL en su momento. Estamos hablando de contestar a una serie de ciudadanos que han manifestado su preocupación por su situación laboral y por las situaciones laborales, lo cual en época de crisis es absolutamente normal y, de hecho, me extraña que haya tan pocas peticiones. Tendría que haber más, porque todos estamos descontentos en una situación de crisis.

Lo que quiero decir es que hay dos tipos de preguntas. Los que dicen que la ley no se ha desarrollado en su país, etcétera: que vayan a los jueces. Y todas las que nos solicitan que hagamos mejor las cosas. Y desde luego, quiero decirles que el Parlamento está en ello, y que precisamente la Directiva sobre previsión y transparencia de los contratos de trabajo y la forma de trabajo, junto con el work–life balance, junto con el número de la seguridad social, es una andanada, una ofensiva del Parlamento, junto con la Comisión, para atender esas peticiones y mejorar los mercados de trabajo para los trabajadores.

  Igor Šoltes (Verts/ALE). – Prihajam iz Slovenije, kjer je stopnja prekarnosti med višjimi v Evropi. Žal prekarno delo predstavlja in postaja nova oblika sužnjelastniških razmerij 21. stoletja. In prekarnost je za mnoge – žal – edina izbira in je tudi sinonim za kruto negotovost in stanje, kjer delavske in socialne pravice v resnici ne obstajajo. In ta fleksibilnost, popolna fleksibilnost, ki se zahteva od delavca, pomeni, da se mora za to odreči praktično vsemu, tudi lastnemu dostojanstvu. To je žal naša praksa.

Vendar ne smemo pozabiti, ne na evropski ravni, ne v državah članicah, da je pravica do dela temeljna človekova pravica, kar pomeni, da gre za pravico najvišjega pravnega ranga, ki jo zagotavljata seveda tudi mednarodno pravo, tudi ustave, in da tukaj ne gre za pravico, do katerega koli dela, pač pa za pravico do dostojnega dela. In mislim, da smo dolžni prihodnjim in tudi zdajšnjim generacijam ponuditi prihodnost, vredne človeka.

  Κωνσταντίνα Κούνεβα (GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, κάθε φορά που βρίσκομαι στην Ελλάδα αντιμετωπίζω την απελπισία των εργαζομένων σε συνθήκες επισφάλειας. Γυναίκες πάνω από 50 ετών με προσωρινές συμβάσεις έργου πάνω από 15 χρόνια. Απλήρωτοι καθηγητές με εννεάμηνες συμβάσεις. Άλλοι με συμβάσεις 2 μόνο ημερών την εβδομάδα. Έχουμε και τους εργαζόμενους οι οποίοι προσλαμβάνονται το πρωί και απολύονται το απόγευμα. Αυτό συμβαίνει και αλλού. Σε χώρες που δεν είχαν μνημόνια, το ξέρουμε. Όμως, οι αντοχές τελειώνουν. Πρέπει να υπάρξει πειστική απάντηση. Το ευρωβαρόμετρο μας λέει ότι το 75% των πολιτών δεν είναι ευχαριστημένο από τις προοπτικές στην Ευρώπη. Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο να περιμένει. Θα το συναντήσετε μπροστά σας, αν δεν αλλάξετε πολιτική. Σας ερωτώ, λοιπόν, τι κάνουν οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην πράξη για τους απροστάτευτους εργαζόμενους;

  Laura Agea (EFDD). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, i nostri cittadini oggi stanno pagando, ed evidentemente a caro prezzo, gli ultimi dieci anni di riforme strutturali che l'Europa ci ha chiesto, e che hanno provocato soltanto l'aumento del precariato, delle disuguaglianze e della povertà.

In Italia due milioni e mezzo di lavoratori hanno un contratto a tempo determinato. Negli ultimi tre anni gli occupati precari sono cresciuti dell'8,5 % a causa dei danni provocati dal "jobs act" e dalla "buona scuola". Solo nell'ultimo anno è stato creato un milione di contratti di lavoro, ma solo 27 000 sono a tempo indeterminato. Il resto appartiene alla giungla dei contratti non standard, come quelli a zero ore, che sono addirittura aumentati del 124,7 %.

Queste nuove forme di occupazione stanno inoltre rendendo meno netti i confini tra lavoro dipendente e lavoro autonomo, portando a un peggioramento della qualità del lavoro e all'aumento del lavoro autonomo fittizio. Oggi abbiamo sentenze che certificano l'assenza di tutele efficaci per chi è vittima di abusi della contrattazione a termine, in violazione della normativa europea sul lavoro a tempo determinato.

Oggi, in buona sostanza, certifichiamo il fallimento delle riforme attuate nel nostro paese, su richiesta dell'Europa, poiché, come sempre ricordiamo, imporre riforme strutturali senza una valutazione ex ante è veramente deleterio.

  Stanislav Polčák (PPE). – Pane předsedající, já bych chtěl podtrhnout důležitost této petice, protože Evropský parlament by měl reagovat na množství těchto petic a porušování směrnice o pracovních poměrech na dobu určitou ve veřejném sektoru, zároveň také na nejisté pracovní podmínky pracovníků se smlouvami na nulový počet pracovních hodin a problémy zastupování odborů a rozdílnosti v systémech sociálního zabezpečení.

Já bych chtěl říci, že Česká republika například změnila svoji pracovní legislativu právě po vstupu do Evropské unie nebo pod vlivem vstupu do Evropské unie a že ten vliv evropského práva byl na pracovní trh jednoznačně pozitivní. Chtěl bych zdůraznit, že souhlasím s tím, že by měly státy a samozřejmě evropské instituce bojovat proti nejistému zaměstnávání, jakým jsou například právě smlouvy na nulový počet pracovních hodin, zajištěním toho, že budou respektovány právě evropské právní předpisy, a zejména také judikatura Soudního dvora, jak už na ni poukázali moji kolegové. Myslím si, že by zároveň Evropská komise měla uvažovat o legislativě, kterou by byl právě účinně řešen problém zaměstnavatelských praktik vedoucích k nejistým pracovním podmínkám.

Na druhou stranu chci zdůraznit, že i pro zaměstnavatele jsou podmínky na trhu volné soutěže také poměrně nejisté, a proto jsem přesvědčen, že jeden opakovaný pracovní poměr na dobu určitou je přípustný. Souhlasím s tím, že jistota pracovníků by měla být ovšem také posílena. Chtěl bych zároveň závěrem odsoudit prodlužování pracovních smluv na dobu určitou s cílem pokrýt potřeby, které nejsou svou povahou dočasné, to znamená vlastně obcházení legislativy, kdy zaměstnavatel zneužije možnosti případného opakovaného uzavření tohoto pracovního poměru.

  Marlene Mizzi (S&D). – Grazzi Sur President, Sur Kummissarju. Mill-bidu ta’ din il-leġiżlatura, il-Kumitat tal-PETI rċieva numru kbir ta’ petizzjonijiet dwar it-tħassib taċ-ċittadini fuq il-kuntratt tax-xogħol tagħhom, fuq bażi temporanja jew b’kundizzjonijiet prekarji. Huwa allarmanti verament li l-impjiegi prekarji qegħdin jiżdiedu madwar l-Ewropa, b’aktar u aktar ħaddiema jispiċċaw mingħajr sigurtà fuq il-post tax-xogħol, mingħajr ħlas suffiċjenti jew protezzjoni soċjali.

Il-kundizzjonijiet tax-xogħol, l-impjiegi diċenti u d-drittijiet tal-ħaddiema m’humiex biss indispensabbli għall-ġustizzja soċjali u għal ekonomija xierqa tas-suq imma wkoll għall-politika ta’ koeżjoni u għall-integrazzjoni ekonomika u soċjali bla xkiel fl-Istati Membri tal-Unjoni Ewropea u r-reġjuni tagħha.

Importanti li nifhmu li l-Unjoni Ewropea għandha bżonn road map ċara u ambizzjuża kontra l-inugwaljanzi biex tegħleb il-prekarjat fis-suq tax-xogħol. Il-ħaddiema kollha, jgħid x’jgħid il-kuntratt tagħhom, irid ikollhom il-garanzija ta’ żewġ drittijiet bażiċi: kuntratt tax-xogħol ċar u diċenti u l-aċċess sħiħ għall-protezzjoni soċjali.

  Ángela Vallina (GUE/NGL). – Señor presidente, hoy, desde luego, traemos a debate y votación esta propuesta de Resolución de este Parlamento condenando la precariedad laboral en un contexto en el que los contratos a tiempo parcial y por tiempo determinado se han multiplicado en toda la Unión en los últimos quince años.

En opinión de nuestro Grupo, hemos entrado en una carrera a la baja de las condiciones laborales de las trabajadoras y los trabajadores en toda Europa y en mi país, España, desde luego de manera exponencial.

La crisis económica y financiera ha sido la tormenta perfecta para que los mercados de inversión, las agencias de calificación de deuda, el Banco Central Europeo y la derecha neoliberal en general ataquen las condiciones de vida de las clases trabajadoras.

Estamos, señor comisario, en un punto crítico, volviendo a niveles de precarización del trabajo que no se veían en Europa desde el final de la Segunda Guerra Mundial. El escenario es terrible y la respuesta, por tanto, debe ser, ante todo, también ideológica.

Deben reforzarse las Directivas que regulan la contratación, la protección laboral en la legislación estatal y el diálogo social como marco de regulación de las condiciones de trabajo. No puede haber justicia social si avanzamos hacia nuevas formas de esclavitud encubiertas.

  Sofia Ribeiro (PPE). – Senhor Presidente, a resposta aos cidadãos que se dirigem massivamente por petições à União Europeia requer o máximo respeito, que tem de estar expresso na qualidade da resposta, que tem de ser célere e não pode ser evasiva nem desfasada das realidades político-administrativas regionais, nacionais e comunitárias.

Estamos perante cidadãos que confiam na União Europeia e a nós recorrem na expetativa de que resolvamos os seus problemas, mesmo contra poderes instalados.

Senhor Comissário, é muito grave recebermos inúmeras petições de cidadãos europeus sobre situações de precariedade e utilização abusiva de contratos de trabalho a termo, violando uma diretiva europeia, o que sucede quer no setor privado quer no setor público.

Os números são assustadores. Em Portugal, 82 % dos trabalhadores temporários são-no involuntariamente, situação que afeta essencialmente os jovens, o que, de acordo com uma avaliação da Comissão, evidencia uma elevada segregação laboral que urge corrigir. São situações em que, contrariamente à sua expetativa, os trabalhadores são forçados a aceitar trabalho a tempo parcial, sazonal, com um horário indefinido ou falso trabalho independente.

Já no que concerne ao abuso de contratos sucessivos a termo, são os próprios governos dos Estados-Membros os primeiros a violar a diretiva europeia, quando deviam ser os primeiros a dar o exemplo ao setor empresarial. Isto também sucede no meu país e na minha região, em especial na classe docente.

Enquanto isto, a Comissão ignora o amontoado de queixas e arranja subterfúgios burocráticos para adiar ou evitar respostas que vão contra os governos nacionais. Há uma duplicidade de critérios que é inaceitável. Se, por um lado, estamos a exigir ao setor privado – e muito bem – mecanismos de proteção dos trabalhadores, não podemos, por outro lado, fechar os olhos à ação dos governos nacionais.

Senhor Comissário, é necessário dar respostas céleres, adequadas e sem receios dos poderes instalados, defendendo uma verdadeira Europa Social.

  Soledad Cabezón Ruiz (S&D). – Señor presidente, señor comisario, realmente lo que debatimos aquí, hoy, son las consecuencias del tratamiento de la crisis, tratamiento que optó por la austeridad para mejorar la competitividad y que lo que nos trajo es disminución de los derechos sociales, disminución de los salarios, disminución de los estándares laborales —al fin y al cabo— de los trabajadores, inseguridad y precariedad laboral, que muy especialmente afectan a las mujeres y a los jóvenes, y que lastrarán el futuro de la Unión Europea.

Eso es lo que debatimos hoy, el resultado de este tratamiento de la crisis.

Pero llama la atención que existe una amplia normativa europea y llama la atención que, mientras esto ocurre, la Unión Europea está mirando para otro lado. Y mira para otro lado cuando los peticionarios se quejan incluso de que no se contestan sus peticiones a tiempo o no se les llega a contestar. Y es cierto.

Desde aquí se han exigido reformas, se han exigido medidas, pero no se ha exigido que, al mismo tiempo, se garantice lo que la Directiva en materia laboral exigiría.

Por lo tanto, eso es lo que le pido a la Comisión que exija ese seguimiento, ese cumplimiento y que abra los expedientes por infracción que se tengan que abrir, y que aquellos que están abiertos se concluyan; pero muy especialmente que las políticas del Semestre Europeo exijan el cumplimiento de los estándares laborales.

También le pido, de forma muy específica, que se tomen medidas para que se elimine y se acabe, de una vez por todas, con el encadenamiento sucesivo de contratos temporales que realmente son indefinidos —esto ocurre en toda la Unión Europea y debe terminarse— y que se regulen los contratos de cero horas.

Por lo tanto, la Comisión Europea tiene un papel muy importante que ejercer para garantizar los derechos de los trabajadores y acabar con este lastre que es la precariedad laboral de los ciudadanos europeos.

  Tania González Peñas (GUE/NGL). – Señor presidente, la Directiva 1999/70/CE del Consejo indica que los contratos indefinidos deben ser la forma general de relación laboral. Sin embargo, vivimos en el boom del empleo atípico, temporal y a tiempo parcial no deseado. Hay Estados que incumplen de manera sistemática esa legislación, pero la Comisión sigue retrasando la tramitación de procedimientos de infracción, de la misma manera que sigue sin dar respuesta al aumento de nuevas peticiones sobre la materia.

Existen muchos colectivos afectados por la trampa de la precariedad: trabajadores en prácticas, falsos autónomos, repartidores de Amazon y Deliveroo, las kellys —las camareras de piso de los hoteles—, las cuidadoras profesionales —en su gran mayoría, mujeres inmigrantes— o, por ejemplo, las empleadas de hogar, a quienes, en España, lejos de mejorar sus condiciones, una enmienda del Partido Popular y Ciudadanos va a retrasarles cinco años más su incorporación al Régimen General de la Seguridad Social, prolongando, de manera insostenible, su precarización.

La Comisión debe tomar medidas para acabar con las cláusulas abusivas y apostar por una legislación garantista y, además, tenemos que tomarnos en serio una reordenación del tiempo para pensar la relación entre el trabajo y la vida que ponga en el centro a los cuidados y a las personas.

  Agnes Jongerius (S&D). – Voorzitter, geen garantie of je je huur morgen kan betalen. Geen garantie ook of je morgen kan werken en onzekerheid over de verzekering voor pech tijdens het werk. Niemand wil onzekerheid en toch zijn er werkgevers – in mijn land, Nederland, voorop – die steeds meer verslaafd zijn aan flexibele arbeid.

Aan de ene kant zien we de geldberg van multinationals als McDonald's en Uber en die van hun aandeelhouders groeien, en anderzijds betalen ze niet mee aan de collectieve voorzieningen en zadelen zij hun personeel op met onzekere contracten. Daarmee worden de Deliveroo's van deze wereld de Dagobert Ducks van Europa.

Werk lijkt geen garantie meer te zijn om niet arm te zijn en daarom moet de economische koek anders en eerlijker verdeeld worden. Verhoog de belasting op kapitaal, verhoog de lonen, zoals ook het IMF bepleit, en maak ten slotte een einde aan de onzekere contracten, want een baan met onzekerheid, dat vreet aan mensen.

Διαδικασία «catch the eye»

  Peter Jahr (PPE). – Herr Präsident! Ich möchte in Ergänzung zu meinem Koordinatorkollegen Wałęsa noch ein paar ergänzende Bemerkungen machen. Erstens: prekäre Beschäftigungsverhältnisse, das ist ein Thema – selbstverständlich, könnte ich sagen, sonst hätten wir ja auch nicht die Petitionen im Petitionsausschuss, die vorliegen. Zweitens: Besteht Handlungsbedarf? Ja, es besteht Handlungsbedarf! Wo ist nun das eigentliche Problem? Das eigentliche Problem ist, dass wir aufpassen müssen, dass wir dann zum Schluss nicht zu viel wollen. Es geht im Prinzip um die Problematik, den scheinbaren Konflikt aufzulösen zwischen fair und Vertragsfreiheit, und ich denke, wir können diesen Konflikt auflösen, denn für mich gibt es immer eine Grenze zwischen anständig und unanständig.

Genau diese Grenze müssen wir aus europäischer Sicht formulieren, und deshalb auch meine Bitte an die Kolleginnen und Kollegen: Wir sollten uns auf diese wichtige Aufgabe konzentrieren. Manchmal wollen wir zu viel, und wir machen die Europäische Union auch nicht besser, wenn wir hier Dinge verabschieden, die dann wirklich in den Mitgliedstaaten nicht umsetzbar sind. Deshalb arbeiten wir zusammen, um diese prekären, unanständigen Arbeitsverhältnisse aufzulösen, etwas Ordnung in das System zu bringen und natürlich die Vertragsfreiheit damit nicht zu töten.

  Tonino Picula (S&D). – Gospodine predsjedavajući, gospodine povjereniče, potpuno podržavam inicijative Odbora za predstavke. Kapital i tržišta su se globalizirali zadnjih tridesetak godina, veoma snažno. Nažalost, nisu se istodobno globalizirala i radna prava po kojima je europska država blagostanja (welfare state) bila poznata u globalnim razmjerima.

Negativne posljedice globalizacije dovele su do pojave prekarijata, koji je na putu da zamijeni proletarijat, čak i u nekim razvijenim dijelovima svijeta. Mladi, žene i stariji radnici uvelike su pridonijeli redefiniranju zaposlenosti. Podaci pokazuju da je svaka generacija manje zastupljena u trajnom zapošljavanju od prethodne. U analizu treba uključiti radne i prisilne migracije, kao i demografske promjene. Na primjer, moja domovina, Republika Hrvatska, jedna je od zemalja s najvišim postotkom stanovništva starijim od 60 godina, a čak 25 % radnika radi u prekarnim uvjetima.

Ovo je vrijeme rasprava o budućnosti Europske unije. One moraju ponuditi odgovore na ovaj ozbiljan problem jer se vremenom pokazalo da je europsko integriranje jednostrano. Previše se inzistiralo na tržištu i monetarnoj integraciji, a uvelike su se zanemarile socijalne i politike zapošljavanja.

  Γεώργιος Επιτήδειος (NI). – Κύριε Πρόεδρε, ο τομέας εργασίας είναι ένας από εκείνους στους οποίους η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποτύχει. Αντί να προστατεύει τα δικαιώματα των εργαζομένων, προσπαθεί να τα περιορίσει. Πριν μερικά χρόνια, θέματα όπως της επισφάλειας στην εργασία, καταχρηστική χρησιμοποίηση συμβάσεων ορισμένου χρόνου εργασίας, συμβάσεις μηδενικών χρόνων εργασίας ήταν άγνωστα. Τώρα, όχι μόνο είναι γνωστά, αλλά αποτελούν και τη βάση της λειτουργίας του συστήματος εργασίας έχοντας δημιουργήσει έναν εργασιακό μεσαίωνα, στον οποίον υποφέρουν, ταλαιπωρούνται και εξευτελίζονται οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι, κυρίως οι νέοι ιδιαίτερα δε οι νέοι της καθημαγμένης από τα μνημόνια Ελλάδος. Όλα αυτά γίνονται για να μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις και να υποχρεωθούν οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι να αποδεχθούν τις απαιτήσεις ενός αντεργατικού και αντιλαϊκού εργασιακού συστήματος. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος για τον οποίον επιτρέπεται η πρόσβαση νέων από τρίτες χώρες στην Ευρώπη και νομιμοποιούνται κατά χιλιάδες νέοι παράνομοι μετανάστες. Όλοι αυτοί δημιουργούν την πίεση στους ευρωπαίους νέους είτε να δεχθούν την κατάσταση που υπάρχει είτε να παραμένουν άγνωστοι. Θέλω να πιστεύω ότι στις επόμενες ευρωεκλογές οι εγκέφαλοι αυτής της απαράδεκτης καταστάσεως θα λάβουν την αρμόζουσα απάντηση.

  Κώστας Μαυρίδης (S&D). – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, οι παραβιάσεις των όρων εργασίας μιας αξιοπρεπούς θέσης προϋπήρχαν της οικονομικής κρίσης. Ωστόσο, η ισορροπία ανάμεσα στους εργοδότες και στους εργαζόμενους έχει διασαλευθεί προς το χειρότερο μετά την οικονομική κρίση είτε με την απειλή της οικονομικής κρίσης. Για να επανέλθουμε πίσω σε ένα επίπεδο ισορροπίας που προϋπήρχε με τις συλλογικές συμβάσεις, αυτό θα πάρει χρόνο. Επομένως, το ερώτημα που όλοι αντιμετωπίζουμε είναι πώς περιορίζουμε τις καταχρηστικές συμπεριφορές των εργοδοτών απέναντι στους εργαζόμενους. Νομίζω ότι δύο είναι τα εργαλεία. Είτε με νέα νομοθεσία είτε πρωτίστως με αποτελεσματική εφαρμογή της υφιστάμενης και νέας νομοθεσίας και προτείνω δύο πράγματα. Το ένα το έχει πει ο κύριος Juncker: νέα αρχή εφαρμογής της νομοθεσίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο που να περιλαμβάνει και τις δικαστικές αποφάσεις. Το δεύτερο: γρήγορους εξωδικαστικούς μηχανισμούς. Εδώ και η Κύπρος μπορεί να δείξει ένα σωστό παράδειγμα. Για παράδειγμα, εννοώ με αποφυγή των καταχρηστικών όρων εργασίας.

  Doru-Claudian Frunzulică (S&D). – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, chers collègues, le large soutien que les pétitions ont recueilli envoie un message fort sur la nécessité d’un changement immédiat. L’abus de droits de MacDonald’s ou d’autres entreprises dans le secteur public ou privé doit prendre fin immédiatement. Les travailleurs ayant un emploi précaire sont encore plus exposés à la vulnérabilité socio-économique et risquent davantage de ne pas disposer des ressources suffisantes pour mener une vie décente.

Comme le souligne la résolution, il faut «ajuster les politiques de lutte contre la précarité au caractère dynamique de celle-ci, tout passant par des trains de mesures à tous les niveaux et intégrés, qui soutiennent des normes inclusives et concrètes en matière de travail, couplées à des mesures efficaces permettant de veiller au respect du principe d’égalité».

En outre, je partage l’opinion selon laquelle la Commission et les États membres doivent lutter contre l’emploi précaire, tel que les contrats «zéro heure», en s’appuyant sur de nouveaux instruments et en assurant le respect cohérent de la jurisprudence de la Cour de justice de l’Union européenne, ainsi que l’application concrète de la législation nationale et européenne au niveau national, afin de lutter contre la pénurie d’emplois décents et de mettre en œuvre une stratégie basée sur les droits.

(Λήξη της διαδικασίας «catch-the-eye»)

  Christos Stylianides, Member of the Commission. – Mr President, this debate shows once more the relevance and the urgency of our initiatives to tackle precarious work.

The Commission has tabled some proposals that specifically target precariousness in employment. No doubt new challenges are developing continuously in today’s labour market. There is a growing risk of lack of protection of workers, especially those in new and non-standard forms of employment. This is the situation on the ground.

Therefore, our efforts must be sustained and intensified. As the Commission, we count on your support to rapidly translate the Commission’s recent proposals into reality, and with the degree of ambition and protection that EU citizens expect from the EU. We have to meet the expectations of our citizens.

  Πρόεδρος. – Έχω λάβει, σύμφωνα με το άρθρο 128 παράγραφος 5 του Κανονισμού, μία πρόταση ψηφίσματος.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Πέμπτη 31 Μαΐου.