Acta literal de los debates

Miércoles 13 de junio de 2018 - Estrasburgo

22. Obstáculos estructurales y financieros en el acceso a la cultura (debate)

  Przewodniczący. – Kolejnym punktem porządku dziennego jest sprawozdanie sporządzone przez Bogdana Zdrojewskiego w imieniu Komisji Kultury i Edukacji w sprawie barier strukturalnych i finansowych w dostępie do kultury (2017/2255(INI)) (A8-0169/2018).

  Bogdan Andrzej Zdrojewski, Sprawozdawca. – Panie Przewodniczący! Po raz pierwszy w Parlamencie Europejskim pojawia się sprawozdanie obejmujące całość problematyki uczestnictwa w kulturze, dokładnie barier w dostępie do niej.

Sam tytuł sprawozdania może nieco mylić, gdyż z badań poprzedzających ten dokument wynika, że największą barierą nie jest ubogość infrastruktury ani też cena dostępności, lecz braki edukacyjne. Oczywiście dla świata kultury, możliwości tworzenia nowych dóbr najważniejsze są: talent, praca, ale także oczywiście możliwości finansowe. Niemniej jednak kluczową barierą w odbiorze kultury są liczne zaniedbania edukacyjne.

Odpowiedzialność za rozwój kultury spada oczywiście na rządy państw i samorządy wszystkich szczebli. Powinna obejmować ona trzy elementy jednocześnie: kształcenie artystów, kształcenie publiczności i budowę infrastruktury dla spotkań pierwszych z drugimi.

Co w sprawozdaniu szczególnie warte jest podkreślenia? Po pierwsze, katalog praw człowieka do kultury (istniejących podstaw prawnych w tym dokumencie mamy 47), uznanie kultury za kluczowy obszar aktywności, docenienie znaczenia przemysłów kreatywnych, także dla pomyślności ekonomicznej Europy, uznanie roli dialogu kulturowego, odrzucenie zjawisk wykluczeń kulturowych, docenienie znaczenia dziedzictwa kulturowego, konieczności ochrony i promocji, także konieczność uwzględnienia zmian technologicznych, cywilizacyjnych dla uczestnictwa w kulturze.

Warto w tym miejscu przytoczyć art. 27 Powszechnej deklaracji praw człowieka o prawie każdego człowieka do swobodnego uczestnictwa w kulturze. Co kultura nam daje? Szansę na lepsze rozumienie świata. Pomaga budować społeczeństwo oparte na wiedzy. Jest najważniejszym źródłem procesów inkluzywnych, źródłem bogactwa, tworzy obszar szczególnych wartości, także pozytywnych emocji.

Które zapisy sprawozdania powinny zostać uznane za kluczowe? Jest ich 70, nie licząc preambuły i punktów uzasadnienia. Przytoczę raczej te, które są ilustracyjne, by pokazać skalę odniesień. Po pierwsze, niezbędność budowania strategii kulturowych na rzecz dzieci i młodzieży. To jest także zalecenie dla państw członkowskich. Uznanie dostępu do kultury za jeden z priorytetów agendy politycznej Unii Europejskiej. Konieczność upraszczania przepisów, rygorów, systemów podatkowych obejmujących przede wszystkim artystów. Ściślejsze wiązanie uczestnictwa w kulturze z dostępnością do niej – przede wszystkim chodzi o bogactwo infrastruktury. Konieczność zapewnienia gwarancji finansowych, środków publicznych na rzecz kultury (tu mamy wezwanie do ochrony finansowej także w czasie kryzysu). Zwrócenie uwagi, że finansowanie aktywności w obszarze kultury to nie tylko wydatek, to także inwestycja. Jakość dostępu do kultury to źródło wzmacniania gospodarki kreatywnej. Konieczność redukowania obciążeń podatkowych w wymiarze transgranicznym. Uspójnienie polityki podatkowej w obszarze Unii Europejskiej, zwłaszcza w odniesieniu do podatku VAT. Oprócz wykluczeń ze względu na wiek, stan zdrowia, brak infrastruktury, zwłaszcza w miejscu zamieszkania, pojawia się nowe wykluczenie – wykluczenie cyfrowe.

Chcę bardzo serdecznie podziękować osobom pracującym przy zdobywaniu danych (Eurostat i Eurobarometr). To są główne, kluczowe lata 2011–2016. Przypomnę: sektor kultury to ponad 8 milionów zatrudnionych, to jest 3,7% pracujących. Aż 36% Europejczyków nie wzięło udziału w żadnym wydarzeniu kulturalnym w 2015 roku, ale aż 83% młodych ludzi z kolei brało udział w takim wydarzeniu artystycznym, na co też chcę zwrócić uwagę.

  Tibor Navracsics, Member of the Commission. – Mr President, I would like to start by thanking the Committee on Culture and Education (CULT) and in particular the rapporteur, Bogdan Zdrojewski, for his work on this report. It raises the crucial issue of structural and financial barriers preventing access to culture.

Culture is not a side issue or an added extra. On the contrary, it is at the heart of the European project. This was confirmed by the Heads of State and Government in their conclusions last December. Culture is part of our identity. It gives meaning to historical events and feelings, and it helps us to communicate across languages and nationalities.

Culture and creativity are also important engines for economic growth, yet figures show that more than one third of Europeans do not participate in cultural activities at all. I share your analysis regarding the obstacles preventing wider cultural participation, both on the demand and supply sides. More efforts are needed to promote interest in culture, starting with children at a young age. At the same time, we need to ensure a market for cultural and creative professionals that is less fragmented, and where they have sufficient access to finance and enjoy viable contractual conditions.

Your valuable recommendations fed into the preparation of the proposal for a new European Agenda for Culture that the Commission presented in May. The new agenda intends to exploit synergies between culture and education, to strengthen links with other policy areas, and to help the cultural and creative sectors to grasp the opportunities of the digital shift. The Commission will play its part to help Member States achieve these goals.

Let me give you a few concrete examples. First, under the Creative Europe programme, the Commission will launch a project on cultural and creative spaces and cities to promote cultural participation and social and urban regeneration. Second, we will support regions in focusing their smart specialisation and macro—regional strategies on culture. Here the Commission is already promoting sustainable cultural tourism through a dedicated European initiative as part of the European Year of Cultural Heritage. Third, we will organise regular dialogue with the cultural and creative sectors in the context of the renewed industrial policy strategy. This will identify policy needs and support a comprehensive policy framework at EU level. Finally, the Commission will propose a mobility scheme for professionals in the cultural and creative sectors under Creative Europe.

We cannot have this discussion without mentioning the important role of the European Year of Cultural Heritage. One of the objectives of the year is to make cultural heritage accessible to all by removing social, cultural and physical barriers. I am grateful for the continued enthusiasm of the Parliament for the European Year, and I would like to use this opportunity to warmly thank President Antonio Tajani for organising a high-level event dedicated to the year in the European Parliament on 26 June. I hope that many of you will be able to take part. Let us keep up the momentum of the year and work together to ensure its legacy.

Turning again to Mr Zdrojewski’s report: you stress the importance of proper financing and public support. This is indeed critical. The current Creative Europe programme already helps by promoting the circulation of cultural and creative works and of artists across borders – but we have to do more. This is why, in our proposal for the future Creative Europe programme published two weeks ago, we propose a funding increase of around 34%. This will enable us to reinforce support across the board, to add specific sectoral activities, to support the mobility of cultural and creative people and to encourage the activities of the European cultural and creative sectors on the world scene.

I would ask you to support our proposal for the future Creative Europe in the tough negotiations ahead. We have a great opportunity to create an ambitious framework for culture: a framework that will enable more Europeans from all backgrounds to take part in cultural activities, and a framework that will boost the circulation of European artworks and help cultural professionals and artists perform or work in other countries. Let’s use this opportunity.

  Bogdan Brunon Wenta, w imieniu grupy PPE. – Panie Przewodniczący! Panie komisarzu! Ja także gratuluję koledze Zdrojewskiemu bardzo dobrego sprawozdania dotyczącego zagadnienia dostępu do kultury. Jest to temat leżący u podstaw polityki kulturalnej, rozpatrywany zarówno z perspektywy narodowej, jak i wspólnotowej, ale przede wszystkim kluczowy z perspektywy obywateli. Zwracam uwagę na wykorzystywanie nowych technologii do celów kulturalnych, co jest szczególnie ważne, gdyż umożliwia dotarcie do nowych, trudno dostępnych lub nietradycyjnych odbiorców. Mówimy tu o narzędziach cyfrowych. Właściwie stosowane i wdrażane oraz poparte umiejętnościami cyfrowymi na odpowiednim poziomie mogą umożliwić pokonywanie barier w dostępie do kultury uwarunkowanych takimi czynnikami jak niekorzystne położenie geograficzne, niepełnosprawność, pochodzenie społeczne, język, brak czasu czy środków finansowych. Uważam, że narzędzia cyfrowe mogą być środkiem służącym pokonywaniu barier społecznych i w tym kontekście edukacja cyfrowa powinna być częścią procesu uczenia się już od najmłodszych lat w celu rozwoju odpowiednich kompetencji i wiedzy. Podstawowym środkiem finansowania działalności kulturalnej pozostaje publiczne wsparcie. Także i ja zwracam uwagę, że w finansowaniu sektora kultury i sektora kreatywnego ważną rolę może odegrać polityka fiskalna poprzez wprowadzenie obniżonych stawek VAT. W tym kontekście ważna jest lepsza koordynacja krajowych polityk kulturalnych oraz polityki fiskalnej jako narzędzia stymulującego udział w kulturze. Panie ministrze, jeszcze raz gratulacje.

  Liliana Rodrigues, em nome do Grupo S&D. – Senhor Presidente, Senhor Comissário, antes de mais agradecer ao senhor relator a forma construtiva como trabalhamos e, de facto, chegamos a bons compromissos.

O primeiro compromisso, garantir um maior investimento e a mobilidade cultural diferenciada para as regiões ultra periféricas, montanhosas e remotas. Pedimos ainda financiamento para que as escolas possam visitar instituições culturais, bem como também pedimos bolsas de estudo de estágio nas instituições de cultura.

Defendemos, ainda, neste relatório a generalização do European Student Card e o acesso gratuito às instituições culturais da União Europeia, precisamente através desse cartão. Por outro lado, não menos importante, precisando, já aqui foi dito, de justiça fiscal na área da cultura para que não haja dupla tributação e que haja uma redução de impostos particularmente para a parte privada que financia a cultura.

O presidente da Comissão Europeia, Jean-Claude Juncker, afirmou que os artistas e os criadores eram as joias da coroa. Mais recentemente, o presidente deste Parlamento afirmou, e cito, “que a cultura mais do que a economia é que nos une”. Ora, se a cultura tem de ser uma aposta, então porque é que temos apenas 0,15% do orçamento atual da União Europeia para o programa Europa Criativa? Porque é que no futuro também não vemos um maior destaque no financiamento dedicado à cultura?

Eu gostava, Senhor Comissário, de ver esta União tão preocupada com as décimas da cultura como se preocupa com as décimas do sistema bancário e financeiro. Gostava de ver como seria essa outra Europa que optasse por investir mais na cultura. Investir na cultura é investir na democracia, é investir na dignidade humana e na memória, a nossa memória.

Isto implica, insisto, a coragem política de descentralizar geograficamente o investimento feito na cultura e de apostar na mobilidade cultural. A mobilidade dos artistas europeus e de países terceiros é uma forma de promoção da paz, da partilha e divisões que implicam a desconstrução, perdão, de representações sociais e culturais estereotipadas. E quem não investe na cultura é porque não sabe de que é feito este mundo.

  Bronis Ropė, Verts/ALE frakcijos vardu. – Iš tikrųjų aš irgi sveikinu kolegą B. A. Zdrojewski, parengusį tikrai gerą pranešimą ir noriu pasakyti, kad, nors jau tapo aksioma teiginys, kad gyvename skaitmeniniame amžiuje, kai viskas yra prieinama internete, visgi gyvenimas yra sudėtingesnis nei viena frazė. Kultūros paveldo prieinamumas yra kaip tik tai įrodantis pavyzdys. Neretai kultūros paveldas yra fiziškai sunkiai pasiekiamas, pavyzdžiui, kai jis yra atokiuose regionuose. Arba, kai skurdžiai gyvenantys žmonės paprasčiausiai yra per daug užsiėmę išgyvenimo klausimais ir nelabai turi galimybės domėtis kultūra. Arba, kai kultūros paveldas yra sukurtas retai naudojamomis kalbomis. Dar dažniau kultūros paveldas lieka nežinomu dėl jo menko išreklamavimo. Todėl reikia pasveikinti kolegos B. A. Zdrojewskio pranešimą, jame tikrai gerai aptartos struktūrinės kliūtys kultūros prieinamumui ir ieškoma jų sprendimų.

  Martina Michels, im Namen der GUE/NGL-Fraktion. – Herr Präsident, Herr Kommissar, liebe Kolleginnen und Kollegen! Im kulturellen Dialog prägen wir unsere Werte und unser Geschichtsverständnis, verhandeln, wie wir globalen Problemen menschlich begegnen – ob das in einem Film oder in einem Comic passiert, literarisch oder musikalisch, ist egal.

Der kulturelle Dialog ist ein Lebensmittel. Der Zugang für alle ist entscheidend. Entscheidend ist mehr interkulturelle Bildung in und außerhalb von Schulen. Entscheidend ist auch eine öffentliche kulturelle Infrastruktur mit einer verlässlichen Unterstützung durch europäische Förderpolitik für Innovationen und für das kulturelle Erbe.

Der Berichterstatter hat gute Arbeit geleistet und kooperativ ergänzt. Im Bericht sind deshalb die Nöte der Kultur- und Kreativindustrie deutlich erwähnt. Diese wachsende Branche darf kein Vorbild für eine Arbeitswelt sein, in der soziale Absicherungen unbekannt sind. Außerdem werden Künstler, die über die Grenzen hinweg arbeiten, mit Mehrfachsteuern belastet. Das muss sich schleunigst ändern.

Was noch nicht konkret im Bericht steht, sind moderatere Urheberrechtsregelungen und damit auch erweiterte Ausnahmen für unsere kulturellen Gedächtnisinstitutionen wie Museen, Archive, Bibliotheken. Da werde ich weiter bohren und abschließend festhalten, dass wir alle eines beherzigen sollten: Kultur für alle kostet, doch Unkultur kostet uns alle mehr.

  Michaela Šojdrová (PPE). – Pane předsedající, dovolte, abych na úvod poděkovala za tuto zprávu kolegovi Zdrojewskému. Je tak skvělá, že bylo velmi obtížné k ní připravit nějaký pozměňovací návrh.

Kultura, to jsou památky, to je divadlo, film, ale je to také to, jak se k sobě chováme, jaké prostředí kolem sebe vytváříme. Kulturní politika bývá často podceňovaná, podhodnocená, a to i finančně, přitom kultura je největší evropské bohatství ve srovnání se světem. Evropský tvůrčí průmysl, kulturní dědictví jsou největší na světě a mají obrovský ekonomický potenciál, přispívají k evropské sounáležitosti a k jednotě v naší rozmanitosti. Současně v této době i kultura prochází digitalizací. Bavíme se právě o autorských právech, a to je také o dostupnosti autorských děl na internetu. Nejen o dostupnosti, ale také o kvalitě, a to bych chtěla zdůraznit.

Zpráva pana kolegy Zdrojewského reaguje na digitalizaci, a to velmi podrobně. Akcentuje nutnost dostupnosti pro znevýhodněné skupiny. Kultura nesmí být jen exkluzivní, proto také vítám pilotní projekt pro 18leté Discover Europe, při kterém na jízdenku zdarma tito mladí lidé mají objevit evropskou kulturu. Zkrátka musíme hledat efektivní řešení, podporovat kulturu z veřejných i soukromých zdrojů jako investici a začíná to u dětí v potřebě kvalitního vzdělání a výchovy pro budoucnost.

  Julie Ward (S&D). – Mr President, access to culture and opportunities for creative expression are vital to enable democratic freedom and peaceful, equal societies. Member States must ensure that the socio-economic, personal or cultural background of citizens does not prevent them from participating in the cultural life of their local, national or international community. Cultural participation should be cross-cutting and be embedded within multiple policy areas if it is to truly have an impact.

Digital innovations have opened up new ways for people to access, produce and disseminate cultural content, but we need to do more to ensure that people have the digital skills and infrastructure in order to participate. Many rural areas, including those in my constituency in North West England, are still left behind without adequate broadband coverage.

In the United Kingdom, the Conservative Party has chosen to place austerity at the centre of its ideologically-driven political agenda. Civic spaces such as libraries, museums, galleries and swimming pools have closed down at an alarming rate, preventing citizens from accessing information, activities and opportunities to develop skills. For minority groups and those with multiple barriers, the effects have been profound.

So as this report eloquently outlines, access to culture in school is vitally important to encourage lifelong cultural participation. But despite this, the UK Government has introduced policies which actively prevent large numbers of secondary school children from studying any creative and cultural subjects. But working together as a union of Member States, we can always better fight for progressive, inclusive societies where access to culture is seen as the right of the many, not just for the privileged few.

  Момчил Неков (S&D). – Вярвам, че няма политическа сила, която да не смята, че досегът до култура и участието в културни прояви е важно за личното израстване и обогатяване. Няма спор по този въпрос. Проблемът е, че въпреки че привидно има политически и обществен консенсус по въпроса и всички са съгласни за това колко е важна културата, когато се изработват националните и европейският бюджет, се оказва, че други сфери са по-приоритетни.

Днес в пленарна зала на Европейския парламент отново ще дебатираме колко е важно хората да имат достъп до различни културни мероприятия. В следващия момент обаче, когато изготвяме следващата многогодишна финансова рамка, европейските средства, заделени за култура, отново ще бъдат по всяка вероятност по-малко от 0,5% от общия бюджет на Европейския съюз.

Що се отнася до пречките пред достъпа до културата, ясно се очертават две. Едната е финансова, а другата е географски принцип. Голяма част от хората не посещават културни събития, просто защото не могат да си го позволят финансово. Тези от тях пък, които живеят в по-малките населени места, няма къде да отидат. Вярвам, че една нация, която не се грижи за културното развитие на своите граждани е обречена на гибел.

Zgłoszenia z sali

  Sirpa Pietikäinen (PPE). – Arvoisa puhemies, kulttuurin ja taiteen lukutaito on lukutaitoon verrattava kyky ymmärtää yhteiskuntaa ja muutoksia ympärillä. Itse asiassa kulttuurin ja taiteen tekemisen ja lukemisen taito on tieteeseen verrattava kyky selittää, ymmärtää ja hahmottaa uusia asioita ympärillämme.

Se on keskeinen osa meidän sivilisaatiotamme ja sivistystämme sillä erotuksella, että jos varhaislapsuudesta puuttuvat edellytykset kulttuuri- ja taideilmaisun ymmärtämiseen, sen oppiminen myöhemmässä elämänvaiheessa kestää huomattavasti pidempään ja on hankalampaa. Siksi meidän yhteinen tehtävämme niin jäsenmaissa kuin Euroopan unionissa on painostaa ja panostaa siihen, että saamme myös kulttuurikasvatukseen kouluissa samanlaisen rahoituksen kuin luonnontieteille, teknologialle, insinööritieteelle ja matematiikalle ja että kulttuurikasvatus kuuluisi myös varhaiskasvatukseen jo päiväkodeissa. Erityisesti tämä on tarpeen niille lapsille ja nuorille, joiden kotitausta ei anna edellytyksiä eikä mahdollisuuksia laajaan kulttuuriin ja taiteeseen tutustumiseen.

  Νότης Μαριάς (ECR). – Κύριε Πρόεδρε, η πολιτιστική πολυμορφία προστατεύεται από τις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ το δικαίωμα στην πολιτιστική κληρονομιά καθορίζεται στη Σύμβαση του Φάρο. Και πολιτιστική κληρονομιά σημαίνει και προστασία των πολιτιστικών αγαθών. Και εδώ ερχόμαστε στο θέμα των κλαπέντων αρχαιολογικών θησαυρών. Ένα σοβαρό θέμα το οποίο δεν θίγει η έκθεση. Και αναφέρομαι ειδικά στους κλαπέντες αρχαιολογικούς θησαυρούς από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής στην Ελλάδα την περίοδο 1941-1944. Ακόμα περιμένουμε να επιστραφούν αυτοί οι αρχαιολογικοί θησαυροί!

Πέραν αυτού, είναι προφανές ότι θα πρέπει να υπάρχει προσβασιμότητα στον πολιτισμό. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι πρέπει να επενδυθούν κονδύλια. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι πρέπει να αξιοποιηθεί η ψηφιοποίηση και ότι πρέπει να στηριχθούν οι απόμακρες περιοχές, τα νησιά, εκεί όπου είναι δύσκολη η πρόσβαση στον πολιτισμό και στα πολιτιστικά αγαθά.

Αλλά επανέρχομαι στο ζήτημα της επιστροφής των κλαπέντων αρχαιολογικών θησαυρών από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής στην Ελλάδα. Κάτι πρέπει να γίνει για το ζήτημα αυτό, κύριε Navracsics. Σας έχω θέσει το ζήτημα αυτό επανειλημμένα, σας το είχα θέσει μάλιστα και την ημέρα που ήρθατε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να εγκριθείτε ως Επίτροπος. Δεν πρέπει να κωφεύουμε στο ζήτημα αυτό.

  Kateřina Konečná (GUE/NGL). – Pane předsedající, domnívám se, že strukturální a finanční překážky v přístupu ke kultuře představují velký problém. Ano, asi ne ten největší, ale přesto rozhodně významný. Přístup ke kultuře totiž patří mezi základní práva všech občanů a zasluhuje tak naši pozornost.

Slavný český herec Jan Werich kdysi prohlásil: „Já myslím, že civilizace není dobrá, když je bez kultury. Člověk potřebuje ke štěstí a spokojenosti nejenom pohodlí tělesné, ale i duševní. Kultura a civilizace musí jít ruku v ruce.“ S tímto citátem zcela souhlasím.

V době po ekonomické krizi bychom měli dbát na to, aby byla kultura dostupná všem, a nikoli pouze vybraným. Kultura není záležitostí elit, ale všech bez rozdílu. Kultura je záležitostí natolik lidskou, že když o ni nebudeme pečovat, riskujeme mnohem více, než si myslíme.

(Koniec zgłoszeń z sali)

  Tibor Navracsics, Member of the Commission. – Mr President, let me once more thank Mr Zdrojewski for this report, which very eloquently identifies all the barriers – structural and financial barriers – to access to culture. This is very important for us because, if we think of culture not only as a leisure-time activity or as a hobby, we have to acknowledge that culture plays a very important role in establishing and creating communities and also in keeping those communities alive, not only in urban areas but also in rural and remote areas. In some areas, culture is the only link of belonging, of community, which can keep the people there and keep people interested in living there.

That is why access to culture is a very important aspect of developing cultural policy at European level for the future. The report is a significant contribution in mapping out all these problems and we can design our road map for the future on the basis of your comments and contributions.

I would like to thank Parliament for this fruitful debate and for the report. We will work on overcoming all the barriers and difficulties in culture.

  Bogdan Andrzej Zdrojewski, sprawozdawca. – Panie Przewodniczący! Bardzo dziękuję za komplementy, także komplementy ze strony pana komisarza. Przyjmuję je też jako podziękowanie dla pracy tych wszystkich, którzy przygotowywali dane do tego sprawozdania, bo to trwało najdłużej. Natomiast jeżeli chodzi o konkluzje, przypomnę, że to właśnie edukacja może być dziś uznana za najważniejszy element decydujący o jakości uczestnictwa w kulturze. Owszem, o wielkości tego uczestnictwa decydują także inne elementy, w tym materialne, infrastrukturalne etc., natomiast edukacja, braki, wady, błędy w procesach edukacyjnych są absolutnie kluczowe i decydujące o jakości życia i uczestnictwa w kulturze.

Druga konkluzja, bardzo ważna, troszkę zaskakująca: dziś ważniejszy jest popyt niż podaż w obszarze kultury. Tak się stało, że na skutek rozmaitych barier, o których mówię w tym sprawozdaniu, podaż mamy bardzo, bardzo atrakcyjną i – można powiedzieć – ciekawą także z punktu widzenia różnorodności, ilości i wielkości etc., etc., natomiast mamy kłopoty z popytem. Aż 40% Europejczyków nie uznaje uczestnictwa w kulturze za istotne, kluczowe, w niektórych wypadkach nawet potrzebne.

Trzeci element: rudymentarna rola w przysposabianiu do uczestnictwa w kulturze przynależy rodzinie i szkole. Te dwa elementy, te dwa adresy są szczególnie ważne. Zwracam na to uwagę w swoim sprawozdaniu.

Kolejna rzecz: konieczność usunięcia przeszkód fiskalnych w mobilności artystów i specjalistów w dziedzinie kultury.

I ostatnia: niezbędna nowa spójna strategia cyfrowa ukierunkowana na działalność kultury. Czego chcę życzyć nam wszystkim? Abyśmy w kolejnej kadencji Parlamentu Europejskiego rozmawiając o tak ważnych kwestiach, rozmawiali w lepszym czasie, w prime time, może już nie w nocy. Tego życzę i panu komisarzowi, i nam wszystkim. Wtedy będziemy czuli, że kultura jest rzeczywiście jeszcze ważniejsza.

  Przewodniczący. – Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się w czwartek 14 czerwca 2018 r.

Oświadczenia pisemne (art. 162)

  Dominique Bilde (ENF), par écrit. – Sur la place du village, le dernier café a fermé il y a quelques mois, le buraliste, échaudé par la hausse du tabac et la délinquance, s’apprête à plier bagage. Quant au cinéma, suspendu aux subventions municipales qui tariront bientôt, c’est peu de dire que ses films projetés avec un retard de plusieurs semaines peinent à drainer les foules.

Tel est, brossé avec un brin de lyrisme, le sort de tant de communes rurales françaises, où l’indigence de l’offre culturelle est le reflet d’une désertification dramatique, qui voit mettre la clef sous la porte 7 000 cafés par an et le taux de vacance commerciale culminer à 10 %.

Loin d’être accessoire, l’accès à la culture conditionne les perspectives de ces villes, car pourquoi une entreprise y investirait-elle demain si elle ne peut proposer à ses employés le cadre de vie qu’ils prisent ? Au regard de la persistance de «zones blanches», la numérisation seule n’y suffira pas. Mais, la grande tradition d’un théâtre véritablement populaire et itinérant nous rappelle que ces territoires ne sont pas voués à l’oubli et que, face à leur agonie, une action nationale résolue est urgente et nécessaire.

  Agnes Jongerius (S&D), schriftelijk. – Voorzitter, de toegang tot cultuur is niet vanzelfsprekend. Meedoen aan cultuur ook niet. In Nederland werd in 2011 een kaalslag aan bezuinigingen uitgevoerd in de cultuursector. Er werd 200 miljoen euro bezuinigd op de culturele sector. Subsidies werden geschrapt, want staatssecretaris Halbe Zijlstra vond dat particulieren ook zelf voor kunst en cultuur konden betalen. Kunst en Cultuur werden daarmee een zaak van de elite. Sterker nog: fiscale regelingen in Nederland maken het voor de elite mogelijk om te investeren in kunst en cultuur. Dit terwijl beide een verrijking zijn voor de gehele samenleving.

Deze bezuinigingen zijn nog steeds niet helemaal teruggedraaid. Dat moet wat mij betreft anders: de toegang tot cultuur vanuit scholen, buurthuizen en bibliotheken moet hersteld worden. Daarom pleit ik voor een Europese aanpak om cultuur voor iedereen toegankelijk te maken. De structurele en financiële barrières voor cultuur moeten opgeheven worden.

Europa roept de lidstaten op om cultuur niet kaal te plukken op momenten van krapte. Publieke toegang tot kunst en cultuur zorgt voor meer betrokkenheid van mensen bij de (Europese) samenleving. Gelijke kansen voor iedereen, dat is waar mijn Europa voor staat.

  Karol Karski (ECR), na piśmie. – Problem barier w dostępie do kultury dotyczy instytucji kulturalnych, państw członkowskich i władz regionalnych. Swobodne uczestnictwo w kulturze winno być jednym z podstawowych zagadnień polityki narodowej, ale także wspólnotowej, zgodnie z zasadą pomocniczości. Aktywny i dostępny sektor kultury ma znaczenie dla wzmacniania aktywności i wiedzy obywatelskiej przy jednoczesnym propagowaniu dziedzictwa kulturowego oraz rozwijaniu różnorodności kulturowej. Konieczne jest ułatwienie inwestycji oraz dywersyfikacji finasowania sektora kultury i sektora kreatywnego, co pozwoli na uwolnienie potencjału tych sektorów w zakresie generowania wzrostu gospodarczego i zatrudnienia. Mają one przełożenie na działalność artystyczną, rozwój umiejętności, cyfryzację, innowację oraz formułowanie nowych modeli biznesowych, a także wzmocnienie konkurencyjności europejskiego sektora kultury i sektora kreatywnego. Raport przytacza pożyteczne rozwiązania, wzywając do włączenia aspektu dostępu do kultury oraz uczestnictwa w kulturze do głównego nurtu innych obszarów polityki. Raport podkreśla przekrojowość zagadnień związanych z kulturą oraz ich wpływ na inne dziedziny życia społecznego, w tym znaczenie dla wzrostu gospodarczego, dostrzegając konieczność dbania przez państwa członkowskie o odpowiednie kształcenie artystów i publiczności, a także o stan infrastruktury artystycznej oraz materialnego dziedzictwa kulturowego.

  Valdemar Tomaševski (ECR), raštu. – Vienas iš ES ir jos valstybių narių tikslų turėtų būti socialinės ir ekonominės nelygybės mažinimas. Dalyvavimas kultūrinėje veikloje yra vienas iš būdų, kurio dėka yra kuriamas priklausomumo visuomenei jausmas. Diskutuojant apie kultūros prieinamumą atminkime, kad kultūros veikla gali padėti stiprinti pasitikėjimą savimi ir gerinti gyvenimo kokybę, visų pirma tiems asmenims, kurie dėl nedarbo, ligos ar kitų priežasčių patiria tam tikrą marginalizaciją. Naudojantis proga, verta apgalvoti pranešėjo pasiūlymą dėl integracinio kultūros sektoriaus rėmimo, kuriame kiekvienas gali turėti vienodas galimybes dalyvauti ir vystyti savo kūrybinius įgūdžius, neatsižvelgiant į jų socialinį ir ekonominį, kultūrinį ar religinį kontekstą arba į negalią. Kalbant apie kultūrą turime atsižvelgti į tai, kad Europos kultūros paveldas yra unikalus pasaulyje savo įvairove ir krikščioniškosios kultūros turtingumu. Naudojantis proga verta plėsti kultūrinį bei religinį turizmą, kuris gali būti vienas iš esminių faktorių lemiančių ekonomikos vystymąsi, taip pat paskatinti socialinę sanglaudą bei įtrauktį. Deja, finansiniai aspektai visada yra vieni iš esminių kultūros prieinamumo ir kultūros veiklos dalyvavimo kliūčių. Todėl yra būtinas pastovus kultūros sektoriaus rėmimas. Svarbus yra kultūros suinteresuotumo propagavimas ir jos supratimas per švietimo sistemą.