Показалец 
 Назад 
 Напред 
 Пълен текст 
Пълен протокол на разискванията
Вторник, 3 юли 2018 г. - Страсбург Редактирана версия

19. Миграционната криза и хуманитарното положение във Венесуела и по нейните граници (разискване)
Видеозапис на изказванията
PV
MPphoto
 

  Președintele. – Următorul punct de pe ordinea de zi este dezbaterea privind Declarația Vicepreședintelui Comisiei/Înaltului Reprezentant al Uniunii pentru afaceri externe și politica de securitate referitoare la criza migrației și situația umanitară din Venezuela și de la frontierele acestei țări (2018/2770(RSP)).

 
  
MPphoto
 

  Christos Stylianides, Member of the Commission, on behalf of the Vice—President of the Commission / High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. – Mr President, first of all, let me thank Parliament for its continued monitoring of the situation in Venezuela. The recent visit of the European Parliament delegation to Colombia’s and Brazil’s regions bordering Venezuela raised the visibility of the situation of many thousands of Venezuelans fleeing their country.

I saw that situation with my own eyes when I visited Colombia, in particular Cúcuta on the border between Colombia and Venezuela, three months ago. Frankly, what I saw in Cúcuta was dramatic, and heart-breaking because it could so easily have been avoided. But the crisis does not stop there. The number of Venezuelans fleeing to countries in the region is growing rapidly. They are fleeing to Brazil and Colombia, where almost a million Venezuelans have fled over the past two years, and also to Peru, which has received around 400 000 Venezuelans. Venezuelans are also fleeing to Ecuador and the Caribbean countries, including the EU Overseas Countries and Territories. According to the UN High Commission for Refugees (UNHCR), since 2014 more than 2 million Venezuelans have left their country. More than 60% of them are currently in an irregular situation.

All countries in the region are showing great solidarity in a challenging situation. We will stand by them to support their hospitality and to help them provide healthcare, education, housing and security for Venezuelan refugees.

Unfortunately, there is still no solution in sight to the crisis in Venezuela – this is the hard reality on the ground – a crisis which is first and foremost a political crisis but one which also has serious economic and social consequences.

The destabilising effects on the region cannot be ignored. Several international bodies, including the UNHCR, have already made appeals for supplementary assistance. As a consequence, the European Union – all of us – stepped up our support to Venezuelans and their host communities, in order to alleviate their most pressing needs, starting with food and health services. We mobilised our humanitarian and cooperation instruments for an amount of EUR 35 million. Over half of it is being spent to address food security, water, sanitation and hygiene within Venezuela, but there is also support for the socio-economic inclusion of migrants in neighbouring countries and, at the same time, for host communities.

EUR 5 million will be allocated to humanitarian aid for health assistance, food, water and protection for the most vulnerable people, mostly inside Venezuela because the situation in Venezuela remains really dramatic. Another EUR 5 million will aim to reduce social tensions and violence and to protect people displaced by the crisis. An additional EUR 7 million can be used for other humanitarian requirements, but we intend to use part of this amount for cooperation on migration issues in other countries in the region.

We Europeans feel strongly for the people of Venezuela. We feel their pain and their aspiration to put their country back on track. We are continuing to aim at a peaceful, constitutional and democratic solution to the crisis, ensuring that the rule of law and human rights are upheld. We also expect that Venezuelans will be guaranteed better living conditions so that they do not need to leave their homes.

The Council of the European Union called on 28 May for fresh democratic presidential elections – elections that should be free and fair and should respect constitutional rules. Unfortunately, new additional and targeted restrictive measures were adopted last week.

Our objective as the European Union is that Venezuelan citizens should have the right to express their political will through a democratic, transparent process, so they can take the future of their country into their own hands. This is the most important democratic right.

We believe that regional engagement has an important role to play to facilitate and accompany a negotiated solution to the crisis. I discussed the need for such regional solutions with President Santos in Bogotá during my visit in March.

As you also know, High Representative Federica Mogherini personally met with the Foreign Minister, the President of the National Assembly and representatives of the main opposition parties. We will continue, together with our partners, to monitor any development and we will calibrate future actions in the light of the evolution of the situation.

This crisis is man-made, there is nothing inevitable about it. A political solution is possible, and so is a better future for all people of Venezuela. It is time for all sides, and particularly the Government of Venezuela, to engage seriously in moving towards a shared solution. This is the only way.

 
  
MPphoto
 

  Agustín Díaz de Mera García Consuegra, en nombre del Grupo PPE. – Señor presidente, señor comisario, la crisis humanitaria es devastadora en Cúcuta. La respuesta solidaria de Colombia merece el reconocimiento de la Unión y la ayuda de la comunidad internacional. Solos no pueden.

Los colombianos jamás crearían campos de refugiados para sus hermanos venezolanos. Es un desplazamiento masivo de población desesperada con cuatro características: retorno, destino, pendular y de tránsito ⸺son flujos mixtos⸺.

Han creado un registro, una tarjeta de movilidad fronteriza y un permiso especial de permanencia; son instrumentos útiles de emergencia administrativa para ordenar las ayudas.

2 200 kilómetros de frontera y solo siete puestos fronterizos, pero cruzan por más de 250 trochas. Ahí aún queda la guerrilla y muchas bandas criminales: extorsión y abusos.

Más de dos millones de personas han abandonado Venezuela: 820 000 están en Colombia. Solos no pueden. Los colombianos no pueden solos. Todos afirman que la situación humanitaria va a empeorar. La Unión, señor comisario, tiene que incrementar su ayuda liberando fondos de emergencia.

Reclamamos un corredor humanitario. Reclamamos el fin de las violaciones de los derechos humanos y el restablecimiento de las libertades de prensa, expresión y reunión. Reclamamos elecciones libres nuevas y urgentemente. Y también queremos que de ellas derive un gobierno democrático que aborde la crisis y emprenda la reconciliación nacional.

 
  
  

Elnökváltás: JÁRÓKA LÍVIA
alelnök

 
  
MPphoto
 

  Francisco Assis, em nome do Grupo S&D. – Senhora Presidente, Senhor Comissário, Caros Colegas, estive, na semana passada, no Brasil. Como sabem, uma delegação deslocou-se à Colômbia e outra ao Brasil.

A situação no Brasil não tem a dimensão da situação na Colômbia, o número de refugiados ou de migrantes é substancialmente menor, mas não deixa de ser uma situação particularmente grave, por uma razão muito simples: o estado brasileiro que faz fronteira com a Venezuela é o estado de Roraima, é um dos Estados mais pobres do Brasil e é um estado que está separado do resto do território brasileiro pelo sistema amazónico. As pessoas que chegam a Roraima têm muitas dificuldades em transitar para outras regiões, para outros estados do Brasil, ou até para outros países, o caso da Argentina e do Chile, para os quais alguns dos venezuelanos se queriam dirigir.

Duas coisas que constatei. Em primeiro lugar, o profundo desespero daquelas pessoas que abandonaram o seu país pela simples razão de que escasseiam os bens fundamentais, os bens alimentares, medicamentos e acesso a tratamento médico, e foi num estado de profundo desespero que aquelas pessoas se decidiram por deixar a Venezuela e partir para o Brasil, sempre com vontade de regressar, o mais rapidamente possível, ao seu país de origem.

Em segundo lugar, a boa resposta das autoridades brasileiras, que, em excelente articulação com as cinco agências das Nações Unidas que estão a operar no terreno, deu uma excelente resposta no plano da emergência e está agora preocupada em garantir aquilo que designam pela “interiorização” dos venezuelanos no Brasil, isto é, a sua transferência para outros estados.

Creio que União Europeia tem de continuar atenta a esta situação. Hoje, falo mais da dimensão humanitária, menos, porventura, da questão política, embora na questão política concorde em absoluto com aquilo que aqui acabou de ser dito e que consta da nossa recomendação e tem sido reiteradamente assumido por nós, mas, do ponto de vista humanitário, temos de estar atentos e temos de prestar o maior apoio possível àqueles países que, neste momento, estão a acolher refugiados e migrantes venezuelanos em péssimas condições.

 
  
MPphoto
 

  Elnök asszony. – Nagyon köszönöm, Képviselő Úr, Ön remek ismerője a területnek, a témánk nagyon fontos, de kérem képviselőtársaimat, hogy tartsuk az időt.

 
  
MPphoto
 

  Charles Tannock, on behalf of the ECR Group. – Madam President, the recent report of the UN Human Rights Office described the rule of law as being virtually absent in Venezuela; this is truly shocking. Accounts that the government forces are now responsible for extrajudicial killings, seemingly with impunity, must surely represent a new low, even for the Maduro regime. As inflation reaches 40 000 percent, the economy continues to tumble, with basic food and medical supplies in desperately short supply. Such problems are contributing to a worsening refugee crisis that is seeing ordinary Venezuelans flee to neighbouring countries like Colombia, Peru and Brazil.

I now welcome the Council decision last month to add another 11 names to the sanctions list, bringing the total to 18. This must be widened to include all those directly connected to the Maduro brutal regime in power in the near future. Beyond sanctions, however, it is difficult to see what more could be done to put pressure for fresh peaceful and democratic elections, given President Maduro’s willingness to embrace his new-found status as a global pariah.

We must also be prepared to receive citizens of EU descent coming from Venezuela, as many of them are dual nationals of countries like Portugal, Italy and Spain. So there may well be an influx, even crossing as far as to the European Union. But clearly the situation is becoming intolerable in Venezuela, which is such a rich country.

 
  
MPphoto
 

  Beatriz Becerra Basterrechea, en nombre del Grupo ALDE. – Señora presidenta, señor comisario, a los que hemos estado en la frontera de Venezuela nos ha impresionado el río humano que la cruza a diario. Es un río de sufrimiento. De personas que tienen que salir de su país para encontrar la comida y las medicinas que ya no encuentran en las tiendas y las farmacias.

Lo hemos visto otras veces y siempre es terrible, pero en Venezuela hay algo que lo hace más indignante: los venezolanos no huyen de su país por una catástrofe natural ni por una guerra, como en Siria. El hambre y la miseria son una operación política del régimen de Nicolás Maduro, que quiere un pueblo débil, hambriento, al que poder controlar y chantajear. Un pueblo sin fuerzas para plantarle cara.

La ideología, la corrupción y la incompetencia solo explican una parte del desastre. Lo principal es una decisión política: no abrir un canal humanitario que podría salvar cientos de miles de vidas. Es una decisión criminal, como establece el informe de la OEA, que acusa de crímenes de lesa humanidad al régimen chavista.

Europa debe facilitar que Maduro y el resto de jerarcas del narcorrégimen rindan cuentas ante la Corte Penal de La Haya. Los países firmantes del Estatuto de Roma hemos de activar sin dilación el sistema de justicia internacional del que nos hemos dotado precisamente para esto: para que los tiranos rindan cuentas de sus crímenes ante el mundo, sin subterfugios ni escapatoria.

 
  
MPphoto
 

  Molly Scott Cato, on behalf of the Verts/ALE Group. – Madam President, I must begin by recognising the plight of those leaving Venezuela to find sanctuary and a better life in neighbouring countries. However, although this is the purpose of the resolution, we are deeply disappointed that this resolution has been hijacked by an entirely political project and has become a generalised attack on the Venezuelan Government rather than being about refugees.

I have to note that if the Members of this House genuinely cared about the situation for refugees, they would call upon the European Union to play a more active role in welcoming them with dignity, wherever in our territory they might seek sanctuary. Yet we know that 99% out of the more than 10 000 applications for refugee status in Spain have been refused and that boat people arriving in the Netherlands islands of Aruba, Bonaire and Curacao are turned away. In the past, when external forces have attempted to overthrow and undermine legitimate governments, rather than creating more stability as their proponents claim, it has always led to tension, violence and even civil war.

I am not here to defend Maduro’s government, and as Greens we deplore any human rights violations – on all sides – within a country. But the incessant interference from the right-wing alliance is not going to facilitate peace. I am convinced that only a peaceful, constructive dialogue with a genuine democratic process will resolve Venezuela’s current situation, and this must lie in the hands of the Venezuelan people.

 
  
MPphoto
 

  Javier Couso Permuy, en nombre del Grupo GUE/NGL. – Señora presidenta, enésimo capítulo de la telenovela europea Obsesión venezolana.

Permítanme que dude de su supuesta preocupación humanitaria, preocupación que nunca pone el foco sobre nuestras miserias o los gobiernos amigos. Igual habría sido una fantástica idea una delegación al Mediterráneo, verdadera catástrofe humanitaria: cien muertos esta semana. O ya que estaban en América, una delegación a la frontera con México para ver cómo los Estados Unidos confinan a niños y niñas en jaulas. O más cerca, en Colombia: un recorrido por Meta, Amazonas, Chocó..., donde, en los últimos años, ha habido decenas de muertes por desnutrición infantil.

Ustedes no buscan una ayuda sincera para solucionar los problemas. A ustedes solo les preocupa la instrumentalización de los derechos humanos en una agenda de cambio de gobierno, la creación de una alarma humanitaria que sirva como excusa para una intervención militar, como quiere el jefe del Comando Sur.

Debe de ser duro y frustrante acompañar golpes de Estado, sabotaje a la economía, sanciones y hasta violencia callejera para que, elección tras elección, Venezuela reafirme su soberanía frente a su intento de reeditar un nuevo ministerio de colonias.

(El orador se niega a que José Inácio Faria le formule una pregunta con arreglo al procedimiento de la «tarjeta azul»).

 
  
MPphoto
 

  Ignazio Corrao, a nome del gruppo EFDD. – Signora Presidente, onorevoli colleghi, signor Commissario, anche io ho fatto parte della missione al confine tra la Colombia e il Venezuela la settimana passata, dove siamo andati a constatare che se manca il cibo, se mancano i medicinali di base, stiamo parlando non di posizioni ideologiche o politiche ma di una crisi umanitaria e una crisi umanitaria va al di là di qualsiasi posizione ideologica.

Ora, noi abbiamo avuto sette risoluzioni e la conseguenza è stata un irrigidimento da parte del governo venezuelano e un peggioramento delle condizioni di vita del popolo venezuelano. Ora, con questa risoluzione l'auspicio è che si possa davvero riuscire ad aprire un minimo di dialogo che porti almeno gli aiuti umanitari di cui il popolo venezuelano in questo momento ha bisogno.

Questo è l'auspicio che abbiamo con questa risoluzione.

 
  
MPphoto
 

  Joëlle Mélin, au nom du groupe ENF. – Madame la Présidente, près de 10 % de la population vénézuélienne auront quitté le pays en deux ans, soit près de 3 millions de personnes. Les raisons, on l’a déjà dit, sont une crise économique tout à fait importante s’accompagnant de pertes d’emplois et de difficultés sans précédent d’approvisionnement alimentaire et en médicaments.

Sont partis en priorité les binationaux colombiens, les diplômés, mais aussi tous types de travailleurs qui s’exilent vers des pays frontaliers déjà peu stables, mais aussi vers les États-Unis et l’Europe, surchargeant ainsi de nouvelles filières d’immigration déjà surchargées.

Quel gâchis en ce début de vingt-et-unième siècle, dont il faudra faire porter la responsabilité sur un processus de mondialisation, en général, et sur la spéculation sur les matières premières, en particulier. D’autant plus que certains dirigeants politiques poussent jusqu’à la radicalisation des principes politiques trop sélectifs, principes qui ont déjà fait la preuve de leur échec.

Alors cette situation caricaturale, qui aurait pu être évitée, doit faire réfléchir tous les chefs d’État, y compris ceux de l’Union européenne, avant d’encourager de nouveau un phénomène de mondialisation inepte et aveugle.

 
  
MPphoto
 

  José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra (PPE). – Señora presidenta, señor comisario, señorías, más allá de la grave crisis política, económica y social que está viviendo Venezuela, el pueblo venezolano está afectado por una seria crisis humanitaria que está afectando a sus países vecinos.

El Parlamento Europeo ha querido mostrar su solidaridad con esta situación enviando una misión ad hoc que ha sido impulsada por el propio presidente del Parlamento Europeo después de la visita, por cierto, del comisario, señor Stylianides, al que quiero agradecer su sensibilidad y su trabajo.

Pero, señora presidenta, es importante no confundir los efectos con las causas. Evidentemente, el Parlamento Europeo no puede ni debe desentenderse de la situación dramática que se está viviendo en esta crisis, pero tiene que movilizar todos sus esfuerzos con los actores regionales, con la comunidad internacional, con las Naciones Unidas o con el Grupo de Lima para restaurar la democracia en Venezuela, donde los derechos humanos y las libertades fundamentales se encuentran seriamente quebrantados.

Y no hay mil soluciones, señora presidenta. La única solución es devolver la palabra al pueblo venezolano para que, a través de unas elecciones democráticas, libres y justas, se pueda, sin personas que se encuentren sancionadas, inhabilitadas o encarceladas ―como digo― devolver la palabra al pueblo venezolano y tratar de dejar atrás este tiempo de sufrimiento que nos agrede ―como decía el comisario y como decían los colegas que han estado en Brasil y en Colombia― y estos años de falta de libertad.

 
  
MPphoto
 

  Ramón Jáuregui Atondo (S&D). – Señora presidenta, muchos se preguntarán cómo es posible que uno de los países más ricos de la Tierra haya producido dos millones de emigrantes. Es una pregunta que no se responde creyendo que esto es un misterio, no.

Desgraciadamente, señorías, esta es la consecuencia de una revolución fracasada, fracasada, y es también la consecuencia de una crisis política que requiere una solución política.

Hay tres cuestiones de la propuesta de Resolución que vamos a someter a votación que quiero destacar.

La primera es la que tiene que ver con los Estados miembros, porque la propuesta de Resolución reclama, como nuestro Grupo pedía, que los Estados miembros regularicen a los venezolanos emigrados a nuestros países. En España hay miles, y yo me he dirigido directamente al Gobierno español para pedirle que regularice esa situación. Y lo mismo se pide para el resto de los Estados miembros.

En segundo lugar, yo quiero destacar la importancia de que atendamos también a Perú. Señor comisario, Perú, como usted ha dicho, tiene 400 000 venezolanos probablemente —menos del millón que tiene Colombia—, pero también requiere una ayuda que deberíamos extender.

Y, en tercer lugar, permítanme que destaque la importancia del llamamiento al diálogo y a que la señora Mogherini y la Unión Europea jueguen un papel importante en favor de una mediación internacional, porque comparto con ustedes que hay que devolver la palabra al pueblo mediante un acuerdo político entre Gobierno y oposición.

 
  
MPphoto
 

  Ryszard Czarnecki (ECR). – Pani Przewodnicząca! Panie Komisarzu! Szanowni Państwo! W naszej rezolucji skupiamy się na aspekcie humanitarnym i migracyjnym. Słusznie, bo sytuacja w Wenezueli jest okropna, a hiperinflacja uniemożliwia ludziom zakup podstawowych produktów żywnościowych i lekarstw.

Mój kraj – Polska – mówię to w imieniu grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów – też kiedyś był w dramatycznej sytuacji gospodarczej i politycznej. W latach osiemdziesiątych półtora miliona ludzi wyjechało z Polski na emigrację. Rozwiązaniem okazało się w tej sytuacji pokojowe przekazanie władzy przez dotychczasowy reżim i międzynarodowe wsparcie dla reform politycznych oraz gospodarczych.

Być może warto, aby Wenezuela też pomyślała o tym pokojowym przekazaniu władzy tym ludziom, którzy dzisiaj protestują na ulicach wenezuelskich miast.

 
  
MPphoto
 

  Javier Nart (ALDE). – Señora presidenta, gracias, señor Stylianides, por su sensibilidad.

Hay un país en el mundo donde el 90 % de la población vive, mejor dicho, malvive, en la pobreza; donde el 30 % de la maternidad infantil significa el crecimiento de su mortalidad y en un 60 % la mortalidad maternal; donde el sarampión, la tuberculosis y la malaria son enfermedades endémicas; donde no hay medicamentos y se tienen que consumir medicamentos veterinarios para animales porque el desabastecimiento es absoluto y hay hambre; donde la inflación es del 130 000 %, a razón del uno y medio por hora, y donde la corrupción es rampante: es el país 169 de 180.

Este país no se llama Somalia, ni Congo. Es un país que tiene una riqueza petrolera descomunal. Es Venezuela. Y es la consecuencia de la corrupción, de la ineficacia, de la represión, del liberticidio chavomadurista. Y estos son los hechos, no la ideología. Y eso lo han creado la incompetencia y la corrupción chavomadurista, no la conspiración internacional.

Yo, para ese país, reclamo lo mismo que pido para nosotros y lo que todos nosotros reclamamos para nosotros mismos: libertad y democracia, que para algunos es algo subversivo. Y me avergüenzo de ellos.

 
  
MPphoto
 

  Fernando Ruas (PPE). – Senhora Presidente, Senhor Comissário, à difícil crise política, social e económica que a Venezuela vive junta-se agora uma crise migratória sem precedentes, que tem abalado o equilíbrio regional, separado famílias, trazido a institucionalização de muitas crianças cujos pais imigraram e feito disparar os pedidos de asilo.

De acordo com o recente relatório do ACNUR, em 2017, a Venezuela ocupou o quarto lugar na lista de pedidos de asilo do mundo, sendo apenas superada pelo Iraque, o Afeganistão e a Síria, ou seja, países que têm sido palco de guerras, sofrido intervenções militares e onde atuam violentos grupos extremistas.

A migração forçada é, infelizmente, uma situação que persiste, que nos preocupa pelos efeitos nefastos que trará à Venezuela. Tudo devido à teimosia de um regime que insiste em atropelar as mais básicas regras democráticas e o respeito pelos direitos humanos, e ao qual faço um apelo ao diálogo com a oposição.

De facto, as recentes eleições presidenciais, que ocorreram nas circunstâncias em que todos conhecemos, ficaram marcadas pela mais alta taxa de abstenção nas últimas décadas.

Uma palavra para a Comissão, para o Conselho e para a ONU, pelo acompanhamento próximo, pelas sanções e pelo envio de apoio humanitário e financeiro para a Venezuela e os países vizinhos.

Também os governos e a administração dos países recetores de migrantes, nomeadamente o Brasil e a Colômbia, pelos seus notórios esforços em ajudar as largas centenas de pessoas que todos os dias chegam às suas fronteiras e que justificam os apoios pecuniários a esses países vizinhos.

Termino congratulando este Parlamento, pelo seu papel de denúncia destas situações, na busca de factos e no apoio possível aos migrantes, sendo o mais recente exemplo a visita às fronteiras do Brasil e da Colômbia promovida pelo Presidente Tajani.

Envio ainda uma palavra de solidariedade para a forte comunidade emigrante expatriada de cidadãos europeus que vivem e trabalham na Venezuela, entre as quais, a significativa comunidade portuguesa.

 
  
MPphoto
 

  Ana Gomes (S&D). – Senhora Presidente, a catástrofe humanitária mostra a Venezuela a caminho do Estado falhado. Um bando de ladrões ligado ao narcotráfico saqueia as riquezas naturais, com o inacreditável custo de milhares de mortos em 2018, já, pela fome e pela falta de medicamentos.

Fogem 50 mil venezuelanos por dia, afetando dramaticamente os países vizinhos. À União não basta condenar a farsa eleitoral e impor sanções direcionadas. Tem de ajudar a desarticular a ladroagem que reúne figuras da oposição e do regime e de se empenhar na capacitação de ativistas sociais, líderes estudantis, novas forças na política e nos media que assumam e promovam as mudanças necessárias. Isto implica estratégia e recursos. Não é com pequenos programas humanitários administrados a partir do Brasil que a União Europeia vai fazer a diferença.

Ao Parlamento Europeu não cabe esperar por bons ofícios de outros. É tempo de mandarmos missões de grupos políticos, de fundações, de ONG e de outras entidades e de apoiarmos programas de capacitação para ajudarmos a dar protagonismo e força aos venezuelanos que possam liderar a mudança e estancar a catástrofe.

Em Portugal, vemos chegar em desespero os nossos retornados da Venezuela. É tempo de trabalharmos com eles para a mudança. Deixemo-nos de paninhos quentes quanto ao regime de Maduro, que cai de podre.

 
  
MPphoto
 

  Mirosław Piotrowski (ECR). – Pani Przewodnicząca! Obserwujemy dramatyczną sytuację w Wenezueli, której władze określają się jako socjalistyczne. W państwie tym brakuje żywności, wody, lekarstw, dzieci umierają z głodu. To efekty rządów prezydenta Maduro, który w oparciu o wojsko wprowadza socjalistyczne eksperymenty. Obywatele Wenezueli masowo uciekają z tego kraju, udają się do Kolumbii, Brazylii, Ekwadoru. To setki tysięcy osób, które po prostu chcą ratować życie własne i swoich rodzin. Spodziewane jest jeszcze większe natężenie emigracji na poziomie blisko dwóch milionów osób.

Powstaje pytanie: w jaki sposób Unia Europejska mogłaby pomóc? Trzeba koniecznie pośpieszyć z pomocą humanitarną. Mówił o tej pomocy, wymiernej, pan komisarz. Chciałbym przyłączyć się do apelu przedstawiciela PPE o jej zwiększenie. Trzeba szybko zdecydować, jakie środki możemy natychmiast uruchomić bezpośrednio bądź za pośrednictwem na przykład Caritasu, którego pomoc akceptują władze Wenezueli.

 
  
MPphoto
 

  Dita Charanzová (ALDE). – Señora presidenta, la situación en Venezuela es intolerable. Es una tragedia ver cómo lo que antes era un refugio de los que huían de la represión es ahora un país del que miles de personas huyen. Pero aún más trágico es pensar que la crisis podría haberse evitado por completo. Maduro no ha hecho nada para solucionarla ni aliviarla.

No podemos estar a la espera de que Maduro haga algo mientras la gente sigue sufriendo. La Unión Europea tiene que emprender acciones ya para abordar la crisis humanitaria, pero esto, en sí mismo no resolverá la crisis a largo plazo. Tiene que haber un fin de la dictadura y la vuelta a la democracia.

Pido de nuevo al Consejo que amplíe la lista de sancionados y que la extienda a sus familiares y le pido que empiece ya a explorar medidas adicionales como un embargo de petróleo.

 
  
MPphoto
 

  Nuno Melo (PPE).(O orador inicia a intervenção com o microfone desligado)... à Coreia do Norte, que se contam em milhões de vítimas, a Venezuela é só o exemplo mais recente do que acontece de cada vez que o comunismo ascende ao poder. É sempre assim, foi sempre assim.

Enquanto debatemos, ficamos a saber que a poliomielite, uma doença trágica e erradicada há décadas no país, para que há vacinas, surgiu na Venezuela. Mais de dois milhões de venezuelanos abandonaram o país. A imprensa, antes livre, foi extinta ou nacionalizada. Pessoas que contestem o regime são assassinadas ou presas por delito de opinião. Falta comida e faltam medicamentos. Caracas é já a cidade mais perigosa do mundo. O país isola-se e no estertor, entre simulacros eleitorais, Nicolás Maduro ameaça, dizendo-se disposto a pegar em armas e em fazer outra revolução, se o poder mudar, pelo voto, de mãos.

São, nessa medida, os comunistas que aqui defendem este regime no Parlamento Europeu corresponsáveis por mais esta tragédia em relação a um povo que só comete o pecado de querer ser livre. Não temos dúvidas: ficamos do lado da democracia, do lado da liberdade, do lado da decência.

 
  
MPphoto
 

  Francisco José Millán Mon (PPE). – Señora presidenta, la gravísima crisis que vive Venezuela, no solo política sino también económica, social y humanitaria, está provocando un importante éxodo de la población, puesto que la alimentación e incluso las medicinas escasean. No es una telenovela –como decía un colega nuestro–, es un documental de horror y de miseria. Cerca de un millón de venezolanos han tenido que trasladarse a la vecina Colombia, cuyas zonas fronterizas viven una situación muy difícil. Otros países cercanos, e incluso España, están recibiendo a venezolanos huidos.

Me parece que la ayuda de los treinta y cinco millones de euros resulta insuficiente, señor comisario. A mí me parece que, con ocasión de la muy próxima reunión ministerial UE—CELAC, y también en el encuentro con los países de la Alianza del Pacífico, conviene que se aborde esta crisis humanitaria y se analice la ayuda más eficaz para los huidos a Colombia y a otros Estados y también, en general, para la ciudadanía venezolana que permanece en el país.

Es necesaria –como decía Agustín Díaz de Mera– la apertura de un corredor humanitario que Caracas sigue obstaculizando. Por otra parte, la Unión Europea, y tiene que aprovechar la cumbre con CELAC para ello, debe aprovechar sus contactos con los países latinoamericanos para, conjuntamente, presionar con firmeza a las autoridades venezolanas. Se trata de que pongan fin a una línea política autoritaria y permitan unas elecciones presidenciales libres.

 
  
MPphoto
 

  Tunne Kelam (PPE). – Madam President, this long-running, multi-dimensional crisis continues to deteriorate and there is no solution in sight. People are now voting with their feet and prices are increasing at, it was mentioned, 1.5% an hour. All this boils down to absolutely abnormal political and social conditions and as the Commissioner pointed out, this is a man-made crisis, after all. Venezuela’s experience proves that normal economic and social conditions are unavoidably linked to the free exercise of civil rights and the rule of law.

There is absolute urgency now to allow humanitarian aid to the countryside unimpeded and it is a shame that the government that has provoked this crisis is now not allowing aid from outside to reach the victims. Swift adoption of additional targeted sanctions against those responsible for the violation of democratic rights is needed and, finally, new presidential elections which comply with basic democratic standards are needed. Only democratic decision-making by the people fully exercising their freedom can lead Venezuela out of this quagmire.

 
  
MPphoto
 

  Verónica Lope Fontagné (PPE). – Señora presidenta, señor comisario, dos millones de personas desplazadas en 2018, un aumento del 2000 % del número de solicitantes de asilo desde 2014, aparición de enfermedades como la malaria, la difteria, el sarampión, e incluso la polio, madres recorriendo kilómetros a pie con sus hijos para cruzar la frontera y poder vacunar a los mismos y solidaridad del pueblo colombiano.

Eso es lo que nos hemos encontrado en Cúcuta, frontera con Venezuela, donde Cáritas da de comer a más de ocho mil personas al día. Hoy no quiero plantear cómo uno de los países más ricos de Latinoamérica ha llegado a esta situación sin una guerra o causas objetivas que la justifiquen.

Hoy me quiero dirigir a los colegas que no han podido o no han querido acompañarnos, algo que siento profundamente, ya que les habría permitido conocer la realidad. Me dirijo a los que más vinculación tienen con el Gobierno venezolano. Dejen de cerrar los ojos y, por favor, ayuden a que se posibilite un corredor humanitario para mandar medicinas y alimentos. El pueblo de Venezuela lo necesita.

 
  
 

„Catch the eye” eljárás.

 
  
MPphoto
 

  José Inácio Faria (PPE). – Senhora Presidente, tinha aqui um discurso escrito mas alterei-o sensivelmente e quero também cumprimentar o Senhor Comissário.

Sr. Comissário, na semana passada, estive integrado também na delegação desta Casa à Colômbia, mais precisamente à cidade de Cúcuta, e, colegas, o que ali vi foi literalmente de cortar o coração. Vi um povo inteiro com fome, com doenças, perseguido, atravessando aquela fronteira, trazendo consigo e como únicos pertences a roupa que traziam no corpo. Vi gente com o olhar vazio, sem expressão, sem qualquer esperança no seu futuro.

Sr. Comissário, quero agradecer-lhe, sei o trabalho que tem, o que o senhor e a alta representante têm envidado para ajudar aquele povo martirizado, em que se encontram cidadãos do meu país, de Portugal, e, como já foi dito aqui, não se trata de uma crise com origem em qualquer calamidade natural, em resultado de guerra ou conflito étnico, mas sim de um desastre socioeconómico de proporções gigantescas, criado por um regime ditatorial, repressivo e criminoso.

Termino, Sra. Presidente, apelando ao Sr. Comissário e a toda a comunidade internacional para que, como foi pedido pelo alto-comissário da ACNUR, seja outorgado o estatuto de refugiados ao povo venezuelano. Peço também que, no momento oportuno, o Sr. Maduro e os seus sequazes sejam julgados no Tribunal Penal Internacional por aquilo que são, de facto, crimes de lesa-humanidade.

 
  
MPphoto
 

  Julie Ward (S&D). – Madam President, the deep humanitarian, economic and political crisis in which Venezuela finds itself deeply saddens me. It is painful to see that a country that possesses so many resources is now faced with a massive exodus because of the lack of access to basic humanitarian needs. Border communities in Colombia and Brazil are putting all their efforts into hosting Venezuelan refugees fleeing the lack of access to food and medicine. It is of the utmost importance that the European Union, us, support these communities financially and otherwise.

We should also take a leading role in facilitating dialogue in Venezuela. I fully support the Council’s call to rerun the recent elections that took place in such a grim political climate and in violation of the conditions for fair and free elections. Venezuelans want to live in a democratic country in which every voice can be heard and the European Union should be their partner.

 
  
MPphoto
 

  João Pimenta Lopes (GUE/NGL). – Senhora Presidente, tudo vale para criar as condições que justifiquem uma intervenção na Venezuela. A narrativa para procurar e inventar uma crise humanitária, agora uma crise migratória, não conhece limites. A primeira é desmentida por relatórios da ONU, a segunda são os próprios dados do Eurostat que a desmentem com níveis negligenciáveis de aprovações de pedidos de asilo na União Europeia.

Ninguém nega, nem as autoridades venezuelanas, a grave crise económica que o país atravessa, os seus impactos sociais e o aumento dos fluxos migratórios, resultado das sanções, do boicote económico ou do apoio à desestabilização interna e da violência resultante.

Portugal registou entre 2011 e 2017 três quartos de milhão de imigrantes, 309 mil permanentes, resultado das vossas políticas da troica e de austeridade. Em comum, encontramos políticas sancionadas pela União Europeia, de cariz intervencionista, que promovem a pobreza, as desigualdades, que atentam à soberania dos Estados e que não servem os interesses dos povos, em particular os interesses da comunidade portuguesa na Venezuela, tão pouco do povo português.

(El orador se niega a que José Inácio Faria le formule una pregunta con arreglo al procedimiento de la «tarjeta azul»).

 
  
 

(A „catch the eye” eljárás vége.)

 
  
MPphoto
 

  Christos Stylianides, Member of the Commission, on behalf of the Vice-President of the Commission / High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. – Madam President, I would like to thank our colleagues for their interventions. I think all of us saw that the vast majority of Members of this Parliament share the same concerns, the same assessment, about the political crisis and humanitarian crisis in Venezuela.

As I said in my first intervention, I saw the situation, I assessed the situation on the ground when I visited Cucuta and other areas in Colombia. I know well from the great deal of information from our partners on the ground that they are trying behind the scenes to provide the children in Venezuela with medicines and vaccines.

I can promise you, as Commissioner responsible for humanitarian aid, that we will continue to provide, regardless of any obstacles and barriers, humanitarian assistance, specifically medicines, in Venezuela to prevent any medical problems for the children of Venezuela. This is my personal promise.

We will, of course, continue to use all our instruments and means to accompany the country towards a peaceful, negotiated solution. It is a difficult journey but it is the only way that can foster a peaceful, democratic and lasting solution for the country.

We will also continue to reinforce our support to the population in order to alleviate their most pressing needs and provide assistance to neighbouring countries which have to cope with increasing numbers of Venezuelans fleeing their country.

May I close by signalling once again our appreciation of this Parliament’s role in keeping this urgent issue on the European and international agenda.

 
  
MPphoto
 

  Elnök asszony. – Az eljárási szabályzat 123. cikkének (2) bekezdése szerint benyújtandó állásfoglalási indítványok később kerülnek kihirdetésre.

A vitát lezárom.

Írásbeli nyilatkozatok (162. cikk)

 
  
MPphoto
 
 

  Caterina Chinnici (S&D), per iscritto. – Il protrarsi della crisi politica, sociale ed economica in Venezuela ha provocato la maggior migrazione di massa nella storia dell'America latina dalla scoperta del continente.

Secondo recenti stime, circa due milioni di venezuelani avrebbero lasciato il paese per sfuggire alla carenza di alimenti e farmaci, alla disoccupazione, alla dilagante criminalità e alla repressione di un governo sempre più autoritario. Le proporzioni del fenomeno sono tali da produrre effetti destabilizzanti e forti tensioni sociali anche nei paesi limitrofi; penso in particolar modo alla Colombia, ma anche al Brasile, alla Guyana e all'Ecuador.

A fronte di tale crisi umanitaria senza precedenti è indispensabile che l'Unione europea intervenga attraverso lo stanziamento di ulteriori aiuti per supportare le nazioni vicine a fare fronte all'enorme sforzo umanitario necessario per garantire l'accoglienza di tutti i rifugiati.

Ma per affrontare le radici del fenomeno sarà necessario che l'Unione Europea incrementi lo sforzo di mediazione internazionale con il governo venezuelano per porre fine alla violazione dei diritti umani e perché venga ripristinata la democrazia, prerequisito essenziale per arrestare l'escalation della crisi e per accedere a nuove elezioni presidenziali rispettose dei principi sanciti dalla Carta costituzionale venezuelana e riconosciuti a livello internazionale.

 
Последно осъвременяване: 15 октомври 2018 г.Правна информация - Политика за поверителност