Jiří Pospíšil (PPE). – Pane předsedo, já jsem podpořil toto usnesení. My zde na plénu často debatujeme o tragické situaci ve Venezuele, tato debata je bohužel pořád stejná. Tamní diktátor, prezident Maduro, nerespektuje výzvy mezinárodního společenství k tomu, aby ukončil svoji socialistickou diktaturu nebo alespoň se určitým způsobem více staral o své obyvatelstvo.
Je zřejmé, že obrovská humanitární krize, která pokračuje odchody desítek tisíc lidí z této země, bude pokračovat a my bychom měli v této věci být aktivní, pomoci Kolumbii, která přijímá největší množství uprchlíků z Venezuely, ale také se pokusit ekonomicky, ale hlavně finančně pomoci dneska trpícím lidem ve Venezuele. Bohužel velkým problémem je situace u dětí, které umírají díky tomu, že nemají léky. Takže naší snahou by mělo být být aktivní a pomoci této zemi v humanitární krizi.
Mirosław Piotrowski (ECR). – Panie Przewodniczący! Głosowałem za tą rezolucją, dostrzegając dramatyczną sytuacją w Wenezueli, której władze określają się jako socjalistyczne. W państwie tym – jak powiedział kolega – umierają dzieci, brakuje lekarstw, żywności, wody. Ludzie umierają także z głodu. W trakcie debaty, która odbyła się w Parlamencie Europejskim, pan komisarz zadeklarował dodatkowe kilkadziesiąt milionów euro na pomoc mieszkańcom Wenezueli. Ja apelowałem i apeluję po raz kolejny o to, aby tę pomoc jeszcze wydatniej zwiększyć. Trzeba koniecznie szybko pośpieszyć z konkretną dużą pomocą humanitarną i uruchomić te środki, o których mówił pan komisarz. I powinna to zrobić albo sama Unia Europejska bezpośrednio, albo za pośrednictwem Caritasu, którego pomoc akceptują obecne władze Wenezueli.