Пълен протокол на разискванията

Понеделник, 22 октомври 2018 г. - Страсбург

19. Ролята на финансовото участие на работниците и служителите за създаването на работни места и за реинтеграцията на безработните лица на пазара на труда (кратко представяне)

  Der Präsident. – Als nächster Punkt der Tagespunkt folgt die kurze Darstellung des Berichts von Renate Weber im Namen des Ausschusses für Beschäftigung und soziale Angelegenheiten über die Rolle der Mitarbeiterbeteiligung bei der Schaffung von Arbeitsplätzen und der Wiedereingliederung von Arbeitslosen in den Arbeitsmarkt (2018/2053(INI)) (A8-0293/2018).

  Renate Weber, Rapporteur. – Mr President, first of all, I would like to thank all the shadows for our excellent cooperation on this file.

Employee financial participation (EFP) is one possible way to achieve our goal to reduce unemployment and ensure sustainable growth and jobs. It has been proved that the social performance of a company that has employee share ownership is 52% higher than in companies which have neither employee stock ownership plans (ESOPs) nor an employee saving plan. Currently, there are some 10 million employee shareholders in Europe and 20 Member States have some sort of EFP incentive regulation.

Nevertheless, the development of EFP is geographically unbalanced within the European Union with a lag of 30 to 40 years between the lead and the late European countries. The explanation resides in the existence or not of adequate legislation and frameworks. In spite of many recommendations that have been issued since 1991, not much has been done in terms of approaching the topic at EU level through legislation or comprehensive public policies.

Therefore this report aims at creating momentum again for EFP by, first of all, emphasising the potential of these schemes for both workers and their employers. Among the advantages of EFP schemes, I can mention more sustainable governance, better business continuity and access to capital for SMEs, better social dialogue and quality of work, more fidelity and motivation, less absenteeism and better skills development.

Secondly, the report stresses the risks and the loopholes which need to be tackled while developing EFP. We must provide guarantees to protect employees and companies alike. Each EFP scheme should offer a wide range of tools for the company to design the most relevant scheme according to their size or activity. At the same time, any EFP scheme must be developed with social partners, employees and relevant stakeholders. It must remain voluntary for employees and should be based on their informed consent, fully aware of their entitlements, obligations and risks. Training should be offered to the employees in this respect. The EFP should never replace salaries and no discrimination should ever be accepted relating to the employee’s decision to join these schemes or not.

Thirdly, the report suggests a number of measures which could be taken at Union level. The Commission and Member States should design frameworks for the development of such schemes throughout Europe, they should promote financial education, raise awareness among companies and employees and look into developing fiscal incentives for companies which would like to expand transnationally. Synergies should be developed with programmes and for efforts carried out by the Commission whose aim is to improve access to capital, especially for SMEs. We mention the European Globalisation Adjustment Fund, COSME and the social economy, but also encourage different DGs to work together, like DG Employment, DG FISMA and DG GROW.

I hope that Parliament’s vote will this time be followed by a proper action on behalf of the Commission.

Spontane Wortmeldungen

  Νότης Μαριάς (ECR). – Κύριε Πρόεδρε, η έκθεση αναφέρεται στη συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση και στα κέρδη των επιχειρήσεων ως τρόπο αύξησης των αμοιβών. Όμως τι γίνεται με τους μισθούς στα κράτη του ευρωπαϊκού Νότου;

Στην Ελλάδα με τα μνημόνια μειώθηκε ο κατώτατος μισθός, προβλέφθηκε μάλιστα υποκατώτατος μισθός, πιο χαμηλός δηλαδή για τους νέους κάτω των 25 ετών. Μισθοί, λοιπόν, πείνας είναι αυτοί που επικρατούν στην Ελλάδα και έχουν φτωχοποιήσει τον ελληνικό λαό. Πετσοκόπηκαν, επίσης, οι μισθοί στον δημόσιο τομέα, και στον ιδιωτικό φυσικά, ενώ στον δημόσιο τομέα καταργήθηκαν τα δώρα.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι υπάρχει μια κατάσταση εργασιακής ζούγκλας σήμερα στην Ελλάδα, με επιχειρήσεις που αφήνουν χιλιάδες απλήρωτους εργαζόμενους, με επιχειρήσεις οι οποίες αρνούνται να ασφαλίσουν τους εργαζομένους, με επιχειρήσεις οι οποίες δεν δίνουν τις αμοιβές, αλλά πολλές από αυτές αναγκάζουν τους εργαζόμενους να πληρωθούν σε είδος. Αίσχος! Πρέπει να σταματήσει η εργασιακή ζούγκλα, ο εργασιακός μεσαίωνας στην Ελλάδα.

  Σωτήριος Ζαριανόπουλος (NI). – Κύριε Πρόεδρε, μετοχές σε εργαζομένους, συμμετοχή στα κέρδη, σύνδεση μισθού-παραγωγικότητας, ατομικές και ομαδικές συμφωνίες για πριμ παραγωγής, συνεργατικές επιχειρήσεις, αλληλέγγυα οικονομία, όλα αυτά είναι καρότο που γίνονται μαστίγιο για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, των αυξήσεων μισθών, του απεργιακού και όλων των άλλων εργασιακών δικαιωμάτων.

Στην Ελλάδα η νεο-αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ξαναψήφισε τον μνημονιακό νόμο κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, την εξάρτηση του μισθού από τα κέρδη. Οι καπιταλιστές, βέβαια, δεν αρκούνται σε αυτά, θέλουν να χειραγωγήσουν τους εργαζόμενους να τους κάνουν συμμέτοχους στην ίδια την εκμετάλλευσή τους, με κοινωνικούς διαλόγους και την προδοσία του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού να νεκρώσουν το κίνημά τους.

Αυτά σημαίνουν ατελείωτες ώρες απλήρωτης εργασίας, εξαντλητική εντατικοποίηση στο κυνήγι των στόχων, παραίτηση από αυξήσεις, συλλογική δράση και διεκδίκηση, απώλεια εργασίας ταμείων ασφάλισης σε περίπτωση πτώχευσης. Επιχειρηματικά κέρδη προϋποθέτουν βάρβαρη εκμετάλλευση των εργαζόμενων, δεν συμβαδίζουν με την ευημερία τους.

Μόνο η οργανωμένη ταξική πάλη, στοχεύοντας στην ανατροπή του εκμεταλλευτικό συστήματος, μπορεί να υπερασπίσει σήμερα και να κατοχυρώσει μόνιμα τα εργατικά δικαιώματα.

  Ruža Tomašić (ECR). – Gospodine predsjedavajući, radničko dioničarstvo u nekim se zapadnim zemljama pokazalo kao kvalitetan model koji radnike dodatno motivira i donosi im stabilnu zaradu pored plaće. Nažalost, u zemljama poput Hrvatske, takav se model pokazao u dobroj mjeri neuspješnim zato što radnici nisu navikli voditi računa o tvrtki kao o vlastitom vlasništvu. Najbolji je primjer brodogradilište Uljanik koje se nalazi pred slomom, a u kojem radnici imaju 47% dionica. Nakon što su postali vlasnici velikog dijela tvrtke nisu promijenili dotadašnji način funkcioniranja, nego su se prema tvrtki odnosili jednako kao i prije.

Da bi ovaj model bio uspješan u cijeloj Europskoj uniji, u zemljama koje su relativno nedavno usvojile tržišno gospodarstvo potrebna je promjena mentaliteta i jačanje neovisnosti pravosuđa. Tek onda možemo očekivati ujednačen razvoj radničkog dioničarstva u cijeloj Europi.

  Γεώργιος Επιτήδειος (NI). – Κύριε Πρόεδρε, η συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση των επιχειρήσεων αλλά και στο εταιρικό κεφάλαιο των επιχειρήσεων είναι ένας από τους παράγοντες που μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη της οικονομίας.

Όταν ένας εργαζόμενος έχει μερίδιο στο εταιρικό κεφάλαιο, έχει κίνητρο να εργαστεί περισσότερο αποδοτικά, να αξιοποιήσει τα προσόντα του και να συμβάλει στη βιωσιμότητα της επιχειρήσεως, την οποία θεωρεί ως οικογενειακή επιχείρηση. Άρα, λοιπόν, υπό την έννοια αυτή είναι θετικό, θεωρητικά τουλάχιστον, να συμμετέχει ένας εργαζόμενος στο εταιρικό κεφάλαιο μιας επιχείρησης, καθώς επίσης και στην διοίκηση της επιχείρησης.

Εκείνο το οποίο δημιουργεί αντίφαση είναι η εφαρμογή όλων αυτών των μέτρων στην πράξη. Δυστυχώς στην Ελλάδα έχει αποδειχθεί ότι τίποτε από όλα αυτά δεν ισχύει. Έχουν καταστραφεί όλες οι οικογενειακές επιχειρήσεις, και κυρίως οι μικρές επιχειρήσεις και δεν υπάρχει δυνατότητα να επιβιώσουν δυστυχώς και στη συνέχεια.

(Ende der spontanen Wortmeldungen)

  Karmenu Vella, Member of the Commission. – Mr President, I would like to thank you for this constructive discussion and for your valuable remarks. I take note of your recommendations and of your commitment to the development and promotion of employee financial participation schemes in the European Union.

Research on the various forms of employee financial participation has pointed out the potential benefits, as well as the risks, associated with these schemes for both workers and companies. The studies carried out in previous years show how employee financial participation schemes can increase the competitiveness of companies. In particular, they can increase workers’ income and their identification with the companies they are working at. As such, these schemes may improve the job satisfaction of employees and contribute to improving the relationship between the employer and the employees.

At the same time, employee financial participation schemes can increase the financial vulnerability of individual workers. It is therefore crucial to prevent unreasonable risks when designing and running these schemes. Sufficient information should be provided to employees about the details of the schemes and any risks involved. Importantly, employee financial participation schemes should be seen as complementing their fixed wage.

Employee financial participation may therefore be a subject of normal negotiations between social partners dealing with wage setting and working conditions without replacing them. Therefore I welcome the report’s calls for engagement with social partners on this subject. Progress on workers’ financial participation will not only depend on supportive legal framework conditions in the Member States but also on the appetite of social partners to engage further in this area.

The Commission promotes participatory forms of corporate governance in different ways, for instance as part of the actions under the Small Business Initiative and by means of the Employment and Social Innovation Programme. As regards employee financial participation in particular, the Commission encourages Member States to exchange best practices in order to spread the information about how to design efficient schemes.

This concerns in particular the design of taxation regimes in Member States, which your report rightly identifies as one of the principal challenges financial participation faces. Financial participation, and more specifically employee share ownership, is also important to revive equity culture in Europe. Individuals having access to a securities account through their employers-employee share ownership scheme can familiarise themselves with capital markets and foster retail investments in the EU, once the core areas of capital markets union. That is why, in the 2017 mid-term review of the Capital Markets Union Action Plan, the Commission proposed to develop and promote best practices for employee share ownership schemes to provide an opportunity for individuals to get familiar with capital markets, giving a first insight into equity investment.

  Der Präsident. – Die Aussprache ist geschlossen.

Die Abstimmung findet am Dienstag, 23. Oktober 2018, statt.