Debašu stenogramma

Ceturtdiena, 2018. gada 15. novembris - Strasbūra

11. Vācijas Bērnu un jauniešu sociālās labklājības biroja (Jugendamt) loma ģimeņu pārrobežu strīdos (debates)

  Der Präsident. – Als nächster Punkt der Tagesordnung folgt die Aussprache über die Erklärung der Kommission zu der Rolle des deutschen Jugendamts bei grenzüberschreitenden Familienstreitigkeiten (2018/2856(RSP)).

  Věra Jourová, Member of the Commission. – Mr President, I would like to thank the European Parliament and the Committee on Petitions and to acknowledge the high importance and sensitivity of the issues raised in the numerous petitions that were received over the last few years on the issue of the Jugendamt.

The issues raised by some petitions and the discussions held in the framework of the Committee on Petitions work have fed into the Commission proposal to revise the process to a regulation. More precisely, the proposal aims at strengthening the rights of the child by ensuring that their views are heard in the legal proceedings concerning them. The mutual recognition of Member States’ practices in this respect will avoid refusals at the stage of recognition or enforcement, thus allowing a true circulation of judgments in the Union.

We hope that the Council will reach a political agreement on this file in December. Furthermore, the cross-border nature of the family cases requires a close cooperation between Member States’ authorities. The proposal ensures a more effective cooperation between central authorities which in Germany is the Federal Office of Justice. They are the direct interface with parents and should play a key role in supporting the judges in applying the regulation. In addition, we proposed to integrate cooperation with child welfare authorities in the overall cooperation system. On the other hand, I have to recall that the functioning of the National Child Protection Agencies is governed by national law in cases of concern about the proper functioning of such a system redress had to be sought at a national level.

Over the past years, the Commission has used several tools to promote exchanges between Member States to facilitate mutual understanding, with a view to ensuring the protection of the rights of children. It has done so through the annual forum on the rights of the child, the calls for proposals under the rights, equality and citizenship programme, as well as the focus put on the promotion of integrated child protection systems.

Under the Justice programme, one of the funding priorities for 2018 is improving the situation of children involved in civil cases, for example through better procedures, case handling and cooperation in the area of family law in such areas as parental responsibility, international child abduction, the protection of children and maintenance.

Once again, let me highlight the importance that the Commission attaches to these issues and I look forward to your views.

  Seán Kelly, on behalf of the PPE Group. – Mr President, within the German Youth Welfare Office, the Jugendamt, it has come to the attention of the European Parliament that there appears to be alleged discrimination against non-German parents in family disputes on parental responsibility and child custody.

One of the main issues that has been highlighted to the Committee on Petitions (PETI) is the alleged impossibility for a non-German spouse to have contact with their child even during supervised visits, notably because of the strictly applied language rules whereby only the German language can be used. If this is the case, it is of course extremely distressing for parents and children. The Jugendamt plays a central, important role in the German family law system as it is one of the prior parties in all family disputes involving children, and so these accusations should be taken seriously.

It is important to mention, though, that fact-finding missions have not found any systemic failures. But, in my opinion, if there are many concerns like this coming from parents, then reassurances should be given and cases should be looked at. Discrimination of any kind is not acceptable and, while I would need further evidence and rulings to determine if this is a case of discrimination, the petitions brought forward at least highlight that there is a perception of such by some in this case, and that perhaps measures could be taken to eliminate any possibility of this. I think these cases should be looked into, but let us reserve judgment until we have more information. Of course, at the end of the day, the child’s best interests must be paramount in all decisions related to childcare.

Finally, I just want to say that it’s important to point out that PETI also received similar complaints from at least three other Member States. So perhaps a more Union—wide, global approach would be desirable to address these issues rather than perhaps honing in on one particular country.

  Andrejs Mamikins, on behalf of the S&D Group. – Mr President, the single market and the absence of borders has given us many chances to seek economic advantages in another country. Many children have, however, become victims of our striving for a better life. We are faced with a new phenomenon today: Euro orphans, that is to say children temporarily abandoned by parents working abroad.

Did you know that the number of Euro orphans in the EU is estimated at between 500 000 and one million? This is a huge number, but the reunification of such families has not been taken for granted, and in some cases becomes a nightmare for parents. During the last ten years, Parliament has received an enormous amount of petitions related to involvement of the Jugendamt in cross-border family disputes.

In the majority of cases, non-German parents denounce systematic discriminations and arbitrary measures, including the prohibition of the use of the parents’ mother tongue in contact with children. The national administrative system of non-German parents do not have a say in this process and in addition, the German competent authorities have failed to implement the recent recommendation of our Committee on Petitions.

Clearly, the question of parental responsibility and child custody falls under the competence of the Jugendamt and, without it, there is no alternative way to solve these questions. Therefore, we must find new, effective solutions to all issues experienced by non-German parents. The European Commission needs to have a regular oversight of Jugendamt activities. Bilateral consular services must get involved and multilateral platforms must be created to guarantee that the cross-border character of a dispute does not endanger the well-being of children.

  Urszula Krupa, w imieniu grupy ECR. – Panie Przewodniczący! Niemiecki Urząd ds. Młodzieży, tzw. Jugendamt, który w swoim założeniu miał dbać o dobro dzieci i młodzieży, w rzeczywistości często działa przeciwko dzieciom, naruszając artykuły karty praw dziecka, odbierając dzieci rodzicom – szczególnie obcokrajowcom z krajów Europy Środkowo-Wschodniej – bardzo często z błahego albo wyimaginowanego powodu. Na prawie 140 tysięcy wszczętych postępowań kontrolnych tylko w 22 tysiącach spraw stwierdzono w pełni uzasadnione działania.

Wielu moich rodaków mieszka z rodzinami w Niemczech i wielokrotnie słyszymy w Polsce skargi zrozpaczonych rodziców, którym Jugendamt odebrał dzieci, zakazując spotkań z rodzicami, utrudniając porozumiewanie się w języku polskim lub ojczystym, (petycje składane są także przez rodziców należących do innych narodów europejskich), a nawet zakazując go.

Spory z Jugendamtami trwają latami, urząd krytykowany jest za opieszałość, zbytnie ingerowanie w życie rodzin, naruszanie prywatności, a wszystko to nie sprzyja rozwojowi dziecka, a nawet prowadzi do zaburzeń psychicznych, osobowości i tożsamości.

  Ivan Jakovčić, u ime kluba ALDE. – Poštovani predsjedavajući, poštovana povjerenice Jourová, želim se u ime ALDE grupe priključiti brizi koju svi iskazujemo ovdje u ovom Parlamentu za rad Jugendamta. Naime, evidentno je da mnoge predstavke koje se bilježe očito ukazuju na nepravilnosti u radu, odnosno na diskriminaciju, a to je sigurno ono što zadnje želimo u Europskoj uniji. Diskriminirati naše građane i to još po pitanju djece. To je zaista ono najgore što nam se može dogoditi.

S pravom si možemo postaviti pitanje kakvu mi Uniju zaista želimo. Želimo li Uniju u kojoj će biti glavno trgovati slobodno ili želimo Uniju u kojoj će se građani zaista osjećati sigurno i Uniju u kojoj ćemo mi raditi za te iste građane koji se onda trebaju osjećati sigurno i dobro?

Naravno da trebamo poći od najboljeg interesa djeteta. To je ono od čega treba krenuti u svim razmišljanjima i zato očekujem od vas, od Komisije, da učini sve kako bi Vijeće uskladilo zakonodavnu infrastrukturu Europske unije i da zaista djeca i roditelji ne budu diskriminirani.

  Eleonora Evi, a nome del gruppo EFDD. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, sono state centinaia le petizioni ricevute dalla commissione per le petizioni negli ultimi dieci anni e il numero continua a crescere. Petizioni che denunciano gravi discriminazioni nei confronti dei genitori non tedeschi, discriminazioni che sono perpetrate dallo Jugendamt nell'ambito delle controversie familiari transnazionali.

Tutto questo è in contrasto con le norme e i principi del diritto dell'Unione europea e va a grave pregiudizio della tutela del benessere dei minori coinvolti. La commissione per le petizioni, nel corso di questi dieci lunghi anni, ha emesso delle raccomandazioni rivolte alle autorità tedesche, rivolte alla Commissione europea, rivolte al Consiglio, ha fatto due missioni conoscitive, ha addirittura istituito un gruppo di lavoro che ha lavorato per un anno intero, che io ho avuto l'onore di presiedere, ma tutte le raccomandazioni fatte sono rimaste ad oggi lettera morta. Questo sia per il rifiuto di collaborare costruttivamente da parte delle autorità tedesche, che più volte sono state sollecitate in tal senso, sia anche per l'inaccettabile approccio formalistico e superficiale da parte della Commissione europea, che purtroppo ha perseverato nel negare le indagini accurate sulle criticità denunciate nel sistema tedesco in merito al diritto di famiglia.

Faccio riferimento, in particolare, alle statistiche. Noi abbiamo chiesto più volte che vengano raccolti dei dati statistici sia per quanto riguarda gli esiti giudiziari nelle controversie familiari sulla custodia dei minori in presenza di un genitore non tedesco, sia sul numero dei casi, sempre in presenza di un genitore non tedesco, in cui un giudice si è discostato dalla raccomandazione emessa dallo Jugendamt.

Abbiamo chiesto anche che si facesse luce sulle discriminazioni legate all'uso della lingua, più volte negata durante gli incontri tra i genitori e i figli. Io mi auspico che questa risoluzione possa finalmente far luce su questo tema, possa scaturire delle azioni concrete da parte non soltanto della Commissione europea, ma anche da parte degli Stati membri. Io mi auguro che quanto meno questo tema possa essere approfondito e comunicato e che le pratiche che vengono adottate in concreto dal sistema del diritto di famiglia tedesco possano essere comprese e comunicate e appunto affrontate in maniera serena, perché questo è il modo con cui dovremo affrontare questo problema se vogliamo che questa Unione europea, questa nostra casa comune, possa chiamarsi tale a tutela soprattutto delle generazioni future.

  Dobromir Sośnierz (NI). – Panie Przewodniczący! Cieszę się, że w końcu zajmujemy się tutaj, w naszym parlamencie, prawdziwymi problemami dotyczącymi praworządności. Szkoda, że takie ważne dyskusje są przesuwane na tak późną porę, kiedy już tylko wiatr hula po korytarzach parlamentu po ostatnich głosowaniach. No ale dobre i to.

Widzimy, w jaki sposób w Niemczech zagrożone są prawa człowieka i prawa dzieci. Niemcy próbują pouczać Polskę chociażby w sprawie sądów, a u siebie mają dużo poważniejsze problemy. Nie jest to jednak wyłącznie sprawa Niemiec. W wielu krajach istnieją podobne praktyki. Problem polega na tym, że budujemy państwo totalne. Państwo totalne charakteryzuje się tym, że nie uznaje żadnej władzy poza własną. Dlatego państwo totalne walczy z władzą rodziców. Państwo totalne uważa, że wie lepiej od rodziców, co jest dobre dla dzieci. Posługuje się dobrem dziecka w imię ingerencji w życie rodziny. Nie może być przypadków, żeby w imię dobra dziecka urzędnicy mogli ingerować we władzę rodzicielską. Jedynie popełnienie czynu karalnego, poważnego przestępstwa, może upoważnić do odbierania dzieci, a nie dobro dziecka, gdyż dobro dziecka każdy może rozumieć inaczej i ma święte prawo rozumieć inaczej niż urzędnik. Smutne jest, że na naszym kontynencie my, dumni dziedzice indoeuropejskiego dziedzictwa, pozwalamy sobie, aby urzędnicy pomiatali nami tak, że bez jednego wystrzału oddajemy swoje dzieci.

(Mówca zgodził się odpowiedzieć na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki (art. 162 ust. 8 Regulaminu))

  Andrejs Mamikins (S&D), zilās kartītes jautājums. – Dārgais kolēģi, liels paldies, ka jūs pieņēmāt manu zilās kartītes jautājumu. Es zinu, ka jūs bieži ļoti asi kritizējat Eiropas Savienību — ka mums šis nav labi un tas nav labi.

Bet īstenībā arī no jūsu runas es tā arī nesadzirdēju atbildi, ko jūs piedāvājat, kas ir jādara, lai, no vienas puses, saglabātu bērnu dzimto valodu un, no otras puses, negrautu Eiropas Savienību.

  Dobromir Sośnierz (NI), odpowiedź na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Powiedziałem, co powinniśmy zrobić: dziecko należy do rodziców i tylko rodzice powinni decydować, co jest dobre dla dziecka, a nie urzędnicy. Nie jest to więc oczywiście kwestia wyłącznie Jugendamtów i wyłącznie Niemiec, choć tam tę politykę doprowadzono do pewnej skrajności, która razi poza granicami tego kraju. Rozwiązaniem jest to, żeby urzędnicy nie mieli prawa powoływać się na dobro dziecka przeciwko rodzicom. Jedynie popełnienie przestępstwa wobec dziecka może upoważniać do interwencji, a nie jakieś wyimaginowane, rozumiane swoiście dobro dziecka.

  Julia Pitera (PPE). – Panie Przewodniczący! Od 2006 r., czyli przez 12 lat, do Komisji Petycji wpłynęło łącznie 258 petycji zawierających skargi w sprawie Jugendamtów. W tej liczbie 196 petycji, czyli 76 %, dotyczyło dzieci obywateli niemieckich. Pozostałe 62 petycje pochodziły od obywateli innych państw. Komisja Petycji w toku prac dysponowała zazwyczaj tylko relacją autora petycji, a przecież żadna instytucja nie może ograniczyć przynależnych obywatelowi praw bez wyroku sądu, również w sprawach opieki nad dziećmi. Tak więc wyroki w każdej sprawie musiały zapadać. Tymczasem do większości petycji nie dołączano wyroku, pomimo, a może właśnie dlatego, że wyrok sądu jest jedynym pełnym źródłem wiedzy o problemie. Opiera się na zeznaniach obojga rodziców, dzieci i świadków. Komisja więc z konieczności opierała swoje opinie głównie na relacji autora petycji, jedynej ze stron sporu. Z tego powodu skierowałam do Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu zapytanie, który z 62 autorów petycji o narodowości innej niż niemiecka złożył skargę do Trybunału. Uzyskałam odpowiedź, że tylko siedemnaście osób skargę taką złożyło i że wszystkie te skargi zostały uznane za niedopuszczalne. Również w 2011 r., w trakcie misji do Niemiec, członkowie Komisji Petycji nie stwierdzili nieprawidłowości. Tymczasem temat ten regularnie powraca, stając się, podobnie jak histeria antyszczepionkowa, narzędziem w walce politycznej, zwłaszcza w okresach przedwyborczych. Zasiewa niepokój i podważa nie tylko zaufanie do władzy, ale i wzajemne zaufanie w ramach Wspólnoty Europejskiej. I ten aspekt powinien zwrócić naszą szczególną uwagę.

(Mówczyni zgodziła się odpowiedzieć na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki (art. 162 ust. 8 Regulaminu))

  Kosma Złotowski (ECR), pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Wielce Szanowna Pani Poseł! Czy uważa Pani w związku z tym, że Jugendamty w Niemczech działają poprawnie, bez zarzutu i że wszystkie zarzuty, o których jest tu mowa, o których jest mowa w środkach masowego przekazu, są wyimaginowane? Czy w związku z tym postulowałaby może Pani, żeby rozszerzyć jurysdykcję Jugendamtów albo utworzyć podobne urzędy w innych krajach Unii Europejskiej?

  Julia Pitera (PPE), odpowiedź na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. –(początek wystąpienia poza mikrofonem) … ani nie atakuje. W pracy każdy polityk powinien opierać się na faktach i dokumentach, a nie na doniesieniach prasowych, często opierających się na emocjach jednej osoby, która czuje się skrzywdzona. Jak Pan wie, również w Polsce wydziały opieki społecznej o podobnej strukturze jak Jugendamty też czasem nie dopilnowują swoich obowiązków. W związku z tym jednak byłabym skłonna namówić Pana, żeby czytał Pan dokumenty, bo one są najważniejsze, a nie emocje jednego człowieka.

  Edouard Martin (S&D). – Monsieur le Président, Madame la Commissaire, chers collègues, imaginez que je vous parle sans interprétation. Vous ne comprendriez rien à mes propos. Imaginez que vous soyez jugé dans un pays qui n’est pas le vôtre et que vous ne connaissiez rien à ses règles parce que personne ne vous les a expliquées. Imaginez que, sur convocation, vous vous présentiez à un tribunal avec votre enfant, confiante ou confiant d’être dans votre bon droit, et que vous repartiez sans lui. Imaginez que vous soyez obligé de payer une pension alimentaire pour votre enfant, qu’on ne vous laisse pas voir depuis des années. Imaginez qu’après toutes ces années d’absence, votre enfant ne parle plus votre langue, ne connaisse plus votre culture et, pire, ne sache même plus qui vous êtes, vous, son parent. Imaginez.

Eh bien! c’est la situation à laquelle sont confrontés des milliers de parents face au Jugendamt, c’est pour ainsi dire David contre Goliath. Non, cette résolution n’est pas un texte contre l’Allemagne. Ce texte, c’est un appel au droit.

Si le Jugendamt veut vraiment défendre l’intérêt supérieur de l’enfant, comme il le prétend, il doit le laisser profiter pleinement de sa mère et de son père. C’est la base même de son équilibre et de son émancipation. C’est cette richesse culturelle multiple qui en fera un adulte solide, ouvert et une personne aimante, car c’est bien de cela qu’il s’agit, de l’amour. Comment peut-on être aussi obtus pour empêcher un parent de dire à son enfant qu’il l’aime, qu’il lui manque, qu’il a envie de le serrer dans ses bras. Comment?

Cette résolution, j’ose le dire, est un appel à l’amour, n’en déplaise à certaines ou certains, parce que j’entends trop souvent dire que la politique ne doit pas être basée sur l’affect – cela explique d’ailleurs peut-être pourquoi la situation du monde est aussi chaotique. Alors, chers collègues, je vous demande d’ouvrir votre cœur et de permettre à ces enfants de ressentir l’amour de leurs deux parents. L’amour, encore l’amour, toujours l’amour.

L’Europe ne peut pas rester spectatrice et nous ne pouvons pas être les spectateurs de cela. Nous devons agir et nous pouvons, à cet effet, nous baser sur les déclarations, pas plus tard qu’hier, de Mme Merkel. Chiche, Madame la Chancelière, soyons plus solidaires! Donc, permettez une harmonie familiale au seul et unique profit de l’enfant. C’est cela qui compte et rien d’autre.

  Kosma Złotowski (ECR). – Panie Przewodniczący! Działania niemieckich urzędów do spraw dzieci i młodzieży wielokrotnie budziły oburzenie opinii publicznej w Polsce, ale problem jest dużo szerszy i dotyczy przecież obywateli wszystkich państw Unii Europejskiej, którzy zetknęli się z tą instytucją. Bezprawne, ale legalne niestety w świetle niemieckiego prawa odbieranie dzieci czy zakazywanie używania języka ojczystego w kontaktach z rodzicami to częste praktyki Jugendamtów. W Polsce mamy jak najgorsze historyczne skojarzenia z tego typu działaniami.

Pani kanclerz Merkel mówiła dwa dni temu w tej Izbie, że narodowe egoizmy stoją w sprzeczności z wartościami europejskimi. Nie przeszkadza jej jednak to, że niemieccy urzędnicy faworyzują niemieckojęzycznych rodziców i dyskryminują obywateli innych państw w rodzinach mieszanych. Parlament i Komisja bardzo chętnie zajmują się zwalczaniem wszelkich form dyskryminacji, więc mam nadzieję, że nie zabraknie im determinacji, aby stanąć po stronie m.in. polskich rodziców, którzy padli ofiarą Jugendamtów.

  Jozo Radoš (ALDE). – Poštovani predsjedavajući, gospođo povjerenice, kolegice i kolege, najprije bih htio zahvaliti Odboru za predstavke i gospođi zastupnici Wikström na pokretanju ove inicijative na plenarnoj sjednici Europskog parlamenta.

Prema brojnim predstavkama koje su stigle proteklih desetak godina, makar nemamo pravosudni pravorijek o negativnosti rada njemačkog ureda za skrb o djeci, očito je da se radi o kršenju niza međunarodnih konvencija, programa Europske unije za prava djeteta, uključujući i odgovarajuće zakonodavne dokumente Europske unije. Radi se o postocima koji su prilično komplicirani, koji uključuju prekograničnu suradnju, administrativnu suradnju, suradnju socijalnih tijela, tijela za socijalnu skrb u pojedinim državama članicama koje najčešće nemaju dovoljno razvijene odjele za međunarodnu suradnju. Stoga je za očekivati da se ovakvi problemi, poteškoće događaju i u drugim državama članicama i stoga pozdravljam sve zahtjeve koji su naznačeni u rezoluciji sa ciljem poboljšanja prekogranične pravosudne i upravne suradnje u najboljem interesu djece koja žive u razdvojenim obiteljima.

  Jarosław Wałęsa (PPE). – Mr President, the resolution is based on petitions by non—German parents in binational couples, which alerted Parliament to cases of alleged discriminatory, judicial and administrative procedures related to family disputes on parental responsibility and child custody. The Committee on Petitions has received petitions raising similar allegations related to the functioning of social systems in Sweden, Denmark and the UK.

Being a parent myself, I cannot even picture the pain that a family goes through when faced with such a dramatic situation. However, as a Member of the European Parliament, I would like to underline the fact that, while family law is the sole competence of Member States, social welfare institutions, courts of law or any other competent public body must put the best interest of the child at the centre of the decision or action that they take. We cannot give those families false hope that we have tools to help bring children back home.

Furthermore, the European institutions and Member States should promote cross-border cooperation on family matters, providing training for judges and professionals, information on legal aid, and bilingual lawyers, and involving embassies and consular representatives from the start of all childcare proceedings involving their nationals.

  Beata Gosiewska (ECR). – Panie Przewodniczący! Szanowni Państwo! W imieniu tysięcy pokrzywdzonych polskich rodziców, którym od lat bezprawnie, często pod osłoną nocy lub w wyniku pomówień, odbiera się dzieci i zakazuje się kontaktu z nimi, bo chcą rozmawiać z nimi w ojczystym języku, pytam: kiedy zostaną zlikwidowane pozostające bez centralnego nadzoru urzędy Jugendamt, których niechlubna historia sięga II wojny światowej, i w to miejsce utworzony zostanie nadzorowany centralny urząd wspierający rodziców w wychowywaniu dzieci, a państwa, których obywateli sprawy dotyczą, będą na bieżąco informowane i będą aktywnie uczestniczyć w kontroli przestrzegania praw dzieci? Pan Wojciech Pomorski tak wspomina swój dramat: od porwania córeczek w 2003 r. widziałem je pierwszy raz po dwóch latach pod dozorem przez pięć i pół godziny – już były zgermanizowane – potem po roku, w 2006 r., przez pięć godzin, ostatni raz w 2010 r. przez pięć i pół godziny, też jak zwykle pod nadzorem. Łącznie: 16 godzin w ciągu 15 lat. Zakaz używania języka polskiego uzasadniono tak: nie leży w interesie dzieci, by podczas spotkań nadzorowanych rozmawiano w języku polskim. Gdy to niekonsekwentne postępowanie…

(Przewodniczący odebrał mówczyni głos.)

  Der Präsident. – Herr Kollege Mamikins, wenn ich jemandem das Wort entziehen musste, weil er die Redezeit überschritten hat, gebe ich grundsätzlich keine Gelegenheit für eine Frage.

Spontane Wortmeldungen

  Albert Deß (PPE). – Herr Präsident, liebe Kolleginnen und Kollegen! Ich bin froh, dass dieses Thema hier diskutiert wird. Ich komme aus dem Landkreis Neumarkt in der Oberpfalz in Bayern, war dort auch zwölf Jahre stellvertretender Landrat und bin seit 28 Jahren Abgeordneter. An mein Büro ist nicht ein einziger Fall von Beschwerden bezüglich des Jugendamtes herangetragen worden.

Deutschland ist ein föderaler Staat, wir haben 16 Bundesländer. Vielleicht gibt es einzelne Bundesländer, wo es gewisse Schwierigkeiten gibt. Aber hier die Jugendämter unter Generalverdacht zu stellen, halte ich für falsch. Es wird in vielen Jugendämtern eine hervorragende Arbeit geleistet. Wenn hier schon Fälle in meinem Kreis da gewesen wären, dann wären die Beschwerden auch sicher bei mir angekommen, und das ist in diesen 28 Jahren nicht einmal der Fall gewesen.

Mir ist auch bekannt, dass hier bei Verdolmetschungsnotwendigkeit die Dolmetscher auch zur Verfügung gestellt werden. Vielleicht sind sie nicht immer gleich zeitlich erreichbar, aber grundsätzlich stehen die Dolmetscher zur Verfügung, wenn es notwendig ist.

(Ende der spontanen Wortmeldungen)

  Věra Jourová, Member of the Commission. – Mr President, Honourable Members, thank you very much for this debate. I am aware of a number of complaints which the Committee on Petitions has received and I have tried to find the legal way to get into the problem and to come up with some measures. But I have to fully respect the division of competences stipulated in the primary law.

As I said before, family-law matters are highly sensitive, and the EU has very limited legal competence to act in this field, so everybody should act in accordance with the applicable legislation. For the Member States, this is clearly the Charter of Fundamental Rights and the UN Convention on the Rights of the Child, which are legally binding on them. They have to ensure that in all actions related to children, the child’s best interests are the primary consideration, and the national courts are best placed to assess the application of the principle of the best interests of the child in individual cases.

Regarding the EU’s competence, I want to clarify once again the EU family law is limited to common rules on jurisdiction and the recognition and enforcement of existing judgments in another Member State. The high sensitivity of family-law matters is also reflected in the requirement for unanimity in the Council for family-law matters. This is also the case for the Brussels 2A Regulation, and I hope we will be able to adopt the revision of this regulation in December.

The revision of the Brussels 2A Regulation should make proceedings in cross-border cases easier and quicker. We are indeed considering the best interest of the child. We had to work extremely hard to get all the Member States on board for this process – the revision of the Brussels 2A Regulation – and I do hope that they will all vote for this in December.

Let me thank you again for the support expressed in the Parliament opinion on the Brussels 2A Regulation. I hope, as I said, that the negotiations on this instrument in the Council will be finalised soon, and the regulation will enable the more efficient handling of cross-border cases.

  Der Präsident. – Die Aussprache ist geschlossen.

Die Abstimmung findet während der nächsten Tagung statt.

Schriftliche Erklärungen (Artikel 162)

  Anna Elżbieta Fotyga (ECR), na piśmie. – Niemiecki urząd do spraw dzieci i młodzieży (Jugendamt) to instytucja założona w 1922 roku w Republice Weimarskiej, której działalność w okresie III Rzeszy zapisała się czarnymi zgłoskami w historii Europy, w tym przede wszystkim Polski. Z uwagi m.in. na wspominane uwarunkowania historyczne realizacja zadań urzędu także dziś jest kwestią wrażliwą i jest przedmiotem szczególnej troski. Tym bardziej iż bieżąca praktyka urzędu wiąże się z drastyczną ingerencją w życie rodzin objętych opieką. Pracownik urzędu jest uprawniony do umieszczenia dziecka w pieczy zastępczej na podstawie nieprecyzyjnych przepisów dających szerokie pole do nadużyć, co wielokrotnie skutkuje odebraniem dzieci rodzicom bez wystarczającego uzasadnienia, bez ścieżki odwoławczej od arbitralnej decyzji. Szczególnie skandaliczny jest zaś fakt, że pracownicy urzędów w jawny sposób dyskryminują osoby innego pochodzenia niż niemieckie. Podczas nadzorowanych spotkań dzieci nie mogą komunikować się z rodzicami w języku innym niż niemiecki. Takie działanie urzędu stoi w sprzeczności z konwencją ONZ o prawach dziecka, w szczególności z art. 8, który gwarantuje poszanowanie prawa dziecka „do zachowania jego tożsamości, w tym obywatelstwa, nazwiska, stosunków rodzinnych, zgodnych z prawem, z wyłączeniem bezprawnych ingerencji”. Ponadto, działalność Jugendamtów oraz ramy prawne regulujące ich funkcjonowanie naruszają zapisy szeregu artykułów EKPC. Dlatego oczekuję, iż omawiana w Komisji Petycji sprawa Jugendamtów, będąca także przedmiotem obrad plenarnych, przyczyni się do reformy bulwersującego stanu rzeczy.