Der Präsident. – Als nächster Punkt der Tagesordnung folgt die Aussprache über die Anfrage zur mündlichen Beantwortung an die Kommission über die Situation von Frauen mit Behinderungen von Rosa Estaràs Ferragut im Namen des Ausschusses für die Rechte der Frau und die Gleichstellung der Geschlechter (O-000117/2018 – B8-0418/2018) (2018/2685(RSP)).
Rosa Estaràs Ferragut, autora. – Señor presidente, hablamos hoy en nombre de los más de 46 millones de mujeres con discapacidad; ellas representan el 16,6 % de la población total de la Unión Europea. Hoy, con este debate, vamos a hacerlas más visibles. Vamos a ser su altavoz. Hoy vamos a crear una imagen que favorezca de verdad que puedan ejercer sus derechos. Ellas son, ante todo, seres humanos.
Son ciudadanas que no pueden ser definidas por su discapacidad y, de hecho, no quieren serlo. Se enfrentan día a día a los mismos problemas que el resto de mujeres: son madres, hijas, amigas, trabajadoras; tienen multitud de talentos y multitud de habilidades y enriquecen nuestra sociedad haciéndola más diversa. Es crucial la contribución que ellas pueden hacer, y por eso hay que promoverla y asegurar que los planes que tienen estas mujeres van a ser escuchados.
Hoy, con este debate, vamos a crear una concienciación positiva sobre la diversidad y vamos a hacer que la cultura de la diferencia se imponga, porque es la que genera más ventajas sociales.
Esas mujeres se enfrentan día a día al reto de que las hacemos invisibles. Las mujeres que no ven, que no oyen, que viven de otra manera, que no tienen movilidad; en definitiva, las mujeres con discapacidad, son mujeres que la sociedad excluye. Se trata muchas veces de barreras mentales: las invisibiliza, y se generan así muchísimas discriminaciones en todos los sectores en todos los países.
Hablaremos de educación —la educación inclusiva—, que significa que todos participamos libremente en la sociedad y todos aportamos y contribuimos a la misma. Cuando se discrimina en educación se hace culpable al alumno diverso de esta exclusión; eso no puede pasar. El trabajo y la educación inclusivas y accesibles son los instrumentos para poder vincularnos a una sociedad y para poder participar en todos los sectores; solamente un 18,8 % de las mujeres con discapacidad están empleadas en la Unión Europea, un porcentaje menor que sus homólogos hombres o que, indudablemente, el resto de personas que no tienen discapacidad.
Necesitamos hablar también de alfabetización digital, porque un colectivo importante de estas mujeres son mayores de sesenta años y por eso deberemos elaborar una estrategia para la mujer mayor y discapacitada.
Hablaremos también de la necesidad de la plena participación en todos los asuntos de las mujeres con discapacidad; no pueden quedar al margen de nada; y, por supuesto, garantizar el sufragio activo y pasivo de estas mujeres. Recientemente se ha hecho una modificación legislativa en España en este sentido.
Hablaremos de la igualdad de trato: la necesidad de que todos seamos iguales —uno de los valores de la Unión Europea—. Para eso habrá que crear políticas activas y públicas para poder romper todas las barreras a esa igualdad y, sobre todo, dar información veraz, simple y eficaz a estas mujeres para que puedan desarrollar sus derechos.
La accesibilidad es el requisito previo para poder tener participación e igualdad. Es verdad que el 8 de noviembre nos han comunicado que Consejo y Comisión han acordado ya que salga adelante esta Acta Europea de Accesibilidad, que es más de lo que teníamos y menos de lo que pedíamos, pero que es un paso adelante para trabajar en una Europa sin barreras.
La accesibilidad significa que todo se haga en todos los lenguajes, en todas las formas, en todos los formatos. Piensen ustedes que, por ejemplo, en las revisiones ginecológicas, las mujeres con discapacidad tienen problemas de accesibilidad para ir a hacerse una mamografía o una revisión ginecológica. Hay dificultad en la accesibilidad a muchos servicios de salud, a muchos servicios contra la violencia de género, a servicios de apoyo, a los de maternidad, a la protección, a la comunicación. Hay que romper esas barreras. El pilar social es una oportunidad para poder incluir a las mujeres con discapacidad y hacerlas también protagonistas.
Y hablaremos también de dignidad. Hay que salir del silencio del acoso que sufren estas mujeres: una de cada tres mujeres con discapacidad ha sido o va a ser maltratada y víctima de violencia de género. Por eso necesitamos una estrategia de apoyo y respeto en este sentido.
Y hablaremos también de otra forma de discriminar, como la esterilización forzosa, el aborto coercitivo o excluirlas del derecho a la adopción o a la maternidad. Es también una discriminación en toda regla y supone un trato inhumano.
Y también hablaremos de la necesidad de tener indicadores para saber cuál es la situación de estas mujeres; indicadores de género; indicadores de discapacidad en la propia Estrategia Europea sobre discapacidad y en todos los departamentos.
Y acabo diciéndoles que el objetivo 5 de los Objetivos de Desarrollo Sostenible hablaba de empoderar a las mujeres. Empoderar a las mujeres con discapacidad es empoderar a la humanidad. Hoy tenemos una oportunidad para aprender, para sentir, para vivir y para crear. «Ser mujer —dice una discapacitada y buena amiga— me encanta; tengo una discapacidad y tengo muchísimas capacidades como cualquier otra persona, pero ante todo soy un ser humano, con todos los derechos que me corresponden; espero no tener nunca más que volver a justificar el porqué».
Marianne Thyssen,Member of the Commission. – Mr President, honourable Members of Parliament, fundamental rights, inclusive growth and social fairness are at the core of this Commission’s agenda. We are working hard to make sure that no one is left behind, and I would like to think Madam Estaràs Ferragut and the FEMM Committee for putting forward this question on the situation of women with disabilities.
The Commission has undertaken important legislative initiatives for fostering the participation of persons with disabilities in society and for promoting gender equality.
Just to give you two examples: the European Accessibility Act, on which there has recently been a provisional agreement among co-legislators, will break down barriers to key products and services. The Accessibility Act will, in particular, be a key tool to bridge the digital divide.
Secondly, the Commission has proposed a work-life balance package in order to enable carers – mainly women – to better balance work and caring responsibilities. This is a key initiative to contribute to bridging the existing employment gap, pay gap and pension gap between men and women, and I hope the ongoing trilogues will produce results soon.
Let me now respond to the three questions you’ve put forward.
Together with all of our Member States, the European Union has committed to implement the United Nations Convention on the Rights of Persons with Disabilities. The European Disability Strategy is the main instrument to support the Union’s implementation of the Convention until 2020. It is part of the wider efforts under the Europe 2020 strategy to succeed in creating smart, sustainable and inclusive growth. Indeed, full economic and social participation of people with disabilities is essential to fulfil the objectives of the European 2020 strategy.
The Commission is currently preparing an evaluation of the implementation of the current European Disability Strategy. The evaluation will cover all aspects of this ability. This includes, in particular, the situation of women and girls with disabilities and the challenges stemming from inter-sectional discrimination. And of course, as part of our preparations, we will consult as many stakeholders as possible. We will take into account the European Parliament’s views, such as last year’s resolution on the concluding observations of the UN Committee.
Now on the gender-disaggregated data. Reliable and accurate data are essential for policy development. The Commission already disaggregates by gender the disability-related data it collects, including within the European semester. These data provide us with an objective basis for identifying intersectional discrimination. Our data show, for instance, that in the areas of poverty risk and employment, women with disabilities are disadvantaged compared to men with disabilities. In the area of education, however, we observe a higher percentage of early school-leaving with boys with disabilities than with girls.
Attention to gender equality is also paid in the Union’s external action activities. We notably provide support to partner countries to improve data collection disaggregated by sex and disability. There is also the obligation to complete a gender analysis for each development cooperation project or programme.
As a last point, I want to address the question on what the Commission is doing to enable participation of women with disabilities in the European elections.
My colleague, Commissioner Jourová, has delivered a statement on the participation of people with disabilities in the European elections at the European Parliament’s plenary session on 5 July this year, and she pointed out the Commission’s recommendation of February 2018, which addresses the exchange of best practices with a view to promote the exercise of electoral rights of under-represented groups, including persons with disabilities.
In April this year we followed up with a dedicated session on this topic, involving our network of Member States experts in electoral matters, and this week, on 26 and 27 November, we dedicated the annual colloquium on fundamental rights to democracy and the European Union, including the promotion of broad participation as a condition for inclusive democratic societies.
And finally, I want to mention that the directive on the accessibility of public sector bodies’ websites, which came into effect last September, will contribute to assuring the accessibility of information issued by public bodies across the Union about political participation and elections. Thank you again for these questions.
Agnieszka Kozłowska-Rajewicz, w imieniu grupy PPE. – Panie Przewodniczący! Pani Komisarz! Przede wszystkim gratuluję Rosie Esteraz znakomitego tekstu rezolucji na temat sytuacji kobiet niepełnosprawnych.
W Europie żyje 80 mln osób z niepełnosprawnościami, z czego 46 mln to kobiety. Tylko 18% z nich posiada zatrudnienie. Niepełnosprawnymi osobami opiekują się głównie kobiety. 80% z nich robi to nieformalnie i nieodpłatnie. To zamknięte koło nierówności, niekończącego się wysiłku i niesprawiedliwości.
Dlaczego tak mało niepełnosprawnych kobiet dostaje się na rynek pracy? Jakie przepisy lub ich brak stoją na przeszkodzie do ekonomicznej samodzielności niepełnosprawnych kobiet? To nie tylko kwestia pieniędzy, niewykorzystanych talentów i kompetencji. To także kwestia ludzkiej godności związana z faktem bycia osobą niezależną i w pełni włączoną do życia społecznego i ekonomicznego. Przecież dzisiejsze technologie, na co rezolucja zwraca uwagę, dają osobom niepełnosprawnym duże możliwości do prowadzenia normalnego życia i samorealizacji.
Pani Komisarz! Należy jak najszybciej wdrożyć w praktyce zalecenia Konwencji ONZ ds. praw osób niepełnosprawnych oraz europejską strategię w sprawie niepełnosprawności. Apeluję także do Komisji i państw członkowskich o rewizję i pełne stosowanie przepisów na rzecz osób niepełnosprawnych, o włączenie do tych przepisów zasad projektowania uniwersalnego oraz o lepsze wykorzystanie technologii cyfrowych i postępu medycyny, tak aby zwiększyć samodzielność, zatrudnialność, oraz poczucie wolności i godności niepełnosprawnych kobiet i mężczyzn.
Vilija Blinkevičiūtė, S&D frakcijos vardu. – Gerbiamas Pirmininke, apie neįgalių žmonių teises, jų tarpe neįgalių moterų teises ir jų gyvenimo kokybės gerinimą, turėtume kalbėti ir ieškoti sprendimų ne tik neįgalių žmonių dienos išvakarėse, bet prie šio klausimo turime dirbti nuolatos – kartu su Komisija, valstybėm narėm, žinoma, įtraukiant ir neįgaliųjų visuomenines organizacijas.
Mes vis kalbame apie Europos socialinių teisių ramstį, apie Europos strategiją dėl negalė, bet deja nesugebame sumažinti neįgaliųjų, ypač neįgalių moterų, diskriminacijos, niekaip nesugebame užtikrinti paprasčiausių dalykų, atrodo, šitiems žmonėms, t.y. darbo, pajamų, įtraukimo į pilietinį ir politinį gyvenimą.
Neįgaliųjų nedarbo lygis išlieka nepriimtinas, dėlto jiems gresia žymiai didesnė skurdo ir socialinės atskirties rizika. Be to, neįgalios moterys susiduria su didesnėm kliūtim norėdamos patekti į darbo rinką, o dėlto joms sunkiau gyventi įprastą ir nepriklausomą gyvenimą, nes darbas yra ne tik pajamų šaltinis, bet ir socialinės įtraukties priemonė, padedanti užmegzti ryšius su platesne visuomene. Neįgalių moterų darbas dažnai apmokamas nepakankamai, o ką jau kalbėti apie jų senatvės pensijas, sulaukus senatvės amžiaus.
Dar viena problema yra ta, kad duomenų apie negalę turinčių moterų darbo pobūdį ir užimtumo situaciją apskritai yra nedaug. O neturint konkrečių duomenų suskirstytų pagal lytį, labai sunku spręsti diskriminacijos atvejus, todėl, ponia komisare, raginu visą Komisiją nustatyti konkrečias priemones minėtoms problemoms spręsti, užtikrinti pakankamą finansavimą, per Europos Sąjungos struktūrinius fondus.
Jadwiga Wiśniewska, w imieniu grupy ECR. – Panie Przewodniczący! Nasza wrażliwość na potrzeby osób niepełnosprawnych objawia się w przededniu Międzynarodowego Dnia Osób Niepełnosprawnych. Dla mnie trąci to trochę jednak hipokryzją, że oto w związku ze zbliżającym się Dniem Osób Niepełnosprawnych w Parlamencie Europejskim podejmujemy tematykę osób, które powinniśmy wspierać i którym powinniśmy stwarzać szanse i możliwości na edukację, rozwój zawodowy, dostęp do dóbr kultury. Warto dzisiaj postawić pytanie, dlaczego Parlament Europejski działa akcyjnie. Ponad podziałami politycznymi powinniśmy podejmować działania, które pozwolą osobom niepełnosprawnym po prostu godnie żyć.
Szkoda, że do tego dokumentu wrzucacie Państwo – tutaj zwracam się do lewej strony sali parlamentarnej – tematy związane ze zmianą płci. Uważam, że to godne pożałowania, aby w tak ważnej...
(Przewodniczący odebrał mówczyni głos)
Tilly Metz, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Herr Präsident, werte Kolleginnen und Kollegen! Respektieren wir wirklich die UN-Konvention für die Rechte von Menschen mit einer Behinderung? Nein! Noch immer werden Menschen mit einer Behinderung diskriminiert, und vor allem Frauen mit einer Beeinträchtigung – das im Bereich der Ausbildung, im Bereich der Arbeit, aber auch im Bereich der persönlichen, privaten Entwicklung.
Aber jeder hat das Recht darauf, glücklich zu sein. Jeder hat das Recht darauf, ein selbstbestimmtes Leben zu leben – ein Leben, wo Sexualität kein Tabu ist, ein Leben, wo ich meine Sexualität ausleben kann, wo aber auch „Nein“ sagen „Nein“ heißt, das Recht darauf, eine Familie zu gründen, das Recht darauf, aber auch zu heiraten oder mit meinem Partner oder meiner Partnerin zusammenleben zu können. Und genau in diesen Bereichen brauchen gerade Frauen mit einer Beeinträchtigung unsere Unterstützung und unsere Begleitung.
Es geht hier nicht um Mitleid, es geht um ein fundamentales Menschenrecht.
João Pimenta Lopes, em nome do Grupo GUE/NGL. – Senhor Presidente, a União Europeia não se pode demitir de responsabilidades na degradação da situação socioeconómica das pessoas com deficiência, onde as mulheres são duplamente discriminadas. As políticas de austeridade que promove, o recorte de direitos sociais e laborais, o condicionamento ao investimento nos orçamentos dos Estados em áreas como a saúde, a educação ou os apoios sociais não se dissociam do retrocesso social desta franja da população.
Todos os dias, os direitos fundamentais são negados às pessoas com deficiência. Nas dificuldades de acesso ao emprego com direitos, nas limitações e desadequação da formação profissional, na perpetuação da pobreza e exclusão, na insuficiente proteção social, na falta de meios humanos, materiais e pedagógicos na escola pública para o adequado acompanhamento e inclusão efetiva de crianças e jovens, nas dificuldades no acesso a cuidados de saúde, medicamentos e terapias direcionadas, nas persistentes limitações à mobilidade e no acesso à cultura e ao desporto, entre outros.
Uma realidade que exige o reforço de políticas e de respostas públicas que deem resposta cabal às necessidades das pessoas com deficiência.
Michaela Šojdrová (PPE). – Pane předsedající, zajištění rovných podmínek pro ženy s postižením, ať už v oblasti vzdělávání, ve zdravotnictví nebo na pracovišti by mělo být samozřejmé. Přesto tomu tak v některých oblastech není. Zdravotně postižené ženy mají např. v praxi často problém vyhledat pomoc i běžných lékařů. Tyto ženy se potýkají se zatíženým přístupem i v jiných službách a čelí různým podobám násilí. Tento návrh usnesení obsahuje řadu důležitých výzev, které by měly tuto situaci žen zlepšit. Na tyto problémy upozorňuje a doufá, že pro státy bude toto usnesení impulzem pro zajištění kvalitnějších služeb.
Přesto musím upozornit na témata, se kterými nesouhlasím. Nesouhlasím s doporučením na přijetí Istanbulské úmluvy, se začleněním problematiky sexuálního a reprodukčního zdraví a se specifickou zdravotní péčí pro transgender osoby. Domnívám se, že tyto výzvy nemají místo v takto pojaté rezoluci, a proto, obávám se, nebudu moci ji podpořit.
Spontane Wortmeldungen
Λευτέρης Χριστοφόρου (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, είναι γεγονός ότι, μέσα από τη συζήτηση για τις διακρίσεις κατά των γυναικών και κατά των ατόμων με αναπηρίες, αναδεικνύεται ένα μείζον θέμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση: ότι δεν είναι μόνον οι γυναίκες με αναπηρίες που τυγχάνουν δυσμενών διακρίσεων, αλλά οι δυσμενείς διακρίσεις παρατηρούνται εις βάρος όλων των γυναικών, σε όλα τα επίπεδα. Πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έπρεπε να είναι πρωτοπόρα και πρωταγωνίστρια, και να εφαρμόζει πλήρως και απόλυτα την αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Η ισότητα των φύλων στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν, είναι και παραμένει μια βασική, ατράνταχτη και απαραβίαστη αρχή που οφείλουν όλοι να την εφαρμόζουν, και ιδιαίτερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Δεν γίνεται μόνο με λόγια και διακηρύξεις. Οι διακηρύξεις είναι εδώ και υπάρχει σήμερα η δυνατότητα να δεσμευτούν η Ευρωπαία Επίτροπος και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την πλήρη και απόλυτη εφαρμογή όσον αφορά την ισότητα των φύλων και για την επιβολή κυρώσεων σε όσα κράτη μέλη δεν εφαρμόζουν την αρχή της ισότητας των δύο φύλων. Μόνον έτσι θα γίνει πράξη η πλήρης και απόλυτη εφαρμογή της αρχής της ισότητας των δύο φύλων.
Helga Stevens (ECR). – Voorzitter, allereerst wil ik graag de rapporteur bedanken om via deze ontwerpresolutie aandacht te vragen voor de situatie van vrouwen met een beperking. Vrouwen met een beperking worden vaak geconfronteerd met interseksuele discriminatie vanwege hun geslacht en hun beperking. Zij hebben twee tot vijf keer meer kans om geweld en seksueel misbruik mee te maken dan vrouwen zonder handicap, vooral wanneer ze een verstandelijke beperking hebben.
Zij zijn bovendien ondervertegenwoordigd op de arbeidsmarkt en in de politiek. Hierdoor voelen veel vrouwen met een handicap aan dat zij uitgesloten zijn in de samenleving. Ik hoop oprecht dat de Commissie gendergelijkheid dit expliciet zal meenemen bij het ontwerp van de EU-strategie inzake handicaps 2030 zodat discriminatie van vrouwen en meisjes met een handicap krachtig kan worden aangepakt.
Gelijkheid, non-discriminatie, respect en gelijke kansen voor vrouwen met een handicap. Geen woorden maar daden, nu!
Νότης Μαριάς (ECR). – Κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι η συζήτηση έχει αποκαλύψει ότι πραγματικά υφίστανται, δυστυχώς, διακρίσεις κατά των γυναικών με αναπηρία. Και αυτό που χρειάζεται είναι να μην λέμε πολλά λόγια· να μην βρίσκουμε σαν αφορμή το γεγονός ότι στις 3 Δεκεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία για να κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Πρέπει να πάρουμε συγκεκριμένα μέτρα και έχουμε πει επανειλημμένως σε παρεμβάσεις μας στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ότι πρέπει να εφαρμοστεί η σύμβαση του ΟΗΕ για τα άτομα με αναπηρία.
Επίσης, δεν πρέπει να υπάρχουν διακρίσεις. Δεν πρέπει να υπάρχουν διακρίσεις κατά των γυναικών οι οποίες είναι ΑΜΕΑ. Αυτό το βλέπουμε να συμβαίνει· υπάρχει δυσκολία στην πρόσβασή τους στην αγορά εργασίας. Πολύ δε περισσότερο στην Ελλάδα, όπου εκεί οι διακρίσεις είναι πολύ έντονες και, λόγω των μνημονίων, έχουν μειωθεί και τα αναπηρικά επιδόματα. Επομένως, χρειάζονται μέτρα συγκεκριμένα για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το κοινωνικό πρόβλημα.
(Ende der spontanen Wortmeldungen)
Marianne Thyssen,Member of the Commission. – Mr President, this debate shows once more the relevance of the strategic and long-term approach we have chosen for both the specific issues of gender equality and disability. I should mention here that gender equality, equal opportunities and the inclusion of persons with disabilities are also among the principles of the European Pillar of Social Rights, which was jointly proclaimed just over a year ago by all three European political institutions.
There is no doubt that the considerable input of the European Parliament over the past years will feed into the reflection about the form and the content of future European disability policies. The Commission is also committed to ensure the involvement of people with disabilities and their representative organisations in this reflection. I count on the European Parliament and, of course, also on the Member States to be strong allies in putting the United Nations Convention on the Rights of Persons with Disabilities into practice.
Der Präsident. – Gemäß Artikel 128 Absatz 5 der Geschäftsordnung wurde ein Entschließungsantrag eingereicht.
Die Aussprache ist geschlossen.
Die Abstimmung findet heute, 29. November 2018, statt.
Schriftliche Erklärungen (Artikel 162)
Monika Beňová (S&D), písomne. – Ženy a dievčatá so zdravotným postihnutím sú obzvlášť zraniteľné z hľadiska hrozby diskriminácie a násilia. Z dostupných štatistík vyplýva, že v porovnaní so zdravou populáciou existuje až niekoľkonásobne vyššia pravdepodobnosť, že hendikepovaná žena bude vystavená násiliu alebo nejakej forme zneužívania. Práve preto potrebujeme vytvárať efektívne normy na ochranu občanov so zdravotným postihnutím a fungujúci systém ich aktívneho zapájania do bežného života. Veľmi dôležitá je tiež podpora zjednodušovania a lepšieho prístupu hendikepovaných ľudí k novým technológiám. Pre plné začlenenie žien a dievčat so zdravotným postihnutím do spoločnosti je nevyhnutná pomoc a participácia rodiny, kolegov či zamestnávateľa. Základ zmeny tak spočíva v konaní okruhu ich najbližších ľudí. Z pohľadu nadchádzajúcich európskych volieb je nezastupiteľný aktívny prístup Európskej komisie smerom k hendikepovaným občanom. Tak, aby ženy so zdravotným postihnutím mohli nielen voliť, ale predovšetkým sa jednoduchšie uchádzať o dôveru ľudí vo voľbách.
Nicola Caputo (S&D), per iscritto. – Tutte le persone con disabilità devono avere la possibilità di beneficiare pienamente dei propri diritti sulla base dell'inclusione e della piena partecipazione alla società. La partecipazione sociale ed economica delle donne con disabilità è essenziale per il successo della strategia economica e sociale globale dell'Europa. Ad esse deve essere garantito il pieno godimento dei diritti per quanto riguarda un'istruzione di qualità, accessibile e a prezzi abbordabili, l'assistenza sanitaria, comprese cure sanitarie specifiche per le persone transgender e per la salute sessuale e riproduttiva e i diritti ad essa connessi, l'occupazione, la mobilità, la vita familiare, l'autonomia fisica, la sessualità e il matrimonio, nonché le salvaguardie che garantiscono tali diritti. Chiedo alla Commissione di presentare una proposta di strategia europea sulla disabilità 2020-2030 che integri pienamente le disposizioni della Convenzione delle Nazioni Unite sui diritti delle persone con disabilità nella legislazione, nelle politiche e nei programmi futuri dell'UE e che sia coerente con la Convenzione delle Nazioni Unite sui diritti del fanciullo e con l'impegno strategico a favore della parità di genere 2016-2019, al fine di assicurare che le donne e le ragazze con disabilità possano godere pienamente dei propri diritti come ogni altra persona.
Beata Gosiewska (ECR), na piśmie. – Kobiety niepełnosprawne w zależności od wieku, miejsca zamieszkania, statusu społecznego czy wreszcie rodzaju niepełnosprawności doświadczają różnych trudności związanych z codziennym funkcjonowaniem. Są to problemy dwojakiego rodzaju: z jednej strony dotyczą uzyskania odpowiedniego wykształcenia czy znalezienia wymarzonej pracy, z drugiej zaś indywidualnych cech związanych z samoakceptacją oraz poczuciem własnej wartości. Ponadto bariery komunikacyjne oraz architektoniczne powodują, że w życiu codziennym proste czynności stają się dla nich bardzo skomplikowane lub wręcz niewykonalne.
Zgadzam się z założeniami rezolucji o promowaniu inicjatyw wspierających aktywizację zawodową i zapewnieniu równego dostępu do edukacji i pracy. W przeciwnym wypadku może to skutkować ubóstwem i wykluczeniem społecznym. Należy egzekwować usunięcie wszelkich barier i przeciwdziałać dyskryminacji społecznej, której te osoby doświadczają. Konieczne jest wdrożenie polityki zapobiegania, leczenia, rehabilitacji i integracji w odniesieniu do osób niepełnosprawnych, a także zapewnienie wsparcia ich rodzinom.
Uważam, że dyskutując na temat osób niepełnosprawnych, nie powinniśmy wprowadzać do debaty różnic ideologicznych. Moim zdaniem rezolucja powinna być pozbawiona jakichkolwiek światopoglądowych zapisów, a szczególnie tych dotyczących orientacji seksualnej i aborcji. Włączenie tych tematów powoduje, że rezolucja staje się przedmiotem sporów ideologicznych i nie służy niepełnosprawnym. Miejmy na uwadze, że zagadnienie pomocy kobietom niepełnosprawnym jest bliskie większości eurodeputowanych, a kwestia dostępności aborcji czy zmiany płci już nie.
Czesław Hoc (ECR), na piśmie. – Przyjęło się stwierdzenie, że stosunek do osób niepełnosprawnych jest miarą dzisiejszej cywilizacji. Podejście do niepełnosprawności ewoluowało od traktowania osób niepełnosprawnych jako przedmiotu działań charytatywnych do postrzegania ich jako obdarzonych prawami. W nowoczesnym ujęciu niepełnosprawności, w pełni uznając wagę człowieczeństwa i godność osób niepełnosprawnych, wskazuje się na prawa im przysługujące na równi z innymi ludźmi.
Nie możemy już patrzeć na osoby niepełnosprawne przez pryzmat ciągłej opieki i pomocy. Dzisiaj niepełnosprawni nie oczekują litości i superprzywilejów. Pragną traktowania ich w świetle praw człowieka, a także osiągnięć naukowych prowadzących do postępów w leczeniu, rehabilitacji i edukacji, która gwarantowałaby wyrównywanie szans i ochronę przed dyskryminacją. Pragną poczucia bezpieczeństwa i postawy solidarnościowej. Najpierw należy widzieć osobę, potem ewentualnie jej wózek inwalidzki. W szczególności dotyczy to niepełnosprawnych kobiet i dziewcząt, które są trzykrotnie bardziej narażone na przemoc niż kobiety pełnosprawne.
Musimy pilnie doprowadzić do likwidacji istniejących przeszkód i barier, w tym barier architektonicznych, aby stworzyć równość praw i szans udziału kobiet i dziewcząt w życiu rodzinnym, politycznym, kulturalnym, społecznym i zawodowym.
Ivan Jakovčić (ALDE), napisan. – Riječ „invaliditet” obuhvaća mnogo različitih privremenih, kratkoročnih ili dugoročnih osobnih situacija koje zahtijevaju prilagođene političke odgovore i uključuju psihičke poteškoće. Sve osobe s invaliditetom trebale bi moći u potpunosti uživati u svojim pravima na temelju uključenosti i u potpunosti sudjelovati u društvu.
To je moguće samo uz provedbu aktivnih i javnih politika te uz uklanjanje svih prepreka za sudjelovanje. U EU-u danas živi oko 46 milijuna žena i djevojčica s invaliditetom koje čine oko 16 % ukupnog broja žena u Uniji i 60 % ukupnog stanovništva s invaliditetom, a samo je 18,8 % žena s invaliditetom u EU-u zaposleno. Žene i djevojčice s invaliditetom izložene su dvostrukoj diskriminaciji zbog kombinacije spola i invaliditeta i često mogu biti izložene višestrukoj diskriminaciji koja proizlazi iz kombinacije spola i invaliditeta.
Ovaj Prijedlog rezolucije poziva države članice da provedu politike za prevenciju, liječenje, rehabilitaciju i integraciju osoba s invaliditetom i za pružanje potpore njihovim obiteljima te da preuzmu odgovornost za efektivno ostvarenje njihovih prava, ne dovodeći u pitanje prava i dužnosti roditelja ili skrbnika.
Također, poziva na razvoj pedagogije kojom se društvo osvješćuje o dužnosti poštovanja i solidarnosti u pogledu osoba s invaliditetom u cilju borbe protiv socijalne diskriminacije kojoj su te osobe izložene.
Ádám Kósa (PPE), írásban. – 2013-ban 33 igen és 6 tartózkodás mellett fogadta el az EMPL bizottság a fogyatékossággal élő nőkről szóló véleményt, amelynek én voltam az előadója. 5 évvel később is fontos hangsúlyozni: a fogyatékosságon és nemi alapon történő megkülönböztetés valamennyi formáját tiltani kell. A fogyatékossággal élő nők csoportja nagyobb kirekesztettségnek, többszörös megkülönböztetésnek van kitéve. Fel kell használni az Európai Szociális Alapot a fogyatékossággal élő nők az élet minden fontos területén – munkaerőpiachoz, képzéshez és (általános) oktatáshoz való szabad hozzáférés terén – való nagyobb bevonásának hatékony eszközeként. A nők inaktivitási rátája magasabb, kevesebb készséget igénylő, kevesebb felelősséggel és alacsonyabb fizetéssel járó munkát végeznek, nagyobb társadalmi elszigeteltségben élnek, pénzügyileg jobban függnek a családtól és gondozóktól. A népesség elöregedésével egyre nagyobb a fogyatékossággal élő idősek aránya, akik közt több a nő a hosszabb várható élettartamuk miatt. Nagyobb figyelmet kell fordítani a jelnyelvet használó siketekre, különösen a gyengén halló idősekre (az ő számuk, arányuk a társadalmon belül növekszik). Az Uniónak és tagállamoknak meg kell osztani az innovatív tervezés példáit és együtt kell működjenek a szabványosítás területén. A sztereotípiákkal való szembeszállás a fogyatékossággal élő nők valós, inspiráló példája révén is megvalósítható, bemutatva, hogy képességeik hogyan kompenzálják fogyatékosságukat és teszik lehetővé, hogy sikeresek legyenek a szakmai és családi élet terén.
Urmas Paet (ALDE), kirjalikult. – ELis on üle 80 miljoni puuetega inimese, neist 60% on naised. Vananeva ühiskonna üks probleem on ka suurenev puuetega inimeste hulk kõrgemas vanuses. 45% tööealistest puuetega naistest ei ole tööturul aktiivsed. Halvenenud on ka puuetega naiste olukord, kes töötavad, võrreldes meestega – seda nii sissetuleku kui ka sotsiaalse tõrjutuse osas. Puuetega inimeste hooldajaks on 2/3 juhtudest naised; 80% puuetega inimeste hooldajatest palka ei saa; 75% neist on naised.
Kõike eeltoodut arvestades tuleb võtta rohkem meetmeid selleks, et puuetega inimeste, aga eriti naiste olukord paraneks. Tehnoloogia areng annab palju võimalusi suurendada puuetega inimeste kaasatust tööturul. Kõik puuetega inimesed peavad saama kasutada oma õigusi ning olla täieväärtuslikult ühiskonda kaasatud. Puuetega naiste puhul tuleb suuremat rõhku panna tervishoiu ning seksuaal- ja reproduktiivtervisega seonduvatele õigustele ning aidata kaasa naiste suuremale iseseisvusele. Samuti tuleb murekohti teadvustada poliitilisel tasandil ning teha kõik, et kaotada barjäärid puuetega inimeste täisväärtuslikule elule ning aidata kaasa nende õiguste ja võimaluste edendamisele ühiskonnaelus.
Sirpa Pietikäinen (PPE), kirjallinen. – YK:n vammaisten henkilöiden oikeuksien sopimuksen tarkoituksena on taata vammaisille henkilöille täysimääräisesti ja yhdenvertaisesti kaikki ihmisoikeudet ja perusvapaudet sekä edistää heidän ihmisarvonsa kunnioittamista.
Vammaisten ihmisten oikeudet eivät toteudu itsestään, vaan ne vaativat paitsi tekoja päättäjiltä, myös osallistamista ja aktiivista vuoropuhelua. Saavutettavuusdirektiivin tarkoituksena taas on, että kaikilla olisi tasavertaiset toimintamahdollisuudet yhteiskunnassa, myös digitaalisessa.
Meillä kaikilla on oikeus tarvitsemiimme peruspalveluihin. On tärkeää tunnistaa yksilöiden, erilaisten ihmisten, erilaiset tarpeet. Myös naisten ja miesten erilaiset tarpeet on tärkeä tunnistaa. Tasa-arvon saavuttamiseksi sen edellytysten pitää olla kunnossa. Olennaista on esimerkiksi laajentaa syrjimättömyys myös työpaikan ulkopuolelle hyväksymällä jäsenmaiden käsittelyssä jumissa oleva yhdenvertaisen kohtelun direktiivi. Euroopan sosiaalisten oikeuksien pilarissa esitetyt periaatteet sukupuolten tasa-arvosta ja naisten ja miesten yhdenvertaisista mahdollisuuksista tulee toteuttaa käytännön tasolla.
Olga Sehnalová (S&D), písemně. – V příštím týdnu budeme slavit Mezinárodní den osob s postižením. Je velmi důležité si tyto dny připomínat – nicméně na to, že lidé s postižením mají stejná práva jako kdokoliv jiný, bychom měli myslet v průběhu celého roku. Lidé s postižením jsou pro společnost často neviditelní, obzvláště to bohužel platí pro ženy. Považuji za skutečně nepřijatelné, že žen s postižením je zaměstnán zhruba jenom poloviční počet v porovnání s muži. Nemůžeme se proto divit, že jsou nejvíce ohroženy chudobou a sociálním vyloučením. Kromě toho, že mají nižší příjmy i důchody, také častěji než muži zůstávají doma, aby se bez nároku na odměnu staraly o další rodinné příslušníky. Tuto praxi musíme změnit. Ženy s postižením musí mít možnost plně se zapojit do veřejného života a přihlásit se o svá práva. Jedním ze základních způsobů, jak toho dosáhnout, je i možnost volit a vybrat si své zástupce. Doufám proto, že příští volby do Evropského parlamentu, a nejen ty, budou plně přístupné pro všechny, včetně lidí s postižením. Ráda bych také vyzvala své kolegy, aby při své legislativní činnosti a při přípravě veškerých návrhů konzultovali organizace zastupující lidi s postižením, protože jenom tak můžeme dosáhnout toho, že na jejich práva bude skutečně brán zřetel.
(Die Sitzung wird bis zum Beginn der Abstimmung unterbrochen.)