Debašu stenogramma

Otrdiena, 2019. gada 26. marts - Strasbūra

8.6. Ziņojums par finanšu noziegumiem, izvairīšanos no nodokļu maksāšanas un nodokļu apiešanu (A8-0170/2019 - Jeppe Kofod, Luděk Niedermayer)

Explicaciones de voto orales

  Monica Macovei (ECR). – Domnule președinte, spălarea de bani ne costă 110 miliarde de euro în fiecare an. Asta înseamnă 1 % din PIB-ul Uniunii Europene. În plus, 70 % din cazurile de spălare de bani sunt cazuri transfrontaliere, iar la nivel global, costurile se ridică la peste 1,5 milioane de euro în cazurile transfrontaliere.

Parlamentul și Consiliul au adoptat anul trecut Directiva a cincea pentru prevenirea spălării banilor. Uniunea, așadar, are un cadru legislativ pentru combaterea acestui fenomen și termenul de transpunere este ianuarie 2020.

România nu a transpus încă nici măcar a patra Directivă împotriva spălării banilor, iar Comisia a început procedura de infringement împotriva României și pentru că a întârziat, și pentru că acum o transpune fără să respecte prevederile Directivei a patra. Guvernul și Parlamentul României trebuie să adopte urgent legislație care să transpună corect, la timp și complet directivele europene. Altfel nu putem funcționa în Uniunea Europeană, decât așa, dacă toți transpunem corect, complet directivele europene.

  Alex Mayer (S&D). – Mr President, it may be legal, but it’s not right, it’s not moral and it has gone too far. The super-rich global elite, who avoid paying their fair share by setting up shell companies in exotic tax havens around the globe, must be stopped. Each pound they siphon off is a pound that belongs in our classrooms, hospitals and police stations, and it is a slap in the face for the people who pay their taxes day in, day out, after they’ve gone to work.

This is an international problem and so needs international institutions, like the EU, with the courage and capacity to push for real reform. This is why we need Britain to match these rules, whatever the Brexit outcome may be. There are enough problems in my country without us also competing in a race to the bottom on taxation.

  Thomas Mann (PPE). – Herr Präsident! Fünf Jahre lang habe ich in den Sonderausschüssen TAXE, TAX2 und TAX3 mitgearbeitet bei der Bekämpfung von Steuerhinterziehung und Steuervermeidung, aber auch im Untersuchungsausschuss zu den Panama Papers. Ich habe an etlichen Anhörungen teilgenommen von Bänkern über Wirtschaftsprüfer, Steuerfahnder bis zu Finanzministern. Die Arbeit von Whistleblowern und von den intensiv recherchierenden Journalisten, aber auch von uns Europaabgeordneten hat sich gelohnt. Hervorheben möchte ich das Hearing mit dem Sohn der Journalistin Daphne Galizia, die 2017 in Malta ermordet wurde.

Im TAX3-Bericht wurden mehr als 1200 Änderungsanträge integriert. Geldwäsche muss erschwert werden, Steueroasen ausgetrocknet, Kampf gegen Finanzkriminalität muss intensiviert werden. Wir bestehen auf einem country-by-country reporting. Das kommende Europäische Parlament muss diese Arbeit fortsetzen, und die Mitgliedstaaten müssen endlich besser kooperieren. Die Einstimmigkeit in Sachen Steuerfragen muss beendet werden. In der EU muss es auch in Steuerfragen gerecht zugehen.

  Bogdan Andrzej Zdrojewski (PPE). – Panie Przewodniczący! Gdybym wcześniej znał wystąpienie kolegi Manna, to nie zabierałbym już głosu, bo dziś mógłbym się pod nim podpisać. To jest właśnie to, na co chciałem zwrócić uwagę. Dodam jedynie, że choć prace trwały krótko, bo rok, to prace nad samymi rozwiązaniami trwały od początku tej kadencji, a ilość poprawek świadczy nie tylko o zainteresowaniu, lecz także o chęci zepsucia tego sprawozdania, czyli doprowadzenia do sytuacji, w której ta rezolucja i nasza praca nie przyniosą skutków. Bardzo się cieszę, że udało się je odrzucić i że osiągnięto tak wiele kompromisów, dzięki którym sprawozdanie jest do przyjęcia i stanowi pewien postęp. Jeszcze raz jednak zwracam uwagę na pewną opieszałość w przygotowaniu takich regulacji i na to, że tempo prac decyduje o naszej skuteczności.

  Dariusz Rosati (PPE). – Panie Przewodniczący! Niezwykle cieszy mnie przyjęcie przez Parlament sprawozdania komisji do spraw zwalczania nadużyć podatkowych i prania pieniędzy. Cieszę się też, że uzyskaliśmy szerokie międzypartyjne poparcie dla tej rezolucji. Jako koordynator w komisji TAX3 z ramienia Europejskiej Partii Ludowej bardzo ściśle współpracowałem ze sprawozdawcami, żeby osiągnąć kompromis, który będzie mogło zaakceptować jak najszersze spektrum polityczne i który wskaże na bardzo wyraźne zalecenia dla Komisji Europejskiej i państw członkowskich. Chcę powiedzieć, że jest to zwieńczenie pewnego procesu, który trwał w Parlamencie Europejskim od samego początku tej kadencji, a który wynikał z tego, że walka z nadużyciami podatkowymi i praniem pieniędzy była jednym z głównych naszych celów. W rezultacie powstało sprawozdanie, na które z całą pewnością czekają obywatele Europy.

  Danuta Jazłowiecka (PPE). – Panie Przewodniczący! Przestępstwa finansowe i podatkowe uszczuplają budżet zarówno Unii Europejskiej, jak i państw członkowskich o olbrzymie kwoty. Same wyłudzenia VAT wywołują straty rzędu 50 miliardów euro, co daje 100 euro na każdego obywatela Unii. Najwyższy czas podjąć działania mające na celu ukrócenie tego procederu, tym bardziej że służby państw członkowskich niechętnie ze sobą współpracują i w niewielkim stopniu wymieniają się informacjami. Jest to podstawowy problem w zwalczaniu przestępstw finansowych i podatkowych. Ponadto część rządów ze względu na funkcjonujący w ich państwach model podatkowy z zasady jest przeciwna ściganiu oszustw w tym obszarze. Oszustwa podatkowe nie tylko uderzają w budżety państw członkowskich, ale osłabiają również konkurencję na jednolitym rynku. Małe i średnie przedsiębiorstwa nie mogą sobie bowiem pozwolić na zatrudnianie doradców odpowiadających, w jaki sposób optymalizować podatki. W zasadzie trudno wskazać powody, dla których mielibyśmy nadal utrzymywać istniejącą sytuację i istniejące rozwiązania prawne. Nie służą one polityce budżetowej Unii i państw członkowskich, nie wzmacniają także europejskiej gospodarki. Z tych wszystkich powodów uważam, że dobrym pomysłem jest stworzenie ogólnoeuropejskich ram prawnych dla transgranicznych śledztw dotyczących przestępstw podatkowych i finansowych, dlatego z pełną odpowiedzialnością poparłam dzisiaj w głosowaniu sprawozdanie przygotowane przez komisję TAX3.

  Paloma López Bermejo (GUE/NGL). – Señor presidente, la evasión y la elusión fiscales es un asunto que mina nuestras economías, detrae recursos que pueden ser dedicados al bienestar de la mayoría y deteriora la confianza pública en las instituciones.

La visión de que las obligaciones fiscales no son iguales para todos ha contribuido a incrementar la exasperación y la indignación en nuestras sociedades. No puede esconderse que la presión fiscal y las exigencias son siempre para los sectores populares y las clases medias. La desfiscalización de las rentas ha significado además un deterioro visible de los servicios públicos para las mayorías en nuestros países. Bajo la falsa excusa de que menos impuestos favorecen la inversión y el empleo, se han incentivado mecanismos de elusión fiscal que han empobrecido a los Estados y dificultado las políticas sociales.

He votado a favor de este informe porque la Comisión TAX3 ha trabajado bien y ha revelado hasta qué punto las grandes empresas utilizan mecanismos de ingeniería fiscal cada vez más agresiva para eludir sus responsabilidades. En este punto, la existencia de los paraísos fiscales es el gran agujero que permite evadir impuestos y eludir las obligaciones de los que más tienen y de las grandes empresas.

También hemos podido constatar que la diversidad de modelos fiscales en Europa crea una competencia entre países que es aprovechada por las grandes empresas con el único propósito de contribuir cada vez menos. En esta lógica competitiva no se gana nada y perdemos todos. Antes o después alguien puede poner tasas más bajas y ofrecer mejores ventajas fiscales. La competición hacia menos derechos va en perjuicio de la inmensa mayoría. Por eso queda ahora conocer el compromiso de los países por aplicar las propuestas que este informe plantea. Si de verdad se quiere recuperar la confianza de las sociedades y hacer disminuir el malestar y la cólera social, hay que garantizar los mínimos que hacen que nuestras sociedades confíen en sus instituciones. Y el tema fiscal es especialmente sensible e importante en este asunto.