Seznam 
 Předchozí 
 Další 
 Úplné znění 
Postup : 2019/2819(RSP)
Průběh na zasedání
Stadia dokumentu na zasedání :

Předložené texty :

RC-B9-0097/2019

Rozpravy :

PV 18/09/2019 - 17
CRE 18/09/2019 - 17

Hlasování :

PV 19/09/2019 - 7.5
CRE 19/09/2019 - 7.5
Vysvětlení hlasování

Přijaté texty :

P9_TA(2019)0021

Doslovný záznam ze zasedání
XML 109k
Středa, 18. září 2019 - Štrasburk Revidované vydání

17. Význam evropského historického povědomí pro budoucnost Evropy (rozprava)
Videozáznamy vystoupení
Zápis
MPphoto
 

  Die Präsidentin. – Als nächster Punkt der Tagesordnung folgt die Aussprache über die Erklärungen des Rates und der Kommission zur Bedeutung der Erinnerung an die europäische Vergangenheit für die Zukunft Europas (2019/2819(RSP)).

 
  
MPphoto
 

  Tytti Tuppurainen, President-in-Office of the Council. – Madam President, the topic of today’s discussion induces reflection on how we can learn from history. The authoritarian and totalitarian regimes across Europe in the last century remain a dark chapter in our continent’s history. Remembrance is not just remembering. Remembrance is about keeping a memory alive so as not to allow ourselves to overlook horrors that have happened in the past.

If we are fully to understand the present and shape a better future, an awareness and understanding of the past is crucial. To quote the Spanish philosopher George Santayana, ‘Those who cannot remember the past are condemned to repeat it.’

The European Union is based on our common values: respect for human dignity, freedom, democracy, equality, the rule of law and respect for human rights. These values are the cornerstone of democratic societies and the very foundation of our European project. Our common value base has enabled the longest period of peace in Europe. Fortunately, younger generations have not suffered under totalitarian regimes, yet there is now a risk that we are taking these common values and principles for granted.

As you know, nurturing and strengthening our common values, and the rule of law in particular, is among the top priorities of our Presidency. The respect for democracy, fundamental rights and the rule of law has a strong symbolic value. It is also crucial for the proper functioning of our societies and the policies of the Union. These common values belong to everybody and benefit us all.

My feeling is that we should better involve citizens and civil society to create a union of values for all. Here I think of a garden: beautiful flowers and trees in perfect shape. As an American historian, Robert Kagan writes, ‘an organized society, based on rule of law, is like a garden’. The natural order, according to him, is the jungle. And, like a garden, the rule of law needs constant care and protection, otherwise the jungle grows back.

A lack of knowledge about the origins of the Union and about its core principles increases the risk of disinformation and manipulation. It also prevents citizens from developing informed opinions on the actions that the Union takes. On the other hand, knowledge about the diversity, heritage and traditions within the Union and its Member States promotes respect, understanding and cooperation, which in turn strengthens the common sense of belonging.

Last week the Presidency organised in Helsinki a conference on how to ensure the resilience of our societies in a changing European landscape – the interaction between democracy, the rule of law and fundamental rights. And there was a broad consensus among the participants that shortcomings in respecting our common values make our societies and the Union more vulnerable, both internally and externally.

Today we face a number of challenges that put our open societies at risk, be it through xenophobia, nationalism, disinformation or violent radicalisation, to name just a few. We must remember – in order not to get caught in the catchy and attractive-sounding populist voices which promise simple solutions for complex issues. Not only can these promises not be fulfilled, they also discredit our democratic institutions and authorities.

The damage of populism to our societies can grow when populists follow the ‘divide and rule’ strategy. They divide our societies into good and bad citizens, us and them, friends and enemies. This undermines a democratic and open political debate, and radicalisation and extremism gain ground. We all need to step up our efforts in preventing intolerance, racism and xenophobia. Europe has already paid a heavy price for this phenomenon in the past. The experience of the two World Wars taught us not to focus on differences but to create a common space in which to live, study and work.

Our societies have now been learning over several generations the value of inclusiveness and tolerance. And of course we should not forget the important role of education and the need to teach our children democratic resilience, media literacy, tolerance, critical thinking and conflict-resolution skills.

I’d like to conclude by stressing that Europeans need to remember their own history in order to learn from the past and not repeat our mistakes when shaping tomorrow’s Europe. By playing our part in a joint effort of protecting the common value base, we are protecting the foundations of our societies and of European integration, peace, security, stability, democracy and prosperity. At the same time we are contributing to a more resilient and sustainable Union. As our Presidency motto puts it, ‘Sustainable Europe – Sustainable Future’. This is the kind of Union that we want to leave for future generations.

Thank you very much for this topical discussion and for your attention.

 
  
MPphoto
 

  Dimitris Avramopoulos, Member of the Commission. – Madam President, I’m very glad that this debate has been scheduled because there is no better time to discuss the importance of our collective history in order to build our shared future.

In the run-up to, and in the aftermath of, the European elections there has been a lot of debate about what the European Union is and what this concept means to our citizens. The thing is, the European Union is not just a concept. It is the largest and most tangible political, legal, economic and social project that defines our lives on a daily basis. If you can travel freely today across borders, if you can call abroad for the same price as at home, if you study at a university in another Member State and have those credentials recognised, that is because the European Union makes this happen.

In order truly to appreciate these freedoms and these opportunities, we need to understand where they come from. We need to keep remembering. You see, these accomplishments did not fall from the sky. They were hard fought and hard earned. This year, we commemorate 30 years since the fall of the Berlin Wall and more than 60 years since the establishment of the very foundations of our Common Market and Union. This Union was built on the ashes that fell over our continent in the aftermath of what happened 80 years ago, and which opened a dark chapter in European history: the signature of the Molotov-Ribbentrop Pact between Nazi Germany and the Soviet Union on 23 August 1939, dividing our continent and creating suffering for so many Europeans under totalitarian regimes.

Today we enjoy many different freedoms: to travel without barriers, to speak, to write, to protest, to follow any profession and to live or visit wherever we desire. These rights and freedoms were earned and imparted to us by the huge endeavours of a generation that witnessed at first hand the ravages of two catastrophic wars and suffered their dreadful consequences. We should not forget that we, living and growing up in the European Union as we know it today, are the only generation that has not experienced a war. We need to continue paying tribute to the struggles of our predecessors. It is vital to appreciate fully the meaning of the fundamental values on which the European Union and European democracy are built, and never to take these for granted.

In recent years, several challenges have cast a shadow over Europe: the financial crisis, migration, terrorism, disinformation campaigns against our elections, Brexit, to name just a few. Our citizens are rightly worried. Unfortunately, these challenges become a pretext for populists and nationalists to gain more ground, claiming that it is by closing ourselves off that we can overcome them.

What a naive, irresponsible, dangerous approach! If we have learned one thing from the past – both the distant and the near past – it is that we can only face them together, in trust. The European Union was not built on adulation, on us against them or on the idea of the survival of the fittest. It was built on the basis of solidarity, of working together, of sharing responsibilities and of caring for and protecting the more vulnerable and weaker.

More than ever, we need to remember these lessons from the past because if we ignore history we are at risk of repeating past mistakes. This is why we need to stimulate activities that keep the memories of the past alive as a means of moving beyond the past and towards building the future together. This should never come at the cost of one’s own country or community: we can be both the Europeans and patriots at the same time. That is why we should always strive to reach out to others and make diversity an asset. It is only through collective European actions that we can address citizens’ concerns and meet current challenges and, most importantly, maintain, uphold and strengthen our common European house.

This should not necessarily always come from the governments: we want to empower our citizens and civil society too to get involved. The Commission has been in the vanguard with its Europe for Citizens programme, which promotes peace, EU values and the well—being of all. It was set up in the year 2004 with the aim of bringing citizens closer to the European Union. It offers funding for projects on the ground, in which the citizens can reflect on the past, participate in shaping the future and engage.

Remembrance, as one of the strands of the programme, supports initiatives to reflect on the causes of totalitarian regimes and to commemorate reference points in Europe’s modern history. Raising awareness of remembrance, the common history and our own EU values is critical. Projects encourage tolerance, mutual understanding, intercultural dialogue and reconciliation as a means of moving beyond the past and building the future.

Around 100 000 citizens are directly involved every year in European remembrance projects. In the year 2019, 45 European remembrance projects were selected for financial support for a total amount of EUR 3 million. The selected projects will address priorities such as civil society and civic participation under totalitarian regimes, anti—Semitism, anti—Gypsyism, xenophobia, homophobia and other forms of intolerance, as well as democratic transition and accession to the European Union. They will also commemorate major historical turning points in recent European history, such as the 1919 Peace Treaties, bringing the First World War to an end.

An example is the Mémorial de la Shoah, a project from 2018. Thanks to a Europe for Citizens grant it has evolved into a truly European reference network on the Holocaust and other genocides. The Mémorial receives more than 250 000 visitors per year.

The essence of our programme is to connect citizens. For instance, in early April this year we held, under my auspices, the high—level event ‘Europe for Citizens – History Defines our Future’. More than 300 participants from both the general public and the programme attended. Together with my colleagues Commissioners Jourová and Crețu, we debated with them a range of topics that are crucial for citizens in engaging with Europe. One of them was the diversity of memories in the European Union. Some countries have gone through specific experiences with colonialism or totalitarian regimes: while there are the facts, there is no single truth in the experience of an individual or a community. The question is: how can we reconcile differing memories, how can we build on this diversity and make it an asset for strengthening the European Union? I have trust that supporting remembrance will remain a priority for the new Commission.

In May 2018, the Commission proposed a new instrument – the Justice, Rights and Values Fund. This fund will include the Justice programme and a new Citizens, Equality, Rights and Values programme whereby funding is made available to continue supporting work on remembrance. The new programme will guarantee the continuation of the activities of the current Europe for Citizens programme.

I will also increase the European Union’s potential to promote and protect rights in the European Union and the European values by encouraging the engagement of all citizens in all aspects of their lives, enabling them to participate in the construction and consolidation of an even closer Europe and union.

We, the Commission and I personally, remain consistently committed to a policy of values and historical responsibility. This is the only way for all Europeans, leaders, political parties and citizens, in the future for our common future. Thank you for your attention and I look forward to what promises to be a very interesting discussion.

 
  
MPphoto
 

  Rasa Juknevičienė, PPE frakcijos vardu. – Gerbiama Pirmininke, Molotovo-Ribentropo paktas ir jo slaptieji protokolai, kuriais naciai ir komunistai pasidalino Europą, atvedė į Antrąjį Pasaulinį karą. Karas atnešė neregėto masto kančias – Holokausto tragedija, okupacijos, gulagai, tremtys – tai patyrė nesuskaičiuojama daugybė žmonių.

Gimusi okupuotoje Lietuvoje, nebūčiau patikėjusi, kad kada nors stovėsiu šioje salėje kaip Europos Parlamento narė. Esu gyvas pavyzdys, kad Europos Sąjungos ir NATO plėtra geriausiai trina skiriamąsias tironų nubrėžtas linijas.

Vis dėlto, net praėjus 80 metų nuo Pakto, jo pasekmes vis dar jaučiame, nes:

– skiriamosios linijos išlieka Europos rytuose. Kremlius ir toliau siekia išlaikyti savo įtakoje šalis, norinčias prisijungti prie mūsų – Ukrainą, Moldovą ir Sakartvelą;

– nes Rusija yra didžiausia Pakto auka. Molotovo dvasia gyvenantis Kremlius skatina stalinizmo garbinimą ir skleidžia melą.

– nes Europa tapo informacinių karų taikiniu. Istorija taip pat naudojama kaip melo įrankis.

Europos Sąjunga gimė kaip atsakas į tironų sukeltą žmonijos tragediją.

Todėl ir rezoliucija, kurią siūlome priimti rytoj, yra ne tik apie praeitį. Ji skirta ateičiai, jaunajai kartai, kad ši istorija niekada nepasikartotų, o išlikusios Europos padalijimo linijos išnyktų galutinai. Never again.

 
  
MPphoto
 

  Vilija Blinkevičiūtė, S&D frakcijos vardu. – Gerbiama Pirmininke, gerbiama Ministre, gerbiamas Komisare, mieli kolegos, istorinė atmintis yra mūsų bendros stiprios Europos pagrindas. Nors mes visi turime savo unikalią istoriją, tačiau kaip europiečiai esame sujungti bendroje istorijoje. Istorijoje, kuri pažymėta didžiausiais žmonijos karais, milijonais aukų, brutaliais nacistiniais, komunistiniais ir fašistiniais režimais. Visų laikų okupantai iš okupuotų tautų stengdavosi ištrinti istorinę atmintį, tautinę savimonę, tautiškumą. Aš pati esu iš šalies, iš Lietuvos, kurios istorija yra skausmingai paženklinta prievartine okupacija, masiniais trėmimais, Sibiro gulagais ir sulaužytais žmonių likimais.

Šiandieninė diskusija yra dar viena proga priminti, jog neturime palikti istorijos užribyje. Privalome priešintis bandymams šlovinti komunistinių, fašistinių ir totalitarinių režimų veiksmus bei bet kokiems bandymams sumenkinti šių itin brutalių režimų nusikaltimus.

Turime kovoti su augančia propaganda ir visomis neapykantos ir netolerancijos apraiškomis. Europos atminties diena, kurią minime kasmet, privalo būti labiau matoma ir girdima, kad niekados nepamirštume kokią kainą teko sumokėti už laisvę, taiką ir demokratiją.

Gerbiami kolegos, mes esame stiprūs tik būdami vieningi. Istorinės atminties išsaugojimas ir jos perdavimas ateities kartoms yra mūsų pareiga.

 
  
MPphoto
 

  Michal Šimečka, on behalf of the Renew Group. – Madam President, I would like to thank the Commissioner for being here.

There is, indeed, no future for Europe without remembering and being aware of our darkest hours. The Molotov-Ribbentrop Pact with its secret protocols is definitely one of those darkest hours. It may indeed have been the single most brutal and cynical act that Europe has ever witnessed, concluded by two of the most repressive totalitarian regimes in our history.

Obviously, we must never forget the victims and we must never forget the heroes who fought and stood up to tyranny. But we must also never forget that the Europe of today came about as a response to the Europe of 1939, and that this union of peace, democracy and shared sovereignty was built as a direct counterpoint to totalitarian atrocities and the partitioning of countries by the raw power of tyrants.

This very contrast speaks to the core of our identity and who we are as citizens of the EU, because the EU is perhaps the only political body that defines itself not in opposition to other countries, cultures or organisations but in opposition to its own tragic past. What is crucial here is that this is a common history, because the painful experiences of totalitarianism are shared by both Western and Eastern Europeans and by both new and old Member States, and this provides a crucial common reference despite the 40 years of division in the Cold War.

So this is why the European Day of Remembrance on 23 August is so important for pan—European solidarity. Obviously, the main message of that declaration and the resolution we will adopt tomorrow is one of solemn remembrance, but it’s also a message of vigilance against the return of past demons, because what we see today is a dangerous rise in xenophobia and extremism in our societies and Member States. This includes anti-Semitism and the scapegoating of sexual and other minorities as well as migrants, and the silencing of journalists and critics. It is obviously our responsibility to protect the values of tolerance, openness and democracy. If not for anything else, we owe it to the victims whom we honour today.

 
  
MPphoto
 

  Bronis Ropė, Verts/ALE frakcijos vardu. – Gerbiama Pirmininke, Komisare, Ministre, kolegos. Daugiau niekada – šiuos žodžius norisi ištarti prisimenant prieš aštuoniasdešimt metų rugpjūčio dvidešimt trečią dieną komunistinės Rusijos ir nacistinės Vokietijos pasirašytą Molotovo-Ribentropo paktą.

Dviejų nusikalstamų ideologijų atstovai tuomet nusprendė, kokia bus suverenių valstybių ateitis ir atvėrė kelius masinėms žūtims, genocidui, deportacijoms. Galiausiai daliai Europos valstybių tai reiškė dešimtmečius trukusią okupaciją. Norint, kad istorija nesikartotų, reikia ne tik atminties. Būtina aktyviai veikti ir demaskuoti pastangas dominuoti, paveržti kitų laisvą valią, suvaržyti laisves. Europos Sąjunga ilgą laiką buvo stabilumo garantas. Tikiuosi, tokia ir išliks. Sukurti taiką pavyko dėl glaudaus bendradarbiavimo ir galimybės kiekvienai valstybei narei lygiaverčiai dalyvauti sprendimų priėmimo procese. Molotovo-Ribentropo paktas nebus pakartotas, jei mes sprendimus ir toliau priiminėsime visi, o ne uždaruose kabinetuose, slaptuose pasitarimuose, bandydami pasiekti naudos tik konkrečiai grupei ar vienai valstybei. Paktas nebus pakartotas, jei nebūsime atlaidūs, kai vykdoma agresija, kurstomas separatizmas ir terorizmas ar skleidžiama dezinformacija, siekiant sukelti masinius neramumus. Ačiū.

 
  
MPphoto
 

  Gilles Lebreton, au nom du groupe ID. – Madame la Présidente, il y a 80 ans, l’Union soviétique et l’Allemagne nazie signaient, le 23 août 1939, le pacte Molotov-Ribbentrop qui ouvrait la voie au déclenchement de la Seconde Guerre mondiale. Il ne faut jamais oublier les atrocités commises par ces deux systèmes totalitaires que furent le communisme et le nazisme.

Ce devoir de mémoire pèse particulièrement sur l’Europe, le continent qui les a enfantés. Il faut transmettre le souvenir des horreurs passées pour éviter qu’elles ne se reproduisent.

Je mets toutefois en garde le Parlement européen contre la tentation qui consisterait à les instrumentaliser pour attaquer la Russie d’aujourd’hui. La Russie a coupé les ponts avec l’Union soviétique depuis 1991 et est devenue un État respectable, qui mérite d’être traité en partenaire plutôt qu’en ennemi.

Je mets enfin en garde le Parlement européen contre une autre tentation qui consisterait à opérer un amalgame odieux entre les nazis d’hier et les populistes d’aujourd’hui. Les eurodéputés du Rassemblement national dénoncent avec force ce misérable stratagème probablement inspiré par de puissants lobbies, dont l’un des buts est de diaboliser la lutte contre la submersion migratoire. Mais nous ne faiblirons pas, nous continuerons à nous battre contre la propagande immigrationniste, notamment lorsqu’elle s’incarne, comme en France, dans un livret de 32 pages distribué aux enfants des écoles.

 
  
MPphoto
 

  Anna Fotyga, w imieniu grupy ECR. – Pani Przewodnicząca! Zamysł dzisiejszej debaty i rezolucji powstał dokładnie w 80. rocznicę szalonego paktu, straszliwego paktu Ribbentrop-Mołotow zawartego między hitlerowskimi Niemcami i sowiecką Rosją. Powstał w Wilnie w czasie konferencji zorganizowanej pod auspicjami byłego prezydenta Litwy Valdasa Adamkusa. Dzisiaj po dwóch godzinach niełatwych negocjacji byliśmy w stanie ponad podziałami politycznymi uzgodnić wspólny projekt rezolucji. To jest światełko nadziei, że Parlament Europejski, że Europa jest zdolna do wspólnej pamięci, do opisania wydarzeń historycznych, do wyciągania wniosków, do oddania czci wszystkim ofiarom wielkich totalitaryzmów i innych dyktatur, ale również do szczególnego uhonorowania tych bohaterów, którzy występowali przeciwko straszliwym reżimom, również tym, którzy w naszej części świata, w Europie Środkowej i Wschodniej, występowali przeciwko dwóm reżimom, i w świetle tych faktów chcielibyśmy postulować ustanowienie święta 25 maja, w rocznicę egzekucji jednego z takich bohaterów, rotmistrza Witolda Pileckiego.

 
  
MPphoto
 

  Γιώργος Γεωργίου, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. – Κυρία Πρόεδρε, μετά από τα όσα ακούγονται, διερωτώμαι «αν πράγματι είναι στραβός ο γιαλός ή αν στραβά αρμενίζουμε». Διότι ακόμα και από τον έντιμο Επίτροπο, Έλληνα στην καταγωγή, θα ανέμενα να ακούσω ότι οι Έλληνες κομμουνιστές ήταν εκείνοι που συνεισέφεραν τα μάλα για να είναι σήμερα η χώρα ελεύθερη. Κάποιοι άλλοι, κάποιες άλλες πολιτικές παρατάξεις συνεργάστηκαν με τους εχθρούς.

Θέλετε να σας πω αλήθειες; Η πρώτη αλήθεια είναι ότι ο σοβιετικός στρατός ήταν εκείνος που απελευθέρωσε τους ευρωπαϊκούς λαούς για να μπορούμε σήμερα να είμαστε εδώ. Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι είκοσι εκατομμύρια κομμουνιστές έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι. Η τρίτη αλήθεια είναι ότι όσοι σήμερα προσπαθούν με διάφορους τρόπους να ενοχοποιήσουν τους κομμουνιστές ή να βγάλουν στην παρανομία τα κομμουνιστικά κόμματα το κάνουν από ιδιοτέλεια για συγκεκριμένους λόγους. Δηλαδή, να εξοντώσουν κάθε δύναμη αντίστασης απέναντι στον αυταρχισμό του κατεστημένου. Ένα κατεστημένο το οποίο ξεβράζει παιδιά – όπως ο Αϊλάν – από τα παγωμένα νεκροταφεία της Μεσογείου. Ένας κατεστημένο όπως αυτό της Ευρώπης που παράγει στρατιές ανέργων, που γονατίζει απέναντι στις αγορές, που ξεπουλάει συνεχώς στις μεγάλες βιομηχανίες τα κονδύλια για να παράγουν όπλα. Όντως, πρέπει να μιλήσουμε για την αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι απέναντι στον φασισμό υψώνουμε ανάστημα ακριβώς για να ελπίζουν οι άνθρωποι, για να έχουν μέλλον οι λαοί.

 
  
MPphoto
 

  Miroslav Radačovský (NI) – Vážená pani predsedajúca, historické povedomie pre budúcnosť Európy je veľmi dôležité. Avšak musí byť hodnotené objektívne, nestranne. Viacerí tu spomenuli pakt Molotov - Ribbentrop z 23. 8. 1939. Akosi zabúdame, že 29. až 30. 9. 1938 bola Mníchovská dohoda, kde Francúzsko, Veľká Británia, Nemecko, Taliansko uzavreli s Hitlerom dohodu a predali moju vlasť, pôvodnú, Československo.

V dôsledku tejto dohody, ktorá bola príčinou vojny a príčinou zmluvy, bolo Československo obsadené zo severu poľskými vojskami, z juhu maďarskými vojskami a na západe vojskami nemeckými, a to všetci, Poliaci, Maďari i ďalší, bolo to po tejto dohode s Hitlerom. Ale my sa za to nehneváme, my nebudeme spomínať minulosť, pretože to je cesta do pekla. My ako Slováci a hrdý slovenský národ nepodľahneme ani dezinformáciam. Ja som hrdý na to, že jediný národ, ako sú Slováci, nepotrebujú žiaden boj proti dezinformáciam, pretože môj národ je tak múdry, tak šikovný a tak inteligentný, že nepodľahne dezinformáciam ani z východu, ani zo západu, ani z Ameriky, ani z Číny.

Hodnoťme objektívne históriu, nedeformujme ju, nevyvolávajme nepriateľstvo, nevyvolávajme nepriateľstvo medzi Ruskom a zvyškom sveta, pretože toto nepriateľstvo môže, práve takýto postoj Európskej únie a niektorých, aj mojich kolegov zo Slovenska, viesť k tomu, že bude ďalších 6 miliónov mŕtvych Židov, 25 miliónov Slovanov a kopa mŕtvych chudákov Nemcov v zbúraných Drážďanoch a podobne. Buďme k sebe úctiví. Najlepšie porazíš nepriateľa, vtedy keď sa s ním staneš priateľom. To je všetko, čo som chcel povedať.

 
  
MPphoto
 

  Michael Gahler (PPE). – Frau Präsidentin, liebe Kolleginnen und Kollegen! Was unsere Vorfahren am 23. August 1939 erleben mussten, war der politische Tiefpunkt in der jüngeren europäischen Geschichte, wo zwei Diktatoren mit eigentlich entgegengesetzten Ideologien sich mit einem Strich auf der Landkarte zu Lasten aller anderen Völker in Europa einigten. Wir kennen die unmittelbare Folge: Acht Tage später überfiel das Deutsche Reich Polen, und gestern vor 80 Jahren tat die Sowjetunion das Gleiche. Was folgte, ist bekannt.

Der Wille „Nie wieder“ konnte sich in Frieden und Freiheit mit Demokratie und Versöhnung zunächst nur im Westteil Europas entfalten. Ich bin dankbar, als Angehöriger einer der beiden Vertragsstaaten von damals, dass die anderen europäischen Völker uns wieder in ihre Gemeinschaft aufgenommen haben – deshalb, denke ich, weil wir glaubwürdig umgekehrt sind. Vor diesem Deutschland, eingebettet in EU und NATO, braucht niemand mehr Angst zu haben.

Die Menschen in Russland, die Opfer ihrer eigenen Diktatur und des deutschen Angriffs waren, hätten es verdient, dass die anderen Völker Europas heute keine Angst mehr vor dem heutigen Russland haben müssten. Leider gibt die aktuelle russische Politik und ihre Führung keinen Anlass zur Hoffnung, dass wir das bald erwarten können. Deswegen müssen wir als Demokratien in Europa – auch in Erinnerung an das, wozu es einmal gekommen ist und wie es dazu kommen konnte – zusammenstehen.

 
  
MPphoto
 

  Sven Mikser (S&D). – Madam President, earlier this month, we commemorated the 80th anniversary of the beginning of the Second World War. It is important not to forget the millions who perished in that great tragedy, and to honour those who fought to defeat the evil of Nazism. It is also important to remember that it was the pact signed just a week earlier by Nazi Germany and Communist Soviet Union that allowed Hitler to invade Poland and Stalin to occupy and annex the three Baltic countries. It is important to remember that by the time arms fell silent in Europe, almost six years later, a big part of our continent had not been liberated at all, but continued to suffer under authoritarian regimes and external domination for another half century.

If we forget about the darkest chapters of our history, or allow our memory to become selective, we risk being again vulnerable to threats to our democracy that arise from authoritarianism and illiberalism. These threats may come from the outside, in the form of illegal attempts to interfere in our democratic processes, but they may also come from the inside in the form of extremist political movements preaching homophobic, xenophobic and illiberal ideas and ideologies. Only if we remember are we able to avoid repeating the tragic mistakes of the past and protect the European ideas and ideals.

 
  
MPphoto
 

  Charles Goerens (Renew). – Madame la Présidente, la mémoire est importante pour l'avenir de l'Europe. Les auteurs de la présente résolution dont nous sommes en train de discuter ont eu raison de le souligner.

Il s'agit en effet de tirer les leçons des drames qui ont secoué notre continent au cours du XXe siècle. Le meilleur moyen pour ce faire est d'agir de sorte qu'on puisse disposer de faits historiquement établis, de faits irréfutables qui ont pu être inscrits dans l'Histoire. L'Histoire est importante, il va falloir remplacer progressivement le devoir de mémoire par le devoir d'Histoire.

Ceci m'amène à renouveler une requête que j'ai eu l'occasion d'exprimer maintes fois, y compris au sein de ce Parlement: quand arrivera-t-on enfin à traduire les actes de Nuremberg dans toutes les langues de travail de l'Union européenne? Cela permettra d'alimenter les cours d'histoire et des cours d'instruction civique dans nos écoles, permettant par là l'accès des jeunes aux atrocités qui ont pu se produire par le passé.

 
  
MPphoto
 

  Sergey Lagodinsky (Verts/ALE). – Madam President, how can we build a common future if we don’t remember our common past? Nobody is immune to amnesia; in my country of Germany, every second German does not want to deal with the history of the totalitarian GDR. We must continue commemorating the victims of the Holocaust – the Jews, the Sinti and Roma, and the homosexuals – but coming from Berlin, I also insist we also must talk about the fate of our Eastern European friends, of the Balts and of the Poles. This is something we owe to those countries as someone who was on the other side in the war.

This is something that we need to bring to life, talking to the young people sitting over there, bringing it to their schools, bringing it to the internet and awakening the history. But we need to do more; we need to start listening and hearing the concerns of our Eastern European friends. Yes, their security concerns and their energy concerns are all rooted in their tragic past, and we have to start hearing them in order to build a common, a truly common, European foreign policy. This will be the answer to the tragic past and to the future.

(Applause)

 
  
MPphoto
 

  Maximilian Krah (ID). – Frau Präsidentin, meine Damen und Herren! Das Problem dieser Erinnerungskulturpapiere ist immer, dass sie sich auf die negativen Seiten der europäischen Geschichte beziehen. Das ist notwendig, aber es ist zu einseitig, wenn der Bezug fehlt auf griechische Philosophie, römisches Recht, auf christliches Mittelalter, Renaissance und Aufklärung. Wir dürfen nicht nur ein negatives Bild dessen vermitteln, was unsere Identität prägt. Aber auch dann, wenn wir uns demjenigen widmen, was schiefgelaufen ist, was Verbrechen hervorgerufen hat, stellt sich doch die Frage, warum wir uns nicht den geistigen Grundlagen widmen. Es ist doch absurd, wenn diejenigen, die gerade hinsichtlich des kommunistischen Terrors mitgeholfen haben, ihn ins Werk zu setzen, und ihre heutigen Nachfolger, die sich immer noch auf diese Anreihe beziehen, meinen, sie müssten Erinnerungskultur diktieren.

Dasjenige, was die Identität einer Region und eines Kontinents ausmacht, das ist das Positive und das sind die Lehren aus der Vergangenheit. Entweder wir betrachten es insgesamt und ideologiefrei oder es wird nichts anderes als ein aufgesetztes Belehrungsprojekt, das wir hier in Straßburg und Brüssel ersinnen können, aber das an den Herzen und dem Verstand der Menschen vorbeigeht – und dieses Papier verdient auch nichts anderes.

 
  
MPphoto
 

  Ruža Tomašić (ECR). – Gospa predsednica, poštovana predsjedavajuća, htjela sam govoriti o komunizmu, fašizmu i nacizmu, ali nisam mogla prijeći preko toga, gospođo Tuppurainen i gospodine Avramopoulos, kada tvrdite da smo mi jedina generacija koja nije iskusila rat.

Gospodo, Hrvatska nije bila članica Europske unije 1991., ali je bila i ostala dio Europe. Vrijeđa me da zaboravljate srbo-četničku agresiju na Hrvatsku, uz pomoć jugovojske, tada treće vojne sile u Europi.

Gospodo, braneći svoju slobodu i neovisnost, u Hrvatskoj je poginulo 8257 hrvatskih branitelja, 5657 civila, među njima puno djece. Još uvijek tragamo negdje za oko 1200 nestalih, a da ne spominjem milijarde i milijarde eura štete počinjene u ratu. Za jednu malu Hrvatsku od 4,3 milijuna stanovnika to je velika tragedija za koju je dijelom kriva i inertnost Europske unije, pa sam očekivala da ćete spomenuti ovaj rat nametnut Hrvatskoj 1991., makar usputno.

 
  
MPphoto
 

  Sira Rego (GUE/NGL). – Señora presidenta, yo vengo del sur, del segundo país del mundo con más fosas comunes como consecuencia de una dictadura fascista. Vengo del país plagado de plazas y calles con nombres de asesinos franquistas. Del país sin memoria que ha borrado de su vida pública lo sucedido en su historia reciente.

Llama la atención que este Parlamento, a través de esta Resolución, instrumentalice la historia y no haga ni una sola mención a lo que sucede aún en España. No hablamos solo del pasado, hablamos también del presente. Sería muy deseable que, cuando debatamos sobre memoria, también habláramos del papel que jugaron los combatientes republicanos españoles para parar al fascismo en Europa. O del ejemplo de solidaridad de las Brigadas Internacionales.

Por eso, aprovechamos la ocasión para exigir una directiva de memoria y reparación que ponga en valor la lucha antifascista, así como los fondos adecuados para la exhumación de fosas del franquismo en España. La memoria imprescindible en la Europa de hoy, plagada de nuevos fascismos, es que reconozcamos el papel de quienes se dejaron la vida para combatirlo.

 
  
MPphoto
 

  Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος (NI). – Κυρία Πρόεδρε, η σημερινή συνεδρίαση, όπως είναι φανερό, δεν αφορά τη συζήτηση ούτε για τη μνήμη ούτε για το μέλλον. Είναι ένα πραγματικό ντελίριο χυδαίου αντικομμουνισμού. Αυτό είναι! Τα αντικομμουνιστικά ψηφίσματα που κατατέθηκαν είναι κατάπτυστα, είναι προκλητικά ανιστόρητα. Πρέπει να αποσυρθούν. Πρέπει να καταψηφιστούν γιατί οι λαοί στη συνέχεια θα κρίνουν πολύ αυστηρά αυτούς που θα τους δώσουν ψήφο. Ο στόχος που κρύβεται πίσω από αυτά τα κατασκευάσματα σκοπιμότητας που νομιμοποιούν την απαγόρευση της δράσης των κομμουνιστικών κομμάτων, των κομμουνιστικών συμβόλων, της κομμουνιστικής ιδεολογίας, που γενικεύουν τις διώξεις ενάντια στους κομμουνιστές και τις λαϊκές δυνάμεις που αγωνίζονται είναι ακριβώς οι λαοί της Ευρώπης και οι αγώνες που διεξάγουν.

Σε αυτά τα ψηφίσματα πρωτοστατούν αντιδραστικές σκοταδιστικές δυνάμεις χωρών του Βίζεγκραντ και της Βαλτικής, χωρών που ηρωοποιούν τον ναζισμό ξεπλένοντάς τον, που σπέρνουν το ρατσιστικό δηλητήριο. Η καθοριστική συνεισφορά της Σοβιετικής Ένωσης στη συντριβή του φασισμού και του ναζισμού και στην αιώνια καταδίκη των εγκλημάτων τους είναι ποτισμένη με το αίμα εκατομμυρίων νεκρών, εκατομμυρίων τραυματιών, ανυπολόγιστων θυσιών του αντιφασιστικού αγώνα των λαών της Ευρώπης. Εκείνους που αγωνίστηκαν ενάντια στον φασισμό και στον ναζισμό με θράσος τους αποκαλείτε συνεργάτες του Χίτλερ. Όμως όσο βρώμικο μελάνι και αν χυθεί, η ιστορική αλήθεια θα λάμψει. Ο καπιταλισμός προκαλεί τεράστια βάσανα στους λαούς. Ο σοσιαλισμός, ένας κόσμος χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, φτώχεια και ανεργία είναι η διέξοδος, είναι το μέλλον. Την ιστορία την γράψανε οι λαοί και δεν ξαναγράφεται με ψηφίσματα. Ο αντικομμουνισμός δεν θα περάσει!

 
  
MPphoto
 

  Radosław Sikorski (PPE). – Pani Przewodnicząca! Ta debata udowadnia, dlaczego potrzebujemy tej rezolucji. Koledzy ze skrajnej lewicy mówią, że Armia Czerwona pokonała Hitlera, i to prawda. Ale nie chcą pamiętać, że Związek Radziecki przez dwa lata był sojusznikiem faszystowskich Niemiec, i nie chcą pamiętać, że reżimy komunistyczne są odpowiedzialne za śmierć około stu milionów ich własnych obywateli.

Z kolei kolega z francuskiej skrajnej prawicy mówi, że współczesna Rosja odcięła się od spuścizny Związku Radzieckiego. Niestety, to nieprawda. Dosłownie w ostatnich dniach mieliśmy oficjalne stwierdzenia władz rosyjskich, ministerstw, ambasad zaprzeczające faktom paktu z Hitlerem i inwazji Polski. A więc potrzebujemy tego dnia pamięci.

I chciałbym się zgodzić z moją poprzedniczką panią minister Anną Fotygą, że bardzo dobrym patronem takiego dnia byłby Witold Pilecki, polski oficer, który zgłosił się na ochotnika do Oświęcimia. Pomyślcie o tym. Byłby bardzo dobrym patronem takiego dnia, gdyż zamiast nagrody za swoje bezprzykładne bohaterstwo został przez władze komunistyczne zamordowany w sfingowanym procesie. A więc Pani Przewodnicząca, chciałbym poprzeć tę rezolucję.

 
  
MPphoto
 

  Petra Kammerevert (S&D). – Frau Präsidentin! Um der jungen Generation erklären zu können, wie das Heute entstanden ist, und ihnen das Rüstzeug für die Gestaltung des Morgen an die Hand zu geben, müssen wir an das Gestern erinnern. Ohne Kenntnis über die grausamen Weltkriege, die Tod, Elend und Zerstörung über uns alle gebracht haben, über die Teilung Europas durch den Eisernen Vorhang, aber auch ohne das Verständnis über die Gemeinsamkeiten zwischen den europäischen Völkern, die wir in der Kultur wiederfinden, ist es unmöglich, den Sinn unserer Staatengemeinschaft zu verstehen.

Erinnern ist aber nur dann möglich, wenn wir unser Kulturerbe schützen, Gedenkstätten fördern, wenn es Ausstellungen gibt, die Erinnern zulassen, und wir Geschichts-, Kultur-, und Musik- und Kunstunterricht an unseren Schulen in hoher Qualität anbieten. Erinnern kann ohne die nötigen Anstrengungen in der Kultur- und Bildungspolitik nicht funktionieren. Die Kürzungen, die der Rat leider in diesen Bereichen vorgenommen hat, sprechen eine andere Sprache.

Es ist für mich auch inakzeptabel, dass die designierte Kommissionspräsidentin die Begriffe Kultur und Bildung in keinem der Titel der zukünftigen Kommissare erwähnt – im Übrigen zum ersten Mal seit 20 Jahren. Das muss dringend geändert werden. Ich erwarte, dass die neue Kommission diesen Politikbereichen mehr und nicht weniger Bedeutung schenkt.

Kultur und Bildung dürfen nicht länger ein Schattendasein führen, denn ohne sie ist am Ende Erinnern nicht möglich.

 
  
MPphoto
 

  Romeo Franz (Verts/ALE). – Frau Präsidentin, liebe Kolleginnen und Kollegen! Am 1. September 1939 begann die wohl schrecklichste und unmenschlichste Zeit in Europa, die in den Grausamkeiten des Holocaust gipfelte, in dem Millionen unschuldiger Menschen – Sinti, Juden, Roma, behinderte Menschen, Zeugen Jehovas, Homosexuelle – bestialisch von den Nazis ermordet wurden.

Ein Datum in dieser Zeit, in der nationalsozialistische Bestien unsere Menschen bestialisch ermordeten, ist den Opfern und ihren Hinterbliebenen besonders im Gedächtnis: der 16. Mai 1944. An diesem Tag sollten die letzten Sinti und Roma in Auschwitz ermordet werden. Doch die Frauen und Kinder wehrten sich verzweifelt gegen die Nazis und bewaffneten sich mit Schaufeln und Stöcken und verteidigten ihr Leben. Sie erkämpften mit ihrem Aufstand einen kurzen Aufschub ihrer Ermordung, die dann am 2. August aber dennoch stattfand. Der 16. Mai soll an diesen Aufstand gegen den Rassenwahn und Nationalsozialismus erinnern, damit so etwas nie wieder passiert.

 
  
MPphoto
 

  Danilo Oscar Lancini (ID). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, il tema di una memoria europea condivisa – specialmente oggi, a 80 anni dalla firma del patto Molotov-Ribbentrop e a 30 anni dalla caduta della "cortina di ferro" – è un valore fondamentale perché i giovani non scordino mai le tragiche conseguenze dei totalitarismi del Novecento e siano in grado di dare forma al presente, giorno dopo giorno, con una piena consapevolezza delle nostre libertà.

Tuttavia il giusto impegno a trasmettere valori e prospettive comuni non può e non deve diventare lo strumento di una propaganda finalizzata alla creazione di una grigia umanità globalizzata e standardizzata.

La vera grandezza dell'Europa si trova nelle sue identità, nei suoi campanili e nel pieno rispetto tra istituzioni, enti locali e famiglie.

"Dovere della memoria" è innanzitutto quello di difendere le nostre radici cristiane e di affermare che costituiscono il principale fondamento della nostra tolleranza e non certamente un ostacolo a essa. "Dovere della memoria" è soprattutto quello di difendere i confini della nostra Europa da scellerate politiche immigrazioniste, tese allo sfruttamento degli individui e non alla loro tutela. "Dovere della memoria" è, per il mio paese, anche quello di rendere finalmente piena giustizia ai caduti delle foibe.

 
  
MPphoto
 

  Kosma Złotowski (ECR). – Pani Przewodnicząca! Chciałbym zwrócić uwagę, że spotykamy się jeden dzień po 80. rocznicy dnia, w którym pakt Ribbentrop-Mołotow wszedł w życie. Wtedy to właśnie Związek Radziecki zaatakował Polskę, która wcześniej zaatakowana została przez hitlerowskie Niemcy. Związek Radziecki mówił, że chroni ludność białoruską, ukraińską. Ta ochrona polegała na milionowych wywózkach do obozów koncentracyjnych na Syberię, ta ochrona polegała na terrorze. Szanowni Państwo. Nazizm się skończył. Związek Radziecki się skończył, ale te praktyki pozostały. Popatrzcie Państwo na Gruzję. Popatrzcie Państwo na Krym. Popatrzcie Państwo na wschód Ukrainy. Tam dzisiaj wciąż świszczą kule. Z tych wydarzeń musimy wyciągnąć wnioski dla przyszłości Europy.

 
  
MPphoto
 

  Αλέξης Γεωργούλης (GUE/NGL). – Κυρία Πρόεδρε, η μνήμη είναι ένα από τα σημαντικότερα αγαθά της ανθρώπινης κοινωνίας και για αυτό είναι συμφέρον και πρέπον να δημιουργούμε χώρους, μουσεία και μνημεία που κρατούν τη μνήμη ζωντανή και διατηρούν την ενότητα και τις ανθρώπινες αξίες ψηλά. Πρέπει όμως να προσέχουμε τι περνάει στην αιωνιότητα και τι κόσμο δημιουργούμε για τις επόμενες γενιές. Ιστορικά η οικοδόμηση της συλλογικής μνήμης έχει αποδειχθεί ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Και αυτό γιατί η ψευδοεπιστημονική φόρτιση της Ιστορίας, με σκοπό τον συναισθηματικό εκβιασμό της μνήμης, θρέφει το μίσος αντί να καλλιεργεί τον πολιτισμό. Άλλωστε η επανάκτηση της μνήμης μπορεί να είναι λυτρωτική μόνο όταν μεταλαμπαδεύεται μέσω των έργων της τέχνης και του πολιτισμού. Είναι λυπηρό, λοιπόν, να βλέπουμε να απαλείφεται η λέξη «πολιτισμός» από τα χαρτοφυλάκια των Επιτρόπων. Τι μήνυμα στέλνει αυτό στην πολιτιστική μας βιομηχανία και στους πολίτες μας που στέκονται ενωμένοι στην πολυμορφία; Αν θέλουμε να κρατήσουμε τον πολιτισμό μας ζωντανό, πρέπει να τον δημιουργούμε.

 
  
MPphoto
 

  Fabio Massimo Castaldo (NI). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, noto con rammarico che alcuni vorrebbero utilizzare questa discussione per trasformarla in una inutile bagarre su quale regime autoritario sia stato più feroce o più totalitario.

Il giorno della memoria non può e non deve essere strumentalizzato, colleghi, per dividerci sulla condanna del passato: deve sempre unirci nel proteggere il futuro. Ricordare la memoria di milioni di vittime dei totalitarismi è un antidoto per le nuove generazioni che non hanno impressi nella mente o incisi sulla pelle gli orrori del secolo scorso.

Perdersi in uno sterile scontro su quale regime sia stato più atroce non solo non è utile ma è assolutamente dannoso e deleterio per i giovani, che vengono solo confusi e distratti dal vero pericolo: l'indifferenza o peggio la condiscendenza verso personaggi autoritari che, pur di ottenere consenso popolare a buon mercato, sfruttano la via dell'odio, della rabbia, dell'ignoranza, del pregiudizio e dell'intolleranza. Con un unico fine: ottenere il potere assoluto, costi quello che costi, anche eliminare chi non si vuole conformare alla loro idea di società. Quel che prepara così bene gli uomini moderni al dominio totalitario è l'estraniazione, diceva la filosofa Hannah Arendt, mai citata abbastanza.

Per mettere in salvo le nuove generazioni di europei dalla violenza, dalla guerra e dalle ingiustizie dobbiamo preservare a tutti i costi la memoria di chi è sopravvissuto. Ma non basta ricordare: servono azioni e scelte politiche concrete veramente rispettose dei nostri valori, se vogliamo impedire la disperazione e l'estraneazione, senza incoerenze e senza tentennamenti. Perché il giorno in cui esiteremo, cari colleghi, avremo già perso.

 
  
MPphoto
 

  Traian Băsescu (PPE).(începutul intervenției nu a fost făcut la microfon) ... Pactul Ribbentrop-Molotov este unul din cele mai ticăloase acte politice din ultimele secole care au avut efecte pe teritoriul Europei.

Foarte mulți spun: „A trecut, a fost acum 80 de ani”. Vă pot spune că astăzi România trăiește încă după voința lui Hitler și Stalin. Poporul român a fost împărțit în două: o parte în România și altă parte în Republica Moldova. Vă mai pot spune că urmările Pactului Ribbentrop-Molotov au fost sferele de influență, care pentru țările din estul Europei au însemnat instaurarea comunismului. Aceste lucruri trebuie să ni le amintim și să înțelegem că Uniunea Europeană este răspunsul de astăzi care garantează democrație pentru toată Europa la ticăloșia Pactului Ribbentrop-Molotov.

 
  
MPphoto
 

  Pierfrancesco Majorino (S&D). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, il confronto sul valore della memoria è essenziale per rafforzare il progetto europeo e per scommettere sul futuro dell'Europa, soprattutto in un tempo come questo, segnato oggi da nuove spinte neonazionaliste e pure da tentativi – come si è discusso proprio ieri in quest'Aula – di mettere in discussione la democrazia europea attraverso azioni e ingerenze provenienti da forze esterne.

Discutere della memoria, infatti, in una sede straordinariamente rilevante per la democrazia mondiale come questa vuole dire riflettere sulla sua attualità. Per questo voglio che qui vengano pronunciate le parole di una donna straordinaria, Liliana Segre, superstite dell'Olocausto, sopravvissuta ad Auschwitz e oggi senatrice a vita italiana, impegnata con ostinazione a contrastare il razzismo e la deriva neonazionalista e a difendere la nostra casa comune: "Coltivare la memoria – dice Segre – ancora oggi è un vaccino prezioso contro l'indifferenza e ci aiuta, in un mondo così pieno di ingiustizie e di sofferenze, a ricordare che ciascuno di noi ha una coscienza e la può usare".

 
  
MPphoto
 

  Christophe Grudler (Renew). – Madame la Présidente, chers collègues, le devoir de mémoire est, comme son nom l'indique, un devoir pour nous, députés européens. Cela donne du sens au travail que l'on fait, et cela permet de comprendre où nous voulons aller. Les racines, c'est ce qui permet à un arbre de pousser haut et fort. Pour cela, nous devons nous donner des moyens financiers.

Le précédent programme, «L'Europe pour les citoyens», a démontré son efficacité et sa valeur ajoutée, avec 200 millions d'euros consacrés aux actions de terrain liées à la mémoire. Si la Commission européenne veut vraiment promouvoir le devoir de mémoire, Monsieur le Commissaire, elle doit s'en donner les moyens financiers. Dans le prochain cadre budgétaire pluriannuel, la Commission doit soutenir les montants proposés par le Parlement pour le nouveau programme mémoriel «Droits et valeurs».

À ce jour, le compte n'y est pas. La Commission a divisé par deux le budget «mémoire» proposé par le Parlement. Il faut réagir!

 
  
MPphoto
 

  Nicolaus Fest (ID). – Frau Präsidentin! Die europäische Erinnerungskultur ist ein wichtiges Thema, auch wenn man das an der Anwesenheit der Abgeordneten heute nicht bemerkt. Aber ohne wahre Schilderung dessen, was war, ist kein richtiges Erinnern möglich. Deshalb ist der Antrag wichtig, und er enthält auch viel Richtiges, wenn auch einige fragwürdige Behauptungen.

Vor allem aber: In den 22 Empfehlungen zur europäischen Erinnerungskultur kommt nicht einmal das Wort Jude vor. So, als seien die Juden nicht Teil der europäischen Geschichte und als seien sie nicht die Hauptopfer des nationalsozialistischen Massenmords. Selbst Auschwitz wird nur im Zusammenhang mit einem polnischen Widerstandskämpfer erwähnt.

Man begreift die Absicht, die dahintersteht, denn die Erwähnung des einzigartigen Leidens der Juden würde sofort die Frage nach der Verantwortung Europas für die Existenz Israels aufwerfen und auch nach der Politik der EU und ihrer skandalösen Unterstützung des tief korrupten Palästinenserhilfswerks der UN.

Sie wollen einen Tag der Erinnerung, um – wie Sie schreiben – der Verdrehung von Fakten entgegenzuwirken. Sie selbst verdrehen die Fakten, und zwar in Ihrer geradezu zwanghaften Weigerung, die Juden auch nur einmal zu erwähnen. Da ist der Antrag, so wie er ist, falsch, denn er verletzt die jüdischen Opfer noch einmal, indem man sie ausblendet, verschweigt und vergisst.

 
  
MPphoto
 

  Zdzisław Krasnodębski (ECR). – Pani Przewodnicząca! „Fałszywa historia jest mistrzynią błędnej polityki” – to znane powiedzenie wybitnego polskiego historyka XIX w. można odnieść też do historii II wojny światowej. To jak była i jest ona przedstawiana, miało polityczne konsekwencje (przekonujemy się też w tej debacie) i odwrotnie – to motywy polityczne prowadziły do zniekształconego obrazu przeszłości. Dlaczego tak długo wypierano z pamięci układ Hitler-Stalin? Czy nie dlatego, żeby nie przyznać, że nie byłoby II wojny światowej, gdyby nie sojusz tych dwóch ohydnych, krwawych reżimów. By nie trzeba tłumaczyć się z późniejszego sojuszu zachodnich aliantów ze Stalinem mimo wiedzy o zbrodniach takich, jak na przykład zbrodnia w Katyniu, by podtrzymać trwający ciągle mit Armii Czerwonej jako wyzwolicielki Europy, by nie tłumaczyć się z Jałty itd. To, że dziś zaczynamy mówić o tym pakcie, budzi nadzieję, że może będziemy z historii wyciągać właściwe wnioski.

 
  
MPphoto
 

  Claire Fox (NI). – Madam President, historical remembrance matters. It is too important therefore to be manipulated for political ends. This motion and the amendments seem less concerned with genuine commemoration, and more with a cynical abuse of the Second World War to fight factional battles and push contemporary agendas. We’ve got the EPP shamefully using remembrance to push an EU expansionist agenda today. We’ve got Renew promoting national educational curricula to propagandise EU federalism to young people in the here and now. Then there’s the S&D piggy backing on a historic fight for freedom against authoritarianism, to propose illiberal, authoritarian and censorious regulations to silence opponents and delegitimise them with the label ‘extremist’.

What a gross insult to the memories of real anti-Fascists, the French and Jewish resistance, the heroes of the Warsaw ghetto, the leftists who fought Franco in Spain, and the soldiers on the Russian front and on D-Day. I salute my fellow Europeans for that historic fight and note that cross-European acts of bravery are proof that cross-national solidarity existed before and is not dependent on institutionalised EU unity.

Meanwhile, the EU’s revisionist history seems highly selective in what is remembered. Lest we forget, World War II was partly a fight against expansionist empire building trampling over national borders. Let’s remember it was a World War in which millions of non-Europeans fought for freedom and democracy and went on to fight for their own self-determination and national sovereignty – two Enlightenment principles that this Parliament seems to want us to forget, and contemptuously write out of history.

While I’m forced to be here, not on my watch, I’ll remind you every time, national sovereignty it is.

(Applause)

 
  
MPphoto
 

  Андрей Ковачев (PPE). – Г-жо Председател, преди 80 години двама мракобесни диктатори подписаха документалното начало на Втората световна война и започнаха да си поделят злодейски Европа. Макар и да имат своите идеологически различия, националсоциалистическият и комунистическият режим са две лица на едно и също зло – тоталитаризма.

През 20-и век това зло донесе на нашия континент несъизмерими страдания, разрушения и милиони невинни жертви. Към края на Втората световна война донесе разгрома на единия от режимите, но другият беше оставен от световните демокрации тогава да пороби за десетилетия половин Европа. Ние сме в дълг към младите поколения да им предадем паметта за ужасите, през които е минал нашият континент.

Искам да поздравя българското правителство и Министерството на образованието за приемането на новите учебни програми в България, които най-накрая обективно отразяват събитията от 20-и век. Призовавам Комисията да предвиди адекватно финансиране за проекти, свързани със съхраняването на паметта на жертвите на всички тоталитарни режими и проучването на архивите. Нека пазим паметта и никога повече не допускаме националсоциализъм, комунизъм, фашизъм или която и да била друга тоталитарна идеология да отрови сърцата и душите на европейците.

И към колежката от Испания, която с право се притеснява, че има имена на улици на диктатори в нейната страна. Но знаете ли, че в България почти всяко второ име е на диктатор или на някой от техните поддръжници, които са довели до стотици, десетки хиляди жертви. Нека заедно да почетем паметта на всички, не само на едните – и на комунистическите жертви, и на националсоциалистическите жертви, и на фашистките жертви, всичките – и комунистическите жертви. Вие забравяте много често за това – както от екстремното ляво, така и от екстремното дясно.

 
  
MPphoto
 

  Tanja Fajon (S&D). – Hvala, predsedujoča. Strinjam se, da je pomembno spominjati se preteklosti, da bi lahko izboljšali prihodnost. A še bolj pomembno je, da teh napak v sedanjosti ne ponavljamo, saj s tem ponavljamo našo zgodovino.

Nobena od te in podobnih resolucij, ki jih je Evropski parlament sprejel že zelo veliko, ne more biti zares koristna, če sočasno dopuščamo dejanja, ki jih ta resolucija obsoja, in to so zatiranje demokracije, nespoštovanje pravne države, odrekanje pravic manjšinam in drugačnim, avtokracija, nacionalizem.

V slovenščini imamo pregovor: pometaj pred svojim pragom. Opozarjanje na napake drugih je smiselno in učinkovito le, če sami ne delamo teh istih napak.

V Evropski uniji že dolgo ne gre zgolj za lapsuse ali nevedne napake: ne, nespoštovanje dogovorjenih pravil očitno postaja sprejemljiva praksa, ki ostaja nekaznovana.

Od nove predsednice Evropske komisije in od nas zato v oktobru med zaslišanji pričakujem temeljito razpravo o vsebini, poimenovanjih in nosilcih resorjev – od tega bo namreč odvisno naše delo in prihodnost naših državljanov.

 
  
MPphoto
 

  Petras Auštrevičius (Renew). – Madam President, I strongly believe that the European Union is a project of the future. It brings democratic European nations together. However, while looking into the future, we need to draw comprehensive conclusions from our common past. Our past was often about wars, destruction, totalitarianism and atrocities which destroyed lives irreversibly. Post—war reconciliation enabled us to achieve stability, confidence and cooperation.

But let’s be sincere. The process is not over yet. Such examples as the recent statement by Russian senior official, Sergei Ivanov, denying Soviet occupation of the Baltic States is a great reminder of the surviving approach of denial and unacceptable attempts to rewrite history. Grounds for the future cooperation of European nations are laid today in the history classes of our schools and cross—border cooperation initiatives. That’s why I am calling for greater investment in European remembrance based on mutual understanding, studying, teaching our joint history and nurturing our European way of life.

 
  
MPphoto
 

  Patryk Jaki (ECR). – Pani Przewodnicząca! Mamy za sobą 80. rocznicę wybuchu drugiej wojny światowej, kiedy Polska została zaatakowana przez Niemcy i Związek Sowiecki, i o czym wiele osób nie chce pamiętać, zdradzona również przez państwa, z którymi miała podpisaną umowę. Polacy za to, że byli honorowi i nie kolaborowali z Hitlerem, jak wiele państw, ponieśli straszliwe straty. Zniszczone miasta, spaloną stolicę, rzeź Woli, o której jeszcze wielokrotnie tutaj w tej Izbie będę przypominał. Zniszczono i zrabowano ok. 50% dóbr kultury. Zniszczono nam 75% zasobów kolei, 65% zasobów energetyki, 70% przemysłu chemicznego, poligraficznego i innego. Straty majątkowe polskiego narodu wynosiły prawie 38% zasobów z 1939 roku. Dla porównania Francja czy Wielka Brytania to były straty na poziomie 1%, nie prawie 40%. Wymordowano nam 35% lekarzy, naukowców, prawników, nasza elita została wymordowana w Katyniu, w Miednoje. Straciliśmy prawie 6 milionów obywateli, w tym 3 miliony obywateli pochodzenia żydowskiego. W zamian za to Polska została zdradzona i oddana Związkowi Sowieckiemu na długi czas. Taki los, który spotkał Polskę za to, że zachowała się honorowo, będzie jeszcze długo wyrzutem sumienia dla wielu, którzy dzisiaj chcą zwracać Polsce uwagę, jest to szczególne, jeżeli chodzi o postępowanie historyczne.

 
  
MPphoto
 

  Kinga Gál (PPE). – Elnök Asszony, Biztos Úr! A mai vitával a kommunista és a nemzeti szocialista diktatúrák áldozataira emlékezünk. Mi, magyarok és a közép-kelet-európai nemzetek jól ismerjük mindkét szégyenletes diktatúra által elkövetett galádságokat. Mégis sajnálattal tapasztaljuk, hogy az egységes Európában a kommunizmus tetteiről aránytalanul kevés szó esik. Pedig a kommunisták nagyszüleim generációjának egész életét tönkretették, jelenét ellopták. Egyvalamit mégsem tudtak elvenni tőlük: a tartást, a mindent túlélő hitet a jövőben.

Ez teszi igazán erőssé Közép-Kelet-Európa nemzeteit. Meg kell ismerni a közép-kelet-európai történelem ezen korszakát és ébren kell tartani emlékét ahhoz, hogy meg lehessen érteni a posztkommunista nemzetek mai valóságát. Ahhoz, hogy Európa egysége valóban megvalósuljon, a kommunizmus gaztetteinek valóságát ugyanilyen szinten el kell ismerni és el kell ítélni. Ez az empátia még mindig hiányzik Európa azon szerencsésebb feléből, ahol nem kellett végigszenvedni a kommunizmus zsarnokságát is. Elkeserítő, hogy a kommunizmus elítélése még mindig elkenhető és megosztó lehet, itt, a Parlamentben is, és a hangsúlyt igyekeznek elterelni a probléma lényegéről. Pedig Európa nem lehet egységes addig, amíg nem lesz konszenzus ebben a kérdésben.

 
  
MPphoto
 

  Laurence Farreng (Renew). – Madame la Présidente, cette résolution sur la mémoire européenne soulève la question du Patrimoine européen et des lieux de mémoire.

Nous voulons célébrer la mémoire européenne, et pour cela, nous avons besoin de lieux. Les musées, les monuments aux morts, les mémoriaux sont autant de sites qui font la géographie de notre mémoire. Notre Union a le devoir de les entretenir, de les protéger, de les valoriser, afin que les citoyens puissent se référer à des lieux et des sites concrets, afin aussi que ceux-ci continuent d’inspirer notre action et d’être transmis aux jeunes générations, par des moyens de communication adaptés, modernes et intégrés à nos programmes éducatifs nationaux.

Les initiatives existent, comme le Label du patrimoine européen ou les Journées européennes du patrimoine, qui ont lieu ce week-end. Mais il nous faut plus de volontarisme dans la protection de ces monuments qui, en rappelant les tragédies du passé, fondent nos droits et nos valeurs. À l’heure où l’on constate une inquiétante résurgence des mouvements extrémistes, les mémoires européennes doivent inspirer l’avenir de l’Europe, de manière visible et vivante.

 
  
MPphoto
 

  Beata Kempa (ECR). – Pani Przewodnicząca! Ta rezolucja będzie moim zdaniem jednym zawołaniem: „Nigdy więcej paktów Ribbentrop-Mołotow, nigdy więcej Katynia, nigdy więcej obozów śmierci, zagłady milionów ludzi! Słowem: nigdy więcej wojny!” I to powinniśmy mieć w sercach, i dzisiaj też podczas tej debaty: szacunek, partnerstwo i zrozumienie.

Mój kraj dzisiaj jest w Unii Europejskiej, ale wtedy był krwawą ofiarą dwóch najpotworniejszych totalitaryzmów w dziejach świata. Takie kraje jak Polska wciąż odczuwają skutki wojny i półwiecznej sowieckiej dominacji. Nie wszystko jeszcze zreformowaliśmy, niestety podejmowane przez nas próby nie zawsze są akceptowane. Dlatego dzisiaj wartości, których kiedyś zabrakło, te wartości powodowały niepotrzebne i groźne konflikty.

Ale Europa to nie tylko Unia. I trzeba dzisiaj jasno i wyraźnie powiedzieć, że zbrojny konflikt na Ukrainie powinien być przedmiotem naszej troski. Polska gościła dzieci, sieroty. W XXI wieku w Europie są sieroty wojenne! Do takich sytuacji nigdy nie powinno dojść i też powinniśmy o tym rozmawiać.

 
  
MPphoto
 

  Sandra Kalniete (PPE). – Priekšsēdētājas kundze, komisāra kungs, kolēģi! Ribentropa - Molotova pakts miljoniem eiropiešu, arī man ir dziļi personīgs stāsts. Jo pēc asiņainā Otrā pasaules kara tautām, kuras bija ieslodzītas aiz dzelzs priekškara, nāve un represijas turpinājās vēl gadu desmitiem.

Trīs mani vecvecāki ir aprakti padomju gulagā. Mana māte Sibīrijā ir nomocījusi septiņpadsmit gadus, bet tēvs astoņus, un es tur esmu dzimusi. Tādu likteņu Baltijas valstīs ir daudz. Tomēr Baltijas valstu tautas ir pratušas savas ciešanas un zaudējumus pārvērst uzvarā.

Pirms trīsdesmit gadiem 23. augustā 2 miljoni baltiešu sadevās rokās un izveidoja 650 kilometrus garu Baltijas ceļu. Tā mēs atgādinājām pasaulei savas tiesības atgūt mums atņemtās valstis un brīvību. Tā Baltijas ceļš kļuva par mūsu tautu atgriešanās ceļu Eiropā. Tāpēc vēsture ir jāzina, lai nepadotos un ticētu nākotnei un taisnīgumam. Tāpēc es cieši ticu, ka reiz Ukraina atgūs nelikumīgi anektēto Krimu. Paldies!

 
  
MPphoto
 

  Željana Zovko (PPE). – Poštovana predsjedavajuća, 80 godina je prošlo otkad su se dvije totalitarne ideologije složile u zajedničkom tajnom paktu Molotov-Riebbentrop dijeleći Europu u sfere interesa i time otvarajući put za početak jednog od najkrvavijih ratova koje je Europa doživjela. I ove godine smo 23. kolovoza obilježili ukapajući žrtve dosada neistraženih grobnica. Šezdeset godina nakon rata one ostaju kao opomena na ono što pomračenje svijesti i jednoumlje može donijeti Europi. Slom fašizma, nacizma i komunizma donio je slobodu i demokraciju koju danas neki u Europi uzimaju zdravo za gotovo.

Rad na istini i rasvjetljenju svega onoga što je ostalo iza ovih jednoumlja je jedini način na koji možemo doći do pomirbe, individualne i slijedom nje kolektivne. Užas i nasilje koje su ove mračne ideologije ostavile iza sebe započevši savez pod okriljem mraka i tajnih dogovora mora biti rasvijetljen za sve generacije kako bi se spoznale posljedice tiranije i jednoumlja.

 
  
MPphoto
 

  Michaela Šojdrová (PPE). – Paní předsedající, dámy a pánové, je naší povinností připomínat si smutné události právě proto, aby nebyly zapomenuty, aby se v budoucnosti nemohly opakovat lidské tragédie celých národů. 1. září byla zahájena druhá světová válka napadením Polska. Následně Polsko bylo napadeno Sovětským svazem. A trvalo dlouhých šest let, než se podařilo druhou světovou válku ukončit. Ale pak začala další diktatura a další země trpěly 45 let pod diktaturou komunistickou. Velké dědictví nenávisti, utrpení, smrti, zmařených životů si neseme dodnes. A tak, jak tady řekli předřečníci, je potřeba to připomínat tam, kde nezažili tuto formu diktatury.... (předsedající řečnici přerušila)

 
  
MPphoto
 

  President. – Just a second, we have no interpretation for the moment, we will try to arrange this. Maybe you can carry on a little bit and we will see if it works?

 
  
MPphoto
 

  Michaela Šojdrová (PPE). – Paní předsedající, já tedy zopakuji, že obě diktatury byly stejně strašné. Pro udržení naší jednoty a rozmanitosti musíme připomínat, jaké události k tomu vedly, a musíme také připomínat to, že je zde Ukrajina, která je okupována, trpí dezinformacemi ze strany Moskvy a okupací, a proto je naší morální povinností podpořit a přiblížit Evropské unii Ukrajinu, právě vzhledem k té strašné historii, kterou si dnes připomínáme.

 
  
MPphoto
 

  Isabel Wiseler-Lima (PPE). – Madame la Présidente, chers collègues, une Europe divisée en deux, où, d'un côté du mur, les peuples étaient libres et, de l'autre, les gens étaient empêchés de s'exprimer et de se déplacer librement, telle était ma jeunesse. Ce n’était pas de l'histoire, mais une réalité quotidienne qui, de part et d’autre du rideau de fer, marquait les esprits.

Je me rappelle le sentiment d'injustice ressenti face au caractère arbitraire de cette ligne de partage, issue de la Deuxième Guerre mondiale, et la chance que j'avais d'être du côté de la liberté. On m'a décrit la Seconde Guerre mondiale et ses atrocités. Je me rappelle l'horreur ressentie par l'adolescente que j'étais quand j'ai découvert, lors d'une visite d'un camp de concentration, les atrocités commises durant cette guerre.

Or, aujourd'hui, il semblerait que, les années passant, la réalité des exterminations, l'inhumaine utilisation d'êtres humains, comme s'ils étaient un quelconque matériau, se trouve recouverte d'une sorte de voile atténuant, allant même jusqu'à permettre la négation de l'existence de ces réalités. Ceci est inacceptable! La mémoire de notre histoire n'est pas seulement un devoir de respect envers ceux qui ont péri et souffert, mais également une façon de lutter contre les extrémismes de tous bords qui, aujourd'hui, prennent une ampleur inquiétante.

Notre histoire nous impose à nous, Européens, un devoir de mémoire. Nous devons instruire nos jeunes sur ce qui s'est passé, et nous devons rester vigilants si nous voulons nous protéger d'un avenir qui pourrait répéter les crimes du passé.

 
  
  

Puhetta johti HEIDI HAUTALA
varapuhemies

 
  
MPphoto
 

  Andrzej Halicki (PPE). – Pani Przewodnicząca! Rezolucja, którą, mam nadzieję, jutro przyjmiemy, a której jestem współautorem, oczywiście tkwi korzeniami w historii, ale musimy wyciągnąć wnioski na przyszłość z tych dramatycznych w skutkach wydarzeń kosztujących życie milionów ofiar. Pakt Ribbentrop-Mołotow, który jest symbolem sojuszu dwóch totalitaryzmów, nie może być zapomniany i musi stanowić naukę na przyszłość, bowiem wszyscy, którzy ignorują radykalizmy, nacjonalizmy rzeczywiście pozwalają na to, żeby to co wydarzyło się w Europie dwudziestego wieku, te dramaty mogły powtórzyć się w przyszłości. Nie wolno na to pozwolić, nie ma na to zgody.

Dlatego apeluję do wszystkich, by reagować na rodzące się w niektórych społeczeństwach (widzimy to także w Polsce, która wczoraj obchodziła 80. rocznicę napaści rosyjskiego komunizmu, który próbował pozbawić Polaków wolności i tożsamości) skrajne ruchy, które używając symboliki totalitarnych systemów, fałszując historię, używając propagandy, czasem także czynią to populistyczni politycy, no po prostu, krótko mówiąc, burzą ten historyczny obowiązek Europejczyków budowania Europy bezpiecznej, wolnej od totalitaryzmów, wolnej od tych zagrożeń, które stanowić może nowy pakt egoizmu i nacjonalizmu. Tej wolności w Europie musimy bronić, ostro reagując na radykalizm.

 
  
MPphoto
 

  Puhemies. – Sitten siirrymme puheenvuorolistan ulkopuolisiin pyyntöihin ja niitä on nyt niin paljon, että voin myöntää niistä ehkä alle puolet, viisi kappaletta. Itse asiassa niitä on 15 ja istunto on jäljessä.

 
  
  

Pyynnöstä myönnettävät puheenvuorot

 
  
MPphoto
 

  Isabel Benjumea Benjumea (PPE). – Señora presidenta, señor comisario, claro que es importante que la sociedad europea no olvide su pasado. Es necesario recordar, conocer y aprender de nuestra historia, con sus luces y sus sombras. Recordar y honrar a las víctimas. Y la importancia de recordar aquello por lo que se luchó, que es por la libertad de la que todos disfrutamos.

Pero, señorías, quisiera alertarles de algo que observo con mucha preocupación. Y es alertarles de que no nos corresponde a nosotros la tarea de escribir la historia. Los políticos no debemos imponer un único relato de la historia. No se puede utilizar la historia como arma política.

Sé bien de lo que les hablo, porque esto es lo que está tratando de hacer la izquierda española desde hace unos cuantos años, con la Ley de Memoria Histórica, en España. No se puede imponer por una ley un único relato de la historia. La misión de escribir la historia es labor de los historiadores, señorías, de los historiadores.

Nuestra labor, la suya y la mía, es garantizar que los historiadores puedan trabajar en un marco de libertad. Y, por otro lado, la educación. La educación en humanidades de las nuevas generaciones. Son las humanidades las que forman el juicio y la capacidad crítica que dotan a las personas de las herramientas para razonar y buscar la verdad.

 
  
MPphoto
 

  Jackie Jones (S&D). – Madam President, the Commissioner asked the question: how do you remember and honour the past, a past filled with war and conflict and borders? Well, in my opinion as a human-rights lawyer for over 25 years, I would suggest that we respect human rights and human dignity.

How do we do that? We respect the rule of law, we respect human life, we respect freedom of association and speech, and we respect living a life in dignity, for older people, for children, for individuals in all their diversity, not excluding anyone. It means enabling human dignity through economic prosperity and a freedom to live the way we wish to.

How do we do this? It is enshrined in our human rights instruments that came on line after the Second World War: the European Convention on Human Rights, the UN Charter, all of the international conventions that we have at the moment, and our European Charter of Human Rights. And, of course, finally, for Britain to stay in the EU.

 
  
MPphoto
 

  Joachim Stanisław Brudziński (ECR). – Pani Przewodnicząca! Panie Komisarzu! Wczoraj w Polsce obchodziliśmy 80. rocznicę sowieckiej agresji, a dziesięć lat temu, w 70. rocznicę na Westerplatte, w 70. rocznicę wybuchu II wojny światowej, premier Federacji Rosyjskiej relatywizował powody wybuchu II wojny światowej, odwołując się do niesprawiedliwości traktatu wersalskiego.

Minister spraw zagranicznych Mołotow po agresji sowieckiej Rosji na Polskę użył takiego określenia pod adresem Polski po rosyjsku ypoдливoе детище, co w tłumaczeniu znaczy pokraczny bękart.

Wczoraj, przedwczoraj mogliśmy usłyszeć z ust rosyjskich polityków kolejną próbę relatywizowania historii. Mówimy o przeszłości Europy w kontekście jej przyszłości, ale ta przyszłość musi być oparta na prawdzie, a prawda wygląda następująco: nie byłoby współczesnej Europy, gdyby nie filozofia grecka, prawo rzymskie i wartości wywiedzione ze Starego i Nowego Testamentu, czyli chrześcijaństwo. Jan Paweł II zostawił nam patronkę Europy, zakonnicę pochodzenia żydowskiego zamordowaną w Auschwitz-Birkenau. Wtedy świat nie brał pod uwagę głosu rotmistrza Pileckiego, nie brał pod uwagę głosu Jana Karskiego, Jana Nowaka-Jeziorańskiego.

Nie pozwólmy, abyśmy w ramach kolejnego totalitaryzmu, już tym razem nie sowieckiego, nie nazistowskiego, dopuścili do totalitaryzmu politycznej poprawności opartej...

(Przewodnicząca odebrała mówcy głos.)

 
  
MPphoto
 

  Sandra Pereira (GUE/NGL). – A deplorável tentativa de equiparar fascismo e comunismo absolve e silencia os crimes do nazi-fascismo e as coniventes responsabilidades das grandes potências capitalistas que, com o Tratado de Munique, entre outros, abriram caminho ao início da Segunda Guerra Mundial e à invasão da União Soviética.

Uma cumplicidade que hoje persiste. Pretendem apagar o contributo decisivo dos comunistas para a derrota do nazi-fascismo. O seu contributo para a libertação dos povos, como no meu país, Portugal, com a Revolução dos Cravos que pôs fim ao regime fascista.

Pretendem apagar o seu papel no avanço das condições de vida dos trabalhadores, mas pretendem mais, pretendem abrir caminho para legitimar e generalizar a perseguição e proibição de partidos comunistas, como ocorre já em vários Estados-Membros ou na Ucrânia, com a cumplicidade da União Europeia.

Ao mesmo tempo toleram a reabilitação e o elogio histórico do fascismo.

Esta revisão histórica visa, obviamente, desviar atenções de permanente confronto da União Europeia com as aspirações dos povos e o desenvolvimento de tendências e práticas repressivas de limitação a direitos e liberdades.

 
  
MPphoto
 

  Κωνσταντίνος Παπαδάκης (NI). – Κυρία Πρόεδρε, με πρωτόγονο αντικομμουνισμό και ανιστόρητο βιασμό της αλήθειας η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρωκοινοβούλιο επιχειρούν να αθωώσουν τον φασισμό. Συμπλέετε με όσους στις χώρες του Βίζεγκραντ και της Βαλτικής αποδίδουν τιμές στους συνεργάτες των ναζί και έχουν το θράσος να αποκαλούν «εγκληματίες» και «συνεργάτες του Χίτλερ» τους κομμουνιστές, τη Σοβιετική Ένωση, που πρωτοστάτησαν στην πάλη των λαών για να ξεριζώσουν το τέρας του φασισμού στην Ευρώπη.

Η Ιστορία έγραψε ότι συνεργάτες των ναζί ήταν τα μονοπώλια που η Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίζει και άνοιξαν τον δρόμο στον Χίτλερ. Ήταν αστικές κυβερνήσεις όπως του Vichy στη Γαλλία, των «Κουίσλινγκς» στην Ελλάδα. Η προκλητική εξίσωση του κομμουνισμού με το έκτρωμα-γέννημα του καπιταλισμού, τον φασισμό, δεν θα περάσει! Ματαιοπονείτε αν νομίζετε ότι με ιστορικές αθλιότητες και παχυλά κονδύλια θα νομιμοποιήσετε απαγορεύσεις, διώξεις σε βάρος των κομμουνιστών και θα αποτρέψετε ότι ο σοσιαλισμός είναι το μέλλον του κόσμου. Αποσύρετέ το τώρα! Κάθε ευρωβουλευτής οφείλει να καταψηφίσει αυτή την προσβολή στην Ιστορία χαραγμένη με το αίμα των λαών.

 
  
 

(Pyynnöstä myönnettävät puheenvuorot päättyvät)

 
  
MPphoto
 

  Dimitris Avramopoulos, Member of the Commission. – Madam President, dear colleagues, let me start by expressing my thanks for this lively and very interesting debate, which proved to be very timely. As you know, every year the Commission marks 23 August as the day when we honour the memory of the millions of victims of all totalitarian regimes. Totalitarianism is not about ideology or colour – it is about authoritarian mentality, practice and methodology. Totalitarianism is an enemy of democracy, freedom and human dignity.

Our duty is to keep those memories alive to inspire and guide new generations in defending fundamental rights, the rule of law and democracy. We firmly stand together against whatever threatens the values of our European democracy. I see here in this House a collective and democratic commitment to defend, uphold and safeguard the European project.

This European project was started in the aftermath of the Second World War, when wise and determined leaders – although it was very fresh in their memories what they had experienced just some years ago – took the historical decision to lay the foundations and to create a wider space of liberty, peace, democracy and stability. It is exactly what we Europeans are enjoying today.

However, we should never take this for granted. It is our duty to take this project forward. Today we know that certain challenges are putting the European Union into question. Now is the moment to show leadership towards our citizens. We must never forget both the privilege and the responsibility that we have inherited from our founding fathers and the previous generations. This is why it is paramount not only to remember, but also to ensure that history is not repeated.

If we ignore, or fail to understand or read history, we cannot draw lessons from the past. This is the biggest threat to our future that we are facing. This was the consequence in the past, when history was indeed ignored.

Today’s debate gives me hope, because I know how committed this institution is, together with the European Commission. Together we must uphold our duties towards our citizens. While some may try to make us believe that our citizens are losing faith or the connection with the European Union, we know that the opposite is true. In fact, we have data telling us that, on average, more than 70% of the citizens of Europe feel that they are EU citizens, while at the same time being attached to their homelands, to their nations. This figure has been steadily increasing, even since 2012, when it was at the level of 61%. We need to continue working together towards making all citizens of this Union feel like European citizens. By working together, I mean involving the whole society from all corners and strata.

Cooperation is in our European spirit, and synthesis is at the core of our democracy, because being European is not just a nice pleasant motto, it is the essence of tolerance, pluralism and solidarity. It is the recognition of our common values and humanity, as well as our common will and determination to live in a fair, free and peaceful world.

It is the embracement of diversity, multilingualism and respect for different cultures, identities and traditions. It is to care for each other, to love our own nation, to respect our neighbours, to share the feelings of belonging in our European family.

I hope that these efforts will be sustained with your support for a Union that remembers its past, draws lessons from it and does not revert to it – a Union that shatters silence, empowers unity and shines as a global beacon and as a unique paradigm of solidarity among citizens, communities and nations.

 
  
MPphoto
 

  Tytti Tuppurainen, President-in-Office of the Council. – Madam President, honourable Members, ladies and gentlemen, we need to learn a lot from our history in these times where our common values are fragile and need to be upheld.

Together, we must now tackle the rise of extreme ideas and, for instance, the rise of anti—Semitism across Europe. This is a common challenge to all of us. Raising awareness and ensuring appropriate information are key elements for fighting against extremism and disinformation. Education can be a powerful tool in this respect, and we need to continuously make efforts to safeguard our free societies. Our youth, the generations to come, need to remember and learn from the mistakes made in our common history.

The future of Europe should be based on common values, mutual understanding of our diverse traditions, and shared awareness of the history of Europe, including totalitarianism.

Let’s keep our garden of rule of law maintained. Thank you very much, once again, for your engagement in this highly important topic. Thank you, ladies and gentlemen.

 
  
MPphoto
 

  Puhemies. – Olen vastaanottanut neljä työjärjestyksen 132 artiklan 2 kohdan mukaisesti käsiteltäväksi jätettyä päätöslauselmaesitystä.

Keskustelu on päättynyt.

Äänestys toimitetaan torstaina 19. syyskuuta 2019.

Kirjalliset lausumat (171 artikla)

 
  
MPphoto
 
 

  Andrea Bocskor (PPE), írásban. – A XX. század legsúlyosabb emberiség elleni bűntetteit a náci és a kommunista totalitárius rendszerek követték el. Többmillió ember vesztette életét, vagy szenvedett a deportálások, bebörtönzések során. A múlt ezen bűneiről igenis beszélni kell, tanítani történelemórán és emlékeztetni, hogy soha többé ne fordulhasson ismét elő. A náci bűnök többsége napvilágra került, megtörtént a felelősségre vonás, az áldozatokat kárpótolták, a kommunizmus áldozatairól viszont kevés szó esik. Ilyen például a kárpátaljai magyar közösség is, melynek 18-50 év közötti férfilakosságát 1944-ben a megszálló szovjet hatalom, a kollektív bűnösség elvére hivatkozva úgynevezett „málenkij robotra”, kényszermunka-táborokba deportálta, ahonnan csak nagyon kevesen tértek vissza élve. A Szovjetunió idejében ez tabu téma volt! Pedig jelen tudásunk szerint 27-30 ezer ember esett áldozatul, akiket azóta se rehabilitáltak, nem kárpótoltak és még bocsánatot sem kértek tőlük. Ezért üdvözlöm a határozat szövegét és remélem, az európai integráció és megbékélés része lesz ezen áldozatok rehabilitációja is!

 
Poslední aktualizace: 8. listopadu 2019Právní upozornění - Ochrana soukromí