Volledig verslag van de vergaderingen

Donderdag 19 september 2019 - Straatsburg

4.1. Situatie in Turkije, in het bijzonder het afzetten van gekozen burgemeesters

  Πρόεδρος. – Το πρώτο σημείο στην ημερήσια διάταξη είναι η συζήτηση επί επτά προτάσεων ψηφίσματος σχετικά με την κατάσταση στην Τουρκία, ιδίως την απομάκρυνση εκλεγμένων δημάρχων (2019/2821(RSP)).

Πριν κηρύξω την έναρξη αυτής της συζήτησης, θα ήθελα να σας ανακοινώσω ότι, κατά τη διάρκεια της συνόδου της Ολομέλειας αυτή την εβδομάδα, δοκιμάζεται η λειτουργία ενός νέου συστήματος που επιτρέπει στους βουλευτές να εγγράφονται ηλεκτρονικά για τη διαδικασία catch-the eye και για τη διαδικασία ερώτησης με γαλάζια κάρτα.

Έχετε ήδη λάβει μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου πληροφορίες σχετικά με τη χρήση αυτού του συστήματος και στα έδρανά σας υπάρχουν και οι σχετικές γραπτές οδηγίες. Μπορείτε να υποβάλετε το αίτημά σας για παρέμβαση στη συζήτηση, χρησιμοποιώντας τα ειδικά πλήκτρα στο μηχάνημα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.

Σημειώστε επίσης ότι, παράλληλα με τη χρήση του ηλεκτρονικού συστήματος, θα υπάρχει επίσης η δυνατότητα να υποβάλετε το αίτημά σας με τη συνήθη πρακτική (δηλαδή, υψώνοντας ένα λευκό φύλλο χαρτιού ή υποβάλλοντας αυτοπροσώπως το αίτημα κατά την έναρξη της συζήτησης στους συναδέλφους της Ολομέλειας για τη διαδικασία «catch-the-eye»· και υψώνοντας μια γαλάζια κάρτα για τη διαδικασία της «ερώτησης με γαλάζια κάρτα»).

Το ηλεκτρονικό αυτό σύστημα θα δοκιμαστεί κατά τη διάρκεια διαφόρων συζητήσεων.

Για αυτό, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω να έχετε πάντα μαζί σας την κάρτα ψηφοφορίας για να μπορείτε να χρησιμοποιείτε το σύστημα.

Το σύστημα αυτό θα δοκιμαστεί και στη διάρκεια της συζήτησης που ξεκινά αμέσως τώρα και όπως προείπα είναι η κατάσταση στην Τουρκία και ιδίως η απομάκρυνση εκλεγμένων δημάρχων.

  Sergey Lagodinsky, Verfasser. – Herr Präsident, liebe Kolleginnen, liebe Kollegen! Wenn ich Ihnen einen Rat geben darf: Gehen Sie einen Block weiter zum Sitzungssaal des Europäischen Gerichtshofs für Menschenrechte und hören Sie sich die Anhörungen dort an! Ich habe das gestern gemacht. Da geht es nicht um Entschließungen, da geht es um Menschen und um ihre Freiheit. Ich habe gestern in die Augen von Frau Demirtaş schauen können, der Frau, die um die Freiheit ihres Mannes kämpft.

Heute geht es nicht um Demirtaş, es geht um vier Bürgermeister und Bürgermeisterinnen aus der Türkei, die abgesetzt worden sind, obwohl sie demokratisch gewählt worden sind. Heute geht es um Adnan Selçuk Mızraklı, um Ahmet Türk, um Bedia Özgökçe.

Heute geht es aber um mehr als 400 weitere Menschen ohne Amt und Würden, die genauso verhaftet worden sind in dieser Verhaftungswelle. Heute geht es auch um Canan Kaftancıoğlu, um die CHP-Vorsitzende in Istanbul, die wegen eines Tweets aus dem Jahre 2012 – 2012! – verurteilt worden ist. Und ja, heute in dieser Entschließung geht es auch um die Sicherheit von Menschenrechtsverteidigern, von Menschen, die sich für andere Menschen einsetzen und ihre Freiheit und ihre Sicherheit riskieren. Zum Beispiel Veysel Ok, der gerade gestern verurteilt worden ist, weil er die Justiz beleidigt hat, als Anwalt die Justiz nicht beleidigen durfte.

Es geht aber in dieser Entschließung auch um viel mehr: Es geht um die Beziehungen zwischen der EU und der Türkei. Wie stellen wir uns die Zukunft dieser Beziehung vor? Diese Zukunft ist schwierig, aber in dieser Zukunft kann es nicht dazu kommen, dass 20 % aller Insassen in türkischen Gefängnissen wegen Terrorvorwürfen die Zeit dort absitzen, ohne dass diese Vorwürfe richtig belegt sind.

Diese Zukunft muss aber europäisch bleiben. Und darum lohnt es sich, auch mit der türkischen Regierung zu streiten, denn die Gesellschaft in der Türkei ist bunt, ist freiheitsliebend. Es lohnt sich, um ihre Menschenrechte zu kämpfen.

Ich weiß, dass hier nicht alle dieser Ansicht sind, aber ich glaube, dass es wichtig ist, die europäische Perspektive mit der Türkei weiter zu verteidigen. Diese Perspektive wird aber auf einer klaren gemeinsamen Grundlage aufgebaut, und diese Grundlage ist Respekt füreinander, aber auch unbedingter Respekt für Menschenrechte und Rechtsstaatlichkeit. Darum geht es in dieser Entschließung.

  Nacho Sánchez Amor, Autor. – Señor presidente, quiero mostrar mi satisfacción por el hecho de que haya sido fácil llegar a un acuerdo en esta propuesta de Resolución con los otros grupos, y yo creo que ha sido fácil llegar a un acuerdo porque el grado de deterioro de los derechos humanos cada vez hace más difícil buscar coartadas o justificaciones a lo que está pasando en Turquía. Es obvio, ya para todo el mundo, que el sistema penal turco es un dispositivo utilizado y, a veces, diseñado para acallar la crítica política. En este momento, los grupos estamos preocupados por lo que ha pasado con la destitución gubernativa/administrativa de varios alcaldes y su sustitución por el mismo Gobierno, por mandatarios no elegidos designados por el Ejecutivo. Quiero subrayar que no se trata de limitaciones de los derechos tras un proceso judicial. No, se trata de la simple remoción de un alcalde, recién elegido por sus conciudadanos, por parte del Gobierno, es decir, por parte de un partido competidor, y la designación para ese puesto de un mandatario de ese mismo partido.

No hay, por tanto, ni proceso, ni juez, ni garantías. Y, además, ese procedimiento se utiliza para amenazar a otros alcaldes, como ha sido el caso del alcalde socialdemócrata de Estambul, que ha tenido que ganar dos veces las elecciones para que el poder haya entendido que su apoyo popular era mucho mayor. Pero quiero señalar, que, además, con el caso de estos alcaldes del HDP no se trata de una cuestión de solidaridad partidaria, lo que hacemos es una defensa de la democracia local en Turquía, sean cuales sean las siglas de los alcaldes que se vean afectados por estas situaciones.

Miren, señorías, están pasando muchas cosas en Turquía. La inseguridad del poder para mantener el control de la sociedad es cada vez más obvia. Yo creo que la Unión Europea tiene que repasar sus mecanismos de trabajo en Turquía, porque cada vez se abren en el país más espacios de esperanza.

  Abir Al-Sahlani, författare. – Herr talman, ärade kollegor! Jag vill börja med att tacka alla grupper och deras representanter för ett jättebra samarbete och goda förhandlingar där vi höll den här resolutionen väldigt fokuserad på det som är viktigt och som pågår just nu.

Den här resolutionen handlar inte bara om det faktum att CHP:s lokala ordförande i Istanbul, som vann valet i staden Istanbul, har fått nio år och åtta månaders fängelse för inlägg på sociala medier. Inlägg som i andra länder inte hade fått några juridiska påföljder. Det handlar också om de avsatta borgmästarna i städerna Diyarbakir, Mardin och Van. Den här resolutionen pekar också på en oro vi har från Europaparlamentets håll kring den djupare, bredare problematiken med demokratins utmaningar, med människorättsförföljelse, med förföljelse av oppositionspolitiker, av maktmissbruk, av missbruk av användningen av antiterrorlagstiftningen.

Turkiet är ett viktigt land för EU. Men det kommer också att vara en central utmaning i EU:s utrikespolitik. Jag hoppas att vi inte kommer att behöva ha en lång rad av sådana här resolutioner om Turkiet. Men jag är beredd och Renew-gruppen är beredd att om och om igen ta upp Turkiet på dagordningen när man kränker mänskliga rättigheter, när man kränker rättsstatens principer och de demokratiska principerna. Jag hoppas att vi här i Europaparlamentet idag röstar ”ja” till den här resolutionen och jag hoppas att vi stödjer den demokratiska utvecklingen i Turkiet och de demokratiska krafterna.

  Özlem Demirel, Verfasserin. – Herr Präsident, meine Damen und Herren! Es gab in der Tat eine Kommunalwahl in der Türkei. Die Bevölkerung hat gewählt, hat sich entschieden. Und was passierte im Anschluss? Die gewählten Bürgermeisterinnen und Bürgermeister konnten ihr Amt nicht ausüben, die Kommunen wurden unter Zwangsverwaltung gestellt. Ich sage ganz klar: Das ist undemokratisch, das ist inakzeptabel, und das müssen wir auch genau so aussprechen.

Doch nicht nur das; die AKP-Regierung greift auch verstärkt PolitikerInnen der CHP an. Frau Canan Kaftancıoğlu wurde schon genannt, die Vorsitzende der CHP Istanbul, die wegen irgendwelcher Tweets – ich wiederhole: wegen irgendwelcher Tweets – zu knapp zehn Jahren Haft verurteilt wurde. Welch ein Wahnsinn!

Derzeit sind in der Türkei zum Beispiel über 5 000 HDP-Mitglieder hinter Gittern: verhaftete Journalisten, Oppositionelle, KritikerInnen. Denen geht es nicht gut. Zu den bekanntesten dieser Politikerinnen und Politiker zählt Selahattin Demirtaş; dem gehört natürlich auch meine Solidarität.

Das alles passiert, und Herr Erdoğan agiert derzeit nicht aus der Situation der Stärke heraus, sondern eher aus der Schwäche, denn bei den Kommunalwahlen haben wir ganz klar gesehen: Er hatte eine Niederlage, die Opposition hat sich zusammengeschlossen, und es kann sich etwas ändern in der Türkei.

Aber es sind nicht nur Rechtsstaatlichkeit und die Frage von Meinungs- und Pressefreiheit in der Türkei in Gefahr. Es gibt noch so vieles mehr. Wussten Sie zum Beispiel, dass die Türkei zu den Ländern mit den meisten Frauenmorden zählt? Wussten Sie, dass die Türkei steigende Zahlen an Vergewaltigungen von Kindern in religiösen Einrichtungen hat, dass in der Türkei tagtäglich ArbeiterInnen bei Betriebsunfällen sterben? Wussten Sie, dass es massive Repressionen gegenüber Gewerkschafterinnen und Gewerkschaftern gibt, betriebliche Organisationen unterbunden werden? Das alles ist vehement für uns, und wir müssen dem mehr Aufmerksamkeit schenken.

Die Türkei macht eine Krise durch, eine wirtschaftliche und politische Krise, und diese Krisen befruchten sich gegenseitig. Ich kann deshalb nur sagen: Der Bevölkerung geht es schlechter. Herrn Erdoğan geht es nur um Machterhalt. Deshalb: Lassen Sie uns der Türkei in den kommenden Monaten noch mehr Aufmerksamkeit schenken, und fangen wir bei unserer Politik an! Ändern wir unsere Politik, verlassen wir die Heuchelei, kündigen wir zum Beispiel den Flüchtlingspakt, denn es müssen auch immer mehr Menschen aus der Türkei hierher fliehen, weil sie keine Existenzgrundlage mehr haben!

  Michaela Šojdrová, Autorka. – Pane předsedající, já bych chtěla poděkovat všem spolupředkladatelům tohoto usnesení za spolupráci, ze které bylo jasně vidět, že nám jde o podporu demokratických sil v Turecku a o lidská a politická práva. Současný postoj vlády překračuje všechny meze vůči Kurdům. Dlouhodobě je situace Kurdů v Turecku komplikovaná, ale to, co se tam děje, to skutečně vyžaduje naši akutní akci, náš apel na tureckou vládu, že takovýmto způsobem nemůže postupovat jako člen Rady Evropy, jako člen NATO. Ano, PKK je organizace, kterou i Evropská unie považuje za teroristickou, ale to neznamená, že Turecko může uplatňovat kolektivní vinu vůči všem kurdským politikům. To je prostě přístup, který by mohl vést ve svém důsledku k další genocidě. Turecká vláda je sama proti sobě. Měla by se snažit najít nějaké východisko pro pokojné vztahy s Kurdy. A neměla by porušovat své vlastní zákony tak, jak to uvádí naše usnesení. Uvádíme tam konkrétní jména starostů, kteří byli odvoláni, nahrazeni starosty, kteří jsou z vládní strany. Nejde tady ale jen Kurdy a o stranu HDP. Turecká vláda tlačí také na opoziční republikány, a proto zde říkáme jasně, že s tímto faktem se nesmíříme, a Erdogan musí počítat s tím, že v demokratické společnosti může zvítězit opozice, to je prostě normální. Opozice má svá práva a měla by mít právo vykonávat mandát.

A dovolte mi ještě jednu poznámku. Nejenom Evropský soud pro lidská práva, ale je zde také nová budova turecké ambasády při Radě Evropy i její konzulát, který plánují určitě využívat, ale jestli nebudou ctít lidská práva, závazky vůči Radě Evropy, pak tato nádherná budova je budována zbytečně. Měli by si to uvážit.

  Λευτέρης Χριστοφόρου, εξ ονόματος της ομάδας PPE. – Κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ότι τα τελευταία χρόνια κατέστη πλέον κανόνας η βία, η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η τρομοκρατία εντός και εκτός Τουρκίας. Και είμαι εξ εκείνων που πιστεύουν ότι το θέμα με την παραβίαση των νόμων και των κανόνων για τους εκλεγμένους δημάρχους είναι, απλώς, συνέχεια πολλών άλλων παραβιάσεων που μετέτρεψαν την Τουρκία σε μια ανοιχτή χώρα φυλακής, βίας και τρομοκρατίας· μιας τρομοκρατίας η οποία δεν περιορίζεται μόνο στην Τουρκία αλλά εξάγεται και στις γειτονικές χώρες.

Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε, ολόκληρη η χώρα μου υφίσταται τη βία και την τρομοκρατία, τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το σκληρό πρόσωπο της επεκτατικής πολιτικής της κατοχικής Τουρκίας εδώ και σαράντα πέντε χρόνια στην Κύπρο. Και για αυτό σήμερα, αν πραγματικά θέλουμε να συμβάλουμε όχι μόνο με ένα ακόμα ψήφισμα αλλά με πραγματικό έργο ως Ευρωκοινοβούλιο και ως δημοκρατικά εκλεγμένοι βουλευτές, πρέπει να βροντοφωνάξουμε και να στείλουμε με συγκεκριμένα μέτρα το μήνυμα: «Μηδενική ανοχή στην Τουρκία!».

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν λάβει συγκεκριμένα μέτρα για άλλες χώρες και εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς να ορρωδούν, εφαρμόζοντας αρχές και αξίες. Δεν πρόκειται να εφαρμόσουμε εκπτώσεις και υποχωρήσεις απέναντι στην Τουρκία. Και αν θέλουμε πραγματικά να το κάνουμε πράξη, οφείλουμε όλοι εμείς –διότι φαντάζομαι ότι κανένας από εσάς δεν ανέχεται να υφίσταται η χώρα του αυτό που υφίσταται η δική μου χώρα ούτε ανέχεται αυτές τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων– οφείλουμε, επαναλαμβάνω, να προχωρήσουμε στο πάγωμα των ενταξιακών κονδυλίων της Τουρκίας. Κανένα ευρώ σε αυτή τη χώρα που τρομοκρατεί εντός και εκτός Τουρκίας! Καμία στήριξη, καμία βοήθεια, καμία ουσιαστική συμπαράσταση προς όλους αυτούς οι οποίοι πραγματικά δημιουργούν πρόβλημα και αστάθεια εντός και εντός Τουρκίας!

Πιστεύω ακράδαντα ότι και αυτό το ψήφισμα δεν πρόκειται να συγκινήσει τον κύριο Ερντογάν. Ο κύριος Ερντογάν εξαρτάται σε μεγάλο και σημαντικό βαθμό από την Ευρωπαϊκή Ένωση και όσο και αν εκβιάζει και αν απειλεί στην Κύπρο με την παραβίαση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, με την καταπάτηση ψηφισμάτων για την Αμμόχωστο και με τον εκβιασμό για το μεταναστευτικό, να ξέρετε, κύριε Πρόεδρε, ότι η Τουρκία εξαρτάται σε πολλαπλάσιο βαθμό από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το πάγωμα των κονδυλίων, καθώς και το πάγωμα των οικονομικών και εμπορικών σχέσεων είναι αυτό που θα υποχρεώσει πραγματικά την Τουρκία να «ανακρούσει πρύμνα» και να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα.

  Isabel Santos, em nome do Grupo S&D. – Senhora Presidente, a escalada de ataques, por parte das autoridades turcas, à liberdade de imprensa, aos ativistas de direitos humanos e aos opositores políticos tem sido motivo de uma apreensão contínua e crescente ao longo dos anos.

Os recentes atos persecutórios contra eleitos locais, numa clara tentativa de reverter os resultados das eleições de 31 de março, resultando na detenção e na substituição de presidentes de câmara que, em sufrágio, atingiram maiorias absolutas, por administradores não eleitos e as intimidações dirigidas a outros eleitos locais não podem deixar de ser alvo do nosso mais vivo repúdio.

O desrespeito pelo voto expresso dos cidadãos constitui uma linha vermelha cuja ultrapassagem jamais pode ser tolerada. A condenação de Kaftancıoğlu - que se entende como uma clara reação à vitória do CHP em Istambul - não pode deixar de ser alvo da nossa indignação. A legislação antiterrorismo e a lei criminal não podem ser utilizadas com vista ao silenciamento e ao afastamento de críticos do poder instituído.

A União Europeia não pode tolerar a tentativa de esmagamento da vontade popular de mudança e as constantes violações do Estado de Direito na Turquia.

  Ramona Strugariu, în numele grupului Renew. – Domnule președinte, după 17 ani la putere, fundația regimului lui Erdogan începe să se clatine. Alegerile din iunie au fost un semn foarte clar în acest sens: a pierdut controlul în șapte din cele zece mari municipalități ale Turciei. Condamnarea unor lideri ai opoziției la zece ani de închisoare pentru terorism și insulte aduse președintelui înseamnă răzbunare. Nu este nimic altceva decât o răzbunare, așa cum sunt hărțuirea și condamnările împotriva celor care își exprimă liber opinia pe rețelele sociale sau împotriva jurnaliștilor. Erdogan disprețuiește democrația, drepturile omului și opțiunile politice ale cetățenilor săi. Cea mai vie și recentă dovadă este înlăturarea primarilor aleși din Diyarbakır, Mardin și Van. Trebuie să fim foarte fermi în orice discuție sau negociere cu Turcia și să oprim ipocrizia. Condiționați finanțarea și parteneriatele economice de respectarea drepturilor omului, nu doar pentru Erdogan, ci pentru toate regimurile nedemocratice care zdrobesc libertatea.

  Alice Kuhnke, för Verts/ALE-gruppen. – Herr talman! Den Europeiska unionen som institution och vi parlamentariker som folkvalda representanter, vi måste säga som det är. Det som pågår och har pågått under år, månader och många, många långa tider i Turkiet är ett brott mot de mänskliga rättigheterna och mot internationella överenskommelser. Hundratals demokratiskt valda borgmästare och politiker, studenter, akademiker och politiska aktivister som har använt sin demokratiska rätt att höja sin röst, har fängslats och anklagas för terrorism och för att vara fiender till Turkiet.

Vi gröna, vi uppmanar de turkiska myndigheterna att omedelbart och utan villkor frige de arresterade och släppa anklagelserna mot dem. Och vi påminner Erdoğan om att vi ser dig. Vi ser vad du gör och vi kommer att fortsätta att göra motstånd eftersom historien har lärt oss att vi inte har något annat val.

  Bernhard Zimniok, im Namen der ID-Fraktion. – Herr Präsident, meine Damen und Herren! In der Türkei spitzt sich die Lage wieder einmal zu. Erdoğan agiert wieder einmal als absoluter Herrscher und droht nun der EU mit einem neuen Migrantenansturm – das ist Erpressung 2.0.

Er geht mit Härte gegen die Opposition vor, führt gegen die Kurden einen Krieg im eigenen Land, und das gipfelt nun in seinem Herrschaftsanspruch mit der Absetzung von demokratisch gewählten Bürgermeistern. Als offizieller Grund wird meistens die Unterstützung der PKK genannt. Die heftige Kritik der Opposition, des ehemaligen Ministerpräsidenten Davutoğlu und des früheren Staatspräsidenten Gül zeigen ganz deutlich den vorgeschobenen Charakter dieser offiziellen Begründungen.

Die EU muss nun dieses undemokratische Verhalten und seine Drohungen nicht nur – wie sonst üblich – wie ein Maulheld verurteilen, sondern endlich die nötigen Konsequenzen ziehen. Daher fordere ich die EU-Kommission eindringlich auf: Beenden Sie endlich die Beitrittsverhandlungen mit der Türkei – ein für allemal! Die Türkei gehört nicht zu Europa.

  Jan Zahradil, za skupinu ECR. – Pane předsedající, já jsem byl od roku 2004 15 let členem Výboru přidružení EU a Turecka, ale letos jsem poprvé do tohoto výboru nevstoupil, prostě proto, že mi připadá, že rozhovory o členství Turecka v EU se dostaly do slepé uličky. A to říkám jako někdo, kdo Turecko tradičně podporoval, ale musel jsem svůj názor změnit. Jedním z těch bodů, kdy k tomu obratu došlo, byla situace po potlačení neúspěšného převratu, kdy došlo k velkým čistkám v armádě, v justici, ve státní administrativě, v akademické sféře i v médiích. A ty represe skutečně dosáhly nebývalého stupně a teď tedy zažíváme něco podobného i při útoku toho vládního režimu nebo vládní strany na demokraticky zvolené politiky a já myslím, že si musíme říci, že je to opravdu nepřijatelné. A mám takový pocit, že by bylo na místě chovat se férově, přestat si s Tureckem hrát na schovávanou a říci si, že za těchto podmínek, za této situace prostě nemůžeme uvažovat o členství Turecka v Evropské unii a říct to také naplno.

  Nikolaj Villumsen, for GUE/NGL-Gruppen. – Hr. formand! Kære kollegaer! Situationen i Tyrkiet er fuldstændig uacceptabel. Demokratisk valgte kurdiske borgmestre tvangsfjernes, den venstreorienterede prokurdiske præsidentkandidat og tidligere partiformand, Selahattin Demirtaş, sidder fængslet. Hans eneste forbrydelse er at have brugt sin ytringsfrihed. Ligeledes sidder tusinder af borgmestre, parlamentarikere og medlemmer af HDP-partiet fængslet. Kære kollegaer, undertrykkelsen i Tyrkiet skal have konsekvenser. Erdogans brud på grundlæggende demokratiske rettigheder skal ikke accepteres, der skal handles. Kære kollegaer, EUs milliardstøtte til Tyrkiet bør stoppes, indtil grundlæggende demokratiske rettigheder er sikret, det fortjener befolkningen i Tyrkiet, det fortjener den demokratiske opposition i Tyrkiet, og det fortjener de europæiske skatteborgere.

  Annunziata Mary Rees-Mogg (NI). – Mr President, thank you to the 452 321 East Midlands voters who put their faith in the Brexit Party. Today’s so-called debate regards the state of democracy in the Kurdish areas in the south and east of Turkey. Understandably, it is of concern to us all to see democracy called into question in our neighbour. It is surely bizarre then that the EU has still not ruled out Turkish accession to its supposedly democratic Union. Of course, the real hypocrisy is calling for free and fair democracy in non-EU countries such as Turkey, whilst trying to undermine voters’ wishes in their own Member States.

Just yesterday, British MEPs from less successful parties were calling for a further delay to Brexit ‘to sort it out’. They mean to undo the will of the British people. It is sad when members of this aspirational federation preach one thing to Turkey, and simultaneously betray their own members’ democratic mandate.

  Tomislav Sokol (PPE). – Poštovani predsjedavajući, svi znamo da je Turska izuzetno važan susjed Europskoj uniji. Osim pitanja gospodarske razmjena, pitanja migracija o kojemu smo već dosta čuli, također je izuzetno važan i utjecaj Turske na područje jugoistočne Europe, pogotovo Bosne i Hercegovine. Turska već godinama proijcira svoj utjecaj u Bosni i Hercegovini, prvenstveno kroz bošnjačke stranke, i to je nešto što se definitivno ne može i ne smije ni na koji način zanemariti. Nažalost, europski put Bosne i Hercegovine je u velikoj mjeri ugrožen od određenih političkih stranaka tamo, ugrožen je od onih koji ne poštuju odluke Ustavnog suda i koji zapravo uskraćuju i onemogućavaju vladavinu prava dokidanjem ravnopravnosti jednog od konstitutivnih naroda, a to je hrvatski. Nažalost, takva situacija ima veze i s tom projekcijom interesa i moći o kojoj sam govorio.

Što se same Turske tiče, nažalost zadnjih godina tamo nalazimo situaciju gdje postoji sumrak demokracije, gdje zapravo imamo unazađivanje i degradaciju temeljnih ljudskih prava, demokracije i vladavine prava i ustavnog poretka, a to se posebno intenziviralo nakon neuspješnog državnog udara 2016. Imali smo situaciju čistke nepoćudnih kadrova u obrazovnom sustavu, medijima, u pravosuđu, a vrhunac toga je ovo o čemu govorimo danas, a to je smjena legalno izabranih lokalnih čelnika i zamjena onih instaliranih s vrha. Nažalost, ova degradacija nije dobra, ova degradacija pokazuje da Turska odstupa od svih onih načela koja je uspostavio još osnivač moderne turske republike Kemal Atatürk, a to su demokracija, vladavina prava i jedna moderna sekularna država koja je kao takva i podnijela kandidaturu za Europsku uniju.

Kako bi Turska mogla ostati u dobrim odnosima s Europskom unijom, kako bi se ti susjedski odnosi mogli razvijati, bitno je da se Turska vrati onim standardima koji su uspostavljeni prije, da se onemogućava ovakve situacije smjene izabranih dužnosnika, da se Turska vrati demokraciji, vladavini prava i da se onemogući demografsko postupanje vladajuće stranke i njenog predsjednika.

  Eero Heinäluoma (S&D). – Arvoisa puhemies, Turkki on todellakin meille äärimmäisen tärkeä naapuri, se on sitä poliittisesti, taloudellisesti ja myös kansalaisten kanssakäymisen kannalta.

Vierailin viikko sitten Turkissa ja tapasin ihmisiä, jotka olivat yhtä aikaa optimistisia, tulevaisuudenuskoisia, he näkivät poliittisen muutoksen mahdollisuuden demokratian ja vaalien kautta ja toisaalta olivat huolissaan siitä, mitä he näkevät juuri keskushallinnon toimenpiteenä demokraattisesti valittuja paikallisia päättäjiä, pormestareita kohtaan.

Turkki on hakenut EU:n jäsenyyttä. Se on Euroopan neuvoston jäsen. Se on sitoutunut noudattamaan demokraattisia periaatteita omassa hallinnossaan ja vaalien tuloksia. Me emme siis voi vaieten sivuuttaa sitä, mitä Turkissa on tapahtunut. Emme voi hyväksyä laillisesti valittujen pormestareiden syrjäyttämistä.

Turkkilaiset katsovat meihin. Hyväksymällä parlamentin vahvan kannanoton annamme selvän viestin niin Turkin hallinnolle kuin Turkin kansalaisille: me olemme demokratian tukena myös Turkissa.

  Bernard Guetta (Renew). – Monsieur le Président, mes chers collègues, je poserai deux questions.

Pourquoi le niveau de répression ne recule-t-il jamais en Turquie? Pourquoi M. Erdogan en est-il maintenant à faire destituer des maires élus dont le seul tort est d'être kurde? Cet acharnement, cette frénésie, semblent a priori incompréhensibles, si ce n’est que l'espoir renaît en Turquie, comme deux de nos collègues viennent de le rappeler.

Ankara est passé à l'opposition, Istanbul a amplifié son premier vote en faveur d'un jeune et brillant kémaliste, le mécontentement social grandit jusque dans l'électorat de l'AKP et, dernier désaveu pour ce président, trois des plus grandes figures de son propre parti viennent d'en claquer la porte pour aller fonder de nouvelles formations. M. Erdogan est inquiet, il a des raisons de l'être, c'est pour cela qu'il frappe de plus en plus aveuglément, et c'est pour cela que notre Parlement, mes chers collègues, se doit tant de défendre encore et toujours les démocrates de ce pays.

  François Alfonsi (Verts/ALE). – Monsieur le Président, la résolution d’urgence sur la situation en Turquie dont nous débattons est motivée par les nouvelles et graves atteintes à la démocratie, commises par le régime de M. Erdogan.

La révocation arbitraire des autorités municipales des trois grandes villes du Kurdistan, pour la seule raison de l’orientation politique de ceux qui ont été choisis par les électeurs, est profondément choquante. Il faut bien sûr réagir avec force. Notre résolution confortera l’espoir de ceux qui, en Turquie, luttent pour la démocratie.

Mais notre Parlement doit aussi prendre conscience que ces faits ont un cadre politique bien défini, celui de la lutte du peuple kurde pour la reconnaissance de ses droits historiques. Le basculement de la Turquie vers des dérives antidémocratiques toujours plus inquiétantes est lié au refus du dialogue au sein de l’État turc sur l’avenir institutionnel du Kurdistan, qui aspire à une véritable autonomie politique. Ce dialogue est indispensable si l’on veut construire demain une démocratie durable en Turquie. L’Europe peut et doit contribuer à ce qu’il puisse être établi.

  Danilo Oscar Lancini (ID). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, non deve passare sotto silenzio l'ennesima purga del premier turco Erdoğan, che questa volta coinvolge i sindaci delle tre più importanti città curde, eletti democraticamente e con ampie maggioranze. Questi sindaci, accusati in maniera sommaria di essere legati ai gruppi separatisti armati del PKK, sono stati rimossi e sostituiti da governatori graditi al governo centrale.

Anch'io sono stato sindaco e conosco bene il legame di fiducia che c'è con i cittadini. Sono quindi indignato perché, ancora una volta, Erdoğan pensa di poter calpestare impunemente la volontà popolare.

L'Unione europea, attraverso la Presidente della Commissione e l'Alto rappresentante per la politica estera, deve rispondere con atti concreti a un leader che non manca mai di minacciare l'Occidente, reprimere le libertà fondamentali del popolo e alimentare il peggior radicalismo islamico.

La procedura di adesione della Turchia all'Unione europea, vista anche la totale mancanza di progressi nei negoziati e la questione sempre aperta di Cipro del Nord, non va solo soppressa ma, a mio modesto parere e se vogliamo essere coerenti con i principi di democrazia e libertà su cui si fonda questa nostra Europa, deve essere dichiarata conclusa e respinta.

  Γιώργος Γεωργίου (GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κάθε φορά που συζητούμε για την Τουρκία έρχεται στο μυαλό μου μια εικόνα: από τη μια ο κύριος Ερντογάν να κρατάει με βλοσυρό ύφος στο ένα χέρι τα τέσσερα εκατομμύρια πρόσφυγες και στο άλλο χέρι τους εμπορικούς ισολογισμούς της χώρας του μαζί με τις ευρωπαϊκές χώρες και να τα ανεμίζει απειλητικά απέναντι στους Ευρωπαίους ηγέτες. Και αυτοί να παραμένουν σκυφτοί και γονατισμένοι. Όσο δεν αλλάζει αυτή η εικόνα, η Τουρκία θα διολισθαίνει στον αυταρχισμό. Θα συνεχίζει να κρατά όμηρο την Κύπρο, να καταστρατηγεί τη δημοκρατία, να περιορίζει τις ελευθερίες, να παραμερίζει και να διώχνει δημάρχους ακόμα και πρωθυπουργούς, να διώκει και Τούρκους και Κούρδους είτε είναι πολιτικοί είτε είναι δημοσιογράφοι είτε είναι διανοούμενοι.

Κυρία von der Leyen και λοιποί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, αλλάξτε αυτή την εικόνα, αν θέλετε και αν μπορείτε, για να τελειώνουμε επιτέλους με όλα αυτά τα ντροπιαστικά.

  Ιωάννης Λαγός (NI). – Κύριε Πρόεδρε, ακούω για δημοκρατικές ευαισθησίες και για διάφορα τέτοια πράγματα μέσα σε αυτή την αίθουσα. Και βέβαια έχετε απόλυτο δίκιο να μιλάτε για αυτά που συμβαίνουν στην Τουρκία.

Όμως εγώ θα ήθελα να σας μιλήσω ως ένας άνθρωπος που έχει βιώσει αυτά τα πράγματα. Ξέρετε έχω εκλεγεί βουλευτής τέσσερις φορές τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Όμως πριν από έξι χρόνια υπήρξε μια παράνομη και άδικη δίωξη εις βάρος μας - εμένα, του επικεφαλής του κόμματος που τότε ανήκα και άλλων πέντε βουλευτών. Μπήκαμε στη φυλακή για δεκαοκτώ μήνες και μείναμε εκεί παράνομα μετά από παρεμβάσεις του τότε πρωθυπουργού της χώρας Αντώνη Σαμαρά και με πιέσεις που ασκήθηκαν σε εισαγγελείς, σύμφωνα με οπτικοακουστικό υλικό, το οποίο υπάρχει και το οποίο είναι στη διάθεσή σας και στη διάθεση όποιου έχει αμφιβολίες για όλα αυτά. Αυτά λοιπόν είναι κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εκλεγμένων βουλευτών.

Όσον δε αφορά την Τουρκία, η στάση της, φυσικά, είναι απαράδεκτη. Η Τουρκία πρέπει να τιμωρηθεί. Η Τουρκία ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και το πρόβλημα δεν είναι ο Ερντογάν στην Τουρκία. Είναι η ίδια η Τουρκία. Έτσι έχει μάθει να φέρεται και να καταπατά όλες τις διεθνείς συμβάσεις και όλους τους νόμους κάνοντας μόνο ότι αυτή θέλει.

  Μανώλης Κεφαλογιάννης (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, η αντικατάσταση των τριών δημοκρατικά εκλεγμένων δημάρχων δεν παραβιάζει τη βούληση των πολιτών των τριών πόλεων της Τουρκίας. Παραβιάζει την ίδια τη δημοκρατία. Η Τουρκία, ιδίως μετά το πραξικόπημα του 2016, ρέπει προς ένα ιδιότυπο αυταρχισμό, που δεν συνάδει με τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Τουρκία δεν σέβεται τις αρχές του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας. Δεν σέβεται τις σχέσεις καλής γειτονίας. Δεν σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα των γειτόνων της, όπως, παραδείγματος χάρη, την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου και της Ελλάδος, που παραβιάζονται κατάφωρα όλο αυτό το διάστημα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αναλάβει συγκεκριμένη δράση. Η Ευρώπη επιθυμεί μια δημοκρατική Τουρκία στην Ευρώπη. Δεν επιθυμεί όμως τη συμπεριφορά μιας χώρας που απειλεί την Ευρώπη, που δεν σέβεται την Ευρώπη. Με το σημερινό ψήφισμα καταδικάζουμε μια ακόμα αντιδημοκρατική στάση και ενέργεια της τουρκικής ηγεσίας και του κυρίου Ερντογάν προσωπικά.

  Evin Incir (S&D). – Herr talman! I går var jag åhörare på rättegången mot Selahattin Demirtaş, alltså den före detta kurdiska HDP-medordförande, mot turkiska staten vid Europadomstolen för de mänskliga rättigheterna. Där framgick det tydligt av Europarådets MR-kommissionär att det finns minst sagt allvarliga brister i det turkiska rättssystemet.

Enligt The Committee to Protect Journalists sammanställning från 2018 har Turkiet flest fängslade journalister i hela världen. Dessutom för ett par veckor sedan tvångsavsattes de tre HDP-borgmästarna i de kurdiska städerna Diyarbakir, Mardin och Van, mindre än fem månader efter lokalvalen i Turkiet. Och under just den här sessionen fick jag ett SMS om att i går så tvångsavsattes ännu fler borgmästare i Diyarbakir-provinsen. Som många andra anklagas de för terrorism fastän dom med fredliga medel arbetat för demokrati och alla folks frihet i landet.

Det är viktigt att vi i Europaparlamentet, som är viktig röst i kampen för en demokratisk och jämlik värld, höjer våra röster och kräver att alla politiska fångar och samvetsfångar släpps fria.

  Markus Buchheit (ID). – Herr Präsident! Die EU wird an die Türkei nach wie vor 1,18 Milliarden EUR an Beitrittshilfen bis zum nächsten Jahr überweisen, statt diese Gespräche endlich abzubrechen. Dies auch – und gerade – vor dem Hintergrund des sogenannten Flüchtlingsabkommens mit Erdoğan, das aus der Unfähigkeit und der Unwilligkeit zur eigenen Grenzsicherung geboren wurde. Ob und wenn ja, in welchem Maße dieses Türkei-Abkommen tatsächlich zum Rückgang der Migrationsströme beigetragen hat, ist nach wie vor fraglich, und das trotz insgesamt sechs Milliarden Euro an europäischen Zahlungen.

Und nun droht die Türkei erneut mit einem Rückzug aus diesem Abkommen. Wir sehen, was mit den Bürgermeistern in der Türkei passiert ist. Einigen hier scheint es quasi Freude zu machen, sich permanent erpressen zu lassen. Die Europäische Union lässt sich am Nasenring durch die Manege führen.

Die Mehrheit der Bürger teilt diese masochistischen Neigungen nicht. Sie wünscht Klarheit und keine Aufnahme der Türkei in die EU.

Ich fordere auch Sie auf: Beenden Sie die Beitrittsgespräche sofort, stoppen Sie die Zahlungen und schaffen Sie endlich klare Verhältnisse im Umgang mit einem Despoten!

  James Wells (NI). – Mr President, while we debate this worrying situation I would like to highlight EU hypocrisy on the question of democracy. Municipal elections took place across Turkey earlier this year, which led to the opposition party winning in Istanbul. However, at an AKP party meeting Mr Erdogan said re-running the vote was the best step for Turkey to solve its problems within a framework of democracy and law.

Most of us were outraged on this, rightly so. In fact, our very own Guy Verhofstadt said: ‘this is an outrageous decision that highlights Turkey is drifting towards dictatorship, and that under such leadership accession talks are impossible.’ So whilst, on the one hand, the EU’s lead Brexit coordinator says a country cannot join the EU for overturning an election, on the other hand, he gives his support to the Lib Dems via attending their party conference to overturn a democratic election in the UK.

  Sara Skyttedal (PPE). – Herr talman! I teorin finns det många anledningar att visa tålamod gentemot Turkiet. Det är ett formellt kandidatland som också har avhjälpt och spelat en stor roll i den migrationskris som har utmanat våra medlemsländer. Men till slut kommer man till en situation där tålamodet tryter. Många är vi som har hoppats på en positiv utveckling i Turkiet och att de demokratiska institutionerna ska stabiliseras. Efter kuppförsöket 2016 har situationen blivit alltmer ohållbar. Erdoğan och AKP visar inga tecken på att förändring väntar åt ett annat håll.

Vi lever i en tid där det finns en risk att vi inte fäster någon vikt vid när vi får till synes repetitiva nyhetsuppdateringar om samma land. Min oro är att notiser om urholkandet av rättsstaten, nedmonterandet av demokratiska institutioner och fängslandet av oliktänkande inte ens får vår uppmärksamhet, i tider när vi av våra skärmar hela tiden blir överrösta av meddelanden och gilla-markeringar.

Avsättandet av borgmästare som valdes den 31 mars i år är bara det senaste av exempel på hur Erdoğan tänjer på gränserna och prövar vårt tålamod. Ett exempel som inte ska gå obemärkt förbi. För Turkiet är inte vilket land som helst; Turkiet är ett kandidatland för att bli medlem i den Europeiska unionen och det måste finnas en gräns för hur långt bort från de demokratiska principerna man kan röra sig och fortfarande anses vara på väg mot ett fullgott EU-medlemskap.

  Brando Benifei (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, Erdoğan ci ha abituati, purtroppo, ad azioni molto gravi, come la rimozione di sindaci appena eletti democraticamente, laddove il risultato non gli fosse congeniale, a maggior ragione se curdi o vicini ai curdi, nella regione del Sud Est in particolare, dimostrando ancora una volta che il voto per lui non è che un simulacro di una democrazia che in parte non c'è più.

Come può chiamarsi democrazia quella in cui un leader delle opposizioni, Selahattin Demirtaş, è in carcere da quasi tre anni per motivi politici e non viene consentito a deputati come me e altri colleghi di visitarlo, come abbiamo cercato di fare con una missione nel 2016?

Per questi e molti altri motivi nel lavoro sugli strumenti finanziari dell'Unione europea in questi anni abbiamo dato segnali molto forti ad Ankara, sottraendo fondi europei proprio nelle zone colpite da una rimozione autoritaria dei sindaci, tagliando in modo drastico le risorse destinate al paese in quanto candidato all'adesione, redirigendo quelle restanti verso la società civile che lotta ogni giorno per i diritti e le libertà fondamentali.

Erdoğan se ne faccia una ragione: non smetteremo mai di contrastare il suo autoritarismo, sosterremo la società turca che è ancora viva e che chiede un forte cambiamento. Non le volteremo le spalle.

  Mara Bizzotto (ID). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, come ci insegna la storia la Turchia non è mai stata, non è e non sarà mai Europa.

Oggi la Turchia è un paese di 80 milioni di musulmani, dove la democrazia, la libertà e i diritti umani sono quotidianamente violati dalla dittatura islamista di Erdoğan.

In questi anni l'Europa ha regalato miliardi di euro alla Turchia, favorendo un paese che è contro la democrazia europea, contro i nostri valori e contro la nostra libertà. Vi ricordo che più volte il dittatore Erdoğan ha minacciato di portare guerre di religione dentro i nostri paesi e dentro le nostre città.

Cari colleghi, è ora di smetterla con questo falso buonismo. Dobbiamo avere il coraggio di dirlo forte e chiaro: l'Unione europea deve interrompere subito, subito e per sempre, i negoziati per l'entrata della Turchia in Europa.

  Λουκάς Φούρλας (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, έχω ακούσει σήμερα πάρα πολλές διαπιστώσεις, πάρα πολλά συμπεράσματα. Νομίζω ότι έφτασε η ώρα για μέτρα. Είναι η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνει η Τουρκία. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Έχω σχεδόν την ίδια ηλικία με την εισβολή των Τούρκων στην πατρίδα μου. Και σας το λέω πολύ ειλικρινά, ως Κύπριος Ευρωβουλευτής, ότι έχω κουραστεί, έχω «χορτάσει» από φραστική συμπαράσταση, από ψηφίσματα, τα οποία η Τουρκία πετά στον κάλαθο των αχρήστων. Είμαστε έτοιμοι ως Ευρωπαϊκή Ένωση να λάβουμε αποφασιστικά μέτρα διότι είναι η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνει ο Ερντογάν; Ας το πράξουμε! Νομίζω έφτασε η ώρα να το κάνουμε.

Θύμα της πολιτικής αυτής που συζητούμε σήμερα είναι και η χώρα μου. Τα τουρκικά γεωτρύπανα αυτή την ώρα που μιλούμε, αγνοώντας το δίκαιο και τους νόμους, με την υποστήριξη του Πολεμικού Ναυτικού έχουν περικυκλώσει την πατρίδα μου. Την ίδια ώρα προχωρούν σε εποικισμό της Αμμοχώστου αγνοώντας κάθε ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτή η πειρατική συμπεριφορά δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή από κανέναν.

Ζητώ να ενώσετε τις δυνάμεις σας μαζί μας, ώστε να ληφθούν μέτρα για να επιφέρουν κόστος στο καθεστώς Ερντογάν. Πρέπει επιτέλους να σταλεί ξεκάθαρο μήνυμα στην Άγκυρα πως η κάθε παράνομη ενέργεια θα έχει κόστος και αυτό που χρειαζόμαστε είναι συνεργασία και ειρήνη και όχι τουρκικά «νταηλίκια». Σας καλώ να σταθείτε στο πλευρό μας, λαμβάνοντας ουσιαστικά και αποτελεσματικά μέτρα αντιμετώπισης της τουρκικής πειρατείας στο εσωτερικό της Τουρκίας και στο εξωτερικό.

  Κώστας Μαυρίδης (S&D). – Κύριε Πρόεδρε, η καθαίρεση των τριών Κούρδων δημάρχων θέτει ένα ουσιαστικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε όλοι μας: έχει η σημερινή Τουρκία δημοκρατικό πολίτευμα; Ανεξαρτήτως απόψεων, η απάντηση δόθηκε χθες ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δόθηκε με νομικά τεκμηριωμένη άποψη από την αρμόδια Επίτροπο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, η οποία διαπίστωσε ότι στην Τουρκία υπάρχει συστηματική αποτυχία για ανεξάρτητη και αμερόληπτη απονομή δικαιοσύνης.

Το ερώτημα, λοιπόν, για μας είναι το εξής: μπορεί σε μια χώρα να χρησιμοποιείται η δικαιοσύνη ως εργαλείο από την κυβέρνηση και ταυτοχρόνως η χώρα αυτή να είναι δημοκρατία; Άρα λοιπόν, το καθεστώς Ερντογάν, το οποίο χρησιμοποιεί τη δικαστική εξουσία ως εργαλείο, είναι το ίδιο που παρεμβαίνει στη Βουλγαρία, στη Βοσνία, αλλά δυστυχώς και στη χώρα μου, στο βόρειο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου, το οποίο μάλιστα πρόσφατα επιχειρεί να ισλαμοποιήσει με βάναυσο τρόπο.

Το ερώτημα λοιπόν για μας, κύριε Πρόεδρε, είναι: θα εκδώσουμε άλλο ένα ψήφισμα ή θα προχωρήσουμε σε μέτρα που να έχουν κόστος;

  Philippe Olivier (ID). – Monsieur le Président, récemment, le président turc, M. Erdogan, a brandi la menace de laisser se déverser sur l’Europe une vague migratoire s’il ne recevait pas des fonds supplémentaires. Nous payons là l’erreur coupable d’avoir délégué à d’autres notre protection vitale.

M. Erdogan, qui se voit comme un sultan du nouvel empire ottoman, sait que la politique est un rapport de force. Il est coutumier de ces comportements peu amicaux. Il s’en prend à la Grèce ou à Chypre, et lorsqu’un de nos collègues le fait remarquer dans cet hémicycle, l’Assemblée ne l’entend pas. Il instrumentalise les diasporas turques dans nos pays et l’Union européenne tourne la tête.

La situation que nous vivons avec la Turquie est éloquente: l’UE a fait de l’Europe l’empire de la faiblesse. Mais surtout, en détruisant nos protections frontalières, l’UE a désarmé nos nations et les a placées sous la menace d’une submersion migratoire aujourd’hui utilisée comme une arme de destruction massive. Ce n’est pas simplement une faute, c’est une forfaiture.

  Δημήτρης Παπαδάκης (S&D). – Κύριε Πρόεδρε, είμαστε στο ίδιο έργο θεατές: η Τουρκία να προκαλεί και να προσβάλλει βάναυσα κάθε έννοια σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ευρωπαϊκών αξιών και εμείς ως Ευρώπη να αναλωνόμαστε σε θεωρητικές διακηρύξεις και ψηφίσματα, χωρίς η Τουρκία να συμμορφώνεται στις εκκλήσεις μας.

Ποια είναι τα αποτελέσματα απέναντι σε αυτές τις πολιτικές; Να αντικαθιστά με διοικητικές αποφάσεις δημοκρατικά εκλεγμένους δημάρχους με τη συνήθη κατηγορία υπόθαλψης της τρομοκρατίας και να τους αντικαθιστά με κρατικά όργανα. Να συνεχίζει εδώ και τρία χρόνια την παράνομη κράτηση του ηγέτη του HDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς. Να φυλακίζει δημοσιογράφους και να ποινικοποιεί κάθε μη αρεστή πολιτική δραστηριότητα. Να εισβάλλει στην ΑΟΖ κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να απειλεί με εποικισμό την πόλη της Αμμοχώστου.

  Pierfrancesco Majorino (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, è assolutamente evidente a tutti, ed è emerso nel corso della discussione, l'enorme involuzione autoritaria che sta vivendo in questi anni la Turchia.

La rimozione dei tre sindaci, tutti dell'HDP, di Diyarbakır, Mardin e Van è purtroppo solo il più recente episodio della battaglia che il governo turco sta conducendo contro le principali fonti di dissenso interno: accademici, giuristi, difensori dei diritti umani, oppositori politici, membri eletti del Parlamento e delle istituzioni locali, tra cui anche tanti cittadini di fede islamica. Tutte voci scomode e contrastate.

Dunque quello che rimane di un grande e importante paese sta vivendo oggi una crisi democratica e civile estremamente preoccupante, anche considerando il ruolo geopolitico che la Turchia svolge a livello internazionale. Una crisi che l'Europa e la sua diplomazia non possono ignorare. E c'è anche da chiedersi, in questo quadro, se è possibile proseguire nella gestione esternalizzata di un pezzo dei nostri confini, affidando alla Turchia la gestione, nei fatti, di una parte della vicenda dei profughi senza alcuna garanzia di umanità o di rispetto dei diritti umani.

  Ангел Джамбазки, автор. – Г-н Председател, браво, колеги! След десетилетия на нарушаване на човешките права, на арестуване на журналисти, на вкарването им в затвора, след като се меси във вътрешните работи на много държави, включително на България, след като е ясно на всички, че г-н Ердоган е чисто и просто един диктатор, най-сетне в тази зала открихте, че той нарушава човешките права. Както се казва, забележителен политически нюх! Поздравления!

Както е казал мъдрият български народ „По-добре късно, отколкото никога“. Да, Ердоган е диктатор. Да, нарушава изборните права. Да, вкарва журналисти в затвора. Всички го знаем това нещо и продължавате да му давате пари. Милиарди се изсипаха в Турция, за да може той да продължава да върши тези неща – милиарди европейски пари, пари на европейските данъкоплатци. Това е странно лицемерие, неразбираемо за мен.

Давам Ви още един пример. В момента един голям немски концерн, „Фолксваген“, преговаря с Турция да изнесе завода си там – при нарушаването на човешките права, при незаконната държавна помощ, при това, че Турция замърсява въздуха и не спазва никакви екологични норми. Отново европейски концерн ще излее милиарди там. Това е недопустимо, нередно. Това е лицемерие и двоен стандарт.

Διαδικασία catch-the-eye

  Stanislav Polčák (PPE). – Pane předsedající, i já se připojuji v odsouzení tohoto jednání, tedy sesazení demokraticky zvolených starostů v Turecku, ke svým kolegům. Myslím, že jsme svědky širšího jevu porušování základních lidských práv v Turecku. A je třeba říci, že Turecko se zavázalo tato práva dodržovat, je stranou Úmluvy o ochraně lidských práv a svobod v rámci Rady Evropy. Namísto toho, aby dodržovalo tato základní lidská práva, tak vidíme falešná obvinění, jsme svědky odsouzení a samozřejmě porušování těch nejzákladnějších práv, nejen těch, o kterých jsem zde hovořil, ať je to svoboda projevu, právo na zákonný soud, ale samozřejmě i porušování práv na samosprávu. Turecko rovněž podepsalo Chartu místní samosprávy, která je součástí okruhu Rady Evropy. V rámci Rady Evropy jsou ty nástroje, jak mohou tlačit státy v rámci Rady Evropy na Turecko, omezené. Ale my ty nástroje máme a pojďme se je zkusit použít.

  Julie Ward (S&D). – Mr President, the removal of three recently elected HDP mayors by the Turkish authorities follows a previous two-and-a-half-year-long government appointed trustee rule in Kurdish municipalities, which not only severely circumvented local democracy, but also devastated municipal infrastructures with embezzlement, cronyism and bribery. Since their election in May, the HDP mayors had worked to bring their municipalities back to a functional state by paying debts and restoring essential services, including the payment of workers’ salaries.

I am proud to be a friend of HDP. I have visited Diyarbakir many times and I was shocked to see the militarisation of the city under AKP administration, the town hall surrounded by razor wire and barricades, and armoured vehicles and soldiers everywhere. I tried to imagine if this was my city and I was simply trying to pay my council tax; we would be outraged. These communities need our solidarity, which is why I’m encouraging Labour mayors to join a twinning project with Kurdish mayors. As the removed mayors say, ‘We feel empowered when we hear voices of solidarity from across borders’.

  Manu Pineda (GUE/NGL). – Señor presidente, las alcaldías de Diyarbakir, Van y Mardin han sido intervenidas por el Gobierno de Erdogan. Para apuntalar su régimen se destituye y encarcela a alcaldes, activistas de izquierdas, feministas, maestros críticos y cualquier forma de disidencia. Y todo esto ocurre con el silencio cómplice de la Unión Europea.

Solo para la gestión de fronteras hemos entregado más de dos mil millones de euros a Erdogan. La cifra es más alta si incluimos los fondos de vecindad y los propios fondos que recibe como candidato a entrar en la Unión Europea. Y esta ayuda tiene un añadido claro: que la Unión Europea mire hacia otro lado cuando el Gobierno de la AKP ataque los derechos de la mayoría.

Es imprescindible que toda la cooperación de la Unión Europea con Turquía, incluidas las negociaciones de acceso a la Unión, se congelen hasta que Turquía cumpla con los estándares más básicos de derechos humanos, empezando por la liberación de todos los presos políticos.

Mientras la Unión Europea siga poniendo sus intereses económicos o sus políticas migratorias xenófobas por encima de los derechos de los pueblos turco y kurdo, ni este Parlamento ni ninguna institución comunitaria podrán dar lecciones de derechos humanos a Erdogan.

(Λήξη της διαδικασίας catch-the-eye)

  Marianne Thyssen, Member of the Commission. – Mr President, I would like to thank honourable Members for this timely debate, which unfortunately proves that the concerns previously discussed in this plenary on the rule of law situation in Turkey are still relevant.

Turkey’s local elections in March and June witnessed a voter turnout that the people of Turkey can rightly be proud of. However, ensuring that democracy goes well beyond the balloting process on voting day requires a political environment with freedom of expression and respect for plurality. It is central that elected representatives are able to exercise their political mandate freely and without fear of repression, dismissal or detention.

Following the March elections, we saw the decision to declare elected mayors ineligible to assume office and to give mayoral mandates to the candidates with the second highest number of votes. As High Representative Mogherini and Commissioner Hahn expressed, this undermines the electoral process and goes against the core aim of ensuring that the will of the people prevails. The respect for democratic outcomes was further put into question with the suspension last month of the mayors of the cities of Mardin, Van and Diyarbakir, who were replaced by state governors. This deprives voters of political representation at local level and seriously damages democracy.

Turkey must repeal measures that inhibit local democracy. This follows clearly from the recommendations of the Venice Commission and from Turkey’s obligations as a member of the Council of Europe. As we have said to the Turkish authorities multiple times, we are conscious of Turkey’s security challenges and its right to fight terrorism. However, those security challenges cannot justify dismissals for political reasons, applying broad anti-terror or criminal legislation.

Unfortunately, the negative developments in the rule of law are not limited to the recent local elections. There are still a large number of journalists, writers, academics, politicians and human rights defenders in detention in Turkey, for instance, Osman Kavala, who has been detained for almost two years, or Selahattin Demirtaş whose case was heard yesterday by the Grand Chamber of the European Court of Human Rights. We’ve also seen a dramatic increase in prosecutions for insulting the President, as exemplified by the case of Canan Kaftancioğlu.

The European Union has consistently called upon Turkey to ensure the respect of fundamental freedoms in accordance with Turkey’s obligations as a candidate country and as a member of the Council of Europe. This is not just about Turkey’s status as a candidate country. It is also about the kind of country Turkish citizens want and deserve, a country with stronger institutions, a more inclusive country and a country where they can all find their place and contribute to Turkish society’s collective progress.

In the European Union we will continue to work to support a strong, free, safe, prosperous and democratic Turkey as a key neighbour and partner in our region, not just as a candidate country. It is in our shared interest to contribute to this and all Turkish citizens should know that they can count on the European Union.

  Πρόεδρος. – Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί μετά τη λήξη των συζητήσεων.

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 171 του Κανονισμού)

  Monika Beňová (S&D), in writing. – The Turkish Interior Ministry’s removal of three democratically elected mayors in the major municipalities of the Kurdish regions due to terrorism-related charges is worrying. All three mayors were active members in People’s Democratic Party (HDP), an opposition party to the ruling government. The motive of the violation of the rights of these mayors remains unclear. Nonetheless, it fits well into the pattern of persecution and consolidation of power against the Kurdish population and opposition to the standing government. The Turkish authorities made a regrettable decision, which stands as a demonstration of ignorance of free and fair expression of the will of the Turkish people. The countries around the world and the EU, call on the Turkish authorities to reinstate the mayors of Diyarbakır, Van and Mardin, if the charges against them are proven unfounded. The mayors must be afforded fair a due legal process.

  Bettina Vollath (S&D), schriftlich. – Die Lage in der Türkei bereitet Sorgen; die Türkei hat den Pfad der Demokratie verlassen. Das willkürliche Vorgehen gegen demokratisch gewählte Bürgermeisterinnen und Bürgermeister ist mit der Europäischen Menschenrechtskonvention nicht vereinbar, sondern stellt vielmehr einen klaren Bruch der Europäischen Menschenrechtskonvention dar. Auch die Türkei hat die Urteile des Europäischen Gerichtshofs für Menschenrechte zu befolgen. Schockierend ist, dass der Oppositionsführer und Präsidentschaftskandidat Selahattin Demirtaş nach wie vor in Haft sitzt – ein Justizskandal, den das Europäische Parlament heute mit der Entschließung deutlich kritisiert hat.