Volledig verslag van de vergaderingen

Dinsdag 26 november 2019 - Straatsburg

15. Openbare discriminatie en haatzaaiende uitlatingen ten aanzien van lgbti’s, onder meer wat "lgbti-vrije zones" betreft (debat)

  Elnök asszony. – A következő napirendi pont a Bizottság nyilatkozata az LMBTI-személyekkel szembeni nyilvános megkülönböztetés és gyűlöletbeszéd, beleértve az LMBTI-mentes övezeteket is (2019/2933(RSP)).

  Cecilia Malmström, Member of the Commission. – Madam President, thank you for this opportunity to speak to you about the development in Poland, as regards the LGBTI community.

I would like to express my strong concerns on this. As you know, the European Commission has been closely monitoring the developments and the accounts of recent events that have reached to the Commission are very worrying.

Particularly last July an equality march organised in the Polish city of Białystok that was intended to be peaceful was met with an avalanche of verbal and physical violence and hate speech directed at the participants. LGBT free zone stickers were distributed by a Polish newspaper. Moreover, several Polish regional and local authorities have adopted declarations, statements or resolutions, banning LGBTI community postulates as an ideology, and declaring their territories ‘LGBT unwelcome’.

All this is occurring in a climate of rising anti-LGBTI rhetoric in the run-up to the Polish parliamentary election that took place last month. The European Commission strongly condemns these developments. Any form of discrimination, intolerance or violence based on sexual orientation, gender identity or sex characteristics, goes against the fundamental values of the European Union that are founded in Article II of the Treaty. In addition, Article 21 of the Charter of Fundamental Rights of the European Union, which has the same legal values as the Treaties, prohibits any discrimination on the grounds of sexual orientation and sex.

Some of the Polish authorities that have adopted anti-LGBTI resolutions, declarations or statements, are managing authorities or beneficiaries of operational programmes supported by the EU Structural and Investment Funds, and on 23 October this year, the Commission met with Polish authorities in the framework of an annual review meeting of the regional operational programmes that are financed or co-financed by the European Regional Development Fund and the European Social Fund and we stressed the need to respect EU law, including the Charter, in the implementation of these programmes, particularly the principle of non-discrimination.

By issuing anti-LGBTI resolutions, declarations or statements, Polish managing authorities and beneficiaries of the EU Structural Investment Funds raise doubts of their ability to ensure respect of the Charter. The Commission will continue to monitor the situation in Poland, and we will engage with Poland to make sure incidents of this kind never happen again. Discrimination, violence and hate speech against the LGBTI community must be stopped in the European Union.

Thank you very much for this possibility to have the debate. I’m looking forward to your questions.

  Magdalena Adamowicz, w imieniu grupy PPE. – Pani Przewodnicząca! W polityce znowu wracają najczarniejsze czasy. Znowu dzieli się społeczeństwa, wymyślając wrogów, strasząc nieistniejącymi zagrożeniami. Mechanizm jest prosty i stary jak świat: wskazać jakąś cechę – niech to będzie wyznanie, kolor skóry, orientacja seksualna czy zamożność. Potem zohydzić, wymyślić niestworzone kłamstwa. Wzbudzić strach i nienawiść. No i na koniec pokazać siebie jako jedynego wybawcę przed tym wymyślonym złem. Tak działają populiści, nacjonaliści i naziści. Musimy twardo ich zatrzymać, bo na końcu tej drogi jest śmierć, wojny domowe i religijne, obozy zagłady. Do tego prowadzi sianie nienawiści.

Dziś ostrze nienawiści rządzący i ich poplecznicy skierowali w stronę osób nieheteronormatywnych. Wymyślono sobie nowego wroga – nazwano go ideologią LGBT. Tylko że czegoś takiego nie ma. Ci ludzie próbują nam wmówić, że homoseksualizm jest zaraźliwy, że jeśli w szkole dzieciom powiemy, że na świecie są geje i lesbijki, to wtedy te dzieci zrezygnują ze swojej heteroseksualności. Niewiarygodne, ale to działa i nienawiść rośnie, wzmaga się fala przestępstw z nienawiści na tle orientacji seksualnej.

Rządzący zakazują edukacji seksualnej, bo w świadomym społeczeństwie przepadliby z kretesem ze swoją nienawistną propagandą. Nienawiść i homofoniczna mowa nienawiści zabija. Najnowsze badania pokazują, że w Polsce ok. 70% nastolatków LGBT ma myśli samobójcze, a połowa objawy depresji. Stańmy murem za najważniejszymi wartościami – nie tylko europejskimi, ale w ogóle ludzkimi. Godność człowieka jest wartością uniwersalną. Przysługuje każdemu człowiekowi w równy sposób, niezależnie od rasy, religii, wieku, wyznania, narodowości czy orientacji seksualnej. Godność ludzka jest najcenniejszym dobrem człowieka, prawem naturalnym i nienaruszalnym. Żadna jednostka, żadna grupa, władza czy państwo, po prostu nikt, nie może tego zmienić, a tym bardziej znieść.

Nie ma czegoś takiego jak „ideologia LGBT”. Osoby nieheteronormatywne to zwykli, normalni ludzie, którym godność i szacunek przysługuje na równi z każdym innym, bezwarunkowo, tak jak nam i wszystkim innym.

  Tanja Fajon, v imenu skupine S&D. – Gospa predsedujoča! Homofobija na Poljskem se širi kot bolezen in pozdravljam aktiviste iz Poljske, ki so danes z nami, in s katerimi se borimo, da je slišan njihov klic na pomoč.

Predstavniki LGBTI skupnosti so vse pogosteje deležni sovražnih besed in dejanj, ker so ta v javnem, kulturnem in političnem diskurzu enostavno vedno bolj dopuščana in tolerirana.

Sramota je, da je na Poljskem že skoraj 90 lokalnih skupnosti razglasilo območja, osvobojena LGBTI ideologije. Trpijo mladi, naraščajo samomori, take nedopustne odločitve so odraz vsesplošne klime v državi, katere del si močno prizadeva zatreti pravico do svobodne izbire partnerja in pravico do splava. In tu kažem s prstom tudi na poljsko organizacijo Ordo iuris.

A se pri Poljski ne konča, neustrezne so bile reakcije oblasti na Madžarskem, ob homofobnem nasilju, o vse več verbalnih in fizičnih napadih na pripadnike LGBTI skupnosti poročajo iz Nemčije, iz Združenega kraljestva, iz Finske, iz Litve, in tudi medni, žal, ni treba predaleč od doma, nedavno smo bili spet priča novemu napadu na klub LGBTI v Ljubljani.

In kako si kdorkoli drzne posegati v življenje ljudi samo zato, ker ljubijo drugače. Kdaj bomo kot družba doumeli, da je sprejemanje drugačnosti in raznolikosti tisto, kar nas dela močnejše.

Homofobija, diskriminacija in sovražni govor nimajo prostora v moji Evropi, zato pozivam nas vse, Evropski parlament, Evropsko komisijo in Svet, da enkrat za vselej obsodimo nasilje nad LGBTI skupnostjo v celotni Evropi in se zavežemo k prizadevanjem za povečanje njihove pravne zaščite.

  Sophia in 't Veld, on behalf of the Renew Group. – Madam President, incidentally, I note that the Council is absent; that part of the House is also absent, while it is largely about them. But clearly they have got more important things to do.

The Polish government party, Law and Justice, how ironic, is calling LGBTI people a threat to the Polish identity, the Polish nation and the Polish state. It has actually declared LGBTI people to be an enemy of the people and it is proposing, or encouraging, LGBTI- free zones. In the meantime, indeed as Tanja Fajon has said, 70 villages and cities have declared to be an LGBTI free zone. Difference – that is not just discrimination. There is a word for this policy. If you want to eliminate, erase a whole part of the population, there is a word for that, I am not going to name it here. It is not just discrimination and we should go much further than just condemning it; it is a violation of human rights and a violation of international law and it has no place in the European Union, it has to stop.

  Terry Reintke, on behalf of the Verts/ALE Group. – Madam President, the map that I’m holding up here is a map of Poland, and you can see the areas of Poland where LGBT free zones have been declared by the local councils.

Imagine for one moment you are growing up in one of these regions as a young gay, lesbian or transperson. You are already lost. As it stands, being a teenager is never easy, and especially not if you’re LGBTI. You probably have a lot of questions, some of which you might not want to discuss with your parents, but in your school you cannot discuss it with anyone because your teachers are not supposed to talk to you about this. Then your city council unanimously approves a motion that states that you are against the law of nature. That the way you love, or the way that you are is threatening so-called Christian morality and family. How would you feel? Alone, abandoned, scared.

Already LGBTI youth are at the highest risk of attempting or committing suicide inside of the European Union. These declarations are fuelling a problem that has already cost far too much hardship in European families, and we here in this Parliament we have to be the voice telling these young people - you are not alone, you are not wrong, you might be different, but that’s okay. You have rights and we, as the European Union, will stand up and defend them here in this Parliament, and we are there for you. We cannot accept such an attack on European values and fundamental rights in this Union and this is why more than this resolution that we have to adopt, we have to make this part of the Article 7 procedure against Poland because this is going beyond anything that the European Union stands for.

And lastly, I was raised and baptised as a Roman Catholic. The Jesus that I learned about in my church, was not preaching hatred, he was preaching the exact opposite. He was not telling his followers to go with pitchforks against anyone who is different. He was preaching love, and we should bring exactly the same to the people who are marginalised today, and not use our Christianity against them (applause). So please, let’s stand up for these young LGBTI people in Poland.

  Maximilian Krah, on behalf of the ID Group. – Madam President, I’m wondering that we speak about hate speech against gay people but now I have the impression we speak about hate on Poland. The Polish nation is worth that it decides themselves how it organises its lives and we thank the Polish nation a lot. They brought us freedom against the communists and they now give us a new hope in Europe for a conservative approach in government. I understand that you are very upset with Poland as they voted for a Conservative government and I’m not surprised that you attack now the Polish nation for something which is not okay and which has to be defeated, but which is not a problem of the Polish State or the Polish people but it’s a problem of the police and the justice authorities in Poland. You use something which I don’t support to blame the whole nation of Poland and this is something which is the greater problem and the larger problem. I want to say for my Group, we stand with Poland and we think that the Polish authorities are smart enough to tackle that problem, but I don’t agree that you attack Poland, its tradition and its pride. God bless Poland and I’m sure that Poland is self-confident enough to not get impressed by your words of hate against this state in Europe.

(The speaker agreed to take a blue-card question under Rule 171(8)

  Silvia Modig (GUE/NGL), sinisen kortin kysymys. – Kollega Krah, ei tässä ole kyse vihapuheesta Puolaa kohtaan. Tässä on kyse seksuaali- ja sukupuolivähemmistöjen ihmisoikeuksien puolustamisesta. Te sanoitte, että Puolalla on oikeus päättää itse, mitä se tekee. Oletteko te todella sitä mieltä, että me voimme päättää, mitä kohtia ihmisoikeuksista me kunnioitamme ja mitä kohtia emme? Ihmisoikeudet ovat kokonaisuus, joka koskee meitä kaikkia. Jos yhden meistä ihmisoikeuksia poljetaan, silloin poljetaan ihmisoikeuksia ja meidän kaikkien ihmisoikeuksia, myös teidän.

  Maximilian Krah (ID), blue-card answer. – It is binding the public authorities; that is the first thing. If we are in a relationship between two private persons, then both have the liberty to express their opinions and their concerns. The State is only asked to interfere if violence is in the game or if the law is violated.

The point is that what you are doing here is that you are attacking the Republic of Poland and the authorities for something that happened because of a private organisation or the misbehaviour of an individual. That is the reason why I think that you are attacking the State of Poland, because you dislike the conservative government, and use misbehaviour and maybe criminal acts of private individuals. And that is not acceptable. For misbehaviour and laws broken in Poland, the Polish police are responsible and Polish courts have to pass sentence. It is not a matter for which the European Parliament has to ask for sanctions to be imposed on the Republic of Poland. This is unacceptable and is an attack on the sovereignty of Poland.

  Beata Kempa, w imieniu grupy ECR. – Pani Przewodnicząca! Porozmawiajmy o faktach. Działacze ruchu LGBT z prowokacji uczynili swoją najsilniejszą broń. W czasie ich licznych marszów w Polsce często dochodziło do aktów dyskryminacji i jawnego naruszenia uczuć religijnych milionów chrześcijan. Obraza, profanacja, próba zbezczeszczenia bodaj najświętszego dla chrześcijan wizerunku, jakim jest wizerunek Matki Bożej. Czy to nie jest dyskryminacja i mowa nienawiści? Przecież takie akty zachęcają do dalszych brutalnych ataków na chrześcijan, napadów na księży, lżenia świętych dla katolików symboli. Trzeba wiedzieć, że tylko w 2018 r. we Francji było ich 1063. Dlaczego Parlament nie miał odwagi o tym debatować?

Nalepka „Strefa wolna od LGBT” została opublikowana po wyrzuceniu z pracy pracownika Ikei, który zacytował Pismo Święte, kiedy odmówił udziału w akcji wspierającej miesiąc dumy LGBT, mimo że miał do tego wyboru pełne konstytucyjne prawo. Gazeta, która opublikowała nalepkę, stała się przedmiotem cenzury i prześladowań. Napadano na kioski, zastraszano sprzedawców i dziennikarzy. Takiej fali prześladowań w Polsce nie było od 1989 r. Zatem porozmawiajmy w Parlamencie Europejskim o skali nienawiści, o skali Waszej nienawiści.

Pani Przewodnicząca! Wysoki Parlamencie! Jestem za wzajemnym szacunkiem, ponieważ każdy ma godność. Ale nie można milczeć, gdy agresywna ideologia mniejszości, domagając się na sztandarach przywilejów dla siebie, jednocześnie szkaluje tych, którzy mają inne zdanie. Proszę to wziąć pod uwagę.

(Mówczyni zgodziła się odpowiedzieć na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki (art. 171 ust. 8 Regulaminu))

  Róża Thun und Hohenstein (PPE), pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Pani Przewodnicząca! Chciałabym po pierwsze zapytać, czy krytykowanie rządu w Polsce oraz krytykowanie pism blisko rządu częściowo współfinansowanych z podatków obywateli i promowanych, czy to jest akcja antypolska? Bo tutaj widzę kilka Polek i Polaków, którzy czują się zaatakowani przez tę potworną akcję dyskryminującą środowiska, które są wyraźnie w mniejszości w Polsce.

Po drugie, jesteśmy również katolikami na tej sali i używanie tęczy nie obraża katolików. Ozdabianie aureoli Matki Boskiej tęczą bardzo wielu katolików nie obraża w Polsce i bardzo bym prosiła, żeby nie używać takich słów odnoszących się do ataków, brutalności, świętokradztwa i tak dalej, bo nie jest to po prostu prawdą, jeśli chodzi o polskie społeczeństwo.

Przykro mi, że ta debata przeradza się w debatę polsko-polską, ale musimy od czasu do czasu prostować ten fałszywy wizerunek Polaków, który tutaj daje nam partia rządząca. Chciałabym wiedzieć, czy to jest oficjalne stanowisko partii rządzącej, które przed chwilą posłanka, była minister z tej partii, wygłosiła?

  Beata Kempa (ECR), odpowiedź na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Droga Pani Europoseł! Chcę powiedzieć jasno i wyraźnie, że rzeczywiście siedzi tu wielu chrześcijan, tylko dobrze wiemy, że wiary nie wolno relatywizować. I nie może być tak, że obok tej tęczy, o której Pani powiedziała, a wizerunek Matki Bożej i jej koronacja, to już jest w tej chwili ponad 300 lat od koronacji wizerunku. Tam nie było i nie przypominam sobie bynajmniej ja – a żyję już 53 trzy lata na świecie – żeby w tym wizerunku była tęcza. To była jawna prowokacja. I druga rzecz. Jeżeli wizerunek Matki Bożej na jednym z wydarzeń w Gdańsku umieszcza się w tle waginy, to jakże to nie jest dyskryminacja chrześcijan? Szkoda, że to jest wojna polsko–polska tutaj. Jest mi za nią wstyd, ale nie my ją wywołujemy.

  Malin Björk, för GUE/NGL-gruppen. – Fru talman! Detta är inte en debatt om Polen, men det är en debatt om vad som händer i Polen just nu. Det som pågår är inte längre en form av diskriminering, som en kollega sade tidigare här, utan det är förföljelse. Vi har lokala och regionala företrädare och parlament som antar deklarationer och program när de talar om ”hbtq-fria zoner” och slår fast att bara kristna, heterosexuella parrelationer ska få finnas till. Jag citerar på engelska:

We express our disapproval and disagreement for attempts to promote LGBT ideology, which is against natural law and against our long traditional values and our Christian morality.

Detta är för mig en form av förföljelse. Alldeles särskilt vill dessa hbtq-fientliga krafter använda sig av skolan som institution och förbjuda den att verka för hbtq-personers mänskliga rättigheter eller ungas rätt till en fri sexualitet.

Jag tror att de flesta härinne och de flesta som lyssnar på oss hemma också förstår hur farligt det är för många av oss när offentliga företrädare och parlament uttalar och sedan legitimerar en typ av hat och en typ av förtryck som detta. Det är helt enkelt livsfarligt. I stället för att vara ett säkert ställe för alla unga människor förvandlas skolan till en farlig plats. Vad kommer efter detta? Häxbränning? Förföljelse av icke-troende? Jag hoppas verkligen inte det! Det är dags att sätta stopp.

Till mina hbtq-syskon från Polen – några av er sitter här uppe – vill jag bara säga: Ni är inte ensamma, vi kommer att stå med er, och tillsammans kommer vi att trycka tillbaka dessa krafter.

  Isabella Adinolfi (NI). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, "uniti nella diversità", questo è il motto dell'Unione europea ma, a distanza di decenni, ci troviamo in quest'Aula a dover difendere i diritti fondamentali dei cittadini, diritti che dovrebbero essere universalmente riconosciuti.

L'estrema destra vorrebbe forse riscrivere la Dichiarazione universale dei diritti umani, aggiungendo che quei diritti valgono per molti, ma non per tutti. Oggi, addirittura, parliamo di "zone libere LGBTI", domani forse non riconosceremo i diritti di chi ha i capelli biondi, di chi è donna, di chi alto così.

La storia sembra ripetersi, ma si ripete nelle pagine più buie della nostra storia. Vi ricordate il concetto di Judendfrei? Ci apprestiamo a un nuovo nazismo? La deriva che stanno prendendo gli eventi è allarmante, il clima di odio può essere toccato con mano. Si odia chiunque sia diverso, per razza, per religione, per nazionalità, per orientamento sessuale. Ma queste sono scuse, sono scuse utilizzate da chi vuole canalizzare questo odio per fini di propaganda.

Mi chiedo: è questa l'Europa che vogliamo? È questo il futuro che desideriamo per noi e per i nostri figli? Sicuramente non è ciò che io voglio e chiedo a tutti voi, oggi in quest'Aula, di lanciare un messaggio forte e chiaro: non verranno tollerati attacchi e restrizioni ai diritti fondamentali di nessuno! Noi vogliamo riscrivere la storia, ma quella buona!

  Maria Walsh (PPE). – Madam President, everyone, regardless of who they are, their skin colour, their creed, their orientation, their language, has the right to dignity and respect, to be treated like everyone else, to have their basic human rights acknowledged and respected. What we are talking about today and what we are hearing is happening in our European Union. This is not just a question about policy. It is a direct assault on human rights.

Hate crime undermines the inclusiveness of our society. When we talk about LGBTQI rights, we can recall how much has been achieved, in my own country of Ireland in particular. But what we are discussing today, what we are hearing, reminds us we cannot be complacent. We need to defend what has been achieved. The promotion and protection of rights of LGBTQI persons is explicit in all EU policy. And, unfortunately, there is strong evidence that hate speech and discrimination is still a reality for many of our communities and we need to take action together.

We need all our politicians to make it clear that we cannot and we will not tolerate any hate speech or discrimination. We need our institutions, such as our criminal justice systems to be able to take action against hate speech and discriminations. And finally, we need EU institutions to take action. This kind of discrimination has clear cross-border dimensions and it is a fundamental challenge to the values of our EU and our Member States.

Finally, to my colleague sitting to the right: I’m a pioneer. I’m an LGBTQI person. I’m a practising Catholic. I am Irish and I am European and no one has the right to tell me where I should live and how I should live.

  Seb Dance (S&D). – Madam President, I’ve got news for Mr Krah and Ms Kempa: LGBTI people exist in Poland, they exist in your town, they exist on your street. And they have every right to be proud of their country like you are, they have every right to be a part of the community like you are, and you have no right whatsoever to exclude them.

The other week we had to listen to a long and tedious rant from Mr Legutko about how social engineering was occurring in the European Union on a scale that you would find in communist countries. You would think that someone who bravely fought communism would be aware of the grim irony that under communism LGBTI people were persecuted against and, in some cases, executed.

The words that we use in this place matter. It is important that we recognise the hatred that is out there. The rise in homophobic attacks across the European Union, and the fact that in Poland since the start of 2019, 87 localities have declared themselves to be LGBT-free. I’ve got news for you: they’re not LGBT-free, and we stand with the people in those communities.

But I wish to ask the Commission: since 2009 Lithuania has had a law which is being used to censor and silence LGBTI. The LGBT+ organisation LGL appealed to the Commission, saying that Lithuania was in breach of its fundamental obligations under EU law. What is the Commission’s response to this? When will action be taken? And can we expect LGBTI rights to be a fundamental part of upholding the values of this place which we hold so dear, and which are clearly under attack from people in this very room.

(Applause)

(The speaker agreed to take two blue-card questions under Rule 171(8))

  Beata Kempa (ECR), pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Panie Pośle! Mam nadzieję, że Pan dobrze słuchał mojego przemówienia. I proszę mi pokazać, w którym momencie tego przemówienia odmówiłam osobom o odmiennej preferencji seksualnej prawa do zamieszkania na mojej ulicy czy w moim mieście. Powiem Panu więcej, znam takie osoby i uważam, że każda taka osoba ma godność ludzką i należy tę godność szanować. Akurat te osoby o odmiennych preferencjach, które znam, nie krzyczą i nie biorą udziału w demonstracjach, na których obrażają chrześcijan. I nie odmówiłam w żadnej swojej wypowiedzi prawa do współzamieszkania. To jest pierwsza podstawowa rzecz, więc bardzo proszę mi tego nie wmawiać. Ja jestem zwolennikiem prawdy.

  Maximilian Krah (ID), blue-card question. – You mentioned that in Communist states, in Communist countries, homosexuals would be persecuted, and sometimes face the death sentence. I grew up in Communist East Germany, and I would ask you, can you tell me in which Communist country in Eastern Europe homosexuality was prohibited by law? Or was that just Socialist fake news that you offered to the plenary?

  Seb Dance (S&D), blue-card answer. – There’s a lot of denial going on in this place. Ms Kempa, first of all, your question. This is a debate. If you read the title there: ‘public discrimination and hate speech against LGBTI people, including LGBTI-free zones’. You might have used the opportunity to speak in this debate to condemn the fact that many authorities in Poland are saying they are LGBTI-free zones, instead of some nauseating rant about the Virgin Mary and the use of the rainbow flag.

But that’s your choice. You use your time in this Chamber as you see fit. However, don’t tell me that you weren’t insinuating that somehow the LGBT+ community is not an adversary of the Polish people. That is entirely what you insinuated in your remarks.

Mr Krah, are you seriously suggesting to me that communism didn’t persecute LGBTI people? Are you seriously suggesting to me that the Soviet Union, for example, did not have a systematic programme of exterminating gay men? Are you seriously suggesting that what we see today in Chechnya is not a legacy of what happened?

I would think that the people who have their very identity as having fought communism – as they so proudly say in debate after debate, after debate – would be aware of the history of their own continent and not try and twist and have this disgusting, ironic attack on gay people as somehow being a symptom of the rebirth of communism. it is appalling and it erases history and you should be ashamed of yourself.

  Maite Pagazaurtundúa (Renew). – Señora presidenta, la verdad es que no pensaba que tendríamos que hablar en 2019 de esto en el Parlamento Europeo. Es que tenemos una Carta de los Derechos Fundamentales desde el año 2000. Y en la Carta de los Derechos Fundamentales están consignadas la dignidad humana y la orientación sexual de forma libre. Y hay una retórica y hay unos prejuicios en algunas de las cosas que se han escuchado hoy aquí.

Ninguno de nosotros está contra Polonia, pero no son particulares quienes están alentando una retórica indecente desde el punto de vista de que considera que aquellos que tienen una orientación sexual que no es la convencional o mayoritaria en Polonia tienen que vivir en secreto, o no pueden provocar, o no pueden hacer manifestaciones. Nos puede gustar o no, pero tienen derecho de libre manifestación y de libre orientación sexual. Y quien no entienda esto, no entiende que la libertad sexual no debe ser secreta.

Kaczyński, que es una de las personas que han formulado estos espacios sin ideología LGTB, está en contra del pluralismo ideológico, de la libertad de conciencia.

Esto es lo que está en riesgo en este momento en la Unión Europea. Y esto es lo que tenemos que entender. Tenemos que mirar, muy dentro, qué está pasando con la libertad de conciencia para entender que, efectivamente, hay gente que se manifiesta y es LGTB. Pues bien, pues se manifiesta.

  Alice Kuhnke (Verts/ALE). – Fru talman! Det är sorgligt och upprörande att vi behöver ägna tid åt denna debatt, och att det så tydligt är en homofobisk utveckling i ett av EU:s egna medlemsländer, i Polen. Hatet mot hbtq-personer kan inte accepteras och får aldrig normaliseras. Därför måste Polens regering sluta spä på hatet och hoten mot hbtq-personer.

Jag är övertygad om att majoriteten av polackerna inte är homofober. Lika övertygad är jag om att de politiska krafter som driver på homofobin gör det för egen vinnings skull.

Jag kräver att kommissionen, den nuvarande och den kommande, tar tydligt avstånd från vad partiet Lag och rättvisa driver för homofobisk politik. Jag kräver även att kommissionen, den nuvarande och den kommande, står upp för alla människors rätt att leva fria liv och älska vem de vill. Att EU ser mellan fingrarna när mänskliga rättigheter kränks – det är ovärdigt EU.

  Jorge Buxadé Villalba (ECR). – Señora presidenta, señorías, la extrema izquierda, de nuevo, nos trae aquí un debate en el que estamos todos esencialmente de acuerdo, y es que estamos en contra de la violencia contra cualquier persona. Pero, aprovechando ese consenso racional, nos querrán hacer pasar por el aro de sus prejuicios y sus propios resentimientos. Nada dice la izquierda del antisemitismo y el anticatolicismo, o del odio que destilan en sus propias intervenciones en este Parlamento hacia quienes no piensan como ellos.

Ayer mismo, en España, un diario que ustedes conocerán —El País—, convertido en instrumento de propaganda, llevaba un artículo que decía «la heterosexualidad es peligrosa» y su autor reclamaba que las mujeres llevasen armas para enfrentarse a los varones. Eso es discurso del odio, también.

¿Por qué, a ustedes, solo hay un odio que les interesa y otros odios que no les interesan? ¿Tiene algo que decir la izquierda de ello? ¿Tiene algo que decir la izquierda de la criminalización general del varón en Europa? Miren, yo estoy de acuerdo en combatir los discursos del odio. Pero todos, no solo los que ustedes nos vayan a imponer. La izquierda no nos puede decir a los europeos qué debemos pensar o cómo debemos vivir.

  Silvia Modig (GUE/NGL). – Arvoisa puhemies, kotimaassani Suomessa vietetään ensi viikolla itsenäisyyspäivää ja silloin meiltä aina kysytään: Mitä itsenäisyys sinulle merkitsee? Vastaan siihen joka vuosi samalla tavalla. Se tarkoittaa vapautta. Vapautta saada elää vapaasti omana itsenään pelkäämättä syrjintää, pelkäämättä häirintää, pelkäämättä vihaa. Samaa minä haluaisin, että jokaiselle eurooppalaiselle tarkoittaisi eurooppalaisuus. Vapautta elää omana itsenään ilman, että kukaan muu tulee kertomaan, miten sinulla on oikeus ilmaista itseäsi ja mitä sinä saat tehdä.

Edustaja Kempa sanoi täällä aikaisemmin, että kyllä homoseksuaaleillakin on oikeus ihmisarvoiseen elämään, kunhan eivät ylitä tiettyä rajaa. Kuka on se, joka voi asettaa toiselle rajat sille, miten hän saa elämänsä elää?

Irvokkainta tässä homofoobisessa keskustelussa on se, että kantoja perustellaan homoseksuaalien nuorten pahoinvoinnilla ja kohonneella itsemurhariskillä. Ei se itsemurhariski johdu homoudesta. Se johtuu niistä puheista ja asenteista, mitä tässäkin salissa olemme kuulleet. Hyvät ystävät, homous ei ole valinta, mutta homofoobisuus on.

  Elżbieta Katarzyna Łukacijewska (PPE). – Pani Przewodnicząca! Zabieram głos jako Polka w imieniu milionów Polaków, którzy chcą żyć w kraju, gdzie panuje wzajemny szacunek i tolerancja. Zabieram głos w imieniu matek płaczących po stracie dzieci, które odebrały sobie życie, bo nie mogły wytrzymać mowy nienawiści, hejtu spowodowanego tym, że miały inną orientację seksualną. Mówię w imieniu Polaków niemogących pogodzić się z tym, że prokurator umarza proces przeciwko osobom, które wieszały na szubienicach portrety europosłów. Mówię jako katoliczka, który nie ma ust pełnych przykazań tylko na potrzeby polityczne, lecz która się stara żyć według dekalogu, a jedno z przykazań mówi „Miłuj bliźniego swego jak siebie samego”.

Proszę Państwa, w XXI wieku powinniśmy rozumieć historię i pamiętać, do czego doprowadziła nienawiść, do czego doprowadziło tworzenie w hitlerowskich Niemczech stref wolnych na przykład od Żydów. Ta historia jest krwawa i tragiczna i oby nigdy się nie powtórzyła.

Nie mogę też zgodzić się jako były samorządowiec, jako osoba otwarta, aby ktokolwiek w jakimkolwiek kraju przyjmował uchwały, które tworzą miejsca wolne od jakiejkolwiek grupy społecznej. Powinniśmy reagować. Żaden nowoczesny kraj nie powinien zgadzać się na hejt, na działania i mowę nienawiści. Tolerancja powinna być kamieniem węgielnym każdego nowoczesnego państwa i nowoczesnego społeczeństwa.

(Mówczyni zgodziła się odpowiedzieć na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki (art. 171 ust. 8 Regulaminu))

  Patryk Jaki (ECR), pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Chciałem zadać pytanie Pani Poseł, dlatego że bardzo ładnie Pani mówi, jeżeli chodzi o wartości i ogólnie, z czym można się zgodzić. Natomiast w związku z tym, że jesteśmy w poważnej izbie, chciałbym popytać o szczegóły. Czy potrafi Pani w tej chwili wskazać konkretny przypadek (udokumentowany), gdzie działalność członka polskiego rządu doprowadziła do samobójstwa osobę LGBT. Konkretnie. To było pierwsze pytanie. A po drugie, proszę podać mi informację – skoro wspominała Pani o wieszaniu polityków w cudzysłowie oczywiście – dlaczego, jak Pani partia rządziła w Polsce i na marszach organizowanych przez Panią wieszano prezesa obecnej partii rządzącej, prokuratura wtedy nic nie robiła?

  Elżbieta Katarzyna Łukacijewska (PPE), odpowiedź na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Po pierwsze, szanowny kolego, nigdzie nie powiedziałam, że odebranie sobie życia przez osobę o innej orientacji seksualnej wynikało z bezpośredniego działania rządu, to było konsekwencją mowy nienawiści, hejtu, przezywania także w szkołach. Czyli ktoś nie reaguje na tego typu zjawiska i działania. Natomiast ubolewam zawsze, bez względu na to, kto rządzi, jaki rząd, kiedy nie ma reakcji na działania, które są niedopuszczalne w nowoczesnym kraju w XXI wieku, bez względu na to, kogo dotyczą, czy mniejszości, czy polityka, czy zwykłego człowieka.

  Robert Biedroń (S&D) – Pani Przewodnicząca! Jestem Polakiem i w 2019 r. są w mojej ojczyźnie, w sercu Europy, miejsca, do których nie mogę wejść. Są sklepy, restauracje, hotele, do których nie mogę wejść. Od 43 lat żyję w kraju, gdzie w stosunku do takich ludzi jak ja używa się słów typu „homoterror”, „promocja homoseksualizmu”, „ideologia LGBT”. Promować to można jabłka w supermarkecie, a nie homoseksualizm. Jeżeli cokolwiek możemy promować w tej Izbie, jeżeli cokolwiek możemy jako politycy promować, to tolerancję, akceptację i szacunek dla drugiego człowieka. Wyobraźmy sobie, że na tej tablicy zamiast „osoby LGBT” byłoby napisane „Żydzi”, „katolicy”, „Polacy”. Wszyscy na tej sali zgodzilibyśmy się, że trzeba działać. Kiedy dotyczy to LGBT i kiedy używana jest mowa nienawiści, część tej sali bije brawo. W 2019 r. w świątyni europejskiej demokracji. I to jest wstyd. To jest wstyd dla nas, że do tego doprowadziliśmy.

Jeżeli cokolwiek możemy zrobić – i tu zwracam się do nowej Komisji i nowej Rady – to musimy przyjąć prawo, które będzie równo traktowało wszystkich, wprowadzić dyrektywę antydyskryminacyjną, przygotować strategię dotyczącą osób LGBT, chronić wszystkich tak samo w całej Europie. Wtedy takich stref nigdy więcej nie będzie i takich żenujących debat nigdy więcej nie będzie.

(Mówca zgodził się odpowiedzieć na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki (art. 171 ust. 8 Regulaminu))

  Patryk Jaki (ECR), pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Szanowny Panie Pośle, jakby Pan był uprzejmy podać konkretne przykłady sklepów, do których Pan nie może wejść w Polsce.

  Robert Biedroń (S&D), odpowiedź na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Tak, oczywiście. Jest cała lista takich miejsc. Zapraszam. Wczoraj na przykład ukazał się artykuł w wielu gazetach polskich. Jedna z restauracji w Krakowie wywiesiła wczoraj na swoich drzwiach kolejną naklejkę, jedną z kilkuset, które wiszą w Polsce na drzwiach takich sklepów, restauracji, miejsc, do których osoby takie jak ja dzisiaj w sposób jeszcze symboliczny, ale być może niedługo zgodnie z prawem, nie będą mogły wejść.

(Mówca zgodził się odpowiedzieć na kolejne pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki (art. 171 ust. 8 Regulaminu))

  Beata Kempa (ECR), pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Panie Pośle, bardzo konkretnie, który sklep i który hotel? Bo widzi Pan, ideologia bardzo często posługuje się ogólnikami, próbuje wywrzeć wrażenie potęgujące wyimaginowany problem, a ja chcę wiedzieć, to jest poważna izba, to jest poważna debata, który sklep i który hotel. Po drugie, musi Pan przyznać, że rząd Rzeczypospolitej Polskiej i policja podczas marszu LGBT w Białymstoku, który był obliczony na około tysiąc osób, ochraniała ten marsz, było ponad siedmiuset, blisko osiemset policjantów, i czekała kilka dni, żeby zgłosili się ci, którzy ewentualnie ucierpieli. Podobno nie było z tym problemu. Policja nawet opublikowała wizerunki osób, które ewentualnie mogły używać mowy nienawiści. Proszę podać konkrety.

  Robert Biedroń (S&D), odpowiedź na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Niestety tych konkretów możemy w internecie znaleźć bardzo wiele. W pięć sekund znalazłem pierwszy przykład. Zrobimy im niestety reklamę. Kawiarnia Green Cafe przy ul. Stolarskiej w Krakowie miała taką naklejkę. Ale w ciągu kilku sekund możecie Państwo znaleźć wiele takich adresów w Polsce, gdzie osoby LGBT nie mogą wejść. I dziwi mnie, Szanowni Państwo, że z taką energią i zapałem bronicie sytuacji, w której grupa obywateli z Waszej ojczyzny jest poniżana i wyśmiewana. Jeżeli kiedykolwiek ktokolwiek wpadłby na pomysł, żeby traktować w ten sposób ludzi o prawicowych poglądach, katolików, Polaków, kogokolwiek, stanąłbym pierwszy w Waszej obronie. Dlatego stańcie po stronie dobra. Stańcie po stronie szacunku dla drugiego człowieka. Macie jeszcze szansę się zrehabilitować podczas tej debaty. Jeszcze się nie skończyła.

  Anna Júlia Donáth (Renew). – Elnök Asszony! Hiába változott pozitív irányban Európa társadalmainak hozzáállása az LMBTI-közösségekhez, újra eljutottunk oda, hogy nemcsak néhány szélsőséges csoporttal szemben szorulnak védelemre. Ma újra valódi hatalommal rendelkező politikai csoportok, több esetben pedig uniós tagállamok kormányai nézik ki maguknak az LMBTI-közösségeket, mint a következő ellenségkép, ami ellen a társadalmat hergelni lehet egy választási siker reményében. Míg Lengyelországban LMBTI-mentes zónákat vezetnek be egyes önkormányzatokban, Magyarországon ez a kormányzati retorikának a része. Például a Magyar Parlament házelnöke pedofilnak titulálta azokat a szivárvány családokat, akik gyermekeket szeretnének örökbe fogadni.

Ezek bárhol megtörténhetnek, ha nem teszünk határozott ellenlépéseket, és nem mutatjuk meg, hogy hol van végre a határ. Ne várjuk meg, amíg Magyarországon, vagy más európai országokban is elterjednek az LMBTI-mentes zónák. Ezért ugyan örülök, hogy az Európai Bizottság határozottan elítéli, ami most Lengyelországban történik, mindazonáltal a monitorozás és a párbeszéd kevés. Eközben az érintettek rettegésben élnek. Szeretném megkérdezni, esetleg javasolhatnánk-e, hogy a hetes cikkelyes eljárásba ezt is vegyük bele, ha már Lengyelországról van szó, mert azt gondolom, hogy nem élhetünk egy olyan Európában, ahol az állampolgároknak rettegésben kell élniük csak azért, mert mások, vagy máshogy gondolkoznak.

  Kim Van Sparrentak (Verts/ALE). – Madam President, this week we celebrate the 30th anniversary of the Convention of the Right of the Child, which ensures the right for everyone under the age of 18 to not be discriminated against for one’s sexual orientation or gender identity.

However, within the EU, we see an increase in organised attempts to create an atmosphere of shame, disapproval and hate against everyone who is LGBTI including, and specifically targeting, kids and youngsters.

If we here in the EU state so proudly that we are united in diversity, but at the same time allow elected officials in Poland to create LGBTI ideology free zones and make feel kids feel unwelcome in their own community, we can’t say we are doing enough to protect our young people.

Being LGBT is not an ideology. Being LGBTI is first and foremost about love, about loving someone else of whatever gender, or being able to love the person that you truly are. But perhaps the most important thing for every LGBTI person, is experiencing love and respect from your immediate surroundings. Every child has tthe right to grow up in a safe space, where you can be able to love yourself and to grow up to be the beautiful and unique person that you are.

We need to work harder to make the European Union an LGBTI friendly zone. We need to let every kid struggling with who they are know that they are loved and welcome to be who they are.

Today we stand together with the LGBTI community in Poland and in every country where LGBT people are not fully free and we won’t stop until everyone is.

  Ангел Джамбазки (ECR). – Г-жо Председател, уважаеми, с цялата условност на думата „уважаеми“, виждам, че последните години Полша ви е любима дъвка и много ви дразни. И Полша, и Унгария, и България ви дразнят много и аз разбирам защо. Защото в тези държави ние все още вярваме и знаем, че семейството е доброволен съюз между мъж, жена и техните семейства, или ако искате жена, мъж и техните семейства. И това вас ви вбесява.

Пропагандата на ЛГБТИ в тази сесия достигна крешчендо. Всеки втори доклад е посветен или на Истанбулска конвенция, или на ЛГБТИ, или на вашите вярвания, че трябва да се вземат децата и да ги гледат някакви други хора. Ние, уважаеми, не приемаме хомосексуална пропаганда в училище и детски градини. Ние не приемаме действия, които граничат и са близки до педофилия. И това вас ви дразни. Аз го разбирам.

Защо обаче мислите, че вашето мнение е по-силно от моето? Защо смятате, че вашето мнение тежи повече от това на нас – хората от България, Унгария и Полша? Защо мислите така? Това, уважаеми, е болшевизъм. Вие действате като китайските комунисти болшевики. Те правеха така по време на китайската културна революция – стреляха по всички, които не харесват. Това правите сега вие в момента.

(Ораторът приема да отговори на въпрос „синя карта“ (член 171, параграф 8 от Правилника за дейността))

  Seb Dance (S&D), blue-card question. – Have you ever been told that you’re not welcome in a community and have you ever been barred from any receipt of public service on account of your identity? And, if you were, how would you feel?

  Ангел Джамбазки (ECR), отговор на въпрос, зададен чрез вдигане на синя карта. – На първо място, не бих ходил на място, на което не съм добре дошъл. Аз избирам местата, на които ходя. Не се натрапвам на някой, който не ме харесва. И на второ място, да. Много пъти вашата общност показва нетърпимост към моето мнение. Аз им казвам, че не признавам еднополовите бракове и те са много агресивни. Те искат да наложат еднополовия брак. Ето във вашата общност не съм добре дошъл. Но това няма да ме натъжи много.

(Ораторът приема да отговори на въпрос „синя карта“ (член 171, параграф 8 от Правилника за дейността))

  Karen Melchior (Renew), blue-card question. – These are words in the Polish constitution. Should not all Polish citizens be treated equally in Poland?

  Ангел Джамбазки (ECR), отговор на въпрос, зададен чрез вдигане на синя карта. – Защото всички трябва да са равни по конституция, затова не трябва Вашето мнение да тежи повече от моето. Ние трябва да имаме еднакво мнение. И понеже в Полша гласуват поляци, уважаема, поляците решават. Те си избират право и справедливост и искат тя да ги управлява. Защо Вие мислите, че знаете по-добре от поляците как да се управлява Полша? Аз не мисля така. Аз мисля, че полските граждани трябва да управляват Полша, българите трябва да управляваме България, испанците – Испания. Вие да управлявате всяка една от държавите си. Но не Вие да казвате кое е добре за Полша или не. Откъде знаете Вие? Не знаете.

  Eugenia Rodríguez Palop (GUE/NGL). – Señora presidenta, siento insistir y señalar, pero el Gobierno polaco es una fuente inagotable de misoginia y homofobia en la Unión Europea. Hay zonas libres de ideología ⸻dicen⸻ LGBTI porque esta se considera ajena a la cultura polaca y al orden natural que, por lo visto, deben ser la misma cosa. Lo han dicho miembros del gobierno y ruboriza su soberbia.

Ustedes en Europa no representan la civilización sino la barbarie. Recuerdan a lo peor que se ha vivido en este continente: el Holocausto y el genocidio de los judíos, cuando las minorías sexuales fueron perseguidas. Recuerdan a los campos de concentración para homosexuales en Chechenia. Recuerdan a los atentados en Nueva Zelanda que reivindicaban la patria del hombre blanco frente a los invasores, a la matanza de la iglesia de Charleston, en los Estados Unidos, que impulsaba una guerra racial, al atentado de Oklahoma, al de Oslo y la isla noruega de Utoya.

Quieren ustedes una Europa libre de mujeres feministas, de homosexuales, de islámicos, de personas racializadas, de migrantes, de gentes de izquierda. Quieren una Europa a su imagen y semejanza, como si fueran ustedes los mismísimos representantes de Dios en la tierra. Pero Dios no está con ustedes. Ustedes no pueden cristianizar a Europa, aunque esta sea su cruzada, porque están tan lejos de los valores cristianos como de los europeos. Solo por violar el principio de igualdad y no discriminación deberían abrirles otro procedimiento de infracción.

Puhetta johti HEIDI HAUTALA
varapuhemies

  Maria Arena (S&D). – Madame la Présidente, l’Europe a été la pionnière des droits LGBTI et j’en suis fière. Malheureusement, les écueils législatifs et les agressions sont les problèmes les plus visibles auxquels fait face la communauté LGBT et, malheureusement, les difficultés se multiplient en Europe.

En France, 53 % des LGBT disent avoir été victimes d’une agression à cause de leur orientation sexuelle. Au Royaume-Uni, de peur d’être mal acceptés, seuls 12 % d’hommes, 17 % de femmes LGBT l’ont dit à leurs familles. Au Portugal, ILGA Portugal dénonce les agressions verbales et les menaces, mais aussi les violences, le harcèlement et les discriminations à l’accès à la santé. L’Allemagne a, quant à elle, enregistré plus de 300 crimes motivés par l’orientation sexuelle, dont un tiers sont des agressions violentes. La Belgique, qui est mon pays, a reconnu 84 cas de discrimination et de violence contre les orientations sexuelles en 2018. Le Pays-Bas, qui a été le premier pays à reconnaître le mariage homosexuel, est bien entendu le pays où la population accepte le mieux la question de l’homosexualité; pourtant 29 % de ses habitants considèrent un baiser entre deux personnes de même sexe comme offensant. C’est pire en Europe centrale et en Europe de l’Est, où la Hongrie oppose les valeurs traditionnelles aux droits des homosexuels, et où 50 % des médecins en Roumanie considèrent que l’homosexualité est une maladie mentale.

Il faut donc que nous continuions à être les pionniers et à défendre leurs droits. C’est un droit inscrit dans les chartes des droits fondamentaux, c’est un droit que nous devons défendre en Europe.

  Moritz Körner (Renew). – (Beginn des Redebeitrags bei ausgeschaltetem Mikro.) … Es ist einfach nur traurig, dass wir heute Abend hier darüber diskutieren müssen, dass in Polen schwulenfeindliche Propaganda betrieben wird. Es ist traurig, was wir auch eben in diesem Haus hier hören mussten.

Homosexuelle Liebe nimmt niemandem, der heterosexuell ist, etwas weg. Liebe wird nämlich immer nur größer, wenn alle Menschen sie entsprechend frei leben können. Liebe Abgeordnete der PIS: Es gibt auch keine LGBTI-Ideologie, wie Sie das immer wieder behaupten. Es gibt nur zwei Menschen, die einander lieben. Wenn das jemanden stört, dann sollte er sich vielleicht fragen, ob er selber eine Störung hat.

Wie übel gesinnt muss man sein, um Hass gegen andere Menschen zu säen, die sich lieben? Wie unsicher muss man seiner eigenen Sexualität sein, wenn man es nicht erträgt, Schwule und Lesben zu sehen, und sich deshalb schwulenfeindliche Zonen wünscht? Vor allem ist es besonders feige, sich eine Minderheit – vermeintlich Schwache – als Ziel zu suchen. Sie sind diejenigen, die schwach sind, weil Sie offensichtlich nicht erkennen oder wissen, was aufrichtige Liebe ist. Deswegen können Sie mir nur leidtun.

  Rasmus Andresen (Verts/ALE). – Frau Präsidentin! „Menschen fühlen sich bedroht, sie haben Angst und spüren den Hass. Es sind vor allem junge Leute aus Kleinstädten und Dörfern. Oft werfen ihre Eltern sie zu Hause raus, wenn sie von ihrer sexuellen Orientierung erfahren.“ Mit diesen Worten beschreibt eine junge polnische LGBTI-Aktivistin die Situation in ihrem Land. Zwei Drittel aller polnischen LGBTI haben Gewalterfahrung. Hooligan-Gruppen greifen junge Homosexuelle auf der Straße an, bewerfen sie mit Steinen oder mit faulem Obst. In diesem Umfeld erklären sich inzwischen über 80 Kommunen in Polen zur LGBTI-freien Zone. Das ist keine politische Angelegenheit, keine rein polnische Angelegenheit, sondern das ist eine Frage von Menschenrechten, von Menschenrechten bei uns in der Europäischen Union. Und es ist unsere Pflicht, hier im Europäischen Parlament, aber auch draußen auf den Straßen aufzustehen für Menschenrechte, für die Rechte von LGBTI.

Was zurzeit in Polen passiert, kann morgen im Baltikum und übermorgen in Deutschland passieren. Wir dürfen dazu nicht schweigen, sondern können aktiv werden, durch Einladungen von LGBTI-Aktivistinnen und —Aktivisten beispielsweise hier ins Europäische Parlament, durch gemeinsame Veranstaltungen, durch die Unterstützung von prides oder aber auch durch Städtepartnerschaften und auch durch ganz konkrete Unterstützung für viele polnische NGOs wie beispielsweise Tolerado, die eine gute Arbeit machen und dagegen ankämpfen. Lassen Sie uns das gemeinsam machen – für Liebe und gegen Hass!

  Patryk Jaki (ECR). – Madam President, Poland is the one of the most tolerant and open states in the whole of Europe. LGBT marches are secured by the state. But this is not about people, it’s about ideology. Poland has the right to protect traditional and Catholic values, and the parents’ right to teach their children according to the rules they approve. Tolerance does not mean a lack of tolerance for traditional family patterns. That is what Poland is fighting for.

Ask yourself which Member States have been the most aggressive ones throughout history? Which Member State were breaking European values and which were defending those values, for instance during the Second World War? Do you know which Member State was the first choice to live in of the Jewish community when the State of Israel did not exist, before the war? It was Poland. So maybe the values of the Polish people are not that bad. You can learn a lot from the Polish people, so leave us alone.

(The speaker agreed to take three blue-card questions under Rule 171(8))

  Magdalena Adamowicz (PPE), pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Ja chciałabym poprosić przedstawicieli PiS-u, którzy są tutaj na sali, żeby powiedzieli i potwierdzili, że to nie jest prawda, że prezes ich partii pan Kaczyński wyzywa ludzi LGBT od zarazy, że od nich się można zarazić, i straszy dzieci, to znaczy mówi o tym, że powinniśmy nasze dzieci chronić przed groźną ideologią LGBT? Tak jak mówiliśmy, tej ideologii nie ma. Proszę powiedzieć, czy to nie jest prawda i czy Kaczyński w tamtych wyborach nie straszył nas uchodźcami, a teraz nas straszy nową wymyśloną „zarazą” –ideologią LGBT tylko po to, żeby wywołać strach w ludziach?

  Katarina Barley (S&D), Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“. – Ich habe eine kurze Frage: Halten Sie die Ausweisung von LGBTI-freien Zonen auch für einen Akt der Toleranz?

  Sophia in ‘t Veld (Renew), blue-card question. – You say: ‘Poland has the right to defend its Christian values’. Wouldn’t it be more correct to say that it is not Poland, it’s the Polish Government imposing one particular set of values on the whole population, ignoring the rights of all the Polish people. Wouldn’t you agree that the Polish Government should not be defending Christian values, it should be defending the rights of all Polish citizens?

  Patryk Jaki (ECR), odpowiedź na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Na początku w nawiązaniu do ostatniego pytania pani poseł in 't Veld. Oczywiście polski rząd powinien bronić wszystkich osób bez względu na religię i orientację. I tak się dokładnie dzieje. Dlatego jeżeli dzieje się inaczej, to ja bardzo prosiłbym panią poseł, żeby podała przykład, że polski rząd narzuca wszystkim katolickie wartości. Bo na poziomie ogólnym to, jak Państwo widzicie, wszystkim nam bardzo fajnie się dyskutuje, ale kiedy poprosiłem polskiego przedstawiciela, żeby podał przykład tych rzekomych stref, które są tworzone w Polsce, to nie potrafił od razu podać. W internecie dramatycznie szukał i znalazł jeden adres. I do tego się to, proszę Państwa, sprowadza. Na poziomie ogółów to można mówić wszystko. I na poziomie ogółów ja mogę nawet powiedzieć, że się z Państwem zgadzam co do tego. Natomiast kiedy zapytamy, pokażcie szczegóły, bo jesteśmy profesjonalistami, to zawsze kończy się dokładnie tak samo. I tu też chciałbym skierować odpowiedź do pani poseł Adamowicz. Skoro pani twierdzi, że taka ideologia nie istnieje, a prezes Kaczyński nigdy nie mówił o ludziach, tylko mówił o ideologii i nie używał takich słów, bo Pani też nie potrafi podać dokładnego cytatu i robi to pani celowo, dlatego proszę powiedzieć, jeżeli rzeczywiście taka ideologia nie istnieje, to proszę powiedzieć, czym zajmują się katedry gender na świecie, skoro taka ideologia nie istnieje.

  President. – Mr Jaki, maybe I can defend the rights of colleague Barley, but you did not respond to her question. You would have 10 more seconds.

  Katarina Barley (S&D), Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“. – Ist die Ausweisung von LGBTI-freien Zonen für Sie ein Akt der Toleranz?

  Patryk Jaki (ECR), odpowiedź na pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Oczywiście Szanowna Pani, że nie jest, i też chcę Pani powiedzieć, że jeżeliby takie strefy w Polsce powstawały, to będę pierwszą osobą, która będzie z nimi walczyła. Problem tylko polega na tym Szanowna Pani Poseł, kiedy zadajemy pytanie „to pokażcie gdzie one są, gdzie walczy się z ludźmi LGBT... (Przewodnicząca odebrała mówcy głos)

  Clare Daly (GUE/NGL). – Madam President, I too, I have to say, find it almost unbelievable that we are discussing the notion of LGBTI-free zones. Because apart from being despicable and illegal, the notion in and of itself is absolutely ludicrous: the idea that LGBTI citizens are not present in every country, in every family, in every community.

More than anything, the fact that we have to discuss this shows the need for education. I think there’s an incredible irony in the fact that these homophobic actions were sparked by the proposal to have an all-inclusive LGBTI sex education in Warsaw schools, precisely demonstrating why such comprehensive sex education is needed in the first place to combat ignorance and intolerance.

I’ve heard people in here saying that ‘Polish people know better about Poland’, ‘Spanish people know better about Spain’. You could have said: ‘Ireland was a Catholic, conservative country’, but Ireland delivered a resounding vote for same sex marriage. Attitudes change when you publicly discuss these issues in a tolerant, loving environment.

  Juan Fernando López Aguilar (S&D). – Señora presidenta, todas las constituciones de los Estados miembros de la Unión Europea prohíben la discriminación por razón de sexo, pero la Carta de los Derechos Fundamentales de la Unión Europea, que está en vigor y es vinculante para todos los Estados miembros —también para Polonia— prohíbe la discriminación por razón de orientación sexual. Y, cuando Jarosław Kaczyński dice que la homosexualidad atenta contra la familia y contra los niños y es una ideología importada, está practicando un discurso del odio y atenta contra la Carta de los Derechos Fundamentales de la Unión Europea.

Y al discurso del odio que conduce directamente a la agresión hay que ponerle límites. Pero, además, hay que prohibirlo cuando atenta contra la dignidad de personas, que son iguales en dignidad y en derechos.

Yo tuve el honor de ser el ministro de Justicia que en España promovió la adopción del matrimonio igualitario. ¡Que a nadie obliga! Establece simplemente la libertad del matrimonio en términos de igualdad para las personas de orientación homosexual con las personas de su preferencia. Crea, por tanto, un espacio de libertad para que la gente pueda amarse como quiera.

La homosexualidad no es una enfermedad. ¡La homofobia sí lo es! Y tuve el honor de ser amigo del dirigente Pedro Zerolo, prematuramente fallecido, del colectivo LGBTI, que dijo con claridad que en una sociedad homófoba no caben las personas homosexuales... (la presidenta retira la palabra al orador).

  Michal Šimečka (Renew). – Pani predsedajúca, pravdupovediac, už to slovné spojenie LGBTI free zones, keď počujem, tak mi behá mráz po chrbte, a myslím, že by malo vyvolať zdesenie vo všetkých nás, ktorí poznáme európske dejiny a ktorí vieme o všetkých tých pokusoch vytvoriť nejaké zóny bez jednej menšiny alebo bez nejakej národnostnej skupiny, a my vieme, kam tento jazyk segregácie vylúčenia vedie, a on v dejinách vždy končil násilím.

Dnes je toto násilie koncentrované najmä v online priestore, špeciálne v mojej krajine na Slovensku vidíme traumatický nárast nenávistných prejavov voči LGBTI komunite a výsledkom je naozaj psychické utrpenie a zlomené osudy tisícov nevinných ľudí.

A proti tejto homofóbii nenávisti musí zakročiť predovšetkým aj Komisia, aj platformy, aj štáty, ale je to zodpovednosť politikov, a najmä politikov, ktorí tento nenávistný jazyk tolerujú alebo priamo povzbudzujú, keď hovoria, že ľudské práva a rovnosť LGBTI menšín je nejakým civilizačným ohrozením, a to je presne ten jazyk, na konci ktorého je násilie.

  Tilly Metz (Verts/ALE). – Madam President, just for the interpreters, I’m going to start with a quote in German and then switch again to English.

„Ich bin schwul, und das ist auch gut so!“

became a very famous sentence in Germany, but also over the borders, pronounced in 2001 by the mayor of Berlin, Klaus Wowereit. In the meantime, 2005, I also became a mayor of a rural municipality and I fell in love with a woman, so I remembered this sentence and I was happy to live in a region where nobody would judge me or discriminate against me because of this love.

Indeed, the European Union is founded on the values of respect for freedom, equality and respect for human rights. Today, things are changing and we discuss public discrimination of LGBTI people in the heart of the European Union. What we are seeing more and more is a rise of the public endorsement of anti—LGBTI propaganda and LGBTI—free zones, even from mayors.

But how can we accept that so many LGBTI citizens in the European Union have to hide who they are and who they love out of fear for their life? Let’s not forget the common values of the European treaties. We want the Commission to react on this.

  Κωνσταντίνος Αρβανιτης (GUE/NGL). – Κυρία Πρόεδρε, καλώς ήρθαμε ξαφνικά στον μεσαίωνα. Ακούγοντας όλα αυτά τα σχόλια: «δεν είμαστε ρατσιστές, αυτοί είναι ομοφυλόφιλοι». Κάπως έτσι το περιγράφουν. «Δεν είμαστε ρατσιστές, αυτοί είναι μαύροι», «δεν είμαστε ρατσιστές, αυτοί είναι Εβραίοι, είναι αριστεροί, είναι κίτρινοι, είναι διαφορετικοί».

Είναι αυτό που φοβόμασταν. Είναι η απόρροια της πολιτικής του λεγόμενου «ευρωπαϊκού τρόπου ζωής» και της προστασίας του. Ποιος τον ορίζει τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής; Οι κύριοι απέναντι τελικά. Κι αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο.

Όταν η Επιτροπή, όταν η Ευρώπη θέλει να επιβάλει πολιτικές τραπεζών τις επιβάλλει. Και εδώ μιλάμε για θέματα πολιτικής ουσίας. Σ’ εμάς επιβάλατε τρία μνημόνια. Γιατί δεν επιβάλλει ζητήματα ουσίας της πολιτικής αισθητικής αυτού που ορίζεται ως δημοκρατία; Όλοι πρέπει να ζούμε σ’ αυτή την Ευρώπη. Οι ψηλοί, οι κοντοί, οι ομοφυλόφιλοι, οι καραφλοί, οι άσπροι, οι μαύροι... Δεν είναι δυνατόν να περνάει αυτή η ατζέντα.

Και ένα τελευταίο και κλείνω: χθες η ελληνική Βουλή απέρριψε δυστυχώς την πρόταση αλλαγής του Συντάγματος, που έδινε τη δυνατότητα σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως φύλου, ταυτότητας, σεξουαλικού προσανατολισμού, να έχουν τα ίδια δικαιώματα. 170 Έλληνες βουλευτές ...

(Η Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)

  Katarina Barley (S&D). – Frau Präsidentin! Gestern wurde Charlot Jeudy, der Vorsitzende der haitianischen LGBTQ-Gruppe Kouraj, tot aufgefunden.

Die Ermittlungen dauern an. Aber eines steht fest: Er hat seit langem Gewaltandrohungen bekommen, in denen sein Leben bedroht wurde. Solche Meldungen hören wir immer wieder aus aller Welt. Die EU muss sich allen Staaten gegenüber sehr deutlich positionieren, die die Rechte von LGBTIQ-Menschen mit Füßen treten. Das erwarte ich von unserem neuen Außenbeauftragten, aber ich erwarte es vor allen Dingen auch von unserem Erweiterungskommissar. Und ich erwarte es von allen Mitgliedstaaten, denn wir müssen nicht so weit schauen. Überall in Europa sehen wir, dass LGBTI-Personen keinen rechtlichen Schutz vor Diskriminierung haben. Manche Staaten praktizieren sie sogar selbst, die Diskriminierung, wie wir heute wieder vielfach aus Polen gehört haben.

71 % aller EU-Bürgerinnen und -Bürger sind für gleiche Rechte. Aber gleichzeitig haben knapp 50 % der LGBTI-Community schon Diskriminierungs- und Belästigungserfahrungen. Ich frage mich: Warum eigentlich? Was ist eigentlich das Problem mit Menschen, die eine andere sexuelle Identität haben? Mir fallen nur zwei Möglichkeiten ein: Entweder man hat ein Problem mit sich selbst und seiner eigenen Orientierung, man hat vielleicht Angst vor der eigenen Homosexualität, die man in sich trägt, oder man hat ein gravierendes Problem mit Liebe an sich. Aber jeder Mensch hat das Recht zu lieben, wen und wo er will.

  Sheila Ritchie (Renew). – Madam President, I would like to thank the Commissioner for her opening statement, with which I pretty much completely agreed. We were in danger of having a fairly benign to debate with pretty much everybody in the room taking pretty much the same line until Mr Jaki spoke.

I’m actually appalled by what he said. You don’t tolerate people who are different to you. Not in 2019! You love them. You include them. You do not put up with them. We all know that inclusion is as much about culture as it is about legislation. How on earth can you create an inclusive culture if we accept that there are places that may not speak about the lives of 10%-plus of their populations?

I’d like to tell you about what the creation of these zones has done to homophobic crimes in Poland, but I can’t because Poland doesn’t recognise homophobia as a motive. That, frankly, tells it at all. Commissioner, please, some action?

  Francisco Guerreiro (Verts/ALE). – Senhora Presidente, o avanço dos movimentos extremados e populistas tem arrastado as pessoas lésbicas, gays, bissexuais, trans e intersexo, para confrontos políticos plenos de ódio e violência, com ataques lamentáveis contra os direitos humanos e que facilmente passam das palavras para atos de violência física.

Ao contrário do que muitos querem tentar vender, não existe qualquer golpe ideológico por quem defende os direitos humanos e os direitos LGBTI. Mas existe, sim, uma ideologia do ódio, propagada por ideologias políticas conservadoras, que alimenta a ignorância, normaliza o medo e faz tentativas de suprimir a igualdade e restringir liberdades que nunca deveriam ser postas em causa.

É tempo de colocarmos a proteção das pessoas LGBTI nas prioridades da ação de política integrada a nível europeu.

A Comissão Europeia, este Parlamento e instituições nacionais e internacionais têm a responsabilidade de se unir contra a discriminação e o ódio, em conjunto com as demais organizações da sociedade civil que fazem este trabalho há anos e que, muitas vezes, tantas vezes, estão isoladas e sem qualquer apoio.

Queremos uma Europa e um mundo livre de ódio, livre de discriminação, e não o oposto.

  Julie Ward (S&D). – Madam President, it is very sad that in 2019 there are still 71 countries that criminalise same-sex relationships and that people of the LGBTI QA plus communities still face prejudice in all walks of life; but there is progress, there is hope.

The movement, its time has come, and it is breaking down barriers. We see it every year when millions march at pride events all across the world. Tomorrow, colleagues, will mark the 41st anniversary of the assassination of Harvey Milk, who was one of the first openly gay elected officials in the United States and killed for being gay. I just want to finish with his immortal words of defiance and hope: ‘all young people, regardless of sexual orientation or identity, deserve a safe and supportive environment in which to achieve their full potential’. Burst down those closet doors once and for all and stand up and start to fight. This Parliament joins the LGBTI QA plus community in carrying on that fight and that legacy and I say that discrimination will not be tolerated. Bigotry will not be allowed; and most importantly love is love.

  Pierre Karleskind (Renew). – Madame la Présidente, chers collègues, mais comment avons-nous pu en arriver là? Nous parlons bien d’une ignominie, d’une insulte aux valeurs de l’Union européenne, d’une insulte à toutes ces personnes qui sont discriminées.

Comment avons-nous pu en arriver là, dans des communes, des commerces, des régions, à quelques kilomètres seulement de camps dans lesquels, il y a 75 ans, étaient enfermées des personnes en raison de leur homosexualité, et où l’idéologie nazie, qui a persécuté également le peuple polonais, a organisé les assassinats de masse de ces personnes? Comment pouvons-nous tolérer qu’en Europe, on reproduise les mêmes erreurs 75 ans après? Sommes-nous condamnés à répéter encore et encore les mêmes erreurs en Europe?

Chers collègues, nous ne sommes pas en train de parler de défendre telle ou telle communauté. Simplement, nous sommes ici ensemble pour faire vivre la communauté européenne.

  President. – Now it’s my pleasure to give the floor to Alexandra Louise Rosenfield Phillips. And I welcome the small presence next to you.

  Alexandra Louise Rosenfield Phillips (Verts/ALE). – Madam President, last Wednesday was the International Trans Day of Remembrance. As of this year, over half of EU Member States have equal marriage and yet here we are in 2019 discussing the rights of an EU Member State to implement LGBTI-free zones. This dangerous discrimination is not consigned to Poland. In the UK, the number of hate crimes reported has more than doubled since 2013. Since last year, hate crimes against the transgender community have risen by 37%.

In a politics where trust has dissolved and political leaders in my own country describe members of the LGBT community as ‘tank-topped bumboys’, the political establishment are giving a green light to acts of hate which can ruin lives and lead ultimately to death. Make no mistake, this persecution is the insidious resurgence of the Right. We must unite to oppose hate in all of its forms. It has no place and must not be tolerated in any of our politics.

(The speaker agreed to take a blue-card question under Rule 171(8))

  Robert Biedroń (S&D), pytanie zadane przez podniesienie niebieskiej kartki. – Serdecznie dziękuję, że wspomniała Pani o przestępstwach z nienawiści. Chciałbym zapytać, czy opowie się Pani za tym, aby Komisja wysłała dzisiaj jasny sygnał, że będzie dążyła do tego, aby we wszystkich krajach Unii Europejskiej penalizować przestępstwa z nienawiści, popełniane także wobec osób o innej orientacji niż heteroseksualna oraz z powodu tożsamości płciowej? Czy Komisja stanie po stronie tych wszystkich, którzy chcą penalizować przestępstwa z nienawiści w całej Unii Europejskiej? Dobrze by było, żebyśmy wyszli dzisiaj z tej debaty nie tylko z poczuciem wstydu, że taką debatę prowadzimy w 2019 roku.

  Alexandra Louise Rosenfield Phillips (Verts/ALE), blue-card answer. – Sorry, I did not hear the whole of the question because my translation was on 28 and not number 2, due to this little fellow (baby crying sounds). But, of course, I oppose all forms of hate crime, and it has no place in Europe or anywhere else.

  Brando Benifei (S&D). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, ieri questo edificio si è tinto di arancione in segno di solidarietà alla lotta contro la violenza di genere nei confronti delle donne.

Oggi, dopo quello che si è sentito anche in quest'Aula, bisognerebbe anche pensare, per il futuro, di tingerci, come Istituzione, coi colori dell'arcobaleno per solidarietà alle vittime di discriminazioni anti LGBTQI in Polonia e in tutta l'Europa.

La normalizzazione di questo sentimento, e nel linguaggio perfino delle istituzioni, è scandalosa e pericolosissima. Penso alla mia Italia, dove molte amministrazioni locali passate recentemente alla Lega sono uscite dalla rete RE.A.DY che promuove buone prassi contro le discriminazioni e per la creazione di un clima sociale di rispetto e di confronto libero da pregiudizi. A Spinea, in provincia di Venezia, si è chiesta addirittura la rimozione di libri "scomodi" dalle biblioteche per l'infanzia.

Abbiamo già visto i risultati della guerra alla cultura "degenerata" e ai libri decadenti, abbiamo visto dove si va. Contro questi integralismi intolleranti vogliamo che la Commissione europea prenda una linea chiara. Deve essere chiaro: rafforzare una società europea plurale, inclusiva e rispettosa dei diritti fondamentali è la nostra priorità, perché è l'omofobia che è una malattia.

  Karen Melchior (Renew). – Fru formand! Równi w prawach' - Lige i rettigheder. De ord står nedfældet i den polske grundlov. For ifølge den polske grundlov har alle polakker lige rettigheder. Men i Polen i dag er virkeligheden en anden. For i Polen i dag har alle polakker ikke lige rettigheder. Polens seksuelle minoriteter er ikke ligestillede med deres heteroseksuelle medborgere. For i Polen i dag er der indført såkaldte LGBT-frie zoner. Hvis du tilhører en seksuel minoritet, bliver du set som en trussel mod samfundet. De polske myndigheder tager dine rettigheder fra dig - og de gør det udelukkende, for hvem du elsker eller måden, du identificerer dit køn.

Med deres overgreb på LGBT-miljøet forbryder de polske myndigheder sig mod den polske grundlov, og de forbryder sig mod polakker. Ikke kun de tusinder af transkønnede, homoseksuelle og biseksuelle polakker, men også det store flertal af alle polakker, der ønsker lige rettigheder for alle. Hvis ikke Polen vil sikre polske seksuelle minoriteters ret til at leve i fred og frihed, så må Europa skride ind. For i modsætning til den polske regering, så tror vi nemlig på ordene i den polske grundlov: ‘Równi w prawach'!

  Marianne Vind (S&D). – Fru formand! Kære medlemmer af Parlamentet. Vores EU har været bannerfører for det mangfoldige samfund, hvor kærlighed er kærlighed, uanset køn og seksualitet. Man vælger jo ikke selv, om man er LGBTI-person. I Frankrig blev det allerede lovligt at have sex med en af eget køn helt tilbage i 1791. I Danmark blev det muligt for homoseksuelle at indgå registreret partnerskab for 30 år siden. Hvis EU skal kunne tale med store bogstaver, når lande som Indonesien indskrænker rettighederne for deres LGBT-personer, så må og skal vi gøre det samme, når det sker i vores egen Union. En arbejdsplads må i EU ikke diskriminere LGBTI-personer. Det samme må og skal gøre sig gældende på vores europæiske gader. Homofobi hører ingen steder hjemme på vores kontinent. LGBT-frie zoner bringer Europa tilbage til mørke tider.

  Liesje Schreinemacher (Renew). – Voorzitter, ik wil het vanavond hebben over een van mijn beste vrienden. Hij is niet alleen talentvol, grappig en soms een beetje irritant, maar hij woont toevallig ook samen met een man. Net zoals iedereen in zijn of haar leven heeft het hem tijd gekost om zichzelf te leren kennen en gelukkig kan dat in Nederland. Wij hebben veel rolmodellen waar jonge mensen van kunnen leren dat je gewoon jezelf mag zijn. Dat er nu in Europa in 2019 steden zijn waar dat niet kan, is voor mij onbestaanbaar. Daarom wil ik me vanaf deze plek richten tot al die jongens en meisjes die er op dit moment achter komen wie ze zijn. Wij staan achter jou. En wij zullen er alles aan doen om ervoor te zorgen dat ook jij kan uitgroeien tot die talentvolle, grappige en soms ook irritante persoon die zo waardevol is in vele levens. Net zoals mijn beste vriend.

  Josianne Cutajar (S&D). – Sinjura President, għax napprezzaw l-individwu jeħtieġ nagħmluha ċara li l-identità mhix ideoloġija, la fl-Ewropa u mkien f’soċjetà ċivilizzata m’hemm spazju għal LGBTI free zones.

L-Unjoni Ewropea jrid ikollha l-istrumenti legali biex dawn ikunu projbiti u biex min jippromwovihom ikun penalizzat. Anke jekk huma simboliċi huma perikolużi, iġibu l-mibegħda u jweġġgħu. Huma manifestazzjoni ta’ diskriminazzjoni u jekk nippermettu li jiġu normalizzati nkunu qed nipperikolaw id-dinjità, jekk mhux il-ħajja ta’ persuni fostna. Imma mhux f’xi Stat Membru wieħed għandna d-diskriminazzjoni fuq din il-komunità LGBTI x’nindirizzaw, l-Unjoni Ewropea wkoll qed tiddiskrimina. Id-Direttiva dwar trattamenti ugwali fix-xogħol titkellem biss fuq orjentazzjoni sesswali. Għad m’għandniex leġiżlazzjoni Ewropea li tkopri l-identità tal-ġeneru. Għad m’għandniex leġiżlazzjoni Ewropea li tkopri l-espressjoni tal-ġeneru. Sal-jum li jkollna direttiva kontra d-diskriminazzjoni fl-isferi kollha tal-ħajja tant importanti nkunu għadna niddiskriminaw u nonqsu mid-dinjità lil persuni fostna.

  Nicolae Ştefănuță (Renew). – Domnule Biedroń, vreau să vă mulțumesc în numele a mii de români care simt la fel ca dumneavoastră. Colega mea de partid, Cristina, mi-a povestit ce însemna să fii membru al comunității LGBTI România, în timpul comunismului. Ce ne unește pe noi toți în această chestiune? Avem vise, vrem să fim liberi și vrem să iubim. Milioane de cetățeni europeni se bucură de drepturile acestea. Dar sunt alte milioane care sunt tratați de statele lor ca fiind mai puțin egali ca ceilalți.

În 2015 CEDO, prin decizia Oliari obligă statele să recunoască și să creeze parteneriatul civil. Dar până astăzi 6 state membre europene încă nu implementează acea decizie. Nu în mâinile politicienilor stă dreptul la fericire, nu în mîinile lor este dreptul la a iubi sau a nu iubi. Tineri care comit suicid, care suferă, care sunt jigniți, aceasta este realitatea LGBTI de care unii sunt înfricoșați în această sală. Închei prin a-l cita pe Martin Luther King: Întunericul nu poate alunga întuneric, doar lumina o va face. Ura nu poate alunga ură, doar dragostea o va face.

  Raphaël Glucksmann (S&D). – Madame la Présidente, chers collègues, un autocollant avec le drapeau arc-en-ciel barré d’une épaisse croix noire, voilà le sinistre symbole qui orne actuellement nombre de commerces en Pologne, où une vingtaine de villes se sont déclarées LGBTI-free, libres de tout LGBTI. Allons-nous accepter pareil retour de la haine sur notre continent ou, au contraire, allons-nous tout faire pour renvoyer l’extrême-droite et ses obsessions racistes à leur place, c’est à dire dans les poubelles de l’histoire européenne?

Le temps est venu de tenir tête, de vous tenir tête, à vous les promoteurs de cette haine. Là où vous interdirez les LGBTI, nous serons là. Là où vous vous en prendrez à des musulmans, à des Juifs, à des Roms, à n’importe quelle minorité, nous serons là. Là où vous créerez des milices anti-migrants, comme en Hongrie, là où vous entendrez des cris de singes dans les stades, comme en Italie, nous serons là. Partout où une personne devra baisser la tête en raison de ce qu’elle est, nous serons là et nous vous ferons face. Plus personne en Europe ne doit jamais baisser la tête pour ce qu’elle est.

  Radka Maxová (Renew). – Paní předsedající, problematika LGBTI je dlouhodobé téma, kterému se velmi aktivně politicky věnuji. Není pro mě přijatelné, že i v jednadvacátém století čelí lidé z LGBTI komunity nenávistným slovním a fyzickým útokům, někdy se mi zdá, že i sílícím útokům.

Mrzí mě, že v Polsku, v naší sousední zemi, vyhlásili takzvané zóny bez LGBTI a polský konzervativní týdeník Gazeta následně distribuoval samolepky s tímto nápisem. A my se ptáme: Poč je zde zmiňováno Polsko? Kvůli správnému přístupu k LGBTI to asi nebude. Je mi velmi líto, že homofobní a transfobní rétorika je často kombinována s důrazem na tradice a hodnoty a dokáže tak v nejhorším případě ovlivnit názory spousty lidí a vyvolat nenávist.

Neházejme však vinu jen na Polsko, myslím, že všechny členské státy by měly v boji proti diskriminaci postupovat společně, protože je ještě hodně co napravovat. Měli bychom šířit osvětu a společně propagovat kulturu tolerance a vzájemného respektu. Děkuji paní komisařce za její ujištění, že násilí a diskriminace LGBTI musí být nejen v Polsku zastavena. A já se ptám: Jaký počet LGBT free zón je pro nás přijatelný? Myslím, že nula. Ale my jsme to nechali dojít už do vyššího čísla. Zastavme to!

  Luisa Porritt (Renew). – Madam President, across the world, the LGBTI community continues to face discrimination. The EU must lead the way in defending their rights and freedoms. The Commission should be prepared to open infringement procedures against Member States that violate or fail to protect fundamental rights. And – yes – that includes Poland.

The ripple effects of homophobic attitudes are felt across the EU, where more than one in four LGBTI people have been attacked or threatened with violence in the last five years. Populist parties create an enabling environment for this kind of hatred. In the UK, we had incredible pride parades all over the country in June, but even in Camden, a liberal, diverse part of London two young women were subjected to a horrific homophobic attack on a bus, just days earlier.

Hate crimes have risen since the UK’s 2016 EU referendum, fostered by an intolerant political climate. We can and must do better, and it is incumbent on all of us to lead by example.

  Karin Karlsbro (Renew). – Fru talman! Vi borde ha kommit längre. Vi borde inte behöva försvara människors rätt att älska den de vill, men nu står jag här igen och gör just det. När medmänniskor utsätts för en tilltagande systematisk diskriminering, ivrigt påhejad av politiska makthavare, i detta fall från ett parti som absurt nog kallar sig Lag och rättvisa, och delar av den katolska kyrkan, måste vi emellertid sätta ner foten mot laglöshet, mot orättvisa.

Det spelar ingen roll om detta sker i eller utanför EU. EU är en hemmahamn för demokratier som ska stå upp för mänskliga rättigheter och liberala värderingar. Världen behöver mer kärlek, inte mer hat. Vi behöver mer tolerans, inte intolerans. Låt oss också lära av historien. Förtrycket börjar alltid med minoritetsgrupper och redan utsatta personer, men det slutar aldrig där.

Alla ni kvinnor och män, mammor och pappor som kämpar för frihet, kärlek och respekt i Polen ska veta att vi är och vi kommer att vara med er.

Catch-the-eye procedure

  Petra De Sutter (Verts/ALE). – Madam President, this debate – and I have followed it from the beginning – has saddened me because I heard what some colleagues in this Chamber have been telling us this evening.

I was catapulted back to my childhood and adolescence, where I was told that you could not be different, that girls should be girls and boys should be boys, and girls should love boys and vice-versa. This was dictated by religious beliefs that, 40 years ago, in my country were dominant. I didn’t believe that one day I would be confronted with that again. It took me almost half a lifetime to liberate myself from that.

And yes, it goes on. It is an ideology – of course it is – on the concepts of gender and family. This is what it is all about and the agenda has been hijacked by politicians, by nationalists and populists that want to use it in autocratic regimes, not only in Poland. We see the same narrative in Russia, in Turkey and in other countries around the world.

It has not only to do with LGBT persecution, it also has to do with the fight against gender equality and sexual and reproductive rights. it is all connected. We have to see that and, from our belief in our true values in this Union, based on universal human rights, we have to fight this again every day.

(Applause)

(End of catch-the-eye procedure)

  Cecilia Malmström, Member of the Commission. – Madam President, I would like to thank the honourable Members very much for this important debate.

Answering the question on Lithuania: the Commission is aware of a draft law on equal treatment currently pending in the Lithuanian Parliament and related amendments which fail to extend a list of grounds for prohibited discrimination, not including gender identity as such, which might result in transgender individuals having no legal mechanism effectively securing them against possible discrimination in a variety of spheres, such as education or work.

We cannot comment on draft laws, but we are looking at this very closely, and we will act if there is EU competence to act. The Commission has, during the last year, support different actions and initiatives in several member countries to improve tolerance and social acceptance of LGBTI persons. There was a conference some weeks ago with the Commission and the Finnish Presidency to take stock of what has been done and what can be done further as well. Exactly what will be done will, of course, be for the next Commission to define in this regard.

As you know, in the area of employment, there is a directive prohibiting discrimination on the grounds of sexual orientation and the Commission proposed more than ten years ago to expand that scope, also covering other grounds for discrimination based on sexual orientation in education, social security, social protection and access to and supply of goods and services. You know very well that negotiations have been going on for a very long time in Council, but the required unanimity has not yet been forthcoming.

This is not an ideological discussion. It is about the rights of LGBTI people and the obligation of Poland to respect and to protect them. As I said in my introduction, the Commission strongly condemns the developments in Poland when it comes to hate speech, declarations of so-called ‘LGBTI-free zones’ and the attacks against LGBTI people, especially under the election campaign.

We will very soon – in a couple of days in fact – celebrate the tenth anniversary of the Charter of Fundamental Rights. I think it is very important to defend the fundamental values of the EU and, unfortunately, even 10 years after, we are standing here today.

All Member States have signed up to these values and have signed up to respect them. It is a fundamental value to love whom you want and to be respected for that, and to be who you want. Discrimination, intolerance and violence based on sexual orientation or gender identity are against these fundamental values.

I can assure you that in the future, the Commission and my friend and colleague Commissioner Jourová – who has been very engaged in these questions and who will be incoming Vice—President responsible for the rule of law – will continue to engage and fight for LGBTI rights in Poland and elsewhere. I count on your support in that struggle.

(Applause)

  President. – The debate is closed.

The vote will take place in December.

Written statements (Rule 171)

  Joachim Stanisław Brudziński (ECR), na piśmie. – To, co usłyszeliśmy dzisiaj w debacie o dyskryminacji i mowie nienawiści kierowanych przeciwko osobom LGBTI w sferze publicznej z ust posła Roberta Biedronia i posłanki Magdaleny Adamowicz w odniesieniu do sytuacji w Polsce, jest czymś monstrualnie zakłamanym i nieprawdziwym.

Miałem zaszczyt pełnić urząd Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w rządzie Prawa i Sprawiedliwości i nigdy – podkreślam nigdy – dla mnie oraz podległych mi służb takich jak policja nie miało najmniejszego znaczenia, jakiej orientacji seksualnej jest obywatel Rzeczpospolitej wymagający pomocy czy ochrony ze strony państwa. Dla mnie, mojego resortu i rządu Prawa i Sprawiedliwości absolutnym priorytetem było zapewnienie bezpieczeństwa wszystkim – podkreślam wszystkim – obywatelom bez względu na płeć, wyznanie, pochodzenie czy orientację seksualną. Szczególny nacisk na ochronę i bezpieczeństwo kładliśmy podczas marszów czy wystąpień osób LGBTI. Wielokrotnie byłem z tego powodu krytykowany i atakowany przez marginalne, aczkolwiek krzykliwe środowiska.

Polska była, jest i pozostanie demokratycznym państwem prawa, w którym każdy obywatel jest równy. A takie wypowiedzi, jak te dzisiejsze posła Biedronia i posłanki Adamowicz, uważam za wyjątkowo nieuzasadnione, kłamliwe i niegodne. Spór polityczny i niechęć wyżej wymienionych polityków wobec rządu Prawa i Sprawiedliwości nie może usprawiedliwiać posługiwania się kłamstwem na arenie międzynarodowej. Jest to wyjątkowo paskudne i szkodliwe dla wizerunku Polski.

  Laura Ferrara (NI), per iscritto. – La preoccupante campagna omofoba, lanciata da esponenti politici nelle ultime competizioni elettorali in Polonia, ha fomentato un pericoloso ed intollerabile clima di crescente intimidazione ed odio nei confronti della comunità LGBTI. Le azioni e i proclami di diverse autorità regionali e locali che hanno dichiarato i loro territori "liberi da LGBTI", definendo questi ultimi una minaccia per la nazione, rappresentano un grave attacco alla libertà individuale e ai diritti fondamentali di ciascun essere umano. Qualsiasi forma di discriminazione, emarginazione, intolleranza o violenza basata sull'orientamento sessuale, è contraria ai valori su cui si fonda l'Unione europea. Atteggiamenti discriminatori, violenti e di incitamento all'odio non possono essere giustificati in alcun modo e le Istituzioni europee hanno il dovere di intraprendere ogni misura necessaria per esigere il rispetto dello stato di diritto e della dignità umana.

  Vera Tax (S&D), in writing. – Hearing about the so-called LGBTI—free zones in Poland is absolutely heartbreaking. Everybody should be allowed to love whomever they want, regardless of their gender. The newly elected Commission should make it their absolute priority that everybody in our Union is treated equally. I stand with everybody who is impacted by these free zones or other forms of hate speech.