Verbatim report of proceedings

Wednesday, 29 January 2020 - Brussels

24. Urgent humanitarian situation on Greek Islands, especially of children - ensuring protection, relocation and family reunification (debate)

  Przewodnicząca. – Kolejnym punktem porządku dziennego jest oświadczenie Rady i Komisji w sprawie naglącej sytuacji humanitarnej na wyspach greckich, zwłaszcza sytuacji dzieci – działania na rzecz ochrony, relokacji i łączenia rodzin (2020/2520(RSP)).

  Nikolina Brnjac, President-in-Office of the Council. – Madam President, I would like first of all to thank you for this timely debate. As you know, the Croatian Presidency is particularly sensitive to the situation in the eastern Mediterranean, which has a direct impact on the flow of migrants in the whole of south-eastern Europe and even further. We are closely monitoring the events on the migration routes and we will continue to do so throughout our Presidency.

The situation on the Greek islands is currently very difficult. In 2019, more than 60 000 migrants arrived in Greece by sea, compared to 32 000 recorded in 2018. This represents an increase of 87% – far greater than the 9% percent increase recorded in 2017 and 2018. The number of people present on the Aegean islands increased significantly, reaching a peak of over 40 000 migrants. It is the first time since the implementation of the EU-Turkey statement that we have reached such a high number. Among them, there are several thousand children and unaccompanied minors who were accommodated in facilities which are not adapted to their needs. According to the UNHCR, around 40% of the 20 000 migrants in and around the Moria Camp are under 18 and nearly half of those are under 12 years old.

Due to the high number of arrivals, the situation on the islands continues to deteriorate. The humanitarian situation requires our close follow-up, and we will continue supporting the efforts of Greece to relieve the situation. The Greek government is undertaking concrete actions to improve the situation, inter alia by increasing the number of transfers to the mainland. In 2019, more than 35 000 migrants have been transferred but, unfortunately, this has not decreased the pressure on the islands. Further actions are needed.

The Greek Government has also announced a new scheme to protect unaccompanied minors reaching the country. I understand that the No Child Alone plan was designed to protect unaccompanied children from exploitation and criminality and includes commitments to swiftly create new structures to provide long-term accommodation for thousands of children. These new structures will provide housing, education, food and medical support. The plan also foresees the necessary legal services to allow accompanied minors to reunite with relatives in other Member States.

We also take note of government measures to speed up and streamline asylum procedures and manage flows to Greece by improving border surveillance. Some of these measures are part of the new asylum legislation which recently entered into force in Greece. It will be important to implement the new provisions as fast as possible, including regarding the return procedures.

The return rate so far has been a very low, for far too long. Returns are instrumental in keeping the numbers down on the islands and managing the flows. The plan of the Greek Government includes a target of returning 10 000 migrants by the end of 2020. This is ambitious, but it can be done, with the appropriate procedures in place and assistance from IOM, Frontex and EU Member States and through cooperation with third countries. Effective returns also require the cooperation of Turkey. In this respect, it is vital that both parties apply in good-faith all the provisions and operating procedures agreed as a result of the EU-Turkey statement.

On a broader note, I would like to use the opportunity of this debate to reiterate that the Croatian Presidency intends to continue its focus on implementation with regard to the comprehensive approach to migration. We will do our part to ensure coherent action at EU level in terms of more effective control of the EU external borders, increased external actions and address internal aspects.

I would like to stress that the humanitarian situation on the Greek islands is a cause of great concern. We have to work together to relieve the humanitarian situation. And let me also express here our appreciation for the work of all humanitarian partners. I will let the Commission further elaborate on the assistance and advice the EU provides to the Greek Government on this issue.

  Ylva Johansson, Member of the Commission. – Madam President, honourable Members, as we are standing here, sitting here, speaking, waiting for our turn, more than 40 000 migrants are stuck in so—called hot spots on the Greek islands.

Most of them are living under conditions that are totally unacceptable. Many of them are children. I can only imagine being a mother in these hot spots, with children, being responsible for children, and living in a tent when it’s cold, there’s not enough food, with terrible conditions in many aspects, and being responsible for your own children and not being able to actually take responsibility as a mother. Or being a mother in a totally other country knowing that your teenager, your teenage boy, is alone there as unaccompanied minor.

These conditions are not acceptable, this we can’t stand having in the European Union in 2020. I am probably not the only one who keeps awake at night thinking about these people and the conditions they are living under. But, of course, nobody will be helped by me being awake at night. I’m the Commissioner and I am of course responsible for doing things, and you who are here tonight will probably ask me, quite rightly, what is the Commission doing and what more can we do?

The Commission is supporting the Greek authorities with finding shelter for unaccompanied minors on the mainland. We will continue to support Greece and relocate people from the islands to new centres – new centres that will meet the minimum European standards for humanitarian intervention. We support the Greek authorities with our European funds. To mention just a few: EUR 50 million from the asylum migration and integration fund that supports up to 2 000 places in shelter for unaccompanied minors on the mainland; EUR 4.2 million for the IOM to create additional safe zones for unaccompanied minors on all the Greek islands; funds for a specific facility for vulnerable applicants called Kara Tepe on Lesbos; specific facilities also exist on Kos and Leros. We will continue to support Greece with our funds.

I welcome the appointment that the Greek Government has done to appoint a national coordinator for unaccompanied minors. I think that the Greek Government shows the right emphasis on this very difficult situation, and I welcome that the Greek Government are committed to improve the living conditions for migrants, bringing them to new centres, reforming the asylum system and also starting returning those that are not eligible for international protection.

We also think that additional incentives for the employment of doctors in the reception centres and identification centres is important. It is of great urgency to release unaccompanied minors from protective custody and transfer them to safe zones – zones that are suitable for long—term accommodation.

Is this enough? Apparently not. We need to do more. Yesterday I met with the newly—appointed Greek Migration Minister, Notis Mitarakis. We discussed measures as to how we can help Greece more and what also the Greek Government and the Greek authorities are planning.

Yesterday also, the European Asylum Support Office signed an agreement with Greece to double the staff in Greece from EASO.

The Commission will continue to show solidarity with Greece. This includes financial support of over EUR 2.2 billion. But the Commission alone cannot do everything. We also need the support from the Member States. We are lacking a common European asylum and migration system. In lack of that, we need voluntary support from other Member States. Greece has asked for the relocation of unaccompanied minors and I strongly support this. I support all solidarity efforts between Member States, especially when it comes to children. I call on Member States to continue to help Greece, to continue voluntary relocations and we, the Commission, will do the financial support. We will continue to work closely with the Greek authorities to help facilitate all voluntary solidarity efforts by other Member States.

I call on Member States to speed up the necessary procedures to reunify children with their families as soon as possible.

Honourable Members, we talk about migration policy and the migration situation in Europe. It’s clear that even though we can see an increase of migrants arriving in Greece and especially at the Greek islands the overall situation is not a crisis. We have seen fewer irregular arrivals in the European Union than for many years. We are not in crisis; we do not have a migration crisis in Europe. But there are at least 40 000 individuals on the Greek islands and they are in crisis.

We need to support them and the most effective thing that we must do is to find a common solution that can unite Member States and Parliament in a new pact for migration and asylum. Every week, every month that we are not able to find this new common policy means these people paying too high a price.

  Ελισσάβετ Βόζεμπεργκ-Βρυωνίδη, εξ ονόματος της ομάδας PPE. – Κυρία Επίτροπε, ακόμη μια φορά διαπιστώνουμε την αποτυχία στην αποτελεσματική διαχείριση του μεταναστευτικού. Απελπισμένοι άνθρωποι φτάνουν καθημερινά στην Ελλάδα από την Τουρκία, μέσω διακινητών, και η κατάσταση είναι πλέον δραματική. Τα νησιά καταστρέφονται και η ενδοχώρα αδυνατεί να χωρέσει τόσο μεγάλο πλήθος. Οι ασυνόδευτοι ανήλικοι ξεπέρασαν τους 5.000, ενώ οι δυνατότητες της χώρας δεν επαρκούν σήμερα να καλύψουν ούτε τους μισούς.

Η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε συνδρομή από τα κράτη μέλη, και ανταποκρίθηκαν θετικά μόνο η Γαλλία, η Πορτογαλία, η Βουλγαρία και η Τσεχία. Για τις επανενώσεις οικογενειών υπάρχει μεγάλο πρόβλημα λόγω υπερβολικών απαιτήσεων αλλά και αντιφατικών νομοθεσιών που επικαλούνται τα κράτη μέλη. Στην Ελλάδα βιώνουμε σκληρή ανθρωπιστική κρίση και αισθανόμαστε ότι είμαστε μόνοι. Μόνο πέντε χώρες έχει η ευρωπαϊκή οικογένεια; Πώς αποδεικνύουμε έμπρακτη αλληλεγγύη, όταν, ακόμη και στο δράμα ανήλικων παιδιών, γυρίζουν ανάλγητα την πλάτη; Η ελληνική κυβέρνηση εφαρμόζει νέα μεταναστευτική πολιτική και, ειδικά για τα παιδιά, ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε πρωτοβουλία «κανένα παιδί μόνο», με στόχο την αυστηρή τιμωρία των διακινητών και την ολοκλήρωση 4.000 δομών φιλοξενίας για ασυνόδευτους ανήλικους. Όμως δεν είναι δυνατόν να το διαχειριστούμε χωρίς βοήθεια. Η δυσπιστία των Ελλήνων στις αξίες της Ευρώπης αυξάνεται, και όχι άδικα.

Η Τουρκία συνεχίζει αδιάκοπα την παράνομη πολιτική της σε βάρος μας εκμεταλλευόμενη ανθρώπινες ψυχές, και η συντριπτική πλειονότητα των κρατών μελών αδιαφορεί. Δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι η κατάσταση. Κρούουμε κώδωνα κινδύνου. Το μεταναστευτικό ήδη κλονίζει σοβαρά τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γνωρίζετε ότι οι καθυστερήσεις για νέες δράσεις επιτείνουν την ένταση. Δεν θα κουραστώ να το λέω: Οφείλουμε όλοι, χωρίς εξαιρέσεις, να αναλάβουμε ευθύνες τώρα. Η Ελλάδα δεν ζητάει προνόμια. Τα δικαιώματά της ασκεί. Συνάδελφοι, σήμερα αποχαιρετήσαμε με λύπη το Ηνωμένο Βασίλειο και ευχόμαστε να μην ακολουθήσει άλλος. Όμως, χωρίς δικαιοσύνη, τα επόμενα χρόνια κινδυνεύουμε να θρηνούμε συνέπειες από λάθη και παραλείψεις. Έχουμε πετύχει πάρα πολλά. Η αποτυχία δεν μας αξίζει.

  Claude Moraes, on behalf of the S&D Group. – Madam President, the Commissioner was very robust in stating how unacceptable these conditions are, because they exist within the European Union. We have many refugee hotspots around the world, but this is the problem: they exist within the European Union, and they are afflicting – as we heard from the last speaker – Greece in particular. She and the Commissioner explained what the elephant in the room was: Member State coordination is lacking.

We are asking today for the Commission to act: this, for my group, is really the most important thing. I’ve been to the islands many times – other speakers will speak of this – and we need action, and the Commissioner prefaced this in the details that she gave. So, for my group, that is not to talk again about all the chronic and severe problems of under—staffing in the hotspots – the risks for children under Dublin, and so on – but to say that we need to act on long—term reception capacities on the mainland in the overcrowded hotspots, to deploy additional expert staff, and to provide crucial legal information to end the regime of geographical restrictions. So we ask the Commission to do everything it can, but of course the Member States must do more: this is really the elephant at the room. If we don’t have this combined comprehensive approach, we will continue to have these – as the Commissioner said – unacceptable conditions within the European Union.

Commissioner, this is my last speech after 20 years and six months (remember the six months!), and for much of that time I have spoken about these issues: humanitarian issues and issues of asylum. I’ve been to the Greek islands many times, and I know that these issues affect the European Union disproportionately for what they are, because they define the values of the European Union. So I really urge colleagues to do everything they can to ensure that we solve this problem, because it affects the very values of the European Union: we send a message to the world about what kind of European Union we are. I wish you all the best of luck to deal with this issue as comprehensively as possible in the coming months.

  Maite Pagazaurtundúa, en nombre del Grupo Renew. – Señora presidenta, señora comisaria, muchas gracias por estar aquí. Usted lleva poco tiempo en el cargo, y, por lo que nos ha dicho, conoce los elementos fundamentales de esos centros que se han convertido en infiernos. Pero no es en 2020 cuando Moria, o lo que pueda haber en Samos o Quíos, es un infierno. Es así desde 2015, desde 2016, y seguimos igual o peor.

Moria es una fábrica de estrés traumático, de estrés postraumático, de sufrimiento moral. Y nosotros no podemos permitirlo. Usted habla de que vamos a ayudar para tener nuevos centros, ¿cuándo van a estar? Usted habla de que se va a doblar el personal de la EASO. Yo he ido dos veces a la isla de Lesbos. No he podido ver nunca a nadie de la EASO. No sabemos cuánto es el doble de cero.

Entiéndame, nuestro Grupo es un grupo responsable. Queremos ayudar a que haya un nuevo pacto de migración y asilo. Estamos dispuestos a los compromisos. Pero si no se saca a esa pobre gente de las islas griegas, si no se ayuda a Grecia, no va a salir adelante. Porque nadie va a confiar en que vamos en serio. Y esos niños y esas mujeres y esos ancianos no pueden esperar, no pueden esperar más. Por tanto, ¿cuándo vamos a tener esos nuevos centros de recepción, comisaria?

  Erik Marquardt, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Frau Präsidentin! Vielen Dank, Frau Johansson, für Ihre Worte, für Ihre wirklich starken Worte und Anstrengungen. Ich war selbst oft auf Lesbos, und inzwischen schicken mir jeden Tag Menschen Bilder und Nachrichten. Wenn ich die Bilder sehe, dann sehe ich eigentlich hauptsächlich Leid, ich sehe Kälte, ich sehe Perspektivlosigkeit und zunehmend auch Gewalt. Und es macht mich schon traurig, dass das jetzt nicht der erste Winter ist, sondern der vierte Winter, in dem Menschen in unbeheizten Zelten dort überwintern müssen. Ich muss schon auch sagen: Wenn Menschen leiden, dann muss Politik handeln. Es ist gut, dass wir hier reden, aber um endlich zu handeln, brauchen wir vielleicht auch nicht mal einen neuen Asylpakt der Kommission, sondern eigentlich nur den Willen der Mitgliedstaaten, die Menschenwürde und die Rechtsstaatlichkeit zu achten, sich dafür einzusetzen. Ohne diesen Willen, wenn er jetzt nicht sichtbar wird, ist auch der neue Asylpakt der Kommission zum Scheitern verurteilt.

Wir können und werden uns hier auch über Asylpolitik streiten, wir werden unterschiedliche Meinungen haben und sie diskutieren. Aber wenn unsere Mitgliedstaaten nicht einmal Kinder retten, die im Schlamm überwintern, wie sollen wir dann eigentlich die europäische Asylpolitik retten? Ich finde, dass es angesichts der Zustände auf den griechischen Inseln richtig wäre, wenn wenigstens einzelne Mitgliedstaaten vorangehen und ein Zeichen setzen und zuerst die Kinder von den griechischen Inseln evakuieren. Denn ich finde, dass wir seit Jahren einfach zu lange an unseren eigenen Ansprüchen scheitern. Wir schotten uns ab und glauben, dass es uns dann besser geht. Aber Europa geht es nicht besser, wenn wir die Augen davor verschließen, dass es Menschen schlecht geht. Diese Politik entwürdigt eben nicht nur die Menschen an den europäischen Außengrenzen, sondern diese Politik entwürdigt Europa. Und ich denke, wir können eigentlich erfolgreicher sein als das.

  Annalisa Tardino, a nome del gruppo ID. – Signora Presidente, onorevoli colleghi, lo scorso novembre abbiamo affrontato a Strasburgo il tema degli hot spot in Grecia e oggi ci ritroviamo ancora qui con le medesime parole ma nessun fatto.

La Grecia ha visto l'arrivo di oltre 70 000 migranti nel 2019 e, secondo le ultime statistiche, circa 30 000 migranti o rifugiati si trovano attualmente in Grecia. Siamo di fronte a una vera e propria crisi umanitaria che richiede azioni concrete e immediate. E quali sono le azioni concrete e immediate che l'UE sta portando avanti, oltre a farsi ricattare da Erdogan? Miliardi di euro dei nostri contribuenti che avremmo potuto utilizzare in maniera più proficua.

E non mi sembra che l'approccio della nuova Commissione sia tanto diverso. Si parla di un nuovo, risolutivo, piano per la migrazione e l'asilo, ma, da quanto ascoltato, la situazione in Grecia rimarrà tale. Peraltro mi chiedo anche come questo piano contribuirà a migliorare la situazione dell'Italia che per anni ha affrontato da sola l'emergenza, bloccata con coraggio solo dal nostro governo, anche a costo di un processo. Purtroppo in nessun modo, finché non si andrà alla radice del problema, se mai lo farete.

  Εμμανουήλ Φράγκος, εξ ονόματος της ομάδας ECR. – Κυρία Πρόεδρε, ακούγοντας τις τοποθετήσεις ορισμένων ευρωβουλευτών, ακόμη και Ελλήνων, νομίζει κανείς ότι βρίσκονται εδώ εκπροσωπώντας τους πολίτες του Πακιστάν, της Συρίας, του Αφγανιστάν και άλλων τρίτων χωρών, οι οποίοι βρίσκονται παράνομα στην Ελλάδα. Επειδή όμως η Ελληνική Λύση και ο Κυριάκος Βελόπουλος μαχόμαστε καθημερινά ενάντια σε αυτόν τον εποικισμό που γίνεται στην Ελλάδα, θέλω να μιλήσω για την κατάσταση που βιώνουν οι Έλληνες στα ελληνικά νησιά, για την οποία κανείς δεν μιλά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αγνοεί ότι οι Έλληνες κοντεύουμε να γίνουμε μειονότητα στην Ελλάδα, και ότι οι ντόπιοι, όχι μόνο στα νησιά αλλά και σε όλη την επικράτεια, στέκονται αβοήθητοι και κοιτούν τις περιουσίες τους, τις οικογένειές τους και τα μέρη στα οποία μεγάλωσαν να καταστρέφονται και να απειλούνται από τη λαθρομετανάστευση. Για αυτή την κρίση θα κάνει κάτι η Ευρωπαϊκή Ένωση ή θα ευχαριστεί μονίμως την Ελλάδα που στέκεται αλληλέγγυα απέναντι στους ίδιους της τους εισβολείς; Μιας και έχουμε φτάσει στο σημείο να συζητάμε για την επανένωση των οικογενειών των λαθρομεταναστών, θέλω να πω και κάτι ακόμη: Τα τελευταία χρόνια, λόγω της οικονομικής κρίσης, σχεδόν μισό εκατομμύριο νέοι Έλληνες της γενιάς μου, οι οποίοι είχαν τελειώσει κάποιο Πανεπιστήμιο, όπως και εγώ, αλλά δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά στην Ελλάδα, εγκατέλειψαν τη χώρα μου και τις οικογένειές τους. Τα άτομα αυτά συναντούν πλέον τους γονείς και τους συγγενείς τους για λίγες μόνο ημέρες τον χρόνο. Με αυτήν την οικογενειακή επανένωση, λοιπόν, πρέπει να ασχοληθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί οτιδήποτε άλλο ξεπερνά την ανοχή των Ελλήνων.

(Ο ομιλητής δέχεται να απαντήσει σε ερώτηση με γαλάζια κάρτα (άρθρο 171 παράγραφος 8 του Κανονισμού.))

  Damian Boeselager (Verts/ALE), blue-card question. – I have a very simple question for you, and that is this: are you willing to uphold the right to asylum and the right to have an interview to determine the asylum status?

  Εμμανουήλ Φράγκος (ECR), απάντηση σε ερώτηση με γαλάζια κάρτα. – Κατ’ αρχάς εγώ μιλώ εκ μέρους της πολιτικής μου Ομάδας. Τυχαίνει να κατάγομαι από ένα από αυτά τα νησιά για τα οποία συζητάμε σήμερα. Μεγάλωσα στη Χίο και έχω δει όλη την εξέλιξη του νησιού αυτά τα χρόνια και για αυτό μιλάω λίγο πιο έντονα. Η κατάσταση είναι τραγική και πρέπει να αλλάξει τώρα. Πρέπει να γίνει άμεσα επαναπροώθηση όλων αυτών των παράνομων μεταναστών.

  Κωνσταντίνος Αρβανίτης, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. – Κυρία Πρόεδρε, αυτό που ακούσατε πριν δεν είναι η Ελλάδα. Είναι μια ακροδεξιά αντίληψη. Εμείς ξέρουμε ότι μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Κυρία Επίτροπε, αυτή είναι η κατάσταση στη Μόρια σήμερα. Πριν από δύο μέρες πήγε εκεί κλιμάκιό μας, και πρέπει να σας πω ότι, στη Μόρια, βρίσκονται άνθρωποι και σκουπίδια και παιδιά όλοι μαζί ανακατεμένοι. Είχαμε πάει στη Μόρια πριν από τρεις μήνες. Από τις 5.000, βρήκαμε 17.000 χιλιάδες ανθρώπους. Χθες βρήκαμε 20.000 ανθρώπους. Θα σας δώσω στοιχεία για να βοηθήσω: το 37% είναι άνδρες, το 23% είναι γυναίκες και το 34% είναι παιδιά. Μιλάμε για παιδιά. Από αυτά, τα 1.700 είναι ασυνόδευτα. Πρέπει να σας πω ότι το 63% στο ΚΥΤ είναι οικογένειες.

Βάζω ένα ερώτημα προσθετικά: Μιλάμε για πρόσφυγες και μετανάστες. Το 70% στη Μόρια είναι Αφγανοί. Το 2019 έπεσαν στο Αφγανιστάν 7.500 βόμβες. Αυτοί τι είναι, λοιπόν, πρόσφυγες ή μετανάστες; Αυτά τα παιδιά, τι θα τα κάνουμε; Θα τα «χρησιμοποιήσουμε» ως πρόσφυγες ή ως μετανάστες; Είναι πρόσφυγες πολέμου. Και ένα τελευταίο: Διαβάσαμε σήμερα στον διεθνή Τύπο ότι η ελληνική κυβέρνηση παραγγέλνει πλωτά φράγματα. Ποιος πληρώνει αυτά τα πλωτά φράγματα; Πρώτη φορά χρησιμοποιούνται κατά ανθρώπων και, βεβαίως, κατά πολιτών. Είναι για πολεμικές επιχειρήσεις.

(Ο ομιλητής δέχεται να απαντήσει σε ερώτηση με γαλάζια κάρτα (άρθρο 171 παράγραφος 8 του Κανονισμού).)

  Michaela Šojdrová (PPE), otázka položená zvednutím modré karty. – Já také znám situaci v hotspotu Moria. Souhlasím s Vámi, že ta situace je tam velmi špatná, už v roce 2018 byl dvojnásobně překročen počet uprchlíků, kteří tam mohou být. A já se Vás ptám, co dělala vláda Syrizy v té době? Kolik nových center otevřela? Jakým způsobem navracela nelegální uprchlíky? Jak zrychlila azylový proces? Když kritizujete vládu dnes, která je u vlády ani ne půl roku a snaží se dělat konkrétní kroky.

  Κωνσταντίνος Αρβανίτης (GUE/NGL), απάντηση σε ερώτηση με γαλάζια κάρτα. – Η κυβέρνηση αυτή κατήργησε το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και το επανίδρυσε μετά από έξι μήνες. Αυτό το είχαμε καταγγείλει εδώ. Σας δίνω, λοιπόν, στοιχεία: Το 2016 η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ διαχειρίστηκε 176.906 ανθρώπους. Η σημερινή κυβέρνηση, το 2019, διαχειρίστηκε μόλις 60.000 ανθρώπους. Νομίζω ότι υπάρχει θέμα και για την ελληνική κυβέρνηση αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση στη διαχείριση του προβλήματος. Να επισημάνουμε επίσης ότι διαφωνούμε με τα κλειστά κέντρα τύπου «φυλακές».

  Ιωάννης Λαγός (NI). – Κυρία Πρόεδρε, είναι θρασύτατο να έρχονται σε αντίθεση με την πλειοψηφία του ελληνικού λαού βουλευτές μέσα στην αίθουσα που προέρχονται από την Ελλάδα. Πάνω από το 65% των Ελλήνων είναι αντίθετο με το λαθρομεταναστευτικό. Εγώ είμαι έξι μήνες εδώ και δεν σας έχω ακούσει ποτέ να μιλάτε υπέρ των δικαιωμάτων των Ελλήνων. Ακούω να μιλάτε συνεχώς για τους λαθρομετανάστες και τα δικαιώματά τους. Οι Έλληνες δεν έχουν δικαιώματα; Ξέρετε ότι δεν μπορούν να κινηθούν στην πατρίδα τους, στα σπίτια τους, στις περιουσίες τους; Ξέρετε ότι τους κυνηγάνε οι λαθρομετανάστες και τους έχουν τρομοκρατήσει; Γνωρίζετε ότι τον έλεγχο για το λαθρομεταναστευτικό στην Ελλάδα δεν το έχει η κυβέρνηση της Ελλάδος αλλά το έχουν οι ΜΚΟ; Μάλιστα, πριν από δύο μήνες, φτάσαμε στο σημείο να απαγορεύουν κατά παράνομο τρόπο στον υπουργό Εθνικής Άμυνας να μπει σε στρατόπεδο της Ελλάδας, που χρησιμοποιείται σαν hotspot, για να ελέγξει την κατάσταση. Eμείς, λοιπόν, για τι μιλάμε; Για τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών; Η κατάσταση είναι τραγική. Κλέβουν, βιάζουν, σκοτώνουν. Και εσείς εδώ οι ανθρωπιστές μιλάτε μόνο για τους Πακιστανούς, μόνο για τους Αφγανούς και για τον οποιονδήποτε άλλο. Μιλήστε λοιπόν για τους Έλληνες και δώστε στους Έλληνες, που ζουν στην πατρίδα των προγόνων τους, τα δικαιώματά τους, που τα έχουν χάσει. Απεναντίας, «χαϊδεύετε» την Τουρκία. Η Τουρκία είναι το αγαπημένο παιδί. Τους αφήνετε να κάνουν πραγματικά ό,τι θέλουν. Γεμίζουν με ασταμάτητες ροές λαθρομεταναστών την πατρίδα μου και όλη την Ευρώπη. Αυτή εδώ η σημαία, η τουρκική σημαία, που δεν επιτρέπεται να κάνει αυτά που κάνει, μια αιματοβαμμένη σημαία—το μοναδικό που της αξίζει είναι αυτό εδώ· τίποτε άλλο. Έξω οι Τούρκοι, και να τελειώνει η διαδικασία μαζί τους. Για να τελειώνουμε με όλους αυτούς.

  Przewodnicząca. – Przywołuję Pana do porządku, Panie Pośle, i proszę o zaznajomienie się z Regulaminem.

  Lena Düpont (PPE). – Frau Präsidentin, sehr geehrte Frau Kommissarin! Die humanitäre Situation auf den griechischen Inseln ist zweifelsohne dramatisch. Wir sehen steigende Ankunftszahlen jeden Tag, und die unsichere Lage im Umfeld lässt wenig Hoffnung auf Entspannung. Wenn wir aber Griechenland alleine für die Zustände verantwortlich machen, ist das aus zweierlei Gründen zu kurz gesprungen. Erstens sind viele Engpässe vor allem die Folge jahrelanger Versäumnisse. Die neue griechische Regierung ist hier jetzt vorangegangen und hat Evakuierungen aufs Festland vorgenommen unter anderem mit der Initiative „No child alone“, die heute auch schon mehrfach angesprochen wurde. Gleichzeitig geht Griechenland auch das Problem der langen Verfahrensdauer an – ein Grund, warum immer mehr Menschen auf den Inseln festsaßen und festsitzen. An der Stelle vielleicht eine kurze Bemerkung: Es ist nicht hilfreich, wenn wir Griechenland einerseits für zu lange Verfahren kritisieren und andererseits jegliche neuen Vorschläge zur Beschleunigung auch gleichzeitig angreifen. Das ist nicht im Interesse der Menschen auf den Inseln.

Klar ist: Griechenlands Regierung ist weiterhin in der Pflicht. Klar ist aber auch: Zweitens sind auch alle anderen Mitgliedstaaten in der Pflicht. Asyl- und Migrationspolitik funktioniert nur über das „und“. Wir brauchen für die Menschen auf den Inseln schnelle Abhilfe und einen funktionierenden Schutz der Außengrenzen. Wir brauchen schnellere Verfahren und konsequente Rückführung. Was wir aber vor allem brauchen, ist ein Rat, der sich bewegt, in dem wieder mehr um Lösungen gerungen wird von den unmittelbar und den mittelbar betroffenen Staaten. Wir – das Parlament, die EVP – stehen bereit. Nutzen wir das Zeitfenster für eine echte Reform des Asyl- und Migrationspakets!

  Pietro Bartolo (S&D). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, sono anni che parliamo della situazione delle isole greche senza che nulla cambi. Più di 42 000 persone intrappolate, 8 800 minori, di cui più di 1 800 non accompagnati, molti abbandonati e senza protezione.

Ma come può l'Europa dei diritti accettare che delle persone vivano in condizioni disumane? Come possiamo permettere che il governo greco con la nuova legge indebolisca le tutele e l'accesso all'asilo ed estenda l'uso della detenzione? La Commissione deve fare pressione sul governo per rafforzare le tutele legali e l'accesso ai servizi sanitari e ai tutori per i minori.

Si parla di chiudere i campi e creare dei centri chiusi nelle isole dove trasferire i richiedenti. Ma perché trasferirli nuovamente in centri inadeguati? Dovremmo invece trasferirli con urgenza sulla terraferma e promuovere i ricollocamenti, specialmente per i minori. Nel lungo periodo, poi, non abbiamo bisogno di soluzioni di fantasia, l'unica risposta è un sistema di ricollocamento automatico obbligatorio. Svegliamoci! Stiamo parlando di persone, di esseri umani e non di merce da stoccare.

  Jan-Christoph Oetjen (Renew). – Frau Präsidentin, verehrte Kolleginnen und Kollegen! Die Zustände auf Morea sind inakzeptabel. Ich finde es gut, dass auch Sie das so festgestellt haben, Frau Kommissarin. Sie haben ja dargestellt, was für Hilfen die Kommission gibt. Und auch da sind wir uns einig, dass das viel ist, aber wahrscheinlich nicht genug, um die Situation zu lösen. Das Signal, das Sie jetzt setzen, dass Sie die Zahl der Mitarbeiter des EASO verdoppeln, ist ein gutes Signal, aber am Ende brauchen wir die Mitgliedstaaten. Wir brauchen die Mitgliedstaaten dafür, die Kinder und die Jugendlichen aus Morea herauszuholen. Und ich glaube, dass es dafür eine gemeinsame Anstrengung der Mitgliedstaaten braucht, damit wir das schaffen. Wir können es nicht zulassen, dass die Situation dort so weiter besteht, denn das ist der Europäischen Union unwürdig.

Wir haben – das haben Sie zu Recht gesagt – gerade eine Situation, in der wir keine Krise haben. Dieses Zeitfenster müssen wir aus meiner Sicht nutzen, damit wir einen neuen Pakt für Migration und Asyl auf den Weg bringen können. Renew hat dazu seine eigenen Vorschläge gebracht. Aber das hilft den Menschen in Morea nicht kurzfristig, sondern kurzfristig müssen die Mitgliedstaaten tätig werden. Und wenn wir die nicht dazu bekommen, den Menschen dort zu helfen und Menschen aufzunehmen, dann wird auch die Verdopplung der Mitarbeiter des EASO nicht ausreichen.

  Tineke Strik (Verts/ALE). – Voorzitter, de vluchtelingen op de Griekse eilanden raken getraumatiseerd. De inhumane opvang, het jarenlange wachten en het gebrek aan medische voorzieningen maken hen voor tweede keer slachtoffer. Onbegeleide kinderen worden aan hun lot overgelaten en lopen er grote risico’s. Let wel, ik schets een Europa waarin we gezamenlijk de verantwoordelijkheid dragen voor het asielbeleid. Het erge is dat deze situatie op de Griekse eilanden al vier jaar duurt en dat die alleen maar slechter in plaats van beter is geworden. Ik ben blij met de oproep van de Commissie aan de lidstaten. Ik ben ook blij dat er meer ondersteuning komt en ik verzoek de Commissie ook om niet alleen EASO, maar ook artsen en andere hulpverleners te sturen. Ik roep vooral ook de lidstaten op om de mensen die daar nu zijn, te evacueren en te verdelen over de lidstaten, te beginnen met de kinderen. Pas dan kunnen we weer echt over Europese waarden praten.

  Gilles Lebreton (ID). – Madame la Présidente, la submersion migratoire est une réalité: elle a notamment frappé les îles grecques de la mer Égée, dont la population nous appelle au secours. Le 22 janvier, une grève générale a été observée en signe de protestation par les habitants de Lesbos, Samos et Chios.

La situation y est intenable: le camp de Moria, sur l’île de Lesbos, accueille par exemple plus de 19 000 migrants alors qu’il était conçu pour en recevoir à peine 3 000. L’Union européenne est responsable de ce désastre. Elle doit impérativement aider la Grèce à agrandir et rénover ces camps afin de traiter dignement ces personnes, en attendant d’organiser l’expulsion hors d’Europe de toutes celles qui sont des migrants économiques illégaux.

Il faut, d’autre part, adopter une politique de fermeté et refouler vers leur port de départ les bateaux qui nous amènent de nouveaux contingents: 60 000 migrants arrivés en Grèce par mer en 2019, c’est beaucoup trop.

  Patryk Jaki (ECR). – Pani Przewodnicząca! Pozostaje mi tylko zgodzić się z wieloma głosami, które tutaj dzisiaj padły, że potrzebny jest nowy pakt migracyjny, potrzebna jest szersza refleksja nad całą sprawą, bo przecież na początku ważni politycy z Unii Europejskiej zaprosili migrantów, a jednocześnie nie przygotowali narzędzi i całych rozwiązań systemowych, które byłyby w stanie sobie z tą sytuacją poradzić. Dzisiaj rzeczywiście dochodzimy do takiej sytuacji, że mamy problemy z dziećmi, z osobami, które potrzebują pomocy, a nie mamy skutecznych rozwiązań systemowych. To wszystko pokazuje, jak nieskuteczne były działania Unii Europejskiej w tym zakresie.

Przez lata rośnie ilość migrantów, mamy problemy w rozpoznawaniu tych ludzi i brak rozwiązań systemowych, dlatego natychmiast potrzebne są umowy bilateralne, ale z tymi państwami, z których uchodźcy przyjeżdżają, a dodatkowo musimy pomagać na miejscu, tak jak robiła to Polska czy pani minister Kempa: Polska przez lata przeznaczyła prawie dwa miliardy złotych, aby pomagać tamtym ludziom na miejscu i rozwiązać problem systemowo.

  Anne-Sophie Pelletier (GUE/NGL). – Madame la Présidente, Madame la Commissaire, si cette situation vous empêche de dormir, alors je vous demande de trouver la conviction et l’énergie pour réunir vos amis de la Commission ainsi que vos amis du Conseil afin de trouver des solutions immédiates.

Andreï Makine disait: «les images d’enfance ne se décolorent ni ne s’effacent». 18 000 personnes sur le seul camp de Moria pour 2 840 en capacité d’accueil. 5 000 personnes en attente dans la vulnérabilité, mais comment s’en étonner puisqu’il n’y a que trois médecins et huit psychologues? Le décalage entre le nombre de femmes, d’hommes et d’enfants accueillis et les moyens mis en place créent cette violence, car en les privant de tout vous les avez montés les uns contre les autres. Pour autant, ces chiffres ne peuvent décrire le désespoir des personnes présentes dans ces îles. Voici les mots d’un enfant: «Je suis si stressé que j’en perds la mémoire, chaque fois que je ferme les yeux je fais des cauchemars. Tout ce que je veux, c’est revoir ma famille». Madame, la Grèce fait face seule à l’afflux des personnes en quête d’une vie meilleure et d’un peu de répit.

L’Union européenne doit prendre ses responsabilités et, en tant que soignante, quand j’entends ces récits, quand je vois l’isolement de ces personnes, cette Union européenne-là me révolte. Et ce soir, Madame, je ne suis pas fière d’être une députée européenne de cette Union européenne déshumanisante.

  Κωνσταντίνος Παπαδάκης (NI). – Κυρία Πρόεδρε, είναι υποκριτική η ανησυχία σας για την προστασία ανήλικων μεταναστών, ασυνόδευτων και όσων αναμένουν οικογενειακή επανένωση, από τη στιγμή που εσείς και οι σύμμαχοί σας προωθείτε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Η πολιτική καταστολής είναι αυτή που οδηγεί σήμερα, σύμφωνα με δημοσιεύματα, την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να σχεδιάζει ως και πλωτά φράγματα-παγίδες στο Αιγαίο για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους και ανοίγοντας τον δρόμο για νέες πολύνεκρες τραγωδίες στο Αιγαίο. Σας λέμε: Ούτε να το σκέφτεστε! Πάρτε τώρα πίσω αυτά τα απάνθρωπα σχέδια.

Τοποθετηθείτε και εσείς, κυρία Επίτροπε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι συνυπεύθυνη. Με τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας και με το Δουβλίνο, εγκλωβίζετε τόσα χρόνια στην Ελλάδα δεκάδες χιλιάδες αιτούντες άσυλο σε άθλιες συνθήκες. Το ψευτοδίλημμα ανάμεσα σε κλειστά κολαστήρια τύπου Αμυγδαλέζας, της Νέας Δημοκρατίας, και ανοικτά τύπου Μόριας, του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν τη σφραγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι απαράδεκτα· και έχουν ως κοινή κατάληξη τον πολλαπλασιασμό των απελάσεων και την περιστολή των εναπομεινάντων δικαιωμάτων των αιτούντων άσυλο.

Ενάντια στην επικίνδυνη ευρωενωσιακή πολιτική και τον εθνικισμό, απαιτούμε μετάβαση των αιτούντων άσυλο στις χώρες προορισμού τους, ανθρώπινα κέντρα φιλοξενίας στην ηπειρωτική χώρα, με γρήγορες διαδικασίες. Κανένας ανήλικος άστεγος, φυλακισμένος, απροστάτευτος, χωρίς εκπαίδευση, μακριά από την οικογένειά του.

  Michaela Šojdrová (PPE). – Paní předsedající, paní komisařko, já děkuji za Vaše prohlášení, ve kterém jste uvedla, že Evropská komise chce podpořit řeckou vládu v jejím úsilí o ochranu hranic před nelegální migrací. Chcete podpořit řeckou vládu při budování nových center, kde budou důstojnější podmínky pro uprchlíky, a také v lepší návratové politice a v dalších opatřeních.

Souhlasím s Vámi ale, že to nestačí, pokud se týká dětí. Dětí, které jsou nezletilé a bez doprovodu. Od roku 2018 jich bohužel neubylo, tehdy jsem navštívila ostrov Lesbos, Atény, Soluň, navštívila jsem sheltery i uprchlická zařízení. Těch dětí přibylo, dokonce jich je dnes přes 5 tisíc, které jsou nezletilé a bez doprovodu. Já oceňuji práci humanitárních pracovníků, ale viděla jsem také velmi pomalé jednání bývalé řecké vlády. O to více si vážím dnešních ministrů, jak ministra pro migraci, vnitra a také celé vlády, která usiluje o zlepšení podmínek. Přivítala jsem požadavek ministra vnitra řecké vlády, který se obrátil na ministry členských států, aby pomohli. Byla tady zmíněná Česká republika. Ano, po velkém tlaku občanské společnosti se i český ministr vnitra dotázal a nabídl jistou pomoc. A my máme naději, že i Česká republika pomůže a přijme nedoprovázené děti, které potřebují pomoc.

  Juan Fernando López Aguilar (S&D). – Madam President, I would like to say to Commissioner Johansson that we welcome your strong words as we welcome you to your portfolio. You said it right: the situation is totally unacceptable. But we have been saying this for the last five years in all of the languages of the European Union.

According to the UNHCR, 75 000 people arrived on the Greek islands just last year: 40 000 are in camps meant for barely 5000; 8000 are minors and 2000 are unaccompanied minors. So the situation is not only unacceptable; it is also against the law. It is against the Charter of Fundamental Rights, which is binding law for all the Member States. It’s also against the Reception Directive, which is in effect. That is why we say that the Member States and the Union must help Greece: it’s not the fault of Greece; it is our responsibility. That is why we adopted the Asylum and Migration Integration Fund, which provides for relocation, provides for reunification of families, and provides for protecting children. But more than that, in the mid-term we need to adopt the European Common Asylum System, work on the same, and Dublin, with binding solidarity among Member States and relocation programmes funded by the European Union.

  Damian Boeselager (Verts/ALE). – Madam President, I would like to say to Commissioner Johansson that as we speak, argue, and also scream here, these children that we talked about are still stuck on the islands and there are no transfers. There are also, at the moment, no more guardians taking charge of their legal cases and they are already traumatised and sick when they arrive. So I’m very happy, Commissioner, that you take first measures and want to improve the situation.

And I would like to point out to the State Secretary that the Member States are blocking any additional, even voluntary, support at this very moment and so I would ask, State Secretary, that you please press for additional steps here. But I also want to bring your attention to a fact that is overlooked, which is that the Member States are even opting out of the current responsibilities that they have under this law that we already have in place. So, my Member State, Germany, is currently declining 70% of the family reunification cases for these children. Which means that we are basically telling them: even though you have family, you are not welcome here, and this is not okay.

  Raffaele Stancanelli (ECR). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, il rispetto per l'interesse superiore del minore dovrebbe essere sempre garantito in tutte le azioni intraprese sia dall'Unione europea che dai suoi Stati membri.

La situazione particolarmente disagiata in cui versano tanti migranti minori è moralmente inaccettabile e, nonostante i continui sforzi sostenuti dal governo greco e dal popolo greco, sono nuovamente necessarie misure di emergenza. Mi permetto sottolineare che situazioni che si ripetono con la stessa intensità per un tempo duraturo non possono più essere definite urgenti o emergenziali, esse sono diventate purtroppo strutturali.

Bisogna smetterla con l'ipocrisia di chi non si rende conto, anche qui in Europa, che è necessario adottare iniziative comuni, volte al blocco delle partenze dei migranti irregolari, e concentrare i nostri sforzi anche e soprattutto finanziari per creare le condizioni economiche e sociali affinché chiunque possa rimanere nel proprio paese, invece di cercare fortuna altrove. Solo così l'Unione europea potrà dimostrare di essere concretamente solidale nei confronti di chi ha per davvero bisogno.

  Nikolaj Villumsen (GUE/NGL). – Fru formand! Situationen for flygtninge på de græske øer er fuldstændig katastrofal. Overfyldte lejre, åbne kloakker, oversvømmede telte. Det er situationen for titusinder af flygtninge. Værst af alt er at tænke på de tusindvis af uledsagede børn, som sidder der midt i mudderet. Sidder alene i mørket. Sidder fuldstændig uden beskyttelse mod overgreb. Det er ikke bare en græsk katastrofe, det er en europæisk katastrofe. Og det er en katastrofe, som er menneskeskabt. Elendigheden på de græske øer er et direkte resultat af EU/Tyrkiet-aftalen og en fuldstændig forfejlet EU-politik. Kære kolleger, det er tid til handling. Det er tid til at løfte i flok. Lad os hjælpe de nødstedte børn. Lad os få en solidarisk fordeling af flygtningene, og lad os stoppe den humanitære katastrofe.

  Karlo Ressler (PPE). – Poštovana potpredsjednice, prošlo je sada već više od četiri godine od početka izbjegličke krize. Međutim, teška humanitarna situacija na grčkim otocima s nekoliko desetaka tisuća migranata, uključujući i djecu, u iznimno teškim životnim uvjetima još jednom pokazuje koliko smo, zapravo, još uvijek nespremni za suočavanje s migracijskim pritiskom.

Grčka poduzima konkretne aktivnosti kako bi se poboljšala situacija te upravljanje migracijom, ali ovo sasvim sigurno nije pitanje samo jedne države članice, jednako kao što niti pojačani, nezakoniti migracijski pritisci na jedinoj kopnenoj ruti prema Europskoj uniji nisu pitanje samo jedne države članice. Niti jedna europska država ne može se samostalno suočiti s izazovom migracija. Zbog toga što se migracije tiču cijele Europske unije i stoga nam je potreban novi zajednički, učinkovit, održiv i humani sustav migracija i azila.

Životni uvjeti migranata na grčkim otocima su potpuno neprihvatljivi. Potrebno je, stoga, još odlučnije suprotstaviti se i lancima krijumčara i trgovaca ljudima koji sve češće dovode migrante u po život opasne situacije, ali isto tako potrebno je poštivati prava i dostojanstvo svih migranata, kao i što imamo dužnost osigurati normalan život stanovnicima grčkih otoka, a svim europskim građanima sigurnost.

(Zastupnik je pristao odgovoriti na pitanje postavljeno podizanjem plave kartice (članak 171. stavak 8. Poslovnika))

  Maria Grapini (S&D), Întrebare adresată conform procedurii „cartonașului albastru”. – Doamnă președintă, stimate coleg, sigur, subiectul pe care îl discutăm este foarte grav, este tragic, avem copii, adulți, dar ați atins un punct foarte important. Ați spus că niciun stat singur nu poate să rezolve problema migrației și ați mai spus un lucru: că avem, ne confruntăm cu migrația ilegală.

Ce credeți că ar trebui să facem să punem stop migrației ilegale, căci, de fapt, acest lucru complică lucrurile și acest lucru face ca cei care ar fi legal să nu poată să aibă condițiile corespunzătoare?

  Karlo Ressler (PPE), odgovor na pitanje postavljeno podizanjem plave kartice. – Hvala puno na pitanju. Mislim da nema nikakve dvojbe, da ako želimo postići novi dogovor o pravednom, humanom, učinkovitom sustavu migracije i azila, moramo početi od onih ključnih preduvjeta, a prije svega to je učinkovita zaštita vanjske granice Europske unije, budući da bez toga niti bilo kakav dogovor između država članica, jasno utemeljen i na solidarnosti, ali isto tako i na odgovornosti neće biti moguć.

  Νίκος Ανδρουλάκης (S&D). – Κυρία Επίτροπε, η κατάσταση στις νησιωτικές δομές είναι απάνθρωπη. Το 2019 ήρθαν στην Ελλάδα 73.000 πρόσφυγες και μετανάστες — αύξηση κατά 100% σε σχέση με το 2018. Πάνω από 40.000 είναι εγκλωβισμένοι στα νησιά, ενώ σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν πάνω από το ένα τέταρτο του τοπικού πληθυσμού, με αποτέλεσμα να προκαλούνται κοινωνικές αντιδράσεις.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Η κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας έχει αποτύχει. Μετά από τρία χρόνια εφαρμογής, μόλις 2.000 Σύριοι έχουν επιστρέψει από την Ελλάδα στην Τουρκία, ενώ από την Τουρκία προς την Ευρώπη έχουν φύγει πάνω από 20.000. Άρα το «ένα προς ένα» που προέβλεπε η συμφωνία δεν λειτούργησε ποτέ. Για κάποιους, η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη είναι μόνο παροχή χρημάτων. Ωστόσο αυτό δεν αρκεί. Μετά το τέλος του προγράμματος μετεγκατάστασης, τον Μάρτιο του 2018, μόνο δύο χώρες —η Πορτογαλία και η Γαλλία— συμφώνησαν σε εθελοντικό πρόγραμμα.

Αγαπητή Επίτροπε, η αναθεώρηση του Δουβλίνου ΙΙΙ έπρεπε ήδη να έχει ολοκληρωθεί στη βάση των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Συμβιβασμοί για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα με χώρες που υπονομεύουν την αλληλεγγύη θα οδηγήσουν σε μια κάλπικη αναθεώρηση και δεν πρέπει να γίνουν αποδεκτοί, γιατί θα έχουμε τον παραλογισμό να καταγγέλλουν οι Έλληνες ακροδεξιοί εσάς για έλλειψη αλληλεγγύης αντί να κατηγορούν τους ακροδεξιούς Πολωνούς, που είναι στην ίδια πολιτική ομάδα, οι οποίοι δεν θέλουν την πραγματική αναθεώρηση του Δουβλίνου.

  Traian Băsescu (PPE). – Doamnă președintă, în fapt, reluăm subiectul care s-a discutat acum o lună la Strasbourg, exact în aceiași parametri. Nimic nu se întâmplă. În realitate, situația din insulele grecești este extrem de dificilă, și pentru localnici, și pentru refugiați.

Mă voi referi, însă, la cei circa 7 600 de copii care se află în insule și care trăiesc în condiții absolut inumane. Trăiesc în corturi, hrăniți insuficient, în condiții de igienă precare, se îmbolnăvesc și doamnă președintă, doamnă comisară, mor copii în Europa din cauza mizeriei.

Iar noi, aici, spunem că am dat Greciei 2,1 miliarde. Da, s-au dat de patru ani încoace, iar sprijinul este insuficient. Este un moment al solidarității. Avem obligația să preluăm copii din insulele grecești în toate statele.

  Isabel Wiseler-Lima (PPE). – Nous sommes en Europe, au XXIème siècle, nous sommes dans l’Union européenne. J’ai l’honneur d’être la rapporteure, dans cette enceinte, du rapport sur la situation des droits de l’homme dans le monde. Nous sommes une Union qui défend les valeurs de dignité humaine, également au-delà de ses frontières, et qui exige beaucoup de ses partenaires internationaux, ce dont je suis fière.

Or, comment pouvons-nous nous arroger le droit de critiquer la façon dont d’autres pays, sur d’autres continents, traitent leurs migrants quand dans l’Union européenne, il y a des îles où la situation des enfants migrants nous oblige à parler de crise humanitaire.

Je le répète, nous sommes en Europe, au XXIème siècle, et il est intolérable que la solidarité de tous, dans l’Union, ne soit pas une évidence quand des enfants pataugent dans la boue et le froid. Ce n’est pas un problème uniquement grec, ce n’est pas un problème uniquement des pays du pourtour méditerranéen, il est de notre responsabilité à tous de garantir une situation décente à ces enfants. Nous devons nous donner les moyens de garantir, au sein de l’Union, cette solidarité puisque manifestement, elle ne se fait pas de manière naturelle et libre. La solidarité au sein de l’Union se fait dans les deux sens: on ne peut y prétendre que si on est soi-même prêt à la donner: tu ne donnes pas, alors tu ne reçois pas non plus.

(L’oratrice accepte de répondre à une question «carton bleu» (article 171, paragraphe 8, du règlement intérieur))

  Erik Marquardt (Verts/ALE), Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“. – Meine Frage ist eigentlich recht einfach, weil ich Ihrem Redebeitrag und auch dem Redebeitrag davor zustimmen kann. Aber ich glaube, dass wir diese Nachricht als Parlament viel stärker senden könnten, wenn wir beim nächsten Mal, wenn wir diese Situation diskutieren, das auch mit einer Entschließung machen, wo wir nicht nur 60 oder 90 Sekunden haben, sondern wo wir uns auf einen Text verständigen können und mit diesem Text dann vielleicht auch eine starke Botschaft senden können, was wir genau fordern. Deswegen wollte ich fragen: Werden Sie sich in Ihrer Fraktion dafür einsetzen, dass wir beim nächsten Mal eine Entschließung beschließen können?

  Isabel Wiseler-Lima (PPE), Antwort auf eine Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“. – Ich sehe absolut kein Problem darin, ganz im Gegenteil. Vielen Dank.

  Anna-Michelle Asimakopoulou (PPE). – Madam President, ‘united we stand, divided we fall’ – a famous phrase, and today in this Chamber we stood united in the face of a threat to our unity: Brexit. And today in this Chamber we stood united in commemorating the International Day for the victims of the Holocaust, and in a united voice, we said: We remember. But when it comes to the migration issue, we are clearly not united. When it comes to dealing with President Erdoğan’s blackmail, using the migration issue, we are not united.

At this moment, there are 5 301 unaccompanied minors in Greece, and the Greek Government has asked for European Member States to accommodate 2 500 of them, and only three states have replied. I ask you, dear colleagues, from all Member States and all political parties: have we become so entrenched in our national interest and so thick-skinned that we do not care about children? Frankly, I’m no longer worried about Europe’s unity if we can’t find a solution for 5 000 children; I’m worried about our dignity.

  Jiří Pospíšil (PPE). – Paní předsedající, já jsem se zájmem vyslechl vystoupení paní komisařky. Je dobře, že chce svoji pozornost zaměřit na téma nezletilých dětí uprchlíků, ta tragédie je obrovská, kolegové to popisovali. Určitě zde nová Komise může udělat kus práce, ale velmi bych vyzýval k tomu, paní komisařko, abyste i v rámci debaty na Radě debatovali o tom, jak funguje bilaterální pomoc. Já jsem z České republiky, už to zmiňovala paní kolegyně Šojdrová. V České republice na nátlak občanské společnosti, ale také za obrovského přispění paní poslankyně Šojdrové, které chci tímto poděkovat, se nakonec vláda odhodlala převzít děti uprchlíků z Řecka, ale celý proces trval mnoho týdnů a nakonec vyšuměl, skončil ostudou, skončil trapnou situací, kdy nyní není jasné, jestli česká vláda nakonec odmítla děti převzít nebo byla chyba na administrativní zátěži řeckých úřadů. Takže i tady je role Komise a Rady, aby bilaterálně fungovaly lépe, aby se nehledaly překážky proč ne, ale proč naopak pomoci.

Zgłoszenia z sali

  Sandra Pereira (GUE/NGL). – Senhora Presidente, é revoltante a situação, descrita pelos Médicos Sem Fronteiras, de vários milhares de crianças nos campos de refugiados nas ilhas gregas. São crianças que lutam por comida em campos sobrelotados, dormem na lama, sofrem de graves problemas psicológicos, deixam de comer, beber e dormir. Muitas automutilam-se, tentam o suicídio e algumas acabam mesmo por conseguir pôr fim à vida.

Estas crianças e adolescentes fugiram da fome e da guerra, sobretudo do Afeganistão, Síria, Iraque e Somália, países destruídos por agressões militares nas quais a União Europeia e as suas potências têm grandes responsabilidades. A mesma União Europeia que se quer arvorar em paladina dos direitos humanos convive hipocritamente com uma situação que criou.

A sobrelotação destes campos não se desliga das políticas migratórias cada vez mais seletivas, restritivas e desumanas que a União Europeia promove. A União Europeia tem, por isso, uma dupla responsabilidade: o que se exige é o fim da desestabilização, da ingerência e agressão sobre países terceiros e o escrupuloso cumprimento do direito internacional em matéria de migrações.

  Ljudmila Novak (PPE). – Gospa predsedujoča! Pred leti sem bila z delegacijo Evropskega parlamenta na Lezbosu. Takrat tam še ni bilo beguncev, bil je turizem, dobro smo se počutili, ljudje so bili prijazni. Zato imam sedaj seveda razumevanje do teh ljudi in tudi do vseh grških kolegov, ki najbolje vedo, v kakšnih razmerah živijo sedaj njihovi rojaki na grških otokih.

In če pomislim na otroke, tudi sama imam več vnukov, se mi pa zagotovo zasmilijo v dno srca, ko gledam te slike bosih otrok, lačnih in tako naprej. Največ, seveda rešitev ni enostavna, moramo ravnati, iskati različne rešitve na več področjih, vsekakor pa bi morali poskrbeti za otroke, da ne bodo lačni, da jim bomo ponudili tudi izobrazbo, da bodo morda nekoč imeli spet perspektivo v svoji državi.

(Koniec zgłoszeń z sali)

  Ylva Johansson, Member of the Commission. – Madam President, I’ve been listening very carefully, and I understand from your genuine and committed interventions with a lot of feelings that I’m not the only one that sleeps badly at nights while we have a situation with over 40 000 people living under these unacceptable conditions, many of them children and many of them unaccompanied minors, mostly teenagers. We can’t continue like this, and I understand that we all agree on this.

But as I said earlier, lying awake at night will not help anything. We are politicians, we need to act, and I, as the new Commissioner, have a special responsibility to act, of course. So the Commission will, of course, continue to help and support Greece. We have in the last one and a half years spent EUR 35 million to help unaccompanied minors with hotels, with guardians, and we are doing a lot of things, as I also said in my first intervention.

But, as many of you have mentioned, we have been in this situation for many years. And at the same time we have, for many years, been in a politically-stuck situation, unable to take the necessary political decisions for a decent way to manage European migration in an orderly way and to have a decent way for solidarity that shows that we all know that we have different geographical realities. Those Member States that are under pressure – for example, these people living on the islands – we need to show solidarity towards the migrants but also, of course, to the Greek people, who are now paying also a very high price.

Therefore, of course, first continue to support the migrants and especially the Greek Government and the Greek authorities to change these conditions. But I also think it’s very urgent to find a political solution so that we can actually come together and find this necessary common migration and asylum policy for the European Union. We can’t continue being in a stuck situation. Those who pay the price for this are the people that live under these terrible circumstances on the islands. So there is high pressure on me personally but also on Member States, and I count on your support from Parliament to find these political solutions.

Thank you very much for this good debate tonight, and hopefully we can come back to another debate, having more solutions on a decent European way of meeting people that is true to our values, both between Member States and also towards those that are searching for shelter in the European Union.

  Nikolina Brnjac, President-in-Office of the Council. – Madam President, let me first of all thank you for this debate. Your input is very important to help to find workable answers to the current challenges.

There is no doubt that the situation on the Greek islands must be addressed in an effective and timely manner. As I have mentioned, I am convinced that the Greek government is committed to improving migrants’ conditions, especially those of children and unaccompanied minors. The new Greek Government announced a new plan designed to protect minors who have arrived in Greece, and we expect the situation to improve soon. I know the Member States and agencies are already extensively supporting all the Greek authorities, and I urge the Greek authorities and the Commission to speed up all the important work they do so that the people most affected can see an improvement in the difficult situation in which they are living.

The Presidency will continue working towards a balanced approach between responsibility and solidarity in a comprehensive manner, in view of the upcoming Commission proposals.

  Przewodnicząca. – Zamykam debatę.

Oświadczenia pisemne (art. 171 Regulaminu)

  Dominique Bilde (ID), par écrit. – Je ne sais pas ce qui est le plus indécent: l’opprobre unanimement jeté à la Grèce pour son prétendu manque de générosité envers les migrants, ou bien la violation permanente par la Turquie de son engagement en matière de contrôle des flux migratoires, payé pourtant à prix d’or par l’Union européenne. Aux 6 milliards d’euros de la facilité pour les réfugiés s’ajoutent en effet les 3,2 milliards des fonds de préadhésion. Le tout pour un résultat indigent: en 2019, seuls 189 migrants ayant traversé la mer Égée ont effectivement été renvoyés vers Ankara. Comment s’étonner dans ces conditions que le gouvernement de Mitsotakis prenne enfin un tour de vis salutaire? Le camp de Lesbos, avec ses 17 000 migrants pour une capacité de 3 000, est certes un cas limite en Europe - les émeutes de septembre dernier l’ont amplement démontré. Mais de la Bosnie-Herzégovine à l’Italie, le seuil de tolérance est largement dépassé et les mêmes causes continueront de produire les mêmes effets, tant que l’Europe ne prendra pas les seules décisions qui s’imposent: le contrôle des frontières et le renvoi vers les pays d’origine.

  Caterina Chinnici (S&D), per iscritto. – Nelle isole greche si sta consumando una grave crisi umanitaria che colpisce drammaticamente in primo luogo i bambini. Le cifre UNICEF non hanno bisogno di commenti: al 31 dicembre 2019 la popolazione di rifugiati migranti in Grecia è cresciuta di oltre 100.000 persone di cui 40.000 bambini, e tra questi più di 5.000 non accompagnati. Solo nel 2019 sono stati 21.800 i bambini arrivati via mare (con un aumento dell'80% rispetto al 2018), dei quali 3.500 non accompagnati. Tende e container allestiti nei centri di accoglienza e identificazione per i richiedenti asilo sono sovraffollati, le condizioni igieniche e le violenze che ivi si registrano sono insostenibili, tanto più per i più piccoli che già prima di arrivare alla terraferma hanno subito esperienze traumatiche. È necessario sostenere lo stato greco per migliorare la sua capacità di risposta rapida, ma anche quelle associazioni che possono offrire un sostegno mirato alle specifiche esigenze dei bambini, in particolare se non accompagnati. Tuttavia non possiamo ritrovarci ancora a gestire l'emergenza: occorre una strategia a lungo termine, un Sistema europeo comune di asilo che tenga conto dell'interesse superiore del bambino, in ottemperanza alla normativa internazionale e al dovere morale di proteggere i più piccoli.

  Laura Ferrara (NI), per iscritto. – Le isole greche di fronte alla Turchia sono diventate le prigioni europee per chi fugge. La situazione peggiore riguarda i minori, i quali subiscono conseguenze fisiche e psicologiche devastanti. Lunghe permanenze in condizioni di sovraffollamento, separazioni da fratelli o altri parenti, privazione di cure mediche e servizi essenziali espongono i soggetti più vulnerabili a violenze, al rischio di sfruttamento, abusi e danni irreparabili. A Samos, un mese fa, la Corte europea per i diritti dell'uomo è intervenuta per salvaguardare l'integrità fisica e psicologica di alcuni minori profughi non accompagnati. Ha stabilito il tempestivo trasferimento in un luogo sicuro, nel rispetto della Convenzione europea dei diritti dell'uomo, che sancisce il divieto di trattamenti inumani e degradanti. Tre sono stati trasferiti solo ieri, uno è rimasto sull'isola. Non è più il momento di parlare ma di agire. Prima di altre misure della Corte, l'UE contribuisca a ristabilire i diritti fondamentali dei profughi più vulnerabili e a ridare normalità agli abitanti delle isole, con un sistema di trasferimenti regolare, dando priorità ai minori.

  Billy Kelleher (Renew), in writing. – I used my maiden speech to the Parliament in July of last year to express my grave concerns about the humanitarian crisis unfolding in the Mediterranean. It pains me that six months later I am still having to make the same points, and in the meantime there has been great suffering and grave breaches of fundamental rights in registration camps for asylum seekers. The Moira camp, for example, hosts 19 000 people whilst its maximum capacity is 3 100. The Commission has committed to delivering a new Pact on Migration and Asylum, which of course we welcome. However, the resulting agreement does not absolve the Commission and the Member States from their responsibility to address these deplorable conditions urgently.

  Janina Ochojska (PPE), na piśmie. – Grecja zmaga się z największym napływem migrantów od 2015 r., kiedy to do Europy przybyło ponad milion uchodźców. W 2019 r. napłynęło ponad 60 tysięcy migrantów starających się o status uchodźcy. Obozy na wyspach greckich są przeludnione, a nieletni koczują na ulicach bez dostępu do jedzenia, obiektów sanitarnych i elektryczności. Musimy pamiętać, że za powstałą sytuację humanitarną na wyspach greckich odpowiadamy my wszyscy, bo jest ona wynikiem braku solidarności. Tyle mówimy w Parlamencie o europejskich wartościach, takich jak równość, jedność, prawa człowieka, a jednocześnie jesteśmy obojętni na los potrzebujących. Dużo też dzisiaj mówimy na temat reformy polityki azylowej. Zgadzam się, że musi być zreformowana, aby weryfikacja migrantów była usprawniona. Potrzebne są przede wszystkim nowe procedury, które będą chroniły, w szczególności dzieci, przed przestępczością, zapewnią dostęp do edukacji oraz umożliwią sprawne łączenie małoletnich bez opieki z członkami rodzin w innych krajach członkowskich.

Polityka to wypracowywanie skutecznych rozwiązań, a do takich nie należy zamykanie granic i skazywanie ludzi na śmierć w morzu. Rozwiązaniem jest pomoc ludziom na miejscu w ich krajach pochodzenia, bo jeśli będą mogli zapewnić swoim bliskim podstawowe potrzeby, nie będą migrować!