Unijna strategia ochrony zdrowia publicznego po pandemii COVID-19 (ciąg dalszy debat)
Magdalena Adamowicz (PPE), na piśmie. – Mimo że kryzys wywołany rozprzestrzenianiem się koronawirusa w Europie jeszcze się nie zakończył, nadszedł czas na wyciągnięcie pierwszych wniosków z ostatnich miesięcy, w szczególności w zakresie możliwości podejmowania działań przez Unię Europejską.
To prawda, że zgodnie z unijnymi traktatami to przede wszystkim państwa członkowskie są odpowiedzialne za definiowanie polityki zdrowotnej, jak również za organizację i świadczenie usług zdrowotnych i opieki medycznej. Jednocześnie jednak, rozprzestrzenianie się nowej choroby zakaźnej, która z definicji nie zna granic, ukazało konieczność zdecydowanego zacieśnienia europejskiej współpracy w dziedzinie zdrowia, choćby w zakresie tworzenia i uruchamiania strategicznych rezerw leków i sprzętu medycznego.
Takie samo podejście powinno dotyczyć szczepionek i terapii przeciwko COVID-19, gdy tylko staną się one dostępne. Odpowiednio wzmocniona powinna zostać również rola Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób, którego zadaniem jest monitorowanie pojawiających się zagrożeń chorobami w celu skoordynowanego reagowania na nie. Europejczycy oczekują od krajów europejskich zdecydowanie lepszej współpracy i koordynacji działań w czasie kryzysu oraz większych możliwości reagowania samej Unii Europejskiej na transgraniczne zagrożenia zdrowotne. Nie możemy ich zawieść!