Posėdžio stenograma

Ketvirtadienis, 2020 m. liepos 9 d. - Briuselis

8. 2019 m. metinė žmogaus teisių ataskaita - Stabilumas ir saugumas rytinėje Viduržemio jūros regiono dalyje ir neigiamas Turkijos vaidmuo - Padėtis Baltarusijoje (diskusijos)

  Die Präsidentin. – Als nächster Punkt der Tagsordnung folgt die gemeinsame Aussprache über Erklärungen des Vizepräsidenten der Kommission und Hohen Vertreters der Union für Außen- und Sicherheitspolitik

- zum Jahresbericht 2019 über Menschenrechte (2020/2688(RSP)),

- zu Stabilität und Sicherheit im Mittelmeerraum und die negative Rolle der Türkei (2020/2706(RSP)) und

- zur Lage in Belarus (2020/2707(RSP)).

Ich weise die Mitglieder darauf hin, dass es bei dieser Aussprache keine spontanen Wortmeldungen und keine blauen Karten gibt.

  Josep Borrell Fontelles, Vice-President of the Commission / High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. – Madam President, since we do not have a lot of time, let’s go directly to the matters on the Report on Human Rights and Democracy in the world 2019.

One important subject that the report highlights is the link between human rights and the environment. I took part in December in the 21st EU-NGO Human Rights Forum, and I was struck by the testimonies of human rights defenders from across the world. In 2018, 77% of human rights defenders killed worldwide were working on environmental issues. These are very sensitive issues and economically very important. The protection of the rights of indigenous peoples against, among others, land-grabbing is of central concern. We must strengthen our efforts in this regard.

The report equally highlights the link between the digital transformation of our societies and human rights and democracy. New technologies bring opportunities to promote human rights and democracy but also generate uncertainty and challenges. I therefore welcome the pioneering debate of the European Parliament on the need to regulate ethical aspects of artificial intelligence.

This year will mark the 25th anniversary of the Beijing Declaration on gender equality. Unfortunately, according to UN statistics on women, a third of women around the world continue to suffer from some kind of violence in their lives. Despite the fact that we rely so heavily on women to make up the much-needed workforce of carers, teachers and nurses, women are generally experiencing the biggest socio-economic consequences of the pandemic.

There is also some good news and progress in human rights policy and democracy. For example, let’s highlight the decision by Chad to abolish the death penalty; the decision by Sierra Leone to overturn the ban on pregnant girls attending school; Sri Lanka brought child labour down to 1%, through the pioneering ‘Child Labour Free Zones’, concretely, more than 60 000 fewer children in child labour compared to 10 years ago. Slowly but firmly, we are advancing in this field. Some societies in Tunisia, Sri Lanka and Gambia made democratic improvements and, unhappily, autocracy has expanded in 2019. Resistance against dictators has also been growing.

I would like to say more things about this report, but I have to turn – according to the agenda – to the second item that you have titled: ‘Stability and security in the Mediterranean and the negative role of Turkey’. That is how you titled the second point in the agenda. I have just returned from intensive discussions in Turkey and Malta. In the previous week, I visited Greece and Cyprus to demonstrate the European Union’s solidarity. It is clear that the stability and security in the Mediterranean requires our collective engagement. Years of conflict in Libya and in Syria have been impacting this region, directly affecting our interests and security in terms of uncontrolled migration, terrorism or political instability from the Sahel to the broader Middle East.

Turkey is also affected by this situation and is active in conflicts both in Syria and in Libya. In fact it is one of the most important actors in both conflicts. We have had important discrepancies regarding Turkey’s action in north-west and north-east Syria. Last October, the Council firmly condemned Turkey’s military operation in north-east Syria, yet we must also acknowledge where our interests coincide. Turkey has been showing solidarity and generosity towards more than 3.5 million Syrian refugees and has supplied cross-border humanitarian assistance to those displaced by the recent brutal fighting in Idlib. By the way, I have to regret strongly the decision of the Security Council not to continue opening the border between Turkey and Idlib in order to bring humanitarian assistance.

In Libya, we need to work better together to launch a real political process. I remembered it also yesterday in my intervention in front of the Security Council of the UN, stressing the importance of the Berlin Process and our commitment to implement the UN arms embargo through our means (inaudible). With Operation IRINI we will continue to monitor closely suspect trafficking, regardless of provenance or destination.

In the Eastern Mediterranean, Turkey has been showing a worrying assertiveness, with an increased number of flights over Greek islands in the Aegean Sea, drilling operations in the Cypriot Exclusive Economic Zone and signature of the Maritime Memorandum of Understanding with Libya, which we do not recognise here in the European Union. On these issues, we have been sending clear messages to Turkey. We are determined to protect the principles, values, borders and sovereign rights of the Member States, and we will also continue working for a political solution in Syria and Libya.

Turkey is an important partner, a candidate country and a NATO ally. The current negative trend in our relations – as I told our Turkish colleagues, the Foreign Affairs Minister and the Defence Minister a couple of days ago in Ankara – needs to be stopped and reversed. The dynamics of retaliation do not make the Mediterranean a more secure and stable zone. This will only be achieved through dialogue and negotiations where discrepancies exist, and they do. This is what I have been discussing with Turkish colleagues on my last trip, stressing that we have many common interests on which to build. On Monday, with the Foreign Affairs Ministers, we will examine a possible way forward.

The third and last issue is Belarus. Let me start right out with the latest developments. I reassure you that we pay very close attention to the situation on the ground in the context of the 9 August presidential elections. We are concerned about the restrictions on freedom of assembly and speech, including the reported detention of peaceful protesters, bloggers and journalists. The harassment and persecution of the leading opposition candidates has to stop. Fundamental freedoms have to be respected, and each candidate and voter must be able to exercise their civil and political rights. We expect to be invited by Belarus as soon as possible to observe the upcoming presidential elections.

We have reacted to recent developments, calling for the immediate and unconditional release of all arbitrarily-detained persons. We will follow closely these elections in order to reinforce the sovereignty, independence and freedom of Belarus, which is the only way to pave the future of prosperity for its citizens.

Belarus has demonstrated an active participation in the Eastern Partnership. We have achieved tangible benefits for the Belarusian citizens, in particular the Visa Facilitation Agreement, which entered into force on 1 July. The EU is Belarus’s second-largest trade partner, and close economic cooperation is of mutual interest. Due to our geographic proximity, our ongoing dialogue, among others, on how to improve standards on environment and climate change is essential for all Europeans.

In the absence of a legally-binding framework agreement, the conclusions of the EU-Belarus Partnership Priorities remains an important objective, and I believe that having an agreed set of political priorities, including on human rights and nuclear safety, would provide us with more transparency and accountability in our relations.

We should remain open to further development of our relations with Belarus and continue supporting Belarus’s sovereignty and independence. However, this development can only be based on positive steps in the area of democracy, the rule of law, human rights and fundamental freedoms. This brings me back to my initial words. The 9 August presidential elections will be very important in charting our way forward and in defining our relations.

  Manfred Weber, im Namen der PPE-Fraktion. – Frau Präsidentin, Herr Hoher Vertreter Borrell, liebe Kolleginnen und Kollegen! Ich möchte mich in der heutigen Aussprache auf die Türkei beziehen. Uns verbindet viel mit der Türkei. Wir haben gemeinsame Wirtschaftsinteressen, wir haben eine gemeinsame Geschichte, die NATO-Mitgliedschaft der Türkei, die Verbundenheit dorten, viele türkische Menschen leben in Europa und auch viele Europäer in der Türkei – und natürlich auch das Engagement der Türkei bei der Flüchtlingsfrage. Das muss man festhalten, es gibt viel Partnerschaft.

Aber es ändert sich etwas – offensichtlich –, und deswegen hat die EVP-Fraktion die heutige Debatte beantragt, weil wir Sorgen haben, beispielsweise die dauerhaften Attacken des türkischen Militärs gegen die griechische Grenze, die illegalen Bohrungen, die Aktivitäten jetzt in Libyen, wo es selbst zu Konflikten mit französischen Kriegsschiffen gekommen ist, und natürlich auch im Inneren: die Medienfreiheit, die Zivilgesellschaft ist unter Druck, und on top der Missbrauch von Migranten an der Außengrenze mit den Attacken dort. Die Türkei entfernt sich massiv von den Werten, von den Ideen der Europäischen Union, und deswegen möchte ich zunächst „Danke“ sagen bei Nikos Anastasiadis und bei Kyriakos Mitsotakis, die an der Außengrenze, an der türkischen Grenze für uns Europäer gemeinsam Verantwortung tragen. Gerade im Februar bei den Attacken durch die illegalen Zuwanderungsversuche wurde dies deutlich, und die Botschaft ist: „Wir lassen uns von Erdoğan nicht erpressen“. Das ist die Botschaft dahinter.

Wir müssen klarstellen, dass die Probleme in der Region nicht griechisch-türkische, nicht zyprisch-türkische Probleme sind, sondern es sind EU-türkische Probleme. Wir dürfen die zwei Staaten dort nicht alleinlassen. Die Botschaft, die wir für Präsident Erdoğan haben ist, dass die Europäische Union bereit ist zur Partnerschaft, auch bereit ist, zur Partnerschaft zurückzukommen, aber wir brauchen einen Partner, der mitmacht. Die Europäische Union ist nicht naiv. Wir haben auch unsere Möglichkeiten zu reagieren, und die customs union, die für die Türkei von existenzieller wirtschaftlicher Bedeutung ist, ist dabei eines dieser Tools.

Ich würde mir auch Ehrlichkeit wünschen in den Beziehungen. Die Beitrittsgespräche, die wir mit der Türkei führen, waren ein Fehler. Es hat auf der türkischen Seite zu viel Enttäuschung geführt, und in Europa gibt es in weiten Bereichen keine Bereitschaft, die Türkei aufzunehmen. Deswegen sollten wir dieses Kapitel beenden und ein neues Kapitel der Partnerschaft aufschlagen. Die Beitrittsgespräche sollten beendet werden, und wir müssen mit der Türkei zur einer neuen Partnerschaft kommen. Wir hoffen, dass Ankara dazu bereit ist.

  Isabel Santos, em nome do Grupo S&D. – Senhor Alto Representante, analisamos hoje mais um relatório de direitos humanos e democracia no mundo e, infelizmente, não podemos dizer que tenha havido grandes mudanças desde o último relatório. As mudanças são lentas. Apesar disso, este não é, jamais será, apenas mais um relatório.

Ano após ano, este relatório fala-nos das vítimas do racismo, dos indígenas expulsos das suas terras, dos presos políticos e jornalistas, ativistas de direitos humanos e ambientalistas perseguidos, silenciados, assassinados. Fala-nos de gente que sofre a tortura e o tratamento desumano. Fala-nos dos que fogem da guerra, da perseguição, da fome e que, tantas vezes, acabam por encontrar a morte, bem perto de nós, nas nossas fronteiras, onde apenas esperavam encontrar uma oportunidade de vida digna e segura.

Este relatório fala-nos de milhões de pessoas que pedem justiça e respeito por direitos que ambicionamos: universais e indivisíveis. De pessoas que, mais do que por aquilo que dissermos hoje, aqui, esperam por aquilo que formos capazes de fazer amanhã.

Cabe-nos assumir a defesa intransigente do multilateralismo e dos valores da União Europeia: combater a impunidade e atuar, defender o Tribunal Penal Internacional contra o ignominioso ataque que lhe está a ser feito, implementar o sistema europeu de sanções contra os perpetradores de violações dos direitos humanos, instituir um mecanismo mandatório de due diligence, impedir que produtos obtidos através de violações de direitos humanos e ataques ambientais entrem nas nossas cadeias comerciais e construir um pacto europeu para as migrações e asilo que honre os valores humanistas da União Europeia.

  María Soraya Rodríguez Ramos, en nombre del Grupo Renew. – Señora presidenta, señor alto representante, la presentación de este informe es importante este año, porque cierra, además, una hoja de ruta de la estrategia para la democracia y los derechos humanos.

Hay aspectos positivos —usted los ha citado— pero hay enormes elementos negativos en este informe. Quisiera señalar también que, de forma positiva, se reconoce el cambio climático y la pérdida de biodiversidad como una amenaza muy importante a los derechos humanos, y creo que nos abrió un buen camino.

Pero quisiera señalar que 2019 se destaca como un año muy malo, porque ha sido un año muy bueno para el populismo; un populismo que avanza, deteriora las democracias, las hace más frágiles y, por lo tanto, deteriora los derechos humanos y las libertades. Cada vez, además, estamos viendo que el debilitamiento de nuestras democracias se produce desde dentro, utilizando las instituciones democráticas para generar regímenes autocráticos. Y lo hacen —lo vemos, lo estamos viendo— atacando al Poder Judicial, atacando a la prensa, la libertad de prensa fundamental.

Por eso, señor alto representante, los demócratas no podemos permitir en ningún caso que se naturalice el insulto, el acoso, la persecución a la prensa. Solo podemos combatirlo con firmeza.

Por ello, para que realmente Europa sea una Europa asertiva, eficaz, coherente con los derechos humanos, tenemos que trabajar en estos momentos más que nunca por el multilateralismo, y eso significa defender la legalidad internacional, porque defendiéndola defendemos los derechos de todos.

Tenemos también, alto representante, que permitir y acelerar la implementación de la Agenda 2030, especialmente su objetivo 16. Y tenemos finalmente que trabajar, cómo no, por sociedades más democráticas, por una mayor resiliencia democrática, que incluye la promoción de un enfoque de la migración basado en los derechos, abordando los desplazamientos forzosos y reduciendo los factores que producen la inmigración irregular.

  Lars Patrick Berg, im Namen der ID-Fraktion. – Frau Präsidentin, Hoher Vertreter! Der Bericht zählt eine Vielzahl an Erfolgen in aller Welt auf. Meine Sorge ist jedoch, dass diese Errungenschaften in einem politischen Vakuum stattfinden und oft kaum mehr als eine Feigenblattfunktion haben. Die größte humanitäre Katastrophe der heutigen Welt vollzieht sich gerade im Jemen: Frauen und Kinder werden zur Zielscheibe von Milizen. Seit der totalen Auflösung der gesellschaftlichen Strukturen herrschen mangelhafte Hygienebedingungen, unter denen grässliche Krankheiten grassieren.

Unterdessen residieren die Anführer der verschiedenen Kriegsparteien außerhalb des Jemen in Sicherheit vor dem Chaos, das sie angerichtet haben. Und doch lesen wir so wenig zu diesem Thema. Wir haben das Problem an die UNO, an Saudi-Arabien und an die Vereinigten Arabischen Emirate ausgelagert. Weder in diesem Parlament noch in den zuständigen Ausschüssen wird es auch nur angesprochen. Wir haben einen ganzen Abschnitt zur Religionsfreiheit, aber nichts Spezifisches zu den entsetzlichen Christenverfolgungen in Westafrika, der Verfolgung ganzer Gemeinden aufgrund ihres christlichen Glaubens.

In dem Bericht ist mir ein Abschnitt über die Stärkung der wirtschaftlichen Teilhabe afghanischer Frauen aufgefallen – an sich natürlich ein guter und höchst lobenswerter Zweck. Mein Problem hiermit besteht aber darin, dass diese Unterstützung für afghanische Frauen zwar nötig ist, wir jedoch nichts in Bezug auf die politische Situation unternommen haben, in der sich diese Frauen behaupten müssen. Kein Wort verlieren wir über das zur Farce geratene korrupte Wahlverfahren, die außergerichtlichen Hinrichtungen oder die Tatsache, dass weite Teile der Gesellschaft von der neuen Regierung an den Rand gedrängt werden.

Lassen Sie uns diese Themen mit politischem Pragmatismus angehen, um einen tatsächlichen Wandel zu bewirken. Ergreifen wir Maßnahmen, mit denen wir die Schwächsten schützen, anstatt an Nebensächlichkeiten zu feilen.

  Hannah Neumann, on behalf of the Verts/ALE Group. – Madam President, we stood here in January this year, and in Parliament’s resolution on the 2018 annual report we called on the Council and the Commission to establish a coordinated procedure for granting visas to human rights defenders. And now I’m standing here again: nothing happened. Even worse, when I asked the Commission about it this March, I received the following answer: the Commission is, and I quote, ‘not aware of systemic problems faced by human rights defenders fulfilling the necessary entry conditions in being granted short-stay visas’. Seriously?

Özgür Gür was supposed to speak at a round table at Parliament on 15 October last year. He’s a 25-year-old LGBTI activist. He applied for a Schengen visa with the Belgian embassy. The MEP hosting the event even called the embassy. Still he didn’t receive a visa. Tomorrow, Özgür Gür is facing trial in Turkey for organising a non-violent protest for LGBTI rights.

There are so many more people like Özgür Gür, because to get a visa, you should be married, have a proper job, a regular income, you should not have been in prison or in conflict with state authorities. Well, human rights defenders living in oppressive countries can rarely fulfil these criteria, precisely because of the work they do, because of the work we ask them to do and we encourage them to do. And then the Commission speaks of no systemic problems?

Mr Borrell, you know this as much as I do. Human rights defenders are our partners. Without them, we can do nothing when it comes to promoting human rights globally, and their space is shrinking. And now our own visa policies are shrinking their space even more. So I really urge you to get together with Commissioner Johansson to stop this injustice and adapt the Visa Handbook, to make sure that they can travel and network and go to conferences. Because our role as the European Union is to support and protect those fighting for democracy and human rights, and not to make their lives even more difficult.

  Bert-Jan Ruissen, namens de ECR-Fractie. – Voorzitter, geachte heer Borrell, de berichten blijven maar binnenkomen op mijn iPhone, bijna dagelijks. Berichten over discriminatie, bedreigingen, geweld en zelfs aanslagen met dodelijke afloop. En dat louter en alleen omdat men christen is. Gisteren nog een bericht over een vrouw in India, vermoord toen ze hout aan het sprokkelen was in het bos, waarschijnlijk door hindoe-extremisten. Ze laat vier kinderen achter van 6, 8, 12 en 17 jaar.

Het aanvankelijke voornemen van de Commissie om het mandaat van de EU-gezant voor godsdienstvrijheid niet te verlengen, riep tegen de achtergrond van al deze berichten wel heel veel vragen op. Ik ben dan ook erg blij dat de Commissie hierop is teruggekomen en nu toch de EU-gezant voor godsdienstvrijheid terug laat keren. Helaas blijkt zo’n gezant heel hard nodig. Daarbij is het wel heel erg belangrijk dat we deze post voorzien van voldoende personeel en budget. Meer dan tijdens het vorige mandaat, toen de unit die zich bezighield met religievrijheid wel heel erg klein was. Ik hoop dat de Commissie ook op dat punt mij gerust kan stellen.

De vrijheid van geloof staat niet hoog genoeg op de Europese agenda. Er is wat dat betreft veel werk te doen. De Europese Commissie moet druk uitoefenen bij het afsluiten of vernieuwen van handelsakkoorden met landen waar te weinig geloofsvrijheid is. Handel is goed, maar geloof is beter en belangrijk. Het is ook belangrijk dat we elkaar hier in het Europees Parlement scherp houden, en dat we ook de Commissie scherp houden op dit belangrijke onderwerp.

  Miguel Urbán Crespo, en nombre del Grupo GUE/NGL. – Señora presidenta. Señor Borrell, la Unión Europea dice que en 2019 fue líder en la promoción y protección de los derechos humanos. Para mí fue el año en el que se cerró el Acuerdo de Mercosur, mientras Bolsonaro quemaba la Amazonía o impulsaba la desprotección de los pueblos indígenas.

2019 fue el año en el que Carola Rackete y otras ONG fueron criminalizadas y difamadas por rescatar a personas de una muerte segura en el Mediterráneo, mientras el Parlamento —este— rechazaba una resolución que pedía la reanudación de las operaciones de búsqueda y rescate en el Mediterráneo; el año en el que se ignoró el Derecho internacional y se ratificó un acuerdo comercial con Marruecos que incluye los territorios ocupados del Sáhara; el año en que se siguieron blanqueando las violaciones de derechos humanos cometidas por crímenes de gobiernos como el de Erdogan o Al-Sisi.

Juzguen ustedes mismos. Yo lo tengo claro. Yo creo que debemos de dejar de dar lecciones y tenemos que empezar a dar ejemplo, a cumplir los derechos humanos en nuestros acuerdos comerciales, a cumplir los derechos humanos en el Mediterráneo, a cumplir los derechos humanos también en territorio europeo.

  Leopoldo López Gil (PPE). – Señora presidenta, señor alto representante, el informe que hoy debatimos marca el fin de la implementación del Plan de Acción sobre Derechos Humanos y Democracia (2015-2019).

Uno de los objetivos de este plan, recogido en el informe, es combatir la tortura. Una herramienta importante para esto son los diálogos de derechos humanos con países terceros, como se hizo con Cuba en octubre de 2019, donde aún, lamentablemente, sigue habiendo presos de conciencia, detenciones arbitrarias y misiones de médicos consideradas como esclavitud moderna por las Naciones Unidas.

Otra prioridad de la acción exterior de la Unión es fomentar la democracia y el Estado de Derecho en el resto del mundo. En el año 2019 se realizaron ocho misiones de observación y siete misiones de expertos para apoyar los procesos electorales.

Estos recursos podrían asegurar la transición democrática y negociada en Venezuela, con elecciones libres, justas, transparentes, anulando los intentos del régimen por corromper las instituciones democráticas y deponer ilegítimamente la dirección de los partidos políticos.

Señor alto representante, utilice todos los instrumentos a su alcance para que la democracia y los derechos humanos se restituyan en los países que sufren su ausencia.

  Maria Arena (S&D). – Monsieur le Président, Monsieur le Haut représentant, avant le COVID, la situation des droits de l’homme était, à certains égards, et dans beaucoup de régions du monde, en recul. La pandémie n’a fait qu’aggraver une situation déjà extrêmement tendue dans ces pays et les populations les plus vulnérables en payent le prix fort.

On a vu des mouvements de jeunes, des contestations de jeunes et de moins jeunes, avant le COVID, mais qui ont été empêchés, voire réprimés, pendant le confinement. Je ne citerai, par exemple, que les mouvements pro-démocratie à Hong Kong, le Hirak en Algérie, ou encore des mouvements au Liban et au Chili. Ces mouvements étaient et sont le symptôme de problèmes profonds. On l’a vu aussi dans nos démocraties, aux États-Unis avec le mouvement Black Lives Matter, et on l’a vu aussi en Europe.

Nous avons, il est vrai, dans l’Union européenne, réussi à développer une politique des droits de l’homme solide et ambitieuse. Et je me réjouis de votre initiative pour la mise en place d’un nouveau mécanisme de sanctions pour attaquer ces réalités – des réalités qui bafouent les droits de l’homme. Mais notre action demande plus de cohérence dans toutes nos politiques.

Les politiques européennes se doivent de respecter les traités et plus particulièrement l’article 21 du traité sur l’Union européenne. Que ce soit la politique commerciale, la politique migratoire, la politique humanitaire, la politique de développement ou la politique climatique: toutes ces politiques doivent respecter le principe qui est le do not harm principle. Jamais une politique européenne ne devrait générer, encourager un affaiblissement des droits humains dans le monde.

Pour cela, nous avons besoin d'une régulation européenne plus ambitieuse, nous avons besoin d'une régulation plus efficace et plus inclusive avec la société civile. Nous avons aussi besoin de lutter contre l’impunité en soutenant la Cour pénale internationale.

  Barry Andrews (Renew). – Madam President, High Representative, I want to take this opportunity to call on you to appoint a Special Representative to the Syrian conflict. I acknowledge that there is a UN envoy, but we are not the UN. I acknowledge there’s no clear political path at the moment, but I believe that is the only way to a sustainable peace, because we cannot leave it to the Russians, for the fate of the people of Idlib. Tomorrow, as you know, the cross-border resolution delivering humanitarian aid to two million people comes to an end. It was vetoed by both Russia and China who have decided to cut off aid during a pandemic to two million people.

I worked for a humanitarian organisation in Syria for four years and I cannot express the shame I feel for the international community’s inability to protect the people of Idlib. For 10 years the UN has been unable to protect against forcible disappearances, chemical attacks and targeting of civilian infrastructure, and now it cannot even deliver aid. So ahead of next year’s 10-year anniversary, I call upon you today to appoint a Special Representative that can begin the process of developing relationships for a sustainable peace in Syria.

  Isabella Tovaglieri (ID). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, che l'Europa monitori il rispetto dei diritti umani nel mondo è sicuramente cosa meritoria. Dovrebbe però anche indagare, e soprattutto denunciare, forse con maggiore determinazione, le violazioni dei diritti fondamentali che avvengono in casa propria, sul proprio territorio comunitario. Violazioni che stanno aumentando in modo esponenziale in conseguenza delle massicce migrazioni dai paesi di tradizione e fede islamica, che portano con sé pratiche illegali, arcaiche e maschiliste. Mi riferisco alle mutilazioni genitali femminili (già 600 000 casi in Europa, di cui 70 000 solo in Germania), ai matrimoni precoci forzati e a pratiche come l'imposizione del velo, contro la quale si stanno battendo oggi a caro prezzo le donne in Iran – paese maglia nera dei diritti umani – nel silenzio assordante della comunità internazionale.

Denunciare e reprimere questi fenomeni in casa nostra è certamente più scomodo che aggiornare le statistiche mondiali, però si tratta di un imperativo non più procrastinabile, che richiede all'Europa e ai singoli governi un coraggio politico che purtroppo, finora, è mancato.

  Heidi Hautala (Verts/ALE). – Madam President, in the Annual Human Rights Report, the range of activities and initiatives in the area of business and human rights is certainly to be commended. Yet, rights which are not legally enforceable are rights in name only. After many years of hard work here in the European Parliament and in civil society, finally, we will see that a growing number of Member States and the Commission are increasingly accepting that mandatory legislation is needed for business and human rights.

At the end of April, there was a milestone event when the Commissioner for Justice, Didier Reynders, committed to a legislative initiative on mandatory human rights and environmental due diligence obligations for companies operating in the EU area. The German Council Presidency now has committed itself to an EU action plan on business and human rights. This is indeed long overdue because the EU has been very diligent about its Member States adopting action plans, but as we say, at least in Finnish, the shoemaker’s children sometimes don’t have shoes. The EU still lacks this action plan and we only can welcome it.

We can also see that now would be a very timely moment for the EU to start to make a meaningful contribution in the international negotiations among the UN frame for business and human rights because we have started to act at home, so please ask for the mandate from the Member States to start these negotiations.

  Carles Puigdemont i Casamajó (NI). – Madam President, the EU is committed to the defence of human rights around the world. However, in order to be effective, the EU must have a moral authority that it doesn’t have. And it doesn’t have this because Europe tolerates, for example, arbitrary detentions of social and political leaders committed by Member States such as Spain. This is why its efforts are not credible to third countries.

You mentioned Turkey. When one year ago the Turkish regime decided to remove Kurdish mayors from office – mayors democratically elected – its Interior Minister justified this with the precedent of the removal by Spain of Basque and Catalan elected pro—independence politicians who were removed without any trial.

Moreover, I have been unable to find in its report any explicit reference to the persecution of the Kurdish people, contrary to what happens in other reports on human rights, like the one from Human Rights Watch.

Recover Europe’s moral authority, Mr Borrell. Dissidents from all around the world will be grateful.

  Francisco José Millán Mon (PPE). – Señor presidente, señor alto representante, el respeto de los derechos humanos es una seña de identidad de la Unión Europea y de sus Estados miembros.

Nuestra política exterior lógicamente no puede desconocer esta dimensión. Por eso, animo al Servicio Europeo de Acción Exterior a continuar sus trabajos y sus informes para promover el respeto de los derechos humanos en el mundo. Además, quiero recordar que, en general, los países que respetan los derechos humanos y el Estado de Derecho son también los que respaldan un orden internacional basado en el Derecho internacional y en la paz, que es lo que los europeos deseamos.

Por otra parte, el Consejo de Asuntos Exteriores de diciembre del año pasado acordó iniciar los trabajos para establecer un régimen global de sanciones contra las violaciones de derechos humanos, tema este que también recuerda el documento de las prioridades de la Presidencia alemana, que ha empezado hace unos días.

Me gustaría conocer con más detalle qué objetivos persigue, el estado de estos trabajos... Desde luego, me parece imprescindible mejorar los mecanismos para el cumplimiento de las sanciones. No se puede repetir lo sucedido en Madrid el pasado mes de enero.

  Bettina Vollath (S&D). – Frau Präsidentin, Hoher Vertreter! In meiner Minute fokussiere ich auf die Türkei, denn sie bricht systematisch internationales Recht und destabilisiert die gesamte Region.

Während wir uns hier beraten, hält die Türkei mehrere Regionen Nordsyriens besetzt, und dort verbliebene Kurdinnen, insbesondere religiöse Minderheiten wie die Jesidinnen, werden terrorisiert. Wir beraten hier, und die Türkei greift einseitig in den libyschen Bürgerkrieg ein und setzt damit eine Gewaltspirale in Gang. Wir beraten hier, und die Türkei droht offen den EU-Mitgliedstaaten Zypern und Griechenland. Europa sieht zu, wie ein Land mit innenpolitischen Problemen diese durch eine immer aggressivere Außenpolitik zu überspielen versucht, die Menschenrechte mit Füßen tritt und die Region immer weiter destabilisiert.

Für mich genauso wichtig: Die Menschenrechte, die wir von anderen einfordern, müssen wir auch selbst einhalten – Stichwort: unsere Außengrenzen. Erst dann können wir die Einhaltung von Menschenrechten auch glaubwürdig international einfordern.

  Yana Toom (Renew). – Madam President, I very much welcome this discussion, which once more shows that our Union is based on values. I very much agree with what has already been said by the majority of colleagues, but let me make another point.

The EU spoke on minority issues several times in 2019. During the Human Rights Council and the UN General Assembly, the EU spoke with the special rapporteur on minority issues. At the Forum on Minority Issues, the EU took the floor on the topic of education, language and the human rights of minorities. There was a European Regional Forum on Minority Issues organised in this House. At all these meetings, it says in the annual report, the EU highlighted its policies on inclusive education, celebration of linguistic diversity and the rights of minorities.

But do we lead by the example we are trying to set? The special rapporteur has stressed that statelessness is a minority issue; it is one of his priorities. But have we discussed statelessness in the EU – like the hundreds of thousands of stateless persons in the Baltic States?

The UN also considered it a right of minorities to learn in their mother tongue. As minority schools are being closed across Europe, was this issue brought up?

What I want to say is that our participation in various minority platforms is based on telling others what they’re doing wrong. Our message would be much more convincing if we were able to set a proper example ourselves.

  Mislav Kolakušić (NI). – Poštovana predsjedavajuća, poštovani kolege, da bismo imali pravo docirati o stanju ljudskih prava izvan Europske unije, prvenstveno se moramo okrenuti sebi i vidjeti da se ta ista prava ne poštuju u Kataloniji, odnosno u Španjolskoj, da se vode politički progoni o kojima mi ovdje šutimo, mi do sada uopće nismo govorili u ovom Parlamentu o jednom tako bitnom pitanju.

Nadalje, imamo kršenje temeljnih ljudskih prava prilikom uvođenja karantena. Određene države to rade putem vlada, dok druge države poput Republike Hrvatske su prenijele sve ovlasti na stožere koji nemaju apsolutno nikakvog pravog utemeljenja da ograničavaju ljudima pravo na rad, pravo na liječenje i pravo na slobodu kretanja.

  Maxette Pirbakas (ID). – Madame la Présidente, mes chers collègues, je tenais ce jour à marquer de mes mots l'histoire mémorielle des peuples européens. J'ai proposé au Président du Parlement européen une résolution qui tend à réconcilier le peuple européen sur notre histoire commune, notamment concernant les Outre-mer.

L'héritage des afro- et indo-descendants ayant subi l'esclavage, comme l'ensemble des esclavages passés et modernes ne doivent pas être oubliés. Il y va de la mémoire de l'Outre-mer que je représente ici au Parlement européen. Lutter contre l'esclavage passé basé sur la traite d'êtres humains, comme lutter contre la mise en esclavage moderne en dénonçant un modèle économique ultra-libéral qui tend à la pauvreté générale.

Comme le disait Martin Luther King, une injustice commise quelque part est une menace pour la justice dans le monde entier. Rendons hommage à la mémoire de nos esclaves et réconcilions-nous pour bâtir un avenir sans discrimination et retrouver des peuples européens libres et égaux. An la avè zòt, an la pou zòt, chers Guadeloupéens, chers Martiniquais, chers Réunionnais, chers Guyanais.

  Arba Kokalari (PPE). – Madam President, democracy is under attack, the rule of law is backsliding and individual rights are being undermined. We are seeing the rise of authoritarian regimes, like in China and Russia.

When we say that the EU must act to protect human rights, that has to mean that we have to give the EU the right tools to do so. That means that we need to introduce a global human rights sanctions regime as soon as possible – because those who commit human rights abuses have to face sanctions. The EU has to protect human rights defenders that risk their lives for freedom. We need to make sure to remove the unanimity principle in the Council on human rights matters so that the EU’s voice on human rights can become stronger because if we don’t protect and act on human rights, who else will do?

  Marc Angel (S&D). – Madam President, I congratulate the efforts of the European Commission and most Member States for their global promotion of gender equality and LGBTI rights. The European Commission must continue to enhance its efforts in promoting and defending these values, be through political action or financial support. Both are important. This is now so crucial because we have to counter the discriminating and very well internationally organised anti-gender movement.

I also appreciate our multilateral approach and the leading role of the European Union international fora defending LGBTI rights and gender equality. However, leading role means leading example, otherwise we lose all credibility. I call on the European Commission, the Council and also to this high House to not only speak up but also take swift action when it comes to the most recent backlashes to LGBTI rights in some of our Member States, namely the LGBTI-free zones in Poland, the discriminating legislation in Hungary against intersex and trans-persons. The Commission and Council must act and I say that we have to be coherent and stay credible when it comes to promoting human rights worldwide and encourage human rights defence.

  Fabio Massimo Castaldo (NI). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, stando proprio alle Sue parole, Alto rappresentante, nell'introduzione a questa relazione, la pandemia COVID ha cambiato, forse per sempre, il nostro mondo e le nostre società.

Vorrei poter dire che quest'esperienza sia servita a rinnovare un sentimento di umanità e di compassione ma in molti casi l'emergenza è stata al contrario, in tante parti del mondo, utilizzata e strumentalizzata per rafforzare la repressione dei diritti umani, la censura e le discriminazioni.

Dobbiamo essere orgogliosi di far parte di un'Istituzione che non deve avere timore di esprimersi in modo forte in difesa dei diritti umani, anche quando l'interlocutore è un importante partner commerciale o politico.

È fondamentale, quindi, riaffermare con forza che l'UE è e continuerà a essere un faro nel buio, in prima fila nella lotta per il rispetto dei diritti umani e della democrazia, da un lato facendo sentire forte e chiara la propria voce in seno alle istituzioni internazionali e difendendo il multilateralismo, a partire dal pieno sostegno alla Corte penale internazionale, ancora una volta sotto inaccettabile attacco anche da parte degli Stati Uniti.

Dall'altro, è essenziale che l'Unione mobiliti tutti gli strumenti a propria disposizione contro i grandi violatori: come ha fatto il Regno Unito, l'UE deve dare seguito agli impegni presi e adottare quanto prima un regime globale di sanzioni per i diritti umani.

  Seán Kelly (PPE). – A Uachtaráin, fáiltím roimh an tuarascáil seo agus ba mhaith liom an tArdionadaí a mholadh as ucht na dea-oibre agus na ceannaireachta atá á dtaispeáint aige san áit thábhachtach seo. Agus freisin, tá moladh ag dul do Eamon Gilmore, Iar-Thánaiste na hÉireann atá ina Ionadaí Speisialta do na Náisiún Aontaithe ó Fheabhra na bliana seo caite. Tá géarghá leis an dea-obair seo mar a fheicimid sna díospóireachtaí éigeandála a bhíonn againn anseo sa Pharlaimint. Tá éagóir á déanamh ar a lán daoine timpeall an domhain, go háirithe daoine atá ag seasamh suas do na daoine atá i mbaol; iriseoirí, na meáin i gcoitinne, agus mar sin de. Féach ar cad atá ag tarlú do mhná timpeall an domhain uilig; is rud scannalach é. Agus féachaimid ar an tSín, teacht anuas ar dhaoine agus leatrom á dhéanamh ar dhaoine de bharr a reiligiún. Caithfimid seasamh suas do na daoine seo mar go minic is sinne an t-aon ghuth láidir cumhachtach atá acu.

  Carlos Zorrinho (S&D). – Senhor Alto Representante, o relatório sobre os direitos humanos e a democracia que hoje temos oportunidade de analisar tem muito de premonitório. A abordagem integrada das situações no terreno, incluindo a elaboração de estratégias e referenciais de ação, a aposta no diálogo multilateral, revelou-se ainda mais adequada, face às fraturas sanitárias, económicas, sociais e políticas expostas pela pandemia.

Não podemos hesitar face à progressão do autoritarismo e do populismo no mundo, ao fechamento de fronteiras, ao aumento da intolerância e à asfixia das liberdades.

O caminho da União Europeia tem que ser, ainda mais, o caminho da promoção dos direitos humanos e do diálogo multilateral.

Só tenho um minuto, Sr. Alto Representante, por isso, queria focar a situação que se vive, em concreto, em Moçambique, na província de Cabo Delgado. É uma situação em que as salvaguardas dos direitos humanos estão em enorme risco, em resultado de uma conjunção de frágil governança, pressões resultantes da exploração de novas jazidas de gás, reduzidas condições socioeconómicas e sinais crescentes de intolerância religiosa.

É um caso em que uma abordagem humanista e multilateral pode fazer toda a diferença e ganhar um cunho de exemplaridade na nossa opção e posicionamento no mundo. É preciso ação europeia, Sr. Alto Representante.

  Javi López (S&D). – Señora presidenta, muchas gracias, alto representante, por su informe y por su trabajo.

Para nosotros la situación de derechos humanos en el mundo es no solo preocupante, sino una señal del deterioro de algunas de las grandes tendencias globales que vemos, de nuestro sistema multilateral y de los mecanismos de protección en materia de derechos humanos, del cuestionamiento del Derecho internacional y del Derecho humanitario y de la aparición, cada vez más común, de gobernantes que creen que, en nombre de la mayoría y de la democracia, también se pueden violentar los derechos de aquellos que no les votan.

Hablan también en su informe de algunos grupos y del cuestionamiento y la violación sistemática de los derechos de la infancia o de las mujeres, del cuestionamiento de los derechos de los migrantes y las personas vulnerables, también dentro de nuestras fronteras.

Pero quiero acabar haciendo referencia a América Latina y la preocupante aparición, cada vez más, de asesinatos y violaciones de los derechos humanos de líderes indígenas, líderes de los defensores de derechos humanos y líderes de los defensores del territorio y el medio ambiente. Ese también es un reto que atañe a la Unión Europea y esperamos trabajar juntos.

VORSITZ: RAINER WIELAND
Vizepräsident

  Λευτέρης Χριστοφόρου, εξ ονόματος της ομάδας PPE. – Κύριε Πρόεδρε, από αυτό το βήμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου καταγγέλλω την Τουρκία για τις συνεχιζόμενες και κλιμακούμενες απειλές, εκβιασμούς και επιθέσεις σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας, δύο χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ταυτόχρονα, προειδοποιώ την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι, αν δεν λάβει σήμερα άμεσα και αποφασιστικά μέτρα για να αναχαιτίσει την τουρκική επιθετικότητα, αύριο θα είναι πολύ αργά και θα είναι ανεξέλεγκτες οι συνέπειες. Εάν όλοι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση πιστεύουμε ότι θεμελιακή αξία της είναι η αλληλεγγύη, ένα έχουμε να πράξουμε: να καλέσουμε τις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να διαθέσουν τις ναυτικές τους δυνάμεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για να μπορέσει να προασπιστεί και να διαφυλάξει τα εξωτερικά της σύνορα, που είναι τα σύνορα της Κύπρου και της Ελλάδας.

Είμαι περήφανος και ευτυχής γιατί ανήκω στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, που υιοθετεί αυτή τη θέση και στηρίζει ανεπιφύλακτα τις θέσεις υπέρ της Κύπρου και της Ελλάδας. Ταυτόχρονα υιοθετώ τη θέση του ηγέτη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Manfred Weber, ότι, αν η Τουρκία συνεχίσει σε αυτή τη γραμμή, πρέπει να ανασταλεί η Τελωνειακή Ένωση. Όμως και εμείς ως Ευρωκοινοβούλιο οφείλουμε να περικόψουμε τα ενταξιακά κονδύλια της Τουρκίας και να εξαιρέσουμε την Τουρκία από το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο, γιατί μόνο έτσι η Τουρκία μπορεί να κατανοήσει το πρόβλημα που δημιουργεί στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Ισχυρή Ευρωπαϊκή Ένωση, δυνατή, με αλληλεγγύη σημαίνει ...

(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή.)

  Nacho Sánchez Amor, en nombre del Grupo S&D. – Señor presidente, señor alto representante, señor Borrell, la relación con Turquía es compleja, pero es una relación.

¿Por qué digo esta obviedad? Porque hay un evidente interés de Turquía en compartimentalizar la relación, creando unas piezas inconexas e inarticuladas. A Turquía le hemos ofrecido lo máximo, que es ser miembro de nuestro club —aunque a veces oyéndoles parezca un castigo—, y el marco, por tanto, de la relación tiene que ser la de que es un país candidato. Eso quiere decir un progresivo alineamiento de Turquía con todos los estándares de la Unión Europea.

La situación de la relación es mala —usted lo ha reconocido el lunes— porque hay una falta de confianza, un sustrato de falta de confianza que afecta a todos los ámbitos de la relación.

La exención está congelada, con un brutal deterioro de los derechos humanos, en materia de liberalización de visas.

Y hay que decirlo: Turquía no ha cumplido los marcos que tiene que cumplir para acceder; respecto a la Unión Aduanera, nos peleamos en la Organización Mundial de Comercio; en migraciones recibimos una infundada acusación de no estar cumpliendo, cuando la opinión pública europea piensa precisamente lo contrario; y en política exterior, esta idea de la asertividad está siendo —yo creo— mal utilizada.

Con Grecia y Chipre, nosotros no podemos ser solidarios porque somos Grecia y Chipre y, por tanto, no podemos actuar como un simple mediador... (el presidente retira la palabra al orador).

  Hilde Vautmans, on behalf of the Renew Group. – Mr President, I have a question for the esteemed High Representative. I really wonder whether President Erdoğan is still in favour of joining the EU, don’t you?

Look at Turkey’s recent actions. They go completely against all European values and interests. Its illegal drilling activities in territorial waters; its violation of the UN arms embargo and its intimidation against EU and NATO allies that are enforcing the Libyan arms embargo – not to speak about its purchase of the Russian missile system and the arbitrary arrests of human rights activists, lawyers, judges and journalists. Last but not least, its repeated threats and blackmail to open up the gates to Europe. The list could go on.

So to me, High Representative, Turkey’s accession wish is a joke! Yes, Turkey is a strategic partner, both for Europe and NATO. It’s a neighbour and I do believe in the necessity of a strong partnership, but Turkey continues to move further away from the EU.

This Parliament has been clear about its position. This authoritarian Turkey cannot join the EU.

I thank you for your efforts in continuing the dialogue with Turkey but I also ask you to be very clear and frank with Turkey that there can be no upgrade of relations, in whatever form, as long as its actions do not change and as long as Turkey does not show readiness for serious reforms.

Thank you very much and good luck.

  Thierry Mariani, au nom du groupe ID. – Monsieur le Président, Monsieur le Haut représentant, jusqu’à quand allons-nous tolérer cette situation? La civilisation européenne a, nous le savons, un ennemi à sa porte. Ce ne sont plus des escarmouches que nous adresse le calife Erdogan mais bien des agressions militaires.

Qu’est-ce que le régime d’Erdogan? C’est un double pari: celui de l’union de tous les musulmans sous la bannière de l’islamisme politique et la prééminence de la Turquie en Méditerranée. Les Autrichiens, les Hongrois, les Serbes, les Grecs, les Chypriotes, les Anglais, les Français et les Russes et tant d’autres nations européennes n’ont eu de cesse d’affronter ce double projet depuis la chute de Constantinople. Aujourd’hui, l’Union européenne les empêche de poursuivre cette vocation historique. Mais nous fermons les yeux quand l’Albanie et le Kosovo deviennent des protectorats turcs sur notre continent. Et pire, nous essayons d’accélérer, au contraire, le processus d’adhésion. En Libye, nous reproduisons les mêmes erreurs que celles que nous avons commises en Syrie, en regardant avec bienveillance ces milices payées par les Turcs.

En réalité, quand nous avons assisté, il y a quelques jours, à un incident qui s’apparente à un acte de guerre entre la France et la Turquie, au niveau de la marine, l’Europe est restée quasiment sans réaction et sans solidarité.

Monsieur le Haut représentant, jusqu’à quand allons-nous tolérer ces agressions? Jusqu’à quand allons-nous continuer ce processus illusoire d’adhésion de la Turquie à l’Europe, qui ne partage aucune de nos valeurs, aucun de nos projets? Je pense qu’aujourd’hui, dans cette situation, l’Europe doit faire preuve de fermeté.

Je finirai simplement par un souhait: si nous voulons sauver la paix, si nous voulons aujourd’hui sauver nos frontières et faire en sorte qu’elles ne soient pas contrôlées, dans tous les sens, par la Turquie, je vous demande de faire preuve de fermeté. Je vous souhaite que votre nom n’entre pas dans l’Histoire aux côtés de ceux de Daladier ou de Chamberlain, c’est-à-dire de ceux qui ont fait preuve de faiblesse en provoquant...

(Le Président retire la parole à l’orateur)

  Tineke Strik, on behalf of the Verts/ALE Group. – Mr President, I would like to thank the High Representative for his speech. The title of this security debate gives the impression that we are dealing with one evil factor in the Mediterranean that is responsible for all security threats. Such a simple narrative is attractive but not very helpful, as it leads us nowhere. The situation near our borders is highly complex, and most worrying is the lack of influence that we have, both in Syria and in Libya, and this really should be reversed. But we will only gain more influence with a more regional and comprehensive approach.

The people in Libya are overrun by many states who are competing for their own interests and influence, and the citizens of Libya really need our strong support for the establishment of a state where democracy, the rule of law and accountability prevail. Security threats will remain as long as Libya is a failed state. Turkey is one state interfering for its own interests over there, but so are Russia, France and Italy, and others. Compliance with the Berlin Process is of utmost importance, and it’s disappointing that even EU Member States don’t always respect the agreement.

So I ask the High Representative which possibilities he sees for increasing the effectiveness and expanding the scope of Operation IRINI, despite the blockage by Russia in the Security Council. Apart from that, we should invest more in regional stability, and this starts with the region closest to us: Cyprus. We need to find a solution for the conflict that we have neglected for so long. But also in North Africa, involving Libya’s neighbouring countries would really contribute to a more sustainable solution.

I agree with Mr Borrell that, despite Turkey’s bad track record, we share common interests, and the neighbouring countries are key to us. We cannot simply remain in a deadlock and act as if we do not need to cooperate or narrow it down to cooperation on the EU—Turkey Statement. So I support his approach to rethink the strategy, but not only for security reasons – also to promote human rights.

  Assita Kanko, on behalf of the ECR Group. – Mr President, gas drilling in Cyprus, belligerence in the eastern Mediterranean, annihilating Christian communities, buying a Russian—made S—400 missile system, threatening French ships, transferring Jihadi fighters from Syria to Libya, blackmailing Europe with migrants if we do not support their actions in Syria. Colleagues, I have to ask, with friends like these who needs enemies?

The past few months have shown that Turkey under Erdoğan cannot be a close and trusted ally of Europe. This is the behaviour of an autocrat and we cannot continue to entertain autocrats on Tuesday and then on Wednesday claim we are a continent based on democratic values. The time has come to admit that the current framework for our talks with Turkey, the membership framework, is completely out of touch with reality. It’s time for a fundamental strategic rethink of EU—Turkey relations. We can have a relationship that is built on trade, but we should not be naive to the fact that both our values and interests are not converging, they are diverging. Friends do not behave in the way that Turkey has been behaving. So, if we cannot be friends, let’s take the Turkish approach and have more transactional relationships. Maybe we cannot be friends, but Turkey needs to be a better neighbour and you can do that.

  Γιώργος Γεωργίου, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Borrell, στις μέρες μας η Ανατολική Μεσόγειος φλέγεται, χώρες διαλύονται και οι άνθρωποι σκοτώνονται για να γίνει το ξαναμοίρασμα εδαφών και πλούτου. Πρωταγωνιστεί σε αυτή την προσπάθεια με έναν πειρατικό τρόπο η Τουρκία, για να γίνει ηγεμόνας της περιοχής. Κατέχει ήδη παράνομα τη μισή Κύπρο. Τώρα επεμβαίνει στη Συρία, στη Λιβύη, στο Ιράκ και στη Σομαλία. Απειλεί επιπλέον την Ελλάδα και κάνει παράνομες γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ. Η Ευρώπη τής προτείνει διάλογο. Να γίνει, κύριε Borrell, ο διάλογος αλλά να καθοριστούν με αξιοπρέπεια τα όρια, το πλαίσιο και το διακύβευμα αυτού του διαλόγου. Πώς απαντά η Τουρκία; Απαντά με απειλές. Εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό και ξαναπειλεί ότι θα εξαπολύσει νέα κύματα προσφύγων.

Η Ευρώπη οφείλει να συνειδητοποιήσει επιτέλους ότι τώρα δεν απειλείται μόνον η Κύπρος και η Ελλάδα· απειλείται και η αξιοπιστία της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χωρίς αυστηρές κυρώσεις και νόμιμες συνολικές λύσεις στα προβλήματα της περιοχής, οι τουρκικές απειλές απειλούν να πνίξουν στο τέλος την ίδια την Ευρώπη. Η ανοχή της Ευρώπης απέναντι στο θηρίο εντέλει μπορεί να την καταφάει. Αυτό θέλουμε;

  David McAllister (PPE). – Mr President, the recent Turkish escalations in the Mediterranean and the violation of the territorial integrity of Greece and Cyprus are challenging our partnership. As the European Parliament, today we should once again make it very clear that Turkish activities, like the illegal drilling in the exclusive economic zone of Cyprus, the violations of Greek airspace or the attacks on the Greek border are simply unacceptable. Turkey must take concrete steps to de—escalate the current situation.

I would like to thank the High Representative, Josep Borrell, for his initiative to start, to restart a dialogue with Turkey. Indeed, Mr High Representative, we need to talk urgently. We need to talk urgently on the basis of firm principles and fully united as the EU-27.

  Tonino Picula (S&D). – Mr President, we have repeatedly criticised Turkey for its drilling activities in Cyprus’s exclusive economic zone, tensions it causes in the Aegean Sea, and its engagement in Libya. Finally, the Council has decided that a regime of restrictive measures should be put in place against Turkey, which the S&D Group supports. The list of open issues with Turkey continues, with the Turkish maritime claims and violation of Greek airspace that have led to a significant deterioration in relations between Greece and Turkey. Turkey has also been continuously interfering in Libya’s internal affairs, violating the UN embargo and undermining the efforts to find a political solution under the auspices of the United Nations. We call on Turkey to show restraint, respect the sovereign rights of Cyprus and refrain from any such illegal action. If Turkey’s illegal actions continue, the European Union must respond appropriately, in full solidarity with Cyprus and Greece as European Union Members.

  Nathalie Loiseau (Renew). – Monsieur le Président, Monsieur le Haut représentant, vous avez dit, il y a quelques jours, qu’entre la Turquie et l’Union européenne, la situation était, je cite, loin d’être idéale. Comme vous, je connais les charmes du langage diplomatique, mais parfois il faut savoir appeler un chat un chat. Depuis trop longtemps, le régime turc a tourné le dos à nos valeurs, en particulier en matière de droits de l’homme. Désormais trop souvent, la Turquie va à l’encontre de nos intérêts. Par sa présence en Syrie, elle affaiblit la lutte que mène la coalition contre Daech. En Méditerranée, elle procède à des forages illégaux, bafoue le droit international et porte atteinte à la souveraineté de la Grèce et de Chypre. En Libye, elle envoie des mercenaires syriens, dont certains sont des djihadistes, elle viole les engagements qu’elle avait pris à la conférence de Berlin et augmente le risque d’une partition du pays. Le 10 juin, un navire de guerre turc s’en est pris à un navire français qui opérait dans le cadre d’une mission de l’OTAN, dont la Turquie est membre, pour faire respecter l’embargo sur les armes en Libye. Ce comportement hostile de la part d’un allié est d’une particulière gravité et ne peut rester sans conséquence. Ce n’est pas de langage diplomatique qu’il faut user aujourd’hui vis-à-vis d’Ankara, Monsieur le Haut représentant, ce que nous attendons de vous, c’est le langage de la fermeté.

  Vincenzo Sofo (ID). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, signor Alto rappresentante, dal 2002 a oggi abbiamo regalato alla Turchia oltre 16 miliardi di euro per farla entrare in Europa e per farle gestire al posto nostro il problema dell'immigrazione.

Abbiamo permesso a Erdoğan di tenerci sotto ricatto con la minaccia dei migranti nei Balcani e ora stiamo facendo la stessa cosa, stiamo rischiando lo stesso pericolo nel Mediterraneo, dove l'avanzata turca fomenta il caos e dove le loro ONG indottrinano i popoli all'ideologia neo-ottomana.

L'UE, che si fa tanti problemi ad aiutare economicamente l'Italia, dovrebbe spiegarci a che cosa sono serviti quei 16 miliardi. A rafforzare il progetto europeo? No. A rafforzare semmai i progetti imperiali di Erdoğan.

È suicida appaltare la gestione dei confini dell'Europa a chi l'Europa vuole indebolirla, così come è utopico sperare di stabilizzare il Mediterraneo con chi questo mare lo vuole conquistare.

La soluzione dunque non è continuare a baciare i piedi alla Turchia, ma semmai rafforzare politicamente ed economicamente la Francia, la Spagna, la Grecia e soprattutto l'Italia, con il suo Sud, che sono gli unici veri custodi della sicurezza e del futuro dell'Europa nel Mediterraneo.

Se vogliamo stabilizzare il Mediterraneo...

(Il Presidente toglie la parola all'oratore)

  Damian Boeselager (Verts/ALE). – Mr President, as Chancellor Merkel said yesterday, we cannot look away. We must address the European migration and asylum crisis.

Yes, we must establish security, but what is security? As long as EU countries are closing down their harbours to migrants and refugees, there is no security in the Mediterranean. As long as COVID—19 is being used to create de facto detention camps on the Greek islands, there is no security in the Mediterranean. As long as EU money is being used to fund Libyan coastguards and to circumvent asylum law, there is no security in the Mediterranean.

Security in the Mediterranean can only be reached by applying asylum and maritime law, by allowing people to disembark after days on freighters and by relocating people out of the camps on the Greek islands. Day by day, we endanger the lives of human beings, of our brothers and sisters, as our Christian Democrat friends would say, but we can change and we can learn from our mistakes.

First, we need to set up a European asylum system that is centred around the right to asylum and around the asylum interview. Second, we must acknowledge that we are a continent of immigration and we must create new channels and new pathways, and create new opportunities for people to enter the European Union.

(Applause)

  Εμμανουήλ Φράγκος (ECR). – Κύριε Πρόεδρε, βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να μιλήσουμε για την ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο, ασφάλεια που όλοι όσοι μας ακούν γνωρίζουν πως απειλείται αποκλειστικά και μόνο από την Τουρκία. Και είναι λογικό να απειλούμαστε, τη στιγμή που η Τουρκία σφετερίζεται με παράνομες συμφωνίες τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας, διακινεί λαθρομετανάστες, παραβιάζει καθημερινά τα ελληνικά σύνορα και διακατέχεται από έναν νεο-οθωμανικό επεκτατισμό. Και τη στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, όλο έκπληξη είδαμε τον κύριο Borrell να συζητά με τον κύριο Çavuşoğlu και λίγο πολύ να μας λέει πως η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι έτοιμη να διαπραγματευθεί με την Τουρκία για τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας.

Μέχρι πότε η Ευρωπαϊκή Ένωση θα γυρίζει την πλάτη της στα μέλη της; Και όχι απλώς γυρίζει την πλάτη της, αλλά άμεσα και έμμεσα στηρίζει μια χώρα που, σύμφωνα με χιλιάδες καταγγελίες, τον 21ο αιώνα στρατολογεί ανήλικα παιδιά έξι και εφτά χρονών και στο όνομα μιας θρησκείας τα καλεί να γίνουν μάρτυρες και να θυσιαστούν για την Τουρκία. Όλοι εσείς που μιλάτε για ανθρώπινα δικαιώματα τι έχετε να πείτε για αυτή την κατάσταση; Κλείνοντας, και για τους λόγους που σας ανέφερα, ως Ελληνική Λύση απαιτούμε να διακοπεί κάθε χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση προς την Τουρκία και να διακοπεί κάθε διάλογος μαζί της.

  Özlem Demirel (GUE/NGL). – Herr Präsident, Herr Borrell! Ja, die Eskalation im Mittelmeer ist besorgniserregend. Die Rhetorik zwischen griechischer und türkischer Seite spitzt sich zu. Erdoğan verliert Zustimmung in der Bevölkerung, schlittert von einer ökonomischen und politischen Krise in die nächste. Auch deshalb setzt er im Moment auf seine militärische Stärke. Deshalb die Auseinandersetzung im Mittelmeer, deshalb die Auseinandersetzung in Libyen.

Kollegen, ja, Sie regen sich zurecht auf über Erdoğan, seine Menschenrechtsverletzungen, ja, Sie sind besorgt um die Lage in Libyen. Aber warum halten Sie dann fest an dem Flüchtlingsdeal mit Präsident Erdoğan und arbeiten mit libyschen Warlords zusammen? Sie sprechen von einem Waffenembargo durch die Militärmission „Irini“. Aber Mitgliedstaaten verkaufen weiterhin munter Waffen! Stoppen Sie doch die Waffenexporte, zum Beispiel an die Türkei! Das wäre effektiver.

In der gesamten Argumentation und in der gesamten Auseinandersetzung geht es um Gas und Öl, nicht nur der AKP, auch Frankreich und Italien sind beteiligt an unterschiedlichen Seiten für ihre Ölkonzerne. Ich sage: Alle Truppen müssen raus!

  Λουκάς Φουρλάς (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Borrell, όταν επιτρέπεις σε κάποιον να σου επιτίθεται, να σε εκβιάζει, να σε προσβάλλει και εσύ δεν αντιδράς, ουσιαστικά το μόνο που πετυχαίνεις είναι να δημιουργείς μία κατάσταση η οποία συνεχώς βγαίνει εκτός ελέγχου και μια χώρα η οποία συνεχώς αποθρασύνεται. Αυτό πάθατε, αυτό πάθαμε, ως Ευρώπη, με την Τουρκία, μια χώρα η οποία είναι υπό ένταξη –αν είναι δυνατόν!–, μια χώρα η οποία ζητά να διαπραγματευτείτε μαζί της αυτά που έχει κλέψει. Και το πιο εξωφρενικό είναι ότι βρίσκει έδαφος.

Δύο χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται υπό συνεχή απειλή από μία χώρα η οποία κατέχει ευρωπαϊκό έδαφος και μπήκε παράνομα σε ευρωπαϊκά ύδατα για γεωτρήσεις, μία χώρα η οποία επιτέθηκε σε γειτονικές χώρες, τάχα για να φέρει την ειρήνη, και δεν έχει φύγει ποτέ. Δεν θέλουμε να μας πείτε ότι έχουμε δίκιο. Ξέρουμε ότι έχουμε δίκιο. Θέλω να μας πείτε το τι θα πράξετε για να μας υποστηρίξετε έμπρακτα, ουσιαστικά και όχι με λόγια. Πώς θα διασώσετε, έστω και την υστάτη, την αξιοπρέπεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία αφέθηκε να εκβιάζεται από τον κύριο Erdoğan. Είναι η ώρα να υπερισχύσουν επιτέλους οι αρχές και οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι τα συμφέροντα.

  Νίκος Ανδρουλάκης (S&D). – Κύριε Πρόεδρε, ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού προσωπικού της Τουρκίας επενδύει στον εθνικισμό και την ένταση. Ο κύριος Erdoğan με τη στρατηγική του ανοίγει ζητήματα που είχαν κλείσει 100 χρόνια πριν, με τη Συνθήκη της Λοζάνης. Ο επικίνδυνος αναθεωρητισμός του ακουμπάει την Ελλάδα, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Λιβύη και τη Συρία και ως γνωστόν, πρόσφατα, δήλωσε προκλητικότατα ότι θέλει να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε τζαμί, προκαλώντας τους χριστιανούς όλου του κόσμου.

Σε αυτή την κλιμάκωση η απάντηση δεν μπορεί να είναι μόνο λόγια αλλά ένα ολοκληρωμένο σχέδιο. Και βέβαια το σχέδιο αυτό θα εμπεριέχει εμπάργκο όπλων και όχι να μην έχουμε την επιχείρηση «Ειρήνη» αλλά αυτοί που μεταφέρουν τα όπλα στη Λιβύη να είναι ίδιοι οι Τούρκοι. Και βέβαια, πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις σε όσους εμπλέκονται στις παράνομες ενέργειες της κυπριακής ΑΟΖ. Και βέβαια, εάν συνεχίσει αυτές τις προκλήσεις η Τουρκία, πρέπει να επιβληθεί ο «ξαφνικός θάνατος» της Τελωνειακής Ένωσης, διότι η οικονομική εξάρτηση της Τουρκίας είναι μεγαλύτερη από ό,τι η Ευρώπη έχει ανάγκη την Τουρκία. Τέλος, εμείς θέλουμε ειρήνη και ευημερία στην ευρύτερη περιοχή. Αλλά αν το Συμβούλιο επιλέξει την ανοχή, το κόστος για τους ευρωπαϊκούς λαούς θα...

(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή.)

  Chrysoula Zacharopoulou (Renew). – Monsieur le Président, Monsieur le Haut représentant, en Syrie, aujourd’hui, et en Libye, et depuis longtemps en Grèce et à Chypre, dans cet hémicycle et en Europe en général, nous avons souvent pensé que l’attitude de la Turquie est un problème lointain, un problème méditerranéen.

Mais au contraire, il nous concerne tous: l’ingérence turque soulève un enjeu géopolitique majeur, qui met en péril notre souveraineté européenne. Face aux violations du droit international et du droit de la mer, l’Europe observe plus qu’elle n’agit. À nos portes, nous risquons une syrianisation du conflit libyen et un désastre humanitaire.

Face au risque de nouvelles vagues migratoires, face aux menaces terroristes, l’Europe sera également impuissante et divisée. Encore une fois, le président Erdogan nous met face à notre inertie, à la merci de son chantage. L’Europe ne peut pas laisser la Turquie prendre le contrôle de la Méditerranée orientale et centrale.

Δεν έχουμε πλέον χρόνο για χάσιμο, κύριε Borrell! Χρειάζεται άμεση δράση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Jérôme Rivière (ID). – Monsieur le Président, par trois fois, le 10 juin dernier, une frégate française a été illuminée par des navires turcs, acte d’agression militaire délibéré qui appelle normalement une riposte par le feu. La France a suspendu sa participation aux missions de l’OTAN en Méditerranée, mais aucune réaction de la Commission, du Conseil, ni du Parlement, institutions littéralement à genoux devant Erdogan.

Forages illégaux dans les eaux territoriales des pays membres, chantages et extorsions avec les migrants, utilisés comme moyen de pression sur l’Union européenne, complaisance objective avec le djihadisme en Syrie et en Libye, massacre des Kurdes, nos alliés dans la lutte contre Daech: rien n’y fait, la soumission de l’Union européenne à la Turquie est totale.

Votre majorité continue de négocier un processus d’adhésion avec l’impérialiste ottoman, votre majorité verse des milliards à l’autocrate Erdogan pour qu’il garde chez lui les migrants. Cette soumission, affichée d’ailleurs dans votre discours, Monsieur le Commissaire, laisse bien seules Chypre, la Grèce et aujourd’hui la France, pour se défendre.

Je me suis rendu à la frontière gréco-turque, j’ai vu l’armée grecque tenir, seule, nos frontières européennes. J’ai vu les ponts minés pour qu’ils puissent être détruits en cas d’attaque turque. Il est grand temps que l’Union et le Parlement mettent fin aux négociations d’adhésion avec Erdogan, ennemi affiché de nos nations européennes.

  Ангел Джамбазки (ECR). – Г-н Председател, г-н Върховен представител, колеги, чудя се какво още трябва да направи Ердоган, за да разберете истинската същност на неговата политика?

Напомням още известните факти: Ердоган окупира и продължава да окупира незаконно част от Кипър, води война в собствената си територия срещу кюрдите, води незаконна война в Сирия, води война в Либия, опитва се да окупира Средиземноморието, заради достъпа до нефт и до газ. Днес в турските вестници излезе новината, че те са взели решение да превърнат Света София в действаща джамия и вече са започнали това. Напомням ви: Света София е майката на всички църкви, неслучайно е наричана „майката на всички църкви“.

Какво още трябва да направи този човек, за да разберете същността му и поведението му? Защо? Може би трябва да предложи да направи тази зала действащ мюсюлмански храм? Кога най-сетне ще разберете, че Турция не е европейска държава и няма никога да бъде такава: нито териториално, нито културно, нито цивилизационно, нито политически? Докога ще продължи този цирк с преговорите за членство на Турция в Европейския съюз? Докога ще продължат да се изливат европейски средства, които подпомагат Ердоган да води своята ислямизаторска политика и своята враждебна към останалите държави политика?

Г-н Върховен представител, едно е ясно: колкото по-скоро се сложи край на тези срамни преговори, толкова по-добре и, моля Ви, вземете отношение по превръщането на Света София в джамия.

  Emmanuel Maurel (GUE/NGL). – Monsieur le Président, allons-nous rester longtemps encore impassibles face aux provocations répétées de la Turquie en Méditerranée?

L’attitude agressive d’une frégate turque à l’encontre d’un bâtiment de la marine française qui agissait pourtant sous l’égide de l’OTAN doit tous nous alerter. Je trouve que cet incident a suscité bien peu de réactions, alors qu’il illustre, à mon avis, l’inconséquence du prétendu pilier européen de l’Alliance Atlantique et donne raison à ceux qui parlent de l’OTAN «en état de mort cérébrale».

Plus largement, alors que nous nous gargarisons sur une «Europe puissance», une «Europe indépendance», je pense que c’est en réalité notre impéritie à nous, Européens, qui a permis à la Turquie d’asseoir sa quête de puissance au Proche et au Moyen-Orient. Rappelons-nous de la Syrie, où nous avons été incapables d’aider nos alliés kurdes. Regardons ce qui se passe aujourd’hui en Libye.

Alors, oui: M. Erdogan profite de nos faiblesses, de nos divisions, de nos hésitations et il est grand temps que l’Europe se fasse respecter. Nous le devons aux Européens, mais nous le devons aussi au peuple turc, que nous ne confondons pas avec ses gouvernants.

  Massimiliano Salini (PPE). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, signor Alto rappresentante, descrivendo il rapporto tra la Turchia e l'Unione europea in questo momento Lei ha definito quel rapporto parlando di "tendenze negative".

Io La pregherei di usare una terminologia meno naïf, se è possibile, perché quello che sta accadendo tra Turchia e Unione europea non è una tendenza negativa, è il mancato rispetto delle normali regole di collaborazione istituzionale. Quello che è accaduto non è la continuazione di una richiesta di adesione, ma è la decisione di non aderire, sostituita dalla strategia, giustamente definita neo-ottomana, che abbiamo visto applicata a Cipro, in Grecia, ma anche in Egitto, in Tunisia, in Algeria e in Libia. Significa sostituirsi all'Europa nel Mediterraneo.

Le ricordo le parole di un grande popolare, Aldo Moro, che descriveva questo dramma parlando dell'Europa non come di un continente nel Mediterraneo, ma diceva che l'Europa è il Mediterraneo.

  Evin Incir (S&D). – Herr talman! Erdogan och hans regering i Turkiet är ett hot – ett hot mot befolkningen i Turkiet, ett hot mot befolkningen i Mellanöstern och ett hot mot Europa. Turkiets agerande är sedan länge alarmerande. Det både leder till eskalerande konflikter i MENA-regionen och riskerar ytterligare nya konflikter i Medelhavsregionen.

I Turkiet slår Erdogan hårt mot oppositionen med hot, hat och våld. I Rojava-regionen i syriska Kurdistan faller Erdogan-märkta bomber över befolkningen. Och kränkningar mot grekiskt vatten och luftrum, samtidigt med ockupation av norra Syrien och borrningarna inom Cyperns exklusiva ekonomiska zon, utgör allt ett brott mot internationell rätt.

Vi ska också veta att Erdogans hot, hat och våld fortsätter att breda ut sig i land efter land i Europa. Erdogan-kontrollerade medier i Turkiet har de senaste månaderna utfört en häxjakt på tre av mina socialdemokratiska kolleger i det svenska parlamentet.

Vice ordförande och ers höga representant, Josep Borrell, dialog är alltid viktigt och ditt besök i Turkiet i måndags var därför välkommet, men hur länge ska vi dalta med Erdogan ... (Talmannen tog ifrån talaren ordet).

  Bernhard Zimniok (ID). – Herr Präsident! Die Migrationskrise schwelt seit 2015, und dennoch sind weder die Kommission noch die sogenannten Proeuropäer um Merkel ernsthaft bereit, geeignete Maßnahmen zu ergreifen, um endlich diese Probleme zu lösen. Floskeln und Worthülsen reichen hier nicht!

Aus einer selbst gewählten Position der Schwäche heraus zieht es die EU vor, sich vom Despoten vom Bosporus erpressen zu lassen und ihm fortlaufend Tribut zu leisten. Er führt Krieg in Syrien, gegen Kurden und Jesiden und steht an der Seite der Hardcore-Terroristen in Idlib. Gegen Griechenland setzt er die Migrationswaffe ein, um uns gefügig zu machen. Erdoğan kontrolliert nicht nur die sogenannte Balkanroute, sondern durch seine militärische Präsenz in Libyen auch den Migrantenstrom über die Mittelmeerroute. Erdoğan ist nicht Teil der Lösung im Nahen Osten und im Mittelmeer, er ist das Problem!

Reagieren wir endlich in der einzigen Sprache, die er versteht: Beenden wir jegliche Unterstützung und drehen wir ihm wirtschaftlich den Hahn zu! Schließen wir endlich unsere Außengrenzen, und beenden wir den kriminellen Menschenschmuggel von Seawatch und Co. auf der Mittelmeerroute!

  Carlo Fidanza (ECR). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, "entro mezzo secolo la Turchia emergerà come una delle potenze più forti del mondo, navigando verso traguardi più grandi" – parlava così il nuovo sultano Erdoğan nel febbraio di quest'anno, davanti al parlamento di Ankara: una volontà di potenza dichiarata, un disegno neo-ottomano che si fa sempre più evidente.

Prima il sostegno alle milizie islamiste e l'aggressione ai curdi in Siria, poi le trivellazioni illegali al largo di Cipro, ai danni degli interessi italiani e francesi, quindi l'intervento in Libia al fianco del governo di Tripoli, e ancora l'utilizzo spregiudicato della pressione migratoria, prima ai confini con Grecia e Bulgaria e poi nel Mediterraneo centrale, attraverso i trafficanti libici e ora anche algerini: un ricatto contro l'Europa, che però balbetta e continua a pagare.

E poi ancora il sostegno all'Islam politico in Europa, attraverso i turchi residenti nel nostro continente, chiamati addirittura a colonizzarci mettendo al mondo figli; la penetrazione nei Balcani occidentali e in altre zone dell'Africa, dal Sudan alla Somalia, come testimoniato dalla vicenda dell'italiana Silvia Romano, liberata da Al Shabab solo dopo mediazione turca.

In questo quadro allarmante, le blande misure restrittive volute dal Consiglio europeo non bastano. Da sempre Fratelli d'Italia ritiene che la Turchia, per storia, geografia e cultura, non faccia parte dell'Europa, così come noi la intendiamo. È giunto il momento di revocare definitivamente lo status di paese candidato alla preadesione e dire no, una volta per tutte, all'ingresso della Turchia nell'Unione europea.

  Mick Wallace (GUE/NGL). – Mr President, Turkey is now a lawless state. It’s pushing forces underground in Iraq against the will of the Iraqi Government, it encroaches on the sovereign territory of Syria whenever it feels like it, and it is ignoring a UN weapons embargo in Libya.

But Turkey couldn’t do what it does in northern Iraq and Syria without a green light from the United States and, sadly, the EU is subservient to the US. We hear so much about European values, but we are playing a pitiful role in the region. The Caesar sanctions introduced by the US are a blanket punishment of the people of Syria and we are saying nothing about it. And yet we’re happy to support war criminals like bin Salman and Netanyahu.

Mr Borrell, you talk about the Turkish showing solidarity because they’re blocking up 3.5 million refugees for us. What’s the future of the refugees? Europe doesn’t want them. They’re not going to stay in Turkey forever. Why don’t you work with Syria and ignore the threats from the US because, until Syria recovers, the refugees can’t go back. It looks like now you don’t want them to go back. Cop on to yourselves!

  Lukas Mandl (PPE). – Herr Präsident! Die Pandemie sollte uns gelehrt haben, dass die Menschheit zusammenhalten muss, und die Bürgerinnen und Bürger der Türkei sind genauso sehr zu schätzen wie alle Menschen auf dieser Welt. Aber die Führung der Türkei, die von vielen Bürgerinnen und Bürgern abgelehnt wird, vielleicht von der Mehrheit, die macht vieles falsch. Von Nordafrika bis nach Wien-Favoriten, in die Bundeshauptstadt meiner Heimat Österreich, wird destabilisiert, werden Nadelstiche gesetzt, wird eskaliert, statt zu deeskalieren, wie es spätestens die Phase der Pandemie uns alle lehren sollte. Das Waffenembargo gegenüber Libyen wird umgangen, gegenüber NATO-Partnern wird im Mittelmeer böses Blut verbreitet, und in Wien-Favoriten, mutmaßlich mit Unterstützung der türkischen Führung, werden Ausschreitungen in die Straßen getragen – mitten in Europa.

Daher muss Schluss sein mit dem Beitrittskandidatenstatus. Daher muss Schluss sein mit Vorbeitrittshilfen, weil die türkische Führung seit langer Zeit signalisiert, dass sie nicht europareif ist.

  Κώστας Μαυρίδης (S&D). – Κύριε Πρόεδρε, είναι σημαντικό που συζητάμε σήμερα τις παρανομίες της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ανατολική Μεσόγειο ευρύτερα αλλά αυτό δεν αρκεί. Κορυφαία λάθη στην Ιστορία, αγαπητέ μου κύριε Borrell, επαναλαμβάνονται επειδή οι έχοντες εξουσία δεν διδάσκονται από τα λάθη του παρελθόντος. Να αναφέρω ένα: η πολιτική του κατευνασμού απέναντι στο ναζιστικό καθεστώς. Τελικά, το πλήρωσε αυτό το μέγιστο λάθος η ανθρωπότητα με ποταμούς αίματος, γιατί δεν διδαχτήκαμε από την Ιστορία και οι υποστηρικτές εκείνης της πολιτικής καταδικάστηκαν από την Ιστορία. Επομένως, η αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης κρίνεται στην Ανατολική Μεσόγειο. Θα προασπιστούμε το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό δίκαιο και τις αξίες μας ή θα συνεχίσουμε να πουλάμε όπλα στην Τουρκία; Καθώς μιλάμε, η Γερμανία πουλάει υπερσύγχρονο οπλισμό στην Τουρκία, τον οποίο θα χρησιμοποιήσει η Τουρκία εναντίον των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτά δεν είναι αξιοπιστία ούτε αξίες, αγαπητέ μου κύριε Borrell.

  Francesca Donato (ID). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, egregio Alto rappresentante, nella Sua relazione invita al dialogo col governo turco, esprimendo una posizione incomprensibilmente accomodante verso un regime che viola da sempre i diritti umani e il diritto internazionale, responsabile del protrarsi del conflitto siriano, che ha già causato 400 000 vittime e 11 milioni di profughi.

Erdoğan è alleato con i jihadisti terroristi siriani, che usa anche come mercenari in Libia, violando qui anche l'embargo sugli armamenti. Da anni riceve dall'Unione europea miliardi tra fondi di preadesione e per fermare i profughi siriani che arrivavano ai nostri confini, ma oggi ci ricatta, chiedendo maggiori finanziamenti e campo libero in Medio Oriente e Nord Africa per le proprie mire espansionistiche.

Nel Mediterraneo orientale ha condotto azioni aggressive contro Cipro e Grecia e all'interno della Turchia viola la democrazia e i diritti umani con un regime autoritario che reprime il dissenso e discrimina le minoranze cristiana e curda.

Finora l'Unione europea e l'ONU sono state vergognosamente inerti. Oggi è nostro dovere condannare una volta per tutte queste violazioni, imponendo le dovute sanzioni e interrompendo ogni collaborazione perché la Turchia neo-ottomana...

(Il Presidente toglie la parola all'oratrice)

  Jorge Buxadé Villalba (ECR). – Señor presidente, señor Borrell, a la crisis que se vivió el pasado marzo, donde el Gobierno de Erdogan lanzó a miles de inmigrantes a las puertas de la Unión, se suman los incidentes militares tenidos con Francia, Grecia y Chipre, así como las nuevas amenazas proferidas durante su propia visita en Ankara. Y eso se debe, como está oyendo aquí en este Parlamento Europeo, a la falta de determinación política de la Unión y a la falta de defensa de los valores fuertes, cristianos, que conforman Europa.

Pese a ello, en respuesta a una carta remitida por todos los diputados de Vox a usted solicitándose que se suspendiesen los pagos millonarios a Turquía, nos contestó que el dinero no va todo al Gobierno y que usted está muy a favor de que se mantengan esos pagos. Pues bien, sigamos pagando una factura de 1 700 millones de euros a un país al que no podemos considerar socio.

Similar situación es la que se vive en el Magreb, donde también tenemos varios países que se muestran poco colaborativos y desafiantes en el control de la inmigración ilegal.

Por eso, le reclamamos que suspendan de inmediato todos los pagos a los terceros países que no colaboren claramente con las políticas inmigratorias y que se ponga fin al procedimiento de entrada de Turquía en la Unión Europea.

  Željana Zovko (PPE). – Mr President, coming from a Mediterranean country, I can rightly say that this cradle of European civilisation plays a crucial role for the security and well-being of all European citizens. When its security is threatened, we must react as one. We feel the menace that our European compatriots in Greece and Cyprus are facing from the provocative actions by Turkey. These actions are violating international law and creating tensions and conflicts with the European Union. In recent months, we have seen similar behaviour regarding the refugee crisis and the attacks on European borders. That time, we sent a strong message that we stand strong and united in protecting our borders.

This behaviour should stop immediately. I call for dialogue and the search for a European solution, as it is only by a dialogue that we can avoid a further escalation that history will not forgive. The Mediterranean has, without saying, the world’s most important shared heritage. We call on Turkey to take on board European values in order to find a way to build a shared future between us.

  Andreas Schieder (S&D). – Herr Präsident, Hoher Vertreter, Herr Vizepräsident! Erdoğan entfernt sich mit großen Schritten von den europäischen Werten. Nein, eigentlich hat sich Erdoğan schon entfernt von europäischen Werten – und auch von Menschenrechten und dem Völkerrecht. Im Inneren durch das Einsperren von demokratisch gewählten Bürgermeistern, Abgeordneten, Journalisten – 90 000 Inhaftierte gibt es bereits in der Türkei aus politischen Gründen. Aber auch durch das Anheizen von rechtsextremem Mob auf den Straßen in Europa, wie zum Beispiel letztens in Wien, indem die Grauen Wölfe auch durch Erdoğan auf die Straße geschickt worden sind. Und außenpolitisch durch türkische Luftangriffe auf Syrien, auf Sindschar, auf die Kurdinnen und Kurden, durch die türkische Marine, die aggressiv gegen Zypern, aber auch in Libyen unterwegs ist.

Daher müssen wir uns nicht nur fragen, ob die Türkei weiterhin ein Partner in der NATO, im Europarat sein kann, wir müssen uns auch fragen: Sind nicht Sanktionen angebracht, bis hin zum Abbruch der Beitrittsverhandlungen?

  Jordan Bardella (ID). – Monsieur le Président, un navire de guerre turc qui met en joue des marins français, des frégates turques qui repoussent un hélicoptère grec effectuant un contrôle de cargo, des livraisons d’armes et de miliciens à la Libye en dépit d’un embargo, des incursions militaires en Syrie, en Irak et une duplicité avec Daech... Est-il encore nécessaire d’évoquer le projet de transformer Sainte-Sophie en mosquée pour que tout le monde ait bien conscience des intentions provocatrices et belliqueuses d’Erdogan? Ce n’est visiblement pas suffisant pour les représentants de l’Union européenne.

Je me suis rendu, en mars dernier, à la frontière entre la Grèce et la Turquie, et comme tout le monde, j’y ai constaté l’agressivité du néo-sultan à l’égard de notre continent, à l’égard d’un État, la Grèce, que vous avez abandonné au chantage migratoire inacceptable de la Turquie.

La diplomatie est un rapport de force devant lequel vous avez abdiqué. L’Union européenne doit aujourd’hui plus que jamais mettre fin à ce jeu de dupes à l’égard d’Erdogan, auquel vous vous êtes trop longtemps soumis. L’agression de nos frontières comme celle de notre armée n’est pas acceptable. Des sanctions économiques doivent être décrétées, à commencer par la suspension de toutes les aides économiques versées à Ankara avec l’argent des Français et celui des peuples européens.

  François-Xavier Bellamy (PPE). – Monsieur le Président, en 1935, Mustafa Kemal fait de la basilique Sainte-Sophie un musée qui témoigne de l’héritage chrétien en Turquie et de la vocation universelle de cet héritage. Aujourd’hui, Recep Tayyip Erdogan décide d’en refaire une mosquée. Le message est clair: la falsification de l’histoire menée par le gouvernement turc aujourd’hui, comme sur le génocide arménien, sur la déportation des Grecs d’Asie mineure ou sur la persécution contre les Kurdes, sert malheureusement un projet d’avenir dangereux.

L’Europe doit sortir du déni. La route que suit la Turquie est inquiétante, non pas seulement pour le Proche et le Moyen-Orient mais pour le monde entier et pour l’Europe en particulier. En témoignent les récentes et graves tensions en mer Méditerranée.

Et je voudrais redire ici notre soutien aux Grecs et aux Chypriotes qui subissent directement pressions et chantages. Face à cela, l’Europe, aujourd’hui, est impuissante et on nous propose, aujourd’hui encore, d’envoyer en Turquie de l’argent destiné à nos agriculteurs, qui viendra alimenter des fonds que nous ne savons pas exactement contrôler, bien sûr.

Il est temps de sortir du déni et, pour commencer, de mettre fin à cette procédure d’adhésion qui n’est qu’une fiction absurde.

  Pierfrancesco Majorino (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, in Turchia, nella Turchia di Erdoğan, siamo di fronte a una spirale autoritaria, alla mancanza di rispetto per i valori democratici, alla rimozione di sindaci, rappresentanti dell'opposizione, esponenti della società civile. Tutto ciò è incompatibile con i nostri valori.

Erdoğan non costituisce un problema solo per quel che fa dentro la Turchia, ma anche per quel che provoca fuori da essa: pensiamo al ruolo giocato nello sconvolgente scenario libico, in Siria e ai danni del popolo curdo; pensiamo all'uso sconsiderato che fa della presenza dei profughi, anche nei confronti dei paesi europei.

Tuttavia una domanda ce la dobbiamo porre: di fronte a questo qual è il ruolo dell'Europa? Qual è la nostra responsabilità? Dobbiamo condannare Erdoğan, certo, e dobbiamo continuare a farlo in maniera molto netta, ma dobbiamo anche sapere che Erdoğan ha trovato uno spazio vuoto, generato dall'assenza colpevole di scelte strategiche dell'Europa, innanzitutto in relazione alla centralità del Mediterraneo e alla mancanza di una forte politica globale di promozione dei diritti umani.

  Βαγγέλης Μεϊμαράκης (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, όλοι θέλουμε καλές σχέσεις με την Τουρκία, υπό την προϋπόθεση ότι αυτή θα μας σέβεται. Θα σέβεται τους κανόνες του διεθνούς δικαίου. Δεν θα τους καταπατά, όπως προκλητικότατα συμπεριφέρεται τελευταία. Αλλιώς δεν έχει νόημα αυτός ο διάλογος, γιατί αυτή η χαλαρή συμπεριφορά δίνει στον Erdoğan χώρο να προκαλεί, να εκβιάζει, να αυθαιρετεί. Μέχρι και την Αγία Σοφία, το παγκόσμιο αυτό μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, θέλει να μετατρέψει σε τζαμί. Μας προκαλεί, διότι δεν είναι στρατιωτική επιχείρηση αυτό. Είναι χτύπημα στον πολιτισμό μας. Είναι χτύπημα στον χριστιανισμό και για μας τους Έλληνες είναι χτύπημα στην καρδιά μας.

Γι’ αυτό εξεπλάγημεν όλοι από τις εικόνες που είδε ο πλανήτης στο πλαίσιο της επίσκεψής σας, κύριε Borrell, στην Τουρκία. Αφού αρνήθηκε να σας συναντήσει ο Erdoğan, ταπεινώνοντας για άλλη μια φορά την Ευρωπαϊκή Ένωση στο πρόσωπό σας, όπως είχε κάνει και στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον κύριο Michel και την κυρία Ursula von der Leyen, και έφυγε επιδεικτικά και δεν πήγε, ακούσατε τον υπουργό να υβρίζει τρία κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν του απαντήσατε. Δεν είχατε την αντίδραση την οποία έπρεπε να έχετε και ήταν σαν να δίνετε άφεση αμαρτιών στην Τουρκία. Εσείς όμως έπρεπε να αναφέρετε τα συμπεράσματα του Συμβουλίου ...

(Ο Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή.)

  Anna-Michelle Asimakopoulou (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Borrell, μόλις χθες εδώ, σε αυτή την αίθουσα, η καγκελάριος Merkel εξήρε τον ρόλο μας ως ευρωβουλευτών να εξηγούμε στους πολίτες τις πολιτικές της Ένωσης. Σας ρωτώ λοιπόν, κύριε Borrell, πώς να εξηγήσω εγώ στους συμπολίτες μου στη Ρόδο, στην Κάρπαθο, στην Κάσο και στην Κρήτη τις παράνομες τουρκικές γεωτρήσεις που παραβιάζουν κατάφωρα το διεθνές δίκαιο; Πώς να εξηγήσω στους συμπολίτες μου στον Έβρο, στη Λέσβο, στη Χίο, στη Σάμο, που υποδέχονται χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες δείχνοντας πρωτοφανή αλληλεγγύη, τα fake news των Τούρκων που τους παρουσιάζουν ως δολοφόνους μικρών παιδιών; Και πώς να εξηγήσω στους χριστιανούς συμπολίτες μου ότι η Αγία Σοφία μπορεί να μετατραπεί σε τζαμί; Και πώς να εξηγήσω στους συμπολίτες μου ότι όταν ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών απειλεί απροκάλυπτα την Ένωση και αρνείται να αναγνωρίσει ένα κράτος μέλος της, την Κύπρο, εσείς, ο Ύπατος Εκπρόσωπός μας, χαμογελάτε δεχόμενος δώρο ένα απολυμαντικό για τα χέρια; Αν μετά από όλα αυτά, κύριε Borrell, καλούμαι να εξηγήσω στους συμπολίτες μου ότι αυτό που χρειαζόμαστε αντί για κυρώσεις είναι εποικοδομητικός διάλογος με την Τουρκία, τότε τουλάχιστον, ως ένδειξη σεβασμού, να λείπουν τα χαμόγελα.

  Seán Kelly (PPE). – Mr President, when Brexit started first, many people in Ireland felt that the European Union would throw Ireland under the bus at the last moment to appease the British. That did not happen. We were shown wonderful solidarity, which was much appreciated, and that solidarity is now needed in relation to Greece and Cyprus, where a powerful neighbour is violating Greek airspace and drilling illegally close to Cyprus. I think we need to send a strong message to Turkey that it cannot continue violating the sovereignty of our Member States, that all Member States are equally important to us, and if they do not react properly then we have to take whatever actions are necessary to stand up for our Member States. Europe’s strength is its unity. That unity we showed in relation to Brexit and the Withdrawal Agreement must now be shown in relation to Cyprus and Greece.

  Μαρία Σπυράκη (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, Ύπατε Εκπρόσωπε, κύριε Borrell, όπως γνωρίζετε, η Ελλάδα συνομολόγησε ήδη τη συμφωνία για τα όρια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την Ιταλία και εργάζεται σε αυτή την κατεύθυνση και με την Αίγυπτο. Στόχος της Ελλάδας είναι η διαπραγμάτευση με την Τουρκία για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και, σε περίπτωση μη συμφωνίας, η προσφυγή από κοινού στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Η Τουρκία απειλεί επισήμως την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας και αμφισβητεί τις διεθνείς συμφωνίες. Ξέρετε, η οριοθέτηση της ΑΟΖ της Ελλάδας με την Τουρκία δεν είναι μια διμερής υπόθεση. Η Ελλάδα θα έχει τη δυνατότητα να συμβάλει στη διαφοροποίηση των προμηθευτών ενέργειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυξάνοντας την αυτονομία της. Γι’ αυτό η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κάθε συμφέρον όχι μόνο να επαναλαμβάνει τυπικά και φραστικά τη θέση της για την ΑΟΖ αλλά κυρίως να ασκήσει πίεση στην Τουρκία, ώστε να καταστεί υποχρεωτική για αυτήν η διευθέτηση της ΑΟΖ είτε με διαπραγμάτευση είτε μέσω της αμοιβαίας προσφυγής στη Χάγη.

  Rasa Juknevičienė (PPE). – Mr President, the situation in the southern EU neighbourhood is dangerous. It has to be seen in a wider context, not just in relation to Turkey.

There are a lot of talks about EU strategic autonomy in the security area. The processes that have been developing in the Mediterranean for several years now confirm that we have to act, not only talk. When the EU is not acting, others do – in this case, Turkey and Russia. Even more so, as different EU Member States support different sides of the conflict in Libya. Where is the EU strategy here?

Today we have to speak about the capability of the EU to act near its borders, to act in coordination with NATO. This would be the kind of EU strategic autonomy in which our voters could believe.

(Applause)

  Andrius Kubilius, on behalf of the PPE Group. – Mr President, High Representative, after 26 years of the authoritarian rule of Lukashenko, the Belarusian people are loudly demanding real change in their country, and it can happen on the 9th August presidential elections. It’s a different situation today than it was before. Opinion polls are showing that more than 50% of Belarusians want real change and only a minority want Lukashenko to stay.

The mood of the people of Belarus reminds me of our Baltic Singing Revolution of the 1990s. Belarusian rock bands are coming out with popular songs against the regime. People of the cultural elite are bravely coming out on YouTube with their anti-regime statements. Bloggers are creating a real online network of resistance. And all of them are persecuted by the regime. Lukashenko’s main competitors, Babaryko and Tikhanovskiy, are in prison. During the last months the list of internationally-recognised political prisoners increased to 30, including famous opposition leaders like Pavel Sieviaryniec.

Today we need to send three clear and loud messages. The first to the citizens of Belarus: we are in solidarity with you in your demand for change and we shall defend your right to decide on the change in your country to become a normal a European democratic country. Second, a clear message to Lukashenko and his nomenclatura: if, on 14 July next week, opposition candidates are not registered by the authorities, if political prisoners and candidates are not released from prison, and if the people on the street are threatened and persecuted, there will be sanctions – personal sanctions. And third, a message to ourselves: we need to stand up and to defend the rights of our neighbours.

  Robert Biedroń, on behalf of the S&D Group. – Mr President, just on our border in the heart of Europe, our neighbours, the people of Belarus, again are being deprived of their fundamental rights. We are with them: žyve Belarus! But our message to President Lukashenko is clear and recurrent: we strongly condemn this ruthless crackdown and appeal for the immediate release of all who have been unjustly arrested.

Lukashenko has been in power for 26 years, but for most of this time political life in Belarus appears dormant. This is no longer the case. In these circumstances the EU must be equipped with a strategic and responsive policy towards Belarus. A policy that includes clear red lines and smart conditionality. Against this background, could the High Representative tell us how the EU policy towards Belarus will be justified to address the ongoing and future situation? If there is no strategy, could you please provide this Parliament with a written statement in the coming weeks?

  Petras Auštrevičius, on behalf of the Renew Group. – Mr President, today in Belarus, we are witnessing a systematic and continuous imitation of election procedures created for a solemn purpose: to extend the three-decade-long authoritarian regime. Grave election violations were recorded by the OSCE’s Office for Democratic Institutions and Human Rights (ODIHR), and the same pattern is being applied in the ongoing presidential elections. However, the regime failed to adequately assess the mood of the Belarusian people. Public dissatisfaction with government policies has exceeded people’s patience, and the appearance of new presidential hopefuls has ignited hope of change.

The Belarusian regime is stuck in the past. In order to preserve power, it continues along the path of repression, intimidation, prosecution and mass arrests. Peaceful protesters and passers-by are beaten and kidnapped by the KGB, and also bullied and threatened by the state media. The main opposition contenders, Viktar Babaryka and Syarhei Tsikhanouski, remain imprisoned. The Belarusian regime has gone back to the time of prisoners of conscience. Three years after his release, former prisoner of conscience, Nikolai Statkevich, is back in jail. Another opposition leader, Pavel Sevyarynets, just had his sentence extended.

In order to prevail, the Belarusian regime is ready to use any means, even a rush to launch the Astravyets Nuclear Power Plant, which does not comply with international nuclear safety standards. The project is the most western-located (just 20 kilometres away from the EU external border) nuclear installation funded and developed by Russia. It is another Trojan horse for European safety and energy security.

I call on the EU institutions to elaborate a comprehensive strategy for Belarus. It has to be based on a European perspective, respect for the principle of sovereignty, democratic governance, free and fair elections, a pluralistic society, and international standards of nuclear safety. The European Union has to remain open and supportive to the Belarusian people. In no way can our support for Belarus to overcome COVID-19 be associated with support of the Belarusian regime. Finally, the European Union must learn a lesson from the early removal of sanctions in 2016 and keep the sanctions option open and under constant surveillance.

  Viola Von Cramon-Taubadel, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Herr Präsident, Hoher Vertreter, verehrte Kolleginnen und Kollegen! Wir haben es in vielen Ländern der östlichen Partnerschaft mit defekten Demokratien und autokratischen Systemen zu tun. Aber in keinem Staat ist die Diskrepanz zwischen einer europäischen Gesellschaft, die unsere Werte teilt, und einem Präsidenten, der genau diese unterdrückt, so offensichtlich wie in Belarus. Es ist geradezu tragisch zu beobachten, wie ein Land, das geografisch mitten auf dem europäischen Kontinent liegt, mit seiner Regierung so weit von unseren Werten entfernt ist wie Belarus.

Immer noch wird dort die Todesstrafe vollzogen! Wir haben es in Minsk nicht nur mit einem Präsidenten zu tun, der Corona leugnet und stattdessen Traktorfahrten und Saunabesuche empfiehlt, sondern wir stehen auch vor entscheidenden Wahlen. Nie zuvor war die Unzufriedenheit mit dem seit 26 Jahren regierenden Lukaschenka so groß. Die Menschen wollen einen Wandel: Sie gehen auf die Straße, sie stehen stundenlang für die Registrierung ihrer Präsidentschaftskandidaten an. Aber Lukaschenka hat Angst vor Konkurrenz, er will keinen ernstzunehmenden Kandidaten akzeptieren. Alle aussichtsreichen Mitbewerber wurden unter fadenscheinigen Gründen verhaftet, sitzen im Gefängnis, werden zum Teil nach alter KGB-Manier schwer gefoltert, und das alles mitten in Europa.

Bevor wir weiter mit dem Regime verhandeln, fordern wir drei Punkte von Minsk, die unbedingt erfüllt werden müssen. Das eine, Herr Borrell hat es genannt: Es muss eine voll ausgestattete OSZE-Wahlbeobachtungsmission geben. Zweitens: Der Präsident darf es auf keinen Fall wagen, die aussichtsreichen Kandidaten wie Babaryka und Zichanouskaja nicht zu registrieren. Das wäre ein Schlag ins Gesicht von Millionen wahlberechtigter Belarussen. Drittens: Alle politischen Gefangenen müssen unbedingt und unmittelbar freigelassen werden.

Das sind unsere Mindestforderungen. Dafür müssen sich unsere EU-Institutionen vor Ort und wir hier in Brüssel, gemeinsam mit den Mitgliedstaaten und mit der deutschen Ratspräsidentschaft einsetzen. Die Durchsetzung dieser Forderung ist auch ein wichtiger Test für die Glaubwürdigkeit der EU in Belarus.

  Manu Pineda, en nombre del Grupo GUE/NGL. – Señor presidente, hablemos claro: ustedes traen hoy aquí este debate sobre Bielorrusia porque se acercan las elecciones en un país aliado de Rusia y quieren influir en los resultados. Están abiertamente practicando la injerencia constante que denuncian en otros países.

Y dejen que les recuerde que estos movimientos han sido peligrosos en el pasado. Cuando se promueven cambios de gobierno a cualquier coste, podemos acabar apoyando a gobiernos con ministros «nazis», como ya hemos hecho en Ucrania.

La frontera oriental de la Unión Europea es hoy un territorio fuertemente militarizado y, este mismo año, se han producido ejercicios de la OTAN frente a la frontera de Bielorrusia, con más de 36 000 soldados, la mayoría de ellos estadounidenses. ¿Interesa esta escalada a los pueblos de Europa? Está claro que no. Solo sirve para alimentar la nueva Guerra Fría del señor Trump.

Deben aparcar de una vez esta visión de las relaciones internacionales propia de épocas pasadas. Necesitamos una política exterior autónoma y soberana que apueste por el multilateralismo y la estabilidad en nuestro continente, no por las sanciones y la confrontación constante con nuestros vecinos.

  Michael Gahler (PPE). – Herr Präsident! Ja, das war schon beachtlich, was mein Vorredner hier von sich gegeben hat. Man hatte den Eindruck, er ist ein Fürsprecher Herrn Lukaschenkas. Nehmen Sie doch mal zur Kenntnis, dass die Menschen in Weißrussland nach 26 Jahren wirklich die Schnauze voll haben – um es mal auf Deutsch zu sagen – von diesem Regime und dass sie eine Veränderung wünschen und dass es nicht wir sind, die das fordern, sondern eben die Menschen dort.

Es ist wichtig, dass das BDIMR, die Wahlbeobachtung der OSZE, eingeladen wird. Wir sollten darauf bestehen, Herr Hoher Vertreter, und wir müssen darauf bestehen, dass die politischen Gefangenen freigelassen werden und dass auch alle Kandidaten zugelassen werden. Da gibt es eigentlich einen breiten Konsens, offenbar bis auf die Linksfraktion, und es ist gut, dass wir diesen breiten Konsens hier in diesem Hause haben.

Es ist auch wichtig, dass der Wahlkampf frei stattfinden kann. Ich höre, dass schon vor Ort Erlasse vorliegen, die den Wahlkampf im Stadtzentrum verbieten. Auch das ist eine Taktik des Regimes. Die sollten wir nicht zulassen, die müssen wir anprangern, und lassen wir wirklich unsere Worte in Weißrussland …

(Der Präsident entzieht dem Redner das Wort.)

  Norbert Neuser (S&D). – Herr Präsident, Hoher Vertreter! Wir haben eine äußerst besorgniserregende Situation in Belarus, die sich bis zum Wahltag am 9. August noch weiter verschärfen wird. Wir erleben Verhaftungen, wir erleben Willkür, wir erleben Wegsperren von Oppositionellen, wir erleben, dass Aktivisten der Zivilgesellschaft weggesperrt werden, dass friedvolle Demonstrationen verboten werden.

Was können wir tun als EU? Wir brauchen eine starke gemeinsame Antwort, eine starke gemeinsame Antwort der EU-Kommission und der deutschen Ratspräsidentschaft. Der Einfluss Berlins soll hier unbedingt mit einbezogen werden.

Was brauchen wir über die Wahl hinaus? Wir brauchen so viel an Partnerschaft, so viel an persönlichen Kontakten wie möglich, gerade mit den Leuten, die jetzt dort unter Druck stehen.

Also Dialog auf unseren Werten, auf der Grundlage unserer europäischen Fundamente.

  Karin Karlsbro (Renew). – Herr talman! Den höga representanten! Presidenten och diktatorn Aleksandr Lukasjenko har vanstyrt Belarus i 26 år – en regim som bygger på maktmissbruk, lögner och brott mot mänskliga fri- och rättigheter. Belarus är det enda europeiska land som fortfarande tillämpar dödsstraff. Situationen blir bara värre och värre. Trycket hårdnar. Människor som protesterar grips och fängslas. Nu hotar regimen med att sätta in vapen mot människor som kräver det som borde vara självklart i Europa 2020: rätten till fria val.

I måndags skickade jag tillsammans med flera av mina kolleger här i parlamentet en uppmaning till EU:s högsta ledning. Det Lukasjenko håller på med ska straffas, inte premieras. Vi kräver därför att de sanktioner som lyftes år 2016 återinförs nu.

Belarus är en skamfläck på Europas demokratiska karta. Så skulle det inte behöva vara. Presidentvalet i augusti och det växande missnöjet ger oss en unik möjlighet att fördöma Lukasjenko och kräva demokratiska val. Alla som har berövats sin frihet av politiska skäl måste friges i dag. Tid för EU att stödja en demokratisk utveckling i Belarus är nu.

  Eugen Tomac (PPE). – Domnule președinte, domnule vicepreședinte Borrell, ieri, în acest hemiciclu, cancelarul german, doamna Angela Merkel, ne spunea că printre prioritățile noastre trebuie să rămână apărarea valorilor fundamentale ale Europei. Drepturile fundamentale sunt o valoare pentru care nu putem negocia nimic și este de neacceptat ca lângă noi, în Europa, să avem un dictator care prigonește exact cetățenii care apără și luptă pentru aceleași valori pe care și noi le apărăm.

Tocmai de aceea este absolut necesar, domnule Înalt Reprezentant, să acționați ferm pentru a sancționa acest regim care îi prigonește pe oamenii care cred în democrație, în libertate, în stat de drept. Trebuie să avem mai multă grijă de Belarus, pentru că și europenii de acolo merită o altă soartă.

  Juozas Olekas (S&D). – Gerb. pirmininke, gerbiami kolegos, 2020 m. pasaulio istorijoje bus prisimenami kaip ypatingų pokyčių metai, COVID-19 metai. Tačiau temoje, kurią mes diskutuojame dabar, dėl politinės situacijos Baltarusijoje, deja pokyčių nesimato. Šeštą kartą į prezidento postą besiveržiantis Lukašenka ir vėl grubiai jau prieš rinkimus eliminavo visus galimus konkurentus. O vaizdai iš taikių mitingų, demonstracijų vėl baigėsi jėgos struktūrų pasirodymu, žmonių sumušimu ir jų įkalinimu. Todėl Europos Sąjunga turi ir toliau taikyti ir stiprinti tikslines sankcijas su taikių žmonių represijomis susijusiems struktūroms ir asmenims. Tačiau negalima daryti vieno dalyko. Negalima suvaržyti paprastų žmonių kontakto. Europos Sąjunga turi elgtis priešingai. Lengvinti baltarusių atvykimą į Europos Sąjungos šalis, ypač mokslo, kultūros tikslais, nes tik tiesioginiai kontaktai paprastiems baltarusiams parodo kitokį galimą valstybės modelį ir tai, kad Europos Sąjunga jų nepamirš.

  Josep Borrell Fontelles, vicepresidente de la Comisión / alto representante de la Unión para Asuntos Exteriores y Política de Seguridad. – Señor presidente, pues voy a hablar en mi idioma, castellano, para poderme expresar de una forma más sincera y fluida.

Creo que juntar tres debates sobre temas tan importantes desfigura un poco el debate, porque uno le quita atención al otro. Solo el informe sobre los derechos humanos y la democracia en el mundo requeriría un debate monográfico, porque la importancia de este informe es enorme, aunque naturalmente no es ninguna piedra filosofal que resuelva los problemas con su simple lectura. Pero este informe es más importante que nunca, y es importante también que seamos conscientes de que, aparte de explicar lo que ocurre —y muchos lo han dicho—, hay que actuar sobre ello. Y por eso hemos adoptado un nuevo plan de acción que cubrirá el periodo de los próximos cuatro años, para intentar hacer que nuestra actividad no sea solamente de relator, explicando lo que pasa, sino de corrector, intentando influir en los acontecimientos. Tenemos un enviado especial para los derechos humanos, que va a jugar un papel muy importante en la aplicación de este plan. Yo comprendo todas las limitaciones que tiene y lamento que algunos de sus señorías hayan desviado el debate sobre el objetivo del informe hacia lo que ocurre en el interior de la Unión Europea, que no era el objeto de este informe ni de este debate.

Algunas referencias concretas se han hecho, por ejemplo, a nuestra participación en la generación de un instrumento a nivel de las Naciones Unidas, que sea legalmente obligatorio, en defensa de los derechos humanos. Lamentablemente no tenemos un mandato del Consejo para participar en la elaboración de este instrumento. Lo consideramos absolutamente necesario y participamos en las consultas de una manera informal, como la que ha tenido lugar recientemente en mayo en Ecuador, y asistiremos a la próxima en octubre. Continuamos defendiendo la necesidad de este instrumento, pero, lamentablemente, no tenemos un mandato del Consejo para participar en esas negociaciones. Hemos decidido renovar el mandato del enviado especial para defender la libertad religiosa, que trabajará en estrecho contacto con nuestro enviado especial para los derechos humanos, señor Gilmore, y esta es sin duda una de nuestras prioridades en materia de defensa de derechos humanos: la libertad religiosa, que está amenazada en muchas partes del mundo y que en algunos casos afecta a ciudadanos europeos y, en todo caso, afecta a muchos que profesan la religión cristiana.

Sobre la facilitación de visados a los defensores de los derechos humanos, que ha sido planteada como una cuestión absolutamente pertinente, lo único que le puedo decir es que los visados no los da la Unión Europea, los dan los Estados miembros; que nuestras delegaciones en el territorio están directamente involucradas intentando que se concedan. Sí, sí, los visados no los da la Unión Europea, los visados los dan los Estados miembros, si los quieren dar. Y lo que hacemos desde nuestras delegaciones es poner en contacto de forma permanente a las embajadas de los Estados miembros con los defensores de los derechos humanos que se encuentran en situaciones de riesgo, para facilitar la provisión de visados por los Estados miembros. Voy a investigar la respuesta que usted me dice que ha recibido de la Comisión para ver en qué términos se ha expresado y hasta qué punto es coherente con nuestra voluntad de apoyar a los defensores de los derechos humanos en todo lo que podamos.

Señor presidente, me encantaría poderme extender sobre todos los temas que este informe plantea. Es evidente que no puedo hacerlo, y voy a pasar al siguiente tema objeto de nuestro debate de hoy, no sin señalar, no sin dejar bien claro que el tema de la defensa de los derechos humanos y la democracia en el mundo es un tema de una extensión y una profundidad inabarcables prácticamente. Porque estamos observando una regresión en el respeto de los derechos humanos y de las prácticas democráticas. Estamos observando un renacimiento del autoritarismo o de los nuevos autócratas en muchas partes del mundo, a veces con un disfraz democrático, que adoptan formalmente las maneras y los procedimientos democráticos, pero que, en su esencia, no lo son. Y, por lo tanto, me parece fundamental que sigamos haciendo lo que hacemos y hacer más con el apoyo y con la ayuda de los parlamentarios. Y por eso creo que este informe hubiera merecido un debate monográfico.

Sobre la situación con Turquía, señorías, yo comprendo las razones que han expuesto muchos de ustedes. Pero sobre este hemiciclo, hoy, ha sobrevolado una dimensión un tanto belicosa, casi en algún momento me había parecido ver que resurgía el papa Pío V llamando a la Santa Alianza contra Turquía y movilizando a las flotas de la cristiandad para hacer frente a la invasión otomana. Yo no tengo vocación de Chamberlain ni de Daladier, pero tampoco de don Juan de Austria. Si ustedes están buscando un Juan de Austria, no me miren a mí, porque eso pertenece a otra época de la historia. No estamos buscando la confrontación, sino evitarla.

Y, por eso, me he expresado, en varias ocasiones —la reciente, en la propia Turquía, en Ankara—, en los términos a la vez firmes en la defensa de la integridad territorial y los derechos de los países que se ven afectados por actividades, que consideramos ilegales, de Turquía en materia de exploración de hidrocarburos, pero, al mismo tiempo, señalando que no vamos a cambiar la geografía y que necesitamos tener con Turquía una relación constructiva. Y que eso implica evitar una escalada de la tensión, que se ha manifestado, desgraciadamente, en incidentes, incluso navales, entre barcos de guerra de países europeos y turcos —todos ellos miembros de una misma alianza militar: la OTAN— y que están siendo investigados en el seno de quien debe hacerlo —que es la propia OTAN—, pero que nosotros debemos intentar evitar que se reproduzcan.

Insisto: aquí no se trata de buscar una santa alianza contra una nueva invasión otomana, como muchos de ustedes parecían proponer, sino, en términos más constructivos, frente a una realidad compleja, como han manifestado también algunos de los intervinientes —Sánchez Amor, la señora Zovko—, de que busquemos un proceso que englobe una negociación sobre todos los asuntos que hoy en día son conflictivos en la relación entre la Unión Europea y algunos Estados miembros y Turquía, porque tenemos muchos problemas que resolver y tenemos también la necesidad de hacerlo. Y creo que eso solamente se puede conseguir desde la negociación y el diálogo, con firmeza, pero también evitando una escalada de la tensión, que no creo que conduzca a resolver el problema, sino a agravarlo.

Y eso es lo que estoy intentando hacer y lo que seguiré intentando hacer, con el apoyo de mis colegas del Consejo de Asuntos Exteriores, que el próximo lunes tendrá el tema de Turquía en su orden del día. Y precisamente para preparar ese debate, he viajado a Grecia y a Chipre y también a Turquía.

Y sobre el tema de Bielorrusia, señor presidente, no puedo sino estar muy de acuerdo con las intervenciones que se han hecho.

Hemos señalado, desde el principio del proceso electoral, la cantidad de circunstancias que nos preocupan y que rechazamos sobre represión y violación de derechos humanos por las autoridades de Bielorrusia, y hemos lanzado serios mensajes de advertencia —tienen una lista de ello, sobre lo que hemos dicho, a través de los procedimientos formales de toma de posición de la Unión Europea—. Pero, al mismo tiempo, tenemos también que mantener un contacto con la sociedad civil y tenemos que mantener un contacto con Bielorrusia que nos permita actuar sobre la realidad y mejorar la situación de los ciudadanos de Bielorrusia en lo que respecta a la relación con la Unión Europea. Y ambas cosas no son incompatibles.

No es incompatible defender y manifestar nuestro compromiso con los derechos civiles de los ciudadanos de Bielorrusia, la independencia y la soberanía del país y, al mismo tiempo, participar en contactos con la sociedad civil y mantener abiertos vínculos de comunicación.

Algo parecido podría decir de Rusia. Muchos de ustedes han hecho referencia a la cuestión de por qué seguimos financiando a Turquía con fondos de preadhesión.

Bueno, ustedes deberían saber que, desde el año 2017, los fondos de preadhesión han sido recortados, disminuidos, en 1 300 millones de euros, y que la actual asignación solamente se dedica a trabajar en los terrenos de la democracia, el desarrollo del Estado de Derecho, los derechos humanos y el apoyo a la sociedad civil, junto con una asignación de 160 millones para el desarrollo rural... no, perdón, de 18 millones para el desarrollo rural.

Pero no hay en este momento fondos de preadhesión asignados a los ámbitos económicos, porque esos fondos han sido, como les digo, fuertemente disminuidos como consecuencia de las actuaciones de Turquía, que el Consejo ha considerado que no eran compatibles con esa condición de país candidato que ustedes han mencionado tantas veces.

Por tanto, sí hemos utilizado los instrumentos que tenemos, pero no lo mezclen todo. No mezclen los fondos de preadhesión con los fondos que destinamos a apoyar a los exiliados —habría que llamarlos así, «exiliados», más que «migrantes»— sirios que están en Turquía.

Tres millones y medio de personas representan, sin duda, una carga importante para el país que los acoge, y que nosotros destinemos dinero a ayudar a esa acogida facilitando escuelas, facilitando asistencia sanitaria, facilitando educación, ¿qué tiene de malo eso? ¿Cómo vamos a dejar de hacer eso? Tenemos que seguir haciéndolo.

Recientemente se ha decidido —y el Parlamento está en ello— destinar 500 millones más de apoyo a los refugiados sirios. Eso no es dinero para Turquía, como algunos han dicho. No, ese dinero va directamente a ayudar, vía las ONG que trabajan en la zona, y vía los organismos de las Naciones Unidas, a la desesperante situación de los exiliados sirios.

No pueden criticar eso; no pueden decir que es una especie de intercambio maligno con Turquía. Es una absoluta necesidad que contribuyamos al mantenimiento del esfuerzo de ayuda a esa gente, como lo hacemos en Jordania y en el Líbano. Exactamente igual.

Con Bielorrusia, la situación —comparto su preocupación— es y puede ser más grave todavía. Y es cierto que allí nosotros tenemos instrumentos de acción limitados. Puedo garantizarles que hemos utilizado todos los que están a nuestro alcance y que, en función de cómo se desarrollen los acontecimientos, el Consejo de Asuntos Exteriores se ocupará de la cuestión y tomará las medidas estime oportunas.

Pero en este tercer punto del orden del día, sí quiero manifestar mi absoluto acuerdo con sus señorías cuando se han expresado, en los términos en que lo han hecho, sobre la situación en Bielorrusia.

Señorías... Muchas gracias, señor presidente, por su generosidad en el tiempo. Y me hubiera gustado disponer de más, pero creo que ha sido la respuesta sintética a las numerosas intervenciones que sus señorías han hecho sobre tres temas de la máxima importancia.

  Der Präsident. – Die gemeinsame Aussprache ist geschlossen.

Schriftliche Erklärungen (Artikel 171)

  Christine Anderson (ID), schriftlich. – Die Herbeiführung geordneter stabiler Verhältnisse im Mittelmeerraum ist hinsichtlich des weiter anhaltenden Flüchtlingsdrucks auf die Hauptzielländer im Norden, eine unabdingbare Notwendigkeit. Misslingt dies, werden soziale Verwerfungen in den Aufnahmeländern zunehmen, woran schließlich auch die EU zugrunde gehen wird. Die Kommission glaubt mit der Umsetzung des EU-Türkei-Migrationsabkommens den großen Wurf zur Bewältigung der Flüchtlingsproblematik vollbracht zu haben. In Wahrheit ist dieser Knebelvertrag, mit dem sich die EU bedingungslos den Launen und Forderungen der Türkei ausliefert, ein schlechter Witz, denn von 2015-2019 wurden trotz allem über 1,21 Millionen Fälle illegaler Grenzübertritte an den östlichen EU Außengrenzen registriert. Zwischen 2016-2019 wurden über 25 000 Migranten aus türkischen Aufnahmelagern in der EU neu angesiedelt. Dies bedeutet, daß – gemäß 1:1-Regelung des Abkommens – im gleichen Zeitraum dieselbe Anzahl an Illegalen wieder in die Türkei hätte zurückgeschoben werden müssen. Tatsächlich waren es aber lediglich 1 954 Personen! Die EU ist sehr gut darin, ihre eigene Unfähigkeit gegenüber zu kaschieren, aber ein absoluter Versager beim Lösen elementarster Probleme. Und so wird die bestehende Sogwirkung weitere Heerscharen von Versorgungssuchenden über das Mittelmeer zu uns treiben. Es ginge auch anders: Kündigung des EU-Türkei-Abkommens sowie die Einführung konsequenter Maßnahmen nach dem erfolgreichen australischen Vorbild - „You will not make Europe home!”

  Laura Ferrara (NI), per iscritto. – La questione della stabilità e della sicurezza nel Mediterraneo è strettamente connessa ai conflitti in Libia e in Siria, i quali hanno un impatto significativo in termini di migrazione incontrollata e terrorismo. La Turchia sta avendo un ruolo di primo piano in entrambi i casi. Abbiamo fermamente condannato l'operazione militare del governo turco nella Siria nord-orientale e le interferenze negli affari interni della Libia, dove si viola l'embargo dell'ONU, vanificando gli sforzi diretti ad una soluzione politica. La Turchia, nonostante venga considerato un partner commerciale importante, un alleato della NATO e un Paese candidato a diventare membro dell'UE, nell'area dell'Egeo, ha fortemente deteriorato i rapporti con la Grecia e più volte ha dimostrato di perseguire interessi non in linea con i principi, i valori e diritti sovrani degli Stati dell'UE. Se c'è una volontà europea di trovare soluzioni all'instabilità nel Mediterraneo, abbiamo bisogno di trovare al più presto strumenti per invertire la tendenza negativa nelle nostre relazioni con le autorità turche. Questo è un tema fondamentale anche per la sicurezza del territorio europeo, da tutelare senza consentire sconti a nessuno.

  Kinga Gál (PPE), írásban. – A világ emberi jogi helyzetével foglalkozó éves jelentés ezúttal is csalódásra ad okot, hiszen a nemzeti kisebbségekkel foglalkozó fejezet nagyon hiányos, súlyos problémákat teljesen figyelmen kívül hagy, mint például a kárpátaljai magyarság jogfosztásait. Ugyanakkor néhány képviselő kitartó munkájának köszönhetően kiemelt figyelmet kapott a vallási kisebbségek diszkriminációja az emberi jogi jelentésben, ezen belül pedig a világban zajló keresztényüldözés is említésre kerül. Mérsékelt bizakodásra ad ez okot, hogy annyi év hallgatás után végre az európai intézmények is foglalkoznak a keresztények helyzetével, hiszen jelenleg a világ legküldözöttebb vallása a kereszténység. Viszont sajnos még mindig távol vagyunk attól, hogy az EU megfelelő nyomást gyakoroljon a vallásszabadságot naponta megsértő kormányokra.

Ennek ellenére hasonlóan gondolkodó képviselőtársaimmal nap mint nap azon cél érdekében dolgozunk, hogy az EU hangsúlyosan kiálljon a világban a keresztények védelme mellett. A keresztények védelme és a keresztény közösségek támogatása számunkra becsületbeli ügy kell legyen.

  György Hölvényi (PPE), írásban. – Érdemi előrelépésként értékelendő, hogy a vallási kisebbségek diszkriminációja, üldözése külön figyelmet kap a 2019. évi emberi jogi jelentésben. Sok európai parlamenti képviselő kollégám többéves munkájának is köszönhető, hogy eddig eljutottunk. A jelentés és a valóság között ugyanakkor számos különbség van. Sokéves tapasztalat, hogy az EU nem gyakorol nyomást nap mint nap a vallásszabadságot megsértő kormányokra. Ezért az elnyomó rezsimek ezt az uniós hozzáállást egyszerűen beleegyezésnek veszik. Azaz az Unió hallgatásának következtében szabadon folytathatják a jogsértéseket, többek között a vallási kisebbségek ellen. Európának tehát határozottnak és következetesnek kell lennie. Mi a teendő? Az uniós diplomáciának minden egyes alkalommal szót kell emelnie az üldözöttek védelmében a bilaterális kapcsolatokban és a multilaterális fórumokon egyaránt.

Európa számára elsősorban nem vallási kérdés az üldözött keresztények védelmében való fellépés. Az üldöztetést elszenvedő közösségek, sajátos módon az üldözőikkel együtt, a világ minden részén egyszerűen úgy tekintenek Európára, mint lehetséges elsőszámú segítőjükre, a keresztény világ központjára, a keresztény örökség hordozójára. Biztosíthatom Önöket, hogy a néppárti frakció vallásközi munkacsoportjának társelnökeként az Európai Bizottság partnere leszek a vallásszabadságért folytatott küzdelemben. Ha viszont Európa a szélsőséges szekularizmustól vezérelve hallgat a vallási alapú diszkriminációról, üldöztetésről vagy népirtásról, amely az egyik legsúlyosabb emberi jogi jogsértés, azzal bűnrészességet vállal sok millió áldozat halálában világszerte.

  Έλενα Κουντουρά (GUE/NGL), γραπτώς. – έχουν περάσει δεκαπέντε χρόνια από την ημέρα που ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση· δεκαπέντε χρόνια κατά τα οποία η Τουρκία συνεχίζει να κατέχει με στρατό ευρωπαϊκό έδαφος. Συνεχίζει τις παραβιάσεις σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων των γειτόνων της, δυναμιτίζοντας τη σταθερότητα στην περιοχή. Συνεχίζει να περιφρονεί το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως επανειλημμένα κάνει στην περίπτωση της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ. Ο πρόεδρος της Τουρκίας, κ. Τ. Ερντογάν, δεν διστάζει να κλιμακώσει επικίνδυνα την κατάσταση στην περιοχή με τις παράνομες συμφωνίες οριοθετήσεων, τις παράνομες γεωτρήσεις και τις αλλεπάλληλες παραβιάσεις του ευρωπαϊκού εναερίου χώρου. Μόνο το τελευταίο εξάμηνο, κ. Μπορέλ, η Τουρκία έκανε τρεις χιλιάδες παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου. Ο πρόεδρος Ερντογάν αμφισβητεί μονομερώς διεθνείς συνθήκες, όπως τη Συνθήκη της Λωζάνης. Εργαλειοποιεί μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομίας, όπως κάνει στην Αγία Σοφία, προκαλώντας το θρησκευτικό αίσθημα των Χριστιανών παγκοσμίως. Εκμεταλλεύεται τον πόνο τον προσφύγων, για να δημιουργήσει κρίση στα ευρωπαϊκά σύνορα και συνεχίζει να παραβιάζει συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτους δικαίου. Κύριε Μπορέλ, δεν ακούσαμε τίποτα για κυρώσεις απέναντι σε αυτή την αντιευρωπαϊκή πολιτική, αντίθετα ακούσαμε γενικότητες για αλληλεγγύη, διάλογο και διαπραγματεύσεις με μια χώρα που επιμένει να μη συμμορφώνεται με τις αξίες, τις αρχές και το Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Ondřej Kovařík (Renew), in writing. – The recent developments in Belarus ahead of the August presidential election are increasingly worrying. Arbitrary detentions and maltreatment of opposition candidates, civic activists as well as peaceful protesters are totally unacceptable and have no place in Europe in the 21st century. Nobody should be deprived of their fundamental rights and political freedoms such as freedom of expression and assembly or the right to free and fair elections, including the right to register as an election candidate. The European Parliament as well as the European Commission have repeatedly voiced their concerns about the deteriorating situation in Belarus. The EU expects Belarusian authorities to immediately stop arbitrary arrests and restrictions and to uphold their international commitments to respect human rights and fundamental freedoms of its citizens. It’s first and foremost the citizens of Belarus who should decide about the future of their country and it’s a good sign that they are ready to participate in the election process. Belarusian authorities are now facing an important choice. Free, fair and peaceful election will be decisive for the future of Belarus as well as for its future dialogue with the EU. In these turbulent times, Belarus can’t afford another missed opportunity.

  Janina Ochojska (PPE), na piśmie. – Na początku z przykrością muszę zaznaczyć, że nie odnotowałam poprawy sytuacji w dziedzinie praw człowieka. Wręcz przeciwnie, otrzymuję wiele sygnałów z różnych stron świata, pochodzących z wielu środowisk, iż w związku z wybuchem pandemii COVID-19 nastąpiło pogorszenie sytuacji i wzmożenie naruszeń praw człowieka na całym świecie, w tym także w Unii Europejskiej.

Na szczególną uwagę zasługują zmiany klimatyczne, które stanowią bezpośrednie i daleko sięgające zagrożenie dla ludzi, w szczególności dla rdzennej ludności, a także wspólnot całego świata. Powszechnie wiadomo, że skutki zmian klimatu są nierozerwalnie powiązane z egzekwowaniem praw człowieka.

Z informacji przekazywanych przez organizacje międzynarodowe i pozarządowe dowiadujemy się o dramatycznej sytuacji migrantów, którzy często pozostawieni są samym sobie, doświadczają agresji, przemocy oraz nie uzyskują podstawowej pomocy. Wielu obywateli i obrońców praw człowieka pod przykrywką walki z COVID-19 poddawanych jest kontroli i inwigilacji ze strony rządów. Uważam tego typu sytuacje za niedopuszczalne.

W tym miejscu chciałabym podkreślić, że UE opiera się m.in. na takich wartościach jak prawa człowieka. Dlatego zachęcam i wzywam do włączania praw człowieka do każdej z polityk UE.

  Ελισσάβετ Βόζεμπεργκ-Βρυωνίδη (PPE), γραπτώς. – Η εμπιστοσύνη στις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας έχει χαθεί οριστικά με αποκλειστική ευθύνη της τουρκικής πλευράς. Σήμερα, ο Πρόεδρος Ερντογάν εξακολουθεί να κατηγορεί την ΕΕ ότι δεν έχει λάβει τίποτα για τους πρόσφυγες, όταν γνωρίζουμε καλά ότι έχουν εκταμιευθεί σχεδόν 6 δισ. ευρωπαϊκά κονδύλια για τον σκοπό αυτό προς την Τουρκία. Η υποκίνηση της υβριδικής επίθεσης χιλιάδων μεταναστών στον Έβρο τον περασμένο Μάρτιο, οι παράνομες γεωτρήσεις στην Αν. Μεσόγειο, η συνεχής παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου, η υπογραφή του ανυπόστατου τουρκολιβυκού μνημονίου, η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λοζάνης, οι απειλές προς την ΕΕ, η προσβολή του οικουμενικού χαρακτήρα της Αγίας Σοφίας εντάσσονται σε μια εσκεμμένη πολιτική της Τουρκίας, που δυναμιτίζει κάθε προσπάθεια διαλόγου. Δεν υπάρχει κοινό έδαφος συνεργασίας με την Τουρκία, ενώ οι γέφυρες επικοινωνίας έχουν γκρεμιστεί. Βρισκόμαστε σε θέση ισχύος και πρέπει να αποδείξουμε με αποφασιστικό τρόπο ως Ένωση ότι μπορούμε να εφαρμόσουμε όλα τα μέτρα επιβολής κυρώσεων σε βάρος της τουρκικής πλευράς. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να επιτρέπουμε στην Τουρκία να μας απειλεί, ενώ εσείς κύριε Borell, Ύπατε Εκπρόσωπε της ΕΕ, αντί να μεταφέρετε στην Άγκυρα το κλίμα που υπάρχει στις Βρυξέλλες και την ανάγκη η Τουρκία να απέχει από κάθε επιθετική ενέργεια, εμφανίζεστε ως ουδέτερος διαμεσολαβητής στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

(Die Sitzung wird um 11.39 Uhr unterbrochen.)

VORSITZ: KATARINA BARLEY
Vizepräsidentin