Volledig verslag van de vergaderingen

Donderdag 17 september 2020 - Brussel

4. De bestrijding van seksueel misbruik en seksuele uitbuiting van kinderen (debat)

  Der Präsident. – Als nächster Punkt der Tagesordnung folgt die Aussprache über die Erklärungen des Rates und der Kommission zur Bekämpfung von sexuellem Missbrauch und sexueller Ausbeutung von Kindern (2020/2702(RSP)).

Ich weise die Mitglieder darauf hin, dass es bei allen Aussprachen dieser Tagung keine spontanen Wortmeldungen gibt und dass keine blauen Karten akzeptiert werden.

  Ylva Johansson, Member of the Commission. – Mr President, we as adults are responsible for the safety of children. We as politicians are responsible for legislation to protect children, and, to be honest, I don’t think we are doing enough. There are people out there who use and abuse children, and we have the obligation to protect our children from these predators.

In June, I spoke at the webinar jointly hosted with the European Parliament Intergroup on Children’s Rights. Many experts and decision makers and our allies in the struggle spoke there – the Dutch Government, Europol, the United States National Center for Missing & Exploited Children (NCMEC) – but most impressive was the testimony of Sarah. Sarah is a survivor. She was groomed online as a teenager and forced into sex slavery. She said to us, ‘Let my story not become a story we would hear from a friend, sister or mother’. So let’s do her justice.

I know that you all feel as strongly as I do about this, but just let me repeat some of the terrible statistics. In the last 10 years, reports by internet companies of child sexual abuse increased exponentially. From 1 million to 17 million worldwide in 10 years, and from 23 000 to 725 000 in Europe. European servers host the majority of this content. Reports of abuse increased during COVID. In the country I know best, a perpetrator posted, ‘Thank you, Corona. Now it’s so easy to find the children.’

Behind the statistics, there are real children, sometimes very small children. From the country I know best, we are seeing that, during Corona, small children around the age of seven were groomed and by March the grooming of children at that age had been growing; children of that age forced to film themselves. And they were told, ‘if you tell anybody, I will kill your dog or your hamster’. You can imagine how that is for a small child.

These predators have a business model that fuels this increase. Closed and secret groups on the internet have an entrance fee of new and unseen material. To see videos of raped children, paedophiles must rape children. That’s how the business model works. Most of the perpetrators are men, but not only men; 10% to 20% of offences are committed by women, or with the aid of women. Most of the victims are girls, but not only girls. Around 15% to 20% are boys.

Supported by Europol, police forces in our Member States are cracking down on abuse. The DarkScandals website was taken down with more than 2 000 videos and images. This website used the slogan ‘real blackmail, rape and forced videos of girls all around the world’. Police have taken down this site. The owner is now behind bars. But we need to do much more to support the police. In your resolution, this House asked us to work with industry and the big ICT companies, because detection and reporting by internet companies is necessary to save children.

Last week, I presented a regulation, an interim solution, to make sure internet companies can continue to detect, report and remove child sexual abuse material. Why am I proposing interim legislation? Because of an unintended effect of the Electronic Communications Code, and this comes into force in December this year. That would have an unintended effect: companies will no longer be allowed to pursue their voluntary efforts to detect and report child abuse online. That would pull the rug out from under our entire law enforcement effort against predators.

Last year, law enforcement in Europe received 40 000 newly produced images and 100 000 newly produced videos, images that made it possible for authorities to find children and prosecute perpetrators. If we do not adopt that interim legislation, this will no longer be possible.

I call on you to support this important regulation, which is a temporary solution until our long-term sector-specific legislation is in place. We are now working on this permanent legislation and will present it by next June, proposals that would make it mandatory for companies to detect and report known child sexual abuse materials to public authorities. Current EU legislation puts strong obligations on internet companies to protect copyright – but not children who are being raped. And of course we must protect children more than we protect copyright.

We also want to set up a European centre to prevent and counter child sexual abuse. In Ireland, police get 80% of their tip-offs from the US-based National Center for Missing & Exploited Children, and only 20% from parents and guardians. Just last Friday, two men were sentenced to 13 years in prison in Germany. They had had abused two girls for five years and that was thanks to a NCMEC report that saved them.

It’s time for Europe to have its own centre, to build on Europol’s work, to work with companies and law-enforcement bodies, to identify victims and bring offenders to justice.

I will soon launch a study as a first step in setting up our own European centre against child sexual abuse. The EU directive on child sexual abuse dates from 2011. I will launch a study to assist its implementation and to see how and where we need to upgrade and update our legislation. We cannot allow paedophiles or perpetrators to win an online high-tech arms race. To keep one step ahead, Europol will set up an innovation hub and lab. We will support Member States with funding. The Commission is also working with experts and industry to find technical solutions to detect and report encrypted online child sexual abuse.

I must underline that this is, of course, important to do without prohibiting or weakening encryption, and in full respect of privacy. I must say, I do not accept that we have to choose between protecting children or privacy. It’s absolutely possible to combine the two. But we must also work on prevention. Very often children are abused by someone they know and trust. We will create a prevention network of practitioners and researchers to share expertise to stop perpetrators from acting. We also need to encourage children, to tell them, ‘it’s not your fault’.

It’s not okay what these adults are doing. We need to empower children to speak out. And I want Europe to take global leadership, because abuse doesn’t stop at national or European borders. We will work together with governments, tech companies and civil society organisations worldwide.

I need your help to pass this legislation. I need your help to protect children. A child has no power, and children that are abused least of all. But we do have power, so let’s use that power to protect children.

(Applause)

  Jeroen Lenaers, namens de PPE-Fractie. – Dank u voorzitter. En dank ook aan mevrouw de commissaris voor haar inleiding. Het is om stil van te worden. Ik ben dit jaar zelf voor het eerst vader geworden en dat gevoel is met niets te vergelijken. De liefde, de verantwoordelijkheid, de drang tot bescherming die je voelt voor je kind is heel bijzonder.

Ik word er dan ook kotsmisselijk van dat er mensen op deze wereld zijn die lol beleven of geld verdienen aan het misbruiken van kinderen. En toch zien we dat dat misbruik toeneemt, en flink ook, u heeft dat gezegd. Ik ben ook blij dat de Commissie hier vandaag die urgentie toont. Die urgentie mis ik bij de lidstaten. Het is schandalig dat er bij 23 van de 27 lidstaten inbreukprocedures lopen voor het niet-uitvoeren van de kindermisbruikrichtlijn uit 2011. Wat heeft het in godsnaam voor zin om hier met zijn allen afspraken te maken als niemand ze uitvoert?

Kinderporno moet zo snel mogelijk ontdekt, gerapporteerd en verwijderd worden. Hostingbedrijven spelen daarbij een cruciale rol en ze moeten die verantwoordelijkheid nemen, of ze niet willen of niet. We moeten ze daartoe dwingen. En dat moet met regels en met “naming en shaming”. In Nederland wordt er binnenkort een zwarte lijst gepubliceerd van hostingbedrijven die niet meewerken, en ik zou ook willen voorstellen om in Europa zo’n initiatief te ondersteunen.

Tot slot: encryptie. U heeft het al gezegd, encryptie is ontzettend belangrijk voor de bescherming van onze privacy. Maar dat is op dit moment tegelijkertijd een schild waarachter smeerlappen die zich schuldig maken aan kindermisbruik, zich kunnen verschuilen. Daar moeten we een oplossing voor vinden. Een kind dat misbruikt wordt, is getekend voor het leven en zoals de Commissaris terecht zei, we doen op dit moment niet genoeg om dat te voorkomen. Laat vandaag alsjeblieft de laatste dag zijn dat we dit moeten zeggen.

  Birgit Sippel, im Namen der S&D-Fraktion. – Herr Präsident! Sexuelle Straftaten gegen Kinder sind abscheuliche Verbrechen mit schwerwiegenden Folgen für die Opfer. Und wir müssen den Austausch von Bildern im Netz bekämpfen, ohne dabei zu vergessen, dass der Missbrauch von Kindern in unserer Nachbarschaft stattfindet – durch Eltern, Nachbarn, Betreuer, Priester. Wegschauen und Schweigen ist hier wie dort keine Option.

Bereits 2011 haben wir eine Richtlinie zum Schutz von Kindern vor sexuellem Missbrauch verabschiedet. Doch die große Mehrheit der Mitgliedstaaten hat es in neun Jahren nicht geschafft, diese umzusetzen. Weiterhin besteht massiver Nachholbedarf bei Prävention, Unterstützung und Schutz von Kindern, der Harmonisierung von Straftaten und Strafen. Und so musste die Kommission im letzten Jahr gegen 23 Mitgliedstaaten nach neun Jahren Vertragsverletzungsverfahren einleiten.

Kinderschutz ist ein wichtiges Thema. Und wir müssen mehr tun – auch online. Doch zugleich dürfen wir keine falschen Erwartungen wecken, denn es gibt ja keine Wundermittel, mit denen die Bilder mal eben so verschwinden. Vertraulichkeit von Kommunikation, Privatsphäre ist wichtig – auch für unsere Kinder, online. Verschlüsselung etwa kann verhindern, dass Bilder, die Jugendliche untereinander austauschen, von Tätern abgegriffen und mit Dritten geteilt werden.

Deshalb ist ganz klar: Wir müssen unsere Kinder online wie offline besser schützen. Gesetze müssen umgesetzt werden, Präventionsstellen mehr Mittel bekommen, Strafverfolgungsbehörden personell, finanziell und technisch angemessen ausgestattet sein, um unsere Kinder und ihre Spielräume offline wie online besser zu schützen.

  Hilde Vautmans, on behalf of the Renew Group. – Mr President, what’s in a number, dear colleagues?

If I told you that the number of reports of child sexual abuse has increased to nearly 70 million in 2019, would you believe it? Or if I told you that, according to the Council of Europe, one out of five children falls victim to sexual violence. Would you believe it? What if I told you that Europe is the biggest hub for child pornography, that can’t be true, right?

The list of these numbers goes on and on. Sixty per cent of worldwide child sexual abuse content is circulating in Europe. Isn’t that staggering? Let it be clear. Sexual abuse of children is not just one of the 99 problems. it is ‘the’ problem that all European decision makers have to face, and the fight against it must be our priority.

Therefore, I would like to thank you, Commissioner Johansson, for the bold and concrete steps forward in the fight against child sexual abuse. This is a strong, balanced and comprehensive strategy. But this alone is not enough. We all know that, we all have to play a role in this fight. I am fully convinced that a dedicated EU centre will be a major added value in the fight against these terrible crimes.

Commissioner Johansson, I fully support your strategy. You can count on me, on us, on Renew Europe and on the Intergroup on Children’s Rights to implement it. If we don’t do it, who will do it?

So European leadership please, you can count on us.

  Christine Anderson, im Namen der ID-Fraktion. – Herr Präsident! Der sexuelle Missbrauch und die sexuelle Ausbeutung von Kindern kann gar nicht oft genug auf der Tagesordnung stehen. Die Opfer sind jung, hilflos. Viele Verbrechen, die kleinen Kinderseelen angetan werden, bleiben oftmals auch unentdeckt, weil Familien in einem Schweigekartell leben.

In vielen Staaten der Welt steht Kindesmissbrauch auf der Tagesordnung. Die internationale Kinderhilfsorganisation World Vision warnt, dass infolge des COVID-19-Lockdowns viele Familien von Armut bedroht sind, und geht davon aus, dass bis zu vier Millionen Mädchen weltweit als Kinderbräute – nicht selten von den eigenen Eltern – an Ehemänner verkauft werden, die unter dem Deckmantel der Religion des Friedens ihre kranke Pädophilie ausleben.

Das Problem der Kinderehen existiert zu größten Teilen in afrikanischen und arabischen Ländern. Und aus diesen Ländern strömen gerade illegale Migranten hierher, und damit wird eben auch die Kinderehe nach Europa importiert. Mit diesen illegalen Migrantenströmen kommt die legalisierte, weil als Ehe deklarierte Vergewaltigung von Mädchen nach Europa.

In einem Artikel beklagt gestern die Welt, dass in Deutschland vom Instrument der Aufhebung von im Ausland geschlossenen Kinderehen kaum, um nicht zu sagen fast nie, Gebrauch gemacht wird, und trifft die erschreckende Feststellung, dass selbst in Deutschland jedes Wochenende eine Kinderehe geschlossen wird. Aber Kinderehen gehören nicht nur in Sonntagsreden angeprangert und im Rahmen von Lippenbekenntnissen halbherzig geächtet, sondern entschlossen bekämpft.

Meine Damen und Herren, Kinderehen gehören nicht nach Europa. Aber warum in die Ferne schweifen, wenn das Schlechte liegt so nah: Mit wenigen Mausklicks liefert das Internet schreckliche Bilder und Videos, in denen Kinder sexuell missbraucht, ihre Körper geschändet ...

(Der Präsident entzieht der Rednerin das Wort.)

  Saskia Bricmont, au nom du groupe Verts/ALE. – Monsieur le Président, chère commissaire Johansson, chers collègues, un enfant sur cinq serait victime de violences sexuelles, et dans près de 80 % des cas, l’enfant connaît son agresseur. Il est donc souvent victime de personnes en qui il a confiance.

Lutter contre les abus sexuels est une absolue priorité et nous devons agir de concert. Mon intervention s’adresse toutefois particulièrement aux 23 États membres qui n’appliquent pas la directive de 2011, et l’absence de représentants du Conseil aujourd’hui m’interroge: combien de cas d’abus auraient pu être évités depuis toutes ces années et combien de vies ruinées faudra-t-il encore avant que les États membres mettent effectivement en œuvre la législation?

Il y a un angle mort dans les actions actuellement et c’est la prévention: éduquer et sensibiliser les enfants et leur entourage à ce type de violence, aux risques et menaces liés à la présence en ligne; mettre en place de véritables programmes de prévention et d’accompagnement destinés aux agresseurs; identifier et accompagner les victimes. Des mesures qui sont déjà prévues par le droit européen et pourtant non mises en œuvre. Quelle sera l’efficacité d’une nouvelle stratégie si les États membres n’y mettent pas les efforts nécessaires? Les dépenses publiques doivent servir à renforcer nos services de protection de l’enfance, de police, de justice, sous-équipés et en sous-effectifs. Accomplir les difficiles missions qui leur sont assignées exige de revoir fondamentalement les moyens publics investis. Face à ces lacunes graves, penser que les solutions technologiques vont pallier des années de sous-investissement chronique dans les services précités est un écran de fumée.

Nos efforts doivent se concentrer sur les femmes et hommes de terrain qui protègent les enfants, enquêtent, arrêtent et poursuivent les pédophiles. Nous voulons des actes, des moyens et pas seulement des bonnes intentions.

  Jorge Buxadé Villalba, en nombre del Grupo ECR. – Señor presidente, es penoso participar en un debate sobre la pederastia y el abuso sexual a menores al día siguiente de ver cómo este Parlamento Europeo condenó a Polonia por intentar aprobar una ley contra la pedofilia. Llevan ustedes años, años exponiendo que el sexo es algo banal, hipersexualizando la sociedad, considerando que el sexo no forma parte de esa inviolable dignidad del ser humano. Miren, déjense de palabrerías, esto es un problema serio que afecta a cientos de miles de niños en Europa y que se ha desarrollado con el silencio cómplice de autoridades y medios de comunicación.

Ahí están los casos de Telford o Rotherham, que fueron vergonzosamente silenciados por los medios de comunicación porque los proxenetas y abusadores eran de origen paquistaní; o en mi país, España, en Baleares, donde tenemos un caso de decenas de niñas prostituidas en centros de atención social que los Gobiernos de izquierdas están rechazando y en el que están paralizando la investigación judicial y administrativa. Tampoco la Comisión Europea dijo nada al respecto de este caso de niñas prostituidas en Baleares cuando le pregunté, en nombre de Vox, en enero.

Menos palabrería: más ley y orden; penas más severas; cumplimiento íntegro. Nos va en ello la civilización europea.

  Anne-Sophie Pelletier, au nom du groupe GUE/NGL. – Monsieur le Président, Madame la Commissaire, merci pour votre initiative. Nous sommes tous d’accord ici pour dire qu’il faut combattre fermement les abus sexuels contre les enfants et nous avons bien compris que votre priorité est la lutte contre la pédocriminalité en ligne. Pour autant, je ne voudrais pas que l’on se serve de ce sujet grave pour supprimer la protection personnelle de tous nos concitoyens.

Je me permets de vous dire que l’exploitation des enfants n’a pas commencé avec internet. Internet n’est parfois qu’une partie visible de réseaux tentaculaires d’exploitation infantile et humaine utilisant des enfants pour engranger des profits. La pédocriminalité, le tourisme sexuel, la prostitution infantile, les abus intrafamiliaux n’ont pas commencé avec internet et ils traversent les siècles et les continents. Pire, ces procès de pédocriminalité étaient parfois autorisés, souvenez-vous de cet écrivain encensé pour son roman racontant ses relations sexuelles avec une jeune fille de 14 ans, Gabriel Matzneff.

Pour terminer, Madame la Commissaire, la traite commence aussi par l’abandon de certains enfants, je veux parler des enfants exilés, des enfants roms, qui sont sciemment sortis du champ de la protection de l’enfance. Nous ne pouvons plus accepter les discussions d’arrière-boutique, tous les enfants méritent la protection de l’Europe. Et je pense que, quand on protège un enfant, on gagne un citoyen.

  Ewa Kopacz (PPE). – Panie Przewodniczący! Współpraca, edukacja i pomoc dla ofiar powinny być wśród podstawowych filarów skutecznej walki z wykorzystywaniem i przemocą seksualną wobec dzieci. Czas pandemii wyraźnie pokazał, że przynajmniej część życia naszych dzieci przeniosła się do internetu. To nie tylko kwestia zdalnego nauczania, to przede wszystkim zdalne utrzymywanie kontaktów, nie tylko z rówieśnikami.

W związku z tym powinniśmy wyposażyć dzieci i młodzież w wiedzę, która pozwoli im na rozpoznawanie zagrożenia, tak by umiały chronić siebie i swoją prywatność w internecie i poza nim. Do tego potrzebne są programy edukacyjne, w tym odpowiednio dostosowana do wieku rzetelna edukacja seksualna. Te działania powinny iść w parze z szeroko zakrojoną kampanią skierowaną do rodziców oraz osób na co dzień zajmujących się pracą z dziećmi i młodzieżą.

Uważam, że walka z przemocą seksualną i wykorzystywaniem seksualnym dzieci musi opierać się na kompleksowej strategii, która będzie skuteczna zarówno w świecie realnym, jak i online. Do takich wielopłaszczyznowych działań powinny zobowiązać się wszystkie kraje członkowskie. Koszt i konsekwencje nieskutecznej walki z przemocą seksualną to nie tylko stracone dzieciństwo, ale i często całe przyszłe dorosłe życie naszych dzieci.

Pani komisarz, dziękuję pani za propozycję. Jako koordynator Parlamentu Europejskiego ds. praw dziecka deklaruję pełne wsparcie dla pani działań.

  Javier Moreno Sánchez (S&D). – Señor presidente, señora comisaria, usted lo ha dicho: durante los últimos años, el número de denuncias de abuso sexual contra menores ha aumentado drásticamente. Las cifras son espeluznantes: solo en 2019 se interpusieron casi 17 millones de denuncias de abuso sexual y se interceptaron más de 70 millones de imágenes y de vídeos de pornografía infantil. Detrás de estas imágenes, hay un delito. Un abuso real que trunca la vida de las víctimas y deja en ellas profundas cicatrices internas. Desgraciadamente, la actual pandemia ha contribuido a agravar aún más el problema.

Por eso le agradezco, señora comisaria, su compromiso a la hora de defender los derechos de los niños desde el comienzo de su mandato y, en particular, de poner el foco sobre un delito grave del que no se habla lo suficiente, y de desarrollar una verdadera política europea para erradicar el abuso y la explotación sexual de menores. Por eso celebro la presentación de esta estrategia y su propuesta de incluir una excepción temporal a determinadas disposiciones de la Directiva sobre la privacidad y las comunicaciones electrónicas para garantizar que las empresas puedan continuar la detección voluntaria del abuso sexual infantil en línea.

Pero debemos ir más lejos y ser más ambiciosos, sustituyendo la Directiva actual por un Reglamento para resolver los problemas de transposición y desarrollar estándares claros a la hora de prevenir y perseguir estos delitos. También convirtiendo en imperativo legal la detección de los contenidos de abuso sexual infantil y su inmediata comunicación a las autoridades públicas por parte de los principales proveedores de servicios en línea. Y poniendo en marcha un centro europeo para combatir y prevenir el abuso sexual infantil y apoyando el papel de las ONG, tal como llevamos reclamando desde el Intergrupo del Parlamento sobre los derechos de los niños y niñas.

Finalmente, es necesario seguir trabajando en materia de prevención. Debemos seguir educando, no solo a los menores, sino también a sus padres y sus tutores, así como a todos los adultos que trabajan con ellos, sobre los peligros del mundo virtual, a través de iniciativas educativas y de sensibilización.

Actuemos unidos para proteger a nuestros niños y a nuestras niñas.

  France Jamet (ID). – Monsieur le Président, Madame Johansson, mes chers collègues, il est quand même incroyable qu’à cette heure, il n’y ait aucune statistique fiable et réelle sur un sujet aussi douloureux que les abus et l’exploitation sexuels d’enfants par des réseaux criminels. Ne pas quantifier un problème, c’est quelque fois le nier. Et nous savons que des réseaux pédophiles et la pédophilie s’appuient sur des réseaux mafieux puissants, organisés, qui profitent aussi de la complaisance de l’Union européenne vis-à-vis des passeurs de toutes sortes, que ce soit en Méditerranée ou en Europe de l’Est, ou de l’absence de frontières, qui leur donne toute latitude pour cet innommable trafic.

Nous avons entendu votre proposition – temporaire –, mais il faut traquer ces mafieux. Il faut les arrêter, il faut appliquer la tolérance zéro contre ces monstres, il faut être impitoyable, parce que la place d’un violeur ou d’un trafiquant d’enfants est en prison, parce que la sanction doit donner la mesure réelle du crime commis: application de la perpétuité. Perpétuité réelle.

  Marcel Kolaja (Verts/ALE). – Mr President, I fully support the protection of children. However, I am terrified that the Commission is presenting a derogation from the ePrivacy Directive – a derogation that not only approves automated filters, but also creates a blanket authorisation to use them for private communication. This is a clear threat to encryption and distraction from more serious issues, such as: first, the lack of national implementation of the Child Sexual Abuse Directive – nine whole years have passed since the adoption of this European legislation – second, the financial difficulties of many hotlines, which form the basic infrastructure of handling the analysis and reporting of child abuse material; and, third, the need to increase the capacities of the judicial system and law enforcement to make sure that they have the resources to follow up on investigations.

I support the Commission’s action on tackling these serious issues, but I urge you: focus on protecting children instead of playing whack—a—mole with criminals online and violating the privacy of innocent people.

  Jadwiga Wiśniewska (ECR). – Pani Komisarz! Panie Przewodniczący! Dziękuję Pani za inicjatywę chronienia dzieci przed pedofilami. Dane są zatrważające. To dziś Europa stała się globalnym hotspotem wykorzystania seksualnego dzieci. Prawie 90% materiałów pedofilskich na świecie znajduje się obecnie na serwerach europejskich, z czego 71% jest hostowanych w Holandii. Rzeczywiście musimy chronić dzieci. Dziecko jest bezsilne, ale my, tak jak Pani powiedziała, mamy siłę, by je ochronić. I nie możemy pozwolić na to, by pedofile wygrywali z nami. Ochrona dzieci jest sprawą absolutnie najważniejszą.

Nie zgadzam się z moim przedmówcą, że musimy wybierać między ochroną danych osobowych a ochroną dzieci. Tutaj wybór jest zerojedynkowy. Pornografia dziecięca musi być surowo karana. Pedofili musi spotykać najbardziej surowa kara. Ale pamiętajmy, że to w Unii Europejskiej dochodzi do przymusowych małżeństw z dziećmi. Każdego dnia dzieci w tych małżeństwach są gwałcone, wykorzystywane i to dzieje się w Unii Europejskiej…

(Przewodniczący odebrał mówczyni głos)

  Marion Walsmann (PPE). – Sehr geehrter Herr Präsident, Frau Kommissarin Johannson! Circa 10 bis 20 % der Kinder in Europa werden während ihrer Kindheit sexuell angegriffen. Das sind 10 bis 20 % zu viel.

Ich begrüße zwar die Strategie der EU-Kommission zur wirksamen Bekämpfung des sexuellen Missbrauchs von Kindern, aber wir brauchen keine weiteren Studien und Untersuchungen. Die Zeit läuft uns davon. Wir brauchen eine wirksame Durchsetzung der bestehenden Rechtsvorschriften in den Mitgliedsstaaten.

Wir brauchen konkrete Maßnahmen, um dieser Unmenschlichkeit online und offline ein Ende zu bereiten. Konkrete Maßnahmen, um nicht nur Missbrauchsfälle aufzudecken, sondern sie zu verhindern. Prävention, um es den Ermittlungsbehörden tatsächlich zu ermöglichen, die Täter zu identifizieren, damit nicht Datenschutz gleich Täterschutz ist, um die Verbreitung von Kinderpornografie im Keim zu ersticken und um ein kindgerechtes Strafverfahren und entsprechende Opferhilfe zu ermöglichen.

  Josianne Cutajar (S&D). – Soċjetà ċivilizzata tiċċelebra t-tfal u tagħtihom ambjent sigur fejn jikbru u jitgħallmu. Soċjetà li tippermetti l-isfruttament u l-abbuż ta’ wliedha hija però soċjetà marida.

Il-midja diġitali poġġiet lit-tfal f’riskju akbar.

Rapporti ta’ abbuż splodew fl-aħħar snin u l-maġġoranza relatati mal-internet.

Il-futur u l-istat mentali ta’ ġenerazzjoni sħiħa jinsab mhedded minħabba min b’ħażen juża l-għodod li ħloqna biex intejbu ħajjitna, biex jieħu vantaġġ minn persuni innoċenti fuq in-naħa l-oħra tal-iskrin.

Din l-istrateġija trid iżżid il-ħarsien u tassigura li kull spazju jkun sigur għat-tfal tagħna: kemm dak fiżiku u anke dak diġitali.

L-infurzar huwa kruċjali. L-awtoritajiet nazzjonali jrid ikollhom ir-riżorsi kollha f’idejhom biex jaġixxu u jaġixxu malajr.

Imma r-responsabbiltà taqa’ wkoll fuq il-pjattaformi diġitali nfushom biex jaraw li hemm l-istrateġiji għal ħarsien, li jaqsmu l-informazzjoni u jagħmluha faċli biex il-vittmi jirrappurtaw.

Aħna lkoll responsabbli ....

(Il-President irtira l-kelma lill-kelliem)

  Jean-Lin Lacapelle (ID). – Monsieur le Président, vos communications sont bien sûr essentielles lorsqu’elles cherchent à protéger nos enfants des prédateurs sexuels, mais, malheureusement, elles restent muettes sur deux points majeurs.

Le premier point, c’est la lutte contre les produits incitant à la pédophilie. J’ai pour exemple récent Netflix et sa scandaleuse série intitulée «Mignonnes», qui met en scène des préadolescentes ultra-sexualisées et banalise honteusement la sexualité infantile. Deuxième exemple abject: des poupées sexuelles à la taille et au corps d’enfant qu’Amazon ou Cdiscount, filiale du groupe Casino, ont pu librement mettre en vente sans soulever un seul mot de protestation, ni française, ni européenne.

Deuxième point: l’harmonisation des lois pénales au sein de l’Union européenne, notamment sur l’âge du consentement sexuel, qui entraîne la définition même du viol sur mineur et diffère totalement d’un pays européen à l’autre. Il faut s’assurer qu’un abus sexuel sur un enfant dans un pays soit puni de manière aussi sévère dans chaque pays voisin.

Voilà une occasion de montrer que l’Europe n’est pas qu’une structure construite autour de valeurs mercantiles. En agissant sur ces deux points, elle lutterait contre les prédateurs et protégerait nos enfants.

  Assita Kanko (ECR). – Mr President, the measure of a society is how it protects the most vulnerable. Right now, Europe is letting its children down. Interpol, Europol, the Internet Watch Foundation and many others have highlighted the shocking and vast extent of the sexual abuse of children online in Europe.

Our aims are clear: that more victims need to be identified and protected that more criminals need to be brought to justice and that we will do all we can to create a world free from child sexual exploitation. To achieve this, the EU needs to lead the world on creating effective partnerships between governments, industry, law enforcement and NGOs.

The EU must give the necessary political will, expertise and resources needed to end this horrific pattern of criminality once and for all, and also in how we show children on television and in the media.

  Lena Düpont (PPE). – Herr Präsident! Statistisch sitzt in jeder Schulklasse in Deutschland ein Kind mit Missbrauchserfahrung. Die meisten Dateien mit Darstellungen liegen auf niederländischen Servern. Allein beim letzten Skandal wurden 500 Terabyte Datenmaterial sichergestellt. Täter und Nutzer sitzen in ganz Europa. Wir brauchen eine stärkere europäische Antwort auf dieses grauenhafte und leider sehr dynamische Geschäftsmodell.

Das Gemeinsame Zentrum, eine stärkere Koordinierung der europäischen Bemühungen sind notwendiger denn je. Darüber hinaus brauchen wir aber auch ein robustes Mandat für Europol, was die Zusammenarbeit mit Drittparteien angeht, was die Möglichkeit zu eigenen Ermittlungen angeht, was den Einsatz von KI und neuester Technologie angeht, was die lückenlose Verknüpfung mit SIS und dem Prüm-Netzwerk angeht, aber auch was die Unterstützung und Betreuung für die Ermittlungsbeamten angeht, die sich tagtäglich mit diesem grauenhaften Datenmaterial auseinandersetzen müssen.

Und zu guter Letzt: Wir brauchen die Vorratsdatenspeicherung, und wir brauchen e-evidence. Datenschutz darf unter keinen Umständen eine Ausrede für Täterschutz sein.

  Beata Kempa (ECR). – Panie Przewodniczący! Bardzo dziękuję, pani komisarz, za materiał, który pani przedstawiła. Gwarantujemy, że będziemy panią wspierać we wszystkich tych rozwiązaniach, które pani przedstawiła i planuje. Przede wszystkim to, żeby zrobić kwerendę możliwości Unii, a także poprawić przepisy – ostre, jasne, zdecydowane – będziemy popierać.

I kilka słów, co zrobiła Polska, tak bardzo tu przez państwa krytykowana. Otóż my podnosimy kary za pedofilię: trzydzieści lat pozbawienia wolności, dożywocie w przypadku gdy dziecko umrze na skutek przestępstwa pedofila, bez możliwości warunkowego zwolnienia, rejestr pedofili jawny dla wszystkich, tak żeby wszyscy mogli wiedzieć, kto obok nich mieszka, kto ubiega się o pracę, być może miał właśnie styczność z pedofilią – to są nasze rozwiązania.

I wreszcie cyberprzemoc. Proszę państwa, ta cyberprzemoc, wobec której dziecko jest absolutnie bezbronne. My musimy jako dorośli odłożyć nasze ambicje, nawet może i nasze wolności, bo przestępcy w internecie są bardzo sprawni i są przeciwko dzieciom.

  Elżbieta Katarzyna Łukacijewska (PPE). – Panie Przewodniczący ! Każdego roku miliony dzieci pada ofiarą wykorzystywania seksualnego. Każdego roku miliony dzieci są wykorzystywane w internecie. Każdego roku słyszymy o przypadkach molestowania dzieci tam, gdzie powinny się czuć najbezpieczniej, czyli w rodzinie. Każdego roku słyszymy o tysiącach pedofili, którzy unikają odpowiedzialności karnej. I proszę Państwa, przecież nikt tutaj nie powiedział, że doświadczenie przemocy w dzieciństwie odciska trwałe piętno na psychice dziecka, powoduje spiralę, czy prowadzi do spirali przemocy, a także do licznych samobójstw. Dlatego wspieram tych wszystkich, którzy mówią, że dane pedofila nie powinny absolutnie być utajnione, powinny być podane do publicznej wiadomości. Żaden pedofil, bez względu na pochodzenie, wykonywany zawód, miejsce zamieszkania, nie może stosować przemocy. Proszę Państwa, najlepsze prawo – i mówię to też do koleżanek z Polski – nie ochroni naszych dzieci, jeżeli ono nie jest stosowane tak samo dla wszystkich pedofilów, czy to…

(Przewodniczący odebrał mówczyni głos)

  Javier Zarzalejos (PPE). – Señor presidente, después de leer y de escuchar la Comunicación de la Comisión no solamente nos deberíamos sentir horrorizados: nos deberíamos sentir avergonzados por nuestra incapacidad para asumir las responsabilidades que nos corresponden en este tema.

Europa se ha convertido en el centro mundial de distribución de pornografía infantil. Y esto ocurre cuando veintitrés de los veintisiete Estados miembros –como se ha recordado— no han traspuesto la Directiva relativa a la lucha contra los abusos sexuales. Necesitamos aumentar la penalización de estas conductas y armonizar los tipos penales.

Es preciso que establezcamos con rapidez un marco jurídico para que los proveedores de servicios en internet puedan actuar de manera más eficaz en este tema. Es imprescindible que apoyemos más y que trabajemos codo con codo con las organizaciones de la sociedad civil que están también en esta lucha.

Necesitamos nuevos instrumentos de cooperación judicial transfronteriza y es preciso reforzar la competencia de Europol, que ha demostrado ser un instrumento privilegiado por su eficacia en la cooperación policial. Debemos declarar la guerra a todos aquellos que todos los años destrozan la vida de miles de niños y niñas.

  Laura Ferrara (NI). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, nell'Unione europea, circola la maggior quantità di materiale pedopornografico su scala mondiale, secondo i dati dell'Internet Watch Foundation. Questo dato fa comprendere la gravità di un fenomeno che genera crimini odiosi e in aumento, commessi sia online che offline con forme diverse, in ogni segmento della società.

I minori disabili, migranti, le bambine e le ragazze vittima di tratta sono le categorie vulnerabili più a rischio. L'attuazione del quadro legislativo esistente da parte degli Stati membri è fondamentale per la prevenzione, l'indagine, il perseguimento dei reati, nonché per l'assistenza e la protezione delle vittime.

La cooperazione tra i diversi attori sociali, come istituzioni, famiglie, scuola, servizi sociali e sanitari, ha un ruolo primario nel fornire aiuto e protezione. Se saremo in grado di proteggere i minori proteggeremo il presente e il futuro della nostra società.

(Die Aussprache wird unterbrochen.)