Sanatarkat istuntoselostukset

Keskiviikko 25. marraskuuta 2020 - Bryssel

12. Aborttioikeudet Puolassa (keskustelu)

  Presidente. – Segue-se na ordem do dia o debate sobre as Declarações do Conselho e da Comissão sobre o direito ao aborto na Polónia (2020/2876(RSP)).

Recordo que, como nos debates anteriores, não haverá, neste debate, procedimentos “catch the eye” nem perguntas “cartão azul”.

Preveem-se intervenções a partir dos Gabinetes de Ligação nos Estados-Membros.

  Helena Dalli, Member of the Commission. – Mr President, protecting women’s rights is my mission as Commissioner, and also my personal fight, and you know this. You also know – we all do – that high—quality sexual and reproductive health services are essential to women and girls. This includes access to contraception, prevention and treatment of HIV and other sexually—transmitted diseases, and fertility and sex—specific cancers, and access to abortion.

From a legal perspective, it is clear that the EU has no competence on abortion rights within a Member State. Legislation in this area is up to the Member State concerned. I will state factually that the recent decision by the Polish Constitutional Tribunal has restricted Poland’s abortion law. As you know, in the Article 7 procedure launched by the Commission in 2017, we raised concerns over the independence and legitimacy of the Polish Constitutional Tribunal. As recalled in the 2020 Rule of Law Report, these concerns have so far not been resolved.

In the weeks following the Polish Constitutional Tribunal’s decision, we have seen how many Polish citizens have taken to the streets – civil society, women and men protested in Poland – and I wholeheartedly hope that these voices are being heard and listened to.

Strong women’s rights are an asset and an achievement which the whole of Europe must be proud of. But progress is hard won and easily lost, and we see this in Europe and worldwide. As President von der Leyen said: backsliding is not an option for a continent that aims to win the future. So I look forward to working together with you to push forward on women’s rights, and I know that I can count on your support.

(Applause)

  Frances Fitzgerald, on behalf of the PPE Group. – Mr President, it is clear that Poland is under attack. It is under attack from within, from a government, a political party and from a belief that doesn’t respect fundamental values, including the rule of law and women’s rights. And let us remember, all over the world, women’s rights are human rights. A party that seeks to sabotage the very institutions that built a democratic Poland, that sought to oppose guiding principles after the fall of communism, where once the Solidarity movement took to the streets amidst a tidal wave of support for fundamental values. Now a pitiful government cowers behind Mr Kaczyński as he tries to tear down the very essence of democracy, human rights and the rule of law.

And yet, as the poet from my own country, Seamus Heaney, would say: the longed-for tidal wave of justice can rise up. And where the spirit of the Solidarity movement rose up in the 1980s, so too does the spirit rise up again today, and it can be seen on the streets in cities across Poland – Warsaw, Gdańsk, Kraków, Poznań and others. The great spirit of Polish women can be seen on the streets again. From the country that gave the world women like Marie-Skłodowska Curie, Wisława Szymborska and Edith Stein, once again, Polish women are rising up and indeed inspiring the world and the autocrats and the strong-man politicians better watch out. To them I say give up your futile path. You may try, but your brand of politics will never win against a determined crowd of millions of women and men.

And to the women of Poland, know this: we in the European Parliament support you, we salute you and we stand with you. Poland: piekło kobiet – women’s hell, no more!

(Applause)

  Iratxe García Pérez, en nombre del Grupo S&D. – Señor presidente, comisaria Dalli, señorías, hoy no tendríamos que estar celebrando este debate. Es totalmente inaceptable, es totalmente intolerable que en pleno siglo XXI, en un Estado miembro de la Unión Europea se estén atacando los derechos de las mujeres, como hoy está ocurriendo en Polonia. Y ante esa situación de injusticia, este Parlamento se tiene que manifestar como se hace en las calles llenas de hombres y mujeres en Polonia reivindicando la libertad y los derechos de las mujeres.

Es totalmente inaceptable que un Tribunal Constitucional, controlado por el Gobierno del señor Kaczyński, quiera atacar uno de los principios fundamentales, que es la libertad de las mujeres a decidir sobre nuestros propios cuerpos, a decidir sobre nuestra maternidad. Y, por lo tanto, se tiene que escuchar la voz de este Parlamento como reflejo de una sociedad que no va a permitir dar ni un paso atrás en la lucha por la igualdad.

Porque no podemos permitir que nuestras hijas tengan menos derechos que nuestras madres, y eso es lo que está ocurriendo en estos momentos en Polonia. Por lo tanto, los socialdemócratas vamos a trabajar para garantizar los derechos y las libertades de las mujeres.

Quiero recordar que hoy hace seis años el Gobierno del Partido Popular en España intentó modificar la Ley del Aborto, intentó recortar los derechos de las mujeres. Y las mujeres españolas salieron a las calles en España, igual que salieron las mujeres en Francia, en Italia, en Berlín, en muchos países de la Unión Europea. Las mujeres españolas paramos la ley. Las mujeres europeas, juntas, paramos la ley. Cuando estamos juntas, somos fuertes y hoy todas estamos con las mujeres en Polonia por la defensa de sus derechos, de sus libertades. No vamos a dejar de reivindicar ni un solo minuto que Europa no puede permitir este ataque a las libertades fundamentales de las mujeres en toda Europa. Estamos con vosotras.

  Samira Rafaela, on behalf of the Renew Group. – Mr President, a woman’s right to make decisions about her body is hers and hers only to have. This is about self-determination as a fundamental right. Today Polish women are left with no other option than going to neighbouring countries to undergo a safe and legal abortion, and the Polish women who can’t afford to go abroad face even worse prospects. I see this as a move backwards in time, and as women, we have to prove that we have the right to self-determination time and time again. We are held accountable for how we dress, and the decisions we make about our own bodies and so on, and even when we get to sit at the table, the focus is on our appearance, our capabilities often neglected.

To the women in Poland, I would like to say: we are standing right next to you and we will join you in this battle till the very end. We won’t back down, and we in the European Parliament will not let you fight this battle alone. What is happening in Poland regards all of us – your backlash is our backlash; when you struggle we feel your pain. We hear you, we see you, and we will fight with you. And this is not where this ends.

We need to have a clear call to action. Together with my colleagues from Renew Europe and our other allies, we demand that EU funding to the Polish government is cut if they fail to respect the rule of law. Secondly, we will continue to support civil society movements in Poland in their fight for women’s rights. Last but not least, we demand that the Commission works on guaranteeing universal access to sexual-reproductive health services, including abortion, and for these rights to be included in the next EU health strategy.

  Joachim Kuhs, im Namen der ID-Fraktion. – Herr Präsident, Frau Kommissarin, meine Damen und Herren Abgeordneten! Vor 18 Jahren standen meine Frau und ich vor einer schweren Entscheidung. Wir hatten unser neuntes Kind empfangen, und beim Ultraschall hatte man eine Nackenfalte diagnostiziert. Sollten wir die Fruchtwasseruntersuchung nun machen lassen oder nicht? Wir haben uns dagegen entschieden, denn eine Abtreibung wäre für uns nie infrage gekommen, und Paul kam dann auch gesund zur Welt.

Für die Neugierigen unter Ihnen: Gott vertraute uns auch noch ein zehntes Kind an.

Zehn Jahre nach dieser Geburt von Paul war ich zum ersten Mal auf einer Demo, beim Marsch für das Leben in Berlin – gegen Abtreibung. Dort traf ich sie, diese Glücksbringer, diese lebensfrohen Menschen mit Trisomie 21, dem Down-Syndrom. Sie berichteten aus ihrem Leben, ihrem Beruf oder aus der Schule und wie sehr sie ihre Eltern liebten dafür, dass sie leben durften.

Ich habe nirgendwo so viel ansteckende Fröhlichkeit und Unbeschwertheit gesehen wie auf diesen Demos für das Leben. Aber leider – hinter den Absperrketten der Polizei – auch nirgends so viel Hass und Feindschaft gegen das Schöne, Gute, Selbstlose und Heilige.

Und jetzt wollen wir die Polen rügen und verurteilen, weil sie Ja zum Leben sagen, weil sie sich zu ihren christlichen Wurzeln bekennen? Sie kämpfen damit doch für eines der höchsten Güter, die unsere Menschenrechtserklärungen und Verfassungen schützen wollen: für das menschliche Leben. Polen wehrt sich zu Recht dagegen, dass Abtreibung über den Umweg des Schutzes der sexuellen Gesundheit zum Menschenrecht erklärt werden soll.

Selbst der EuGH hat bereits vor vielen Jahren das Ergebnis der Verschmelzung einer männlichen Samenzelle mit einer weiblichen Eizelle als menschliches Leben definiert, und wir wollen jetzt die Polen dafür kritisieren, dass sie das Lebensrecht eines Menschen höher achten als unsere egoistischen Selbstbestimmungsrechte? Wer schützt hier eigentlich die Menschenrechte mehr?

  Sylwia Spurek, w imieniu grupy Verts/ALE. – Panie Przewodniczący! Znowu wołamy do polskiego rządu. Praworządność, wolność, prawa człowieka, ale w Polsce już nie ma praworządności i praw człowieka. Nie ma wolnych sądów, publicznych mediów, praw osób LGBT i praw kobiet. Z każdym rokiem oddalamy się od Paryża, Brukseli i Berlina. Ta Izba jest być może ostatnim miejscem, gdzie o prawach kobiet można mówić bez strachu, że dostanie się w głowę policyjną pałką albo gazem w twarz. Chwilowo możecie odbierać nam prawa, skazywać na cierpienie, narażać nasze zdrowie i życie, ale nie odbierzecie nam głosu, bo jesteśmy w Unii Europejskiej. W Polsce brutalnie tłumicie demonstracje, ale tutaj w Brukseli nie zamkniecie nam ust, bo tutaj prawa człowieka to fundamentalne wartości, a prawo do aborcji jest prawem człowieka. Nie chcemy dłużej cierpieć przez jedną partię, jedną religię i jedną ideologię.

Mam marzenie, że pewnego dnia kobiety w Polsce będą miały takie same prawa jak Niemki, Francuzki, Litwinki, Czeszki i wszystkie inne kobiety naszej wspólnoty. Ale nie zmienimy tego tak długo, jak zdrowie i każdy inny wymiar praw człowieka nie będzie pełną kompetencją Unii Europejskiej. Jeżeli zostaniemy wspólnotą rolnictwa, transportu i granic, to za chwilę nas nie będzie. Pamiętajmy, wolność albo śmierć. Wzywam wszystkich do poparcia naszej rezolucji w całości, bez kompromisów.

  Jadwiga Wiśniewska, w imieniu grupy ECR. – Panie Przewodniczący! Dyskutujmy w oparciu o fakty, a nie o imaginację. Wniosek do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności ustawy z konstytucją złożyli parlamentarzyści z różnych partii politycznych. Trybunał zbadał zgodność ustawy z konstytucją, konstytucją podpisaną notabene przez byłego lewicowego prezydenta i uchwaloną przez Sejm za rządów lewicy. Nawet byli członkowie Trybunału ocenili, że Trybunał nie mógł orzec inaczej w tej sprawie.

Tak więc dziś tak zwani obrońcy konstytucji protestują przeciwko de facto nie tylko orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego, ale i samej konstytucji. Patrząc zaś na sprawę z perspektywy unijnej, po raz kolejny Parlament Europejski, który nawołuje do przestrzegania praworządności, niestety sam tę praworządność łamie. Zatem wzywam do poszanowania traktatów, bo to one jasno wyznaczają zakres działania Unii i granice jej kompetencji. Zgodnie z art. 168 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii działania Unii są prowadzone w poszanowaniu państw członkowskich w zakresie określenia ich polityki zdrowotnej, jak również organizacji i świadczenia usług zdrowotnych i opieki medycznej. Zaś inicjatorzy dzisiejszej debaty chcą za wszelką cenę podtrzymać uliczne protesty, które w czasie pandemii zagrażają życiu i zdrowiu nie tylko protestujących, ale i wszystkich, którzy się z nimi kontaktują.

Pani posłanka z Hiszpanii tak wzywa do protestów. Przypomnę protesty marcowe w Hiszpanii okupione wielką liczbą zgonów w Hiszpanii. Jak się Pani nie wstydzi? Tak więc realizacja tej lewicowej agendy będzie okupiona tysiącem zachorowań i zgonów z powodu COVID-19. I to będzie również Państwa odpowiedzialność.

  Eugenia Rodríguez Palop, en nombre del Grupo GUE/NGL. – Señor presidente, esto no es un debate sobre el derecho al aborto en Polonia, es un debate sobre si vamos a permitir un retroceso de décadas en los derechos de las mujeres en la Unión Europea.

Hace treinta años el aborto era legal y accesible en Polonia, en 1993 se vio gravemente restringido y hace un mes el Tribunal Constitucional eliminó el supuesto de malformación fetal, que supone el 97 % de los abortos legales que se practican en el país.

Esta sentencia es el enésimo ataque del Gobierno polaco al Estado de Derecho. Sí, sí, del Gobierno, que es quien ha nombrado a esos jueces, por si alguien dudaba de la necesidad de vincular cada euro de los fondos comunitarios con la garantía de los derechos fundamentales. Vamos a decirlo claro: prohibir el aborto es una forma de tortura; obligar a las mujeres a usar píldoras y otros métodos de forma clandestina y sin apoyo médico es una forma de tortura; forzar a las mujeres a viajar a otros países para poder interrumpir su embarazo es una forma de tortura.

En 2015 el Gobierno intentó prohibir el aborto con el apoyo de la Iglesia católica y organizaciones ultraconservadoras como Ordo Iuris, pero chocó contra una marea de mujeres de negro. Este año, aprovechando la pandemia, ha pisado el acelerador de su agenda antiderechos y las mujeres se han vuelto a echar a la calle.

Decía al principio que este debate no es un debate sobre el derecho al aborto en Polonia: en España, por ejemplo, el Partido Popular intentó tumbar la Ley del aborto en el Tribunal Constitucional. Su recurso sigue en un cajón, pero el ponente es un juez vinculado al Opus Dei, así que aún podemos retroceder.

El rayo que las mujeres polacas usan como símbolo nos advierte de un peligro: después de Polonia, la extrema derecha irá a por todas y cada una de nosotras.

  Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος (NI). – Κυρία Πρόεδρε, με καταστολή αντιμετωπίζει η αντιδραστική πολωνική κυβέρνηση κινητοποιήσεις που έχουν ξεσπάσει στη χώρα ζητώντας τη μη εφαρμογή της απαράδεκτης απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου που απαγορεύει κάθε άμβλωση. Δεν είναι η μόνη κυβέρνηση, δεκάδες χώρες, και οι Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν υπογράψει τέτοια επαίσχυντη διακήρυξη κατά των αμβλώσεων. Πρόκειται για ένα ακόμα χτύπημα στα δικαιώματα νέων γυναικών και ζευγαριών. Επιδίωξη της πολωνικής κυβέρνησης είναι η πλήρης απαγόρευση, ωθώντας περισσότερες γυναίκες στην παράνομη άμβλωση, πριμοδοτώντας την εμπορευματοποίηση της υγείας, ενισχύοντας αναχρονιστικές απόψεις για τον ρόλο της γυναίκας. Άλλωστε πρόκειται για χώρα παράδειγμα ευθυγράμμισης με τις ευρωενωσιακές αντιλαϊκές κατευθύνσεις εμπορευματοποίησης της υγείας που στοχεύουν να ισοπεδώσουν πλήρως τα δικαιώματα των γυναικών, συνολικά της εργατικής λαϊκής οικογένειας, αλλά και στην ποινικοποίηση της υποστήριξης των σοσιαλιστικών κατακτήσεων, όπου τέθηκαν οι βάσεις της κατάκτησης της ισοτιμίας των φύλων στην κοινωνική ζωή.

Με αφορμή τη σημερινή μέρα, θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι οι σοσιαλιστικές χώρες, μεταξύ τους και η Πολωνία, έσωσαν χιλιάδες νεαρές γυναίκες όταν η άμβλωση ήταν απαγορευμένη σχεδόν σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης. Είναι χρέος να ενισχυθεί ο αγώνας για τα σύγχρονα δικαιώματα των εργαζόμενων και των γυναικών των λαϊκών οικογενειών. Η επίκληση δήθεν του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και στην περίπτωση της Πολωνίας, ενεργοποιεί νέους αντιλαϊκούς μηχανισμούς που έρχονται για να μείνουν, με βάση ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη η νομιμοποίηση των αμβλώσεων στα πλαίσια ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος υγείας, με υπηρεσίες που να αφορούν και τη σεξουαλική αγωγή, τον οικογενειακό προγραμματισμό, τον προγεννητικό έλεγχο, την εγκυμοσύνη και τον τοκετό.

  Elżbieta Katarzyna Łukacijewska (PPE). – Pani Przewodnicząca! Każda kobieta powinna mieć prawo wyboru zgodnie ze swoimi wartościami i poglądami. Aborcja nie powinna być środkiem antykoncepcyjnym, ale jeśli kobieta się na nią zdecyduje, ja jako człowiek i polityk powinnam to uszanować, bo żaden polityk, proszę Państwa, nie może rościć sobie prawa do bycia sumieniem drugiego człowieka. Żaden polityk nie ma prawa zmuszać kobiet do heroizmu, bo to jest forma przemocy. Żaden polityk nie może zmuszać kobiety do rodzenia ciężko uszkodzonego płodu i do patrzenia na śmierć własnego dziecka w bólu i cierpieniu, bo to jest forma przemocy. Politycy zaś mają obowiązek tworzyć takie przepisy i rozwiązania, które będą wspierały te kobiety, które zdecydowały się urodzić i wychować dziecko z ciężką niepełnosprawnością. Brak takiego wsparcia, gdy tyle mówi się o wartościach, jest formą przemocy. Brak rzetelnej, opartej na aktualnej wiedzy i dostosowanej do wieku edukacji seksualnej, która pomoże młodemu człowiekowi podejmować właściwe decyzje we właściwym czasie, jest formą przemocy. Brak właściwej ochrony dzieci przed pedofilami czy stawanie po stronie pedofilów, a nie po stronie ofiar jest formą przemocy. Dzisiaj jesteśmy z Polakami i Polkami na polskich ulicach, bo protestują przeciwko łamaniu praw człowieka, niszczeniu demokracji, praworządności, przeciwko pseudoedukacji. Domagają się sprawnej służby zdrowia, właściwej walki z pandemią czy pomocy przedsiębiorcom. To nie jest już tylko protest dotyczący aborcji, chociaż od aborcji się zaczął.

  Robert Biedroń (S&D). – Panie Przewodniczący! Poznałem niedawno panią Ewę. Opowiedziała mi historię swojej córki, zgwałconej młodej kobiety, która chciała skorzystać z zabiegu przerywania ciąży. Odwiedzała kolejnych lekarzy, ale żaden z nich nie chciał wykonać tego zabiegu. Zrobiła więc to nielegalnie w tak zwanym podziemiu aborcyjnym, przypłacając to poważnymi problemami zdrowotnymi. To dzisiejsza Polska w sercu Europy w 2020 roku – piekło kobiet. Na koniec naszego spotkania pani Ewa powiedziała „Panie Robercie, proszę zrobić wszystko, żeby już nikt nigdy nie musiał przechodzić tego, co moja córka”. Dlatego tu jestem, dlatego tutaj dzisiaj wszyscy jesteśmy. Już nigdy nie będziecie szły same. Jako sprawozdawca tej rezolucji chciałbym podziękować wszystkim grupom, wszystkim tym, którzy popierają tę rezolucję. Mam jednak wrażenie, że gdyby aborcję mieli faceci, nie musielibyśmy tutaj dzisiaj o tym rozmawiać, bo byłaby ona pewnie dostępna w każdym kiosku.

To historyczny moment, na który czekają miliony Polek. To nadzieja, jaką dzisiaj Parlament daje tym, które odważnie na ulicach polskich miast i miasteczek przeciwstawiły się tak zwanemu orzeczeniu tak zwanego Trybunału Konstytucyjnego i które pomimo przemocy władzy, bite przez policję krzyczą mocno i wyraźnie „Chcemy całego życia”.

Dzisiaj wysyłamy im jasny sygnał: nie zgadzamy się na przemoc wobec kobiet. Nie zgadzamy się na ograniczanie ich praw. Nie ma czegoś takiego jak tak zwany kompromis aborcyjny, jest za to piekło kobiet, kiedyś – cierpienie naszych babć i matek, dzisiaj – żon, koleżanek i córek. To jest ich zdrowie, ich życie i ich wybór.

  Karen Melchior (Renew). – Hr. Formand! Ligestilling betyder, at vi kvinder ikke er børn, vi er voksne, myndige mennesker, der kan vælge selv, der kan træffe afgørelser om vores eget liv. For at have ligestilling skal vi have retten til at bestemme over vores egen krop. Retten til abort er simpelthen en forudsætning for ligestilling. Ligestilling er en europæisk værdi, der er indskrevet i traktaten. Retten til abort bør ikke være en politisk kamp, det er en ret. Men den polske regering har gjort det til en ideologisk slagmark. Polen har over de sidste 5 år forladt de værdier, der binder os sammen i Europa. Minoriteter har været under angreb, retsstaten har været under angreb, og kvinderne – ja kvinders kroppe – har været under angreb. Retten til abort er langsomt, men sikkert blevet stjålet fra de polske kvinder. Den polske regerings ideologi fjerner rettigheder fra mennesker. Oprettelse af LGBTI-fri zoner, det er en ideologi, fjernelse af en kvindes rettigheder over sin egen krop, det er en ideologi. Men uanset den polske regerings ideologi så husk, at et forbud mod abort ikke får aborterne til at forsvinde, det presser dem bare under jorden. Dem, der kan rejse til udlandet, gør det, dem, der ikke kan, er overladt til hæklenåle og køkkenborde. Hemmelige, usikre, farlige aborter. Kampen for frihed går ikke altid i en lige linje, det er ikke givet, at frihed og ligestilling vinder frem hver gang, derfor skal vi kæmpe imod ethvert tilbageskridt. Jeg som kvinde i Danmark er ikke fri, før kvinderne i Polen er frie. Danmark er ikke en del af et frit Europa, før hele Europa er frit.

Puhetta johti HEIDI HAUTALA
varapuhemies

  Terry Reintke (Verts/ALE). – Madam President, nothing, exactly nothing, about what is happening in Poland right now can come to us as a surprise. Fundamentalists and authoritarians are taking political control of the judiciary, and what is the first thing they do? They take away the rights of women, of LGBTIs and others. If we don’t do anything about it, it will continue, so again, Commissioner, do not let this happen. This is a responsibility of historic proportions. Take it and do something about it. Yesterday, with 200 Members of Parliament from all across Europe and from across the political spectrum, we sent a letter again to the Commission to say to stand up against these attacks on the rule of law and fundamental rights.

And secondly, all my admiration, my love and my solidarity to the brave people who are resisting this in the streets of Poland right now. Our bodies, our rights in Poland and everywhere else. This Parliament salutes your strength and resilience. You make all of us proud to be Europeans.

(Applause)

  Beata Mazurek (ECR). – Pani Przewodnicząca! Prawo do życia to jedno z fundamentalnych praw obywatelskich. W tej izbie dużo mówi się o obronie wartości i obronie praw podstawowych. Najważniejszą wartością jest życie. Dziś stajemy w jego obronie, stajemy w obronie tych, którzy sami bronić się nie mogą.

Polska jest krajem praworządnym przestrzegającym prawa. Najważniejszym aktem prawnym w Polsce jest Konstytucja, której artykuł 38 jasno stwierdza, że Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu człowiekowi prawną ochronę życia. O ochronie prawnej dzieci zarówno przed, jak i po urodzeniu mówi też wprost Konwencja ONZ o prawach dziecka.

O naszym człowieczeństwie świadczy przede wszystkim to, jak dbamy o nasze społeczeństwo. Opiekujemy się osobami starszymi, osobami schorowanymi, nie kategoryzujemy i nie dzielimy ludzi na lepszych i gorszych. Człowiek jest człowiekiem i nie zmienia tego fakt, czy ma 80, 50 czy 15 lat, bądź szykuje się do przyjścia na świat. Każdemu człowiekowi należy się szacunek i ochrona życia na wszystkich jego etapach. To nasz moralny obowiązek!

Szanowni Państwo, jeżeli aborcja jest prawem kobiety, to gdzie są prawa dzieci nienarodzonych?

  Malin Björk (GUE/NGL). – Madam President, the conservative right wing in Poland and across Europe and other countries is trying to attack and use women’s bodies – and LGBTI persons’ bodies – as a battleground. The attack on abortion rights is one of the most brutal ways to try to control our lives and to control and install patriarchal values in society. And I think, as has been said here, it’s also part of a bigger picture of this conservative right wing project to try to install ever more authoritarian rule. They want to control the courts, the media, civil society, and we have to say stop! Women’s lives are on the line here.

In Poland a very strong movement is opposing this. We see demonstrations, we see mobilisations, and we stand with you. This debate here, the European Parliament resolution, is there to stand with you, to hold your back. You will be winners in this. We will all be winners in this, because we will have protected women’s rights, abortion rights, abortion care and rights to control our own lives. So we stand with you. We stand with all the women and men in Poland that are fighting for equality and democracy.

(Applause)

  Sirpa Pietikäinen (PPE). – Madam President, I would just like to remind all of us that women are human beings, and that’s why women’s rights are human rights. Part of human rights are the Beijing Declaration, the Istanbul Convention, sexual and reproductive rights, and the right to determine over our own bodies. This is a crucial and indisputable element of human rights, and of the international interpretation of not only rights but international law.

I would like to remind you that human rights are part of the rule of law, as you can read from the various interpretations of the Commission. That means that it is the duty of the European Union to also defend human rights and women’s rights in all of its Member States as a part of the rule of law.

Poland has breached the rule of law, and the latest decision of the Constitutional Tribunal is clearly against all these principles. What we need to do is to defend the European people, we need to stand beside the European people, we need to stand behind and beside European women, and, dear friends, we need to stand beside the Polish women and defend their rights and the rule of law in the European Union.

  Heléne Fritzon (S&D). – Fru talman! Kommissionär Dalli! För 50 år sedan var Sveriges abortlagstiftning restriktiv. Då åkte unga svenska kvinnor till Polen för att göra abort. Sedan dess har det hänt mycket kring sexuell och reproduktiv hälsa och rättigheter, både i Sverige och i hela Europa, och därmed också tillgången till säker och laglig abort.

Men vi ser att det inte räcker, för varje dag kränks kvinnors mänskliga rättigheter, och Polens inskränkning av aborträtten är allvarlig. Det är en attack mot kvinnors mänskliga rättigheter. Vi i EU måste agera och reagera varje gång. Varenda kvinna och flicka har rätt att bestämma över sin egen kropp, och jag vill säga till er alla att det känns extra viktigt en dag som denna – på Orange Day – att få stryka under värdet av kvinnors rättigheter och kvinnors rätt till sin egen kropp.

  Chrysoula Zacharopoulou (Renew). – Madame la Présidente, Madame la Commissaire, chers collègues, nous sommes le 25 novembre, Journée internationale pour l’élimination de la violence à l’égard des femmes et, nous, nous sommes ici en train de débattre du droit à l’IVG, en 2020, en Europe! Puisque les conservateurs, ces défenseurs du droit à la vie, s’opposent à l’IVG légale, expliquons-leur alors, ce que c’est une IVG illégale!

Une IVG illégale, chers collègues, c’est accepter de mettre en péril la vie d’une femme, c’est accepter le recours à des méthodes moyenâgeuses et des complications graves pour la santé des femmes, telles que la septicémie, l’hémorragie, la stérilité et même la mort. Une IVG illégale, c’est traiter le corps des femmes comme une marchandise, dont l’Europe est le marché.

Chers collègues, l’avortement est un droit fondamental et l’Europe a la responsabilité de le faire respecter partout. Les femmes polonaises en ont assez. Les femmes européennes en ont assez. Le Parlement européen en a assez. «Mamy dość» (traduction en polonais de «nous en avons assez»)

  Elżbieta Kruk (ECR). – Pani Przewodnicząca! Trybunał Konstytucyjny w Polsce wypowiedział się za ochroną życia. To zgodne z dokumentami Unii Europejskiej, Rady Europy czy ONZ, które stanowią, że każda istota ludzka ma przyrodzone prawo do życia. To fundamentalna wartość naszej cywilizacji. Inicjator rezolucji mówi, że kieruje nim nadzieja i miłość, i w imię tej miłości chce zabijania dzieci w majestacie prawa tylko w związku z podejrzeniem o chorobę lub niepełnosprawność. To nic nowego. W bolszewickiej Rosji – jako pierwszym państwie na świecie – została zalegalizowana aborcja. Następnie prawo takie wprowadziły hitlerowskie Niemcy. Hitler mawiał ponadto „osobiście zastrzelę tego idiotę, który chciałby zabronić aborcji na wschodnich terenach okupowanych”. Czy ta myśl jest tu realizowana? Jak się wydawało, eugenika została skompromitowana ostatecznie w związku z działaniami Trzeciej Rzeszy. Niestety dziś ci, którym nie schodzą z ust hasła równouprawnienia, w tym przypadku dążą do prawnej segregacji dzieci i uważają, że z powodu różnych egoizmów można je zabijać. Oto mamy spór cywilizacji życia z cywilizacją śmierci. Oby nie oznaczał końca cywilizacji europejskiej.

  Andrzej Halicki (PPE). – Pani Przewodnicząca! Chciałem jasno złożyć deklarację w imieniu Europejskiej Partii Ludowej. Jesteśmy za przyjęciem tej rezolucji, podpisujemy się pod nią tak jak większość Parlamentu Europejskiego. Słyszymy ten dramatyczny krzyk polskich kobiet i także widzimy krzyk polskiego młodego społeczeństwa, młodych Polek, młodych Polaków, uczniów, studentów, którzy nie godzą się na próbę budowy autorytarnego ideologicznego państwa. To jest niezgoda, nie tylko na drastyczne drakońskie przepisy wprowadzane z naruszeniem porządku prawnego, to jest niezgoda na ograniczanie wolności słowa, mediów, zgromadzeń, stowarzyszania się, próby szykanowania młodzieży licealnej, używanie policji wobec kobiet, brutalne rozbijanie manifestacji. Na to nie godzą się nie tylko polskie kobiety i ci, którzy protestują, na to nie godzi się polskie społeczeństwo.

Chciałem powiedzieć bardzo mocno, że to jest doświadczenie także mojej generacji, kiedy nosiliśmy oporniki, bo była taka władza, która chciała decydować za innych.

Dziś wy macie błyskawice, to jest symbol związany z energią, i wygracie, bo energia młodości zawsze zwycięża, bo w was jest nadzieja, bo wy jesteście Europejczykami i to jest też symbol nadziei na przyszłe europejskie wolne społeczeństwo.

Wolność zawsze zwycięża.

  Evelyn Regner (S&D). – Madam President, dear protesters outside in the streets of Poland and elsewhere, your actions matter – not only in Poland; all over Europe, and therefore a big thank you.

Die polnische Regierung hat die letzten Monate alles darauf gesetzt, den polnischen Frauen ihr Recht auf Selbstbestimmung und ihre Entscheidungsmacht de facto gänzlich zu nehmen. Aber Frauen müssen selbst entscheiden können, wann sie Schwangerschaftsabbrüche vornehmen.

Diese Fehlentscheidung des sogenannten Verfassungsgerichts in Polen ist ein Angriff auf Frauenrechte in ganz Europa. Die Folgen sind jetzt schon klar: Das De-facto-Verbot führt zu mehr toten Frauen, die heimlich unsichere Abbrüche vornehmen müssen. Und andere Länder, wie auch die österreichische Regierung, wie wir seit gestern wissen, beginnen nun auch – auf leisen Schritten –, diesen Angriff auf die Gesundheit von Frauen zu stärken.

Im Europäischen Parlament sind wir deshalb solidarisch mit den vielen Polinnen und Polen gegen diese rückwärtsgewandte und menschenverachtende Politik. Frauenrechte sind Menschenrechte, und jeden Tag, Tag für Tag, gehören sie aufs Neue verteidigt.

  Beata Kempa (ECR). – Pani Przewodnicząca! Pani Komisarz! Unia Europejska tworzona była na gruncie wartości chrześcijańskich, wśród których naczelną wartością jest życie każdego człowieka, a zwłaszcza bezbronnego, jego niezbywalna godność, niezbywalne i niepodważalne prawo do jego ochrony. Każdy maleńki człowiek w momencie poczęcia ma swój niepowtarzalny kod genetyczny, który warunkuje wszystko: kolor oczu, intelekt, talenty i niepowtarzalne linie papilarne. Ten maleńki człowiek często dzisiaj w Unii musi się zderzyć z cywilizacją śmierci. Zatem norm etycznych dotyczących ochrony fenomenu życia ludzkiego nie da się podważyć czy zniekształcić żadnym głosowaniem, żadną większością. To, co po ludzku czynimy legalnym, moralnie jest nie do obrony. Święty Jan Paweł II mówił „Naród, który zabija swoje dzieci, jest narodem bez przyszłości”. Jakże smutno musi być dzisiaj tam, gdzie nie chce się słyszeć śmiechu dzieci, gdzie nie chce się widzieć radości dzieci, a starsi ludzie, którzy mogą nas ubogacać swoim doświadczeniem i ciepłem, są w imię fałszywie pojętej litości zabijani. Pani Komisarz, „Quo vadis Europo?”.

Dziękuję lekarzom, którzy dbają dzisiaj o każde życie, o życie wcześniaków, o życie wszystkich ludzi. Dziękuję wszystkim polskim lekarzom i nie tylko.

  Helena Dalli, Member of the Commission. – Madam President, I thank you all for this debate. If I were to compress what the majority in this room said in five words, it’s: women’s rights are human rights. And we are certainly on the same page.

I want to close this debate by remembering the first woman president of this Parliament, Simone Veil, who envisioned a Europe where women’s rights were not questioned, let alone curtailed. This is a vision that we still need to fulfil, and I pay homage to her and her legacy and hope that we can find inspiration in her work at the European level and as French Health Minister. I thank you.

  Puhemies. – Keskustelu on päättynyt.

Äänestys toimitetaan huomenna torstaina 26. marraskuuta 2020.

Kirjalliset lausumat (171 artikla)

  Marek Belka (S&D), na piśmie. – Sprawa prawa antyaborcyjnego rozgrzewa ostatnio debatę w Polsce. Orzeczenie tzw. Trybunału Konstytucyjnego, którego bezstronność, jak i legalność działania budzą zastrzeżenia, wywołało powszechne wzburzenie i spontaniczne protesty w całym kraju. Decyzja Trybunału z 22 października prowadzi do niemal całkowitego zakazu przerywania ciąży, co można uznać za zamach na podstawowe prawa przynależne wszystkim obywatelom Unii. Stawia również Polskę na niechlubnym podium państw o najostrzejszych przepisach antyaborcyjnych we Wspólnocie i, co ważniejsze, jest sprzeczne z powszechną opinią polskiego społeczeństwa.

Ten atak na wolności przysługujące polskim kobietom oburza podwójnie, gdy uświadomimy sobie, że został wykonany na polityczne zlecenie, w środku pandemii, z którą polski rząd zupełnie sobie nie radzi. Wywołując społeczny sprzeciw, zależny od władzy Trybunał naraził na niebezpieczeństwo obywateli, dając im śmiertelnie groźny wybór między wolnością a zdrowiem.

W polskiej tradycji obrona kobiet jest uznawana za postawę szlachetną. Kiedy polskie władze podnoszą na Polki rękę, naszym obowiązkiem jest bronić ich godności. Dlatego apeluję, przede wszystkim do Komisji Europejskiej – możemy pomóc, chociażby mechanizmem wsparcia finansowego dla kobiet, które postanowią samodzielnie decydować o swoim ciele i będą zmuszone do przeprowadzenia zabiegu poza Polską. Uratujmy obywatelki Unii Europejskiej od piekła, które zgotować chce im rząd fundamentalistów!

  Tanja Fajon (S&D), pisno. – Napad na poljske ženske je napad na vse ženske v Evropi. Poljakinje, ki jim je vlada želela odtegniti pravico do splava, še kako razumejo, kaj pomeni imeti pravico odločanja o svojem telesu. To je pravica, ki bi morala pripadati vsaki ženski.

Podpiram Poljakinje v boju za možnost splava in občudujem enotnost ljudstva, ki se bori proti avtoritarnosti svoje vlade. Nepravično je, da se moramo v 21. stoletju sredi moderne Evrope vračati k razpravam o omejevanju te pravice.

Je pa pomembno, da v največji meri izkažemo javno podporo tisočim Poljakinjam in Poljakom, ki so za svoje pravice morali na ulice. Uveljavitev nove sporne ureditve umetne prekinitve nosečnosti jim je za enkrat uspelo zamakniti, a žal to še ni konec. Upam pa, da bo poljska vlada vendarle – in to čim prej – sprevidela, da tovrstne politične odločitve, ki državo vračajo v preteklost, nimajo prostora v sodobni Evropski uniji.

  Patryk Jaki (ECR), na piśmie. – Traktat lizboński nadaje prawny charakter Karcie praw podstawowych. Kartę zaakceptowały wszystkie kraje UE z wyjątkiem Wielkiej Brytanii i Polski, które zastrzegły ograniczenie jej ochrony dla swoich obywateli poprzez przepisy w protokole 7 zwanym protokołem brytyjskim. W artykule 1 mamy wyraźnie zapisane, że w celu uniknięcia wątpliwości nic, co zawarte jest w tytule IV Karty, nie stwarza praw, które mogą być dochodzone na drodze sądowej, mających zastosowanie do Polski, z wyjątkiem przypadków, gdy Polska przewidziała takie prawa w swoim prawie krajowym. Artykuł 2 : Jeśli dane postanowienie Karty odnosi się do krajowych praktyk i praw krajowych, ma ono zastosowanie do Polski wyłącznie w zakresie, w jakim prawa i zasady zawarte w tym postanowieniu są uznawane przez prawo lub praktyki Polski.

Na podstawie tych dwóch artykułów Polska jest suwerenna w kwestiach poruszanych dzisiaj w debacie. Nie zgadzamy się na narzucanie Polakom tego, jak mają postępować lub myśleć w kwestiach, w których mają swoje nienaruszalne prawa. Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej chroni każde życie, życie matki, ale także to nienarodzone. Polacy to mądry Naród, który sam potrafi rozwiązywać swoje wewnętrzne problemy i nie potrzebuje nacisków ze strony instytucji UE, bo tak jedynie można postrzegać to głosowanie. Dzisiejsza rezolucja przekracza wszelkie demokratyczne standardy, a zawarte w niej zapisy są nawoływaniem do łamania prawa polskiego i międzynarodowego.