Doslovný záznam ze zasedání

Středa, 20. ledna 2021 - Brusel

15. Právo odpojit se (rozprava)

  Presidente. – L'ordine del giorno reca la relazione di Alex Agius Saliba, a nome della commissione per l'occupazione e gli affari sociali, recante raccomandazioni alla Commissione sul diritto alla disconnessione (2019/2181(INL)) (A9-0246/2020)).

Ricordo agli onorevoli deputati che per tutte le discussioni di questa tornata non è prevista la procedura "catch-the-eye", né saranno accettate domande "cartellino blu".

Sono inoltre previsti interventi a distanza dagli Uffici di collegamento del Parlamento negli Stati membri.

  Alex Agius Saliba, rapporteur. – Mr President, today we live in an always-connected world. Digitalisation and digital tools have brought many new opportunities, both in our personal and also in our working lives. It has created benefits, it has created advantages for employees such as greater flexibility and less commuting times. But it has also its pitfalls, such as the constant pressure on workers to always be reachable, to always be available at all times. Digital tools used to work have created the phenomenon of always being connected: an always-on culture, creating digital obesity that can intensify work and extend working hours with a detrimental effect. A detrimental effect on workers’ fundamental rights. A detrimental effect on fair working conditions. A detrimental effect on fair remuneration, on working time and on work-life balance, on health and safety at work, on the equality between men and women.

Digital tools make it particularly difficult to switch off in our free time. We all know the feeling of always being under constant pressure to check: to check for work-related emails, work-related messages, worried that our immediate attention is required. We all have been in situations where we receive work-related calls, emails, and we feel obligated to reply. More than ever, in the aftermath of the COVID-19 pandemic, the increase of telework and working from home, we have been victims: victims of our phones, of our emails, of our computers. The COVID-19 pandemic has fundamentally changed the way we work, and we must therefore update our rules.

During lockdown, one in three workers started working from home. This has saved countless lives, but many workers suffer and are suffering from harmful side-effects, such as isolation, fatigue, depression, burnout, muscular or eye illnesses. People who regularly work from home are twice as likely to work more than the maximum 48 hours. The boundaries between work and private life have become blurred. The human cost is high, from unpaid overtime to exhaustion, to burnout.

It is fundamental that we protect workers from the invasion of their rest time and to ensure that their right to rest and leisure and a maximum limit of the workday are safeguarded. And for this, we need the right to disconnect to become a fundamental right, a fundamental right to each and every worker throughout our Union. Therefore colleagues, I strongly urge you to support this own-initiative report.

 

We are calling on the Commission to propose a European directive on the right to disconnect. The report is putting forward a fully-fledged, developed legislative proposal with the minimum requirements for using digital tools for professional purposes outside our working time. It provides for the right to disconnect for all workers in the EU, and it ensures that digital tools are used as an asset benefiting employers and workers while their adverse effects are mitigated. It provides workers with the right to disconnect, switch off and refrain from engaging in work-related tasks, activities or communication outside the working time.

The report is also introducing safeguards to workers against any victimisation or negative repercussion if they use this right. Employers should enforce this right and not require workers to be directly or indirectly available or reachable outside their working time and provide them with sufficient information and methods to support the right to disconnect. The report also recognises the social partners’ pivotal role and tailors its implementation to the specific needs, depending on the different national and regional levels, sectors, and industries.

Those are the main elements of the report, providing the right balance. The right balance equally positive for both workers and also employers, and I am counting on your support to show solidarity with European workers, especially during these difficult times of the pandemic. Please let us stay focused on the right to disconnect. The report will help millions of workers in these challenging situations. Nothing in it or in the amendment tabled by me intends to undermine the social partners, neither limit the Commission’s legislative power to propose legislation on the right to disconnect in early course. The report or the amendment in no way can change the Treaties or limit the Commission’s legislative power or veto the European legislation.

Social partners in Europe are fully autonomous in what they negotiate. For me it is clear that we, as European Parliament, cannot interfere in this process, and the amendment should not be interpreted as making any legislative proposal contingent on the framework agreement, which, as stated in paragraph 13, addresses some arrangements for connecting and disconnecting and no other aspects of the right to disconnect.

(Applause)

I call therefore on the Commission, on the Commissioner for Jobs and Social Rights, Schmit, if the European report is adopted, to act immediately, through consultation with social partners, and put forward a proposal for legislation on the right to disconnect, because only through European legislation we can ensure the real impact on the very-much needed workers’ rights in the digital world.

Colleagues, we have a fundamental choice to make tomorrow. We either provide workers with the right to disconnect or turn our backs on them. My choice is clear. I hope you can all support the right to disconnect for all European workers.

(Applause)

  Nicolas Schmit, Member of the Commission. – Mr President, I would like to thank the Committee on Employment and Social Affairs, and particularly the rapporteur, for the work on this legislative own-initiative report on a very important and sensitive issue: the right to disconnect. Indeed, the report addresses this important issue, which is related to the profound changes in the world of work – profound changes dominated by the digitalisation of many jobs and by the way people work and are connected.

In the last few years we have witnessed a sustained growth in telework and an accelerated adoption of ICTs for work purposes. With the lockdowns due to the COVID-19 crisis, this gained much more prominence, and it will likely remain a permanent feature in the work organisation. Digitalisation has created, indeed, new businesses, new opportunities, new ways of working, living and consuming. It has led to productivity increases, to more flexibility for workers and businesses, and in the context of the pandemic, allowed many workers and many companies just to continue their activities. So if there is, on one hand, an important advance by the digitalisation of the European economy, we have also to have a very, very keen look at the upholding of working conditions and labour law. The new economy cannot develop outside the normal framework of labour law, including also working time.

This is not just a social dimension; it’s also an economic one, so we have really to maintain a balance between the development of digitalisation on the one hand, with the extremely important tools we all have in our hands, and on the other hand, the rules, the framework, the laws which protect people, because we want a people-centred development of digitalisation.

This report identifies some of the key challenges that new technologies pose, indeed, to the world of work. Addressing these challenges is all the more important in view of the effects of the COVID-19 crisis, because this has accelerated a lot of these processes.

In Europe we can pride ourselves on a strong set of social and labour laws which already touch upon some of the challenges raised by this report. We have the Working Time Directive, the Occupational Safety and Health Framework Directive, the Work-life Balance Directive and the Transparent and Predictable Working Conditions Directive, to mention the ones which are relevant for remote working and have a direct impact on the ability of the worker to disconnect from work obligations.

These laws protect the well-being of European workers and put forward safeguards, amongst other things, against excessive working hours and unpredictable work schedules, including for the ICT-based work. We need to explore how best to seize the opportunities and address the challenges posed by digitalisation of the world of work, taking into account national industry and sectoral specificities, as the rapporteur has also mentioned.

In this regard, the high-level conference on the future of work, remote work, challenges, risks and opportunities, planned by the Portuguese Presidency, comes very timely. Implementing a right to disconnect is often a matter of finding the right balance between the nature of the tasks, management style, personal choices and company-level rules. Certainly a one-size-fits-all approach is therefore not ideal, but this doesn’t diminish the importance of a right. Then you have to implement the right according to the different situations, and certainly this can be best done through social dialogue.

As rightly set out in your report, social partners have a central role in dealing with issues linked to this right to disconnect. Social partners should take a leading role in this regard, and the Commission stands ready to assist, ready to encourage. But this means that we have to be all de bonne foi.

In the last few years, some Member States have taken action by directly or indirectly mandating social partners to negotiate provisions on the right to disconnect. Italy, Spain, France, Belgium are among those countries. And in the past, social partners have already agreed on a cross-industry framework agreement on telework, in 2002 – so quite a long time ago, when telework was starting. Now telework is extending, and close to 30% and sometimes even more people are on telework. It would perhaps be important to have a look at this agreement and to adapt it to the present context and circumstances.

Social partners have also come together to agree on a more recent agreement on digitalisation, concluded in 2020. This framework agreement specifically tackles telework and modalities of connecting and disconnecting from work, and it is currently being implemented at national, regional and local level. In this specific field it is equally important to duly take into account the concerns on proportionality, subsidiarity and better law-making principles.

All proposals for Union action – and this is absolutely fundamental and applies also to the right to disconnect and eventually action in this field – must be subject, under Article 154 of the Treaty, to consultation with the EU’s social partners, who may decide to act by means of agreements, to act by negotiation between themselves. So anyway, this door is open – wide open. Before deciding on any action on the right to disconnect, the Commission certainly has to apply this Article and will also discuss with social partners on these aspects.

As a certain number of Member States, as I recalled already, have already introduced a right to disconnect, many companies also establish this important right through agreements with their social partners, because they have understood what the rapporteur has described: people are not robots, people have limits. So, if you want to have better productivity, you cannot just occupy people 24 hours a day and seven days a week. So I think this is an important contribution, economic and social again, and this shows the importance of this right to disconnect for the good functioning of companies. And very often, by the way, it’s IT companies who have introduced this right to disconnect.

It underlines also the crucial role of social partners in this field. Therefore, the Commission is inviting social partners to proactively work together in order to come to an adequate solution for the benefit of workers and companies. Certainly the Commission is ready to accompany and support them in this endeavour, and then the right of the Treaty – also of Article 225 – is absolutely there and can be used by the Commission if needed.

(Applause)

VORSITZ: RAINER WIELAND
Vizepräsident

  Tomáš Zdechovský, on behalf of the PPE Group. – Mr President, the Commissioner is absolutely right: people are not robots. It’s a very clear message to everyone, and I will now switch to my mother tongue. I will continue in Czech because it’s very important to send messages to people back home.

Pane předsedající, koronavirová krize ukázala, že lidé můžou pracovat z domova, ale že často jsme nenastavili podmínky, za jakých budou pracovat. Mnoho lidí se nedokázalo vlastně sžít s tím prostředím, že museli připravovat děti do školy, do toho vyřizovat telefonáty a pak dohánět poštu, která se na ně hrnula ze všech stran. I já mám malé děti a vím, co to je být s dětmi doma. Vím, co to je, několikrát zapínat nefungující připojení do školy, aby se spojily s paní učitelkou. A tady vidím jako velice důležité, že nejenom já, ale i řada z vás jste si tím prošli. A víte, že je důležité, abyste měli čas, který můžete trávit nejenom svojí prací, ale také tím, co děláte. Proto Alexi a vy další, kteří jste se podíleli na této zprávě, jsem rád za tu vyváženost a za absolutně jasný message z Evropského parlamentu. Evropský parlament je na straně lidí a na straně toho, aby měli osobní život.

  Agnes Jongerius, namens de S&D-Fractie. – Voorzitter, ik denk dat iedereen dat gevoel wel kent. Kom je na een lange werkdag thuis, sta je net te koken, en dan blijft die telefoon maar trillen. De baas, of je toch nog heel even ...

Voor steeds meer mensen lopen werk en privé steeds meer door elkaar heen. Stress, depressieve gevoelens en burn-outs nemen toe als je altijd maar aan moet staan. Je kan er ziek van worden. Ook als je niet zo zeker bent van je contract, omdat je bijvoorbeeld een tijdelijk contract hebt of omdat er een reorganisatie op je bedrijf is aangekondigd, moet je het recht hebben om te zeggen “nu even niets”.

Voor alle werknemers in Europa pleit ik voor het recht op onbereikbaarheid. Commissie, commissaris, kom zo snel mogelijk met een richtlijn, liever vandaag nog dan morgen. Ik denk dat onze rapporteur en de schaduwrapporteurs een prachtig voorstel op tafel gelegd hebben, dat absoluut de steun van het Parlement verdient.

  Yana Toom, on behalf of the Renew Group. – Mr President, frankly speaking, all the smart things have already been said, and that’s why I thought that I have to share a piece of personal experience.

Like, I believe, many of us, I was raised in a working environment where you had to work 24/7 just to build up your career. In the very beginning, after my country gained independence, I was a single mother of three. It was non—stop. And that was exactly what I wanted to see from my own people whom I was working with.

I have to say that, working on this report I felt ashamed sometimes. I believe that my accredited parliamentary assistants are particularly grateful to the rapporteur and for the fact that we raised this topic. Due to these technical means, we are now used to calling and writing to people at any time and then waiting for them to react. This is not normal.

We all know, theoretically, that we have a Working Time Directive. We know how many hours we are supposed to work and how many hours we are supposed to rest, but do we really act accordingly?

Sometimes not, let’s be honest. I believe that we have to deal with this problem, not only at legislative and European level, but also here in this House and everywhere. I’m very glad that we are on the same page as the Commission and the House. I believe that we are able to solve this problem and to give people the opportunity to work, especially during a pandemic, and to have a proper work-life balance.

  Guido Reil, im Namen der ID-Fraktion. – Herr Präsident, liebe Kolleginnen und Kollegen! Kein Arbeitnehmer muss seinem Arbeitgeber 24 Stunden zur Verfügung stehen. Das ist doch völlig normal. Die Arbeitswelt hat sich in den letzten Jahren völlig verändert. Den Fließbandarbeiter, der acht Stunden am Fließband steht, gibt es faktisch nicht mehr. Wir reden heute über Gleitzeit, wir reden über Vertrauensarbeitszeit, wir reden jetzt ganz, ganz viel über Homeoffice. Und all diese Dinge bringen Flexibilität, Flexibilität, die auch Freiheit bringt – und das ist gut so.

Natürlich brauchen wir auch Regularien. Die zu finden, wird schwierig. Und warum ausgerechnet dieses Parlament sich berufen fühlt, diese Regularien zu finden, erschließt sich mir überhaupt nicht. Denn es ist überhaupt nicht die Aufgabe dieses Parlaments. Dieses Problem muss national gelöst werden, denn die Arbeitsmärkte in der EU sind völlig unterschiedlich, und die Spielregeln, nach denen gespielt wird, sind völlig unterschiedlich. Deswegen muss dieses Problem national von den Sozialpartnern und selbstverständlich von den Tarifpartnern gelöst werden.

  Sara Matthieu, namens de Verts/ALE-Fractie. – Voorzitter, in het weekend met je baas whatsappen of 's avonds nog snel een e-mail beantwoorden, klinkt het bekend in de oren? De grens tussen werk en privé vervaagt steeds meer, maar meer autonomie en flexibiliteit mag niet gelijkstaan aan continu bereikbaar moeten zijn. Mensen zijn geen machines. We moeten onze batterijen kunnen opladen door afstand te nemen van ons werk, want permanent bereikbaar zijn, leidt tot stress en burn-out.

Ik roep de Commissie op om zo snel mogelijk met een wetgevend initiatief te komen, want alle Europese werknemers verdienen het recht om onbereikbaar te zijn. Zeker in tijden van COVID-19 en thuiswerk is dit extra relevant. Maar ook voor werkgevers is dit belangrijk. Zonder gezonde werknemers kan de boel immers niet blijven draaien. Een speciale vermelding nog voor vrouwen: ze nemen vaak meer zorgtaken op zich maar moeten ook steeds bereikbaar blijven voor hun werkgever en daardoor lopen zij meer gezondheidsrisico's en komt hun welzijn extra onder druk.

Collega's, als je woonkamer je kantoor wordt, waar trek jij dan de grens? Laat ons dit samen aanpakken.

  Beata Szydło, w imieniu grupy ECR. – Panie Przewodniczący! Praca online z jednej strony to dobrodziejstwo, bo chroni przed koronawirusem, daje możliwość pracy w tym trudnym czasie, ale z drugiej strony to przekleństwo, ponieważ zaciera się granica pomiędzy życiem prywatnym a zawodowym.

Absolutnie nie może być zgody na to, żeby ludzie nie mieli prawa do prywatności, do prywatnego życia – przecież są przepisy, które powinny przed tym ustrzegać. Jest dyrektywa z 2003 roku, która jasno określa prawo do odpoczynku, pokazuje, jak obowiązują normy czasu pracy, jest prawo krajowe dotyczące czasu pracy, a więc wydaje się, że te rozwiązania, które są w tej chwili proponowane, to kolejna nadregulacja. Może warto przyjrzeć się tym obowiązującym już przepisom i zastanowić się, dlaczego to nie działa, dlaczego pracownicy nie mają szansy na to, żeby ta dyrektywa z 2003 roku ich chroniła, a nie tworzyć kolejne prawo.

  Daniela Rondinelli (NI). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, in un anno i lavoratori a distanza sono passati dal 5 al 30 % e ciò è avvenuto in una condizione di completo vuoto legislativo a livello europeo e nazionale.

È necessario regolamentare questa trasformazione del modo di lavorare attraverso una direttiva europea, che scongiuri la diffusione di nuove forme di sfruttamento, ed evitare che gli Stati procedano in ordine sparso proprio perché il lavoro "ubiquitario" è un fenomeno comune del mercato interno.

È per questo che va evitata l'insorgenza di nuove forme di dumping tra i paesi attraverso una normativa europea che impedisca alle aziende di violare i nuovi diritti fondamentali dei lavoratori che derivano proprio dalla digitalizzazione.

È per questo che il diritto alla disconnessione è una necessità per tutti, a cui la Commissione europea deve rispondere con la massima urgenza e avviare l'iter legislativo da subito, perché le parti sociali non potranno implementare l'accordo sulla digitalizzazione nei prossimi tre anni.

Il Movimento 5 Stelle sostiene nei contenuti questa relazione, che peraltro è stata rafforzata anche grazie ai nostri emendamenti, ma non possiamo accettare che il Parlamento blocchi il dialogo sociale, quando invece bisogna restituire a ogni lavoratore la dignità che merita.

  Dennis Radtke (PPE). – Herr Präsident, Herr Kommissar, liebe Kolleginnen und Kollegen! Um diesen Bericht ist sehr hart gerungen worden, und deswegen möchte ich damit anfangen, mich beim Berichterstatter und bei den Schattenberichterstattern für ihre Arbeit zu bedanken, aber vor allen Dingen auch für ihre Kompromissbereitschaft.

Ich glaube, es ist einfach ein ganz, ganz wichtiges Signal, auch von diesem Parlament aus. Das ist ein Thema, von dem ja auch schon vor Corona Millionen Europäer betroffen waren. Dass wir als Parlament einen Bericht abgeben, der nicht mit riesigen strittigen Mehrheiten entschieden wird, sondern wo sich eine große Mehrheit in diesem Haus dahinter versammeln kann. Ich glaube, das wird der Wichtigkeit dieses Themas absolut gerecht.

Mir ist auch – und das sag ich auch als jemand, der selber viele Jahre bei einer großen Gewerkschaft gearbeitet hat – wichtig, dass wir als Politik nicht den Anspruch erheben: Wir können das hier alles zentral sofort regeln und steuern, wir haben auf diese komplexen Fragen eine lebensnahe Antwort, sondern dass wir jetzt sagen: Jetzt sind nach unserem Verständnis die am Zug, die am nächsten dran sind, und das sind die Sozialpartner. Ihr habt jetzt drei Jahre Zeit, konkret mit Dingen zu kommen und sie uns vorzulegen, und wenn ihr das nicht hinkriegt, dann machen wir es. Aber jetzt seit erstmal ihr am Zug, das halte ich für ein ganz, ganz wichtiges Signal, und es ist auch und Zeichen des Vertrauens in eine dringend notwendige Stärkung der Sozialpartnerschaft.

Von daher ganz herzlichen Dank und ich bitte um Zustimmung für diesen Bericht.

  Marc Angel (S&D). – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, chers collègues, il est important de rappeler que le droit à la déconnexion concerne tous les travailleurs et non pas uniquement ceux qui sont en télétravail. Et si la numérisation présente de nombreux avantages dans la vie d'un salarié, des études démontrent que l'hyperconnexion peut entraîner des effets non désirables sur l'équilibre entre la vie professionnelle et la vie privée ou sur le bien-être au travail.

Il est pour nous inadmissible que de plus en plus de salariés voient leur temps de travail augmenter et ceci sans revenu supplémentaire, ni temps de repos compensatoire. En tant que socialiste, je me réjouis de ce rapport, qui appelle à l'inclusion des partenaires sociaux dans le processus législatif à venir, mais surtout qui fixe les lignes directrices nécessaires à la création d'un tel droit en Europe, via une définition claire du droit à la déconnexion, l'information des travailleurs quant à leur droit à la déconnexion, la fixation de nouvelles conditions de travail pour l'emploi en ligne et la protection des travailleurs quant au risque de représailles en cas d'indisponibilité en dehors des heures de travail.

Yes, European workers need the right to disconnect. Let’s make it happen!

  Gilles Lebreton (ID). – Monsieur le Président, le télétravail est une nouvelle façon de travailler qui intéresse beaucoup de salariés mais il peut être ressenti comme une contrainte insupportable quand il est imposé par une entreprise, que ce soit en période normale ou lors de circonstances exceptionnelles, comme la pandémie de coronavirus.

C’est pourquoi il est utile de reconnaître aux salariés un droit à la déconnexion, c’est-à-dire le droit de bénéficier pleinement de leur temps de repos et de congés, sans être importunés par leur entreprise. C’est ce qu’a fait la loi française du 8 août 2016, cette loi reconnaît ce droit à la déconnexion et renvoie avec sagesse au dialogue social pour en préciser les modalités. Cet exemple français mérite d’inspirer l’ensemble des États membres de l’Union européenne car l’Union ne doit pas se contenter d’être l’Europe du business, elle doit aussi avoir une dimension sociale.

Il faut toutefois éviter de faire peser un carcan administratif déraisonnable sur les entreprises. En outre, je considère que la création de ce nouveau droit qu’est le droit à la déconnexion relève de la compétence des États et non de l’Union.

Pour ces deux raisons, je suis opposé à l’adoption d’une directive sur la question. Faisons confiance aux États.

  Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος (NI). – Κύριε Πρόεδρε, η νέα καπιταλιστική κρίση, που επιτάχυνε η πανδημία, έδωσε την ευκαιρία στις κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ένωση να νομοθετήσουν πάγιες απαιτήσεις της εργοδοσίας, για τη μείωση του κόστους της εργασίας και την εντατικοποίησή της, αυξάνοντας δραστικά την τηλεργασία.

Οι παραβιάσεις της εργοδοσίας είναι συνεχείς μέσω της «σύνδεσης» με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και της εκμετάλλευσης: κάμερες, εφαρμογές καταγραφής, αισθητήρες, δουλειά χωρίς ωράριο, με οδυνηρές συνέπειες στην ψυχική και σωματική υγεία των εργαζομένων. Παραβιάσεις που στηρίζονται στις υπάρχουσες αντεργατικές οδηγίες Ευρωπαϊκής Ένωσης και νόμους κυβερνήσεων που προβλέπουν τη διάλυση του οκτάωρου, την αύξηση του εργάσιμου χρόνου έως και 72 ώρες την εβδομάδα, την εξαμηνιαία διευθέτησή του.

Οι εργαζόμενοι καλούνται να δυναμώσουν την πάλη τους για συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τη μείωση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου και την κατάργηση κάθε μορφής ευέλικτης εργασίας, ενάντια στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας, για διασφάλιση του ελεύθερου χρόνου τους. Να αγωνιστούν ενάντια στους νόμους που διαλύουν το οκτάωρο, τα εργατικά ασφαλιστικά δικαιώματα, όπως η δεκάωρη εργασία που προωθεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, για να εξασφαλιστεί η επιστροφή στους χώρους δουλειάς με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας με ευθύνη εργοδοσίας και κυβέρνησης.

  Στέλιος Κυμπουρόπουλος (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, σύμφωνα με μελέτη του Εurofound, το 27% των ερωτηθέντων που εργάζονται κατ’ οίκον αναφέρουν ότι εργάστηκαν στον ελεύθερο χρόνο τους, ώστε να ανταποκριθούν στις εργασιακές απαιτήσεις. Υπό αυτό το πρίσμα, το δικαίωμα στην αποσύνδεση πρέπει να αποτελεί ένα σημαντικό μέσο της κοινωνικής μας πολιτικής και να προστατευτεί άμεσα· ένα μέσο που θα επιτρέπει στους εργαζομένους να βελτιώσουν την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής και να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της διαρκούς σύνδεσης στην ψυχική και στη σωματική τους υγεία, αλλά και μια ρύθμιση που θα λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις επιπτώσεις σε κατηγορίες του πληθυσμού όπως γυναίκες, νέοι και τα άτομα με ευθύνες φροντίδας, όπως οι οικογένειες με παιδιά και οι μονογονεϊκές οικογένειες, και φυσικά θα λαμβάνει υπόψη τις ειδικές ανάγκες των διαφόρων κλάδων, όσον αφορά το δικαίωμα στην αποσύνδεση, με σεβασμό στην αυτονομία των κοινωνικών εταίρων.

  Gabriele Bischoff (S&D). – Herr Präsident! In der Tat, wir sind keine Roboter. Und deshalb ist dieser Bericht, ist das Recht auf Abschalten eine so wichtige politische Initiative, insbesondere in diesen Pandemiezeiten. Millionen Menschen wurden ins Homeoffice geschickt, und viele erleben dort gerade, wie es ist, dass die Arbeit und Privates miteinander verschwimmen, dass Burn-out, Stress und auch Schuldgefühle die Folge sind. Auch wenn die meisten Beschäftigten hinterher wieder in ihre Büros zurückkehren werden, ist klar: Die Art und Weise, wie wir arbeiten, hat sich verändert.

Umso unverständlicher ist eigentlich der Lobby-Tsunami, der hier auch von einigen Arbeitgeberverbänden entfacht worden ist. Das erinnert an den Streit über die Arbeitszeitrichtlinie. Dabei ist es doch wirklich wichtig, dass Beschäftigte verbindlich befähigt werden, dass sie den Stecker ziehen können und ihre dienstlichen Telefone und Computer außerhalb der Arbeitszeit abschalten können. Deshalb sollte die Kommission sich von diesem Lobbying nicht beeindrucken lassen.

Ich appelliere an alle hier im Haus, den Bericht zu unterstützen. Europas Arbeitnehmerinnen und Arbeitnehmer erwarten zu Recht, dass ihre Gesundheit geschützt wird – time to act!

  Marianne Vind (S&D). – Hr. formand! Under coronapandemien oplever mange et pres for at stå til rådighed i deres fritid. Derfor foreslår vi at beskytte retten til at holde fri, når man har fri, for alle dem, der ikke har en fast arbejdstid. Det er for mig helt altafgørende, at det er de sociale parter, der udarbejder aftalen, og det behøver ikke være svært. Det handler først og fremmest om forventningsafstemning. En aftale på en arbejdsplads for, hvornår og hvordan man bruger mail og telefon. Men ikke en, der er så ufleksibel, at man ikke har lov til at hjælpe til, hvis det hele brænder på.

Dette er et lille stykke af vejen. Der er lang vej endnu, hvis vi skal hjælpe de mange millioner, der rammes af stress. Det bliver derfor altafgørende, at vi får en ambitiøs strategi med hovedfokus på sundhed og sikkerhed på arbejdspladsen. Vi skal have fokus på denne forebyggende indsats, så Europas lønmodtagere oplever, at arbejdsopgaverne passer sammen med arbejdstiden og deres kompetencer, samt at lederne bliver bedre uddannet. Der er ingen tid at spilde. Lad os komme i gang.

  José Gusmão (The Left). – Senhor Presidente, queria agradecer ao relator e aos restantes relatores-sombra o trabalho que fizemos neste relatório. A proposta não ficou, naturalmente, como eu gostaria, ou como qualquer outro relator gostaria, mas conseguimos um bom consenso para introduzir este direito a desligar no Direito Comunitário.

Lamentavelmente, a semana passada surgiu uma alteração escrita pelo PPE, que se opõe a este direito a desligar, basicamente introduzindo um adiamento de três anos para a Comissão Europeia apresentar uma proposta. Um adiamento de três anos, entendamos bem, tem como objetivo que este Parlamento Europeu não aprove esta iniciativa legislativa neste mandato, porque daqui a três anos estaremos a quatro meses das eleições.

Portanto, o PPE encontrou uma forma de matar este relatório, sem o dizer explicitamente, e conseguiu a proeza de pôr o relator socialista a fazer essa proposta e a apelar ao mesmo tempo ao comissário que não a cumpra!

Votaremos contra a alteração n.º 2 e achamos que isto é uma péssima mensagem a enviar às dezenas de milhões de trabalhadores que estão atualmente...

(O Presidente retira a palavra ao orador)

  Nicolas Schmit, membre de la Commission. – Monsieur le Président, chers membres du Parlement, j’ai bien écouté vos interventions et je n’ai entendu personne qui a priori était contre ce droit à la déconnexion. Pourquoi? Parce que c’est simplement du bon sens.

Comme je l’ai dit et comme certains l’ont répété aussi, on ne peut pas exiger d’une personne, aussi performante soit-elle, qu’elle soit disponible en permanence. On peut l’exiger pendant un temps mais si on dépasse ce temps, eh bien il y aura un retour. Le retour, ce sont les maladies professionnelles, le stress, le burn-out. Des maladies souvent de notre temps et des maladies qui ont des incidences terribles pour les personnes, mais qui ont aussi des conséquences financières considérables sur tous nos systèmes de protection sociale.

Permettez-moi juste de faire un bref rappel. Il y a 102 ans, on a adopté, dans un pays membre, pour ne pas le citer la France, une loi sur le temps de travail journalier de huit heures. C’était un énorme acquis, revendiqué partout en Europe, et pas qu’en Europe d’ailleurs, en ce temps-là. Certains ont pensé que c’était la fin de l’économie, la crise, la fin de la productivité. Eh bien la technologie déjà à l’époque a enseigné que ce n’était pas le cas. Et d’ailleurs, la convention numéro 1 de l’OIT, qui a été créée au même moment en 1919, portait exactement sur les 8 heures de travail quotidien.

Je crois qu’aujourd’hui on est dans une autre situation, mais on est aussi dans une révolution technologique, on est dans un bouleversement du monde du travail. Et donc il faut prendre la mesure de ce bouleversement et de ses impacts sur les humains, sur le travail humain.

Ce Parlement, avec d’ailleurs la précédente Commission, a adopté une directive importante sur l’équilibre entre vie professionnelle et vie privée. On ne peut pas d’un côté préconiser cet équilibre et de l’autre côté, ouvrir absolument la porte à tous les excès. D’ailleurs qui, logiquement, raisonnablement, pourrait défendre de tels excès. Oui c’est vrai, il ne peut pas y avoir dans ce domaine une solution qui vaut pour tous les types d’entreprises. C’est pour cela que les partenaires sociaux ont un rôle fondamental à jouer.

Mais je dis en même temps que, si je dois me féliciter qu’un certain nombre d’États membres ont déjà inscrit, comme cela a été rappelé, dans leur législation ce droit à la déconnexion, qui doit être décliné selon les entreprises par les partenaires sociaux, eh bien, en tant qu’Européen j’ai quelques difficultés à accepter que ce droit soit accessible à certains nationaux, à certains travailleurs dans certains pays mais pas à tous les Européens. Ce n’est pas cela le modèle social européen! Et donc le cadre pour pousser vers une reconnaissance de ce droit doit être créé. J’espère que les partenaires sociaux y parviendront.

  Der Präsident. – Die Aussprache ist geschlossen.

Die Abstimmung über die Änderungsanträge findet heute, Mittwoch, 20. Januar 2021, statt.

Die Schlussabstimmung findet am Donnerstag, 21. Januar 2021, statt.

Schriftliche Erklärungen (Artikel 171)

  Tanja Fajon (S&D), pisno. – V času epidemije kar tretjina vseh delavcev v Evropski uniji dela od doma. To ima svoje prednosti, a tudi slabosti.

Prednost je zagotovo manj možnosti za širjenje okužbe s korona virusom, slabost pa občutek, da mora biti delavec vedno na voljo. Delo od doma namreč briše mejo med službenim in prostim časom. Zato se v Evropskem parlamentu (na pobudo poslanca S&D Alexa Agiusa Salibeja) zavzemamo za tako imenovano pravico do odklopa, kar pomeni pravico oziroma možnost, da delavec po delovnem času izklopi telefon in elektronsko pošto, in to brez strahu zaradi negativnih posledic.

V poročilu pozivamo Komisijo, da to pravico uredi za vse delavce v EU. S tem bo močno zmanjšan pritisk in povečana skrb za duševno zdravje zaposlenih, ki se že skoraj celo leto soočajo z nepredvidljivo situacijo in prilagajajo na nov način dela. Ta ukrep bo v olajšanje tudi številnim Slovencem, ki v času epidemije delajo na daljavo.

  Έλενα Κουντουρά (The Left), γραπτώς. – Aπό την έναρξη της πανδημίας, περισσότεροι από το ένα τρίτο των εργαζομένων της ΕΕ εργάζονται πλέον από το σπίτι. Η τηλεργασία, πέρα από τα θετικά που φέρνει – ευελιξία, εξοικονόμηση χρόνου, μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης λόγω μειωμένων μετακινήσεων, προστασία της υγείας των ευπαθών ομάδων –, αποτελεί μείζονα πρόκληση για τις εργασιακές σχέσεις εισάγοντας νέα δεδομένα και θέτοντας νέες υποχρεώσεις μεταξύ εργοδοτών-εργαζομένων, συχνά εις βάρος των τελευταίων. H ολοένα αυξανόμενη τηλεργασία έχει οδηγήσει σε μια επιβαλλόμενη νοοτροπία διαρκούς σύνδεσης και αδιάκοπης λειτουργίας και μπορεί να εντείνει οριζόντια τις αρνητικές επιπτώσεις στα θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων, στις δίκαιες συνθήκες εργασίας και την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής, στη σωματική και ψυχική υγεία και την ασφάλεια και ευεξία κατά την εργασία, αλλά και, δεδομένου του δυσανάλογου αντικτύπου της σε εργαζομένους με ευθύνες φροντίδας που κατά κανόνα είναι γυναίκες, στην ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Φαινόμενα όπως η υπονόμευση των εργασιακών δικαιωμάτων, η καταστρατήγηση του νόμιμου ωραρίου και η παραβίαση του σεβασμού στην ιδιωτική ζωή, επιβάλλεται να ρυθμιστούν για να εξαλειφθούν. Εξαιτίας της έλλειψης ενός ευρωπαϊκού νομοθετικού πλαισίου που να καθορίζει και να ρυθμίζει το δικαίωμα στην αποσύνδεση, ζητούμε απ’ την Επιτροπή να προτείνει άμεσα σχετική νομοθεσία. Η αποσύνδεση από την εργασία πρέπει να αποτελέσει θεμελιώδες δικαίωμα και οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να απενεργοποιούν ψηφιακές συσκευές χωρίς να αντιμετωπίζουν συνέπειες.

  Ádám Kósa (PPE), írásban. – A társadalmi távolságtartás és a kijárási korlátozások idején a munka és a magánélet egyensúlya nagyon fontos, ezért a kijelentkezéshez való jognak olyan jognak kell lennie, amely a munkaszervezés elválaszthatatlan részét képezi az új digitális korban. A Covid19-válság miatt hozott intézkedések megváltoztatták az emberek munkavégzésének módját, bizonyították a digitális megoldások fontosságát. Míg az otthoni munkavégzés nagyon sok munkahely megőrzését jelentette, eközben azonban az otthonról dolgozók 27%-a számolt be arról, hogy szabadidejében munkahelyi feladatok ellátásával foglalkozott. A távmunka terjedése még nagyobb terhet jelentett a fiatalok és a gondozási feladatokat ellátó személyek, például az egyedülálló szülők, a gyermekes családok vagy hozzátartozókat ápoló családok számára. A folyamatos online kapcsolat, kombinálva a munkahelyi feladatok nagy mennyiségével és azzal a növekvő elvárással, hogy a munkavállalók bármikor elérhetők legyenek, negatívan befolyásolhatja a magánélet és a munka közötti egyensúlyt, valamint fizikai és mentális egészségüket és jólétüket, fokozhatja a stresszt és kiégéshez vezethet. A kijelentkezéshez való jog lehetővé teszi a munkavállalók számára, hogy a pihenőidőben vagy a szabadságuk alatt tartózkodjanak a munkával kapcsolatos elektronikus kommunikációtól, telefonhívásoktól, e-mailektől, anélkül, hogy bármilyen hátrányos következménnyel kellene szembenézniük. A munkaidő tiszteletben tartása, előre kiszámítható jellege alapvető fontosságú a munkavállalók és családjuk egészségének és biztonságának biztosításához az Unióban.

  Victor Negrescu (S&D), în scris. – Pentru a adapta drepturile lucrătorilor la schimbările produse de munca la domiciliu, stânga europeană a solicitat și a inițiat un raport al Parlamentului European privind dreptul la deconectare. Raportul se bazează pe impactul TIC asupra condițiilor de muncă cu care se confruntă majoritatea europenilor forțați de criza COVID-19 să treacă la un sistem de telemuncă. Pe lângă aspectele pozitive generate de acest nou sistem, precum protejarea locurilor de muncă în timpul pandemiei sau o mai mare flexibilitate cu privire la gestionarea timpului, a locului și a modului în care este efectuată munca, au apărut însă și noi provocări care prezintă riscuri mai mari pentru lucrători și care presupun o coordonare la nivel supranațional a statelor membre. Conform Eurofound, 27% dintre europenii care au lucrat de acasă spun că au fost nevoiți să lucreze și în timpul liber pentru îndeplinirea sarcinilor profesionale. Astfel, propunerea noastră vizează dreptul acestei categorii de lucrători de a se deconecta și se bazează pe studii recente care ne arată importanța echilibrului dintre viața profesională și cea privată asupra sănătății fizice și mentale a lucrătorilor, protejând în același timp flexibilitatea atât de necesară multor lucrători din ziua de astăzi.