Rapporti verbatim tad-dibattiti

Il-Ħamis, 21 ta' Jannar 2021 - Brussell

7.2. Is-sitwazzjoni tad-drittijiet tal-bniedem fit-Turkija, b'mod partikolari l-każ ta' Selahattin Demirtas u ta' priġunieri oħra minħabba twemmin

  Presidente. – Segue-se o debate sobre sete propostas de resolução sobre a situação dos direitos humanos na Turquia, especialmente o caso de Selahattin Demirtas e de outros prisioneiros de consciência (2021/2506(RSP))*.

_______________

* Ver ata.

  Miguel Urbán Crespo, autor. – Señor presidente, a pesar de las sentencias del Tribunal Europeo de Derechos Humanos, Demirtaş lleva injustamente detenido desde el 2016.

Desde entonces, decenas de políticos y miles de miembros del HDP han sido detenidos o encarcelados. Sus alcaldes —legítimamente elegidos— han sido destituidos y reemplazados por amigos del Gobierno. Y parece que la estrategia es no parar hasta conseguir aplastar al HDP.

Como Demirtaş, hay miles de presos y presas políticas en Turquía, porque a Erdoğan le importan bien poco los derechos humanos o la normativa internacional, y parece que su papel como guardián de las fronteras europeas le otorga carta blanca para hacer lo que quiera.

Por eso, pedimos que se demuestre lo contrario: que se reaccione contundentemente, que Borrell exija una reunión con el ministro de Asuntos Exteriores para exigir la libertad de todos los presos políticos y del señor Demirtaş, que se apruebe un embargo de armas y que se congelen las negociaciones de adhesión hasta que se respeten los derechos humanos en Turquía. En definitiva, que se demuestre que violar los derechos humanos tiene consecuencias.

  Thierry Mariani, auteur. – Monsieur le Président, la Turquie serait soudainement redevenue fréquentable. Nous savions hélas que cela arriverait, tant l’Allemagne de la chancelière Merkel a toujours cédé à la pression d’Erdoğan.

Lundi dernier, c’est le ministre des Affaires étrangères allemand qui se rendait en Turquie. Fin décembre, c’est le même Heiko Maas qui refusait la demande légitime de la Grèce, qui voulait imposer un embargo sur le commerce des armes avec la Turquie. C’est le même qui renvoyait dos à dos Grèce et Turquie dans la montée en tension en Méditerranée à l’été dernier, à l’occasion d’une énième visite à Ankara.

C’est encore Mme Merkel qui recevait les louanges du ministre turc des Affaires étrangères lors de la réunion de l’OTAN en décembre. La présidence de l’Union européenne par Mme Merkel a donc été l’occasion d’une victoire diplomatique de la Turquie d’Erdoğan, et ce n’est pas en prétendant aujourd’hui défendre quelques opposants injustement poursuivis, que nous le ferons oublier.

Pendant ce temps, la Turquie continue de persécuter ses opposants et les minorités religieuses, je pense par exemple au meurtre du couple chrétien Simoni et Hurmuz Diril en janvier 2020. La Turquie ne fait rien pour élucider ce meurtre.

Islamisme politique, persécution des minorités chrétiennes, chantage aux migrations, la Turquie est un danger pour l’Europe. Nous nous abstiendrons sur cette résolution. Elle ne doit pas dissimuler la réalité: la présidence allemande de l’Union nous a fait capituler devant Erdoğan.

  Hermann Tertsch, autor. – Señor presidente, desde aquí vamos todos, todos a recordar la necesidad de la liberación del señor Demirtaş y de todos esos presos políticos que se hacinan en las cárceles turcas. Pero quiero también recordar que todas estas lamentaciones que tenemos sobre Turquía desde hace años —y, desde luego, en la última legislatura estamos continuamente con ellas— no tienen una respuesta real. Jamás hemos pasado de lo que son palabras.

Pasa lo mismo con China. Estamos llorando aquí por el aplastamiento de la oposición en China. O pasa con Venezuela. Estamos con eso y, sin embargo, no vamos avanzando en lo que tiene que ser, en una serie de sanciones que restablezcan la credibilidad de la Unión Europea.

Hemos hablado mucho de Turquía, pero nadie ha planteado —como tiene que hacerse, de una vez por todas— la paralización de las negociaciones de adhesión, la suspensión sine die de ese absurdo que tenemos ahí, con una dictadura que va cayendo cada vez más profundamente en la represión —como pasa con China—; y, sin embargo, hacemos acuerdos, hacemos planes y continuamos con toda la exportación, como si no pasara nada, hasta el lloriqueo siguiente.

  Sergey Lagodinsky, Verfasser. – Herr Präsident, liebe Kolleginnen und Kollegen! Vorgestern hielt ich an dieser Stelle eine Rede über Alexei Nawalny. Ich habe damals schon erwähnt, dass wir viel zu wenig über die Helden der Demokratie und über politische Gefangene reden.

Es ist eigentlich unglaublich für mich und noch vor Kurzem unvorstellbar, dass ich zu diesem Thema über ein Land sprechen muss, mit dem wir eigentlich eine gemeinsame europäische Zukunft aufbauen wollen und wollten. Auch da gibt es politische Gefangene. Und auch über dieses Land müssen wir jetzt genauso reden wie über andere Länder, auch über Russland.

Es ist unglaublich, dass wir eine solche Sitzung zur Türkei abhalten müssen. Aber die Namen sprechen für sich: Selahattin Demirtaș, Figen Yuksekdağ, Osman Kavala, aber auch weniger bekannte Namen wie Cihan Erdal oder eine deutsche Staatsbürgerin, Gönül Örs, und ihre Mutter, die aus dem Land nicht herauskommen und denen auch Gefängnis droht.

Unsere grüne Position und meine persönliche Position ist klar: Die Zukunft der Türkei ist eine europäische Zukunft, und wir brauchen eine Normalisierung unserer Beziehung. Aber diese Normalisierung fängt mit Menschenrechten an, fängt mit Rechtsstaatlichkeit an, fängt auch mit der Normalisierung des völkerrechtlichen Verhaltens an. Bis diese Fortschritte da sind, werden wir mit der Normalisierung nicht vorankommen. Es ist schade, aber das ist die Tatsache.

  Hilde Vautmans, author. – Mr President, Selahattin Demirtas has been detained for over four years, based on unfounded charges and despite two rulings of the European Court of Human Rights calling for his release.

His case for me is just an example of the widespread human rights abuses and the misuse of the judiciary in Turkey. Colleagues, this resolution is yet another sign of our concern with the situation in Turkey, but it’s also a sign of solidarity with those who suffer the repressive measures taken by the Erdoğan regime. You all know that this Parliament will soon deal with the annual report on Turkey and, there too, we will repeat our concerns.

My main message to the Turkish authorities today, ahead of their visit to Brussels later this week, is to remind them of our resolution. I will talk to Mr Erdoğan. Mr Erdoğan, better relations are fully dependent on tangible improvements in the respect of democratic principles, the rule of law and fundamental rights inside your country. If you’re serious about turning a new page in your relations with Europe, you know what to do.

  Nacho Sánchez Amor, autor. – Señor presidente, el HDP fue un partido muy vinculado, en su origen, al movimiento kurdo. Y hoy, sin embargo, es un partido con una amplia base sociológica en otros sectores progresistas de Turquía.

El HDP y el propio Demirtaş han representado la decisión de muchos activistas prokurdos del abandono de la violencia armada y la apuesta por la actuación dentro de las instituciones. Es un proceso que en España conocemos muy bien, porque está en el origen de la victoria democrática sobre el terrorismo de ETA.

Sin embargo, en Turquía este movimiento es acusado continuamente de terrorista. Hemos intentado convencer a nuestros colegas turcos de que mantener al HDP en las instituciones es vital para que la democracia turca pueda sobrevivir como tal. Es un partido que por méritos propios y en contra de todos los elementos —como ha recordado Urbán— tiene ahora un notable apoyo popular.

El caso de Demirtaş es particular, no solo porque sea un líder, no solo porque fue candidato desde la cárcel a presidente del país, también porque el Tribunal Europeo de Derechos Humanos ha dicho varias veces —la última vez, hace pocas semanas— que no existían razones para su detención y su permanencia en prisión y que debía ser inmediatamente liberado.

Estos días, los dirigentes turcos y, seguramente hoy, el ministro turco aquí en Bruselas, quieren demostrarnos que las relaciones con Europa tienen que retomarse, que desean retomar esas reformas democráticas largamente pospuestas.

No queremos más declaraciones. Por favor, no nos manden más cartas de amor. Mándennos hechos, decisiones que demuestren la sinceridad de esa —al parecer— renovada apuesta europea. Cumplan los compromisos que tienen con la legalidad internacional y liberen a Demirtaş, que es un buen ejemplo de la sinceridad de esa apuesta europea.

  Peter van Dalen, Auteur. – Voorzitter, daar staan we weer. Weer een debat over de mensenrechtensituatie in Turkije, weer over de schending van rechten van gewetensgevangenen. Hoe vaak hebben we dit soort debatten al niet gehouden, terwijl talloze journalisten, politici en geestelijke leiders in Turkije achter de tralies zitten?

Wereldwijd zijn er zo’n 270 journalisten gevangen. 47 van hen zitten vast in Turkije en talloze andere zijn al gevlucht. Advocaten die die journalisten willen bijstaan, hebben nauwelijks toegang tot processtukken. Ook gebruikers van sociale media worden regelmatig opgepakt en eenzelfde lot treft Erdoğans politieke tegenstanders, zoals Demirtas. Spirituele leiders in Turkije zijn hun vrijheid niet zeker. Er zijn schijnprocessen tegen kerkleiders en goederen van kloosters worden regelmatig onteigend. Daarnaast papt Erdoğan aan met schurken zoals Hamasleider Hanija. De nieuwe omroep van Hamas, die wordt gefinancierd door Turkije, heeft als doel Erdoğan te promoten in het Midden-Oosten.

Voorzitter, voor mij is het duidelijk: geen woorden, maar daden. Al die resoluties over de situatie in Turkije maken weinig uit. Met al die teksten op papier steekt Erdoğan slechts zijn gouden open haard aan. Het is tijd voor forse sancties tegen het regime in Ankara. Dat betekent mogelijk minder verkoop door Europese bedrijven van producten aan Turkije. Dat is dan jammer. De koopman wint het hier al vaak genoeg. Mensenrechten, en zeker die van gewetensgevangenen, zijn belangrijker dan geld verdienen aan handel met dubieuze landen zoals Turkije.

  Tomislav Sokol, u ime kluba PPE. – Poštovani predsjedavajući, Europska unija okuplja države članice predane europskoj ideji i europskom načinu života, a to uključuje demokraciju i vladavinu prava.

Međutim, političke okolnosti su takve da u neposrednom susjedstvu imamo državu koja nije predana opisanim vrijednostima. Dok bi činjenica da Turska još od 1999. uživa status kandidata za članstvo u Uniji trebala značiti da ona dijeli našu viziju temeljnih vrijednosti, napose vladavine prava, to nažalost nije slučaj. Da je tome tako svjedoči višegodišnja pravosudna farsa vezana uz neosnovano pritvaranje oporbenog vođe Selahattina Demirtaşa koji je lišen slobode još 2016. Europski sud za ljudska prava svojom odlukom iz prosinca nedvojbeno je potvrdio da zatvaranje Demirtaşa nije bilo temeljeno na pravu te naložio njegovo trenutno puštanje na slobodu.

Kolegice i kolege, izražavam ovim putem žaljenje što Turska, kao naš dugogodišnji partner u očuvanju međunarodnog mira, ne poštuje odluke propisano ustanovljenih sudova. Kad tome dodamo sve agresivnije ponašanje u istočnom Mediteranu, sve teži položaj kršćana, progon političkih protivnika i povezanost s Muslimanskim bratstvom, možemo nažalost ustvrditi da Turska ne ide prema naprijed nego sve više i više ide unatrag.

Drugim riječima, vrijeme je da Europska unija konačno razmotri kakav dugoročan oblik suradnje s Turskom želi s obzirom na učestalo kršenje vladavine prava u ovoj državi.

  Kati Piri, on behalf of the S&D Group. – Mr President, 1 500 days – that’s how long Selahattin Demirtaş has now been in jail, ripped away from his wife, Başak, taken away for more than four years from his children, his two daughters, from his family and from his friends. Just to add to the torture, they have put him in a detention facility 1 600 kilometres away from his house. That’s as far as from here to Rome. What is his crime? His crime is to represent the voiceless people, it is to enter politics and to speak out against the authoritarianism of President Erdoğan.

Is that my personal opinion? No. This opinion is shared by the highest authority on human rights in Europe. The European Court of Human Rights Grand Chamber has come to the conclusion that he must be released immediately. What is happening with HDP in Turkey? We have seen their leaders being put in jail, and their Members of Parliament, their mayors and their activists, for four years now.

I understand that the Foreign Minister of Turkey is coming for a visit to Brussels. I urge everyone entering into talks with him to put the case of Selahattin Demirtaş and Osman Kavala at the top of the agenda. It’s useless to continue to talk if there is no action from the Turkish Government side. I believe it’s time to apply pressure, which Erdoğan does understand. Selahattin, Başak – em bi te re ne, we are with you!

  Ramona Strugariu, on behalf of the Renew Group. – Mr President, while we were preparing this resolution on Mr Demirtaş and other prisoners of conscience, a journalist named Melis Alphan was charged with terrorist propaganda and now risks 7.5 years in prison because six years ago she shared on her Instagram account a photo from a public celebration of an event broadcast by the national television during the peace process. In that photo, one could see a Kurdish flag.

This is one of the most absurd attacks on free journalism and on democracy that I have ever witnessed. I wonder for how long we can continue to keep our eyes closed and our pockets open to such blatant injustice, while Erdoğan continues to send people to jail. Millions of people did what Melis did back then. Should they all go to jail, President Erdoğan?

If Turkey claims to be a democracy, then political prisoners should be released, fundamental freedoms should be respected and free journalists should be honoured. Then we can have a dialogue. I stand with you, Melis Alphan, and with Mr Demirtaş and other people who deserve a European life, not a dictatorship.

  Susanna Ceccardi, a nome del gruppo ID. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, anche in questa tornata all'ordine del giorno discutiamo di Turchia e del suo concetto di diritti umani.

Negli ultimi anni l'atteggiamento di Erdoğan nei confronti dell'Europa e degli altri Stati sovrani non è stato affatto meno belligerante ed ostile. Nonostante questo l'Europa e alcuni governi europei, compreso quello italiano, continuano a voler portare avanti le trattative per l'ingresso della Turchia in Europa, come se potessimo sorvolare sull'aggressione del Nagorno, sulla guerra in Siria del nord, sulle trivellazioni al largo di Cipro, sull'oppressione degli oppositori politici, sui discorsi di odio nei confronti dell'Occidente europeo. Hanno trasformato la basilica di Santa Sofia in una moschea, un affronto a un simbolo di tutto il mondo cristiano.

Quanti soldi abbiamo dato e stiamo continuando a dare alla Turchia? Tra sussidi, aiuti e incentivi per bloccare l'immigrazione, dal 2002 ad oggi la Turchia ha incassato più di 15 miliardi di euro nonostante la sua svolta islamista.

Smettiamo di finanziare e armare un nemico dell'Occidente che si fa beffe di noi. Interrompiamo immediatamente le trattative per l'ingresso della Turchia in Europa e spendiamo quei soldi per la nostra gente, per le nostre imprese e per le nostre infrastrutture.

Certi dittatori non capiscono la lingua della diplomazia, quella delle nostre risoluzioni per i diritti umani. Hanno solo brama di espandere il loro potere, anche a danno degli altri popoli. Per quanto ci riguarda, la Turchia non è mai stata, non è e non sarà mai Europa.

  François Alfonsi, au nom du groupe Verts/ALE. – Monsieur le Président, la situation politique en Turquie donne des signes chaque jour plus inquiétants.

Toute l’opposition démocratique y est menacée de ne plus pouvoir se présenter à une élection car ceux qui les remportent sont sous la menace d’une inculpation pour complicité de terrorisme, puis détenus de longues années, comme M. Selahattin Demirtas, brillant candidat du parti kurde HDP à la présidentielle de 2015, puis emprisonné en 2016 alors qu’il avait été réélu député et toujours en prison depuis cinq ans. Face à de tels scandales démocratiques, le premier devoir de l’Union européenne est de s’assurer qu’elle n’en porte aucune responsabilité.

Aussi, le temps est-il venu de s’interroger sur la pertinence de l’inscription du PKK sur la liste des organisations terroristes, alors qu’on ne peut lui reprocher aucun acte de cette nature depuis fort longtemps. Il s’agit bien d’une organisation armée engagée dans un conflit territorial, il n’est pas pour autant justifié de la classifier comme terroriste, sauf à remonter plusieurs décennies en arrière. Cela a d’ailleurs été acté par une décision de justice rendue en Belgique en 2020.

En retirant cette couverture politique à la répression de M. Erdoğan, l’Europe donnerait ainsi un signal positif à toute l’opposition démocratique en Turquie.

  Ангел Джамбазки, от името на групата ECR. – Г-н Председател, колеги, като Ви слуша човек, ще си каже, че в тази зала е пълно с борци за човешки права, с хора, които смело се опълчват на диктатурите, и хора, които нямат никакъв страх да кажат в очите на диктатора Ердоган, че е диктатор. Уви, уважаеми колеги, това изобщо не е вярно. Седем години Ви повтарям от тази зала и от онази в Страсбург, че Ердоган е диктатор, че нарушава човешките права, че хвърля журналисти в затвора, че води незаконни войни навсякъде, и 7 години по-голямата част от Вас се правят, че не виждат и не чуват, какво се случва. И когато искаме от Вас истински действия по тази тема, чуваме отговора, че Ердоган и Турция били стратегически партньор.

Е как едновременно, колеги, Ердоган Ви е стратегически партньор и го критикувате тук за нарушаване на човешките права. Едно от двете е вярно, не могат да бъдат верни и двете. Затова това, което трябва да се направи, е да се прекратят празните приказки тук и да се вземат истински действия. Това означава санкции, означава прекратяване на преговорите за членство, защото Турция не е европейска държава, както знаем, означава най-сетне да се види истината и да се действа. Другото, пак казвам, са празни приказки.

  Özlem Demirel, im Namen der Fraktion The Left. – Herr Präsident! „Wir sind keine Häftlinge, wir sind Geiseln! Ziel ist es, den Oppositionsblock zu zerschlagen, zu verhindern, dass wir zusammenkommen. Die AKP kämpft vehement um ihr Überleben. Bei den nächsten Wahlen werden die HDP und andere Oppositionsparteien den AKP-MHP-Block in den Müllhaufen der Geschichte schicken! Wir werden die Demokratie aufbauen“, so Selahattin Demirtaș im Herbst 2020 aus dem Gefängnis.

Ja, Demirtaș und unzählige andere sind Geiseln. Sie sollen mundtot gemacht werden. In der Türkei geht es um die Frage: Demokratie oder Autokratie? Derzeit finden unzählige Treffen zwischen Vertretern der EU und der Türkei statt. Selbstverständlich braucht es in internationalen Beziehungen den Dialog. Doch es braucht auch Transparenz. Deshalb frage ich: Was hat Heiko Maas besprochen? Was konkret verhandelt heute Herr Borrell mit Herrn Çavuşoğlu? Werden weiterhin geopolitische und ökonomische Interessen die EU-Türkei-Beziehungen bestimmen, oder nimmt die EU endlich eine klare Position an der Seite von Demokratie und Menschenrechten ein? Selahattin Demirtaș, Gültan Kışanak, Osman Kavala und viele, viele andere politische Gefangene müssen endlich freigelassen werden!

  Fabio Massimo Castaldo (NI). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, signora Commissaria, per l'ennesima volta siamo qui a parlare della Turchia.

Dal fallito colpo di Stato del 2016 le purghe del governo di Ankara non hanno conosciuto alcuna battuta d'arresto. Erdoğan continua a usare l'evento come giustificazione per colpire tutti i suoi critici, per bloccare e detenere i suoi avversari e per consolidare il suo governo. Da quattro anni il governo turco arresta, anzi sequestra, persone affiliate ai gruppi di opposizione e alla società civile, in particolare i membri del Partito democratico del popolo, senza soluzione di continuità. Ora, con la pandemia di COVID-19, ha avuto anche l'ennesimo pretesto per rafforzare il dominio autoritario, approvando nuove leggi restrittive per limitare il dissenso.

Quello di Selahattin Demirtas, in carcere ingiustamente da quattro anni in spregio delle sentenze della Corte di giustizia europea, così come quelli degli altri coraggiosi deputati dell'HDP e dei sindaci democraticamente eletti sono tutti casi emblematici, che dimostrano ulteriormente non solo la sordità della Turchia agli appelli internazionali e l'attitudine provocatoria del suo presidente, ma anche lo sprezzo, anzi il disprezzo, per lo Stato di diritto e le istituzioni internazionali.

Onorevoli colleghi, l'UE è stata finora sin troppo indulgente nel tentare la via di un dialogo, di fatto unilaterale, con la Turchia. Urge un sussulto di dignità del mondo libero, urge capire che le parole ormai non bastano più. Abbiamo a disposizione un nuovo strumento sanzionatorio efficace e mirato, il cosiddetto Magnitsky Act: se non saremo pronti a usarlo, se continueremo a usare doppi standard e a farci ricattare sulla questione migratoria, non perderemo solo la credibilità, ma sarà anche la nostra dignità a svanire per sempre.

  Στέλιος Κυμπουρόπουλος (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, η Τουρκία και το καθεστώς του Erdogan μας απασχολεί για ακόμα μία φορά. Ο Selahattin Demirtas παραμένει φυλακισμένος από τις 4 Νοεμβρίου 2016 σε φυλακές υψίστης ασφαλείας στην Αδριανούπολη, χωρίς να έχει διαπράξει κάποιο αδίκημα. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρόεδρος Erdogan φυλακίζει ανθρώπους που δεν συμφωνούν με τις απόψεις του ή πιστεύει ότι τον απειλούν. Συνολικά έχει απολύσει 150.000 ανθρώπους και έχει φυλακίσει 80.000 ως δήθεν συμμέτοχους στο πραξικόπημα του 2016 και υποστηρικτές του Gulen. Στην Τουρκία, το κράτος δικαίου και η διάκριση μεταξύ των εξουσιών έχει καταλυθεί εδώ και χρόνια και τα δικαιώματα των Τούρκων πολιτών καταπατούνται.

Δεν μπορεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να ζητάει από την Πολωνία, τη Βουλγαρία και την Ουγγαρία να ενισχύσουν το κράτος δικαίου και την ίδια ώρα να επιτρέπει στην υπό ένταξη Τουρκία να διολισθήσει σε δικτατορικές πρακτικές. Μέχρι πότε, ως Ευρώπη, θα το ανεχόμαστε και θα συνηγορούμε δια της σιωπής μας σε ένα αυταρχικό καθεστώς; Η φωνή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι δυνατή και ένα σαφές μήνυμα προς τον πρόεδρο Erdogan.

  Evin Incir (S&D). – Mr President, the case of Selahattin Demirtaş is a story about a father, a human rights lawyer and a well—respected politician, but it is also a story about people, the Kurdish people and many other people in Turkey under oppression by different governments, and currently the national conservative AKP government. Thanks to the European Court of Human Rights many have got restoration, some through economic compensation, others through freedom from imprisonment. The case of Selahattin Demirtaş is the story of a person, but also of a people.

That the Turkish Government refuses to respect the 22 December 2020 ruling of the Grand Chamber of the European Court of Human Rights is unacceptable. Commissioner Dalli, the Turkish Minister of Foreign Affairs is here these days. Will you and the High Commissioner receive my challenge to raise the issue of immediately releasing Mr Demirtaş and all other political prisoners. And will you also accept my challenge to put this on the table at the next meeting of the Council of Europe’s Committee of Ministers?

Finally, I just want to quote my colleague Nacho Sánchez Amor: ‘That’s enough with the love letters.’ It is time for action. It is time for democracy.’

  Barry Andrews (Renew). – Mr President, I visited a pediatric hospital in Gaziantep in southern Turkey, and in the incubators were many tiny Syrian babies. I was amazed at how little social unrest flowed from the impact on public health services in that area, despite the large Syrian displaced population.

When we criticise the Turkish Government, and we should, we should also remember the incredible welcome and, ultimately, vindication of human rights provided by the Turkish people to their Arabic-speaking neighbours in the decade since the Syrian uprising. I wonder if that welcome would be provided in every EU country. I know that in my own country, there are instances where reception centres for asylum seekers were burned down mysteriously before refuge could be provided to anybody seeking protection and fleeing a well-founded fear of persecution.

I have no illusions about the Turkish Government. I will continue to campaign for İlhan Sami Çomak. He has been in jail since 1994. His case was found unsafe by the European Court of Human Rights in 2007 and he’s still in jail in 2021. It’s an outrage. But if we are to keep alive the dream of a common European future, we have to draw distinctions between the Turkish Government on the one hand, and the Turkish people on the other hand.

  Bernhard Zimniok (ID). – Herr Präsident! Wieder und wieder ist Erdoğan Thema hier im Parlament. Heute prangern wir erneut die eklatanten Missachtungen von Grund- und Menschenrechten in der Türkei an, klagen den türkischen Despoten an. Zu oft haben wir das bereits getan und nichts ist passiert.

Aber warum in die Ferne schweifen, das Schlechte liegt doch so nah! Auch in Deutschland gibt es erhebliche Demokratiedefizite. Auf der einen Seite wird da die Unterdrückung der kurdischen HDP und anderer angeprangert, und auf der anderen Seite wird mit Propaganda, der Instrumentalisierung des Verfassungsschutzes und den zwangsfinanzierten öffentlich-rechtlichen Medien gegen die AfD – die einzige Oppositionspartei in Deutschland – vorgegangen. Das Ziel: Die Ausgrenzung und letztendlich die Vernichtung eines lästigen Gegners im politischen Spiel.

Und genauso wird die ID-Fraktion hier im Europäischen Parlament behandelt. Haben wir einen Vize- Präsidenten, einen Ausschussvorsitzenden, welche uns laut Geschäftsordnung zustehen? Nein. Zu Beginn der Legislaturperiode haben alle Fraktionen hier in diesem Hause stolz den cordon sanitaire verkündet, statt sich der politischen Auseinandersetzung zu stellen. Und warum? Weil wir dem europäischen Bürger dienen und nicht auf Basis einer verwirrten Ideologie dem Rest der Welt.

Ich will Erdoğan nicht verteidigen. Nichts läge mir ferner, wie meine zahlreichen Reden hier zu diesem Thema belegen. Aber was hier in diesem Hause betrieben wird, ist pure Scheinheiligkeit, eine offen gezeigte Doppelmoral. Deshalb, liebe Kollegen, bevor Ihr Demokratiedefizite weltweit beheben wollt, fangt einmal hier an!

  Ryszard Czarnecki (ECR). – Panie Przewodniczący! Dobrze, że rozmawiamy o Turcji, bo to bardzo ważny kraj, bardzo ważny partner Unii Europejskiej, też niesłychanie istotny członek NATO, który w swoim regionie na pewno stabilizuje sytuację w kontekście tego, co dzieje się chociażby w Iraku czy Syrii. Dziesięć dni temu na spotkaniu z ambasadorami krajów członkowskich Unii minister spraw zagranicznych Turcji zapowiedział, nazwijmy to, pewną liberalizację i stwierdził, że przez ostatnie parę lat walczono w Turcji z terroryzmem, ale teraz czas skupić się na sprawach gospodarczych. Jakie to będzie miało konsekwencje? Zobaczymy. Myślę, że jest to krok w dobrym kierunku.

Myślę, że trzeba z Turcją rozmawiać, trzeba przedstawiać nasze argumenty, trzeba szukać tego, co łączy, i oczywiście upominać się o te sprawy, które tego wymagają. Myślę, że trzeba przede wszystkim dialogu.

  Isabel Wiseler-Lima (PPE). – Monsieur le Président, la Turquie a un statut de pays candidat à l’adhésion à l’Union européenne.

Avec ce statut, la Turquie a pris l’engagement de respecter la liberté, la démocratie, l’état de droit, les droits de l’homme, le pluralisme, la justice, ainsi que de se mettre en mesure d’appliquer le droit européen. Le rappel est nécessaire puisque les autorités turques ne suivent même pas les jugements de la Cour européenne des droits de l’homme auxquels elles sont soumises.

Un jugement de 2018 de cette Cour, confirmé en décembre 2020, oblige les autorités turques à la libération immédiate de Selahattin Demirtas. La Cour a jugé que la détention de M. Demirtas avait des motivations politiques et exprimé ses craintes quant à des interférences gouvernementales dans les affaires judiciaires.

Si le président Erdoğan veut donc donner un début de crédibilité à ses engagements récents de procéder aux réformes nécessaires pour relancer le processus d’adhésion de la Turquie à l’Union européenne, il pourrait commencer par mettre en œuvre les décisions de la Cour européenne des droits de l’homme et faire libérer M. Demirtas. Un geste minimal qui devra être suivi de beaucoup d’autres pour que nous puissions commencer à croire à des promesses jusqu’ici jamais tenues.

  Νίκος Ανδρουλάκης (S&D). – Κύριε Πρόεδρε, ο Selahattin Demirtas είναι όμηρος του Erdogan. Βρίσκεται εδώ και 4 χρόνια στη φυλακή χωρίς δίκη. Η σύλληψή του είναι το τίμημα του αγώνα για ειρηνική επίλυση του κουρδικού ζητήματος, είναι το τίμημα για μια δημοκρατική Τουρκία που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μαζί του διώκονται και άλλοι βουλευτές, εκλεγμένοι δήμαρχοι και στελέχη του HDP· γιατί το HDP δεν είναι μόνο ένα φιλοκουρδικό κόμμα αλλά μια παράταξη που συσπειρώνει γύρω της ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις, που δεν ανέχονται τον αυταρχισμό του σημερινού προέδρου της Τουρκίας. Για αυτό, ο Erdogan τους χτυπά ανελέητα. «Ξέρω τι με περιμένει, αλλά δεν μπορώ να μην επιστρέψω στο πλευρό του λαού μου», είχε πει στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων την τελευταία φορά που επισκέφθηκε τις Βρυξέλλες πριν από τη σύλληψή του ο Demirtas. Τώρα είναι η δική μας σειρά να σταθούμε στο δικό του πλευρό, όχι με λόγια, αλλά με πράξεις· για αυτό θα κριθείτε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Μαρτίου. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έδειξε το δρόμο που οφείλουμε να ακολουθήσουμε.

  Anna Bonfrisco (ID). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, signor Alto rappresentante e signora Commissaria, io trovo ironico che il presidente Erdoğan ci inviti a fare la scelta ontologica di ammettere la Turchia nell'Unione europea. È ironico politicamente, ma tragico e doloroso per le sue vittime, i suoi cittadini, i suoi legittimi oppositori politici, che in una democrazia hanno il diritto e lo spazio pubblico di esprimersi liberamente.

La Turchia di oggi è una sfida strategica per l'Europa perché il modello di filosofia politica e di Islam politico proposto non è democratico, non è tollerante, non è aperto al dialogo e non promuove i diritti inalienabili. Il modello politico di Stato turco che lui ci offre è quindi antieuropeo ed è grottesco che ci chieda di porre fine a quella che lui chiama la "retorica contro la Turchia". Non è retorica, è la voce della dignità umana calpestata, oggi è la voce di Selahattin Demirtas.

  Andreas Schieder (S&D). – Herr Präsident, Frau Kommissarin! Wir fordern die sofortige und unverzügliche Freilassung von Selahattin Demirtaș, von Figen Yüksekdağ sowie von vielen anderen Inhaftierten der Opposition: Abgeordnete, Bürgermeister, Journalistinnen und Journalisten, Mitglieder der oppositionellen HDP und anderer Parteien.

Am 4. November 2016 wurde Demirtaș mit acht anderen Mitgliedern des Parlaments in der Türkei, mit acht anderen Abgeordneten, verhaftet. Seit vier Jahren sitzt der ehemalige Abgeordnete und Präsidentschaftskandidat unschuldig in türkischen Gefängnissen. Der Europäische Gerichtshof für Menschenrechte hat mehrfach festgestellt, dass die Verhaftung menschenrechtswidrig war und dass Demirtaș und die anderen unverzüglich freizulassen sind.

Immer wieder werden Abgeordnete, auch der oppositionellen CHP wie zum Beispiel Kaftancıoğlu und andere, immer wieder werden Journalistinnen und Journalisten verhaftet und unrechtmäßig verurteilt. Menschenrechte sind in der Türkei unter Druck. Daher fordern wir die Freilassung und dass die Türkei endlich Menschenrechtsstandards und den Europäischen Gerichtshof für Menschenrechte anerkennt.

  Helena Dalli, Member of the Commission. – Mr President, the European Union has repeatedly conveyed its serious concerns about the continued negative developments regarding the human rights situation in Turkey, along with specific recommendations in the Commission’s annual report on Turkey to urgently, and credibly, address all relevant shortcomings.

Meanwhile, the European Court of Human Rights issued decisions confirming our concerns and calling for immediate action. It concluded that Mr Demirtas’s extended detention violated the European Convention on Human Rights, including its Article 18. Moreover, the Turkish Constitutional Court stated that his right to freedom and security was violated during his trial and on remand beyond a reasonable period. What more can I say?

Also, this House knows very well the situation of human rights defender, Osman Kavala, who has been held in pre—trial detention since November 2017, as well as the tragic case of Ebru Timtik. Moreover, decisions and actions taken by the Turkish authorities against mayors from opposition parties remain deeply concerning. Hundreds of local politicians, elected office holders and thousands of members of the People’s Democratic Party have been detained on terrorism-related charges, since the local elections in March 2019. Investigations were launched against others. Some even considered banning the HDP, which would clearly send a further very worrying signal.

We have always acknowledged that the Turkish Government has a legitimate right to fight terrorism. But it is also responsible for ensuring compliance with the rule of law, human rights and fundamental freedoms, which are enshrined in Turkey’s Constitution and its international commitments. Concerns for the freedom of assembly in Turkey have also risen recently due to an amended regulation, which gives the Turkish police and intelligence access to military weaponry. We also cannot underestimate the threat that the recent law on preventing financing of proliferation of weapons of mass destruction presents to Turkish civil society, which already operates in a hostile environment.

The EU will continue to closely monitor the situation on the ground and to support Turkish civil society and human rights activists who face continuous pressure. We have made clear in our statements, most recently on 30 December, that, as a candidate country and long-standing member of the Council of Europe, Turkey urgently needs to make concrete and sustained progress in this and the respect of fundamental rights, which are a cornerstone of EU—Turkey relations. Progress on the cases of Mrs Demirtas and Kavala and other human rights cases is of the essence.

  Presidente. – O debate está encerrado. A votação realizar-se-á a seguir aos debates.

Oświadczenia pisemne (art. 171)

  Κώστας Μαυρίδης (S&D), γραπτώς. – Η Τουρκία είναι σήμερα μια τεράστια φυλακή με ομήρους εκατομμύρια ανθρώπους που διαφωνούν πολιτικά με το νεο-οθωμανικό καθεστώς, ανάμεσά τους ο πολιτικός ηγέτης Ντεμιρτάς. Yπό το καθεστώς Ερντογάν, υπήρξαν 27 493 θύματα βασανιστηρίων και άλλοι 86 έχασαν τη ζωή τους. Το μεγαλύτερο κυβερνητικό έργο των τελευταίων χρόνων είναι η οικοδόμηση φυλακών 300 εκατομμυρίων ευρώ. Ο πρόεδρος της αρμόδιας επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης περιέγραψε την Τουρκία ως ένα αυταρχικό-δικτατορικό καθεστώς, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει ανεξάρτητη δικαστική εξουσία, αλλά πρόκειται για κυβερνητικό εργαλείο στις αυταρχικές της πολιτικές. Επιπρόσθετα, είμαστε μάρτυρες της τουρκικής επεκτατικότητας στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Λιβύη, στη Συρία, στο Ιράκ και στον Καύκασο.

Αν τα πιο πάνω αφορούσαν μια άλλη χώρα, θα είχαν ήδη επιβληθεί αυστηρές κυρώσεις (εμπόριο, αμυντικός τομέας κ.ά.) αλλά για την Τουρκία συγκεκριμένες κυβερνήσεις κρατών μελών τις εμποδίζουν. Ιδιαίτερα η Γερμανία προχωρά στην πώληση υπερσύγχρονων υποβρυχίων στην Τουρκία, για να χρησιμοποιηθούν ενάντια στα ευρωπαϊκά συμφέροντα και σε κράτη μέλη στην Ανατολική Μεσόγειο. Απευθύνομαι στους νουνεχείς, που αντιλαμβάνονται τους κινδύνους για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Η επιβολή αυστηρών κυρώσεων αποτελεί μονόδρομο για έμπρακτη συμμόρφωση της Τουρκίας στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τερματισμό της καταπίεσης και της φυλάκισης των πολιτικά διαφωνούντων.

Στο πρόσωπο του Ντεμιρτάς, τιμάμε τη συνείδηση της ανθρωπότητας που αγωνίζεται για ελευθερία, δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Γι’ αυτό και τον πρότεινα για το βραβείο Ζαχάρωφ.