Posėdžio stenograma

Antradienis, 2021 m. vasario 9 d. - Briuselis

3. Ekonomikos gaivinimo ir atsparumo didinimo priemonės nustatymas (diskusijos)

  President. – The next item is the debate on the report by Eider Gardiazabal Rubial, Siegfried Mureşan and Dragoș Pîslaru, on behalf of the Committee on Budgets and the Committee on Economic and Monetary Affairs, on establishing a Recovery and Resilience Facility (COM(2020)0408 – C9-0150/2020 – 2020/0104(COD)) (A9—0214/2020).

I should like to remind Members that for all the debates there will be no catch—the—eye procedure and no blue cards will be accepted. Furthermore, as during the last part—sessions, remote interventions from Parliament’s liaison offices in the Member States are foreseen.

  Siegfried Mureşan, rapporteur. – Madam President, good morning on what I believe will be a very good day for the European Parliament today. Today, we are giving our final vote, our approval, to the EUR 672.5 billion European Recovery and Resilience Facility. This means that money will be coming, support will be coming, for people, for enterprises, for regions all over Europe affected by the coronavirus and by the consequences of this pandemic. Our message is clear: help is coming, support from the European Union is coming to those affected.

This support, this money, is money to overcome this crisis, but it is also money to make us stronger in the face of the next crisis. It is money for recovery and for resilience, to make us more resilient to better face the next challenges in the future. Never, ever, again in the future, people and enterprises should be affected by crisis as they have been until now. It’s money to modernise our economies, to make them cleaner and greener, to make them more digital, more innovative, more modern. This is why how we are going to use this money is very important.

Parliament proposes that the money goes in six directions. Firstly, greening. Second, digital. Thirdly, economic cohesion: money for the private sector, for small and medium-sized enterprises, for industry, money for infrastructure projects. This is the third pillar. The fourth pillar is social cohesion: money for the people affected, different social categories affected by this pandemic, including children, including elderly people.

Fifth, institutional resilience: we are going to strengthen the institutions in Member States about which we learnt during this crisis that they have to modernise, increase their capacities. And here I would like to be very clear – countries can use this support to build or modernise existing hospitals, to build new hospitals or modernise and enlarge existing hospitals. And the sixth pillar is money for youth.

We, as the European Parliament, have negotiated intensely in the last months and we believe that through Parliament, the European Recovery and Resilience Facility has been made better. What have we achieved? Firstly, we have managed to offer and agree on an increase in pre-financing. That means that once a national plan of one country is approved at European level, the pre-financing, the support that it will receive, will be bigger – 13%, thanks to the involvement of Parliament, compared to the 10% initially proposed. This means that the recovery will be quicker and more decisive. We will be able to create more jobs more quickly due to the increase in this pre-financing.

Then the structure with the six pillars, which I just described, is also a proposal and an achievement of the European Parliament. We are setting up clear rules for spending the money, but within these rules we are also leaving flexibility for Member States to decide where they use the money. We say 37% of the amount at European level should go into greening and 20% into digital. But we do not impose other specific proportions for different directions because the needs of different Member States are different. Malta is different from Finland, Portugal is different from Ireland, Luxembourg or Romania, and countries should be able to decide, within the European rules, to use the money where they need it.

We, as the European Parliament, have also imposed that Member States make a self-assessment with regard to safeguarding the cybersecurity of the European Union while accessing money from this Recovery and Resilience Facility. In clear words, the money should be used in a way in which the cybersecurity of the Union as a whole and of individual Member States should not be affected. For example, money should not be used for investment in 5G networks by hostile companies from countries outside of the European Union against our will. The money is not for ordinary budgetary expenditure to finance deficits. The money is for investment and reforms, and reforms are a key concept to make our economy stronger for the future, and this is something which Parliament will insist on very much.

We, as the European Parliament, have also achieved that there will be democratic control for all of the money spent, democratic control and legitimacy through the involvement of the European Parliament. Parliament will be involved in all of the future phases. We will supervise, we will scrutinise to make sure that money is being spent according to the rules. And we have also achieved, together with the Commission and with our colleagues in the Council, that the European Recovery and Resilience Facility will be revised after two years. We are going to look at it. We are going to have a review, evaluating how things go and see if something needs to be further improved or adjusted.

Today we are going to vote in favour of this Facility, I believe, by a very large majority. I would like to thank my co-rapporteurs, Eider Gardiazabal Rubial from the Socialist Group and Dragoș Pîslaru from the Renew Group, for the excellent cooperation which we had throughout this process, and I would also like to thank the shadow rapporteurs of all of the other political groups. This Facility was adopted by a large majority in the joint meeting of the Committee on Economic and Monetary Affairs (ECON) and the Committee on Budgets (BUDG), and I believe a large majority of Members will also support it today. This is thanks to the excellent cooperation which we had throughout the groups.

To conclude, the experience of the last year shows us that none of us, no country alone, can overcome this pandemic; only the joint response of all of us, based on solidarity, will help us. This is a day of success for the European Parliament. It’s a good day for Europe. Thank you very much for your support.

  Eider Gardiazabal Rubial, ponente. – Señora presidenta, señor vicepresidente Dombrovskis, señora secretaria de Estado Zacarias, con este debate y la posterior votación afrontamos el último paso para la entrada en vigor del tan esperado y tan necesario plan de recuperación y resiliencia.

Y lo primero que me gustaría destacar es el acierto de la Unión Europea al afrontar la crisis económica derivada de la pandemia con un plan de inversiones de casi 700 000 millones de euros, una respuesta absolutamente diferente a la que se dio en la crisis de 2008, donde austeridad y recortes fueron los grandes titulares. Este plan es la respuesta correcta, esto es lo que esperan los ciudadanos de la Unión Europea: protección, apoyo, ayudas… porque el impacto en sus vidas está siendo durísimo. Y este Parlamento lo tuvo muy claro desde el principio y, ya en mayo, aprobamos una Resolución reclamando una respuesta económica contundente. El largo e histórico Consejo de julio sentó las bases para que este plan de recuperación viera la luz, y durante el segundo semestre hemos estado trabajando para definir, junto con la Presidencia alemana y la Comisión, los ejes de este plan de inversiones.

Este plan supone una doble respuesta: por un lado, la recuperación a corto plazo, con una inyección de dinero que va a frenar la caída del PIB en nuestros países y que va a reactivar las inversiones, y cuyo efecto se va a notar en el sector productivo y en los hogares, y, por otro lado, la transformación, la resiliencia, porque no solo se trata de parar el golpe económico, sino de aprovechar esas inversiones y reformas para realizar transformaciones sin precedentes. Llevamos años hablando de sostenibilidad, de digitalización, de modernizar la educación, de administraciones públicas eficientes, pero la falta de financiación ha convertido, hasta ahora, esas ideas en utopías. Hasta ahora, porque este plan va a permitir avanzar en estos ámbitos en unos pocos años lo que en otras circunstancias habríamos tardado décadas.

Las bases sobre las que discutió el Consejo Europeo de julio eran buenas: un plan de una gran envergadura, 670 000 millones de euros; un plan de movilización rápida, para que su impacto sea inmediato, y un plan centrado en la transición ecológica y digital; pero para el Parlamento esto no era suficiente, y creímos que el plan tenía muchas posibilidades de mejora. Por eso propusimos y acordamos con la Presidencia alemana varios puntos.

Primero, ampliar los objetivos hasta seis. Así alineábamos el plan con las estrategias y prioridades de la Unión Europea: el Acuerdo de París, los Objetivos de Desarrollo Sostenible, el pilar europeo de derechos sociales… Los objetivos del plan son: lucha contra el cambio climático; digitalización; cohesión social y territorial; pilar económico de apoyo a la industria y las pymes; salud y resiliencia institucional para aumentar la capacidad de respuesta y la preparación ante las crisis, y el último pilar enfocado a la juventud y a la infancia, con objetivos como educación, formación o inserción en el mercado laboral.

En la lucha contra el cambio climático hemos querido ser más ambiciosos y para ello hemos modificado tres aspectos. Por un lado, hemos aumentado al 37 % el gasto. También hemos incluido el principio de «no causar un perjuicio significativo», de tal manera que ninguna inversión o reforma financiada con este plan podrá dañar el medio ambiente. Y, por último, hemos establecido una nueva metodología para contabilizar ese gasto verde, para asegurarnos de que ese gasto es real y no una cifra vacía de contenido.

En el ámbito digital hemos especificado que, al menos, se tiene que gastar un 20 %.

Y en el ámbito social, además de añadirlo como una de las prioridades del fondo, hemos querido que sea un aspecto transversal y por ello hemos apostado por que las reformas e inversiones contribuyan a la lucha contra la pobreza, a la creación de puestos de trabajo estables y de calidad, y a la integración de grupos desfavorecidos o a la mejora de los sistemas de protección social.

La crisis de 2008 puso de manifiesto que tomar decisiones basándose en la deuda y el déficit, sin tener en cuenta el impacto social, fue una muy mala estrategia y no queremos que esto se vuelva a repetir. Y en este sentido, la macrocondicionalidad acordada tendrá que tener en cuenta esas circunstancias económicas y sociales del Estado miembro de que se trate, en particular, el nivel de desempleo y el nivel de pobreza o de exclusión social en ese Estado miembro, así como el efecto que una posible suspensión causaría en la economía.

El coronavirus ha provocado una crisis sin precedentes, una crisis sanitaria sin precedentes, y ha puesto a prueba nuestros sistemas de salud. La falta de recursos materiales y humanos se ha podido paliar gracias al compromiso ilimitado de nuestros sanitarios y sanitarias, pero esto no es ni justo ni sostenible, así que este plan, como no podía ser de otra manera, servirá también para mejorar la accesibilidad y la capacidad de nuestros sistemas sanitarios y para prepararlos ante futuras crisis.

Esta crisis, como todas, también ha golpeado especialmente a las mujeres, y no podíamos aceptar un plan que no tuviera en cuenta esta situación. En presupuestos de género y en metodología para medir el impacto de las inversiones y reformas con perspectivas de género, estamos todavía en el siglo xix, y esto es una tarea pendiente que no podemos retrasar más. Eso sí que es buena gestión financiera, medir el impacto de las medidas, no solo desde un punto de vista económico o social, sino también con perspectiva de género, así que seguiremos muy de cerca la manera de abordarlo en los diferentes planes nacionales.

Hemos trabajado mucho: hemos incluido también la importancia de que los planes nacionales se diseñen con agentes, hemos conseguido aumentar la prefinanciación, hemos conseguido una retroactividad hasta el 1 de febrero de 2020; no ha habido frase que no hayamos negociado hasta la extenuación. Quiero agradecer también, por mi parte, a mis coponentes, al señor Siegfried Mureşan y al señor Dragoș Pîslaru, su trabajo. No ha sido fácil ponernos de acuerdo en algunos temas, pero jamás abandonamos hasta que conseguimos un acuerdo. A los ponentes alternativos también, porque han sido parte fundamental del equipo, y por supuesto a la Comisión y al Consejo. Hemos pasado muchas horas negociando, días y noches; ha sido imposible en algunos momentos, frustrante, pero conseguimos llegar al acuerdo, así que ahora les toca a los países trabajar para que este plan sea un éxito.

  Dragoș Pîslaru, rapporteur. – Madam President, dear Executive Vice-President Dombrovskis, ‘Europe’s destiny is in our hands’ are words that were spoken in this assembly 40 years ago by Simone Veil. One year ago, when the pandemic hit our continent, these words couldn’t be more accurate. We, as representatives elected by European citizens, have all a duty to deliver a proper recovery and consolidated resilience to our citizens, to our entrepreneurs, to the young people and children of tomorrow.

This was indeed the European Parliament’s ambition. Together with my colleagues, Siegfried Mureşan and Eider Gardiazabal Rubial, we understood that the recovery will not work if we are not comprehensive. We understood that resilience couldn’t be achieved without ambition. We spent hundreds of hours, days and nights, thinking, listening, writing, discussing, negotiating, in order to find the best solution to win this battle and leave from it stronger.

The RRF, the Recovery and Resilience Facility, is a symbol. It’s a symbol for the story we are going to tell our children and grandchildren years from now. It’s a symbol of the vision that we have for Europe and it’s a symbol of how we can unite behind a good purpose. And this is why we have actually found a proper solution, and we will implement this successfully. We owe this to the next generation.

We have a story that our children will be proud of. A story that for me started in May 2020, when I was attending a conference about the early impact of COVID-19 outbreak on children, when I heard children’s representatives telling us that they are scared, that they are uncertain about their future and about the way in which they can continue their education. And many young people that were present there, you know, basically uttered their emotions about the fact that they might get unemployed or they might have an uncertain future. And I made a promise that day that children and youth would be at the centre, at the core of our recovery. How can we talk otherwise about the Next Generation EU if we are not going to deliver to the children and youth of tomorrow? And shortly after, when the Commission announced the recovery package, the one that repairs and prepares Europe for the next generation, we knew together that we should actually avoid that our youth and children would become what is called a ‘lockdown’ generation. And the European Parliament delivered on this promise, with the cooperation of the Council and of the European Commission. We have right now a pillar dedicated to children and youth that is beyond the pillars, the other five pillars that have been actually mentioned already, especially the social pillar that is also contributing to the fact that no one will be left behind.

And the story continues and brings us to the present. And this is actually really important to see how things developed, because in August 2020 I conducted consultations in 13 Member States and I was actually talking to stakeholders and citizens and social partners, and this was a big effort to hear the citizens, to listen to them. And that’s why we actually put this in the mandate of the European Parliament in the negotiation. As part of our ambition right now, you will find in the Regulation the fact that we need to consult stakeholders and citizens in the elaboration of the national plans. And this is important and this is the message that the Parliament is sending, and the hope that we eventually put forward should allow the citizens to express their view.

Last but not least, this facility – the RRF – is about unity. And European unity comes when we let our values guide us. In the European Parliament team we had different political views, but we stood united and we have been united in a team, and then at the beginning of the negotiation with the Council and the Commission, I specifically said: this is not Parliament on one side, Council on the other side, Commission on another side. We are all together, Team Europe, and we’ve been doing the negotiation in the interest of citizens. And this is actually shown in the regulation. And I am so proud that we acted as Team Europe, and I’m sure that we will act as Team Europe for the implementation. And obviously for having the trust of the citizens, we need to have transparency and we need to have the scrutiny, and we need to have legitimacy and democracy and accountability linked to that. Because we are strong together, and if we are going to work together with the 27 Member States, then indeed we should remember that this is not a cash machine but an instrument that requires full transparency and access to information.

2020 will remain a sad memory about losses, about uncertainty, about fear and insecurity. But the Recovery and Resilience Facility: it’s a symbol, it’s an ambition, it’s something about listening to citizens, and it’s a story about promise and vision and about European unity. And this is right now becoming reality. This is what we want our generations to come to remember. This is our role: to ensure that it’s going to be well implemented. I would like to thank again Siegfried, Eider, all the shadow rapporteurs, the chairs that have been guiding us, all the other colleagues and teams and our assistants and policy advisors that work together. We have the chance to be remembered as the ones that set the example for the next generation.

(as rapporteur for the opinion of the Committee on Employment and Social Affairs) I’m quite proud to present the mandate of the Employment and Social Affairs Committee. If there is one lesson we ought to have learned by now, it is that we are indeed stronger together, and there are threats that we can only take as a Union.

This is something that the pandemic has not only reminded us, but actually made us apply in practice. Our unity is provided by the strength of our society, and what society needs right now is the Recovery and Resilience Facility (RRF): an instrument that puts social cohesion at its core; an instrument that shows how youth and children are a priority for our policy; an instrument that will make the European Pillar of Social Rights become a reality. Because if we are to speak about resilience, this is the pillar on which our resilience relies.

The Employment Committee saw that this facility is the solution for citizens, and I think that this paves the way for the ambitious action plan ahead of the Porto summit in May.

We have a choice to make, so let’s make the right one. Let’s adopt for our citizens the Recovery and Resilience Facility.

  Pascal Canfin, rapporteur pour avis de la commission de l’environnement, de la santé publique et de la sécurité alimentaire. – Madame la Présidente, Madame la Ministre, Monsieur le Vice-président exécutif, chers collègues, ce que nous faisons aujourd’hui, à savoir adopter le plan de relance européen, est historique. C’est historique pour trois raisons.

La première, c’est que pour la première fois, nous investissons ensemble, unis, dans des investissements d’avenir.

La deuxième raison pour laquelle c’est historique, c’est que nous connectons ce plan de relance avec la transformation de notre économie et notamment avec le Green Deal: 37 % de ces investissements seront pour le climat et 100 % de l’argent européen ne devra pas nuire à l’environnement et au climat. Ce sont des résultats essentiels, qui marquent une très grande différence et qui font que l’Organisation des Nations unies classe ce plan de relance européen comme le deuxième le plus vert au monde.

La troisième raison pour laquelle c’est historique est que nous allons rembourser ce plan de relance, non pas en faisant payer les impôts par nos concitoyens, mais en faisant payer ceux qui aujourd’hui ne paient pas l’impôt: les géants du numérique et les grands pollueurs qui importent vers nos marchés des matières premières comme l’acier, et qui ne paient pas l’impôt.

Tout cela, nous allons le décider formellement aujourd’hui. C’est pour cela que ce vote aujourd’hui est historique.

  François-Xavier Bellamy, rapporteur pour avis de la commission de l’industrie, de la recherche et de l’énergie. – Madame la Présidente, au nom de la commission ITRE, nous avons contribué aux travaux qui ont été menés pour cette facilité pour la relance et la résilience.

D’abord, en ajoutant une définition de la résilience qui n’était pas présente dans ce texte. Pour nous, la résilience consiste à être capables à nouveau de produire ce dont nous avons besoin pour faire face aux crises de demain. La crise que nous venons de vivre a montré à quel point nous étions déjà devenus dépendants, pour des biens de première nécessité, d’autres grandes puissances mondiales. C’est évidemment la souveraineté de nos États membres qui est en jeu pour l’avenir.

Nous avons également intégré à ce travail une «clause du futur», pour garantir que les financements qui vont être mobilisés soient réellement employés de manière à produire la prospérité des générations futures, qui leur permettra de rembourser le financement que nous leur transférons. De fait, ce plan de relance et de résilience continue de poser un problème majeur: nous avons ensemble convenu d’un endettement sans nous mettre d’accord sur les modalités de son remboursement.

Il y avait là, je crois, une nécessité politique, mais aussi une nécessité éthique pour préparer notre avenir. C’est dans ce sens du long terme que la commission ITRE a souhaité porter ses travaux.

  Roberts Zīle, rapporteur for the opinion of the Committee on Transport and Tourism. – Madam President, because I am also the shadow for the ECR Group, I will try to touch on both issues – the opinion of the Committee on Transport and Tourism and the political view from the Group.

I would like to thank all the colleagues who worked in the Committee on Transport and Tourism and also on the main dossier on the RFF for this final result, which we succeeded in reaching with the Council. Actually, as you may know, we normally always look forward to how it fits our plans, which is very important for Member States, and also to make it flexible for Member States. The final result was not so centralised and gave Member States flexibility at the same time as keeping reasonable opportunities to control and govern from the EU dimension.

It’s also crucial that we look at the grants part of the RFF, that there should be a new approach from the Member States, not only old plans which no longer fit into reality. It also very much touches the transport sector, where we have a huge opportunity to take the environment-friendly approach to mobility, but particularly taking into account that CO2 emissions in transport are still very high in proportion to other branches of the economy. We should also have to check Member States’ cooperation with our social partners and others in preparation for national plans for recovery and resilience, and also that it should cover all the envelopes.

Finally, in the transport sector, we have to remember that the ratification of own resources opens us to access for the Commission to go for RFF money to financial markets, to borrow this money. If the ratification of own resources is very slow, partly because some of the Connecting Europe Facility and other dossiers are not yet finished and Member States are very careful on these ratifications, that’s life.

  Ana Paula Zacarias, President-in-Office of the Council. – Madam President, dear rapporteurs, Honourable Members, Vice—President Dombrovskis, thank you for having invited the Council to take the floor on this very important debate, and allow me to start by congratulating the rapporteurs for their impressive work and to express the commitment of the Portuguese Presidency to ensure the swift adoption and implementation of this regulation.

The COVID-19 pandemic caused a once-in-a-generation crisis with deep social and economic impact, which will leave a mark on our societies for years to come. But the crisis also demonstrated that the European institutions could live up to the challenges, showing unity, solidarity, decisiveness, working together on an ambitious common tool. With the help of the European Commission, the Parliament and the Council worked together to put forward the Recovery and Resilience Facility that will help us to heal our wounds and stand back up stronger, ready for the future. This is Europe at its best.

The RRF is unprecedented in several ways. First, for its size: almost 40 percent of the MFF and the Next Generation EU combined. Second, for being the first EU financial instrument financed by common debt, even if temporary. Third, for its capacity to provide much needed stimulus and the right incentives to address structural issues in an ambitious and forward—looking way. Fourth, for its ambitious policy agenda on climate and digital transitions. And finally, for how quickly it was done.

After intense and constructive trilogue discussions, we found political agreement on the text, which will be voted on today in this House and soon in the Council.

We are very happy to highlight the excellent cooperation between the Presidency and the Parliament to ensure a speedy entry into force of the RRF.

Now begins a new journey: a journey that the Parliament, the Council and the Commission will make, together with each and every Member State, towards stronger, greener, fairer and more digital and competitive societies.

There is indeed a lot of work ahead of us. National parliaments need to continue the ratification process of the Own Resources Decision. Member States should present their national plans as soon as possible, and we all need to contribute to ensure their quality without slowing the process down.

The regulation now reflects many elements that are important both for the Parliament and the Council, such as the six pillars, the European added value and the reference to the European pillar of social rights. Also important is the link with Invest EU, as well as the involvement with local authorities and civil society.

The Commission will have to properly take these elements into account in its swift assessment of the plans. The Parliament will also play a key role in ensuring transparency and accountability through its structural dialogue with the Commission.

As for the Portuguese Presidency, I can only reiterate that we are committed to strengthening the EU through a swift and efficient implementation of the facility, ensuring a high degree of inter-institutional cooperation. We are also focusing on bringing the RRF to citizens and business as soon as possible, and we count on your support in this endeavour.

  Valdis Dombrovskis, Executive Vice-President of the Commission. – Madam President, the Recovery and Resilience Facility is a centrepiece of Europe’s economic recovery plan Next Generation EU. It is key for ensuring successful, sustainable and inclusive recovery so that Europe emerges stronger and more resilient from the crisis.

The compromise reached by Parliament and the Council in December is a significant achievement. It is a balanced agreement that cements our determination to combine ambitious reforms and investments to secure our way out of this crisis in a lasting manner. The agreement is an important signal that the EU’s institutions are united at this time of crisis. Let me highlight some of its main points.

The compromise reflects the EU’s ambitions on the green and digital transitions. It sets a binding green target of 37% and a binding digital target of 20% at the level of the individual national recovery and resilience plans. It reinforces the green dimension, particularly by improving the methodology for climate tracking. It introduces new safeguards for digital measures that will help preserve Europe’s security and strategic autonomy.

While the discussions on governance were not easy, we found a compromise that ensures that the voice of Parliament will be heard – and listened to – throughout the implementation of the Facility, while respecting the constraints given by the institutional balance.

The scope of the Facility has been restructured in six pillars and Member States are required to provide balanced recovery and resilience plans that respond to these policy areas of European relevance. They will also help to explain how their plans contribute to implementing the European Pillar of Social Rights, on which the Commission will shortly present an action plan.

At the same time, the compromise preserves the anchor of the Facility in the European Semester, including the need for Member States to address in their plans at least a significant subset of the challenges identified in the relevant country-specific recommendations. Finally, the compromise agreement protects the EU’s financial instruments by making the approval of the plans contingent on adequate national control systems.

Now that almost all Member States are preparing their plans at full speed, Parliament’s endorsement of the agreement is very important. It is also essential that Member States ratify the Own Resources Decision as soon as possible so that the Commission can start carrying out its funding operations.

We need to put the Facility into effect as quickly as we can. European money needs to start flowing to Member States to help in their recovery, support their businesses and people, and re-start their economies in a direction that is sustainable and resilient.

The Commission is in constant contact with all Member States to discuss the preparation of the plans. To date, there has been substantial progress and we have a relatively clear view of what 18 of the 27 Member States intend to include in their Recovery and Resilience Plans. However, there is still a lot of work ahead. Even those Member States whose plans are most advanced are now working on translating investment and reforms into operational milestones or on complying with other requirements of the Regulation. We are there to help.

Developing high-quality national plans with a long-lasting impact will be key to the overall success of the Facility. They will make the European Union and its Member States more resilient. For this to happen, we need to find a proper balance between reforms and investment.

The plans also match our joint ambition to accelerate the green and digital transitions. Member States need to include genuine green and digital reforms and investments to match the targets. The plans should not include a patchwork of small measures with little impact. Indeed, they should reflect a clear strategy for embracing the twin transitions and implementing reforms in line with the country-specific recommendations.

Along with work on preparing and assessing the plans, the Commission will also work on the delegated acts required under the Regulation. First, the recovery and resilience scoreboard will be the main tool to inform the public on progress in implementing the Facility across the six pillars. Second, the Commission should develop common performance indicators that will be published on the scoreboard. Another important and related work-stream will be to create a methodology for reporting on social expenditure. In all of these areas, the Commission will work constructively and transparently with Parliament and the Council to achieve the best outcome.

We call on the honourable Members to endorse the Recovery and Resilience Facility so that Member States can officially start submitting their plans for the Facility and to put the Facility into practical effect.

  Monika Hohlmeier, Verfasserin der Stellungnahme des mitberatenden Haushaltskontrollausschusses. – Frau Präsidentin! Lieber Herr Kommissar, liebe Frau Staatssekretärin Zacarias, liebe Kolleginnen und Kollegen! Zunächst einmal ist die Wiederaufbau- und Resilienzfazilität wohl der Grundpfeiler für den zielgerichteten und nachhaltigen Aufbau, um von der Pandemie „geheilt“ zu werden, um es so zu formulieren, aber auch um unsere Wirtschaft nachhaltig zukunftsorientiert voranzubringen.

Aus der Sicht der Haushaltskontrolle ist es bei diesem einmaligen Solidaritätsakt jedoch auch wichtig, dass wir erstens wissen, wo das Geld hingeht, an wen das Geld konkret fließt, ob es auch fair und nach den eigentlich geplanten Zielen verteilt wird. Denn das, was das Europäische Parlament verhandelt hat, ist eine exzellente Ausgangsbasis, und jetzt ist es an den Mitgliedstaaten, diese Ausgangsbasis optimal zu nutzen.

Wir wollen aber auch wissen bezüglich der Fairness der Verteilung, ob die Ungleichgewichte, die es bisher in manchen Mitgliedstaaten gibt, fortgesetzt werden, ob nur einige wenige davon profitieren oder ob tatsächlich nachhaltig Arbeitsplätze für eine große Breite von Menschen geschaffen werden. Und wir möchten auch wissen, dass das Geld nicht für Ziele verwendet wird, die z. B. die Übernahme von regulären und wiederkehrenden Ausgaben in nationalen Staatshaushalten betreffen. Wir möchten, dass dieser Fonds tatsächlich dafür genutzt wird, wofür er gedacht ist, für die Zukunft Europas.

  Corina Crețu, Raportoare pentru aviz, Comisia pentru dezvoltare regională. – Doamnă președintă, dragi colegi, actuala pandemie a luat prin surprindere o lume întreagă. Cel mai bun răspuns a fost cel al Mecanismului de redresare și reziliență, oferind sprijin financiar pe scară largă pentru investițiile și reformele publice care sporesc reziliența economiilor naționale și le pregătesc mai bine pentru viitor. Este vorba de un sprijin financiar de 672,5 miliarde de euro, reprezentând elementul central al instrumentului de redresare Next Generation EU.

Le mulțumesc tuturor raportorilor, iar în calitate de raportoare din partea Comisiei pentru dezvoltare regională, vreau să le mulțumesc tuturor celor care au acceptat ca suma disponibilă pentru sprijinul nerambursabil, 60 % din această sumă să fie accesat de statele membre până la finalul anului 2024. Cred că este important, de asemenea, pentru statele membre este importantă și flexibilitatea în ceea ce privește condițiile macrofinanciare.

Bineînțeles, știm cu toții, Mecanismul vine să completeze sumele pe care statele membre le au la dispoziție pentru perioada financiară 2021-2027, iar sprijinul va fi oferit doar în baza unor planuri elaborate de fiecare guvern național în parte, planuri prin care statele membre vor trebui să demonstreze faptul că banii vor ajunge ... (Președinta a întrerupt vorbitoarea) ... acolo unde este cel mai mult nevoie de ei ... (Președinta a retras cuvântul vorbitoarei).

  Frances Fitzgerald, rapporteur for the opinion of the Committee on Women’s Rights and Gender Equality. – Madam President, this is one of the largest ever EU funding programmes, a programme that will be crucial in repairing the economic devastation we’ve suffered. The leadership shown from the Commission in supporting Member States economically has been unprecedented in both its scale and speed.

But it’s not about repairing only, it’s about looking to the future. We need to constantly reinforce the message we want to build back better. That must be based on the key pillars of green, digital, but crucially, equality. I’m glad to see that the final agreement on the RRF has recognised the gender dimension of the COVID crisis and the differential impact that the crisis has had on women.

Parliament wanted to go further. Member States must now take this opportunity to enshrine gender equality targets in their national recovery plans. We must build back better by investing in the green economy, care infrastructure, digital literacy, sustainable finance for SMEs and invest in our cities, such as Dublin, to make them more liveable. Member States must reflect this in their national recovery plans, and the Commission has a responsibility to ensure that governments build back better. Let us use the crisis as an opportunity to build a green, digital and more inclusive economy. This is not just a social imperative, but...

(The President cut off the speaker)

  José Manuel Fernandes, em nome do Grupo PPE. – Senhora Presidente, Senhor Vice-Presidente da Comissão Europeia, Senhora Secretária de Estado, é urgente que os 672,5 mil milhões de euros disponibilizados por este mecanismo de recuperação e resiliência cheguem rapidamente à economia e sejam utilizados para modernizarmos os nossos países. E não podemos perder esta oportunidade.

Sra. Secretária de Estado, países como Portugal devem usar este instrumento, por exemplo, para criar um instrumento para a solvabilidade das pequenas e médias empresas. Não atrasem mais este processo. E fica aqui uma pergunta: quando é que preveem que a decisão relativa aos recursos próprios seja ratificada por todos os parlamentos nacionais? É que sem ela não haverá a possibilidade de termos este mecanismo europeu de recuperação e resiliência.

Pela primeira vez, a Comissão Europeia vai usar uma garantia do orçamento da União Europeia para fazer um empréstimo para os Estados-Membros promoverem o investimento, e os juros e as amortizações de 312,5 mil milhões de euros para subvenções são assumidos pelo orçamento da União Europeia. É necessário que se utilizem bem estes recursos financeiros, caso contrário será impossível repetir esta prova de solidariedade. E, por isso, eu pergunto ao Sr. Vice-Presidente da Comissão Europeia: a Comissão Europeia vai estar atenta? Vai obrigar os Estados-Membros a apresentarem bons planos, a respeitarem os regulamentos? É que há países que não estão a ouvir o poder local, não estão a ouvir as regiões nem os parceiros sociais e sem essa audição e esse envolvimento não será possível a aprovação, o parecer positivo, quer do Parlamento quer da Comissão.

Acabo com um pedido: por favor não percam mais tempo e esta é uma mensagem para os Estados-Membros. A economia precisa. As pequenas e médias empresas estão numa situação de grande dificuldade. Despachem-se! Está na hora de avançar e de atuar rapidamente.

  Jonás Fernández, en nombre del Grupo S&D. – Señora presidenta, señor vicepresidente, señora presidenta en ejercicio del Consejo, cerramos hoy un largo proceso de nueve meses de trabajo intenso para armar, para construir esta respuesta europea a la crisis derivada del coronavirus. Quiero recordar las Resoluciones que este Parlamento aprobó en el mes de abril y, especialmente, en el mes de mayo, con un amplio apoyo de muchos grupos parlamentarios, exigiendo una respuesta fiscal solidaria, una respuesta fiscal ambiciosa y un programa de inversión que pudiese contribuir al proceso de recuperación después de los meses de confinamiento y de estos meses difíciles de lucha contra la pandemia.

Y quería también reivindicar el papel de este Parlamento, apoyando la propuesta inicial de la Comisión y exigiendo al Consejo Europeo que la validara en aquella cumbre complicada del mes de julio, y el trabajo de los últimos meses para mejorar el marco financiero plurianual y para mejorar, obviamente, también el Reglamento. Porque el Parlamento ha hecho de este texto una propuesta autocontenida, una propuesta que fija claramente cuáles son las prioridades de inversión para todos los países de la Unión Europea, para el conjunto de la Unión, y esos seis pilares que establece el Reglamento, para ayudar, poner las luces y orientar el trabajo que ahora tienen que hacer los Estados miembros a la hora de implementar los distintos programas de recuperación.

También este Parlamento ha logrado que la condicionalidad presupuestaria siga pendiente de esa futura revisión de las reglas fiscales y que, además, los planes de recuperación tengan una supervisión por parte de los ciudadanos europeos, que no es otra que la supervisión de este Parlamento Europeo.

Así que nueve meses de trabajo duro y ahora pasamos la responsabilidad fundamentalmente a los Estados miembros, que tienen que desarrollar, que cumplir con esos planes nacionales de recuperación y resiliencia, como digo, bajo la orientación de las instituciones europeas. Y confiar en que esta respuesta, bien distinta de la que Europa realizó hace diez años, ayude a abrir un nuevo horizonte para el conjunto de Europa.

  Luis Garicano, en nombre del Grupo Renew. – Señora presidenta, señor Dombrovskis, señora presidenta en ejercicio del Consejo, hoy aprobamos las reglas del fondo de recuperación que va a permitir a nuestros países reconstruir sus economías tras el duro golpe de esta pandemia, un golpe que está siendo particularmente duro para las empresas y para los emprendedores, para las pequeñas empresas en particular. Si no ponemos remedio a su desesperada situación, veremos una enorme oleada de insolvencias que se llevará por delante nuestro tejido productivo y hará sufrir a muchas familias.

¿Qué podemos hacer? El Reglamento que aprobamos hoy exige reformas e inversiones. Pues bien, la solución de los problemas de solvencia de las pymes y autónomos también requieren reformas e inversiones. Aunque sería lo más fácil, las inversiones no deben limitarse a proyectos diseñados para las grandes empresas: los Estados deben asegurarse de que las pymes y los autónomos también se van a beneficiar del dinero europeo, y esto requiere una cosa para empezar. Requiere, como mínimo, que reciban toda la información necesaria; ahora mismo están en la más absoluta oscuridad.

En cuanto a reformas, en Europa, desde aquí llevamos años pidiendo que demos una segunda oportunidad a las pequeñas empresas y a las personas insolventes. No podemos condenar a un pequeño empresario a la muerte civil porque las deudas se hayan hecho insoportables. Desgraciadamente, nuestros sistemas de insolvencia hacen muy difícil, casi imposible, que las pymes se libren de estas cargas.

¿Qué cambios hacen falta? Primero, la Comisión Europea, señor Dombrovskis, debe exigir a los países que los emprendedores puedan librarse de sus deudas de forma ágil y justa para volver a empezar. Segundo, el Estado debe hacer quitas de las deudas que le correspondan: los créditos del Estado, los créditos de seguridad social e impuestos. No podemos permitir que esta crisis arruine a quienes han tenido que cerrar sus negocios para salvar la vida de sus conciudadanos.

  Antonio Maria Rinaldi, a nome del gruppo ID. – Signora Presidente, onorevoli colleghi, vicepresidente Dombrovskis, dopo esattamente un anno dall'inizio della pandemia di COVID-19 ci ritroviamo finalmente a votare lo strumento che dovrebbe fortemente supportare le nostre economie. Mi rincresce tuttavia dover sottolineare che le condizionalità inserite, se non applicate in modo sufficientemente flessibile, potrebbero creare problemi agli Stati membri che decideranno di attivare il Recovery and Resilience Facility sia sotto forma di sovvenzione che di prestito.

Il problema di fondo del regolamento RRF è che in esso si è incorporato il rispetto delle raccomandazioni del Country Report degli anni 2019-2020, quindi precedenti al COVID-19, e questo cristallizza i criteri di calcolo dell'output gap contenuti nella CAM (Commonly Agreed Methodology), la quale invece risulta essere oggetto di critiche da parte di molti paesi membri. Seguendo questo schema, il Patto di stabilità e crescita sospeso si riproporrebbe in tutto il suo vigore prociclico. Sulla base di una ragionevole modifica della metodologia CAM, è pertanto possibile invece lasciare ai paesi membri maggiori margini di manovra, senza l'attuale grave rischio di generare isteresi nell'eccesso di disoccupazione e di amplificare la caduta della domanda interna.

È altrettanto importante segnalare anche i vincoli alla crescita dovuti all'agenda del Next Generation EU che, per tipologia degli investimenti previsti non tarati sulle reali esigenze poste dal fall out della pandemia, non promuoverà la crescita sperata ma forti contenziosi con la Commissione e fra i paesi membri circa il livello di consolidamento fiscale inevitabilmente corrispondenti al dovuto finanziamento degli interventi rigidamente schematizzato nel New Generation. La crisi generata dalla pandemia può pertanto essere tuttavia un'ottima occasione per riformulare finalmente tutta la governance economica su cui si fonda il mercato unico.

Da sottolineare, inoltre, la questione sollevata dalla Presidente Lagarde, la quale afferma che non sia possibile alcuna cancellazione del debito in quanto vietata dai trattati. Non può altrettanto dirsi nel rendere invece perpetui de facto da parte della BCE i rinnovi di quei titoli di Stato acquistati nell'ambito del programma PEPP, naturalmente sempre utilizzando il criterio del capital key. Si tratterebbe di congelare sine die debito buono -tanto per utilizzare la definizione che Mario Draghi ha attribuito al debito contratto a supporto della crescita. È una questione esclusivamente di volontà politica e non di impossibilità tecnica.

Stiamo vivendo un momento storico in cui dobbiamo avere il coraggio e la forza di modificarli con il consenso di tutti le regole concepite oltre trent'anni fa e ormai inadeguate alle esigenze di crescita e di coesione sociale nel mondo in cui viviamo.

  Ernest Urtasun, en nombre del Grupo Verts/ALE. – Señora presidenta, señor vicepresidente de la Comisión, señora presidenta en ejercicio del Consejo, hoy damos la aprobación final al Reglamento del fondo de recuperación y es sin duda un día histórico. Vamos a poner en marcha los famosos eurobonos, porque son eso, «eurobonos», —deuda compartida para hacer transferencias—.

Quedan atrás los años de la Troika, los años de la austeridad salvaje que nos hicieron sufrir una crisis financiera mucho más profunda y salir de ella más tarde. De alguna forma, todos aquellos y aquellas que durante años estuvieron denunciando la austeridad en Europa pueden cantar victoria. Con un Banco Central Europeo que por fin interviene en los mercados de deuda y con instrumentos financieros de deuda compartida para hacer inversión, hoy la Unión Europea y la Eurozona, sobre todo, están mucho mejor dotadas y el proyecto europeo tiene muchas mejores perspectivas.

Queda mucho por hacer, desde luego, y los riesgos son grandes. El más grande, desde mi punto de vista: una reintroducción demasiado temprana del Pacto de Estabilidad y Crecimiento que, si así se decidiera, debe ser urgentemente reformado porque ya no sirve para atajar y para dar perspectiva a la política fiscal a escala de la Unión Europea.

Hemos logrado mucho como Parlamento en la negociación de este Reglamento y quiero destacarlo: mayor ambición climática, con una nueva metodología de cálculo del gasto climático: con un principio de no dañar, que excluirá la gran parte de las inversiones contaminantes; con una mayor participación de los entes locales y regionales en la gestión de los fondos, también con nuevos objetivos sociales. Creo que el Parlamento Europeo ha desempeñado una excelente labor y quiero felicitarme por ello.

Ahora, evidentemente, nos toca como Parlamento controlar la ejecución del instrumento y, desde luego, vamos a ser muy exigentes con los Estados miembros. Que cumplan con las reglas de gasto climático; que cumplan con la igualdad de género, que es una cosa que a nosotros nos preocupa en la ejecución del plan también. Pero también seremos exigentes con la Comisión Europea y el tipo de reformas, sobre todo, que va a exigir.

Hay mucho trabajo. Desde luego, modificar la legislación fiscal de muchos Estados miembros. Después de la filtración ayer de Openlux, creo que tenemos mucho trabajo ahí. Pero sobre todo lo que no queremos, señor vicepresidente, es volver al tipo de reformas antisociales que tanto daño hicieron a nuestras economías. Por ahí no debemos andar y ni el Reglamento ni las recomendaciones específicas por país indican ese camino. El camino es construir sociedades más cohesionadas, hacer inversiones y reformas que sean socialmente justas.

Finalmente, quiero terminar agradeciendo a los ponentes su excelente cooperación. Hoy es un día muy importante para la Unión Europea y creo sinceramente que esta Casa ha estado a la altura del momento histórico.

  Johan Van Overtveldt, namens de ECR-Fractie. – Voorzitter, de rapporteurs en andere sprekers hebben het al uitgebreid gehad over de kenmerken van dit fonds dat absoluut noodzakelijk is om onze economie weer op de rails te krijgen, zoals het heet. Maar ik zou een andere insteek willen presenteren in mijn beschouwing.

Ik beschouw dit fonds als een nieuwe kans voor de Commissie, een nieuwe kans om dit instrument in goede banen te leiden, ervoor te zorgen dat de kwaliteit, duurzaamheid en effectiviteit van de projecten gegarandeerd wordt. Ik mag hopen dat deze herkansing gegrepen wordt, want de eerste en grote kans om dat herstel te stutten – namelijk een snelle en efficiënte vaccinatie bevorderen in de hele Unie – heeft de Commissie laten liggen.

Begrijp mij niet verkeerd: ik sta volledig achter de Europese coördinatie. Met name voor kleine lidstaten zou het zonder coördinatie nog veel moeilijker geworden zijn. Maar daarom is het net zo teleurstellend dat de Commissie onvoldoende invulling gegeven heeft aan die coördinerende rol. Te traag gestart, allerhande manoeuvres waardoor de achterstand uiteindelijk nog vergroot werd en onduidelijkheden over contracten – met een confrontatie met de farmasector als onvermijdelijk gevolg. En onderweg is men er ook nog in geslaagd het vertrouwen te schaden. Alle verklaringen en excuses ten spijt echt geen fraai parcours.

De Commissie stelde zich bij haar aantreden als doel om te evolueren naar een geopolitieke speler. Dat klonk velen van ons toen als muziek in de oren. Maar met wat de afgelopen weken allemaal is gebeurd, heeft men ongeveer het omgekeerde bereikt. Er is naar mijn gevoel veel respect en vertrouwen verloren gegaan, bij de internationale spelers, intern in de Commissie en ik durf vermoeden ook vanwege de regeringsleiders.

  José Gusmão, em nome do Grupo The Left. – Senhora Presidente, a mutualização da dívida que está na base deste fundo de recuperação é uma boa notícia para a União Europeia, uma notícia que demorou muito tempo a chegar. Ainda me recordo do tempo em que essa proposta era vista como uma absoluta irresponsabilidade. Mas continua, este fundo de recuperação, a ser dívida, e é bom que não enganemos os cidadãos a esse respeito. Dívida mutualizada é dívida e está a ser contraída por conta de orçamentos e de política de coesão do futuro, se não terminarmos a tarefa de aprovar os recursos próprios que possam pagá-la.

Uma segunda boa notícia em relação a este fundo de recuperação é que o regime punitivo que foi aprovado por este Parlamento, negociado pelos socialistas e pela direita e aprovado pelos principais grupos desta Casa, caiu no Conselho e, isso, num momento de campeonatos de palmadinhas nas costas, é uma notícia que deve embaraçar este Parlamento. Nós temos tido uma posição pressionante do ponto de vista da solidariedade europeia, é pena que tenha sido o Conselho a mostrar a gravidade desse precedente a esta Casa.

Um aspeto que é muito importante é que, apesar de cair o regime punitivo, continua a haver uma ligação umbilical ao Semestre Europeu e a ameaça do regresso da famosa condicionalidade macroeconómica. E aqui não vale a pena fazer apelos à Comissão para não repetir os erros que cometeu no passado, porque sabemos que os vai repetir. O regulamento cria essa ligação e dá esses poderes à Comissão e é uma ingenuidade pensar que a Comissão Europeia não os irá utilizar. Mais uma vez, caberá aos Estados-Membros a tarefa de resistir a essas imposições e de resistir à repetição dos erros do passado.

  Mislav Kolakušić (NI). – Poštovana predsjedavajuća, poštovani kolege, dragi građani, lockdown i PCR testovi uz neviđenu kampanju straha, što su doveli? Doveli su do toga da su građani izgubili slobodu, izgubili su pravo na kretanje, izgubili su pravo na rad.

Zabranjuje se rad određenim građanima. Izgubljeni su milijuni radnih mjesta. Uvođenje PCR testova kao metode utvrđivanja bolesti i uzroka smrti je zločin protiv čovječanstva. To je zločin protiv svakog čovjeka posebno.

U povijesti su ujedinjene države pobijedile nacizam i fašizam. Sada novi nacizam koji raste i kojemu nitko ne želi stati na kraj u ime država, stat će na kraj slobodnim građanima. Vrijeme je da se slobodni građani udruže i kažu dosta. Želimo istinu. Dosta laži. Dosta straha. Nekada su se ratovi vodili oružjem, sada će se voditi istinom.

  Markus Ferber (PPE). – Frau Präsidentin, liebe Kolleginnen, liebe Kollegen! Ich zitiere: „Für mich versteht es sich von selbst, dass dieses Parlament die demokratische Rechenschaftspflicht sicherstellen und ein Mitspracherecht zum gesamten Aufbaupaket haben muss, genauso wie es sonst beim EU-Haushalt der Fall ist.“ Das ist ein Zitat von Kommissionspräsidentin Ursula von der Leyen, vom 13. Mai letzten Jahres, hier in diesem Gebäude, lieber Valdis, von diesem Platz aus.

Und noch mal ein Zitat. „Ich setze mich stets dafür ein, dass dieses Haus – gemeint ist das Parlament – bei allen wichtigen Weichenstellungen für unsere Union sein Mitspracherecht uneingeschränkt ausüben kann.“ Auch das hat die Kommissionspräsidentin hier in diesem Saal gesagt – am 27. Mai letzten Jahres – bei der Präsentation von NextGenerationEU.

Diese Woche stimmen wir jetzt über das Kernelement dieses NextGenerationEU – der Aufbau- und Resilienzfazilität – ab. Es geht hier immerhin um mehr als 670 Milliarden EUR. Das Europäische Parlament darf zwar über den Rahmen entscheiden, aber nicht darüber, wie die Milliarden konkret ausgegeben werden. Wenn wir uns aber anschauen, wie die Ausarbeitung der nationalen Aufbaupläne in den Mitgliedstaaten diskutiert wird, wäre das dringend nötig. Zu oft sehen wir nämlich, dass in den Mitgliedstaaten eben nicht nur Zukunftsinvestitionen angeschoben werden, sondern auch Haushaltslöcher gestopft werden, laufende Programme finanziert werden, eben nicht in die Zukunft investiert wird.

Ein Vetorecht des Europäischen Parlaments hätte hier ein wichtiges Korrektiv sein können. Die Kommission hat dieses Versprechen am Ende nicht nur nicht eingelöst, sondern in den Verhandlungen aktiv hintertrieben. Die Zusagen der Kommissionspräsidentin für eine starke Rolle des Parlaments haben sich als leere Versprechungen in den Verhandlungen entpuppt. Auch wenn wir am Ende kein Vetorecht haben, darf ich Ihnen aber versichern, dass wir von unseren Kontrollrechten Gebrauch machen werden.

Es wird am Ende umso wichtiger sein, dass die Kommission dies ebenfalls tut. Es liegt jetzt vor allem an der Europäischen Kommission, sicherzustellen, dass ein echtes europäisches Projekt mit echtem Mehrwert für die Menschen entsteht.

  Eric Andrieu (S&D). – Madame la Présidente, Madame la Secrétaire d’État, Monsieur le Vice-président, nous le savons tous, la facilité pour la reprise et la résilience est l’instrument clé au cœur de «Next Generation EU», notre plan européen pour sortir de la crise actuelle.

Oui, aujourd’hui, ce vote est historique. Cet instrument mettra à disposition plus de 672 milliards d’euros sous forme de prêts et de subventions pour soutenir les réformes et les investissements entrepris par les États membres, d’où l’importance de la qualité des plans de relance établis par ces États membres.

Ce règlement va jouer un rôle crucial dans l’atténuation de l’impact économique et social de la pandémie du coronavirus et dans l’amélioration de la durabilité, de la résilience et de la préparation des économies et des sociétés européennes aux transitions écologique et numérique. Impact économique, mise en œuvre du socle européen des droits sociaux, obligations environnementales et climatiques: voilà l’objet de la facilité pour la reprise et la résilience.

Nous ne pouvons que nous satisfaire, par ailleurs, de l’inclusion du règlement sur l’état de droit au régime général de conditionnalité.

Mais il faut distinguer deux périodes pour la facilité pour la reprise et la résilience: celle durant laquelle la clause de sauvegarde générale est en place, et qu’il lui appartiendra de prolonger, et celle où la clause de sauvegarde générale sera levée. Car même si la conditionnalité macroéconomique est encadrée dans la proposition de la facilité, que va-t-il advenir après la levée de la clause de sauvegarde générale? La Commission est-elle prête à engager une réforme en profondeur du six-pack, du two-pack et du Semestre européen? Et, de fait, de réorienter le pacte de stabilité et de croissance?

Les mêmes causes provoquant les mêmes effets, il serait opportun de ne pas commettre les erreurs du passé, d’évaluer précisément la période que nous vivons et de faire des propositions de réformes structurelles de long terme, et en particulier de régler avec responsabilité la question des ressources propres.

  Valérie Hayer (Renew). – Madame la Présidente, Monsieur le Commissaire, Madame la Secrétaire d’État, chers collègues, c’est une belle aventure que nous nous apprêtons à vivre. J’entends que grâce à ce plan de relance, la ville de Bruxelles va pouvoir enlever les échafaudages de son fameux palais de justice et même rénover le Cinquantenaire – espérons qu’à ce prix-là, le drapeau européen pourra enfin flotter sous ses arcades.

Plus sérieusement, chers collègues, ce plan va nous permettre d’améliorer les performances énergétiques de nos bâtiments, et donc de moins polluer. Ce plan va nous permettre de numériser notre économie, de connecter nos territoires. Il va nous permettre de nous attaquer au fléau des jeunes sans études et sans emploi. C’est ça, l’Europe que nous construisons. C’est ça, l’Europe que nous votons aujourd’hui. Soyons en-fiers.

Néanmoins, un mot d’ordre: pas de fraudeurs. Pas d’État qui déroge à nos valeurs. Pas d’État qui déroge aux critères d’investissement que nous avons décidés collectivement. Nous serons très vigilants à cet égard, soyez-en convaincus.

Dernier point, et peut-être au risque de me répéter, ce plan ne coûtera pas un euro aux États. Il ne coûtera pas un euro aux citoyens, parce que nous avons négocié un accord de remboursement. Cet accord a été négocié par les députés européens, n’en déplaise à certains, ici, dans cette assemblée, qui prétendent le contraire. Les ressources propres seront mises en œuvre et permettront de rembourser le plan de relance.

Chers collègues, l’Europe prend un tournant historique radical. Alors, je le dis sans ambages: oui, c’est un pas de géant vers une Europe plus intégrée et nous devons l’assumer, parce que c’est ça, l’Europe efficace.

  Peter Kofod (ID). – Fru formand! Man fanger jo hurtigt, hvad holdningen er her i EU's hellige haller. Hvis ikke EU virker, så er det bare, fordi vi ikke har fået nok af det. Hvis EU konstruktionen er forkert, så skal der bare bygges opad. Og hvis EU's føderale tog er løbet af sporet, så skal der bare skovles endnu mere kul på. Det er EU-doktrinen om og om igen. Mere og mere EU pakket ind i tom retorik om sammenhold og solidaritet. Her taler vi altså om en pakke til flere hundrede milliarder euro, hvoraf op mod halvdelen af pengene er direkte pengegaver til Syd- og Østeuropa. Det er jo et astronomisk beløb, hvor lande med orden i tingene kommer til at betale for dem, der har uorden i sagerne.

Alt det vidner bare om et projekt, der tordner af sted i én retning mod Europas Forenede Stater. Målet synes klart: Finanspolitikken harmoniseres, gældspolitikken harmoniseres, og pengene sendes af sted mod Syd- og Østeuropa. Og så sidder vi andre tilbage med EU-skatter.

Tænk sig, at I udnytter coronakrisen til at få opfyldt jeres føderale våde drømme om endnu mere EU. Hvis man er imod dette føderale pengecirkus, så udstilles man som usolidarisk. Men til jer har jeg en besked, til jer, der forsøger at holde fast i den løgnehistorie: Det er ikke usolidarisk at sige nej til, at lande som Danmark, der har reformeret vores økonomi adskillige gange, nu igen skal betale for de lande, der har forsømt at udvise rettidig omhu med egne pengesager. Det er ikke usolidarisk at holde fast i, at danskerne ikke skal betale for flere pengegaver til Syd- og Østeuropa. Det er ikke usolidarisk at være imod EU-skatter. Jeg er efterhånden dødtræt af, at danskerne skal betale og betale og betale. Jeg stemmer nej til det her, og jeg glæder mig til den dag, Danmark melder sig ud af EU.

  Damian Boeselager (Verts/ALE). – Madam President, dear Ministers, dear Executive Vice—President, dear co-rapporteurs and shadows, dear colleagues, this law is no ordinary law. This law is the centrepiece of the EU recovery fund, and it lays the foundation for something new.

When I entered this House one and a half years ago, there was no common European fiscal policy and no needs—based solidarity in times of crisis. When the financial crises hit in the past – and we all know they hit hard – the only support our countries could find lay in unloved and undemocratic tools like the ESM.

With our vote today, this will change. The RRF is no ordinary law. It is a political, federalist, European innovation, a game changer for our common European economic policy and solidarity in Europe. Our vote today may very well mark the beginning of a more permanent architecture to raise EU funds and to direct them where they are most needed, irrespective of nationality.

This law sets new, unheard-of standards when it comes to investment. It requires countries to address the adverse effects of the crisis on women, to invest in the next generation and to support the ones most hit via its social pillar. It ensures that over the next six years, EUR 250 billion  need to be invested to fight climate change based on an improved investment tracking methodology, while not spending one cent on harmful activities when it comes to the environment. It ensures that over the next six years, another EUR 135 billion will be invested towards the digital transition.

But this law is not only about investment, it’s also about reforms. It asks countries to tackle the weaknesses that they have, because we can potentially get out of this crisis with investments, but we will not be able to weather the next one without reforms.

So with today’s vote, the ball is in the court of the countries, and they need to draw up their national recovery and resilience plans. But I would like to give them four short messages on this process.

First, the struggles we can see in some countries show that these plans need to be publicly debated and scrutinised. You need to involve the public, and this cannot just be backroom deals. Second, all countries need to tackle reforms – also Germany, the Netherlands and France. Third, invest fresh money. Don’t just repackage existing stimulus packages. And fourth, we from the European Parliament, we will be watching, because we care.

We will scrutinise every euro spent. We will scrutinise every plan to ensure that this project is a success.

  Bogdan Rzońca (ECR). – Szanowna Pani Przewodnicząca! Panie Komisarzu! Wszyscy pamiętamy o popandemicznej redukcji PKB w Unii Europejskiej od 7% do 10%. Chwalimy mądry grudniowy kompromis i czekamy na to, żeby zaowocował on szybkim transferem środków z planu odbudowy. Dotąd państwa same się ratowały. Polski rząd pomagał firmom, przedsiębiorcom, niepełnosprawnym, seniorom.

Unia nie może zatem działać poprzez wydumane ideologie. Ważne cele klimatyczne nie powinny przecież zubażać gospodarek słabych państw. Hitem Unii nie mogą być darmowe zupy, tak jak teraz w Hiszpanii, gdzie jest bezrobocie. Cyfryzacja nie powinna być celem samym w sobie i eliminować ludzi z procesów elektronicznych.

Pandemia nauczyła nas, że Europa musi mieć własne lekarstwa, własny przemysł farmaceutyczny. Obecna zima uczy, że kopalne źródła energii nie są brudne, gdy brakuje prądu i ciepła. W Szwecji zielona energia właśnie przegrała z mrozem, a rząd szwedzki proponuje wyłączenie odkurzaczy. To wszystko dzieje się w Unii Europejskiej.

Priorytety i filary planu odbudowy muszą być ludzkie, realistyczne, bo wtedy osiągniemy sukces. Muszą być też dopasowane do poszczególnych krajów. Wszystkim życzę powodzenia w ich realizacji.

  João Ferreira (The Left). – Senhora Presidente, este mecanismo de recuperação tem três problemas capitais que resumiria assim: quanto, quem paga e em que condições será aplicado? Em primeiro lugar não façamos disto aquilo que não é: o dinheiro é muito menos do que o próprio Parlamento Europeu apontou ser necessário. Não chega sequer para mitigar os impactos da pandemia quanto mais para relançar e modernizar as economias. Não é nenhuma bala de prata, não é verdadeiramente uma bazuca.

Em segundo lugar, o mais provável, aquilo que é certo neste momento é que este mecanismo seja reembolsado pelos próprios Estados-Membros que recebem agora por conta de pagamentos futuros. Pagarão o que recebem agora com cortes nas transferências de orçamentos futuros.

Em terceiro lugar, este mecanismo fica amarrado à condicionalidade económica e política impostas pela União Europeia. Para percebermos o que isto significa, recordo que há dois anos, nas recomendações por país da Comissão Europeia, a Comissão Europeia mandava Portugal cortar nas despesas de saúde. Há sempre uma margem de manobra política na aplicação deste como de qualquer outro regulamento. Mas deixar sob os ditames destes senhores a aplicação deste dinheiro não pode dar bom resultado.

  Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος (NI). – Κυρία Πρόεδρε, ο Μηχανισμός Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας είναι ένα από τα εργαλεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αστικών κυβερνήσεων για να ενισχύσουν την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων συγκεκριμένων κλάδων που ιεραρχούν, για παράδειγμα στη λεγομένη πράσινη και ψηφιακή μετάβαση, με στόχο να ξεπεράσουν τη νέα καπιταλιστική κρίση, την οποία επιτάχυνε η πανδημία, και να επωφεληθούν στον διεθνή ανταγωνισμό, κυρίως με τις ΗΠΑ και την Κίνα.

Οι επιχορηγήσεις ή τα δάνεια δεν είναι «τζάμπα χρήμα», όπως ισχυρίζεται η ΝΔ στην Ελλάδα, ή «προίκα» της χώρας κατά τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χρήματα των λαών που, σε συνθήκες γενικευμένου χτυπήματος των μισθών και των εργατικών δικαιωμάτων, προορίζονται για τη θωράκιση των μονοπωλίων. Συνδέονται με νέα σκληρά μέτρα (Εθνικά Σχέδια τύπου Πισσαρίδη) και με νέους μηχανισμούς ελέγχου των «στόχων και μεταρρυθμίσεων» που προστίθενται στο αντιλαϊκό οπλοστάσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, των συστάσεων ανά χώρα και των αξιολογήσεων.

Καλούμε τους εργαζομένους της χώρας μας να απορρίψουν παλιά και νέα μνημόνια, να οργανώσουν την πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες τους και να συγκρουστούν με τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, που τους φορτώνουν τις βαριές συνέπειες της κρίσης.

  Esteban González Pons (PPE). – Madam President, we are suffering the second, the third, and maybe soon, the fourth wave of the virus. That also means a second, a third and maybe a fourth wave of the economic crisis. This recovery package was designed only for the first wave. I warn this Parliament: Member States will come for more European money.

There are three things we need to clarify right now. First, national parliaments must immediately ratify the decision on own resources: in other words, there will be no European money without new resources. Second, Parliament must be involved in the decision—making process from beginning to end, and our opinion must be taken into account by the Commission. Third, Parliament must also be involved in the evaluation of the 27 national plans on an equal footing with the Council. National governments have a very bad habit of quickly being in Brussels when they are ask for money, but when it is about transparency and accountability, they turn a blind eye.

This is why, Madam President, I ask you, please, to formally extend an invitation to the Heads of Government of the 27 to come to this Parliament and to present their national plans here, which I must insist are possible because of the generosity of Europeans. We are ready to deliver EUR 750 billion, but for the sake of transparency and decency, don’t do this with the lights off and in the backyard of democracy.

  Κώστας Μαυρίδης (S&D). – Κυρία Πρόεδρε, σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα ελληνικής γλώσσας και θα μιλήσω στη μητρική μου γλώσσα, που άλλωστε αποτελεί και βασικό θεμέλιο του ευρωπαϊκού μας πολιτισμού. Σήμερα είναι μια καλή ημέρα. Έχουμε συμφωνία με ικανοποιητικό τελικό αποτέλεσμα και θα στηρίξουμε τον Μηχανισμό Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, ο οποίος περιλαμβάνει επιχορηγήσεις και δάνεια. Είναι το μεγαλύτερο χρηματοδοτικό εργαλείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέχρι τώρα και πρόκειται να είναι η συμβολή της για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας κατά το μέγιστο, ώστε να επανεκκινήσουμε τις οικονομίες μας και να γίνουν βιώσιμες και ανθεκτικές στο μέλλον.

Ως Ευρωκοινοβούλιο θέσαμε κάτι πολύ συγκεκριμένο. Εφόσον πρόκειται για πρωτοφανή κρίση με τεράστιες αρνητικές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, απαιτούνται ανάλογα πρωτοφανή μέτρα που πρέπει να αντικατοπτρίζονται στην πράξη. Παλέψαμε με επιμονή στις διαπραγματεύσεις και φτάσαμε σε μια τελική συμφωνία που δηλώνει ότι θέτουμε ως προτεραιότητα την κοινή μας δράση για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα που κάνουμε ως ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Βιώνουμε το δεύτερο κύμα της πανδημίας και υποφέρουν εργαζόμενοι, νοικοκυριά, επιχειρήσεις, ευάλωτες ομάδες, γυναίκες, παιδιά, εκπαίδευση, πολιτισμός και τόσοι άλλοι τομείς που έχουν πληγεί και χρειάζονται στήριξη. Αυτός ο μηχανισμός δίνει τη δυνατότητα στα κράτη μέλη να προχωρήσουν με άντληση χρηματοδοτήσεων για μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις σε ένα ευρύ φάσμα —απασχόληση, υγεία, τουρισμός, έρευνα και καινοτομία, περιβάλλον και ενέργεια, μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τόσα άλλα. Τα κράτη όμως θα πρέπει να διαμορφώσουν το δικό τους πλάνο, στοχευμένο στο πλαίσιο που διαμορφώσαμε. Σημειώνω ότι υπάρχει μία αναφορά στο κείμενο για τα νησιά και τις απομονωμένες περιοχές και την ανάγκη για μεγαλύτερη προσοχή από την Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω των ιδιαιτεροτήτων που αντιμετωπίζουν. Τέλος, η εκμετάλλευση της πανδημίας για επιβολή συγκαλυμμένων μικρών μνημονίων στα κράτη μέλη είναι απορριπτέα. Είναι και μια ευκαιρία να προχωρήσουμε άμεσα στην αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας.

  Nicola Danti (Renew). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, signor Vicepresidente, signora Segretaria di Stato, solo un anno fa in quest'Aula nessuno avrebbe potuto immaginare una pandemia di tale portata, una pandemia che ci ha tolto affetti e che ha messo in crisi la nostra economia, ma che allo stesso tempo ci ha resi testimoni del riscatto dell'Europa.

Certo, potremmo soffermarci sull'approccio intergovernativo con cui siamo arrivati al Recovery o sugli aspetti critici di questo regolamento. Tuttavia, credo che occorra mettere in evidenza la svolta storica che questo momento rappresenta per il processo di integrazione europea. Davanti alla crisi pandemica abbiamo scelto di fare debito comune, di distribuire le risorse in maniera solidale, di basare i piani nazionali di ripresa sulla coesione sociale e sulle sfide del domani: l'ambiente, il cambiamento climatico, a cui deve essere dedicato almeno il 37 % delle risorse, il digitale con almeno il 20 %, l'attenzione alle nuove generazioni.

Ad alcuni potrà sembrare poco - e per la mia idea di Europa lo è -, ma la strada giusta è stata imboccata. A noi e ai nostri paesi spetta percorrerla con coraggio e senza guardarsi indietro.

  Laura Huhtasaari (ID). – Arvoisa puhemies, taloudellisia kriisejä tulee. Sitä vain harvoin pystyy ennustamaan, mikä sen aiheuttaa tai milloin sellainen tulee. Tällä kertaa kriisin laukaisi koronapandemia.

Paras tapa varautua kriiseihin on pitää oma talous kunnossa, jotta on varaa elvyttää, kun on tarve. Taloustieteen dosentti Malinen pitää elvytyspakettia euron tukipakettina, koska valitettavasti yhteisvaluutta euro vei jäsenvaltioilta oman valuutan. Valuutan yksi tärkeimpiä tehtäviä on joustaa kriiseissä ja taantumisissa. Tämä olisi taloudellisesti paljon järkevämpi tapa tasata kilpailueroja tulonsiirtojen sijaan. Yhteisvaluutassa heikoimmista maista tulee yhä heikompia ja vahvemmista vahvempia, koska pääomasijoitukset hakeutuvat tuottavampiin maihin. Tätä kompensoidakseen valtio joutuu ottamaan velkaa ja kun velkaa on otettu riittävästi, tulee velkakriisi.

Valuuttaunioneilla on kaksi vaihtoehtoa. Tulonsiirtounioni tai sitten siitä tehdään exit-mekanismi. Minä en kannattanut euron tukipakettia 2011 enkä kannata tätäkään elvytyspakettia, koska en ylipäätään kannata tulonsiirtounionia. Haluaisin, että me seisoisimme omilla jaloillamme tässä Euroopassa, niin olisimme vahvempia.

Haluaisin myös tietää tai oikeastaan kysyä, että miksi ja kenen määräyksestä komission tietosivuilta poistettiin seuraava lause: EU ei saa rahoittaa budjettiaan velanotolla. Tällä lauseella viitattiin artiklaan 310. Tämä lause oli vielä komission tietosivuilla toukokuussa 2020. Tarkoittaako tämä mystinen lauseen häviäminen sitä, että nyt yhtäkkiä EU:n budjettia voidaankin rahoittaa velanotolla?

  Jordi Solé (Verts/ALE). – Madam President, the Recovery and Resilience Facility (RRF) is a crucial part of the EU’s response to the economic shock caused by the pandemic. It is already a historic achievement in at least three aspects: first, the amount of money it will mobilise; second, the way it will be financed through common debt; and third, the priorities it will have to concentrate on, mainly relating to the climate and the digital transition, but also social cohesion and resilience.

However, we need to make these funds a success also in another aspect: in their implementation and execution. And for this it is imperative that projects financed by the facility address structural deficits and bring about real transformation of our economies, that in the private sector SMEs can also become the beneficiaries of these funds and sub-state governments, having first-hand information on the needs of their economies and territories, get involved in the whole cycle of decision-making and governance of the investment plans. The recovery and transformation of some of our economies may largely rely on the smooth execution of these funds.

  Derk Jan Eppink (ECR). – Voorzitter, wij spreken hier over het uitgeven van veel geld: 750 miljard euro. Maar misschien mag ik het toch zeggen: dat geld is er nog niet. De ratificatie van het hulpfonds verloopt via de nationale parlementen van 27 lidstaten. De meeste landen hebben een tweekamersysteem, dus het gaat om ruim 50 parlementen. De Duitse Bondsdag moet opletten. De EU trekt veel macht naar zich toe. Er is een Gestaltwandel, een gedaanteverwisseling van de EU richting federale staat. Dat kan de Duitse horde verhogen naar het vereiste van een tweederdemeerderheid in de Bondsdag.

Let ook op Nederland. De senaat staat niet te juichen bij weer een ronde transfers. Voor de Tweede Kamer zijn er verkiezingen op 17 maart en de publieke opinie lust dit voorstel niet. Dus, meneer de commissaris, juich niet te vroeg. U bent er nog niet.

  Silvia Modig (The Left). – Arvoisa puhemies, covid on ollut ennennäkemätön kriisi niin Euroopassa kuin maailmanlaajuisestikin. Sen vaikutukset talouteen ja hyvinvointiin tulevat olemaan pitkäkestoisia ja suuria.

On hyvä, että tässä poikkeuksellisessa tilanteessa EU pystyi tähän poikkeukselliseen ratkaisuun. Poikkeukselliset ajat tarvitsevat poikkeuksellisia keinoja. Vaikka paketti ei kaikkia covidin kustannuksia tai vaikutuksia kata, se tuo vakautta ja luotettavuutta Euroopan talousalueeseen ja antaa ihmisille myös toivottavasti tulevaisuuden uskoa.

Ja mikä tärkeintä, rahankäytölle on asetettu kriteerejä, jotka edistävät niitä tavoitteita ja haasteita, joita edessämme olisi covidista riippumatta. On tärkeää, että RRF sisältää korvamerkittyä rahaa niin ilmastoon, ilmastotyöhön kuin digitalisaatioon. Jos elvytysmiljardit käytetään Green Dealin periaatteiden mukaisesti, voimme onnistua vauhdittamaan siirtymää kohti hiilineutraalia yhteiskuntaa, mutta viruksen todelliset kustannukset ja vaikutukset tulemme näkemään vasta tulevina vuosina, kun covidin vaikutukset hyvinvointiin tulevat kokonaisuudessaan näkyviksi. Siksi tulevina vuosina meidän tulee entistä enemmän vahvistaa sosiaalista ulottuvuutta, jotta tämä kriisi ei kohtuuttomasti kasvata eriarvoisuutta.

  Clara Ponsatí Obiols (NI). – Madam President, Spain ranks first in COVID victims, but it ranks last in government support to small businesses and self-employed workers. Without support, thousands will go bankrupt, but the Spanish Government has increased the budget for the king and for the army, and has no plans for struggling businesses.

Spain will be the top beneficiary of the recovery fund. Will they invest this money wisely? Well, the government has set up an allocation scheme, tailor—made to benefit the big IBEX 35 Spanish corporations. Spanish crony capitalism periodically threatens the stability of the eurozone.

A decade ago, taxpayers rescued banks that never paid back. And once again, now the Spanish oligarchy is ready to take the money – the European taxpayers’ money – and run, with the permission of the Commission!

Mr Commissioner, your protection of Spanish malpractice is dragging the Europeans into the mud. Last week’s embarrassment in Moscow with Mr Borrell was just a first taste.

  Janusz Lewandowski (PPE). – Pani Przewodnicząca! Kryzys to nie jest dobry czas dla rozwiązań wspólnotowych. Dramatyzm sytuacji skłania do szybkich reakcji międzyrządowych, co stawia Parlament w trudnej sytuacji. Tak było w czasie kryzysu finansowego, kiedy powstawały ad hoc rozmaite mechanizmy ratunkowe, które z czasem zamieniły się w trwały Europejski Mechanizm Stabilizacji. I tak jest teraz.

Ten recovery and resilience facility, który jest trzonem planu odbudowy, był co do swego rodowodu przedsięwzięciem międzyrządowym. Siegfried Mureşan i inni podjęli trudną misję uwspólnotowienia tego, co międzyrządowe. Moim zdaniem osiągnęli maksimum tego, co możliwe, zamieniając ex post kontrolę Parlamentu w nadzór nad poszczególnymi etapami wdrażania tego programu. Mówi się, że to jest Hamiltonian moment w integracji europejskiej, zwracając uwagę na uwspólnotowienie długu. Tylko że uwspólnotowienie długu już było, o czym dobrze wie Valdis Dombrovskis, który wykorzystał balans of payments facility w czasie kryzysu finansowego. Nadzwyczajna jest skala tego przedsięwzięcia. Ale trzeba spojrzeć na drugą stronę budżetu, czyli dochody własne, bo to może być trwała spuścizna tego programu. I przesądzi o tym, że będzie to nie ciężar, ale osiągnięcie dla przyszłych pokoleń Europejczyków.

I jeszcze jedno: ten program, będący wielkim gestem solidarności europejskiej, w krajach, które są autorytarne, może zamienić się w uprzywilejowanie swoich z niesprawiedliwym traktowaniem tych, którzy są w obronie europejskich wartości.

VORSITZ: RAINER WIELAND
Vizepräsident

  Irene Tinagli (S&D). – Mr President, the Recovery and Resilience Facility is not only a way to address the effects of the COVID crisis, but a great leap forward towards a closer and deeper union. It complements the action of the European Central Bank and partially overcomes the lack of a common European fiscal capacity for the time being.

However, we would be wrong to consider this facility as the final destination of our journey. This is just the beginning. Full recovery will require time, energy, commitment and a great sense of responsibility. In order to succeed, new forms of dialogue and interaction, solidarity and mutual understanding are required. Now, more than ever, it’s clear that having a solely national perspective for economic and budgetary measures is not only pretentious, but is short-sighted and inefficient.

So a truly European approach is the only way to foster territorial cohesion, to fight social inequalities, and to support policies dedicated to the next generation of Europeans. As a Parliament, over the next years, we will be vigilant to ensure that the Commission carries out the tasks assigned in appropriate ways so that the facility reaches its objectives, especially in terms of digital and environmental transformation, social impact and the Next Generation policies that we have envisaged for the Union.

It will not be easy. There will be bumps along the road and divisive forces will always be around the corner, and we got a sample from the debate this morning. So I say to my colleagues that we have created a powerful instrument for unity and solidarity. Now it’s our responsibility to make sure that what was conceived to unite us will not end up dividing us.

  Moritz Körner (Renew). – Herr Präsident, liebe Kolleginnen, liebe Kollegen! Wir diskutieren heute über die Resilienzfazilität, über die europäische Antwort auf unsere Wirtschaftskrise.

Wir müssen sicherstellen, dass wir wirklich innovativer, stärker und vor allem mutiger in die Zukunft kommen damit. Dabei geht es nicht nur darum, dass wir das Geld für die richtigen Prioritäten ausgeben, sondern dabei geht es auch darum, dass wir richtige Reformen in allen Mitgliedstaaten bekommen. Denn alle müssen ihre Hausaufgaben machen, damit wir gemeinsam stärker wieder aus dieser Krise kommen.

Wenn ich da auf mein Heimatland schaue: Die Bundesregierung sieht sich immer noch als wirtschaftspolitischer Lehrmeister in Europa und muss jetzt selber nachsitzen, weil die Kommission weitere Reformen fordert, und genau das ist richtig. Ich fordere die Kommission auf, weiter hart zu bleiben. Auch bei der Frage Ungarn. Da sehe ich jetzt, dass die Kommission gefordert hat, das Vergaberecht zu ändern, um endlich den systematischen Betrug zu ändern – auch das ist richtig.

Ein letzter Gedanke. Neben dem RFF hätte das Impfen in Europa größere Priorität haben müssen. Wir hätten mehr und schneller investieren müssen in Produktionskapazitäten. Umso schneller wir durchs Impfen aus der Krise herauskommen, desto besser für Wirtschaft und Gesellschaft.

  France Jamet (ID). – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, Madame la Secrétaire d’État, mes chers collègues, la crise pandémique a aggravé de façon dramatique les difficultés économiques déjà saillantes des peuples européens, rendant indispensable une action claire et forte afin de soutenir l’économie. Personne ne le dispute. Agir est impératif.

Cependant, la nécessité de l’action ne doit pas occulter le contenu sur lequel nous sommes amenés à nous prononcer aujourd’hui. La facilité de résilience, qui entend disposer de 672 milliards d’euros dans le cadre du plan de relance européen, laisse apparaître de nombreuses incertitudes et de nombreux défauts.

L’Europe se confond depuis trop longtemps dans cette logique de surendettement perpétuel. Dès qu’une crise se présente, nous cumulons et accumulons des milliards d’euros de dettes nouvelles sans jamais nous poser la question du remboursement, ou presque. Certains repoussent à demain, d’aucuns voudraient purement et simplement annuler ces dettes, comme s’il existait un argent magique que l’on pourrait faire apparaître ou disparaître, selon l’inclination du moment. Mais la dette n’est qu’un impôt différé.

Certains parlent de ressources propres. Cela signifie un impôt nouveau. En utilisant ces 672 milliards d’euros, nous devons avant tout penser à nos enfants et nos petits-enfants demain. Et à nos retraités aujourd’hui, à qui l’on va tenter de faire payer la facture.

Plus que jamais, nous devons changer ce modèle mondialiste apatride qui saccage nos économies. Il nous faut réintroduire la souveraineté nationale dans notre modèle économique afin de restaurer un véritable tissu économique local, solide, capable de résister aux crises sanitaires aussi bien qu’aux folies du capitalisme financier qui tue les vrais entrepreneurs et les vrais créateurs d’emplois et de richesses.

Plus que jamais, pour cesser cette fuite en avant, la solution se trouve dans la nation, menée par des dirigeants lucides et responsables.

  Alexandra Geese (Verts/ALE). – Herr Präsident! Verehrte Kolleginnen und Kollegen! Der Wiederaufbaufonds zeigt, dass Europa dann stark ist, wenn es solidarisch zusammenhält und voranschreitet.

Dieser Fonds investiert in die grüne Transformation und in die Digitalisierung Europas. Und das ist richtig so. Aber leider wurde eines in der Grundarchitektur dieses Konjunkturpakets vergessen: nämlich die Hälfte der Bevölkerung, die gerade bei geschlossenen Kitas und Schulen den Großteil der unbezahlten Arbeit leistet, die unsere Gesellschaft in dieser schweren Krise zusammenhält und die den höchsten Preis für die Krise zahlt.

In Italien, dem größten Empfängerland des Konjunkturpakets, sind 70 Prozent der Menschen, die in der Krise ihren Arbeitsplatz verloren haben, Frauen. Das Konjunkturpaket aber investiert mehrheitlich in Branchen, in denen fast nur Männer arbeiten. Das ist nicht nur absurd und ungerecht, das ist auch wirtschaftlich nicht zielführend.

Und es ist gut, dass die Kommission jetzt nachgesteuert hat und Geschlechtergerechtigkeit in allen Prioritäten verankert hat. Denn eine erfolgreiche Wirtschaft und einen starken sozialen Zusammenhalt wird es nur mit den Frauen geben.

  Zbigniew Kuźmiuk (ECR). – Panie Przewodniczący! Panie Komisarzu! Pani Minister! Walka o środki na fundusz odbudowy trwała bardzo długo, bo w zasadzie od wiosny poprzedniego roku. Mamy nadzieję, że zakończy się sukcesem, choć na tej sali słyszeliśmy już głosy, że niektóre parlamenty mogą tego funduszu nie zatwierdzić, a środki na odbudowę europejskiej gospodarki są naprawdę bardzo potrzebne.

Wstępne dane Eurostatu mówią, że spadek PKB w całym roku 2020 wyniósł aż 8%. Są kraje, gdzie ten spadek będzie większy niż 10%. Być może dwa pierwsze kwartały tego roku także skończą się recesją. Chciałbym, aby środki z funduszu odbudowy były przydzielane jak najszybciej i przekazywane państwom członkowskim. Miejmy nadzieję, że stanie się to już w drugiej połowie tego roku. Dobrym rozwiązaniem jest możliwość refundacji wydatków poniesionych przez państwa członkowskie. Rzeczywiście gdyby nie te wydatki, prawdopodobnie sytuacja gospodarcza byłaby gorsza. Mój kraj na ten cel przeznaczył blisko 10% PKB z dobrym skutkiem.

  Δημήτριος Παπαδημούλης (The Left). – Κύριε Πρόεδρε, το Ταμείο Ανάκαμψης που εγκρίνουμε σήμερα είναι ένα θετικό βήμα. Οι Έλληνες ευρωβουλευτές της Αριστεράς το στηρίζουμε, αν και το θεωρούμε εντελώς ανεπαρκές. Το στηρίζουμε γιατί η έκδοση κοινού χρέους από τους 27 με εγγύηση της Επιτροπής υλοποιεί —έστω και με μεγάλη καθυστέρηση— τη θετική πρόταση για ευρωομόλογα. Το στηρίζουμε γιατί τα 390 δισ. ευρώ σε επιχορηγήσεις προς τον ευρωπαϊκό Νότο και την ευρωπαϊκή Ανατολή είναι ένα σοβαρό βήμα μεταβιβαστικών πληρωμών. Είναι, όμως, εντελώς ανεπαρκές γιατί σχεδιάστηκε πριν από έναν χρόνο σχεδόν και στο μεταξύ η ένταση και η διάρκεια της πανδημίας, το μέγεθος της κρίσης και της ύφεσης απαιτούν δραστικότερα πρόσθετα μέτρα.

Η ευρωομάδα της Αριστεράς ζητά τον διπλασιασμό των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης από τα 750 δισ. στο 1,5 τρισ. ευρώ, για να έχουμε πραγματικά ένα ευρωπαϊκό «μπαζούκας». Παράταση της αναστολής του Συμφώνου Σταθερότητας έως το 2023 και αντικατάστασή του από ένα ρεαλιστικό σύμφωνο σύγκλισης και βιώσιμης ανάπτυξης. Ευρωπαϊκή ελάφρυνση του χρέους και επιτάχυνση της υλοποίησης των εθνικών σχεδίων για να πιάσουν τόπο αυτά τα χρήματα, μακριά από πελατειακά δίκτυα και διαφθορά. Τα χρήματα αυτά δεν ανήκουν στις κυβερνήσεις και τα κόμματα· ανήκουν στους λαούς και τις κοινωνίες.

  Ivan Vilibor Sinčić (NI). – Poštovani predsjedavajući, Europa je pogriješila u krizi 2008. godine. To je na kraju krajeva i priznala. Europa je, nažalost, pogrešno pristupila i ovoj krizi. Naime, do kraja godine očekuje se bankrot više od pola srednjih i malih poduzeća koja u Europi zapošljavaju više od dvije trećine zaposlenih.

Restriktivne mjere i lockdown koji su uvedeni diljem Europe imaju vrlo mršavu znanstvenu podlogu. Politički centri moći su donijeli ove odluke i slijepo su slijedili Svjetsku zdravstvenu organizaciju.

Upravo je politika odlučila da se koriste maske. Politika je odlučila da nema testiranja na gripu pa prvi puta nakon više desetljeća nemamo gripe jednostavno. Politika je odlučila da se koriste nepouzdani PCR testovi. Politika je odlučila da nakon smrti nema autopsija. Jer zašto bi ljudi, kao i svih godina dosada, umirali od srca, raka pa i od same gripe kad se sve to može lijepo prekrižiti u koronu.

Sve je napravljeno da se dobiju brojevi koji su se htjeli dobiti. I sada dolazi Komisija ovdje s nekakvim ekonomskim mjerama kao spasitelj, a kada će priznati više svoju grešku?

  Lídia Pereira (PPE). – Senhor Presidente, o Mecanismo de Recuperação e Resiliência é o coração da nossa recuperação económica. A nossa responsabilidade é grande e aqui estaremos para acompanhar a execução e escrutinar a mesma. Cabe agora aos Estados—Membros fazerem a sua parte e aplicarem os recursos com rapidez, competência e transparência.

O grande desafio da saúde pública é a contenção da pandemia. O grande desafio da recuperação é a transformação deste plano em resultados concretos. Mas, assim como as trapalhadas nos planos de vacinação de alguns Estados-Membros são incompreensíveis, qualquer desleixo ou negligência na aplicação deste mecanismo será inaceitável.

Ao longo do último ano, aprendemos que o tempo da pandemia ultrapassa o tempo da política. Está na hora de inverter a tendência e trocar os anúncios pelas soluções. Os europeus não precisam da propaganda dos seus governos, mas de respostas. Não precisam de cativações, mas de investimentos concretizados. Não precisam de desculpas, mas de transparência na aplicação dos fundos. Não precisam que o dinheiro seja gasto em burocracias, mas da sua chegada à economia real: às famílias e às empresas.

Do que precisam os muitos empresários e trabalhadores que suportaram até hoje o Estado social europeu é que este agora não lhes falhe e lhes permita reconstruir a sua vida, o seu negócio e assim poderem voltar a contribuir para um futuro mais sorridente para todos.

  Margarida Marques (S&D). – Amiga Ana Paula Zacarias, Vice-Presidente Dombrovskis, o Quadro Financeiro Plurianual e o Next Generation EU são pilares essenciais da resposta europeia a uma crise sem precedentes, pela sua dimensão e porque assentam no princípio básico da solidariedade europeia, princípio que preside à emissão de dívida comum europeia, ou seja, à mutualização desta dívida. Um esforço de todos num passo decisivo na história da Europa.

O mecanismo de recuperação e resiliência é uma oportunidade única de promover uma mudança real, permitindo que a União Europeia e todos os Estados-Membros saiam desta crise com economias mais fortes, mais coesas, mais igualitárias. Uma mudança para uma transição verde e sustentável, assente numa transformação digital dos cidadãos e das empresas. Mas, para isso, exige-se complementaridade: complementaridade com os Planos Nacionais de Reformas, complementaridade com o orçamento da União Europeia, dos Fundos Estruturais ao Horizonte Europa, ao InvestEU, ou ao programa Saúde EU4Health.

Juntos, todos estes instrumentos são a chave para a mudança. Por isso, é inadiável a ratificação pelos parlamentos nacionais do Next Generation EU para ter um fundo, mas é também inadiável que as parcerias entre a Comissão Europeia e os Estados-Membros funcionem para facilitar a aprovação dos planos nacionais de recuperação económica e social. A sua rápida aprovação e boa implementação é a urgência da recuperação. Façamos todos a nossa parte.

  Billy Kelleher (Renew). – Mr President, I welcome the debate on the Recovery and Resilience Facility, and there is no doubt the pandemic has caused untold damage to economies across the European Union. So this particular facility is very welcome and I hope it’s ratified by Member States and that it will have a meaningful impact in the key areas, the environment, climate and digitisation of our economies.

But the significant challenge, of course, will be how we will decide in the next couple of years regarding the Stability and Growth Pact and the review that it’s going through. The fact of the matter is we’ve suspended it at the present time so countries are able to access funding that, in the event of the Stability and Growth Pact being brought back with the very strict criteria that underpin it, it could have a very damaging effect on individual Member States and destabilise. So, clearly, I would suggest that over the next number of months, the review of the Stability and Growth Pact takes into account the new challenges ahead of us in the time and not looking back retrospectively as well.

The other key area, of course, is we do need to have a very mature debate in this Parliament across all Member States with regard to the issue of own resources if we are to ensure that this fund is underpinned with genuine funding capabilities into the future.

  Joachim Kuhs (ID). – Herr Präsident, meine Damen und Herren! Wir reden heute über den Aufbau- und Resilienzfonds und die Fazilität. Das Wort Fazilität, das weckt bei mir aber schlechte Erinnerungen.

Denken Sie daran: Vor zehn Jahren haben wir hier in diesem Haus auch über eine andere Fazilität abgestimmt. Damals ging es um diese europäische Finanzierungsfazilität. Diese Stabilitätsfazilität ist nicht unbedingt vertrauenerweckend, wenn es darum geht, jetzt eine neue Fazilität ins Leben zu rufen. Und für mich ist hier ein Riesenproblem: Wenn es damals schon so schlecht lief, warum soll es heute besser laufen?

Im Übrigen: Wir sehen doch, dass zum Beispiel, wenn es darum geht, Geld auszugeben, wir noch 300 Milliarden EUR übrig haben, die noch nicht ausgegeben wurden aus dem letzten MFF. Und jetzt glauben Sie, dass wir mit 670 Milliarden neuem Geld jetzt mehr ausgeben und besser ausgeben können? Das Geld wird lange, lange Jahre brauchen, bis es zu den Empfängern kommt. Wir brauchen aber sofort Hilfe. Wie wollen Sie das tun? Und spätestens dann, wenn die Bürger merken, dass man diese Bonds nicht essen kann, dann werden sie merken, dass hier irgendetwas völlig falsch gelaufen ist.

  Bas Eickhout (Verts/ALE). – Mr President, first of all I would like to thank my colleagues who have been working on getting this recovery funding getting to a really credible European investment programme that we have been fighting for in this Parliament for a very long while. So I think that is really good, and it is also true that thanks to Parliament there is now credible greening and investment in digitalisation which was not the case beforehand.

But now the real work starts. It’s about the implementation. And here really to the Portuguese Presidency: you have been fighting for a credible European investment programme. It’s now in the hands of the Member States to deliver credible national recovery plans, and really this needs to be done in full transparency. This needs to be under public scrutiny to really see that these are really true investments and not just repackaging of money. And this is also to the Commission: when you are judging it, do it in transparency, don’t do this behind closed doors which is ongoing right now.

And then the last point. This is about European investment money, but we all know the real investments are still at the national level, thousands of billions of euros. Let’s make sure that goes in the right direction as well, otherwise this European investment fund will not deliver enough.

  Andżelika Anna Możdżanowska (ECR). – Panie Przewodniczący! Cieszę się, że przedmiotem naszych obrad jest konkretny program pomocy Europie, a nie kolejny projekt jej ideologicznej przebudowy. Europejski Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (672 miliardy euro dla Europy) to wynik wspólnych żmudnych negocjacji i ciężkiej pracy łączącej interesy wszystkich państw członkowskich. Ale czy jest wystarczający i sprawiedliwy? Nie do zakwestionowania jest potrzeba zaangażowania ogromnych wspólnych funduszy na inwestycje w zieloną transformację, która musi być traktowana w całej Europie w długiej perspektywie jako wspólny ważny środek polityki Unii Europejskiej. Istotny jest fakt, iż państwa członkowskie mają różne punkty wyjścia i rozwoju, a dziś we wspólnej solidarności potrzeba zrozumienia, jakich inwestycji i reform potrzebują, tworząc krajowe plany odbudowy jako poszczególne gospodarki Europy.

Polska potrzebuje finansowania w infrastrukturę przesyłową i dystrybucyjną. Dziś Polska potrzebuje produkcji energii elektrycznej i ciepła w oparciu o gaz jako niezbędnego rozwiązania przejściowego dla wspólnych celów klimatycznych. Apeluję, by zamiast na biurokrację postawić na realne potrzeby każdego z państw członkowskich.

  Enikő Győri (PPE). – Meggyőződésem: Európa és a hazám, Magyarország is többszörösen nyert azzal, hogy bő fél év kemény csatái után megszületett a gazdasági helyreállítási alap. Először is, mert a lengyel és a magyar kormány ellenállt a hihetetlenül erős nyomásnak, élt a Szerződésekben biztosított jogával, így elejét vette annak, hogy politikai ideológiai vitákat forrásmegvonással lehessen eldönteni. Európa összes polgára nyert azzal, hogy a zsarolás nem került be az uniós eszköztárba. A jogállamiság fontosabb számukra annál, minthogy hagyjuk, hogy egyesek visszaéljenek vele. Másodszor, az Unió megmutatta, képes tanulni az előző válságkezelési hibáiból. Megszorítással, a munkavállalók, a kkv-k, a családok ellehetetlenítésével nincs növekedés.

Mi munkaalapú gazdaságot és sok régi családpolitikát viszünk évek óta, munkahelyeket teremtünk befektetéseken és strukturális reformokon keresztül. Jelenleg folyik otthon a társadalmi párbeszéd, melynek során a polgárok elmondják véleményüket a fejlesztési tervekről. Harmadszor, ez az eszköz esély arra, hogy Európa újra versenyképes legyen. Nem az a cél, hogy visszatérjünk a régi kerékvágásba, hanem hogy felvegyük a kesztyűt a versenytársakkal. Magyarország partner abban, hogy Európa végre környezeti és gazdasági értelemben is fenntartható pályára álljon, hogy a digitális színtéren is megjelenjen. Ha ezt most elvétjük, a mindenfelé irigyelt európai jóléti életformát az unokáink már csak hírből fogják ismerni. Közös felelősségünk hogy a forrásokat hatékonyan és az utolsó fillérrel is elszámolva költsük el. Kérem a Bizottságot, segítsen, hogy a tagállamok egyéni megfontolásokat is el tudjanak fogadni.

  Simona Bonafè (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, abbiamo un'urgenza in questo momento: far arrivare il prima possibile e senza ritardi le risorse del Recovery and Resilience Facility all'economia reale, ai lavoratori, alle imprese.

L'Europa ha saputo dare una risposta inedita per una crisi inedita e ha dimostrato di non essere solo un grande mercato interno ma una comunità di destino, una comunità solidale. Per la prima volta abbiamo un'emissione di debito comune e comuni sono gli obiettivi da raggiungere per ripartire.

Questo fondo sarà un successo se non sprecheremo le risorse per spese orientate ancora al passato, ma sapremo indirizzarle davvero verso l'economia del futuro. Abbiamo l'occasione per fare di questa drammatica crisi un'opportunità per cambiare radicalmente modello di sviluppo e di crescita e per renderlo più a misura di persona, più equo, sostenibile socialmente e ambientalmente.

Queste sono le uniche vere condizionalità alle quali dovremo tutti guardare e dovremo mettere da parte invece quelle macroeconomiche della stagione dell'austerità, che riteniamo essere definitivamente passate, e lavoreremo perché anche le regole che ancora le riguardano cambino e tengano conto della nuova realtà che abbiamo davanti.

  Ondřej Kovařík (Renew). – Pane předsedající, pane místopředsedo Komise, plán obnovy Evropské unie představuje významnou podporu oživení ekonomiky a vypořádání se s následky pandemie. Musíme jej však spustit co nejdříve a zaměřit se jak na nejvíce zasažené sektory, tak na – z budoucího hlediska – strategické oblasti. Např. pro Českou republiku tento plán znamená injekci přes 180 miliard korun v přímých platbách a další stovky miliard na případných úvěrech. Tyto prostředky nám umožní vyšší investice tam, kde to nejvíce potřebujeme, např. k urychlení digitalizace, a to jak ve veřejném, tak v soukromém sektoru, napomáhání modernizace ekonomiky, podpoře konkurenceschopnosti, podpoře malých a středních podniků tak, aby se zpátky postavily na vlastní nohy a mohly se dále rozvíjet. Jak jsme se v této krizi přesvědčili, je také potřeba investovat do zdravotnictví a mimo jiné do modernizace dopravy a infrastruktury. Evropský plán má potenciál urychlit návrat na úroveň před krizí a celkově posílit naši ekonomiku a tuto příležitost bychom měli využít.

  Jean-Lin Lacapelle (ID). – Monsieur le Président, chers collègues, le plan de relance européen qui vient en soutien à nos entreprises contient de nombreux éléments aberrants. Aberrants d’abord par ce qui s’y trouve. Tout d’abord, une clé de répartition financière indigeste et injuste par laquelle les plus gros contributeurs, dont la France, recevront moins qu’ils ne donneront.

Deuxièmement, l’ignoble article 9 bis, qui lie le bénéfice du plan de relance au respect de l’état de droit et des valeurs fondamentales de l’Union, est un véritable chantage idéologique et financier.

Troisièmement, une obligation pour les États de préparer des plans nationaux pour la reprise et la résilience sur quatre ans qui appliquent les ordres du Semestre européen, véritable super-étatisme européen.

Quatrièmement, une obligation folle de consacrer pour chaque projet au moins 60 % des montants au climat et au numérique.

Enfin, une compétence étendue et pourtant illégitime pour l’OLAF et le parquet européen de mener des enquêtes, c’est-à-dire, en pratique, un contrôle par eux des finances des États membres.

D’autre part, ce plan de relance est aussi aberrant parce ce qui en est absent. En fait, ces 724 milliards seront affectés à la poursuite des priorités de l’Union européenne, alors que c’est à cause d’elle que nous avons été si durement touchés. Rien sur les relocalisations, pourtant promises. Rien sur le pilotage national des industries stratégiques. Rien sur la souveraineté et l’autonomie.

Au contraire, le rapport demande toujours plus d’intégration. L’Union européenne n’a décidément tiré aucune leçon ni de la crise sanitaire ni de notre dépendance logistique. Elle a été incompétente dans l’approvisionnement des masques, incompétente dans l’acquisition des tests, incompétente dans la gestion des matériels de protection médicale, incompétente, enfin, dans la négociation et la livraison des vaccins.

L’Union européenne rêvait d’une grande Europe de la santé. C’est finalement une Europe du fiasco qu’elle nous a présentée. Or, c’est par l’indépendance industrielle et la maîtrise de nos chaînes de production que nous atteindrons la force et la solidité. Il en est encore temps.

  Marie Toussaint (Verts/ALE). – Monsieur le Président, voilà des mois que nous discutons des fonds publics, qu’il nous faut mobiliser de manière indispensable pour répondre à la crise économique et sociale qui nous frappe. N’oublions pas toutefois que cette crise est systémique et d’origine écologique. Elle découle des atteintes à la biodiversité, qui est la grande sacrifiée de cet accord. Il nous faut réorienter notre économie pour qu’elle garantisse à la fois la justice sociale et la protection de notre planète. Pourtant, les règles que nous avons adoptées pour encadrer ce plan de relance ne répondent pas à cette urgence. Au contraire, les conditions liées au Semestre européen sont injustes et seront douloureuses à l’avenir. Une fois de plus, le long terme est sacrifié aux intérêts du court terme.

Par ailleurs, nous n’avons pas encore de garantie que les fonds non fléchés pour le climat ne nuiront pas à la transition. On nous parle d’un filet de sécurité, la taxonomie, qui est fragile, car affaibli par les lobbies. Selon le Haut conseil pour le climat, en France, par exemple, deux tiers du plan de relance français relanceront l’économie du passé.

Pour finir, un appel: étudions et conditionnons nos plans de relance à leur impact sur les 10 % les plus pauvres. Ce sont les premiers frappés par la crise. Alors, soyons audacieux et prenons aujourd’hui cette initiative.

  Jessica Stegrud (ECR). – Herr talman! Efter 25 år i näringslivet önskar jag att jag kunde säga att den nu pågående skuldsättningen av kommande generationer kommer att leda till konkurrenskraft, innovation, långsiktig tillväxt och framtida välfärd. Men är det verkligen detta pengarna går till? Jag tvivlar. För i Spanien har man infört medborgarlön och lagt förslag om att minska antalet dagar i en arbetsvecka till fyra. I Frankrike går pengar till att behålla en orimligt låg pensionsålder, och i Italien planeras det skattesänkningar men ingen sanering av statsfinanserna.

Allt detta medan den svenska företagaren får se sitt livsverk gå i kras. Den svenska arbetaren får jobba allt längre, betala allt mer i skatt och allt oftare sluta sitt liv som fattigpensionär. För någon måste betala, och som vanligt drar svenskarna, med hjälp av övriga svenska riksdagspartier, det kortaste strået. EU har blivit en bidragsunion och Sverige får fortsatt agera bankomat. Det är inte hållbart.

  Massimiliano Salini (PPE). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, noi con il piano di rilancio che l'Europa sta concependo giochiamo un nuovo inizio. Un nuovo inizio che ha per noi italiani, per il mio paese di provenienza, come primo capitolo il nome di Mario Draghi, incaricato dal Presidente della Repubblica di costruire questo tentativo per un paese così colpito.

È una ristrutturazione del paradigma economico e politico quella a cui ci apprestiamo. I partiti, tutti i partiti si sono trovati costretti a giocare nella logica, nella speranza di un'Europa che torni ad essere potenza globale. E questo è il vantaggio che noi possiamo portare a tutti. Riforme abbinate a risorse, in modo tale che dopo la pandemia questo continente sia un continente che procede ad un ritmo diverso rispetto a prima, dove le regole si piegano alla logica della crescita.

Quindi non sprechiamo occasioni, non parliamo di Green Deal come se si trattasse di uno strapuntino moralistico da riportare a una comunità che già l'ha accettata quella sfida. Utilizziamo questo come strumento per portare nel mondo le eccellenze europee in ambito industriale nel settore della sostenibilità. Insomma, un piano di rilancio che ci consente di non accontentarci di essere definiti Unione di Stati, ma che ci recupera allo spirito della comunità di popoli europei.

  Victor Negrescu (S&D). – Domnule președinte, Mecanismul de redresare și reziliență reprezintă șansa noastră pentru a trece cu bine peste actuala criză. De aceea, am alocat 20 % pentru transformarea digitală și 37 % pentru zona de mediu, dar Parlamentul European a cerut mai mult. Am solicitat 10 % pentru educație, pentru că fără educație nu putem să vorbim de o viziune pe termen lung, și 2 % pentru sectorul cultural și creativ, grav afectat de criză.

Avem nevoie de mai multă ambiție. Planurile de redresare trebuie realizate transparent, să nu fie politizate, să răspundă exigențelor de reformă enunțate în rapoartele de țară și să fie rezultatul unor ample consultări publice, organizate temeinic.

Din păcate, sunt guverne, precum cel din România, care preferă să nu asculte recomandările europene. Parlamentul European trebuie să fie implicat în implementarea acestor planuri pentru ca banii europeni să ajungă la beneficiarii reali. Vă propun crearea unui mecanism de control la nivel european care să vegheze la corectitudinea și transparența implementării planurilor de redresare.

  Caroline Nagtegaal (Renew). – Voorzitter, het tijdelijke coronafonds: hier is terecht lang over onderhandeld. En ja, ook door Nederland. Want om economische problemen het hoofd te bieden met het uitdelen van meer en meer subsidies, neen, daar geloof ik niet zo in. Waar ik wel in geloof, is in het doorvoeren van noodzakelijke en structurele hervormingen.

Het akkoord dat nu op tafel ligt, is wat mij betreft gebalanceerd, passend en proportioneel. Het doet ook recht aan de crisis waarin veel mensen en bedrijven verkeren. Die Europese leningen en subsidies voor herstel gaan gepaard met strenge voorwaarden. Lidstaten moeten gewoon verstandige hervormingen doorvoeren, maar ook denken aan de digitale en groene transitie. Deze herstelplannen moeten invulling geven aan de aanbevelingen van het Europees Semester. Simpelweg omdat we nu moeten inzetten op die weerbare Europese economie. Dan kan het niet anders dan dat ik denk aan investeringen in schone brandstoffen: waterstof, synthetische kerosine.

Voorzitter, laten we er vanavond een klap op geven, maar laten we afspreken dat we er kritisch op toezien dat dit fonds investeert in het verdienvermogen van Europa.

  Sven Giegold (Verts/ALE). – Herr Präsident! Der gemeinsame Wiederaufbaufonds auf die Corona-Krise Europas ist eine Riesenchance. Es ist das erste Mal, dass Europa auf eine große Krise mit solch einer solidarischen Kraftanstrengung reagiert. 750 Milliarden Euro finanziert durch gemeinsame Anleihen, 57 Prozent des Geldes in Klimaschutz und Digitalisierung. Das sind die richtigen Prioritäten.

Doch umso enttäuschender ist, dass in Deutschland das entsprechende Programm, immerhin 22 Milliarden Euro, hauptsächlich für politisches Recycling ausgegeben werden soll. Drei Viertel des Geldes sollen in Deutschland in Projekte fließen, die die Bundesregierung ohnehin vorhatte. Und das alles nur, um den Ländern und Kommunen keinen Zugang zu diesem Geld zu geben und das einfach im Bundeshaushalt zu verbuchen.

Daher meine Forderung an die EU-Kommission und an die Bundesregierung: Ändern Sie diesen Plan. Sorgen Sie dafür, dass auch regionale Investitionen Zugang finden und nicht hauptsächlich einfach gemacht wird, was ohnehin geplant war.

  Eugen Jurzyca (ECR). – Pán predsedajúci, blíži sa termín finálneho predkladania národných plánov obnovy a odolnosti Európskej komisii, no vo viacerých členských štátoch neboli doteraz národné plány zverejnené.

Obrátil som sa preto na Komisiu parlamentnou otázkou, či teda tieto plány nezverejní ona, keď jej budú predložené. Komisia odpovedala, že to neplánuje.

Myslím si, že Komisia by mala zverejniť nielen tieto plány, ale aj svoje hodnotenie. Nie preto, že by to mala byť súťaž medzi členskými štátmi o akýsi európsky pohár, ale preto, že predsa chceme, aby tieto plány boli dobré všetky. A tiež preto, aby sa krajiny mohli navzájom inšpirovať dobrými reformami, ktoré budú návratné, a to aj ekonomicky návratné.

  Angelika Winzig (PPE). – Sehr geehrter Herr Präsident, geschätzte Kolleginnen und Kollegen! Von Beginn an war ich begeistert von der EVP-Idee, europäische Solidarität zu leben und einen Pandemiefonds einzurichten, der unseren Mitgliedstaaten dient.

Denn auch meinem Land wurde nach dem Zweiten Weltkrieg erfolgreich durch den Marshallplan geholfen. Als ich aber die Vorschläge der Parteien links der Mitte gesehen habe, war ich leicht irritiert. Nur Zuschüsse, keine Kredite, ohne Konditionalität und Kontrolle. Dies würde sicherlich zum Missbrauch verleiten und nicht zu einem nachhaltigen Europa führen. Daher bedanke ich mich ganz besonders bei unserem Kollegen Siegfried Mureşan für seine hervorragende Ausgestaltung dieses Programms.

Mit der Anknüpfung dieses Wiederaufbaufonds an das Europäische Semester wird eine solide wirtschaftspolitische Steuerung geschaffen. Klar definierte Anwendungsbereiche, die Einbeziehung des Parlaments bei der Überprüfung und Bewertung werden vor Missbrauch schützen.

Ja, unsere Mitgliedstaaten stehen jetzt in einem spannenden Wettbewerb der besten Ideen. Sie müssen jetzt ein ambitioniertes Programm vorlegen – Leuchttürme, statt Löcher zu stopfen. Investitionen in Forschung, Entwicklung und Digitalisierung als Voraussetzungen für den Klimaschutz werden auch hier sicherlich im Mittelpunkt stehen. Aber auch die Wettbewerbsfähigkeit unserer Betriebe spielt eine große Rolle, denn nur Unternehmerinnen und Unternehmer schaffen Arbeitsplätze, und diese brauchen wir in dieser Zeit ganz, ganz besonders. Darum muss auch eine Job-Initiative im Mittelpunkt dieses „...“ (Der Präsident entzieht der Rednerin das Wort.)

  Klára Dobrev (S&D). –Nagyszerű dolgot vittünk véghez. Politikusok, kormányok parlamenti képviselők Európa minden részéről összefogtak és az európai történelem legnagyobb pénzügyi alapját hozták létre. Ráadásul a válság közepén felállított újjáépítési alap a jövőről szól. Nem pusztán a sebeinket akartuk begyógyítani, hanem a huszonegyedik század Európáját segíteni. Éppen ezért nincs olyan kormány, nincs olyan parlamenti képviselő, nincs olyan politikus, aki egyedül, civilek, önkormányzatok, az emberek meghallgatása nélkül el tudná dönteni, hogy mire van szüksége egy országnak a huszonegyedik században. Éppen ezért az a kormány, aki nem hallgatja meg az embereket, amely mímeli a konzultációt, amely trükközik a párbeszéddel, higgyék el, az a kormány csak lopni akar. És a Bizottsághoz fordulok: ilyenkor ezt a pénzt közvetlenül az önkormányzatoknak és a civileknek kell juttatni.

  Engin Eroglu (Renew). – Sehr geehrter Herr Präsident, sehr geehrter Herr Kommissar Dombrovskis, sehr geehrte Zuschauer zu Hause! Der Haushalt ist in Einnahmen und Ausgaben laut Artikel 310 der EU-Verträge auszugleichen.

Von heute auf morgen wird diese zentrale Säule für Wohlstand und Nachhaltigkeit der EU einfach ignoriert. Die EU wird erstmalig Schulden im großen Sinne machen. Es ist immer einfacher, Schulden zu machen, fremdes Geld auszugeben oder die Probleme der EU zu lösen.

Es ist so, dass hier in den letzten zwei Stunden die Argumente ausgetauscht wurden und aus meiner Sicht wird der Weg des geringsten Widerstands gegangen.

Natürlich ist es so, dass jeder, der von diesen 670 Milliarden Euro profitiert, heute auch zustimmen wird. Das ist im Sinne der Natur. Es ist aber auch im Sinne der Natur, dass viele hier im Haus glauben und die Hoffnung haben, dass in den Mitgliedstaaten sozusagen mit diesem Geld gut umgegangen wird. Und genau dort liegt der Irrglauben. Was in den letzten Jahrzehnten nicht funktioniert hat, wird auch im kommenden Jahr nicht funktionieren.

Ich werde heute nicht zustimmen können, denn wir rauben heute die Handlungsfähigkeit der kommenden Generationen in diesem Haus.

  Ciarán Cuffe (Verts/ALE). – Mr President, in Europe, in the EU, we mourn half a million deaths from COVID and 20 million cases. But as we grieve, we look to a recovery with decent jobs, clean air and climate action at its heart. EUR 250 billion is in place to finance the social and green recovery. That’s a lot of money. But as Chief Brody said in Jaws, you’re going to need a bigger boat. The RRF is that boat and we may need a bigger one.

Funding the renovation wave is crucial by retrofitting our public housing with insulation and ventilation. We want cosy homes, lower energy bills, a sense of hygge. On transport, we should boost bus and rail, modernising and electrifying. Public transport is invaluable to our citizens and cannot become a victim of the pandemic. Walking and cycling must also be funded. We need to be active and these modes clean the air, improve road safety and take pressure off our health services. A real win—win.

In conclusion, from the rue de la Loi in Brussels to the quays of the River Liffey in Dublin, we can and we must make our cities greener, cleaner and safer for all.

  Carlo Fidanza (ECR). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, abbiamo sostenuto con convinzione la necessità di un indebitamento comune per far fronte all'emergenza. Eppure, nel corso dei mesi, quello che doveva essere un piano per la ripresa è diventato qualcosa di diverso. Tempistiche troppo lunghe, nonostante l'anticipo ottenuto dal Parlamento sia positivo, eccessivo peso della componente prestiti rispetto agli stanziamenti, incertezza sulle risorse proprie, che rischiano di trasformarsi in nuove tasse dirette o indirette su cittadini e imprese europee, eccessiva discrezionalità della Commissione sulle cosiddette riforme strutturali richieste ad ogni nazione, e infine questo regolamento che rischia di far rientrare dalla finestra le regole dell'austerità che tutti si erano vantati di aver cacciato dalla porta solo pochi mesi fa.

E guardando all'Italia, la principale beneficiaria di questo strumento, il rischio è che non basti il pur stimatissimo professor Draghi, né tantomeno la sua variopinta maggioranza politica, per metterci al riparo da questi pericoli. Per queste ragioni ci asterremo e continueremo a vigilare senza sconti.

  Benoît Lutgen (PPE). – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, Madame la Secrétaire d’État, à la lecture des premiers plans qui sont parvenus jusqu’à nous, dans «facilité pour la reprise et la résilience», certains États membres ont retenu le mot «facilité», il n’y a pas de doute, mais la reprise et la résilience ne sont pas au rendez-vous.

Facilité, notamment, en évitant de lancer un appel vers les entités locales ou régionales, ou encore vers les citoyens pour qu’ils prennent part pleinement à ce fonds de relance.

Facilité, aussi, en recyclant des dossiers qui étaient déjà prévus et qui ne correspondent pas – en tout cas à la première lecture – à la réalité de ce qui était fixé à la fois par le Parlement et par la Commission.

Facilité, tout simplement, finalement, de faire un peu comme avant, voire pire, lorsqu’on prend certains dossiers ou certains projets qui concernent, par exemple, un palais de justice qu’on veut rénover.

Alors, oui, il y a urgence à recadrer l’ensemble des États membres au travers des objectifs que nous avons fixés au niveau du Parlement et au niveau de la Commission, pour faire en sorte que ce fonds de relance puisse servir à l’emploi, à la jeunesse, à l’ensemble de celles et ceux qui sont aujourd’hui dans le désespoir, pour leur offrir effectivement un monde différent et pour que l’Europe soit finalement, pour tous les citoyens européens, au rendez-vous de l’espoir et du bien-être.

  Isabel García Muñoz (S&D). – Señor presidente, la mayor movilización de fondos que la Unión Europea haya nunca puesto a disposición de los Estados miembros necesita ir de la mano de una protección de los intereses financieros durante su ejecución. El Parlamento ha conseguido que este Mecanismo cumpla también este requisito.

El Estado de Derecho es una condición para acceder a la financiación. Se ha conseguido introducir un mecanismo de rendición de cuentas y control parlamentario con un procedimiento específico de aprobación de la gestión. Los Estados miembros deben garantizar controles internos eficaces que sean capaces de recuperar importes pagados o utilizados indebidamente.

Además, se garantiza una plena transparencia, dándose a conocer los receptores finales de la financiación, y no hay que olvidar la continua labor del Tribunal de Cuentas, la OLAF y la nueva Fiscalía Europea, así que poner la falta de control como excusa para no apoyar la acción de los Gobiernos con sus planes nacionales no tiene ningún sentido.

Es el momento de ser constructivos, de trabajar unidos, Gobiernos y oposiciones, porque, si se apoya a los Gobiernos en esto, no se salva al Gobierno, se piensa en los ciudadanos y en la reconstrucción de Europa, como hemos hecho en el Parlamento.

Felicidades a los ponentes por el gran trabajo.

  Fabienne Keller (Renew). – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, Madame la Ministre, la facilité pour la reprise et la résilience est un levier majeur pour aider les États membres face à la crise, pour favoriser le rebond européen dans une dynamique solidaire.

Nous adoptons aujourd’hui les règles pour financer les plans nationaux. Nous avons voté en décembre au Parlement un règlement dont l’objectif est de protéger le budget de l’Union et le plan de relance en cas de défaillance généralisée de l’état de droit. La règle est simple: pas de fonds européen si un État ne respecte pas les principes fondamentaux de la démocratie, de l’indépendance, de la justice ou de la liberté des médias. C’est une avancée majeure pour l’Europe, qui protège ses valeurs. Il est indispensable que cette règle s’applique sans délai.

La Commission peut-elle confirmer qu’elle met tout en œuvre pour assurer l’application du règlement tel qu’adopté par le Parlement et le Conseil, malgré la déclaration du Conseil obtenue par les pays qui sont le plus concernés et sans répondre aux pressions toujours exercées par ces mêmes pays?

Le respect de l’état de droit n’est plus négociable. En tant que gardienne des traités, nous attendons de la Commission qu’elle assure la mise en place d’un acquis majeur de la construction européenne.

  Pär Holmgren (Verts/ALE). – Herr talman! Med EU:s krispaket nu får vi en enorm miljardrullning som vi verkligen alla gemensamt måste ta fullt ansvar för – att de här enorma resurserna används till rätt saker. Vi får ju också chansen, möjligheten, att lägga i en mycket, mycket högre växel i arbetet med klimatomställningen för hela Europa.

Vi måste ju åstadkomma en rättvis och jämställd återhämtning nu efter pandemin, verkligen med fokus på att skapa hållbara jobb. Vi vet alla hur stora investeringsbehoven är. Vi behöver mer förnybar energi, nya järnvägar, fler laddstolpar. Den listan skulle gå att göra hur lång som helst. Det behövs verkligen stora investeringar för att nå klimatmålen. Det är nu vi ska göra de här investeringarna och satsa på de lösningar som behövs för att skapa en hållbar, mer rättvis och mer klimatvänlig framtid i våra samhällen. Låt oss ta den chansen!

  Dolors Montserrat (PPE). – Señor presidente, señor comisario, la COVID-19 sigue robando miles de vidas a diario, y los europeos ven cerrar sus negocios, pierden su empleo y viven en una incertidumbre que necesita una respuesta rápida y eficaz. Esa respuesta es lo que hoy votamos: el Mecanismo de Recuperación y Resiliencia. Los fondos europeos ofrecen una oportunidad de futuro a nuestros jóvenes, frente a los discursos antieuropeístas que hablan del fin de un modelo.

Es una inyección económica sin precedentes para crear millones de empleos, reactivar nuestro tejido productivo y reforzar nuestros sistemas sanitarios. Es la respuesta para construir una Europa más competitiva que apuesta por el crecimiento sostenible y la digitalización y que apoya a sus autónomos y a sus pymes.

Estos fondos pertenecen a los europeos, a todos los españoles. No son propiedad de ningún gobierno ni de ninguna ideología. No vamos a permitir que gobiernos populistas puedan utilizarlos para despilfarrar sin control, creando redes clientelares y adjudicándolos a dedo.

Estos fondos son para crear empleo, empleo y más empleo, y por ello se deben repartir con criterios transparentes, persiguiendo la cohesión territorial y social, involucrando en el proceso a todas las comunidades autónomas, a todos los ayuntamientos, a los sectores económicos y al Parlamento nacional.

Por ello, hoy el Parlamento aprueba con acierto exigir bimensualmente los planes nacionales de reformas. Estaremos vigilando para que los fondos lleguen a todos los europeos, a la Europa real. Estaremos vigilando para que no se derroche ni un solo euro.

  Paul Tang (S&D). – Voorzitter, het herstelfonds is een uitdrukking van Europese solidariteit, van onderlinge steun op het moment dat dit het hardst nodig is. Bij solidariteit gaan rechten en plichten samen en daarom zijn er voorwaarden.

Ten eerste is er de plicht om publiek geld goed te besteden, om de economie te stutten, te vernieuwen, te verduurzamen. De standaarden voor duurzaamheid zijn er en komen er, en het Parlement zal de Commissie helpen daarop strikt toe te zien.

Ten tweede is er de plicht om elkaar geen loer te draaien. Dat klinkt misschien vreemd en toch wordt dit geschonden door landen als Luxemburg en Nederland: door belastingontwijking te faciliteren, waardoor middelen voor steun wegvloeien. Dus laat de Nederlandse politiek niet klagen over het gat in andermans hand, zolang de rijksten de kans krijgen om hun onbelaste inkomsten uit te geven aan de spreekwoordelijke drank en vrouwen, zolang de rijksten niet eerlijk bijdragen aan het herstel dat zo hard nodig is voor de eigen en Europese economie.

  Martin Hojsík (Renew). – Pán predsedajúci, niekedy mám pocit, že veľa vlád vníma peniaze z plánu obnovy a odolnosti ako korisť, ktorú si môžu deliť podľa volebného výsledku. Tak ako o tom hovorí, žiaľbohu, aj slovenský premiér.

V prvom rade nie je len o peniazoch. Je o reformách, ktoré sú nevyhnutné na zvládnutie krízy biodiverzity a klímy, o spravodlivom prechode na obehové a digitálne hospodárstvo. Nie o míňaní, ale o investícii do budúcnosti, zodpovednej k planéte aj k ľuďom, na prospech všetkých, nielen našich ľudí, ako sa hovorieva na Slovensku. Na prospech mladých, ktorí ponesú bremeno klimatickej krízy, za ktorú oni nemôžu, a preto nesmú ísť do fosílnych palív a ničenia prírody.

Príprava plánu obnovy musí byť o zapojení verejnosti, miest a obcí, mimovládok, ale aj firiem. Nielen o PR, ale o skutočnej diskusii.

My v Európskom parlamente máme pred sebou dôležitú úlohu, kontrolovať. Musíme pozerať a budeme pozerať Komisii, ale aj jednotlivým krajinám, na prsty a konať. Obnova a odolnosť musia byť skutočne o budúcej generácii, zelenej, digitálnej a spravodlivej. Toto nie je čas na delenie koristi, ale na pomoc ľuďom a planéte.

  Henrike Hahn (Verts/ALE). – Herr Präsident! Was bringt die EU für die Menschen in Europa?

Heute haben wir im Plenum eine beeindruckende Antwort: Die EU hat angesichts der Corona-Krise und der wirtschaftlichen Herausforderungen das größte Konjunkturpaket in der Geschichte der EU auf den Tisch gelegt. Und durch die Aufbau- und Resilienzfazilität RRF fließen mindestens 37 Prozent der Gelder in den Klimaschutz und mindestens 20 Prozent in den digitalen Wandel. Was ökologisch ist, bestimmt die Taxonomie, und kein Investitionsprojekt darf die Umweltziele der EU beeinträchtigen. Das ist ein grüner Erfolg!

Die RRF bedeutet 672,5 Milliarden Euro solidarisch finanziert. Und das ist auch ein großer europäischer Erfolg der Solidarität.

Was fehlt, ist die Mitbestimmung des Europäischen Parlaments zu den nationalen RRF- Plänen und grüne Anleihen. Und es geht immer noch weitaus grüner.

Und trotzdem, die RRF ist eine konstruktive Antwort auf die Corona-Krise und gegen die Klimakrise. Denn wir beschleunigen damit die grüne Transformation unserer Wirtschaft und Industrie zur Erreichung der Pariser Klimaziele. Und das ist ein europäischer ... (Der Präsident entzieht der Rednerin das Wort.)

  Karlo Ressler (PPE). – Poštovani predsjedavajući, kolegice i kolege, posljedice zdravstvene, gospodarske i društvene krize izazvane pandemije puno su teže, dublje i duže nego što smo se nadali prije godinu dana. I godina pred nama još uvijek je ispunjena neizvjesnošću za milijune obitelji diljem Europe.

U rekordnom roku osigurano je sigurno i učinkovito cjepivo kao i paket zajedničkog europskog oporavka. Međutim, to samo po sebi nikako nije dovoljno. Sada je na redu provedba koja će biti ključ oporavka i koja će odrediti poziciju Europe u svijetu nakon globalne pandemije.

Digitalna transformacija i dugoročna održivost danas nisu pitanje izbora nego nužnost. Zato, ako želimo biti dugoročno relevantni, ali isto tako ako želimo biti akter u stvaranju standarda digitalnog društva koje će biti utemeljeno i na našim europskim vrijednostima, nužno je kvalitetno iskoristiti 20 posto sredstava predviđenih za digitalnu tranziciju. Kriza bez presedana vrijeme je i povijesnih odluka za Europu nove generacije. 673 milijarde eura instrumenta za oporavak i otpornost moramo iskoristiti učinkovito, odgovorno i za stvaranje dodane vrijednosti.

Pred nama je ogromna prilika koju ne smijemo propustiti. Za oporavak europskog gospodarstva, za oporavak europskog društva i za oporavak europskog života.

  Nils Ušakovs (S&D). – Mr President, Europe has gone through a dramatic process of finding solutions to the largest crisis we have faced since the end of the Second World War. It has required great effort from the European institutions and European leaders to show historic unity. As a result, the Recovery and Resilience Facility (RFF) can become a plan providing unprecedented financial support. EU Member States will have the unique opportunity both to lead their countries and nations out of depression and to advance their economies in environmental, digital, social and employment terms.

We cannot fail this opportunity. Unfortunately, there are many ways to fail. Let’s take one example. An EU Member State government is planning to spend EUR 2 million from the RFF on creating a digital tool for long—term forecasts for a social insurance system. It’s probably a great and fantastic project itself, but it has nothing to do with either the COVID crisis or with recovery or resilience. It is just a project taken from a shelf at one of the ministries, which can be tagged as digital and sent as an application for guaranteed EU money. That was one particular example from the government I know best, but we can presume that there is definitely not going to be only one project like this across the Union. There will be hundreds and thousands of projects like this, applying for hundreds of millions of euros from the fund.

This is exactly how the Recovery and Resilience Facility plan should not work. We need to rebuild our economies, not to finance doing business as usual. The RRF is designed for the long—term goals of the continent: to serve them, not to serve the short—term goals of the governments. It is really great news that the European Parliament will be involved in all stages, from the preparation of national plans to their evaluation, approval and implementation. Controlling the functioning of the fund should become a crucial task for this House immediately after establishing the Recovery and Resilience Facility.

  Katalin Cseh (Renew). – Mr President, this Parliament fought for and delivered legal guarantees for the protection of our historic recovery fund so that taxpayers’ money does not get diverted by corruption. So that this time, it’s not Viktor Orbán’s son-in-law scooping up these funds. One of these guarantees was that Member States must involve local authorities, because people on the ground need to have a say in how this money is being spent.

A colleague of mine is deputy mayor in charge of development for Szeged, the third largest city in Hungary. Up until this day, he has not seen any meaningful documentation, let alone been consulted, about the needs of his constituents, and mayors all across Hungary tell us just the same. Budapest is in urgent need of funds for zero-emission transport development and there are recovery funds for that, but they are not being consulted.

So how does this square with the legal obligation to involve local stakeholders? How can the Commission make sure that Member States do not breach their obligations to consult? Citizens of Szeged, Budapest, Hungary and communities all across Europe deserve an answer for that.

  Στέλιος Κυμπουρόπουλος (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, ο Μηχανισμός Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας αποτελεί ένα από τα μεγάλα όπλα μας ως Ευρώπης ενάντια στην οικονομική ύφεση που προκάλεσε —και συνεχίζει να προκαλεί— η πανδημία του κορονοϊού. Δεν αρκεί όμως μόνον ο σχεδιασμός. Πρέπει να επιταχύνουμε· πρέπει να ρίξουμε στην αγορά ζεστό χρήμα τώρα. Η ανεργία συνεχώς αυξάνεται και οι οικονομικοί δείκτες τείνουν να χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα. Οι επιπλέον πόροι ως νέο χρήμα είναι πιο σημαντικό από ποτέ να έχουν στοχευμένες παρεμβάσεις ώστε να δρομολογηθούν επενδύσεις με σκοπό τη διατήρηση και δημιουργία θέσεων εργασίας.

Μετά από χρόνια αμφισβήτησης για την αποτελεσματικότητα και την εργατικότητά μας ως χώρας, είμαι περήφανος που μπορώ να σας πω ότι είμαστε από τα πρώτα κράτη που υπέβαλαν εθνικό σχέδιο ανάκαμψης και μάλιστα με εγκωμιαστικά σχόλια για την ανάλυση και τις παρεμβάσεις του. Η δυναμική αντιμετώπιση και η άμεση αντίδραση που επιδεικνύουμε ως Ελλάδα την περίοδο της πανδημίας στα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα θεωρώ —και αναγνωρίζεται από παντού— ότι είναι αξιοσημείωτη. Το Σχέδιο Δράσης και Ανθεκτικότητάς μας περιλαμβάνει ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό σύνολο μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων που θα αυξήσουν τη δυνητική ανάπτυξη και, κατά συνέπεια, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την οικονομική και κοινωνική ανθεκτικότητα, έχοντας βασικά ως στόχους επίσης την πράσινη ανάπτυξη και τον ψηφιακό μετασχηματισμό. Σε συνδυασμό και με τα υπόλοιπα ταμεία καταφέραμε να δημιουργήσουμε το δικό μας «εμβόλιο» δισεκατομμυρίων ευρώ κατά της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης των πολιτών μας.

  Irena Joveva (Renew). – Gospod predsednik!

To, kar zdaj zaključujemo z glasovanjem, je bilo še manj kot leto dni nazaj nepredstavljivo. Strinjam se z vsemi, ta sklad je res zgodovinski, z vsemi razsežnostmi, ki jih prinaša, vključno s spremembo samega ustroja Unije.

Okvir je odličen, predvsem po zaslugi pogajalcev Evropskega parlamenta. Ampak eno je omogočiti, drugo pa uresničiti. Zapleta se namreč drugje, pri izvedbi.

Vse stoji ali pade na nacionalnih načrtih, ki jih seveda pripravljajo države članice. Je torej logično in prav, da v te načrte ne vključujejo širše javnosti? V načrte za porabo javnega denarja, ki naj bi bil namenjen prihodnjim generacijam?

Mi si moramo prizadevati za hitro implementacijo novih lastnih virov in narediti ta sklad stalen, države pa morajo projekte izpeljati smotrno, ne na pamet in ne brez jasne vizije.

Tu morate pa v Komisiji res prevzeti svojo vlogo odločno, ker bo ključna izvedba v praksi in odličen okvir samo na papirju pač ne bo dovolj.

  José Manuel García-Margallo y Marfil (PPE). – Señor presidente, señor comisario, señora secretaria de Estado, hoy para los federalistas europeos es un gran día porque es un paso adelante importante en el proceso de integración europea.

En la crisis de 2008 la reacción europea fue tardía y tímida, y tuvimos que soportar sacrificios duraderos y probablemente inútiles. Hoy hemos reaccionado infinitamente mejor basándonos en dos principios: la solidaridad y la responsabilidad. Hay que gastar lo que haga falta, hay que gastarlo pronto, pero hay que gastarlo bien, y a mi juicio hay cuatro mandamientos que habría que cumplir.

En primer lugar, el principio de transparencia en la selección y adjudicación de los proyectos para evitar discrecionalidad y clientelismo.

En segundo lugar, reforzamiento de los controles a posteriori a medida que se flexibilizan las normas sobre contratación pública para evitar el despilfarro y la corrupción.

En tercer lugar, ¡vigilancia!, que las medidas que se adopten cumplan con las recomendaciones específicas por país sin buscar atajos. No es permisible, por ejemplo, combatir el abandono escolar decretando un aprobado general.

Y, en cuarto lugar, la sostenibilidad. En estos momentos la recuperación se basa en muchos pilares; no es el menor la flexibilización del Pacto de Estabilidad y Crecimiento que permite endeudarse lo que sea necesario, pero llegará un período de estabilización y los mercados empezarán a priorizar, a seleccionar y a castigar a quien no cumpla.

  Tomislav Sokol (PPE). – Poštovani predsjedavajući, kolegice i kolege, gospodarski i socijalni učinci pandemije su asimetrični. Razlikuju se od države do države te dovode do povećanja siromaštva i nejednakosti unutar Europe.

Najteže su pogođeni uslužni sektori poput turizma o kojima u velikoj mjeri ovise gospodarstva više država članica. Zbog bolesti COVID-19 povećali su se i demografski izazovi koji predstavljaju možda i najveću opasnost za održanje europskog načina života u budućnosti.

Drago mi je da konačni prijedlog mehanizma ide za rješavanjem navedenih problema na tragu amandmana koje sam i sam predložio. Posebna pozornost posvećuje se ruralnim područjima, otocima, najudaljenijim regijama i regijama koje su izložene ozbiljnim i trajnim demografskim poteškoćama.

Ulagat će se u povećanje dostupnosti kapaciteta zdravstvenih sustava i sustava skrbi, pri čemu je posebno važno zajamčiti jednaku zaštitu za sve. Nedopustivo je da je u određenim dijelovima Unije smrtnost od pojedinih bolesti 30 ili 40 posto veća nego u drugim. Također će se ulagati u sektore turizma i ugostiteljstva koji su najteže stradali zbog posljedica bolesti, a koji u pojedinim državama članicama obuhvaćaju i do 20 posto bruto domaćeg proizvoda.

Pri svemu ovome potrebno je podržati ona ulaganja koja donose europsku dodanu vrijednost, koja jačaju konkurentnost europskog gospodarstva, a ne da nas samo vrate u stanje prije pandemije ili služe za krpanje rupa u državnim proračunima. U tome će naravno ključnu ulogu imati države članice.

Osim javnog sektora izuzetno je važno da sredstva u što većem opsegu stignu do gospodarstvenika, posebno malih i srednjih, koji su najviše pretrpjeli zbog pandemije kako bi im se pomoglo u oporavku njihovih poslova. Na taj način pokazat ćemo da Europska unija vrlo konkretno doprinosi kvaliteti života svojih građana djelima, a ne samo riječima.

  Franc Bogovič (PPE). – Gospod predsednik! Spoštovane kolegice in kolegi!

Načrt za okrevanje in odpornost je skupaj z večletnim finančnim okvirom pravilen, robusten odgovor na krizo, ki je nastala v Evropi kot posledica covid krize. Načrt ima veliko noto solidarnosti, ki smo videli, da je nujna v težkih zadevah, in ta načrt omogoča več sredstev tistim, ki so bili v krizi bolj prizadeti.

Kar je ključno pri tem načrtu, je tudi to, da z investicijami, ki se skupaj z večletnim finančnim okvirom in sredstvi iz mehanizma izvedejo, lahko odgovorimo na ključno vizijo Evropske unije – zeleno Evropo, digitalno Evropo – gradimo na konkurenčnosti evropske ekonomije, kar je pa ključno, da tudi odgovarjamo na socialno kohezivnost in predvsem, da odgovorimo na pomanjkljivosti, ki so se pojavile v tem času na področju zdravstva, dolgotrajne oskrbe.

Tudi v moji državi Sloveniji se je pokazalo, kako potrebno je vložiti v zdravstvo, v dolgotrajno oskrbo in kako prav bodo prišla sredstva tako iz načrta za okrevanje in odpornost kakor tudi iz večletnega finančnega okvira.

Sedaj so ključni koraki, da sprejmemo svoje nacionalne načrte, da sprejmemo tudi reforme, ki so osnova za črpanje teh sredstev, in da z njimi odgovorimo na bodoče generacije. Veseli me tudi to, da je posebna pozornost posvečena mladim, ki bi največ izgubili v tej krizi.

  Pernille Weiss (PPE). – Hr. formand! Det er et svimlende beløb, som EU's stats- og regeringsledere i sommer blev enige om at låne for at reparere de mange coronaskader. Skader, som flere steder er mere eller mindre selvforskyldte. Men at der er brug for pengene, er der ingen tvivl om.

At der er forskel på, hvordan pengene bruges bedst i de enkelte lande, er der heller ingen tvivl om. Men der er heller ikke nogen tvivl om, at hvis der snydes, fuskes eller spildes med pengene, så vil det nære utilfredsheden med EU og mistilliden mellem naboer. Og vi, kære kolleger, vi får alle tæskene.

Enkelte af os vil bruge det til egen vinding, men de fleste af os vil få rumpen på komedie. Europa-Parlamentet er på mange måder EU's eksamensvagter og motorværn. Det folkevalgte hus skal stå mål til lidt af hvert. Derfor er det helt afgørende, at alle medlemslandene respekterer de spilleregler, der nu ligger på bordet. Landene skal bl.a. levere tydelige nationale handleplaner.

Siden det er vores allesammens penge, er det naturligt selvsagt, at der skal sikres åbenhed og fuld transparens både over for Europa-Parlamentet og ikke mindst over for borgerne og SMV’erne ude i landene. Effekten af EU's hjælpefond skal naturligvis roses og kritiseres i åbenhed. Det håber jeg, de nationale regeringer vil sikre.

  Markus Pieper (PPE). –Herr Präsident! Ja, der Corona-Wiederaufbaufonds ist ein starker Ausdruck europäischer Solidarität. Eine große Chance für die Zukunft – wenn wir es richtig machen.

Wir haben Verantwortung für 750 Milliarden Euro. Geld, das wir nicht hatten, sondern wofür wir, wofür sich die Kommission mit Haftung der Mitgliedstaaten verschulden musste. Rückzahlung am Limit des Machbaren bis zum Jahr 2050.

750 Milliarden Euro – die Europäische Union hat in der Corona-Krise nur diesen einen Pfeil im Köcher. Der muss sitzen. Ansonsten bekommt Next Generation einen schlimmen Beigeschmack. Versickert das Geld in maroden Staatskassen, wird es die nächste Generation sein, die uns dafür verantwortlich macht. Außer Schulden nichts gewesen, wird man uns vorwerfen. Deshalb: Das Geld muss gezielt und verbindlich in die Energiewende investiert werden. Es muss die Gesundheitssysteme effizienter und digitaler machen. Es muss viele nationale Bildungssysteme und Hochschulen modernisieren und berufliche Bildung viel stärker am Bedarf der Wirtschaft und Gesellschaft ausrichten.

Ich mache mir schon Sorgen, ob einige Regierungen dazu in der Lage sind. Hätten sie die Zeichen der Zeit erkannt, würden heute nicht 290 Milliarden Euro EU-Fördergelder aus den Strukturfonds auf Halde liegen, meine Damen und Herren. Weil es in vielen Ländern zu langsam geht mit der Abrufung der Gelder, weil die Ideen fehlen, weil die Genehmigungsverfahren zu kompliziert sind.

Meine Damen und Herren, 750 Milliarden Euro jetzt, da muss ein Ruck durch die Nationalstaaten gehen. Strengt euch an, dieses Geld schnell, sinnvoll und effizient für Wiederaufbau und Zukunft zu verwenden.

  Μαρία Σπυράκη (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, αντιπρόεδρε Dombrovskis, η σημερινή συνεδρίαση είναι η επιβεβαίωση των αγώνων δεκάδων συναδέλφων εδώ μέσα, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για κοινό δανεισμό και —επιτέλους— αλληλέγγυα και κοινή αντιμετώπιση των επιπτώσεων του πολέμου της γενιάς μας. Από τώρα και ύστερα έχει σημασία η εφαρμογή και είναι δύο οι παράμετροι που έχουν ιδιαίτερη σημασία. Η πρώτη παράμετρος είναι ο χρόνος· πρέπει να τρέξουμε. Από σήμερα ξεκινά ο μαραθώνιος της προσπάθειας της ανάκαμψης. Τα κράτη μέλη και τα εθνικά κοινοβούλια θα πρέπει να εγκρίνουν επειγόντως τους ίδιους πόρους προκειμένου να υπάρχει η εγγύηση της αποπληρωμής του κοινού δανεισμού. Η πατρίδα μου, η Ελλάδα, έχει ήδη σχεδιάσει και προγραμματίσει μια σειρά μεγάλες επεμβάσεις για την ψηφιοποίηση του δημόσιου τομέα, της εκπαίδευσης και της υγείας, για τη βαθιά αναβάθμιση των κτιρίων και του περιβάλλοντος, για τις βιώσιμες μεταφορές και για την οριστική απεξάρτηση του ενεργειακού μας μείγματος από τον άνθρακα. Σε αυτές τις δράσεις απαιτείται η ισχυρή εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα, με ώριμα έργα που θα υποστηρίζουν την πράσινη ανάπτυξη και την ψηφιακή οικονομία. Η δεύτερη παράμετρος είναι τα κονδύλια της ανάκαμψης να φτάσουν στους πολίτες. Η ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων μέσω ειδικών σχημάτων. Η στήριξη των μικρών και πολύ μικρών καινοτόμων επιχειρήσεων θα δώσει στα χρήματα των φορολογουμένων υπεραξία· θα δώσει κυρίως προοπτική στους νέους ανθρώπους. Σήμερα ψηφίζουμε για να δανειστούμε στο όνομα των παιδιών μας. Ο τρόπος που θα επενδύσουμε και το τελευταίο ευρώ είναι εκείνος που καθορίζει το μέλλον τους.

  Λουκάς Φουρλάς (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, είναι η Παγκόσμια Ημέρα ελληνικής γλώσσας σήμερα και τιμώ τη γλώσσα μου. Η πανδημία ήταν κάτι πρωτόγνωρο για όλους μας. Η αντιμετώπισή της μια συνεχής μάχη σε όλα τα επίπεδα. Δημιούργησε τεράστιες πληγές αλλά και προκλήσεις τόσο στην οικονομία όσο και στην κοινωνία. Ο αγώνας μας είναι διμέτωπος. Αντιμετωπίζουμε την υγειονομική κρίση με τα εμβόλια και την οικονομική κρίση συλλογικά με άμεση οικονομική στήριξη στα κράτη μέλη. Η Ευρώπη έδειξε ετοιμότητα και είμαι περήφανος ως μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος διότι πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Μηχανισμού Ανάκαμψης για τον οποίον συζητάμε σήμερα. Τα χρήματα αυτά θα βοηθήσουν εκατομμύρια επιχειρήσεις και εργαζομένους που έχουν πληγεί από την πανδημία να σταθούν στα πόδια τους. Χτίζουμε το μέλλον για μια ομαλή πράσινη και ψηφιακή μετάβαση· για ένα καλύτερο αύριο με περισσότερες ευκαιρίες για τους νέους μας. Η Ευρώπη δείχνει ότι σε τέτοιου μεγέθους οικονομικές και ανθρωπιστικές κρίσεις στέκεται ενωμένη και αλληλέγγυα και δηλώνουμε περήφανοι για την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα.

  Λευτέρης Χριστοφόρου (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, η σημερινή ημέρα αποτελεί σημαντική ιστορική στιγμή για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι για πρώτη φορά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί κατόρθωσαν να απαντήσουν στην κοινωνικοοικονομική κρίση με ένα ισχυρό όπλο των 672 εκατομμυρίων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Πρέπει και οφείλουμε να νιώθουμε υπερήφανοι ως Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, διότι και μέσα από την Επιτροπή Προϋπολογισμών —με πρώτο και καλύτερο και προεξάρχοντα τον αγαπητό συνάδελφο Siegfried Mureşan, που ήταν ένας εκ των εισηγητών— κατορθώσαμε και πετύχαμε ένα σημαντικό πλαίσιο στήριξης των οικονομιών των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και των Ευρωπαίων πολιτών. Είναι δε ιδιαίτερα σημαντικό να αναφέρω ότι, για να το θεωρήσουμε πετυχημένο, το σχέδιο ανάκαμψης και ανθεκτικότητας πρέπει να διασφαλίσει την επόμενη γενιά· να διασφαλίσει την ευημερία της επόμενης γενιάς. Πρέπει αυτό το σχέδιο να διασφαλίσει νέες θέσεις εργασίας και να μηδενίσει την ανεργία. Πρέπει αυτό το σχέδιο να δώσει χρήματα και ρευστότητα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση και ευρύτερα και γενικότερα να στηρίξει την κοινωνία για να μη μείνει κανένας Ευρωπαίος πολίτης στο περιθώριο· για να μη μείνει κανένας Ευρωπαίος πολίτης άστεγος· για να μη μείνει κανένας Ευρωπαίος πολίτης χωρίς δουλειά. Προέρχομαι από μια μικρή χώρα, την Κύπρο, που δοκιμάστηκε το 2013 και δοκιμάζεται και σήμερα από την κοινωνικοοικονομική κρίση. Βασίζεται στον τουρισμό. Απαιτείται, αγαπητέ φίλε —αντιπρόεδρε της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, να στοχεύσουμε στη στήριξη του τουρισμού αλλά ταυτόχρονα να είμαστε και πανέτοιμοι εάν χρειαστεί και ένα δεύτερο πακέτο στήριξης των οικονομιών των χωρών μελών να το υλοποιήσουμε.

  Valdis Dombrovskis, Executive Vice-President of the Commission. – Mr President, first I would like to thank you for today’s very comprehensive debate. If the European Parliament endorses this regulation today, the Council Presidency has foreseen a fast process so that the agreement can be signed as soon as this Friday. So if all goes well, the regulation could enter into force as early as this month, with the publication date in the Official Journal likely to be in late February. We could then look ahead to the remaining steps before a formal submission of the plans for the assessment by the European Commission. It will require a great deal of effort both to get Member States’ plans ready for formal submission, and to get the plans assessed and approved quickly. This will be the focus of the Commission.

The European Parliament’s involvement is very important and so the Commission is ready to continue our exchanges in the context of structured dialogue. The communication on the Recovery and Resilience Facility must be strong. So I trust the voice of Parliament to support Member States and the Commission on these efforts.

Ownership lies at the heart of the Recovery and Resilience Facility. This is why it is important to work closely with local, regional and national authorities, social partners and relevant stakeholders at all stages of preparation and implementation.

A key element is ratification of the own-resources decision. And we must not lose sight of this. Only then can we start borrowing under Next Generation EU and provide the first payments to the Member States. And in parallel, we must make sure that all measures are put in place to finance a recovery by issuing green bonds. The Commission will present a legislative proposal to this end as soon as possible.

PRESIDENZA: ROBERTA METSOLA
Viċi President

  Ana Paula Zacarias, Presidente em exercício do Conselho. – Senhora Presidente, Senhores relatores, distintos Membros, Senhor Vice-Presidente Dombrovskis, muito obrigada pela possibilidade de ter participado neste debate que mostrou claramente a relevância do mecanismo de recuperação e resiliência, particularmente quando associado à execução do Quadro Financeiro e também do Next Generation EU. Este Parlamento faz hoje História.

Vários pontos foram referidos que me parecem de grande importância. Em primeiro lugar, que o RRF deve ser gerido de forma eficiente e transparente respeitando o papel das três instituições. A Comissão terá que apresentar regularmente pontos da situação ao Parlamento Europeu e o Parlamento terá um papel importante de verificação e escrutínio de todo o processo.

É importante também que, para além das transições digitais e climática, o pilar europeu dos direitos sociais esteja no centro do RRF. Este regulamento é muito claro no que respeita à qualidade social da despesa, nomeadamente na promoção da coesão social e da igualdade de género. É importante também, como aqui foi dito, que o RRF esteja alinhado com o Quadro Financeiro Plurianual e o Next Generation EU no que se refere ao respeito pelo Estado de Direito e a defesa dos interesses financeiros da União.

Finalmente, vários dos membros deste Parlamento referiram a importância das pequenas e médias empresas. Elas são a coluna vertebral das nossas economias e sem elas não haverá recuperação. Estamos de acordo.

O Conselho está pronto para continuar os trabalhos com o Parlamento Europeu e a Comissão na procura das melhores soluções que nos permitam enfrentar os inúmeros desafios que nos acompanharão durante os próximos anos. Temos, por isso, de ter sentido de urgência e trabalhar na implementação do regulamento.

Como já foi dito, os Estados-Membros têm agora que assegurar a ratificação pelos respetivos parlamentos nacionais da decisão de recursos próprios e, em simultâneo, apresentar bons planos nacionais de recuperação e resiliência, assegurando que reformas e investimento chegam rapidamente às regiões, às cidades, às empresas, aos cidadãos, fazendo a diferença na recuperação da crise e reorientando as nossas economias para um futuro mais sustentável, mais inovador, mais solidário.

Como diz o lema da Presidência portuguesa: “Por uma recuperação justa, verde e digital: é tempo de agir.” Muito obrigada.

  Il-President. – Id-dibattitu ngħalaq.

Il-votazzjoni se ssir nhar it-Tlieta.

Stqarrijiet bil-miktub (Artikolu 171)

  Carmen Avram (S&D), in writing. – With 582 votes in favour and only 40 against, the European Parliament sends a strong signal to European citizens. This EUR 672.5billion Recovery & Resilience Facility that is financed by common debt is a first in European history. It is a great result, it is European solidarity at its best but above all a great opportunity for Europe. Now it is up to Member States to draft and come up with ambitions and well prepared national recovery plans that should be forward looking but keep equality and solidarity at the heart of this recovery strategy. The aim of these national plans is to achieve the six European priorities identified and agreed; namely the just green transition, the digital transformation, economic cohesion, productivity and competitiveness, social and territorial cohesion. The Member States should implement policies to ensure the next generation of Europeans does not become a ‘lockdown generation’. When assessing the plans Europe needs to keep in mind and understand the diversity of its Member States to avoid leaving anyone behind. I really hope national Parliaments will urgently approve these plans so that our citizens and SMEs can benefit concretely as soon as possible of these unprecedented amount of resources.

  Gunnar Beck (ID), schriftlich. – Der EU-Aufbaufonds (oder RRF für Recovery and Resilience Facility) ist Kern des NextGenerationEU-Programms – gepriesen als Konjunkturprogramm für die nächste Generation und der Weg aus der Krise. Diese Krise indes ist selbstverschuldet, durch Lockdowns und Impfstoffskandal, und so erlebt die Europäische Union nun den größten Wirtschaftseinbruch in Friedenszeiten. Und um eigenes Versagen zu vertuschen, leiht sich die Europäische Union vertragswidrig 750 Milliarden Euro. Vertragswidrig, denn Artikel 310 AEUV verbietet EU-Verschuldung. Und Artikel 311, damit es auch jeder versteht, stellt klar: „Der EU-Haushalt wird unbeschadet der sonstigen Einnahmen vollständig aus Eigenmitteln finanziert“. Verbucht werden die illegalen Schulden nirgends. Im Klartext: Die Europäische Union bricht beliebig Recht und betreibt falsche Buchführung. Und fließen soll nun das Geld in sterile Anlagegüter und billionenteure Traumtänzereien wie Euro, Klimarettung und Zuwanderung, die bei 9 % EU-Beitrag zu den weltweiten CO2—Emissionen und einer Million Geburten pro Wochen in Afrika sinnloser sind als die Bewässerung der Sahara. Das ist kein Plan für die Nächste Generation, sondern die Agonie und der Abgesang eines Kontinents ohne Zukunft.

  Daniel Buda (PPE), în scris. – Mecanismul de redresare și reziliență reprezintă elementul central al instrumentului Next Generation EU, având scopul de a atenua impactul economic și social al pandemiei COVID-19 în UE.

Statele membre trebuie să pregătească planuri de redresare și reziliență simplificate, care să cuprindă reforme și proiecte durabile de investiții publice. Planurile naționale trebuie să atenueze disparitățile teritoriale, să promoveze o dezvoltare regională echilibrată și să sprijine coeziunea economică și socială. Crearea unor locuri de muncă bine plătite și protejarea celor existente trebuie să se regăsească printre prioritățile guvernelor naționale. Doar în acest fel statele Uniunii Europene vor avea economii solide și reziliente.

România va primi din Mecanismul de redresare și reziliență aproximativ 30,5 miliarde de euro, cu o prefinanțare de 3,95 miliarde de euro. În acest fel, se vor putea lua măsuri rapide și concrete pentru atenuarea efectelor negative ale pandemiei în cele mai afectate sectoare economice. De asemenea, prin elaborarea unor planuri mature, România va reuși modernizarea sistemului sanitar și finanțarea marilor proiecte de infrastructură.

Mecanismul de redresare și reziliență va ajuta Uniunea Europeană să iasă mai puternică din această criză, să fie mai pregătită să abordeze provocările viitoare, transformându-le în oportunități pentru toți și consolidându-i competitivitatea pe termen lung.

  Sara Cerdas (S&D), por escrito. – É fundamental garantir que o Mecanismo de Recuperação e Resiliência cumpra de forma rigorosa o seu propósito: reparar os danos provocados pela crise de COVID-19, tanto no mercado de trabalho, como em outros setores. O mecanismo deve contribuir para tornar as economias da UE mais sustentáveis, mais resilientes e mais bem preparadas para os desafios colocados pelas transições ecológica e digital.

Para que tal seja alcançado, as orientações para os Estados-Membros têm de ser claras. Deve ser igualmente garantido que a distribuição dos apoios seja justa e que dê respostas aos desafios com que as regiões irão deparar-se. Neste sentido, é necessária uma especial atenção para as regiões ultraperiféricas, em que o desemprego atingiu valores preocupantes devido à elevada dependência de algumas destas regiões de setores que foram gravemente afetados, como o turismo e os transportes. É da máxima importância garantir que o acesso a este mecanismo seja facilitado e desburocratizado para que a sua execução seja um sucesso. É fundamental um acompanhamento da execução para certificar que não existe sobreposição entre o uso deste mecanismo e as restantes ferramentas de financiamento. Este mecanismo deve ser inclusivo, e os Estados-Membros devem garantir que ninguém é deixado para trás.

  Tamás Deutsch (PPE), írásban. – Tavaly decemberben történelmi sikert ért el Magyarország az uniós költségvetésről szóló tárgyalásokon. Sajnos a magyarországi baloldal minden energiáját mozgósítva azon dolgozik, miként tud ártani Magyarországnak. Azon dolgozik, hogy elvegye, csökkentse a támogatásokat, hogy Magyarország kárára önmaga számára politikai előnyt szerezzen a 2022-es parlamenti választásokat megelőzően. Először a balliberális EP-képviselők el akarták érni, hogy a Magyarországnak járó pénzek kerüljenek a közvetlen brüsszeli források kalapjába. Ez lényegében azt jelentette volna, hogy elveszik a pénzt a magyar emberektől, hiszen a közös kalapból csupán a nekünk járó pénz töredékéhez juthattunk volna hozzá.

Ezután azért lobbiztak sikertelenül, hogy az országoknak járó fejlesztési pénzek egy részét politikai alapon címkézzék fel, és csak az ellenzéki települések kapják. Ez a törekvés szintén kudarcot vallott. Most az önkormányzatokkal való egyeztetés hiányával támadnak. Azonban a magyar kormány ezen kötelezettségének 2010 óta maximálisan eleget tett, a baloldali kormányok alatt viszont semmilyen egyeztetés nem volt az önkormányzatokkal az úgynevezett nemzeti fejlesztési terv elkészítéséről. Minden, a saját országukat hátráltatni akaró baloldali próbálkozás ellenére jó remény van arra, hogy hazánk azon uniós országok közé fog tartozni, amelyekben a leggyorsabban nyílnak majd meg a pályázati lehetőségek. Az Európai Tanácsban született megállapodásnak és a keretköltségvetést megerősítő európai parlamenti döntésnek köszönhetően megvédtük a magyarok európai uniós forrásait.

  Robert Hajšel (S&D), písomne. – Konečne máme hotové všetko pre spustenie plánov obnovy, ktoré všetkým štátom EÚ vrátane Slovenska umožnia nielen naštartovať ekonomiku poškodenú pandémiou, ale aj zvýšiť jej odolnosť pred ďalšími krízami. Nejde o akýsi bankomat na peniaze, ktorými si zalátame diery v štátnych rozpočtoch. Ide o nástroj na obnovu pandémiou utlmenej ekonomiky prostredníctvom veľkých investícií a dlho odkladaných reforiem. Treba ho využiť na vyliečenie chronických nedostatkov našej ekonomiky, ktoré sú vo všetkých štátoch podobné. Žiadne investície z tohto plánu obnovy nemôžu poškodzovať životné prostredie, ale naopak musia prispievať k boju proti klimatickým zmenám a k ochrane biodiverzity. Nezabúdajme ale, že prijímané opatrenia nás musia posunúť ďalej aj v budovaní nášho sociálneho modelu a presadzovaní sociálnych práv a rovnosti, a umožniť nám tak fungovať ako modernej spoločnosti, z ktorej majú profit všetci občania, a nie iba úzka skupina vyvolených oligarchov. Schválenie týchto dokumentov Európskym parlamentom je zároveň alarmom pre slovenskú vládu, aby urýchlene aj so zapojením širšej odbornej verejnosti dopracovala a čo najskôr do Bruselu predložila naozaj kvalitný národný plán obnovy. Ten musí byť komplementárnym k projektom, ktoré sa tradične realizujú z eurofondov. Nevyužiť týchto šesť miliárd eur inteligentným spôsobom, ktorý urobí zo Slovenska modernú a zdravú spoločnosť, by bolo trestuhodným hriechom.

  Eva Maydell (PPE), in writing. – With the adoption of the Recovery & Resilience Facility (RRF) during this month’s plenary, we have a potential crisis-solver tool. If Member States use it smartly, we can fundamentally improve the EU’s crisis-preventing capabilities in the future as well. The EUR 672.5 billion in grants and loans will support the citizens and businesses who have been hit the hardest by this crisis, such as SMEs. This unprecedented economic recovery mechanism is a tangible example of European solidarity and the lessons we draw from it will strengthen Europe’s response to potential future shocks as well.

The RRF offers not only a tremendous opportunity to aid the recovery from the crisis but also to invest in the modernisation of our economies. With clear targets for green and digital investments and reforms, this economic package can be a catalyst for innovation and sustainable resilient economic growth. While Member States have the flexibility to decide the exact sectors in which they will spend the money, they are encouraged to invest in flagship areas such as clean technologies, data cloud capacities, and education and training. It is only through smart investments of RRF money that we will come out stronger from this economic crisis.

  Pedro Marques (S&D), por escrito. – Como é evidente quero expressar a minha satisfação pela votação, absolutamente expressiva, que formaliza o Mecanismo de Recuperação e Resiliência. A UE, numa atitude pró-ativa, e recorrendo a novas soluções, criou um instrumento que, estou certo, vai permitir responder a várias dimensões da crise que estamos a viver. Provou também que existe sempre alternativa, demonstrando que a solidariedade e o recurso a novas soluções nos podem afastar dos profetas da inevitabilidade das políticas recessivas que muitos defenderam e, pior, que puseram em prática na última década.

Responder a uma crise desta dimensão, com uma resposta desta dimensão, dá-nos esperança e, ao mesmo tempo, permite mostrar aos europeus que as Instituições conseguem tomar medidas que têm um verdadeiro impacto na vida dos cidadãos. No fim do dia, estamos a fazer aquilo para que fomos eleitos: tomar decisões e encontrar soluções que têm impacto na vida das pessoas. Repito uma frase que aqui já proferi: não nos esqueçamos nunca que lá fora estão a olhar para nós.

  Dace Melbārde (ECR), in writing. – The Recovery and Resilience Facility (RRF) is a landmark opportunity for the Member States to overhaul their economies. However, it is important to make sure that with this unparalleled financial resource not only the immediate negative effects of the pandemic are mitigated, but more importantly, that countries and their economies emerge from the crisis stronger, more resilient and sustainable. The right approach entails encompassing and supporting all sectors, not only the privileged few. With this in mind, the Parliament has repeatedly called for a 2% allocation of the RRF to the cultural and creative sectors (CCS) which have been hit particularly hard by the pandemic. I am glad to see that certain Member States in their recovery plans to be submitted to the Commission have already included such earmarking to culture and media, while others must follow suit. CCS in Europe have an under-appreciated importance to economic growth and employment, and they are well placed to support the EU’s ambitious goals of green recovery. Only by involving everyone in the recovery efforts can we ensure that the EU retains its competitiveness on the world stage, leading by example.

  Csaba Molnár (S&D), írásban. – Tisztelt Elnök úr! Képviselőtársaim! Az Európai Unió a COVID-válságot követő gazdasági fellendülés beindításához történelme legnagyobb mentőcsomagjának, a 312,5 milliárd eurós támogatásból és 360 milliárd eurós kölcsönből álló Helyreállítási és Rezilienciaépítési Eszköz elfogadása előtt áll. Amit már az egészségügyi válság kezdete óta folyamatosan hangoztatunk − hogy a globális kihívásokra közösen kell válaszolni − most megvalósulni látszik. Ne feledjük, gyermekeink Európája a tét! Éppen ezért kiemelkedően fontos, hogy a helyreállítási alapról szóló rendeletben leírt módon, a tagállami kormányok eleget tegyenek azon kötelezettségeinek, hogy csakis a helyi és regionális önkormányzatokkal, civil szervezetekkel történő egyeztetést követően dolgozzák ki a támogatott programok szétosztásának arányairól szóló helyreállítási tervet.

A Helyreállítási és Rezilienciaépítési Eszköz keretében kapott uniós támogatás szétosztása az átláthatóság és tisztességes verseny normáinak kell, megfeleljen. Ezen feltételeknek teljesítése miatt szólította fel a napokban az Európai Bizottság hazám, Magyarország kormányát a közbeszerzési eljárások átláthatóságának növelésére, a korrupció visszaszorítására, hogy valóban a leginkább rászoruló magyar háztartások, vállalkozások jussanak uniós forrásokhoz. Kérném a Bizottságot, hogy amennyiben az Orbán-kormány nem tesz eleget az említett konzultációs és átláthatósági kötelezettségeinek, akkor a Bizottság a Magyarországnak szánt 6,3 milliárd eurót közvetlenül a helyi és regionális hatóságoknak és a civil szervezeteknek ítélje oda, hogy ne a magyar állampolgárok bűnhődjenek az Orbán-kormány korrupt politikája miatt.

  Christian Sagartz (PPE), schriftlich. – Geschätzte Kolleginnen und Kollegen! Wir befinden uns in der größten Wirtschaftskrise seit dem zweiten Weltkrieg. Zahlreiche Menschen haben entweder ihren Arbeitsplatz verloren oder kämpfen jeden Tag, um mit ihrem Einkommen ein Auskommen zu finden. Wir müssen alles tun, um die Wirtschaft wieder anzukurbeln. Gerade jetzt braucht es daher Impulse, die Europa wieder nach vorne bringen. Es braucht mehr denn je Investitionen, um nicht nur Arbeitsplätze zu schaffen, sondern Europa wieder zukunftsfit zu machen. Aber vor allem braucht es einen europäischen Schulterschluss. Daher ist die heutige Zustimmung des Parlaments von besonderer Bedeutung. Die damit freiwerdenden finanziellen Mittel müssen in Europas Zukunft investiert werden. Und das schaffen wir mit Investitionen in die Bereiche Klimaschutz und Digitalisierung. Ich komme aus dem Burgenland, einem österreichischen Bundesland mit besonderen wirtschaftlichen Herausforderungen. Wir müssen hier die Chancen nutzen und den Breitbandausbau vorantreiben. Aber auch Förderungen im Bereich der Photovoltaik können uns vorwärts bringen und unsere Wettbewerbsfähigkeit stärken. Gemeinsam müssen wir alles tun, um Europa, Österreich und auch Regionen wie das Burgenland nachhaltig zu stärken und neue Arbeitsplätze zu schaffen.

  István Ujhelyi (S&D), írásban. – Kétségtelenül történelmi az EU életében a koronavírus utáni helyreállítási csomag, benne az RFF létrehozása. Az újjáépítési csomagban lévő pénzügyi keret brutális méretű, a felhasználásával kapcsolatban megfogalmazott általános célok pedig mindenképpen támogatandóak. Magyar szociáldemokrataként ugyanakkor azt állítom: egy ilyen léptékű fejlesztési csomag felhasználásának előnyben kell részesítenie az egészségügyi fejlesztéseket, a lakhatás biztosítását és a munkahelyek védelmét, valamint a rezsiköltségek érdemi csökkentését. Kifejezetten elengedhetetlennek tartom az RFF-ben szereplő források elköltéséről szóló széleskörű konzultációt is a tagállamokban.

Tudom, hogy vannak olyan államok, ahol az adott kormány nyílt és felelős egyeztetést folytat az érdekképviseletekkel, civilekkel és állampolgárok széles körével, mielőtt benyújtaná reformtervét a források felhasználásáról. Sajnálatos módon azt látom, hogy Magyarországon – ahol a Fidesz-kormány oly büszke arra, hogy minden fontos kérdésben kikéri az emberek véleményét – ezt a konzultációt igyekeznek elsunnyogni. Rendkívül sajnálatos, hogy az újjáépítési forrásokból Magyarországra jutó többezer milliárd forintnyi összeg felhasználása kapcsán az Orbán-kormány szinte egyáltalán nem vonja be az érintetteket. Sőt, az Unióból érkező pénzeket ismét csak saját propagandakampányára használja fel, letagadva, hogy a fejlesztésekre szánt összegeket az EU programja biztosítja. Grandiózus újjáépítési folyamat előtt állunk, amely csak akkor lehet sikertörténet, ha transzparens, a valódi helyreállítást és újjáépítést szolgálja, de fókuszban tartja a szociális célokat is.

  Iuliu Winkler (PPE), în scris. – Parlamentul European și-a adus în mod semnificativ contribuția la îmbunătățirea Mecanismului european de redresare și reziliență, element central al instrumentului Next Generation EU, care are ca scop diminuarea impactului economic și social al pandemiei de coronavirus.

O modificare importantă se referă la majorarea de la 10 %, propunerea CE, la 13 %, a prefinanțărilor acordate statelor membre. O altă schimbare le dă europarlamentarilor puterea de a evalua programele și de a decide, o dată la doi ani, dacă este cazul, ameliorarea acelor aspecte care nu funcționează corespunzător în cadrul Mecanismului. Finanțările vor susține, în statele membre, proiecte în domeniul ecologizării și digitalizării, în cel al competitivității și coeziunii economice, în cel al coeziunii teritoriale și sociale, dar și proiecte pentru tineret.

România trebuie să folosească din plin fondurile de 30,5 miliarde de euro ce îi vor reveni prin intermediul acestui Mecanism și va trebui, cu ajutorul acestor bani, să continue, prin investiții și reforme, procesul de modernizare. Țara noastră trebuie să se pregătească adecvat pentru a face față provocărilor generate de tranziția spre o economie verde și de cea digitală, iar având sprijinul UE, societatea noastră trebuie să devină mai durabilă și mai rezilientă după ce va lăsa pandemia în urmă.