Debašu stenogramma

Trešdiena, 2021. gada 10. februāris - Brisele

12. Sieviešu tiesību jomā turpmāk risināmie jautājumi vairāk nekā 25 gadus pēc Pekinas deklarācijas un Rīcības platformas (debašu turpināšana)

  Presidente. – L'ordine del giorno reca il proseguimento della discussione sulle dichiarazioni del Consiglio e della Commissione su 25 anni dopo la dichiarazione e la piattaforma d'azione di Pechino: sfide future in relazione ai diritti delle donne (2021/2509(RSP)).

  Katalin Cseh (Renew). – Mr President, this 25-year milestone since the Beijing Declaration is a moment of reflection. We honour the women who shattered glass ceilings and fought for progress. It’s because of them that I can be here today, in a Chamber that looks a little bit more like them. But progress has been slow and uneven, also within the EU. In one of the richest regions of the world there are still women skipping work or school because they cannot afford menstrual hygiene products. Abuse in maternity wards still exists, and there is still a taboo around it.

Unpaid care work still falls mostly on women, and we are still being asked in job interviews about our plans to have children. I was as well. And we have governments within the Union that openly campaign against the Istanbul Convention, against combating domestic violence. And they say it is against their values. As if violence could ever be ‘a value’. And we have legislative proposals to fight against many of these problems but the Council has been sitting on it and not providing solutions.

So today I demand: the EU-level ratification of the Istanbul Convention; a European Care Deal; and binding commitments instead of empty words. Because actions speak louder than words, and women’s rights are human rights. Stand up for it today as well.

  Peter Kofod (ID). – Hr. formand! Det her forslag om manglende ligestilling, det siger virkelig alt om EU-Parlamentet. Man nævner alt muligt: Klimaet, det er åbenbart et problem for ligestillingen, kønsforskel på tværs af digitale teknologiområder er et problem for ligestillingen, men i de her 15 sider, der nævner man jo ikke det væsentligste problem, det glemmer man. Det væsentligste problem for mig at se, det er islamisk indvandring og konsekvenserne af den på europæisk grund: kvindeundertrykkelse, dominansvold, social kontrol, tvangsægteskaber og sådan kunne man blive ved. Man nævner det simpelthen ikke. For mig at se så er det her politisk korrekthed af allerværste skuffe. Islamiske samfund er ikke de bedste samfund at vokse op i som kvinde eller være i som kvinde, tværtimod. Når man importerer den islamiske kultur med alle de problemer, den må have, så ved man, at det vil gå galt, og parlamentet her nævner det ikke engang i teksten. Jeg synes, det er skammeligt.

  Pierrette Herzberger-Fofana (Verts/ALE). – Monsieur le Président, Madame la Commissaire, chers collègues, plus de 25 ans après la déclaration de Pékin, le Parlement européen a adopté le mois dernier le rapport sur la stratégie pour l’égalité entre les femmes et les hommes.

Ce rapport préconise des objectifs stratégiques pour renforcer le droit des femmes et l’égalité entre les genres. Les défis sont nombreux. Des inégalités subsistent, notamment sur le plan économique. Les femmes sont plus susceptibles de vivre dans la précarité. Cela se manifeste notamment par des écarts de salaire plus prononcés, des emplois précaires ou le travail domestique non rémunéré, et la faible participation et représentation des femmes aux postes clés et aux postes politiques.

Nous, les Verts, réclamons une approche intersectionnelle et inclusive de la dimension du genre, un lien plus fort entre la lutte contre le changement climatique et les politiques d’égalité et la mise en place d’une stratégie pour combattre la féminisation de la pauvreté.

La pandémie de COVID-19 a aggravé les inégalités, la violence domestique, le harcèlement sexuel, la prostitution forcée, les mutilations génitales féminines, le cyber-harcèlement et a servi d’excuse à certains États membres afin de limiter les droits sexuels et génésiques. Nous sommes convaincus que pour éliminer ce fléau, tous les États membres doivent respecter et ratifier la convention d’Istanbul.

  Assita Kanko (ECR). – Mr President, there is no finish line when it comes to equality. It is a daily battle to ensure that the rights that we have gained are not lost again. Despite the progress made in the 25 years since the Beijing Declaration, the lives of millions of women around the world remain painfully unchanged.

As we all grow older, we notice that there is little change, little progress. For example: less pay when you have equal competences, just because you are not a man; no promotion because you are a mother or can become one; no education because you are a girl; sterilised or raped just because ‘they’ can; forced into a marriage; a survivor of female genital mutilation; death from a backstreet abortion because the state says you don’t have the right to make a decision regarding your own body.

The global fight for equality is at the beginning, we are nowhere near its end. This Parliament must be a voice for everyone, fighting for a better, more equal future. We should all build bridges towards each other, with a better future for all women.

  Γιώργος Γεωργίου (The Left). – Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, η πιο βάρβαρη, η πιο θανατηφόρα, η πιο ύπουλη πανδημία —ενδεχομένως πιο πολύ και από τον κορονοϊό— είναι η βία κατά των γυναικών. Κάθε μέρα 137 γυναίκες δολοφονούνται από κάποιο μέλος της οικογένειάς τους. Πέρυσι, 243 εκατομμύρια γυναίκες ήταν θύματα σεξουαλικής και σωματικής βίας. Βία, όμως, κατά των γυναικών είναι και η υποεκπροσώπησή τους στα σώματα που λαμβάνουν αποφάσεις. Βία είναι η ανεργία, οι απολύσεις και οι μειώσεις των μισθών για τις γυναίκες, ως αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών του. Πρέπει να πούμε ότι μέσα στην πανδημία κορυφώθηκε η βία κατά των γυναικών, παρόλο που οι γυναίκες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπισή της.

Σήμερα, αγαπητοί συνάδελφοι, είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για τα 25 χρόνια από τη Διακήρυξη του Πεκίνου και τις μελλοντικές προκλήσεις. Ποιες μελλοντικές προκλήσεις, όμως, όταν οι προκλήσεις του παρελθόντος δεν έχουν ακόμη αντιμετωπιστεί; Όντως, η Διακήρυξη του Πεκίνου περιλαμβάνει στόχους και δράσεις που αν υλοποιηθούν θα καλύψουν τα δικαιώματα των γυναικών με έναν τρόπο αποτελεσματικό. Δεν θα υλοποιηθούν όμως αν δεν χτυπηθεί το κακό στη ρίζα του. Κυρία Επίτροπε, αυτό είναι το χρέος μας απέναντι στην κάθε γυναίκα, όπου και αν βρίσκεται. Αυτό είναι το χρέος μας προς την ανθρωπότητα.

  Rosa Estaràs Ferragut (PPE). – Señor presidente, se han cumplido veinticinco años de la Conferencia Mundial de Pekín —la gran cita mundial sobre los derechos de las mujeres y el programa más visionario para el empoderamiento de las mujeres en todo el mundo—. Planteó medidas audaces y estratégicas y sigue siendo fuente de inspiración y el marco en nuestra hoja de ruta.

Pero el camino durante estos veinticinco años tiene luces y sombras y ha sido desesperadamente lento. Ningún país, lo han dicho aquí, ha conseguido realmente la plena igualdad de género. Queda mucho camino por recorrer en la coeducación, en la educación en igualdad, en el mercado de trabajo, en la brecha salarial, la brecha digital, la brecha de las pensiones, en la participación en la toma de decisiones, para que la pobreza deje de tener cara de mujer, en la conciliación, en la violencia, todavía con cifras sonrojantes.

Además, añadimos a ello que la pandemia ha acrecentado y ha profundizado las desigualdades. Por eso es oportuno este debate, porque tenemos que recuperar el espíritu y el compromiso de Pekín. Tenemos, después de la pandemia, la obligación de reconstruir el mundo y por lo tanto tenemos que renacer, colocando en el centro de nuestros planes de recuperación la diversidad, el respeto, los valores y a las mujeres y las niñas. Es un imperativo mundial para todos aquellos que creemos en la equidad y la justicia; exige acción y voluntad y dejar de ideologizar esos temas de unos contra otros. Tenemos que estar todos juntos; la igualdad no es discutible. Sin ella no hay ni progreso ni Europa y tampoco hay libertad. Por eso tiene que ser un hecho además de ser un derecho.

  Evelyn Regner (S&D). – Herr Präsident, sehr verehrte Frau Kommissarin! Wie vernünftig, wie erstrebenswert sind die Ziele der Peking-Deklaration und -Plattform? Wie selbstverständlich sollten sie schon längst umgesetzt sein? Die Realität wissen wir: Kein einziges Land der Europäischen Union hat die 25 Jahre alten Ziele der Aktionsplattform erreicht. Das heißt: Es ist sehr, sehr viel zu tun.

Zentral für mich: die wirtschaftliche Unabhängigkeit der Frauen. Wer finanziell unabhängig ist, kann das eigene Leben besser gestalten. Deshalb müssen die Lohnschere, die Gender Pay Gap, die Gender Pension Gap genauso geschlossen werden, wie wir gerade jetzt in der Europäischen Union aus dem Wiederaufbaufonds Gelder speziell für Frauen brauchen. Denn nicht nur schupfen die Frauen jegliche Krisen, sie sind auch ganz vorn in der Zukunftspolitik. Greta Thunberg und Wangari Maathai sind nur zwei der vielen fantastischen jungen Umweltaktivistinnen, die für unsere Zukunft kämpfen.

Machen wir endlich das 21. Jahrhundert zum Jahrhundert der Frauen.

  Alice Kuhnke (Verts/ALE). – Herr talman! ”Mänskliga rättigheter är kvinnors rättigheter och kvinnors rättigheter är mänskliga rättigheter.” Ett citat från ett känt tal som hölls för 25 år sedan när världens länder samlades och lade grunden för det globala jämställdhetsarbetet.

De som var samlade då hade förstås ingen aning om hur illa det fortfarande skulle vara 25 år senare. Trots alla vackra ord. Att 400 miljoner flickor och kvinnor lever under den globala fattigdomsgränsen, att aborträtten ifrågasätts och dras undan, att kvinnor fortfarande könsstympas, våldtas och dödas av män i sin närhet. Vi måste gå från vackra ord till handling. Vi måste prioritera pengar till att göra konkret skillnad. Vi måste göra om, göra rätt och göra bättre.

  Λευτέρης Χριστοφόρου (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, παρήλθαν ήδη 25 χρόνια από τη Διακήρυξη του Πεκίνου, την ισχυρή διακήρυξη για τα δικαιώματα των γυναικών, και όλοι σήμερα παραδέχονται ότι οι δώδεκα στρατηγικοί της στόχοι δεν επιτεύχθηκαν και δεν ολοκληρώθηκαν πλήρως. Μετράμε ήδη 64 χρόνια από την ιστορική ιδρυτική Συνθήκη της Ρώμης, όπου οι θεμελιωτές και οι πατέρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οραματίστηκαν και ενσωμάτωσαν στη Συνθήκη της Ρώμης την ισότητα των φυλών, για να υλοποιηθεί και να πραγματοποιηθεί στην πορεία του χρόνου, κάτι το οποίο μέχρι σήμερα δεν επιτεύχθηκε.

Αγαπητή κυρία Επίτροπε, πιστεύω ότι ήρθε η ώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση να αναλάβει την ευθύνη της απέναντι στην ιστορία της, απέναντι στον πολιτισμό της, απέναντι στις αρχές και τις αξίες της, απέναντι στις ίδιες τις Συνθήκες. Ας μη γελιόμαστε. Δεν φτάνουν μόνο τα λόγια και οι διακηρύξεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αναλάβει ηγετικό και πρωταγωνιστικό ρόλο και να εφαρμόσει τις Συνθήκες και να εφαρμόσει την ισότητα των φύλων. Και η εφαρμογή της ισότητας των φύλων δεν μπορεί να γίνει χωρίς κυρώσεις σε όσους δεν την σέβονται και δεν την εφαρμόζουν. Επιβάλλεται να επιβληθούν αυτές οι κυρώσεις και καταθέτω πρόταση, κυρία Επίτροπε, κάθε τρεις μήνες να ενημερώνεται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την πορεία υλοποίησης της ισότητας των φύλων από τις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από τούτο εδώ το βήμα, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, από την κοιτίδα της δημοκρατίας, της ισότητας, της ισονομίας και της ισοπολιτείας. Από εδώ, όπου αντιπροσωπεύονται και εκφράζονται 500 εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες, άνδρες και γυναίκες, διακηρύσσω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου ότι δεν θα σταματήσουμε και δεν θα πάψουμε ούτε στιγμή να αγωνιζόμαστε, μέχρι τέλους, ούτως ώστε να επιτευχθεί πλήρης ισότητα των φύλων. Δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρις ότου το χάσμα της ντροπής ανδρών και γυναικών ουσιαστικά καταργηθεί και δεν θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι την ώρα που δεν θα χρειάζεται να είμαστε εδώ για να συζητάμε για την ισότητα των φύλων, αλλά θα είμαστε εδώ για να γιορτάσουμε την ισότητα των φύλων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

  Pina Picierno (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, che l'Europa abbia da recuperare anni di arretratezza sul divario di genere e che questo pesi sulle spalle di uno sviluppo equilibrato e veloce del nostro continente è espresso in ogni documento ufficiale. Ma il rischio è che la questione di genere venga ben esposta nei documenti e che poi non trovi applicazione concreta nelle scelte e negli indirizzi di spesa. È quello che è accaduto, purtroppo in questi anni.

Ora però questo non è più possibile perché la pandemia ha compromesso ancora di più la qualità di vita delle donne. Ed è per questo che con "Half of it", con il giusto mezzo abbiamo chiesto misure mirate e concrete sull'occupazione e sull'accesso al credito. Abbiamo chiesto piani nazionali, i cui impatti sul divario di genere siano valutati con rigore. Siamo anche convinte, Presidente, che riparare il divario di genere significhi riparare anche altri divari sociali e civili, a partire dall'uguaglianza di opportunità che si offre ai cittadini. Significa, in sostanza, rendere i nostri paesi posti più giusti, migliori, ed è per questo che non arretreremo.

  Sylwia Spurek (Verts/ALE). – Panie Przewodniczący! Pani Komisarko! Występuję w imieniu kobiet z Polski, które walczą o swoje prawa, bo w Polsce zamiast prawa do aborcji mamy piekło kobiet. Polki nie są chronione przed przemocą, zarabiają mniej niż mężczyźni na tych samych stanowiskach, mają niższe emerytury, nie mają prawa do leczenia niepłodności, a niektóre nie mają nawet dostępu do ginekologa. W jeszcze trudniejszej sytuacji są kobiety z niepełnosprawnościami, starsze, nieheteronormatywne, migrantki, kobiety mieszkające na wsi. I to się dzieje w Unii Europejskiej 25 lat po uchwaleniu deklaracji pekińskiej i pekińskiej platformy działania.

Pani komisarka Dalli pewnie powie, że to nie są kompetencje Unii Europejskiej. To wygodne wytłumaczenie, ale jak to pomoże kobietom w Polsce? I jeśli Pani uważa, że to nie są kompetencje UE, to czy Komisja pracuje nad pakietem zmian w traktatach? Każdy bowiem obszar praw człowieka przysługujących kobietom, w tym prawo do aborcji, musi być kompetencją Unii.

  Cindy Franssen (PPE). – Voorzitter, vandaag vieren we het zilveren jubileum van de vierde Wereldvrouwenconferentie in Peking, en een jubileum is een moment om terug te blikken.

Op sommige vlakken is inderdaad vooruitgang geboekt. Uit onderzoek van het EIGE is echter gebleken dat deze vooruitgang tergend traag verloopt en dat er nog veel werk aan de winkel is. In het huidige tempo zou het namelijk nog maar liefst zestig jaar duren voordat de genderongelijkheid is weggewerkt. Dat is onaanvaardbaar, zeker in de huidige coronacrisis, die vrouwen naar verhouding zwaarder treft. We moeten dus niet alleen een tandje bijzetten, maar vooral ook oppassen dat we de klok niet terugdraaien.

We moeten strijdvaardig zijn om te voorkomen dat de crisis wordt aangewend om verworvenheden op het gebied van gender, evenals sociale verworvenheden, terug te schroeven. Ik wil er dan ook bij de Commissie en de lidstaten op aandringen eindelijk werk te maken van de ratificatie van het Verdrag van Istanbul om de genderloonkloof en de richtlijn vrouwelijke bestuurders onder de aandacht te brengen en zich in te zetten voor de bestrijding van genderstereotypen en de snelle omzetting van de richtlijn betreffende het evenwicht tussen werk en privéleven.

Laten we niet wachten op het gouden jubileum om te doen wat we moeten doen.

  Vera Tax (S&D). – Voorzitter, we zien in de Europese Unie een keiharde maatregel opdoemen die vrouwen het recht ontneemt om over hun eigen mentale en lichamelijke gezondheid te beslissen. De Poolse regering heeft onlangs besloten vrouwen het recht te ontnemen op de legale abortus van een foetus die niet levensvatbaar is. Een hele regering besluit één vrouw te verplichten een uitzichtloze zwangerschap uit te zitten. Het Europees Parlement en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens hebben zich hierover uitgesproken en vastgesteld dat hiermee inbreuk wordt gemaakt op de mensenrechten van vrouwen.

Voorts heb ik vernomen dat Marta Lempart, de oppositieleider die de protesten in Polen heeft aangevoerd, een gevangenisstraf van acht jaar boven het hoofd hangt. Dit is geen toeval. De oppositie in Polen wordt stap voor stap het zwijgen opgelegd.

Het is nu aan de Commissie en de lidstaten om zich te laten horen en op te komen voor de rechten van vrouwen in Polen.

  Hannah Neumann (Verts/ALE). – Mr President, I’m standing on the shoulders of giants today. Twenty—five years ago, the Beijing Declaration imagined a world in which women and girls could enjoy equal rights and enjoy fully human rights in all fields of life.

But isn’t it strange that something as natural as this sounds like utopia today. Just one example: we may have doubled the number of women in Parliament in the last 25 years, but 90% of heads of governments are still men, and many of these 90% actually behave as if women fighting for parity were a threat to security.

Well, if you are used to male privilege for centuries, equality may feel like discrimination. But let me tell you something, guys – it’s not. It is just women asking for their fair share and, believe me, we will continue to do so and we may even be a bit more vocal and a bit more assertive in the next 25 years. So you may do better just to join us in that fight!

  Maria-Manuel Leitão-Marques (S&D). – Senhor Presidente, quando estudei Direito na Universidade de Coimbra, na década de 70, não havia uma única mulher no corpo docente, hoje são 32, mas ainda só há uma no lugar de topo.

Quando este Parlamento foi eleito diretamente pela primeira vez, em 1979, a percentagem de mulheres era de 15%, 15,2%, hoje são 40,4% e agora tenho à minha direita uma comissária e à minha esquerda uma ministra.

Muitos progressos foram feitos desde que, há 25 anos, 189 países assumiram em Pequim, por unanimidade, compromissos de combate pela igualdade de género, mas até hoje nenhum deles os cumpriu na totalidade e há muitas desigualdades que é preciso combater.

Na Europa, por exemplo, 7 milhões de mulheres continuam excluídas do mercado de trabalho em comparação com 450 mil homens por causa do trabalho não remunerado de prestação de cuidados, uma situação agravada nesta crise.

Como referiu Hillary Clinton, já hoje aqui citada, a propósito das comemorações de Pequim, não basta consagrar direitos no papel. É preciso que as mulheres tenham poder para lutar por eles no sector público e privado. Ora, por exemplo, aqui, na União, há uma diretiva para que haja mais mulheres nos conselhos de administração em cargos não executivos, coisa pouca...

(O Presidente retira a palavra à oradora)

  Terry Reintke (Verts/ALE). – Herr Präsident! Wenn die Geschichte der Frauenbewegung eines gezeigt hat, dann das: Mit nett fragen kommen wir nicht weit im Kampf gegen das Patriarchat, sondern nur mit fordern, mit protestieren, mit streiken, es darauf ankommen lassen und immer wieder mit einer großen Solidarität auch über Grenzen hinweg. Und genau an diesem Punkt stehen wir ja heute wieder. Denn auch Sachen, die bereits erkämpft schienen, werden wieder infrage gestellt.

Es schicken sich einige Länder an, gegen den Konsens und das gemeinsame commitment aus der Pekinger Erklärung vorzugehen. Und – perfider könnte es nicht sein – in ihrer verqueren Welt tun sie das angeblich sogar noch im Kampf für Menschenrechte.

Am Start ist da das who is who der Frauenhasser: Saudi-Arabien, Bahrain, Belarus und natürlich Polen und Ungarn – autoritäre Regime gemeinsam mit autoritären Regierungen in der Europäischen Union.

Ich habe eine Botschaft an diese Regierungen wie vor hundert Jahren, vor fünfzig Jahren und vor fünfundzwanzig Jahren: Wir lassen uns nicht einschüchtern! Wir werden weiter für unsere Rechte kämpfen – heute mehr denn je!

  Helena Dalli, Member of the Commission. – Mr President, I would like to thank the European Parliament again for putting the Beijing Platform for Action on its agenda. Thank you to the Members too, for their contributions, which really encourage me and fill me with more strength to work even harder so that we won’t have to wait another 25 years to really have equality.

Equality between women and men is one of the fundamental values of the European Union. It is part of its DNA since the beginning, so we are, and remain, fully committed to advocating gender equality and ensuring girls’ and women’s empowerment both inside the European Union and worldwide.

Looking forward, it is important now more than ever to work together – women and girls, men and boys, politicians, businesses, together with grassroots activists, non-governmental organisations, human rights defenders. Everyone should be on board. We must work on a sound foundation: that of breaking down gender stereotypes and bias and encouraging women and girls to choose their parts without bias – to be decision makers and leaders at all levels and on all topics.

I strongly believe that this is key to the transition to a resilient and competitive economy, and to a more equal world, as we committed to strive for 25 years ago. Again, I thank you for putting this on the agenda and for your contributions.

  Ana Paula Zacarias, Presidente em exercício do Conselho. – Senhor Presidente, Senhora Comissária, Senhoras e Senhores Deputados, muito obrigada por este debate. Foi um debate importante, um debate oportuno, sobretudo no momento em que enfrentamos tantos desafios que estão ligados também com o contexto pandémico que estamos a viver.

Durante a Presidência portuguesa do Conselho planeamos examinar de perto o impacto da crise da COVID-19 na igualdade de género, com um foco especial no mercado de trabalho.

Acreditamos que uma abordagem científica baseada em factos é essencial. O nosso trabalho assentará em pesquisas do Instituto Europeu para a Igualdade de Género com o objetivo de trabalhar em conclusões do Conselho para a aprovação no Conselho EPSCO de junho.

Este é um exemplo de um deliverable em matéria de inquestionável valor. Permaneceremos vigilantes sempre que a igualdade de género, o empowerment de mulheres e raparigas e o seu pleno gozo dos direitos humanos, incluindo saúde e direitos, sexuais e reprodutivos, forem questionados ou ameaçados. Trabalharemos para garantir que o progresso que as políticas da União Europeia e dos seus Estados-Membros trouxeram ao longo destes 25 anos seja protegido de qualquer retrocesso.

Esta é uma política que deve progredir e não regredir. E para isso, 25 anos depois da Declaração de Beijing precisamos de trabalhar em conjunto, homens e mulheres, Estados-Membros, Conselho, Comissão, Parlamento, para defender que mulheres e raparigas possam desfrutar, sem medo, sem violência, em liberdade, em paridade, possam desfrutar de uma plena igualdade e desenvolver todo o seu potencial.

Não podemos esperar outros 25 anos!

  Presidente. – Cari colleghi, questa appassionante discussione è chiusa e speriamo appunto che le dichiarazioni seguano sempre di più i fatti per ottenere una piena parità per le donne.

La votazione sugli emendamenti si svolgerà mercoledì 10 febbraio 2021 e la votazione finale si svolgerà giovedì 11 febbraio 2021.

La seduta è sospesa fino alle 20.00 e all'apertura del secondo turno di votazioni di oggi.

Dichiarazioni scritte (articolo 171)

  Lívia Járóka (PPE), írásban. – Sok előrelépés történt a férfiak és nők közötti egyenlőség elérése terén, azonban a fő kihívások továbbra is fennállnak. Biztosítani szeretnénk, hogy egy erőteljes, inkluzív fellendülés kövesse a Covid19-járványt, amely egy olyan társadalmat eredményez, ahol a nemek között esélyegyenlőség megléte nem lehet kérdés. Továbbra is az oktatásra, a képzésre és az élethosszig tartó tanulásra kell összpontosítanunk, mint a nők és lányok – különösen a roma nők és lányok – esélyegyenlőségének előmozdításának alapvető feltételeire. Hangsúlyt kell fektetnünk a tudományra, a technológiára, a mérnöki tanulmányokra és a matematikára (STEM), valamint a digitális készségekre és a mesterséges intelligenciára.

A nők kreativitása és vállalkozói potenciálja továbbra is a gazdasági növekedés és a munkahelyek kiaknázatlan forrása. Az ilyen kezdeményezések elősegíthetik az esélyegyenlőséget, és potenciálisan az EU GDP-jének évi 16 milliárd eurós növekedését eredményezhetik. Az EPP képviselőcsoport és a Fidesz-KDNP európai parlamenti delegációja a férfiak és nők közötti egyenlő munkáért való egyenlő díjazást képviseli. Most átlagosan a nők 16%-kal kevesebbet keresnek, mint az EU-ban a férfiak. Továbbá támogatjuk az erőszak minden formájának kiküszöbölését. Ez abszolút prioritás kell, hogy legyen az EU, a tagállamok és a hatóságok számára, akiknek mindent meg kell tenniük a nők elleni erőszak felszámolása, az áldozatok támogatása és az elkövetők felelősségre vonása érdekében.

(La seduta è sospesa alle 19.42)