Ausführliche Sitzungsberichte

Donnerstag, 11. Februar 2021 - Brüssel

13. Humanitäre Lage in Äthiopien (Aussprache)

  Elnök asszony. – A következő napirendi pont a Bizottság nyilatkozata az etiópai humanitárius helyzetről (2021/2542(RSP)).

  Jutta Urpilainen, Member of the Commission. – Madam President, three months into the conflict in Tigray, the EU is still extremely concerned by the situation in Ethiopia. Ethiopia is an important EU partner in the Horn of Africa, and Ethiopia is one of the few countries with whom the EU has a strategic engagement. Our decision to postpone the disbursement of three budget support payments for a total amount of EUR 88.5 million must be seen in that context where we are asking for an end to hostilities, unhindered humanitarian access and an investigation of reported human rights abuses.

As time passes by, let me be clear, colleagues: the humanitarian situation is getting dangerously critical. The newly-established administration in Tigray stated in mid-January that over 4.5 million people were in need of emergency food assistance, of whom 2.2 million were internally-displaced persons with other basic needs. Most of Tigray is now classified as in crisis in the food security classification, which is one step before famine, and the health system has collapsed in many places. This requires an immediate scale-up of assistance, with large-scale food distributions and provision of primary healthcare services. An increase of additional experienced emergency staff is urgently needed.

On Monday, together with High Representative Borrell and Commissioner Lenarčič, we issued a statement calling for an immediate strengthening of actions. First, two months after the signature of the UN and Government of Ethiopia access agreement, eight actors are still without meaningful access to most of Tigray. We take note of the engagement by the Government of Ethiopia to review urgently requests submitted by humanitarian partners, but more improvement on humanitarian access is needed. Relief actors, including large UN agencies such as the World Food Programme or UNHCR, need to be able to operate directly and not only via or in support of the Ethiopian administration.

Second, the protection of civilians caught in the Tigray conflict is at the heart of our preoccupations, with increasing reports of ethnic violence, casualties and serious violations of human rights, international refugee and humanitarian law, including appalling levels of sexual and gender-based violence. The EU continues supporting refugees, IDPs and host communities through the implementation of programmes financed by the EU trust fund for Africa. And in addition, the EU supports the poorest food-insecure households through the productive safety net programme, with a contribution of EUR 50 million.

The EU has called for the prevention of refoulement and forced return targeting Eritrean refugees. It has underlined that all civilians in search of assistance, safety and security in Tigray should be safe and free to move to other Ethiopian regions or towards neighbouring countries. We are, in that light, very much concerned about the situation at the border with Sudan, and as a result, the EU has been allocating additional funds – EUR 70 million – to the Sudan Family Support Programme to support the government of Sudan hosting Ethiopian refugees.

Last but not least, the Finnish Foreign Minister, Pekka Haavisto, is leading this week a high-level EU-mandated mission to Sudan and Ethiopia, notably to discuss humanitarian access with Ethiopian authorities, and of course we are looking forward to working with him, and of course with this House, to take the recommendations forward.

  György Hölvényi, a PPE képviselőcsoport nevében. – Biztos Asszony! Tisztelt Alelnök Asszony! Tisztelt Képviselőtársaim! A Tigray szövetségi államban november óta tartó fegyveres konfliktus több mint két és félmillió ember létbiztonságát fenyegeti, ahogy azt Biztos asszony is említette. Le kell szögeznünk: dacára a humanitárius szervezetek, mint az ENSZ humanitárius koordinációs irodája, az OCHA követeléseinek, a humanitárius hozzáférés kérdése az elmúlt hónapokban alig változott. A legújabb értesülések szerint nagyszámú NGO térhetett vissza a régióba. Ezt a reménykeltő hírt egyelőre még több forrásból meg kell erősíteni. Mivel a telekommunikációs kapcsolat és a humanitárius hozzáférés a Tigray régióban még mindig korlátozott, csak személyes beszámolókra támaszkodhatunk.

2019 novemberében tényfeltáró látogatást tehettem a régióba és eljutottam a mostani események központjában álló Akszúmba, Shirebe és a Mai Aini táborba is. Ekkor volt alkalmam személyesen is felmérni a tartományban élő eritreai és belső menekültek, úgynevezett IDP-k kiszolgáltatott helyzetét. Az északi Tigray szövetségi államban a lakosság jelenleg nem jut elektromos áramhoz és üzemanyaghoz. Emellett, ahogy Biztos asszony is említette, égető problémát jelent az élelmiszerhiány és az ENSZ adatai szerint eddig kétmillió ember vált belső menekültté.

Abij miniszterelnök urat, akit több mint egy éve tüntettek ki a béke Nobel-díjjal az eritreai háború lezárásaért. A Tigray régióban vezetett hadjárat sajnálatos módon veszélyezteti az etiópiai miniszterelnök által elérni kívánt stabilitást. Ami a fentiekből is látszik: az észak-etiópiai krízis nemcsak helyi probléma. Az ottani konfliktus az egész térség stabilitását is fenyegeti. Eddig több mint 60 000 menekült érkezett Szudánba. Mihamarabb lehetővé kell tenni, hogy a segélyszervezetek felmérhessék a valós helyzetet Tigray régióban. Haladéktalanul le kell zárni a fegyveres konfliktust, különben a válság kiszélesedik, újabb menekülthullámot indíthat el Európa felé.

  Maria Arena, au nom du groupe S&D. – Madame la Présidente, Madame la Commissaire, sur fond de tensions politiques entre le gouvernement de M. Abiy Ahmed et le TPLF qui, rappelons-le, a dominé la scène politique en Éthiopie durant des décennies et qui a été lui aussi responsable de nombreuses violations graves des droits de l’homme, se joue un drame humanitaire, vous l’avez dit, Madame la Commissaire.

Le tout récent rapport de Human Rights Watch est accablant. Comment le gouvernement de M. Abiy Ahmed peut-il justifier ces opérations militaires qui plongent des milliers de civils dans le désarroi? Des destructions massives d’habitations, d’infrastructures publiques comme les écoles ou les hôpitaux, des lockdowns complets avec interdiction d’accès physique mais aussi avec la fermeture d’internet... Des milliers de personnes ont dû fuir le pays pour se réfugier dans le pays voisin, le Soudan afin d’éviter les attaques, d’autres sont déplacées internes et, dans le pire des cas, des familles sont bloquées sans accès à la nourriture, à l’eau et aux médicaments.

Vous l’avez dit, Madame la Commissaire, l’accès de l’urgence humanitaire est important. Cela est urgent, mais c’est aussi le cas pour le respect des lois, car les lois qui s’appliquent aux conflits armés au Tigré interdisent toute attaque qui cible les civils ou les structures civiles, toute attaque non discriminée et toute attaque qui cause plus de dommages sur les populations civiles que les gains militaires attendus. Tout individu qui commet délibérément de sérieuses violations à ces lois de guerre est responsable de crimes de guerre et devra comparaître devant la justice. C’est un message qu’il est important aussi de donner à M. Abiy Ahmed du gouvernement éthiopien.

  Jan-Christoph Oetjen, on behalf of the Renew Group. – Madam President, what we are seeing unfold in Tigray is a terrible humanitarian crisis. The numbers are staggering.

There are 4.5 million persons in need of humanitarian assistance, ten thousands are at severe risk of starvation, hundreds of thousands of refugees are caught in the crossfire. Fifty-eight thousand refugees have fled to nearby Sudan, and there are reports of atrocities against thousands of civilians. After three months, Ethiopia ended its military operation but the aftershock will be felt for years to come, and not only in Ethiopia.

Already before the military skirmish, Tigray was a host region to hundreds of thousands of refugees, spread over four camps, with millions who were already in need of humanitarian assistance, as already mentioned by the Commissioner, and this conflict has only exacerbated the situation.

Already before the military skirmish, the Horn of Africa was known as a delicate region, now this conflict risks spilling over into neighbouring countries and destabilising the entire region. The exact numbers of those in humanitarian need remain difficult to predict, because promises to restore communications have not been fully met. Humanitarian aid workers and organisations are still denied access to Tigray, cutting off millions from aid. Unverified reports of atrocities and impunity are rampant, and there are conflict reports of foreign interference by Eritrean troops.

Action is needed immediately. Now that millions more require humanitarian assistance, the international community and the federal government must urgently find a peaceful end to this conflict and step up their commitment to the responsibility to protect the most vulnerable.

Signing of the Memorandum of Understanding with the United Nations by Prime Minister Abiy was an important first step but, however, key humanitarian aid organisations are still being barred from entering the region, especially in areas of conflict. And I reiterate what has been just said by the Commissioner: they have to access those people in order to help directly and not only through the Ethiopian authorities. It’s exactly in these regions that humanitarian aid is needed the most.

The federal government must now stick to its commitments. First, accelerate creating unconditional and unhindered access for humanitarian aid workers. Second, establish secure humanitarian corridors. And thirdly, work with humanitarian aid organisations to establish a clear estimate of who is in need of aid.

I think that the decision of the Commission to allocate EUR 70 million to the Sudanese Government is a good decision because this helps in this difficult situation. But I agree with the Commissioner that more improvement is needed.

Meine Damen und Herren, die Lage in Äthiopien spitzt sich zu, und ich glaube, dass jetzt der Zeitpunkt gekommen ist, dass wir die äthiopische Regierung aufrufen, dass wir den Hilfsorganisationen direkten Zugang in der Region geben. Denn die Menschen dort in der Region können nicht alleine von der äthiopischen Regierung unterstützt werden, sondern sie brauchen die internationale Hilfe, die Hilfe der Gemeinschaft.

Ich bin stolz darauf, dass die Europäische Union hier nicht nur eine starke Sprache verwendet, sondern an dieser Stelle auch Geld in die Hand nimmt, um zu helfen. Ich glaube, dass diese Hilfe angebracht ist, denn wir haben schon viel zu lange zugesehen und die äthiopische Regierung machen lassen.

Es ist jetzt Zeit, nicht länger nur zuzusehen, sondern eine klare Sprache im Dialog anzuschlagen und dafür zu sorgen, dass die humanitäre Krise sich nicht weiter ausbreitet, sondern eingedämmt werden kann.

  Catherine Griset, au nom du groupe ID. – Madame le Président, Madame le Commissaire, l’Éthiopie fait de nouveau l’actualité avec la sécession du Tigré et se trouve peut-être à la veille d’un éclatement.

Il faut tout faire pour éviter qu’à un drame humanitaire s’ajoute un drame migratoire car on le sait, parmi les nombreuses routes migratoires africaines, il y en a une qui passe par l’Éthiopie, qui traverse la Libye pour ensuite atteindre l’Europe. Elle concerne non seulement des Éthiopiens, mais aussi tous les peuples de la Corne de l’Afrique. Toute déstabilisation risquerait d’entraîner des répercussions jusque sur notre continent par des déplacements massifs de population.

L’Éthiopie est la clé de voûte de l’équilibre régional, un maillon essentiel dans cette région très sensible où les conflits s’additionnent: lutte entre les deux Soudans, guerre ethnique au Soudan du Sud, dictature en Érythrée, anarchie somalienne et nombreux massacres commis par les islamistes, notamment les chebabs, sans oublier la question des eaux du Nil qui empoisonne gravement les relations avec l’Égypte.

S’il faut s’abstenir de prendre parti dans cette guerre et de s’ingérer dans les affaires internes du pays, nous devons œuvrer pour la stabilité dans la région, en offrant nos moyens humanitaires et diplomatiques, notamment en faveur des déplacés. Il faut saluer le grand pas franchi il y a deux ans, lorsque l’Éthiopie a mis fin au conflit avec l’Érythrée.

Si l’État central n’arrive pas à maintenir un minimum de cohésion entre la mosaïque de peuples qui le composent, ce pays éclatera comme ce fut le cas pour la Yougoslavie. Au-delà, l’Europe doit suivre d’un œil vigilant les bouleversements géopolitiques en cours du Mozambique à Suez et défendre ses intérêts face aux pressions des acteurs régionaux et internationaux.

  Pierrette Herzberger-Fofana, au nom du groupe Verts/ALE. – Madame la Présidente, Madame la Commissaire, chers collègues, depuis la fin de l’année passée, nous avons observé avec inquiétude la situation politique et sociale en Éthiopie, mais je voudrais que nous prenions un moment de réflexion pour nous éloigner des confrontations récentes afin de les replacer dans le contexte plus large, c’est-à-dire dans une période de conflit permanent et très chargée sur le plan historique.

Bien sûr, le gouvernement éthiopien doit prendre sa part de responsabilité en ce qui concerne la situation actuelle du pays, cependant nous nous souvenons aussi que l’Union européenne s’était engagée à soutenir ce gouvernement, qui avait promis d’introduire des réformes, de ne pas se baser uniquement sur les ethnies et de tenir compte de la dimension du genre.

Ici, au Parlement européen, il y a quelques années, nous avons encore dénoncé les exactions et incidents en matière de violation des droits humains du parti du Front de libération du peuple du Tigré qui était au pouvoir en Éthiopie de 1991 à 2018.

L’Éthiopie est un partenaire important pour l’Union européenne et joue un rôle majeur dans la région. L’Union européenne peut jouer un rôle positif et par la même occasion non paternaliste en tant que partenaire de l’Éthiopie, mais avons-nous eu recours à tous les instruments possibles pour rétablir la paix dans cette région? La Commission a décidé de suspendre ou plutôt de reporter l’aide budgétaire à l’Éthiopie, sur la base des événements dans la région du Tigré. Pourquoi ne pas avoir invoqué l’article 96 de l’accord de Cotonou, qui prévoit une procédure claire en cas de violation des droits humains avant d’envisager une quelconque mesure à l’encontre de l’Éthiopie? Et sur quelle base juridique se fonde alors cette décision de suspendre l’aide qui s’apparente ainsi à une sanction contre le gouvernement éthiopien?

Nous avons tout intérêt à développer une nouvelle sensibilité face à la complexité de ce conflit afin d’améliorer la situation des personnes les plus vulnérables, les réfugiés, les femmes, les enfants et tout autre groupe de personnes victimes de ce conflit. Ce n’est qu’à ce prix que l’action humanitaire de l’Union européenne aura un effet positif durable et approprié.

  Assita Kanko, on behalf of the ECR Group. – Madam President, the ECR Group strongly condemns the violence in Tigray. We support international calls for swift and unconditional access to the whole region for humanitarian aid, independent human rights monitors and the media. The vast majority of the six million inhabitants of Tigray have been without adequate food, water and medicine for weeks. Two million civilians are reported to have been driven from their homes. In the north, the harvest is said to have been burned. Elsewhere farmers have abandoned their fields. It seems that the Ethiopian government is deliberately withholding food in order to starve people. Central and east Tigray are on the brink of famine. Recent promises of humanitarian access have been insufficient and uncertain. There are continued reports of violations of international humanitarian law, such as the deliberate shelling of civilian targets, extrajudicial executions and widespread looting. It’s also reported that sexual violence is a weapon of war in this conflict.

The offensive by the Ethiopian Government army against Tigray has rekindled the old conflict with Sudan over the al-Fashaqa border region and Eritrean troops are also said to be active in Tigray. It should not be forgotten that repression by the federal government is also taking place elsewhere in the country, such as Oromia, Ethiopia’s largest state. The European Union, together with other international partners, must play their part to help end this conflict and reform the Ethiopian state, something supported by its many diverse populations. The Ethiopian prime minister should not only give his Nobel Prize back but also return his country to the principles of peace and democracy.

VORSITZ: RAINER WIELAND
Vizepräsident

  Mick Wallace, on behalf of The Left Group. – Mr President, I lost my best friend, Pat Whitty, five years ago today. I still miss him. People in Tigray have been losing whole families in these past few months because of the war crimes of Ethiopia’s unelected Prime Minister, Abiy Ahmed, and the government is doing all it can to hide the truth.

The Ethiopian Ambassador to the EU, Hirut Zemene, came to our Committee on Foreign Affairs two weeks ago. A lot of what she had to say was a work of fiction. She said that they were restoring the law and order situation. She said that the operation – as you might be aware, she said – had been concluded within three weeks. This is not true. After 13 weeks, fighting continues. She said that the Ethiopian Government was focused on delivering much anticipated humanitarian assistance. Not true. The Ethiopian Government has done everything in its power to prevent humanitarian aid reaching the people of Tigray. Aid agencies have been badly frustrated. She said that the Abiy Ahmed government tried its best to take on board the TPLF leadership. Not true. As soon as Abiy Ahmed became Prime Minister, he set out to isolate the TPLF and the people of Tigray. He dissolved the ruling coalition of which the TPLF was part. Now he has expelled 17 000 Tigray soldiers from the Ethiopian army and Ethiopian Airlines has fired all its workers from Tigray.

If Abiy Ahmed’s government had any interest in the truth, it would allow independent UN—led investigations in Tigray and give access to independent media. In total violation of international law, Eritrean troops are in Tigray, committing unspeakable atrocities, murdering civilians, looting, destroying public property, factories, hospitals and religious sites. And still Abiy Ahmed denies the presence of Eritrean troops in Tigray. His peace deal with Isayas Afewerki, Eritrea’s President, looks more like a war deal now, a vengeful marriage of convenience against the people of Tigray.

A government accused of committing war crimes in Tigray, using hunger as a weapon, and one that continues to blatantly lie about the involvement of Eritrean troops in Tigray cannot be trusted to deliver relief to Tigray. A government that deliberately burnt fields of crops in Tigray cannot be trusted with delivering food aid. A government that causes suffering and deaths on its own citizens in a treacherous partnership with Eritrea’s President, a ruthless dictator, cannot be trusted with ending the suffering of Tigray.

Sadly, too many of the world’s powers are content to ignore the slaughter taking place in Tigray. The Americans, the Russians, Saudi, UAE and others are still happy to do deals with this war criminal, Abiy Ahmed, as they scheme to plunder Ethiopia with his help. If Europe stands for anything, let’s see some real effort and put an end to the persecution of the people of Tigray, and let’s see Abiy Ahmed and Afewerki held to account in the International Criminal Court. Our silence is causing the deaths of hundreds of thousands.

  Fabio Massimo Castaldo (NI). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, signora Commissaria, in seguito all'insurrezione nella regione del Tigrè, il numero di persone che necessita di aiuti umanitari per sopravvivere è passato da 1,8 a 2,5 milioni. Se a questo aggiungiamo il crescente impatto della carestia, anche a causa dell'invasione di locuste, appare drammaticamente evidente come per far fronte a tale emergenza serva incrementare gli sforzi della comunità internazionale.

Saluto con favore gli importanti segnali di apertura di Addis Abeba scaturiti dai recenti incontri tra alti funzionari dell'ONU e le autorità nazionali, poi sfociati nel dispiegamento di 24 operatori umanitari sul campo. Questi sforzi congiunti noi dobbiamo incoraggiarli con forza. Sono fondamentali se vogliamo pervenire a un'efficace gestione dell'emergenza prima che sia troppo tardi.

È un contesto complesso. L'Etiopia negli ultimi anni ha imboccato un percorso di riforme, è stata artefice anche di un accordo di pace impensabile. Serve tutta la nostra pressione, prima che la situazione degeneri, per far comprendere che questo sforzo a questo lavoro non possono essere vanificati ora.

  Norbert Neuser (S&D). – Herr Präsident! Frau Kommissarin! Liebe Kolleginnen und Kollegen! Wir haben jetzt seit drei Monaten Krieg in Äthiopien, Bürgerkrieg in Tigray.

Entgegen der Behauptung der Zentralregierung aus Addis Abeba von Ende November dieses Jahres ist der Krieg nicht beendet. Er ist weder gewonnen noch befriedet. Es ist eine einzige humanitäre Katastrophe, die die Weltöffentlichkeit fassungslos zur Kenntnis nehmen muss.

Das Gesundheitssystem ist am Ende. Mehr und mehr Menschen in Tigray sind auf humanitäre Hilfe angewiesen. Das Internationale Rote Kreuz spricht von achtzig Prozent der Bevölkerung.

Ein Bürgerkrieg, der die humanitäre Krise verschärft hat – wobei diese Krise als Kriegsmittel in Kauf genommen wird. Eine Regierung unter Abiy, die für ihre außenpolitische Versöhnung mit Eritrea zu Recht den Friedensnobelpreis bekam, jetzt aber Versöhnung im eigenen Land mit Füßen tritt.

Wir haben als EU eine klare Position: Budget support bleibt eingefroren, solange humanitäre Hilfe im Land nicht ankommt, solange internationale Medien nicht zugelassen werden.

Wir fordern, dass uneingeschränkter Zugang der Hilfsorganisationen zu Tigray gewährleistet wird, dass das Schicksal der zwanzigtausend Geflüchteten aus Eritrea aufgeklärt wird, dass die Truppen aus Eritrea zurückgezogen werden. Und auch, dass die Führer von Hilfsorganisationen in Tigray, wie zum Beispiel der Direktor von REST, die seit vier Wochen verhaftet sind, freigelassen werden. Dies wäre ein Zeichen von Versöhnung. Auf Versöhnung zu setzen ist keine Schwäche.

  Erik Marquardt (Verts/ALE). – Herr Präsident! Die Lage ist wirklich schwer auszuhalten. Wenn man sich das anschaut: Fünf Millionen Menschen leben in der Region Tigray. Inzwischen sind viereinhalb Millionen Menschen auf Hilfe angewiesen, und große Teile der Region befinden sich am Rande der Hungersnot. Seit November 2020 sind in der Region über 52 000 Zivilistinnen und Zivilisten ums Leben gekommen, und es gibt Berichte über Kriegsverbrechen.

Viele der eritreischen Geflüchteten in der Region, die in Lagern untergebracht sind, sind vor dem unbefristeten Nationaldienst in Eritrea geflohen. Es ist eine grausame Praxis, die laut Vereinten Nationen ein Verbrechen gegen die Menschlichkeit darstellt. Nun sind zwei Flüchtlingslager vollkommen zerstört worden, das bestätigen auch Satellitenbilder. Die Vereinten Nationen haben keinen Zugang zu diesen Lagern, und immer noch ist unaufgeklärt: Wo sind die 20 000 Menschen, die dort verschwunden sind?

Es ist richtig, dass die Europäische Union in der Region vermittelt.

Es stellen sich viele Fragen. Wir brauchen unabhängige Aufklärung über die Frage: Welche Rolle spielt Eritrea in der Region? Gab es das Angebot des Ministerpräsidenten Abiy an Eritrea, Geld dafür zu bezahlen, dass Zwangsrekrutierte dort im Krieg dann vielleicht sogar Verbrechen begehen? Wer ist für diese Verbrechen verantwortlich? Wie können die Verantwortlichen zur Rechenschaft gezogen werden? Wie kann man sicherstellen, dass humanitäre Hilfe vor Ort ankommt und Medienvertreter auch Zugang bekommen?

Diese Fragen sind wichtig. Aber wenn die Vermittlung der Europäischen Union, der Europäischen Kommission erfolgreich sein soll, dann brauchen wir auch ein koordiniertes Vorgehen mit den Mitgliedstaaten. Es wäre schwer auszuhalten, wenn auf der einen Seite die Europäische Kommission Maßnahmen ergreift, die dann von Mitgliedstaaten, zum Beispiel Deutschland, unterlaufen werden.

Deswegen ist wichtig, dass wir dort nicht nur mit der Kommission, sondern auch mit dem Rat, auch unter Führung der Ratspräsidentschaft, ein gemeinsames Vorgehen beschließen und schnell eine Verbesserung in der Situation vor Ort erreichen können.

  Ryszard Czarnecki (ECR). – Panie Przewodniczący! Etiopia jest krajem dla nas szczególnym. To pierwszy chrześcijański kraj Afryki. To kraj, o którym pisał Ryszard Kapuściński tłumaczony na wiele języków. To wreszcie kraj, który był przez pewien czas kolonią włoską, kraj o długiej i dumnej historii.

Myślę, że nie ma się co dziwić, że interesujemy się tym, co dzieje się w Etiopii, tym, co dzieje się na północy tego kraju, kraju bądź co bądź już innego terytorialnie niż kiedyś, bo przecież powstało państwo Erytrea. Państwo to interweniuje w tej chwili w czasie tego konfliktu, interweniuje i tłumi rebelię na północy kraju, a nawet, jak słyszymy, wojska tego kraju tam pozostają. Myślę, że nasz głos w obronie tych uchodźców, w obronie tych, którzy są zabijani, eksterminowani, jest bardzo ważny.

  Evin Incir (S&D). – Mr President, over three months have passed since the central government in Ethiopia aggressively marched into Tigray, and the people in Tigray have suffered tremendously since then.

It is a shame that Prime Minister Abiy Ahmed, who received the Nobel Peace Prize, acts in total contradiction with the spirit of the Peace Prize. He’s not worthy of the prize when he seems to not even be able to spell ‘peace’. Instead his actions have led to a humanitarian catastrophe in Tigray, and information on what is really going on in the region still remains shut down to a big extent.

A couple of weeks ago, we also got alarming information of sexual violence against women and girls being used as a tool of war. That is a war crime. The EU and all Member States must cut all kinds of support that goes through the Ethiopian central government, channel it only through other actors so it reaches the people, and increase the humanitarian support to the Tigray region, and we must start acting in defence of all women and girls that are having their lives destroyed. An EU feminist policy is more important now than ever.

  Katrin Langensiepen (Verts/ALE). – Herr Präsident, sehr geehrte Kolleginnen und Kollegen! Unterschiedlicher könnten die Sichtweisen auf diesen dramatischen Konflikt wohl kaum sein.

Die EU, das UNHCR und das Rote Kreuz richten mahnende Worte an die äthiopische Regierung und bieten Unterstützung für die vier Millionen Bedürftigen an. Die Äußerungen der EU werden als realitätsfremd abgetan und es wird auf eigene Anstrengungen hingewiesen, der humanitären Lage gerecht zu werden. Das wirkt grotesk – wenn nicht zynisch – mit Blick auf die Betroffenen. Denn die Kriegshandlungen in der Region Tigray sind immer noch nicht gestoppt. Schätzungen gehen von bis zu 60 000 Geflüchteten aus, die im Nachbarland Sudan Schutz suchen.

Ganz aktuell wurden zwei Geflüchtetenlager im Norden Tigrays geschlossen. Die eritreischen Geflüchteten waren dort nicht mehr sicher. Deshalb brauchen wir ein Ende der Kampfhandlungen und damit Sicherheit für die Menschen und einen umgehenden und vollständigen humanitären Zugang in die Region.

Eine weitere bedrohliche Komponente dieses Konflikts sind die sicherheitspolitischen Konsequenzen für das Horn von Afrika insgesamt. Premier Abiy Ahmed betrachtet diesen Konflikt scheinbar aber immer noch als beherrschbar und als rein innerstaatliche Angelegenheit. Dabei wird die Lage immer komplexer. Eritreische Truppen kämpfen in der Region Tigray – dies wohl mit Zustimmung der äthiopischen Regierung, aber scheinbar kaum unter deren Kontrolle. Es gibt Stimmen, die eine mögliche Besatzung Tigrays für möglich halten. Dies hätte unabsehbare Konsequenzen für den Staat Äthiopien als solchen.

Die EU-Forderung, dass Eritrea sich aus diesem Konflikt zurückzieht, bleibt essenziell. Zugleich wachsen die Spannungen zwischen dem Sudan und Äthiopien, Grenzstreitigkeiten flammen wieder auf, erste militärische Zusammenstöße fordern Todesopfer. Das kann nicht der Weg in die Zukunft sein.

Die Europäische Union muss alle Anstrengungen unternehmen, um den Zufluss von Waffen und Kriegsgerät zu minimieren und zu stoppen und hier zu vermitteln. Fallen der fragile Sudan und ein zunehmend destabilisiertes Äthiopien kriegerisch aufeinander, wären die Anstrengungen und Erfolge der letzten Jahre umgehend zunichtegemacht. Das liegt weder im Interesse der Menschen vor Ort noch Europas, denn Afrika und die EU hatten gemeinsam mehr vor.

  Jadwiga Wiśniewska (ECR). – Panie Przewodniczący! Pani Komisarz! Szanowni Państwo! Sytuacja w Etiopii jest bardzo poważna. Skutki działań militarnych są przerażające. Etiopia wymaga pilnej pomocy humanitarnej. Uważam, że dobrze, że w obecnych warunkach, w obecnej sytuacji w Etiopii unijne wsparcie budżetowe zostało zawieszone. Nie mieliśmy innego wyjścia. Ale zawieszenie tego wsparcia nie może ograniczyć programów humanitarnych. Dlatego też musimy zrobić wszystko, żeby pomoc humanitarna docierała do Etiopii, ponieważ mamy do czynienia z katastrofą głodową.

Chciałabym również zwrócić uwagę na bardzo ważny problem wykorzystywania kobiet, sytuacji kobiet w konfliktach zbrojnych. Ta sytuacja kobiet w Etiopii jest szczególnie przerażająca. Zwróćmy również uwagę na sytuację dzieci, które pozbawione są edukacji, żywności, opieki zdrowotnej. Etiopia pilnie potrzebuje naszego humanitarnego wsparcia.

  Mónica Silvana González (S&D). – Señor presidente, señorías, señora comisaria, somos los mayores donantes de ayuda humanitaria. Somos el actor con más poder, pero con responsabilidad para atender esta crisis en Tigray.

Cuando pedimos desde el Parlamento más presupuesto para ayuda humanitaria es precisamente para proteger a las víctimas de estos conflictos que se suman al hambre y al cambio climático. Nunca hemos renunciado a cumplir con un mandato humanitario. Etiopía no puede ser la excepción.

Apoyamos la suspensión de la cooperación para presionar, pero busquemos vías de negociación para que la ayuda llegue a quienes lo necesitan. Agradecemos los esfuerzos hechos por la Unión Europea para ampliar el acceso a la ayuda humanitaria. Conocemos las limitaciones si el Gobierno etíope dificulta el trabajo a las agencias de las Naciones Unidas, a las ONG y a los periodistas. Pedimos que la prioridad para la diplomacia europea y para la Unión Africana sea garantizar el acceso humanitario con imparcialidad, humanidad, neutralidad e independencia. Ya han pasado tres meses sin acceso. Hay nueve millones de personas, de los cuales tres ya vivían de la ayuda internacional.

  Adam Bielan (ECR). – Mr President, we cannot continue to ignore the humanitarian crisis and the blatant violation of fundamental rights currently happening in Ethiopia, our partner in the African Union.

I note with great concern reports of the limitation on humanitarian access to Tigray that will lead to hundreds of thousands of people starving to death, Eritrean soldiers forcibly returning refugees from Tigray, and killings on political, ethnical and religious grounds in Ethiopia.

So today, we call on all parties involved in the conflict to respect human rights and refrain from further violence. Effective protection of refugees, including preventing any act of coerced return targeting Eritrean refugees, needs to be ensured. This ongoing conflict will worsen ethnic tensions throughout the country and poses a security threat to the entire Horn of Africa region. The EU and the other relevant external action bodies must urgently address human rights concerns and imminent starvation threats, both bilaterally with Ethiopia and through multilateral platforms.

  Patryk Jaki (ECR). – Panie Przewodniczący! Jako jednego z inicjatorów tej debaty szczególnie zmartwiła mnie informacja dotycząca morderstwa chrześcijan w regionie właśnie Tigraj. Około 750 osób miało być uwięzionych w kościele i zamordowanych. Tu jest pytanie do pani komisarz: jaką mamy wiedzę na temat tej sytuacji i co zamierzacie z tym zrobić? Szczególnie w kontekście w ogóle chrystianofobii chciałem wykorzystać ten moment, żeby zapytać o chrystianofobię, dlatego że według indeksu prześladowań chrześcijanie są najbardziej prześladowaną grupą religijną na świecie. W 2020 roku wzrosła liczba prześladowanych chrześcijan do ponad 300 milionów. O połowę zwiększyła się liczba ataków na kościoły i budynki sakralne do prawie 10 tysięcy. Ponad 4,5 tysiąca chrześcijan zamordowano i ta liczba znów się zwiększyła. Co macie zamiar zrobić z szerzącą się chrystianofobią i jakie środki podejmiecie? To pytanie do Komisji.

  Elżbieta Kruk (ECR). – Panie Przewodniczący! Z trawionej od kilku miesięcy wojną domową Etiopii docierają niepokojące sygnały o poważnych naruszeniach praw człowieka.

Ograniczony dostęp organizacji humanitarnych budzi coraz większe obawy co do sytuacji ludności cywilnej.

Brytyjski tygodnik „Church Times” doniósł o masakrze chrześcijan, w której miało zginąć co najmniej 750 osób. Do zbrodni miało dojść w Aksum w prowincji Tigraj przed świątynią należącą do Etiopskiego Kościoła Ortodoksyjnego, a sprawcą były etiopskie wojska rządowe i amharska milicja. Gdyby informacje te się potwierdziły, mielibyśmy do czynienia ze zbrodnią wojenną czy też ludobójstwem, a takich zdarzeń do tej pory w Etiopii nie notowaliśmy. Co więcej, to sprzeczne z wielowiekową etiopską tradycją tolerancji dla różnych grup religijnych i etnicznych.

W związku z tym pytam: czy Komisja Europejska sprawdziła te informacje? Czy podjęto działania zmierzające do wyjaśnienia okoliczności tej tragedii? Czy Komisja domagała się dopuszczenia do regionu niezależnych obserwatorów i dziennikarzy? I w końcu, jakie działania podjęła Komisja, by doprowadzić do deeskalacji konfliktu i rozwiązania go środkami dyplomatycznymi?

  Jutta Urpilainen, Member of the Commission. – Mr President, I would like to thank honourable Members for this discussion and debate. From my perspective, the message from this House is loud and clear: the world cannot turn a blind eye to the traumatic events in Ethiopia. I also want to remind you that the EU has not been silent and we have taken many actions.

Firstly, as I already told you in my introduction, we decided to postpone the disbursement of three budget support payments. The total amount of that is EUR 88.5 million. Secondly, as I described, we have supported the refugees, internally displaced persons (IDPs) and host communities through the implementation of our programmes. In addition to that, we have also created the Productive Safety Net Programme (PSNP), which amounts to EUR 50 million, in order to support the poorest food insecure households, and, as I told you, we also decided to give additional support to Sudan and the Sudanese Government because at the moment they are hosting a huge number of Ethiopian refugees.

Fourthly, of course, we believe, in political dialogue. We are politicians. We understand that, even though we have different opinions and disagreements, we need to have a dialogue. That’s why we mandated the Foreign Minister of Finland, Pekka Haavisto, to make a mission to Ethiopia and have a dialogue with Prime Minister Abiy Ahmed, but also with the Government.

Some MEPs asked for concrete examples of what the EU is doing to help. Just to give you a couple of those examples, the EU-funded humanitarian action in Ethiopia focuses on addressing the most urgent humanitarian needs. Last year, in 2020, the EU provided over EUR 63 million to humanitarian projects in Ethiopia, including EUR 18.18 million for the Tigray crisis and its spillover effects in other regions of Ethiopia, as well as EUR 6 million in additional funding for the Ethiopian refugees in Sudan. With the additional funding allocated for the Tigray crisis, the Commission’s humanitarian partners - the United Nations, NGOs and the Red Cross for instance - are notably enhancing their emergency response capacity with the focus on health, shelter and non-food items, the nutrition and protection sectors, and particular attention is given to IDPs and Eritrean refugees. In parallel, the EU is monitoring - and this is the important part - very closely the situation, notably through the humanitarian aid partners and through a dedicated field mission, and another mission will be conducted with Denmark, Sweden and the Czech Republic at the technical level this week. So, since the start of the conflict, the EU has been at the forefront of humanitarian advocacy and has been praised for its principled stance on the Tigray crisis.

Well, what shall we do now? The EU will definitely continue to act on its concerns by calling for an end to the conflict. That’s the most important thing: to end the conflict. We are also pushing for access for humanitarian actors to be guaranteed. We are protecting refugees and internally displaced persons and supporting the work of the Ethiopian Human Rights Commission in its investigations into allegations of violence and abuses of human rights and violations of international law.

My last point is - and I think this was also mentioned by some of the MEPs - that of course, if we want to leverage, we need to be able to work as a team. We need to be able to act as a team. This of course means that we need to be able to work together - the Commission, the Parliament, but also the Council and the Member States. And that’s not enough. We also need to engage with the international community, for instance with Switzerland, the United Kingdom and the new US administration, and with other international organisations, and convey a message of unity and the importance of engaging urgently in an inclusive dialogue with the Ethiopian Government.

  Der Präsident. – Die Aussprache ist geschlossen.

Schriftliche Erklärungen (Artikel 171)

  Estrella Durá Ferrandis (S&D), por escrito. – Tras tres meses en los que no se permite el acceso a la ayuda humanitaria para atender a las víctimas del conflicto en la región etíope de Tigray, apoyamos que la Unión Europea suspenda el paquete de cooperación previsto para el Gobierno de Etiopía. Sin embargo, debemos continuar buscando vías para que la ayuda llegue a quien más lo necesita.

En esta región de 7 millones de personas, ya había 3 millones que dependían de la ayuda internacional antes del conflicto. El número de desplazados y refugiados es de difícil cálculo, pues el Gobierno etíope impide el acceso de periodistas, agencias de las Naciones Unidas y ONG. La situación es tremendamente grave, con abusos de todo tipo, incluso sexuales a niñas y niños. Hay que prepararse para una hambruna sin precedentes y la posible desestabilización de todo el Cuerno de África.

Pedimos que la prioridad para la diplomacia europea y la Unión Africana sea garantizar el acceso humanitario, con imparcialidad, humanidad, neutralidad e independencia.

Cuando desde el Parlamento Europeo pedimos más presupuesto para ayuda humanitaria es, precisamente, para proteger a las víctimas de estos conflictos, del hambre y del cambio climático.

  Iratxe García Pérez (S&D), por escrito. – Tras tres meses en los que no se permite el acceso a la ayuda humanitaria para atender a las víctimas del conflicto en la región etíope de Tigray, apoyamos que la Unión Europea suspenda el paquete de cooperación previsto para el Gobierno de Etiopía. Sin embargo, debemos continuar buscando vías para que la ayuda llegue a quien más lo necesita.

En esta región de 7 millones de personas, ya había 3 millones que dependían de la ayuda internacional antes del conflicto. El número de desplazados y refugiados es de difícil cálculo, pues el Gobierno etíope impide el acceso de periodistas, agencias de las Naciones Unidas y ONG. La situación es tremendamente grave, con abusos de todo tipo, incluso sexuales a niñas y niños. Hay que prepararse para una hambruna sin precedentes y la posible desestabilización de todo el Cuerno de África.

Pedimos que la prioridad para la diplomacia europea y la Unión Africana sea garantizar el acceso humanitario, con imparcialidad, humanidad, neutralidad e independencia.

Cuando desde el Parlamento Europeo pedimos más presupuesto para ayuda humanitaria es, precisamente, para proteger a las víctimas de estos conflictos, del hambre y del cambio climático.

  Elżbieta Katarzyna Łukacijewska (PPE), na piśmie. – Wojna to tragedia, która największe piętno odciska na najsłabszych. Jeżeli dotyka afrykański kraj borykający się z biedą i rozwarstwieniem społecznym, skutki humanitarne są katastrofalne.

Przed wybuchem konfliktu 45% dzieci w Etiopii umierało z głodu przed osiągnięciem 5 roku życia. Jedna na trzy kobiety padała ofiarą przemocy fizycznej, psychologicznej i seksualnej, a 65% z nich doświadczyło okaleczenia żeńskich narządów płciowych. Docierają do nas informacje o niewyobrażalnej przemocy seksualnej w Etiopii. Ludzie są zmuszani do gwałtów na członkach własnych rodzin, kobiety wykorzystywane przez wojsko do świadczenia usług seksualnych w zamian za żywność. Brak pomocy medycznej i leków sprawia, że sytuacja jest tragiczna.

Niestety nie lepiej jest w obozach dla uchodźców, gdzie przesiedlono głównie kobiety i dzieci. Tam również słychać o setkach przypadków przemocy seksualnej. Dlatego natychmiastowej pomocy medycznej powinny towarzyszyć środki ochronne wobec osób, które zostały zmuszone do opuszczenia swoich domów, aby nie były narażone na dalszą przemoc seksualną.

Proszę o dyplomatyczny nacisk na wszystkie strony zaangażowane w działania wojenne, aby zobowiązały się do przyjęcia polityki zerowej tolerancji dla przemocy seksualnej, zgodnie z ich odpowiednimi zobowiązaniami wynikającymi z międzynarodowego prawa humanitarnego i konwencji praw człowieka. Mam nadzieję, że działania KE przyczynią się do szybkiego zakończenia konfliktu oraz do zahamowania klęski humanitarnej i fali przemocy.

  Janina Ochojska (PPE), na piśmie. – Etiopia jest dla UE strategicznym partnerem w Rogu Afryki, gdyż ma wpływ na stabilność całego regionu. Wewnętrzny spór spowodował już napięcia z Sudanem za sprawą tysięcy uciekających uchodźców. Najbardziej niepokoi mnie jednak sytuacja humanitarna w regionie Tigraj. Jeszcze przed rozpoczęciem walk w Etiopii 15,2 mln osób potrzebowało pomocy humanitarnej, z czego 2 mln w regionie Tigraj, w którym schronienie znalazło także 100 tys. osób wewnętrznie przesiedlonych i 96 tys. erytrejskich uchodźców. Dziś sytuacja dramatycznie pogorszyła się, 4 mln ludzi zostało bez dostępu do podstawowych usług, pożywienia, elektryczności, a pracownicy humanitarni mają ograniczoną możliwość działania. Sytuacja jest krytyczna!

Od czasu rozpoczęcia kryzysu UE domaga się otwarcia korytarzy humanitarnych i trwałej, bezwarunkowej obecności pracowników pozarządowych organizacji humanitarnych na miejscu. Przez 4 miesiące niewiele się w tej kwestii zmieniło. Prawa człowieka i prawo humanitarne w Etiopii są nagminnie łamane: codziennie ginie ludność cywilna, w tym pracownicy humanitarni, dochodzi też do aktów przemocy seksualnej. Naszym obowiązkiem jest utrzymanie jedności kraju. Dlatego musimy naciskać na rząd w Etiopii, aby doszło do zawieszenia broni i pokojowego rozwiązania konfliktu. To ważne ze względu na pogarszającą się sytuację humanitarną, ale także widmo eskalacji konfliktu w regionie. Etiopia musi wyjść z kryzysu zjednoczona.

(Die Sitzung wird um 16.08 Uhr unterbrochen.)