Показалец 
 Назад 
 Напред 
 Пълен текст 
Процедура : 2018/0193(COD)
Етапи на разглеждане в заседание
Етапи на разглеждане на документа : A9-0016/2021

Внесени текстове :

A9-0016/2021

Разисквания :

PV 09/03/2021 - 9
CRE 09/03/2021 - 9
PV 16/10/2023 - 16
CRE 16/10/2023 - 16

Гласувания :

PV 10/03/2021 - 14
PV 11/03/2021 - 4
PV 17/10/2023 - 7.7
CRE 17/10/2023 - 7.7
Обяснение на вота

Приети текстове :

P9_TA(2021)0076
P9_TA(2023)0365

Пълен протокол на разискванията
XML 66k
Вторник, 9 март 2021 г. - Брюксел Редактирана версия

9. Контрол на рибарството (разискване)
Видеозапис на изказванията
Протокол
MPphoto
 

  Il-President. – Il-punt li jmiss fuq l-aġenda huwa d-dibattitu dwar ir-rapport ta’ Clara Aguilera, f’isem il-Kumitat tas-Sajd, dwar il-kontroll tas-sajd (COM(2018)0368 – C8-0238/2018 – 2018/0193(COD)) (A9-0016/2021)

Nixtieq ninforma lill-onorevoli Membri li, għad-dibattiti kollha ta' din is-sessjoni parzjali, mhux se jkun hemm proċedura "catch-the-eye" u mhux se jiġu aċċettati karti blu.

Barra minn hekk, bħal fis-sessjonijiet parzjali preċedenti, huma previsti interventi mill-bogħod mill-Uffiċċji ta' Kollegament tal-Parlament fl-Istati Membri.

 
  
MPphoto
 

  Clara Aguilera, ponente. – Señora presidenta; buenas tardes a todas las personas presentes y que nos siguen; señor comisario Sinkevičius, bienvenido al Parlamento.

Por fin estamos presentando un informe muy importante, pero que nos ha llevado mucho tiempo en este Parlamento: casi tres años desde la publicación de la propuesta que hizo la Comisión, en el mes de mayo de 2018. Acabamos con este proceso, para comenzar el proceso del diálogo tripartito.

Quiero dar las gracias especialmente a mi compañera, la señora Isabelle Thomas, que no está en esta cámara, pero que fue la primera ponente de este dosier en la pasada legislatura y realizó un gran trabajo, aunque al comienzo de esta legislatura, y debido a que había bastantes diputados nuevos, decidí comenzar de nuevo con un proyecto de informe. Por lo tanto, mi agradecimiento a ella, mi agradecimiento, por supuesto, a todas las ponentes y los ponentes y a sus equipos técnicos, que han realizado un grandísimo trabajo en este dosier tan técnico. Gracias también a los servicios de la Secretaría de la Comisión de Pesca y, por supuesto, a mis asistentes, María Luisa Sevilla y Jesús Iborra, que han hecho un excelente trabajo.

Esta propuesta, señorías, fusiona cinco reglamentos y regulará uno de los elementos pendientes de adaptar de la reforma de la política pesquera común: yo creo que el gran elemento pendiente de la PPC es la normativa de control de la pesca y la acuicultura.

Este es un informe complejo y extenso, y pretendemos garantizar un régimen de control que sea simple, transparente, eficaz y armonizado. Es urgente la armonización del sistema de control e inspección pesquera para no crear un sentimiento de injusticia entre los pescadores de los distintos Estados miembros por aplicar distintos tratamientos.

Obtuvimos un buen resultado en la votación de la Comisión de Pesca, y ahora espero que sea ratificado en este Pleno y mejorado, si es posible, con las enmiendas.

Quiero agradecer las veinticinco enmiendas de transacción que fueron aprobadas en esa Comisión de Pesca, gracias a las cuales alcanzamos grandes e importantes objetivos. Voy a referirme a algunos de ellos por su singularidad y relevancia en el cambio en el control pesquero: hemos logrado afianzar la trazabilidad a lo largo de toda la cadena alimentaria en los productos pesqueros y acuícolas; la obligación de informar de cómo, dónde y qué especies se venden; nuevas definiciones de «lote» y «partida»… Sin duda, la trazabilidad es un elemento sustancial y esencial, como lo son el diario de pesca y de la geolocalización, con carácter obligatorio para todos los barcos de la Unión Europea, aunque sí hemos permitido que sea de una forma más simplificada para los buques de pequeña escala, menores de doce metros.

También hemos establecido un periodo de transición de cuatro años para la incorporación de los elementos tecnológicos: los Estados miembros y el sector necesitamos tiempo para instalar estos elementos novedosos que nos llevarán a la era de la digitalización.

Es necesaria la inclusión de la pesca recreativa en el sistema de control con un sistema de registro, licencia, declaración de captura y sanciones, y geolocalización para buques fletados y el turismo de pesca. Hemos propuesto nuevas medidas de salvaguardia para los productos de la pesca, la posibilidad de suspender las preferencias arancelarias —elemento novedoso también—, y una mayor transparencia en el control de la pesca: como políticos, estamos obligados a la transparencia en todos los ámbitos, también en el ámbito pesquero, en el control.

Proponemos una mayor cooperación de los Estados miembros y el reforzamiento de la AECP, creando incluso un registro europeo de infracciones y artes perdidos, y financiación del futuro FEMPA; quiero agradecer a mi compañero Gabriel Mato la labor coordinada para conseguir estos objetivos.

Voy a ir finalizando. También hay otras cuestiones que son significativas, como el control de la potencia de los buques: hemos aprobado las sanciones a buques que manipulen la potencia motriz del motor o la obligación de seguimiento continuo a buques que hayan cometido una infracción por manipulación con dispositivos que midan y registren la potencia motriz.

He presentado siete enmiendas para corregir algunas cuestiones. Se las he presentado a todos los grupos; algunos grupos las han asumido y las presentamos conjuntamente. Creo que es fundamental que los sistemas de CCTV sean necesarios para poder abarcar la obligación de desembarque, es fundamental que sean obligatorios. No rehúso el carácter voluntario, pero creo que la obligatoriedad es necesaria.

Por tanto, espero que estas siete enmiendas sean aprobadas mayoritariamente y tengamos un informe sobre el control de la pesca que realmente esté a la altura de la política pesquera común y de todos nosotros.

Agradezco el esfuerzo, una vez más, de todos los ponentes alternativos, con sus equipos técnicos y con la Secretaría de la Comisión de Pesca, para poder conseguir estos objetivos.

Muchas gracias y espero que esto sea ratificado mayoritariamente.

 
  
MPphoto
 

  Virginijus Sinkevičius, Member of the Commission. – Madam President, first of all, let me thank the rapporteur, Clara Aguilera, for her tireless work on this reform of our fisheries control system and for her support on many elements of the Commission’s proposal. Thanks, also, to all other Members involved, in both the Committee on Fisheries (PECH) and the Committee on the Environment, Public Health and Food Safety (ENVI) for their contributions.

The vote you will cast later today will have long-lasting effects, very likely for decades to come, as legislative reforms take time. We should, thus, take the opportunity now to get it right and ensure we have a modern and future—proof fisheries control system. With your vote, you have the choice to indicate the direction – whether these effects will be positive not only for the fish stocks in our seas and oceans, but also for the livelihoods of our fishermen and women, whether they will allow for a digital transformation of the fisheries sector, and whether they will be in line with the Green Deal, and with the EU’s industry and trade policy.

With this vote comes an important responsibility towards your constituencies, and more broadly towards EU citizens who call for a more sustainable future, but also towards our international partners – if the EU is to be credible in championing global efforts on international ocean governance. Why do I say this? Whilst I fully acknowledge the numerous positive aspects of the report, which is meant to become the European Parliament’s mandate for trilogue negotiations, I see big risks in some of the amendments adopted by the PECH Committee, and also in newly tabled amendments to which I would like to call your attention. Let me briefly explain which elements have triggered our particular concern.

Firstly, there is a clear risk that we are backtracking compared to current rules by relaxing current standards, and I am referring to the rules on the ‘margin of tolerance’, which sets the boundaries between what is considered to be legally and illegally caught and what is reported. Increasing the margin of tolerance or allowing generous derogations would legalise under-reporting and thus promote overfishing. Those amendments would actually erase 40 years of successive regulations and improvements in this field and would also largely benefit big operators as compared to small-scale fisheries. Such lax standards would therefore undermine the common fisheries policy and the objective of the EU biodiversity strategy, and there would be risks of reputational damage for the EU at international level.

How can we call for zero tolerance against illegal, unregulated and unreported fishing by third countries if we do not show exactly the same zero-tolerance approach in our own waters?

The second risk concerns illegal and undocumented discards at sea and is related to the amendments on closed-circuit TV cameras. We urgently need effective control tools to properly enforce the landing obligation. The landing obligation was the key element in the reform of the common fisheries policy in 2013, to finally end the wasteful practice of discards of unwanted fish, and if we fail to introduce compulsory remote electronic monitoring via closed-circuit TV cameras, we will continue to have illegal and undocumented discards, including of sensitive species. For the moment, there is no alternative control method here.

Not introducing closed-circuit TV camera controls will have several negative repercussions. Firstly, ineffectively controlled fishing activities may lead to a decline of many fish stocks in our waters. Secondly, this decline of fish stocks will eventually negatively affect the profitability of the EU fleet, in particular, of the artisanal sector. Thirdly, it will hinder the transition to cleaner and selective fishing methods.

The third risk concerns our ability to effectively control engine power. The engine power of a fishing vessel largely determines its fishing capacity, meaning, essentially, how much fish a vessel can catch and how long it can fish for, and therefore it is essential to be able to effectively monitor and control the engine power of fishing vessels to avoid manipulations and to prevent excessive fishing capacity.

As a last point, let me also express the Commission’s strong concerns regarding the introduction of a safeguard clause resulting in the suspension of trade preferences in case a third country receives a yellow card in the context of our policy on fighting illegal, unregulated and unreported fishing. Such an approach would undermine and strain our relations with third countries as, under the current EU policy, trade sanctions are applied only at the stage of red cards.

It is also contradictory to the EU’s trade and sustainable development policy, and it pre-empts the outcome of its upcoming review. Furthermore, unilateral EU action could also undermine the EU’s credibility on multilateral forums, notably in the ongoing multilateral negotiations in the WTO on fisheries subsidies.

After almost three years of discussions on the Commission’s proposal for a modernised fisheries control system, I am very much looking forward to Parliament adopting its negotiation position. I also hope that the Council will follow in May, so that we will be able to start the trilogue negotiations soon and move forward with this important and very much awaited reform.

The mandate for the negotiations you will vote on today and tomorrow will determine the chances of the new fisheries control regulation being kept in line with the European Green Deal and the digital transformation of the EU, the two most important political priorities on which the Commission and this European Parliament jointly agreed.

 
  
MPphoto
 

  Francisco José Millán Mon, en nombre del Grupo PPE. – Señora presidenta, celebro mucho que el comisario Sinkevičius esté hoy con nosotros.

El sistema de control es un pilar fundamental de la política pesquera común. La reforma que votamos en el Pleno hoy consiste en una actualización muy necesaria del Reglamento actual de 2009. Esta reforma legislativa incorpora aspectos muy positivos; por ejemplo, se armoniza a nivel de la Unión el régimen de sanciones por infracciones graves y se acabará con ello con agravios comparativos entre flotas nacionales. También avanzamos en la lucha contra la pesca ilegal, no declarada y no reglamentada, así como en el control de las importaciones de terceros países.

Por el contrario, no nos gusta la definición de «lote» en lo que respecta a la industria conservera; pero, como es natural, la atención mediática sobre este dosier se ha centrado especialmente en la cuestión —polémica— de usar cámaras de televisión a bordo para el control de la obligación de desembarque. Desde el principio los diputados del Partido Popular Europeo fuimos prudentes a este respecto: el sector, como es sabido, percibe esta tecnología como muy intrusiva y contraria a la privacidad y la protección de datos; hay voces que la llaman «el gran hermano».

La postura del Grupo Popular ha sido posibilista y constructiva, pero firme: que el sistema de cámaras de televisión se instalase de forma voluntaria y asociada a incentivos, o de forma obligatoria para infractores de la normativa sobre descartes, y me gustaría que esta posición, aprobada ya por amplia mayoría en la Comisión de Pesca hace unas semanas, sea ratificada por el Pleno del Parlamento.

Necesitamos proporcionalidad y gradualidad, también en el control de la pesca artesanal, tan importante en comunidades pesqueras, como de donde yo provengo, de Galicia, y, para acercar la legislación a la realidad del sector, mi Grupo propuso de nuevo, y lo ha reiterado con una enmienda, una definición multicriterio de «flota costera artesanal».

En el Grupo Popular conocemos bien las difíciles circunstancias en las que se trabaja en el mar y la complicada situación que ahora atraviesa el sector: el Brexit, la pandemia… Los pescadores no merecen ser tratados como presuntos infractores, como presuntos delincuentes; más bien necesitamos de su comprensión y colaboración y de su apoyo para que la pesca europea siga siendo la más sostenible del mundo.

 
  
MPphoto
 

  Manuel Pizarro, em nome do Grupo S&D. – Senhora Presidente, Senhor Comissário, Virginijus Sinkevičius, começo por agradecer a Clara Aguilera e à sua equipa pelo excelente trabalho realizado num regulamento que é de grande importância para todo o setor pesqueiro. O tema das margens de tolerância tem estado no centro de muitos dos debates. É uma questão complexa, mas que resulta de uma imperfeição. Não faz sentido basear as discussões sobre as quotas em estimativas de capturas.

Devemos evoluir para um regime em que o pescado desembarcado seja pesado num sistema independente, como uma lota, tal como acontece em Portugal. A alteração apresentada pelo S&D a este respeito garante alguma flexibilização, assegurando que não haverá sanções desproporcionadas para os barcos de pequena pesca artesanal apenas por pescaram, por vezes, um peixe a mais, peixe esse que ultrapassa já a margem de tolerância.

Ao mesmo tempo, quero exprimir o total apoio às medidas que contribuem para uma implementação uniforme do regulamento, cobrindo toda a frota e garantindo a recolha de informação sobre a atividade, incluindo a interação com espécies sensíveis. Este é o caminho certo. Vou terminar Sra. Presidente, combinando de forma harmoniosa a defesa da pesca e a proteção da vida marinha.

 
  
MPphoto
 

  Izaskun Bilbao Barandica, en nombre del Grupo Renew. – Señora presidenta, gracias a la ponente, a Clara Aguilera, a todo su equipo y, especialmente, quiero agradecer a Itxaso y a Isak el gran trabajo que han realizado en este informe.

Este Reglamento es un paso decisivo para fomentar con hechos una pesca sostenible económica, social y ambientalmente, objetivo principal de la PPC. Por ello, apostamos por digitalizar herramientas y procesos para que los datos sobre capturas sean más fáciles y baratos de recoger y más fiables. Así, tendremos información exhaustiva y garantizada del origen y las condiciones en que se ha capturado y tratado el pescado que vamos a comer. Esa información mejorará el etiquetado y los derechos de los consumidores, que así podrán premiar con su compra las producciones europeas realmente sostenibles.

Por eso se ha reforzado el concepto de «lote», lo que nos permitirá mejorar la trazabilidad y blindarnos frente a productos procedentes de operaciones de pesca ilegal, no declarada y no reglamentada. Hemos apostado por fórmulas innovadoras, digitalizando y homogeneizando procesos de seguimiento de capturas. Incentivamos la instalación voluntaria de cámaras en los barcos, que será obligatoria en caso de sanciones graves o reincidencia. La seguridad de los tripulantes y el control se dan la mano con el seguimiento por satélite de todo tipo de barcos pesqueros. La pesca recreativa, por primera vez, se incorpora al control sistemático de su impacto en las poblaciones de peces para medir cómo interfiere en la actividad profesional.

El sector realiza un nuevo esfuerzo de transparencia y asume nuevas obligaciones que merecen mejor consideración social. A esos efectos, la polémica impulsada por la Comisión sobre el margen de tolerancia es más fruto del prejuicio que del conocimiento. Se trata de un ajuste operativo de la estimación de lo que se captura al resultado que arroja la báscula en la descarga. No permite pescar más: cada barco se ajusta a su cuota.

Por eso, en su nombre y por petición expresa de las personas que viven en y de la mar, le traslado, señor comisario Sinkevičius, una petición expresa: olvide los prejuicios; acérquese a barcos, puertos y lonjas; hable con los pescadores; profundice sobre los valores que impulsan al sector. Eso es lo que esperan de usted.

 
  
MPphoto
 

  Rosanna Conte, a nome del gruppo ID. – Signora Presidente, onorevoli colleghi, a un anno dal Covid, la situazione della pesca oggi rimane tragica.

In questo scenario, la revisione del regolamento Controlli crea attesa ma anche preoccupazione. Il Parlamento ha sicuramente migliorato la proposta e ringrazio la relatrice per aver accolto le nostre modifiche, tra queste le deroghe per i piccoli pelagici, l'uso dei sottotaglia a fini caritatevoli e i quantitativi per la vendita diretta. Questo però non basta.

Permangono infatti delle disposizioni che non soddisfano e anzi preoccupano soprattutto la piccola pesca, in particolare il VMS, il logbook elettronico, la pesca ricreativa, il pescaturismo e soprattutto le telecamere a bordo. Sulle CCTV ribadisco la nostra contrarietà.

Abbiamo comunque lavorato con il settore e con il nostro governo per proporre un'alternativa di buon senso. Se le telecamere devono proprio essere installate, solo come sanzione accessoria, allora devono essere temporanee e rimosse dopo al massimo 3-6 mesi. Per il controllo dell'obbligo da sbarco promuoviamo invece un controllo della selettività direttamente sugli attrezzi di pesca, così sì da controllare, ma senza punire ingiustamente i pescatori.

Abbiamo grandi responsabilità verso migliaia di imprese, di pescatori e le loro famiglie. Non dimentichiamocelo quando prendiamo decisioni così importanti. E non lo dimentichi neanche la Commissione, soprattutto quando usa metodi discutibili per influenzare il voto di questo Parlamento: inviare informazioni fuorvianti solo ad alcuni membri di altre commissioni non è né serio né trasparente. Chiedo quindi al Commissario di fare chiarezza.

 
  
MPphoto
 

  Grace O'Sullivan, on behalf of the Verts/ALE Group. – Madam President, Commissioner Sinkevičius and colleagues, recently we’ve heard the term level playing field thrown about in debates around Brexit, but no sector is in need of a level playing field more than fisheries. Too often our small-scale fishers are squeezed out of the system while large companies make profits at the expense of sustainable stocks.

Despite flaws in the common fisheries policy, without effective monitoring and enforcement we cannot achieve a level playing field for fishers. Nor can we hope to conserve fish for future generations. Fairness and sustainability, this is what I fight for every day in the Fisheries Committee. Today we can make life easier for fishers and we can modernise the process. We can implement electronic monitoring to ensure industrial fisheries are not picking and choosing only the most profitable fish while discarding the rest. We can properly implement infringement procedures against rule breakers who put sustainable fisheries at risk. But we must not lower our standards. This is for our fishers and this is for our marine environment. We depend on good legislation and good control in fisheries.

 
  
MPphoto
 

  Bert-Jan Ruissen, namens de ECR-Fractie. – Voorzitter, we begrijpen uiteraard allemaal dat er ook voor de visserij controlevoorschriften nodig zijn, maar die moeten dan wel redelijk en billijk zijn. George Orwell liet in 1949 al zien in wat voor een verstikkende samenleving we terechtkomen als de overheid overal grip op wil houden en niets meer aan de eigen verantwoordelijkheid van mensen durft over te laten. Verplicht cameratoezicht moeten we daarom echt niet willen.

Ja, we weten dat er problemen zijn met de aanlandplicht. Maar laten we dat alstublieft niet oplossen door steeds maar weer opnieuw controle op controle te stapelen. Laten we teruggaan naar de oorzaak van de problemen: erkennen dat de aanlandplicht onwerkbaar is en dus afgeschaft moet worden. Dan doen we pas echt iets goeds voor de visserij en voor vermindering van de regeldruk, en voorkomen we in ieder geval Big Brother-achtige toestanden.

 
  
MPphoto
 

  João Ferreira, em nome do Grupo The Left. – Senhora Presidente, a nossa principal preocupação perante esta proposta de regulamento de controlo diz respeito à pesca de pequena escala, artesanal e costeira.

Este segmento da frota enfrenta um profundo e arrastado declínio, situação que é indissociável dos efeitos de uma política das pescas e de uma gestão de recursos centralizadas na União Europeia, que não tem em conta a realidade nem a diversidade que caracteriza o setor a nível europeu, que produz orientações com efeitos contrários aos objetivos enunciados e que promove a concentração da atividade nos operadores maiores e economicamente mais fortes.

Este regulamento de controlo pode contribuir para agravar este panorama ao prever um conjunto de obrigações que representam um peso desproporcionado para a pequena pesca. O enredo burocrático e técnico das medidas de controlo, desajustado da realidade deste segmento, das características da frota e da idade dos operadores, representará um espartilho adicional a que acrescem mais sanções e uma ainda maior centralização da política das pescas.

Reverter o declínio das pescas implica romper com a política que o gerou. Este regulamento, pelo contrário, pode acentuar as consequências desta política.

 
  
MPphoto
 

  Dino Giarrusso (NI). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, la politica comune della pesca dell'UE deve mirare a garantire la salute dell'ecosistema marino, dunque uno sfruttamento sostenibile delle risorse ittiche e anche la redditività del settore della pesca, perché i pescatori sono parte integrante dell'ecosistema umano che dobbiamo preservare.

Questo regolamento sul sistema di controllo deve assicurare di tenere traccia del pescato, soprattutto – mi auguro – di quello importato, monitoraggio elettronico remoto, capacità di avere contezza di tutti i pesci estratti dai nostri mari, trasparenza della pesca, monitoraggio efficace della piccola pesca, che però non la soffochi, ma la aiuti.

Noi importiamo il 60 % dei pesci che mangiamo e non è corretto imporre regole severe ai nostri pescatori e non avere la certezza che queste regole vengano rispettate da chi ci vende del pesce. Dobbiamo tutelare i nostri mari, i nostri consumatori e anche i nostri pescatori. Se non tuteliamo in maniera equa tutti e tre, rischiamo di avallare ingiustizie e non tutelare nei fatti niente e nessuno.

 
  
MPphoto
 

  Gabriel Mato (PPE). – Señora presidenta, señora Aguilera, la revisión del Reglamento de control de la pesca debería buscar menos burocracia y menos trabas administrativas y económicas; pues bien, la propuesta de la Comisión introduce obligaciones para las embarcaciones de pequeña escala, como la de contar con un sistema de localización, la de llevar un cuaderno diario de pesca electrónico y la de emitir una declaración de desembarque, también electrónica, ignorando la realidad de la flota artesanal, los costes y la carga burocrática.

El gran debate lo marca hoy el uso de las cámaras a bordo, y creo que la propuesta de la Comisión de Pesca es la más sensata. Yo les preguntaría a muchos de los que hoy quieren imponer cámaras a todos los barcos si estarían dispuestos a instalar cámaras en sus despachos: ¿a que no? Entonces, ¿por qué perseguimos a los pescadores como si fueran unos delincuentes? Una vez más: basta de criminalizar al sector pesquero; ni es justo ni está justificado.

La flota europea es la más controlada y respetuosa del mundo, los datos así lo avalan. Las poblaciones de peces se van incrementando significativamente, y la gente que controla acredita que se detectan infracciones en alrededor del 5 % de inspecciones. ¿Sería esto posible si los pescadores no estuvieran cumpliendo escrupulosamente con las normas? Rotundamente, no.

Queremos control, claro que sí, pero lo que no queremos ni vamos a aceptar es ningún tipo de juego sucio, como ha denunciado el sector, ni que, siendo los pescadores los verdaderos guardianes de los océanos, se les acuse precisamente de lo contrario.

 
  
MPphoto
 

  Carmen Avram (S&D). – Doamna președintă, după trei ani de la comunicarea inițială a Comisiei, ne aflăm astăzi în fața unui vot istoric. Acest regulament de control este unul dintre cele mai importante dosare pentru întreg sectorul de pescuit european.

Țara mea, România, are o tradiție veche în pescuit, iar Marea Neagră, resurse pe cât de atipice, pe atât de ofertante și, cu toate acestea, 75 % din stocurile de pește sunt exploatate excesiv, pescuitul ilegal nedeclarat și nereglementat a atins cote alarmante, iar specii emblematice, precum sturionul, devin istorie.

Era mare nevoie, deci, de o schimbare radicală și imediată, iar acest regulament are soluția: reguli mai stricte, consolidarea sistemului de control al politicii comune în domeniul pescuitului, instrumentele necesare pentru a proteja resursele și ecosistemele marine și a decanta speculanții de adevăratele comunități de pescari. Toate acestea vor pune capăt concurenței neloiale și subjugării acestui sector românesc. Mai mult, ne vor ajuta să atingem țintele celor două strategii fanion ale Uniunii Europene: „Biodiversitate” și „De la fermă la furculiță”.

În final, vreau să-i mulțumesc colegei mele Clara și echipei ei pentru munca depusă, iar statelor membre le doresc să vadă oportunitatea acestui regulament.

 
  
MPphoto
 

  Pierre Karleskind (Renew). – Madame la Présidente, Monsieur le Commissaire, je voudrais remercier évidemment la rapporteure pour le travail ainsi que toutes celles et tous ceux qui sont impliqués dans ce dossier, dont il convient de rappeler l’importance. Dossier de contrôle pour la mise en œuvre de la politique commune de la pêche. Il était temps de moderniser ce règlement, puisque les technologies avancent et ces technologies doivent nous permettre de réaliser un contrôle plus efficace.

De nombreux sujets controversés sont apparus dans cette révision. Je ne citerai que les caméras à bord des navires, les estimations de captures avec les marges de tolérance, le contrôle de la puissance des moteurs, la numérisation des contrôles des plus petits navires, etc. Cette révision, c’est un peu un exercice d’équilibriste. D’un côté, il faut renforcer l’efficacité du contrôle pour assurer une gestion durable, mais de l’autre côté, il faut maintenir la compétitivité économique du secteur. Il nous faut d’un côté numériser le contrôle, de l’autre assurer les libertés fondamentales des équipages. Il nous faut rendre certaines règles plus strictes et de l’autre assurer une certaine flexibilité pour prendre en compte les réalités du terrain.

Mes chers collègues, je crois qu’il y a un élément important qu’il nous faut garder en tête, c’est que sans la pleine compréhension et la pleine adhésion du secteur de la pêche, nous n’arriverons à aucun résultat et c’est pour cela que nous avons besoin d’un contrôle pertinent, proportionné et efficace, qui a réellement pour but de contrôler.

Dans ce débat, j’en appelle évidemment à la modération et non aux positionnements de principes qui n’auront pour résultat que de nous dresser les uns les autres. Modération qui devrait être aussi la règle dans les échanges entre les institutions, je ne peux pas ne pas évoquer la note transmise par la DG MARE. Sur la forme, on peut se demander si la DG MARE telle qu’elle a été écrite n’agit pas comme un lobby. Sur le fond, outre le côté discutable des arguments techniques, cette note repose sur le postulat que d’abord la commission de la pêche a mal agi et ensuite que les pêcheurs sont coupables. Je tiens à le dire, cela n’est pas acceptable.

 
  
MPphoto
 

  France Jamet (ID). – Madame la Présidente, Monsieur le Commissaire, mes chers collègues, après avoir été la variable d’ajustement des calamiteuses négociations du Brexit, voilà que l’on inflige à nouveau à nos pêcheurs une réglementation absurde qui ne fera que compliquer l’exercice de leur métier.

Les petits pêcheurs et les petits métiers de la mer seront particulièrement frappés par ces nouveaux contrôles et particulièrement heurtés par cette volonté politique de harcèlement qui s’incarne parfaitement dans le projet de mise en place de caméras embarquées.

Il y a deux poids, deux mesures. Un deux poids, deux mesures qui permet à des bateaux-usines de piller nos ressources en toute liberté, alors que l’on s’acharne sur nos petits pêcheurs. Il y a un deux poids, deux mesures qui permet à des passeurs en Méditerranée de violer la loi en toute impunité, alors que l’on traite nos petits pêcheurs comme des délinquants.

Enfin, parce que la souveraineté de nos eaux territoriales ne peut être bradée, il n’est pas question de donner des pouvoirs exorbitants à des inspecteurs qui n’auront de comptes à rendre à personne.

Ce n’est pas sans nos pêcheurs ni contre eux que l’on protègera ce patrimoine et cette biodiversité inestimables mais avec tous les professionnels de la mer et toute la considération qui leur est due. Les pêcheurs ne sont pas le problème, ils sont la solution.

 
  
MPphoto
 

  Caroline Roose (Verts/ALE). – Madame la Présidente, Monsieur le Commissaire, Madame la Rapporteure, sans contrôle efficace pas de données scientifiques, pas de lutte contre la surpêche pas de confiance possible entre les différents États membres. En bref, pas de politique commune de la pêche.

Un contrôle efficace est essentiel pour protéger les populations de poissons, mais aussi une mesure de justice. Je parlais il y a peu avec un fileyeur de Normandie: avec une transmission de la position des navires de pêche seulement toutes les heures, les plus gros chalutiers ont le temps de dévier de leur trajectoire et aller pêcher dans les aires marines protégées sans se faire repérer. C’est bien sûr impossible pour un petit fileyeur qui pose ses filets pendant plus d’une heure. Avec une transmission de leurs positions plus fréquente, tous ces pêcheurs seront à égalité et les aires marines protégées seront enfin respectées.

Moi, je suis inquiète de certains votes qui ont eu lieu en commission de la pêche, alors même que la technologie s’améliore, on propose de mettre en place des marges de tolérance insensées jusqu’à 25 %. Cela conduirait à une sous-déclaration massive des captures et rendrait inefficace tout un pan de la politique commune de la pêche. Il existe déjà une marge de tolérance suffisante de 10 %. Sur ce point, revenons à la position de la Commission.

 
  
MPphoto
 

  Mazaly Aguilar (ECR). – Señora presidenta, gracias a la ponente por este magnífico trabajo.

La Comisión Europea se ha dirigido a varios eurodiputados de nuestra Comisión de Medio Ambiente, no solo intentando condicionar el voto sobre una Posición que no deben de entender como suficientemente verde —por más que les gustaría—, sino que se ha permitido el lujo de tachar al sector pesquero de industria destructiva, ejerciendo de facto como si fuera un lobista a sueldo de las ONG medioambientales más radicales.

Esta forma de proceder no es nueva y no me sorprende, pero me sigue indignado porque lo que demuestra es una falta de respeto hacia este Parlamento y hacia sectores que, como el pesquero, tienen para otras naciones europeas, pero también para España —mi nación— una importancia estratégica, con una flota que supera los 8 000 buques, los 30 000 trabajadores y un valor anual de la producción de 2 000 millones de euros.

La Posición del Parlamento intenta matizar en algunos aspectos la propuesta de la Comisión, pero no es suficiente. Hay que ser más ambiciosos para garantizar la competitividad del sector y que nuestros pescadores tengan una renta digna y no sean injustamente criminalizados.

Tal vez el sector pesquero no merezca la confianza de la Comisión, pero demostrémosle con nuestro voto que sí tienen la de este Parlamento.

 
  
MPphoto
 

  Anja Hazekamp (The Left). – Voorzitter, elk jaar sterven meer dan 200 000 zeevogels en 10 000 dolfijnen en zeeschildpadden als bijvangst in visnetten. We moeten ervoor zorgen dat kwetsbare diersoorten in zee beter beschermd worden. Om in kaart te brengen in welke gebieden de bijvangst het grootst is, wil de Partij voor de Dieren inzetten op cameratoezicht en vooral op schepen die een groot risico vormen voor het leven in zee. Gebieden waar dolfijnen, zeevogels en schildpadden leven, kunnen dan worden afgesloten voor risicovolle visserijactiviteiten.

Daarnaast kan met cameratoezicht beter worden gecontroleerd of gevangen vissen die te klein of te goedkoop zijn, niet illegaal terug in zee worden gegooid. Ondanks de aanlandplicht gebeurt dit nog steeds massaal en het merendeel van de teruggeworpen vissen sterft. Vispopulaties staan hierdoor onder enorme druk. Betere controle op bijvangst van kwetsbare soorten en het illegaal teruggooien van vissen is in het belang van alle dieren in zee en dus ook in het belang van de vissers zelf.

 
  
MPphoto
 

  Peter van Dalen (PPE). – Voorzitter, onze vissers verdienen waardering. Lange tijd stonden veel visbestanden er slecht voor. Denk aan de Noordzee. Dat is nu totaal anders. De visserijdruk is enorm afgenomen. Er zijn wel offers gebracht door vissers. Veel schepen zijn uit de vaart genomen. Veel vissersbanen zijn verloren gegaan. Maar in plaats van waardering hoor ik hier heel veel kritiek. Sommigen willen zelfs de visserij afschaffen. Dat zou in deze tijd van corona heel dom zijn, want er is geen gezonder product dan vis met zijn goede vetten. En als we dan vis moeten gaan importeren uit landen die de controle niet zo nauw nemen, zouden we dat willen?

Ook de Commissie wantrouwt kennelijk de vissers, want de Commissie wil camera’s gaan inzetten. Wij vragen toch ook niet wanneer Sinkevičius zulke camera’s in de kantoren van Berlaymont gaat ophangen? Waarom deze criminalisering? Als er problemen zijn met bijvoorbeeld de aanlandplicht, dan moeten we die met elkaar oplossen en dat hebben we tot nu toe ook steeds goed kunnen doen. Dus waardering voor de visserij en geen criminalisering voor de hardwerkende vissers die elke dag zorgen voor een goed stukje eten.

 
  
MPphoto
 

  Isabel Carvalhais (S&D). – Senhora Presidente, Senhor Comissário, começo também por agradecer o excelente e aprofundado trabalho da Clara Aguilera neste dossiê tão importante. O regulamento de controlo é uma ferramenta fundamental da Política Comum das Pescas e tem de ser aplicada de forma clara e uniforme em todos os Estados—Membros. Este regulamento é também uma oportunidade de garantir que a informação relevante para uma boa gestão e acompanhamento científico da pesca estará disponível de forma ágil, através de uma maior digitalização da atividade de todo o setor.

Os dados das pescas são preciosos para uma gestão sustentável da atividade, pelo que considero fundamental a inclusão da recolha de dados sobre as interações dos navios de pesca com as espécies sensíveis. Neste sentido, termino apelando aos colegas que votem de forma positiva as emendas que dizem respeito ao registo destas informações, e relembro que, ao contrário daquilo que é por vezes dito, este registo não causará um aumento da burocracia, já que não levará mais de dois a três minutos num dia de trabalho, ao passo que a informação fornecida será de enorme importância e permanecerá no tempo.

 
  
MPphoto
 

  Adrián Vázquez Lázara (Renew). – Señora presidenta, señor comisario, señora Aguilera, la pesca es un tema central para Europa y lo es especialmente para España, país bañado por varios mares, con un sector robusto y una enorme tradición. Por eso este Reglamento de control de la pesca, cuya reforma se inició en 2018, es un texto importante: avanza en la modernización; aumenta la digitalización del sector y reduce las trabas; avanza en materia de pesca recreativa, haciéndola más europea, y avanza en la trazabilidad.

Sin embargo, debemos asegurar que en este avance no dejamos a nadie atrás. El sector pesquero europeo está sufriendo reveses graves, como el Brexit o esta crisis de la COVID—19. Hay que empujarles, por tanto, a transformarse, pero también hay que acompañarles en esa transformación. Por eso quiero reivindicar que aprobemos este texto equilibrado, ambicioso, pero también comprensivo, por ejemplo, con la definición de «lote» y sus grandes implicaciones en el sector conservero, clave en zonas como mi tierra, Galicia, donde genera más de 12 000 empleos directos.

En este año, más que nunca, la Europa que exige y también la Europa que protege a esas familias que viven del mar tiene que estar más presente que nunca.

 
  
MPphoto
 

  Rosa D'Amato (Verts/ALE). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, un sistema dei controlli del settore della pesca equo deve essere applicato in maniera uniforme in tutti gli Stati membri. Oggi invece l'80 % dei controlli avviene in Italia e in Spagna. Deve proteggere le risorse marine, tutelare la piccola pesca costiera, ma agire contro la pesca illegale. Deve aumentare la tracciabilità del pescato, soprattutto quello proveniente da paesi terzi.

In commissione pesca abbiamo ottenuto risultati importanti in termini di tracciabilità, di trasparenza, di armonizzazione dei controlli. L'appello che faccio ai colleghi è di eliminare deroghe che favoriscano gli interessi dei grandi pescherecci e che lascino spazio alle frodi.

Oggi abbiamo l'opportunità di votare a favore sì di un sistema che protegga le risorse marine, ma passando attraverso la tutela della piccola pesca artigianale e che non si sottometta quindi agli interessi della grande flotta.

 
  
MPphoto
 

  Niclas Herbst (PPE). – Frau Präsidentin, meine sehr verehrten Damen und Herren! Es sind schon zahlreiche Aspekte dieses Vorschlags genannt worden. Ich will auf den Bereich der Freizeitfischerei eingehen.

Die Kommission hat eine ganze Reihe von Vorschlägen vorgelegt, um eben auch Informationen über diesen Bereich zu sammeln, um zu wissen, welche Auswirkungen die Freizeitfischerei auf die Fischbestände hat. Ich glaube, es geht auch darum, zu erforschen, welche sozioökonomischen Aspekte dieser wichtige Bereich beinhaltet. Gerade in der Pandemie haben wir ja bemerkt, wie wichtig dieser Bereich ist.

Natürlich brauchen wir ein vernünftiges Registrierungs- und Lizenzierungssystem in den Mitgliedstaaten; das muss der Startpunkt für alle Maßnahmen sein – das begrüße ich sehr. Allerdings brauchen wir den Grundsatz der Verhältnismäßigkeit und wir brauchen die Akzeptanz dieses Sektors. Das ist auch deshalb so wichtig, weil gerade vor Ort die Anglerinnen und Angler oftmals die wichtigsten Natur- und Gewässerschützer sind, manchmal auch die einzigen.

Wir brauchen also ein vernünftiges System. Wir brauchen aber auch die Akzeptanz. Wir brauchen die Verhältnismäßigkeit und wir müssen den wichtigen Bereich der Freizeitfischerei erforschen. Wir brauchen die Information darüber, wie wichtig er ist – die sozioökonomischen Aspekte. Er ist ebenfalls ein Teil der Lösung, und wir müssen diesen wichtigen Bereich wertschätzend im Blick behalten.

 
  
MPphoto
 

  Nicolás González Casares (S&D). – Señora presidenta, quiero empezar agradeciendo a Clara Aguilera su enorme esfuerzo realizado en relación con este Reglamento, clave para el sector, que es muy importante en mi región, Galicia.

El sector pesquero europeo es el más regulado del mundo y el que más esfuerzos realiza por garantizar la sostenibilidad. Y eso se ha traducido también en reducciones de flota y pérdida de puestos de trabajo. Hoy en el Atlántico casi el 100 % de las capturas desembarcadas vienen de poblaciones explotadas al nivel del rendimiento máximo sostenible.

Hoy los niveles de biomasa se han incrementado en un 50 % con respecto a hace una década. Y son datos científicos, no de parte, señor comisario. Se están reduciendo el número de infracciones: un 4 %; son datos de la AECP, no de parte.

¿Cámaras en los barcos? Estaría bien que se hubieran instalado para enseñarle a la gente cómo se jugaban la vida estos pescadores durante la pandemia. Eso no lo ha hecho la Comisión. Basta ya de extender la presunción de culpabilidad sobre un sector que cumple.

Esta propuesta ofrece las herramientas y la flexibilidad necesarias para seguir progresando en la sostenibilidad ambiental, pero también económica y social, que es lo que persigue la política pesquera común. No lo olvidemos.

Sin la pesca no habrá vida en amplias regiones de Europa.

 
  
MPphoto
 

  François-Xavier Bellamy (PPE). – Madame la Présidente, Monsieur le Commissaire, permettez-moi de revenir sur une expression étonnante que vous avez employée tout à l’heure vous avez dit qu’accepter une marge de tolérance pour la pêche thonière dans l’océan Indien, ce serait accepter une tolérance envers la pêche illégale. Mais, Monsieur le Commissaire, nous parlons là de la pêche légale de la pêche européenne, celle qui respecte aujourd’hui les standards environnementaux les plus exigeants au monde. Et il me semble que lutter contre la pêche illégale, c’est précisément ce que nous attendons de la Commission, qu’elle engage véritablement un bras de fer avec des pays comme le Pakistan, comme l’Iran, comme le Sri Lanka, qui utilisent encore des filets maillants dérivants qui détruisent la biodiversité, qu’elle engage un bras de fer avec la Chine, avec l’Inde, la pêche européenne dans ces eaux de l’océan Indien c’est 30 % de la pêche globale.

Il me semble que derrière ce malentendu, il y a en réalité un sujet d’une très grande ampleur, d’une très grande importance. Nous ne réussirons pas à préserver la biodiversité marine, et c’est notre objectif, en fragilisant la pêche européenne. Si nous voulons toujours faire peser sur nos pêcheurs des contraintes de plus en plus lourdes, si nous voulons leur coller des caméras dans le dos, si nous voulons leur rendre la vie impossible, nous ne ferons que privilégier les importations, c’est à dire une pêche qui ne respecte pas nos règles. Est-ce cela que nous voulons? Je ne le crois pas, Monsieur le Commissaire.

 
  
MPphoto
 

  Иво Христов (S&D). – Уважаема г-жо Председател, г-н Комисар, бих искал да поздравя Клара за изключителния професионализъм и добра воля в изготвянето на този доклад.

Дребномащабният риболов е гръбнакът на рибарството в моята родина. Над 95% от рибарския флот в България попада в тази категория. Черно море има ясна сезонност, която обуславя по-краткия период за риболов в него. Морето е слабо солено, с малък брой икономически значими видове. Голяма част от рибарите в България са възрастни хора. Вярвам, че към тях е важно да има адаптиран подход, който да гарантира, че ще могат да съхранят поминъка си в бъдеще без затруднения и допълнителни разходи.

Приветствам идеята да се предостави и финансова помощ за оборудване от бъдещия Европейски фонд за морско дело, рибарство и аквакултури. Въпреки това аз смятам, че предложеният текст не гарантира интересите на дребните рибари по българското Черноморие, затова ако някои ключови предложения за изменения по него бъдат отхвърлени, ще се въздържа да дам подкрепата си за документа в сегашния му вид.

 
  
MPphoto
 

  Virginijus Sinkevičius, Member of the Commission. – Madam President, I would like to thank honourable Members for their interventions. I have taken due note of the various points raised during this debate.

I would like to address the following points from the debate, which are of particular importance to me. First of all, the installation of CCTV on board should be only voluntary. That was raised. The voluntary use of CCTV for control of the landing obligation is an illusion. Since the adoption of the common fisheries policy in 2013, Member States have already had the possibility to impose CCTV for the control of the landing obligation, but it has not happened and the illegal discards are continuing. Control tools cannot be optional. They should apply in a non-discriminatory way to all vessels belonging to the same risk category.

On your remarks that CCTV poses a risk for the personal data of operators and their staff, let me reassure you that the Commission is mindful of the importance of ensuring personal data protection because the objectives are to monitor possible discarding and slippage of marine resources. The cameras do not interfere with the lives of the crew. The European Fisheries Control Agency (EFCA) has designed guidelines for the installation of remote electronic monitoring, including CCTV, on many large vessels and smaller vessels. Yes, due to the pandemic, I didn’t have a chance to visit many of your constituencies, but the ones I visited have had CCTV cameras installed on board for many years. So I do not think this is a recent issue. And let’s not forget that the cameras on fishing vessels may also help to improve the working conditions of the fishers on board.

On the margin of tolerance, let me recall here one of the fundamental principles of the common fisheries policy, the accurate reporting of catches. Without this, setting quotas just has no purpose. The rule of 10% per species has been foreseen in the EU for more than ten years, and it is not changed by the Commission proposal. This rule applies to all fisheries in the different sea basins.

The margin of tolerance is meant to mitigate and discourage under—reporting, especially for species subject to quotas because they are in a fragile state. Some of them, such as yellowfin tuna in the Indian Ocean, are overfished. Most tuna are fished in the waters of third countries and landed in third countries where controls are not performed to the same standards as in the EU. It is therefore of the utmost importance that the tuna fisheries provide as accurate estimates of their catches as possible and use all available means and technologies to enable those estimations. Techniques and technologies available today and their use on board the large majority of fishing vessels, in particular the larger ones, make it possible to estimate catches much more accurately than ten percent while at sea. If we managed to send men to the moon in the 1960s, we can certainly estimate catches within 10% accuracy in 2021.

On small—scale fisheries, over 80% of the Union’s fishing fleet consists of vessels below 12 metres, accounting for more than 40% of employment. They are the backbone of our fisheries sector. Small-scale fisheries, therefore, play an important role in the Union from a biological, economic and social perspective. As such, it is fundamental to have accurate fisheries data from all fleet segments, including the small-scale and recreational ones, to measure the real impact on fish stocks. This is for the long—term sustainability and productivity of stocks and for the social, economic and employment benefits of the small-scale sector that depend on those stocks.

Some of you have raised concerns as to the burden and costs of electronic reporting for small—scale fisheries. Let me be clear that there will be no further burden on small—scale fishers. Digital and smart solutions are already available and they will be accessible at zero cost. The new European Maritime and Fisheries Fund (EMFF) managed to secure 100% aid intensity for small-scale vessels.

Finally, I cannot respond to some of the remarks made, but I have of course to address the Commission’s outreach with MEPs ahead of the European Parliament bid. I fully agree with and am extremely respectful of the Commission’s and the co—legislators’ respective institutional rules. The Treaty foresees that the Commission promotes the general interest of the EU and that it submits a legislative proposal to that end. The Commission proposal for fisheries control foresees the establishment of a modern and efficient control system, ensuring the green digital transition.

In the various discussions that have taken place in the Committee on Fisheries (PECH) over the last weeks and months, my services voiced their concerns regarding certain amendments, drawing Parliament’s attention to the possible consequences, including as regards critical issues of coherence with the other policy areas, such as trade for example. This is part of our institutional role and this is what is expected from the Commission. This has nothing to do with interfering in the decision—making process of democratically elected institutions.

The political decision is yours, but it is our duty to raise awareness and to sound alarm bells where necessary as regards possible problematic consequences, including on other policies. In this spirit and in full respect of our, and your, role, we have also brought these concerns to the attention of other Members of the European Parliament beyond the Committee, namely because of the potential impact on other policies. I believe that this increases the transparency of this democratic process and is therefore indeed in the interests of our citizens and, more broadly, the general interests of the European Union.

On the allegations that the Commission is criminalising the fishers, no, we do not criminalise fishermen and women, quite the contrary. I know very well that most of them comply with the rules and try to make a living, complying with the rules. The Commission is on the side of the fishers, especially on the side of those that comply with the rules and contribute to sustainable fishing. But that is the whole point. We need to protect fishermen and women who are complying with the rules. We need to protect them against unfair competition with those not complying. When catches are not accurately recorded and reported to circumvent fishing quotas, when one is using an engine above the authorised power or when illegal discards take place, let me be very clear, not complying with the rules is unfair competition.

Strong controls protect legitimate operators. The fisheries sector should therefore support the use of cameras, accurate catch reporting and control of engine power instead of combating it. A strong control system is essential to implement our ambitious common fisheries policy and thus to protect our valuable fisheries resources and to sustain the livelihoods of our fishermen and women, and of course our coastal communities in general. Without effective control and enforcement, the best policies risk remaining toothless. We need an effective fisheries control system to ensure that everybody plays by the same rules. I want to be very clear that this is, first and foremost, in the interests of all the fishermen and women who, day by day, respect the rules and are those contributing to sustainable fisheries. It is their interests that we all should have in mind on a daily basis, and is for them, and with them, that we want to modernise the control system.

I am sorry for taking this long, but I really wanted to answer all your concerns.

 
  
MPphoto
 

  Il-President. – Id-dibattitu ngħalaq.

Il-votazzjoni tal-emendi se ssir illum u l-votazzjoni finali għada.

 
Последно осъвременяване: 18 май 2021 г.Правна информация - Политика за поверителност