Пълен протокол на разискванията

Четвъртък, 29 април 2021 г. - Брюксел

9.3. Законите за богохулството в Пакистан, и по-специално случаят на Шагуфта Каусар и Шафкат Емануел

  President. – The next item is the debate on seven motions for resolutions on blasphemy laws in Pakistan, in particular the case of Shagufta Kausar and Shafqat Emmanuel (2021/2647(RSP))*.

__________

* See Minutes.

  Peter van Dalen, Auteur. – Voorzitter, collega’s, kijkt u even goed naar deze foto. Ik zal [...] (de voorzitter onderbreekt de spreker)

  President. – Excuse me, could you please take the sign down. It is not completely in line with the rules.

  Peter van Dalen, author. – Mr President, it’s not in line with the rules but this is the couple we are dealing with today.

Ik heb gevraagd dat u even goed naar deze foto kijkt, omdat het gaat over deze mensen, dit echtpaar, daar gaat het over. Die zitten gevangen in Pakistan, deze mensen. En ik heb u de foto laten zien. Ze zijn opgepakt en ze zitten sinds 2013 in de gevangenis en in 2014 hebben ze de doodstraf gekregen, dit christelijke echtpaar. En ze zijn ervan beschuldigd dat ze tekstberichten in het Engels hebben doorgestuurd via een telefoon naar een aantal mensen. Blasfemische berichten. Ze kunnen nauwelijks hun eigen taal, het Urdu, spreken. Maar dit is wel gebeurd. Ter dood veroordeeld nu. En ze wachten nu op hoger beroep, en hun zaak in hoger beroep is al talloze malen uitgesteld, in Lahore. En dat komt waarschijnlijk omdat islamitische extremisten de rechters onder druk hebben gezet.

Ik wil hier ook speciaal dank betuigen aan hun advocaat, Saif ul-Malook. Hij verdedigt dit echtpaar zoals hij ook al eerder – met succes – Asia Bibi heeft verdedigd, die inmiddels vrij is. En ik denk tegelijkertijd niet alleen aan dit echtpaar, maar ook aan de vele – mogelijk honderden – andere gelovigen die vastzitten vanwege blasfemie in Pakistan. Denk aan Ahmadi’s, aan sjia-moslims, denk aan sikhs, denk aan hindoes, tallozen die vanwege die ellendige blasfemiewetgeving vastzitten. En ik ben erg blij dat eigenlijk alle fracties een krachtige gezamenlijke resolutie hebben gemaakt over deze kwestie, en vooral om de Europese Commissie te vragen om de GSP+-handelsbetrekkingen met Pakistan te herzien. Want Pakistan heeft heel veel vooroordelen, en die moeten nu eens een keer goed kritisch worden bekeken. Dat staat ook in deze resolutie, mijnheer de commissaris.

  President. – Thank you, Mr van Dalen. I’m sorry for forcing you to take the picture down, but we also need to respect the rules, regardless of how emotive the topic is.

  Evin Incir, author. – Mr President, let us be clear: blasphemy laws are relics from a medieval past and have no place in our modern world. These laws are way too often misused to settle personal scores, with devastating consequences for those who are accused. In Pakistan today, blasphemy laws and the potential consequences of speaking out, or just being misunderstood, are leading to capital punishment. This is outrageous. This is almost too horrific to contemplate and goes against several fundamental human rights.

The case of Shagufta Kausar and Shafqat Emmanuel is an examples of these horrific consequences. The S&D fully denounce both blasphemy laws and, of course, capital punishment, as this Chamber has stated before. I am glad that we included such writings in this resolution today.

As the S&D negotiator, I also want to take the possibility to think my co—negotiators, across the parties, for the very constructive negotiations yesterday. We in the S&D Group are also satisfied with this report today, that we have managed to highlight the abolishment of the death penalty, the call for the repeal of blasphemy laws, and the broader consequences of these kinds of laws for minorities, women, the poor and other groups, as well as for civil society organisations, including journalists and human rights defenders.

Finally, I want to emphasise the importance of interfaith dialogue in Pakistan and the denouncing of the demonstrations and attacks against our Member State, France.

  Reinhard Bütikofer, author. – Mr President, we are all united in the one stance that we oppose not only the specific cruel blasphemy laws that are being implemented in Pakistan, but also any persecution of individuals, because these are an abuse of the right to religious freedom.

In this particular case we are talking about a Christian couple that is under the threat of the death penalty, but as Mr van Dalen has pointed out, in his words, the same terrible laws have been putting many other people, many other citizens belonging to different creeds and faiths also in prison, and we could just the same be talking about other individuals.

We are not making a distinction there. We support wholeheartedly religious freedom, including the freedom not to profess a religion, and we should indeed support, as our colleague has just said, interfaith dialogue also in our own home countries to give a positive example of how to deal with religious differences, without allowing those who would want to turn that into antagonism to prevail.

  Charlie Weimers, author. – Mr President, imagine you stand accused of sending a blasphemous text. You protest: ‘but I’m illiterate’. The verdict? Guilty. Sentence? Death. That verdict befell Shagufta Kausar and Shafqat Emmanuel, a Pakistani Christian couple, and they have been on death row since 2014.

Shagufta’s health deteriorated. He fell into a coma and was denied proper medical attention. Is this Pakistani justice – to let them die in prison and orphan their four children? That same year a mob lynched another Christian couple. They were stripped, paraded naked and savagely beaten. Finally, the mob burned them in the very kiln they used daily to make bread. The couple’s three surviving children were all they left behind.

Pakistan’s Prime Minister, Imran Khan, rather than defend his citizens’ human rights against false accusers or reform Pakistan’s barbaric blasphemy law, has equated denial of the Holocaust, a genocide, to criticism of Islam’s prophet.

Mr President, Prime Minister Khan has crossed the Rubicon. EU policy towards countries that enable Islamic extremism must be resolute. Withdraw Pakistan’s GSP+ status now!

  Emmanuel Maurel, auteur. – Monsieur le Président, condamné à mort pour avoir blasphémé. Cette sentence aberrante, effroyable et évidemment anachronique ne peut que choquer ceux qui, ici en Europe ou dans le monde, se veulent les héritiers des Lumières, c’est-à-dire partisans du libre exercice de la raison critique, partisans de la liberté religieuse et opposants à la peine de mort. Pourtant, cette sentence est celle qui a touché il y a sept ans déjà ce couple pakistanais, Shagufta Kausar et Shafqat Emmanuel, qui croupissent dans le couloir de la mort. Notre devoir politique, notre devoir moral, c’est évidemment de faire pression sur le Pakistan, autant que nous le pouvons.

Ce n’est pas nouveau; cette résolution, bien sûr, est essentielle, mais on ne découvre rien quant à la question du droit au blasphème au Pakistan. Il y a eu le cas, vous vous en souvenez, d’Asia Bibi, qui avait été condamnée elle aussi à la peine capitale pour les mêmes raisons, et il avait fallu une mobilisation internationale pour qu’elle soit finalement acquittée et qu’elle puisse partir au Canada. C’était le cas aussi pour le ministre des minorités, M. Shahbaz Bhatti, qui avait été assassiné, vous vous en souvenez, pour les mêmes raisons, et on se souvient aussi – en tout cas,, moi je me souviens en tant que Français – des menaces du Pakistan à la suite du procès de l’attentat contre Charlie Hebdo ou après l’assassinat de Samuel Paty.

Il faut donc une mobilisation générale, il faut faire pression parce qu’on ne transige pas avec la liberté religieuse, on ne transige pas avec le droit à la libre expression, on ne transige pas avec la critique toujours légitime des religions.

  Jaak Madison, autor. – Austatud istungi juhataja ja austatud Euroopa Komisjoni esindaja. Esiteks ma tahaks tuua mõned faktid välja, mis on seoses suhetega Pakistani ja Euroopa Liidu vahel.

2019. aasta viimaste andmete järgi, kui ma kontrollisin, sai Pakistan Euroopa Liidult – eks meie kõigi maksumaksjate raha – umbes 63,5 miljonit eurot läbi erinevate projektide ja programmi GCSP+, kus osaleb kaheksa riiki, on Pakistan olnud kõige suurem kasusaaja just läbi kaubandussuhete ja umbes 76 % Pakistani ekspordist tekstiili- ja rõivatööstusest tuleb Euroopa Liidu turule ilma eraldi tollimaksudeta, mis moodustab kokku 20 % Pakistani globaalsest ekspordist. Ehk siis Pakistan saab väga-väga suurt majanduslikku kasu suhetest Euroopa Liiduga. Ja kui nüüd küsimus on selles, et kui me tahame nö kõiki neid väärtusi edendada, kaitsta inimõigusi, usuvabadust, siis see kõik on ilus ja tore, aga kui Pakistanis alles 8. aprillil vahistati kaks meditsiiniõde ja neid ähvardab surmanuhtlus, sellepärast et nad väidetavalt riidekapi pealt pastakaga nühkisid maha sõnumit, kus olevat olnud tekst koraanist, mille peale vallandusid massimeeleavaldused, protestid, kus nõuti selle kahe naise ülespoomist, siis kindlasti ei ole tegemist inimõiguste kaitsmisega.

Arvestades fakti, et kristlasi on Pakistanis ainult 1,5 % ehk nad on vähemus, keda on pidevalt taga kiusatud. Rääkimata faktist, et 2013. aastal arreteeriti abielupaar Safquat Emmanuel ja Shagufta Kausar selle pärast, et nad väidetavalt teotasid jumalat läbi ingliskeelse tekstisõnumi, kuigi see abielupaar on kirjaoskamatud ja neil on neli last, ja nad siiani istuvad vangis ja ootavad surmanuhtluse täideviimist.

Nüüd on küsimus selles, kuidas Euroopa Komisjon koos välisagentuuriga tõesti kavatseb kaitsta kõikide vähemuste õigusi, isegi kui nad on kristlased, keda me peame eriliselt kaitsma just nimelt sellises riigis nagu Pakistan? Aitäh!

  Michael Gahler, on behalf of the PPE Group. – Mr President, the current anti—blasphemy law in Pakistan has been captured by religious extremists, on the one side to argue against minorities from Christians to Ahmadis and, on the other side, for popular individual misuse in case you want to get rid of an ‘evil’ neighbour.

I have followed the political discussions in Pakistan for years. We are not in a situation where successive governments, from General Musharraf to Imran Khan, would have actively instigated people to denounce alleged perpetrators. Measures have been taken to filter out obvious cases of misuse, but real reform that would lead to clear—cut definitions and procedures to prevent obvious misuse were simply not dared.

I recall a courageous draft private members bill by the then People’s Party MP, Sherry Rehman, that would have addressed these issues, but it was withdrawn by her own party. I met Minister Shahbaz Bhatti 12 days before he was assassinated, also for his stance in this regard. Victims of such allegations are sitting in prison for years until they are finally acquitted. Fortunately, nobody has been executed thus far.

My appeal to Pakistani policymakers: be courageous, redraft this law, do protect religion – but more against your own extremists than against innocent neighbours, be they Christians, Hindus or Muslims.

(Applause)

  Isabel Santos, em nome do Grupo S&D. – Senhor Presidente, as chamadas leis da blasfémia comportam um nível de intolerância e desrespeito pela liberdade de expressão, crença e pensamento chocante.

O caso da prisão e condenação à morte do casal Shagufta Kausar e Shafqat Emmanuel é um exemplo extremo daquilo que se passa no Paquistão há anos. Outros casos servem de confirmação da violação da liberdade de pensamento, da perseguição de minorias religiosas e outras formas de discriminação neste país.

Manifesto o meu repúdio por tudo isto e apelo à rápida abolição da pena de morte, à imediata eliminação da lei da blasfémia e à libertação de todos quantos continuam presos devido à sua aplicação.

É fundamental que a União Europeia, através da sua delegação no Paquistão, continue a apoiar as organizações não governamentais que no país prestam auxílio às vítimas de violência religiosa e aos ativistas de direitos humanos, e que as relações comerciais com o Paquistão sejam acompanhadas de um diálogo efetivo em matéria de direitos humanos.

  Nathalie Loiseau, au nom du groupe Renew. – Monsieur le Président, au Pakistan depuis trop longtemps, la haine a un visage: celui des extrémistes religieux qui brandissent l’accusation de blasphème contre tous ceux qui ne partagent pas leur triste vision du monde. Depuis quelques mois, cette haine a une cible: la France. Parce que mon pays a le courage de défendre la liberté, celle de croire ou de ne pas croire, de même que la liberté d’expression. Cette haine rend aveugle, aveugle aux tragédies répétées des attentats terroristes dont mon pays est victime. Cette haine est allée si loin qu’il a fallu recommander aux Français qui vivent au Pakistan de quitter le pays.

On attend des autorités pakistanaises qu’elles tiennent bon, qu’elles se dressent contre la haine, au lieu de l’attiser ou de proférer des mensonges, qu’elles protègent des citoyens européens dont le seul crime est de venir d’un pays, le pays des Lumières qui, lui, tiendra bon et continuera de lutter contre l’obscurantisme et pour la défense de nos valeurs européennes. On l’attend des autorités pakistanaises, mais combien de temps encore faudra-t-il attendre?

  Joachim Kuhs, im Namen der ID-Fraktion. – Herr Präsident, Herr Kommissar, liebe Kollegen! Ich verurteile die Blasphemiegesetze in Pakistan aufs Schärfste, so wie ich sie in jedem Land verurteilen würde, das solche Fragen per Gesetz regelt. Natürlich beunruhigt mich besonders die Lage der Christen in Pakistan, und die jetzige Debatte zeigt überaus deutlich, dass es allen Grund zur Sorge gibt, denn auf dem Weltverfolgungsindex von Open Doors liegt Pakistan derzeit auf dem fünften Platz.

Allerdings denke ich auch, dass wir hier die großen Zusammenhänge beachten müssen. Es wäre mir lieber, wenn wir versuchten, beim Thema der Blasphemiegesetze mit Pakistan zusammenzuarbeiten, statt sie zu sanktionieren.

Pakistan steht im Krieg gegen Terrorismus an vorderster Front. Pakistans Regierung streitet – teilweise mit großem Aufwand – gegen Terrorzellen, die sich weigern, am Verhandlungstisch Platz zu nehmen. Die pakistanische Regierung wandelt auf einem schmalen Grat; sie muss ihre Staatsführung mit der Macht des islamischen Establishments ausbalancieren.

Dieser Balanceakt ist der Kern des Problems. Die Bildung wurde de facto an das islamische Establishment ausgelagert, und die hieraus resultierende Indoktrinierung hat die Blasphemiegesetze erstarken lassen.

Die Lösung dieser Problematik liegt in einer konsequenten Trennung von Religion und Staat. Auch wenn dies in der islamischen Welt schwierig ist, müssen wir von der EU jene Politik machen, die säkulare Kräfte in Pakistan stärkt.

  Assita Kanko, namens de ECR-Fractie. – Voorzitter, als je onrecht ziet, mag je nooit onverschillig zijn. De situatie in Pakistan is niet ver van ons bed. “The only thing necessary for the triumph of evil is for good men to do nothing”, zei Edmund Burke terecht. De boodschap van dit Parlement moet daarom duidelijk zijn. Laat Shagufta Kausar en Shafqat Emmanuel onmiddellijk en onvoorwaardelijk vrij en schaf de wet af die onderdrukking en vervolging goedkeurt. Waar er blasfemiewetten zijn, is er geen vrijheid. Wetten inzake godslastering zijn onverenigbaar met de internationale mensenrechtenwetten en met de menselijke waardigheid.

Deze zaak maakt deel uit van een algemene terugval in vrijheid en tolerantie in Pakistan, waaronder seksueel geweld tegen vrouwen en kinderen. Mijnheer Khan kan misschien wel de toename van de verkrachtingen in zijn land wijten aan het zogenaamde morele verval van vrouwen, maar ik wijt de vervolging van vrouwen en christenen aan het morele verval van zijn leiderschap. En ik verwijt hem zijn bereidheid om religieus fundamentalisme te aanvaarden als een substituut voor goed bestuur.

De situatie in Pakistan is niet ver van ons bed. Met hun fundamentalisme willen ze hier ook ons leven bepalen door druk uit te oefenen op cartoonisten in Frankrijk. Daarmee voeden ze de haat tegen christenen, niet alleen in Pakistan, maar ook in Europa.

  Miriam Lexmann (PPE). – Pán predsedajúci, aj tento prípad použitia takzvaných zákonov o rúhaní všetkých hlboko znepokojil.

Šagufta Kausar a Šafkat Emmanuel musia byť okamžite prepustení!

Žiaľ, sloboda náboženského vyznania alebo presvedčenia je vo svete aj naďalej obmedzovaná a potláčaná. Kresťania sú v mnohých krajinách sveta prenasledovaní. Čínska komunistická strana pácha genocídu na moslimskom obyvateľstve a ničí modlitebné miesta. Islamskí fundamentalisti vraždia ľudí všetkých vierovyznaní.

Podľa najnovšej správy nadácie ACN až 5,2 miliardy ľudí žije v krajine, ktorá porušuje slobodu náboženského vyznania.

Toto všetko sú dôvody, prečo je nevyhnutné, aby Európska komisia konečne vymenovala nového osobitného vyslanca EÚ pre podporu slobody náboženstva alebo viery, na čo napokon už tu, v Európskom parlamente dlhodobo tlačíme.

Pripomínam, že vedúce postavenie EÚ v obrane slobody náboženského vyznania je zásadné pri riešení mnohých naliehavých výziev, ktorým dnes čelíme.

  Silvia Sardone (ID). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, siamo qui a parlare di una coppia pakistana e cristiana condannata a morte con l'accusa di blasfemia nel 2014. Per cosa? Per un presunto invio di messaggi con insulti a Maometto. Da sette anni sono in carcere, separati tra di loro, lontani dalle famiglie, con lui malato e costretto a non avere cure. Una vergogna enorme: una decisione che fa inorridire. Per questo chiediamo con forza che siano liberati immediatamente.

Per il Premier del Pakistan e gli insulti fatti al profeta Maometto, devono essere considerati alla strenua della negazione dell'Olocausto. Ma vi pare una cosa normale?

Asia Bibi, la cristiana che ha passato otto anni nelle carceri pakistane, ha definito la legge sulla blasfemia una spada che perseguita i cristiani. È una norma che limita la libertà religiosa, la libertà di opinione e di espressione.

Il Pakistan è un paese dove essere cristiani è molto spesso una condanna a morte. L'intolleranza verso le minoranze religiose, aumenta di giorno in giorno. Vengono continuamente bruciate le chiese, i cristiani vengono perseguitati e ogni anno mille ragazze appartenenti alle minoranze religiose vengono schiavizzate e costrette a convertirsi all'Islam dopo violenze e abusi e poi a matrimoni non consensuali.

Io mi vergogno di un'Europa che chiude gli occhi. Si parla troppo di una presunta islamofobia e pochissimo della tragedia dei cristiani nei paesi islamici. Non è più accettabile stare in silenzio.

  Bert-Jan Ruissen (ECR). – Voorzitter, geachte commissaris, leven onder een deken van angst, dat is de situatie waarin veel christenen, Ahmadi’s en andere minderheden in Pakistan zich momenteel bevinden. Een schrijnend voorbeeld hiervan is het christelijke echtpaar waarvoor we in de voorliggende resolutie de aandacht vragen. De doodstraf hangt al zeven jaren boven hun hoofd en beroepszaken worden keer op keer uitgesteld.

De blasfemiewetten in Pakistan behoren tot de strengste van de wereld en worden ook zeer strikt toegepast, vaak op basis van valse getuigenverklaringen en met onvoldoende bewijslast. Christelijke meisjes worden ontvoerd en verkracht en gedwongen met hun aanvallers te trouwen en zich tot de islam te bekeren. Kortom, de situatie in Pakistan is bijzonder ernstig. Ik verzoek dan ook de Europese Dienst voor extern optreden en de Commissie om alle instrumenten waarover ze beschikken in te zetten. Zo kunnen we de religieuze gemeenschappen in Pakistan helpen en de regering onder druk zetten om zich in te zetten voor de bescherming van religieuze minderheden.

  Jérôme Rivière (ID). – Monsieur le Président, Monsieur le Commissaire, les cas personnels de Shagufta Kausar et de Shafqat Emmanuel qui nous émeuvent aujourd’hui doivent nous éclairer sur le calvaire quotidien de nombreux chrétiens d’Orient. Après eux, après Asia Bibi, combien d’autres chrétiens seront les victimes de l’application de la charia à Islamabad?

L’ONG SOS Chrétiens d’Orient recense plus de 220 chrétiens victimes de la loi contre le blasphème en vigueur depuis 1986 au Pakistan. Depuis 1990, plus d’une vingtaine de chrétiens ont été purement et simplement lynchés par des foules en fureur. Notre vieille Europe chrétienne s’honore à défendre nos frères d’Orient contre ces attaques; ce faisant, elle se défend elle-même contre cet obscurantisme qui gagne aussi nos nations.

Oui, les nations européennes, et notamment la France, ont une voix à porter en Orient et dans le monde pour la défense des chrétiens. C’est parce qu’elle est perçue comme une nation assurant la liberté de culte et la tolérance que, la semaine dernière, de graves violences ont éclaté à Islamabad, visant l’ambassade de France, et que notre ambassadeur a dû appeler les ressortissants français à quitter le Pakistan. Comme face à la Turquie d’Erdoğan, l’UE réagit, hélas, bien faiblement face à ces provocations.

Des mesures simples et efficaces doivent être prises. Il est temps que les États membres et la Commission mettent fin à l’éligibilité du Pakistan au SGP, ce système lui accordant des préférences commerciales, et suppriment toute aide en provenance de l’Europe. Depuis 2014, le Pakistan a bénéficié de plus de 650 millions d’euros au titre de l’instrument financier de coopération au développement. Plus un seul euro ne doit être versé tant que sera en vigueur cette loi barbare sur le blasphème.

Les valeurs communes que nous défendons dans nos pays et ici au Parlement européen ne peuvent se contenter de paroles, elles doivent être suivies d’actes.

  Tomasz Piotr Poręba (ECR). – Panie Przewodniczący! Sytuacja chrześcijan, wyznawców hinduizmu oraz innych mniejszości wyznaniowych w Pakistanie, ich życie i to, jak są traktowani, są w ostatnich latach bardzo niepokojące. W 2020 r. odnotowano największy od 1987 r. wzrost spraw kierowanych do sądu na podstawie oskarżeń o bluźnierstwo. Chrześcijanie i wyznawcy innych religii mniejszościowych w Pakistanie są zastraszani, nie mają możliwości praktykowania swojej religii i padają ofiarami nieprawdziwych oskarżeń, a następnie przez wiele lat czekają na procesy sądowe. Tak jak przez wiele lat na bezstronny proces i uniewinnienie czekała Asia Bibi, tak teraz chrześcijańskie małżeństwo, Shafqat Emmanuel i Shagufta Kausar, spędza już ósmy rok w więzieniu na podstawie wydanego wyroku kary śmierci za bluźnierstwo.

Musimy dziś bardzo jasno potępić łamanie praw człowieka w Pakistanie, wezwać Pakistan do natychmiastowego uwolnienia i zapewnienia bezpieczeństwa bezprawnie przetrzymywanym i niewinnym obywatelom, a przede wszystkim do dogłębnego przeglądu prawa, które pozwala skazać na karę śmierci za bluźnierstwo. To jest obowiązek nas wszystkich i o to dzisiaj w tej Izbie apeluję.

  Nicola Procaccini (ECR). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, due coniugi cristiani Shagufta e Shafqat, tra l'altro analfabeti, sono stati condannati a morte per aver inviato un sms telefonico. Pochi giorni fa due infermiere cristiane sono state accusate di blasfemia per aver rimosso un adesivo contenente una citazione del Corano dal loro armadietto presso l'ospedale di Faisalabad. Potrei citare tanti altri casi simili: eppure è musulmana la maggior parte delle persone incarcerate, talvolta a vita, per violazione della legge sulla blasfemia in Pakistan.

Ora, io ho grande rispetto per questo paese, il suo popolo, la sua cultura, per un governo che, nonostante la storica rivalità, sta aiutando l'India gravemente colpita dal COVID-19. Ma come presidente della delegazione per le relazioni l'Asia meridionale, io chiedo una revisione di questa legge, affinché non venga utilizzata come uno strumento per l'intolleranza religiosa, il fanatismo, la prevaricazione dei diritti umani.

  Adam Bielan (ECR). – Mr President, according to various human rights reports, blasphemy laws in Pakistan are often exploited to settle personal rivalries or to persecute religious minorities, especially Christians. Pakistan’s Centre for Social Justice stated that 2020 mark the highest number of accusations under blasphemy laws. Many of these accused people have been murdered before the trials were over.

I believe that through these laws, Pakistan is actively limiting freedom of expression, of religion and of belief. Therefore, I’m asking the Pakistanis authorities to stop these infamous acts, revise the blasphemy law and above all, ensure lasting security for all citizens of the country.

I call on the government to immediately and unconditionally release the Christian couple from detention.

Finally, I urge the EU and the other relevant external action bodies to address human rights and freedom of speech concerns with Pakistani authorities.

  Beata Kempa (ECR). – Panie Przewodniczący! Prawo o bluźnierstwie – w sposób szczególny stosowane w Pakistanie – staje się fundamentalizmem, staje się niebezpiecznym zwyczajem, który niesie mękę tysiącom chrześcijan na świecie. Mamy do czynienia z ewidentną chrystianofobią, dlatego dzisiaj trzeba nam zawołać o uwolnienie więźniów za wiarę.

Chcę, aby ta debata była również jednym wielkim przesłaniem do chrześcijan, że nie zostają sami, że o nich pamiętamy, że modlimy się, że też niesiemy pomoc, że staramy się nieść ją przez struktury kościelne, za co chcę podziękować organizacjom pozarządowym, takim jak Pomoc Kościołowi w Potrzebie czy Caritas, oraz podziękować Węgrom za to, co robią. Mają specjalnego sekretarza stanu do spraw obrony chrześcijan – to jest wielka sprawa. Ale co robi Unia? Dzisiaj trzeba się nam zastanowić, co możemy zrobić, żeby to drakońskie prawo Pakistan natychmiast zniósł. Mamy instrumenty, mamy bardzo dużo instrumentów, przede wszystkim instrumentów ekonomicznych, i trzeba je bezwzględnie w obronie chrześcijan, w obronie mniejszości religijnych zastosować. Dlatego chcę powiedzieć, że ta debata jest tak ważna, ponieważ powinna rozciągać się również na inne kraje. Mamy do czynienia z chrystianofobią także w Europie, w tej Europie, szczególnie we Francji, gdzie w ostatnich kilku miesiącach doszło do ponad dwustu ataków na kościoły.

To jest nie do przyjęcia, dlatego musimy powstać i na gruncie wartości chrześcijańskich, na których powstała Europa, chcemy się temu przeciwstawić.

  Izabela-Helena Kloc (ECR). – Panie Przewodniczący! Wysoka Izbo! Z przerażeniem śledzimy historię pakistańskiej chrześcijańskiej pary Shafqata Emmanuela i Shagufty Kausar. Ci ubodzy, niepiśmienni rodzice czwórki dzieci, których ojciec jest kaleką i porusza się na wózku inwalidzkim, zostali oskarżeni o bluźnierstwo. Jest to okrutne prawo, dające muzułmańskiej większości narzędzie do kontroli i trzymania w strachu całego społeczeństwa. Na mocy tego samego zarzutu o bluźnierstwie Asia Bibi przez wiele lat była przetrzymywana w więzieniu. W Pakistanie jest wiele innych osób, które zostały oskarżone o bluźnierstwo i trafiły do więzienia.

Historia tej pary nie powinna się skończyć na kilku przemówieniach w ich obronie w tej Izbie. Pamiętajmy, że Unia Europejska jest najważniejszym partnerem handlowym Pakistanu. Pakistan korzysta z zerowej stawki celnej na dwie trzecie wszystkich produktów przywożonych do Unii Europejskiej. Również w ramach GSP+ Pakistan musi skutecznie wdrożyć 27 podstawowych konwencji międzynarodowych dotyczących praw człowieka i praw pracowniczych.

Unia ma więc możliwości wywierania nacisku i powinna z nich korzystać, gdy chrześcijanie i inne mniejszości religijne są prześladowane i mordowane z powodu swojej wiary.

  Olivér Várhelyi, Member of the Commission, on behalf of the Vice-President of the Commission / High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. – Mr President, honourable Members, the EU has a long—standing and clear position on the freedom of religion or belief. It remains a key priority of human rights in line with the EU Action Plan on Human Rights and Democracy 2020—2024.

Pakistan’s blasphemy laws carry very harsh sentences, including the death penalty, which the EU strongly opposes under any circumstances. They are often misused to silence opponents and their defenders, and to discriminate against religious minorities with severe negative effects on the rights of freedom of expression and freedom of religion or belief. Ahmadi Muslims are probably the most at risk.

The HR / VP, Josep Borrell, reiterated the EU’s concerns regarding the application of the death penalty and the misuse of blasphemy legislation during the last EU—Pakistan strategic dialogue with Foreign Minister Qureshi.

The tragic cases of individuals on death row because of blasphemy accusations also point to the structural weaknesses of the Pakistani judicial system and the unequal access to justice. In Pakistan, the EU is strongly engaged in promoting and protecting human rights. We are providing support to Pakistan to strengthen the rule of law and access to justice and to legal representation.

The Generalised Scheme of Preferences Plus, the GSP+, granted to Pakistan, requires to demonstrate progress on the implementation of 27 international core conventions, and it constitutes a strong leverage for the EU in terms of monitoring any direct advocacy with Pakistan.

Further, through the EU delegation in Islamabad and the EU Special Representative for Human Rights, the EU regularly raises individual human rights cases with the Pakistani authorities at the highest levels. This includes the individual cases of Shafqat Emmanuel and Shagufta Kausar. We do this in close contact with civil society partners.

Honourable Members, interfaith dialogue is one of the priority areas of the EU—Pakistan strategic engagement plan. In December 2020, the EU delegation in Islamabad convened a roundtable to promote interfaith and intrafaith dialogue and understanding. You can rest assured that the EU will continue our regular dialogue on human rights with the government of Pakistan and that the particular issues of blasphemy laws and the death penalty remain important points on our agenda.

  President. – The debate is closed.

The vote will be held at the end of the debates.

Written statements (Rule 171)

  Dominique Bilde (ID), par écrit. – L’affaire judiciaire impliquant Shagufta Kausar et Shafqat Emmanuel est, avec celle d’Asia Bibi, l’un des cas limites de la pénalisation du blasphème au Pakistan, puisqu’elle a abouti à la condamnation à mort de ces deux chrétiens. En effet, si, comme le note la commission des droits de l’homme du pays, les musulmans constituent la majorité des inculpés pour blasphème, les minorités religieuses sont néanmoins représentées de façon disproportionnée parmi eux. Ainsi, selon les données fournies par la commission nationale pour la paix et la justice et citées par la BBC, « 776 musulmans, 505 Ahmedis, 229 chrétiens et 30 hindous ont été inculpés au titre de diverses clauses de la loi sur le blasphème entre 1987 et 2018. » Pourtant, les minorités non musulmanes ne représentent que 3,6% de la population du pays. Du reste, le Pakistan semble s’enfoncer chaque jour davantage dans l’obscurantisme. En témoignent les propos de son Premier ministre appelant le monde islamique à émuler cette législation, et qui s’ajoutent à une litanie de déclarations outrancières, notamment contre la France. En réaction, nos débats parlementaires resteront vains, tant que l’Union européenne persistera à répandre ses largesses auprès d’un État qui bafoue ouvertement nos valeurs.