Doslovno izvješće

Utorak, 18. svibnja 2021. - Bruxelles

9. Izvješća o Turskoj za 2019. i 2020. (rasprava)

  Die Präsidentin. – Als nächster Punkt der Tagesordnung folgt die Aussprache über den Bericht von Nacho Sánchez Amor im Namen des Ausschusses für auswärtige Angelegenheiten über die Berichte 2019–2020 der Kommission über die Türkei (2019/2176(INI)) (A9-0153/2021).

  Nacho Sánchez Amor, ponente. – Señora presidenta, señor comisario, caro Ministro, no es una tarea fácil ser el ponente de este informe sobre Turquía. En algún momento me he permitido la ironía de decir que mis compañeros me habían castigado con tener que llevar este dosier, pero, en este momento, quiero agradecer mucho el trabajo de los ponentes alternativos de cada Grupo, de sus equipos. Hemos hecho una buena negociación en un asunto que todos sabemos que es bastante sensible.

Hemos procurado todos —yo también lo he hecho como ponente— tener una actitud objetiva, una actitud que permita avanzar en las relaciones, en un ambiente que no ha sido fácil y, además, diciendo lo mismo aquí, en esta tribuna, que lo que decimos en Turquía.

Este informe seguramente es el más crítico de toda la serie histórica, porque refleja una situación crítica en este Parlamento, en el que hemos hablado mucho de Turquía en estos últimos dos años, y porque refleja seguramente los dos peores años de nuestra relación con ese país.

Obviamente, no voy a intentar resumir treinta folios que ustedes ya conocen, sino a precisar algunos mensajes que se incluyen en el informe.

Un mensaje al Gobierno turco: para restaurar la confianza, en primer lugar, hay que cambiar la retórica antieuropea, que se ha usado de forma tan frecuente en un ambiente nacionalista en Turquía, pero no solo eso. Lo que hay verdaderamente que cambiar es la tendencia autoritaria en la forma de gobernar el país, una interpretación autoritaria del sistema presidencial que conduce a una absoluta incapacidad para aceptar ni la más mínima crítica política —sean estudiantes, sean médicos, sean activistas de derechos humanos, sean partidos de la oposición— en un sistema centralizado en el Gobierno, en el que el Parlamento, e incluso el propio Gobierno, ya no tienen mucho que decir.

Por tanto, lo que le pedimos a Turquía son hechos, no palabras. No nos envíen más programas, más planes de acción, si esa intención política no está respaldada por los hechos; por ejemplo, a la hora de cumplir las sentencias del Tribunal Europeo de Derechos Humanos o de volver al Convenio de Estambul, como le está pidiendo todo el mundo a esa sociedad.

Sinceridad, por tanto, en la apuesta europea. Una sinceridad que no precisaría de incentivos. A veces, en Turquía dicen: «No tenemos incentivos». Perdonen, ¿incentivos para ser una democracia? ¿De verdad necesita incentivos una sociedad para querer ser una democracia madura?

Por tanto, creo que el Gobierno turco tiene que cambiar mucho de lo que ha sucedido estos años para poder volver a poner el país en el camino de convergencia con Europa.

Un mensaje a la sociedad turca, una sociedad que milagrosamente todavía muestra una enorme adherencia a los valores y a las políticas europeas y que sigue considerándose, por poco, todavía mayoritariamente proeuropea: este Parlamento no va a abandonar a la sociedad civil turca proeuropea y prodemocrática.

Turquía es mucho más que su Gobierno. A veces, en Europa, solo se habla del presidente turco como si no hubiera un país detrás. Un país grande, un país enorme, un país muy vital; un país con una gran sociedad civil, a la que a veces no vemos desde aquí. Por tanto, este Parlamento va a seguir apoyando a la sociedad civil turca, sea cual sea la actitud de su Gobierno.

Y un mensaje, querido ministro, al Consejo y a los Estados miembros: necesitamos una seria reflexión. No puede ser que sigamos sin unificar nuestra política con Turquía; no puede ser que la cuestión de los valores se haya dejado como un elemento de la agenda del Parlamento y que, cada vez que el Consejo hace una oferta a Turquía, esquive la situación democrática en el país. Eso introduce un elemento de confusión en nuestros interlocutores turcos que es utilizado contra la Unión Europea.

Turquía es un país candidato; no podemos olvidarlo. El Consejo no puede lidiar con Turquía como si fuera un país tercero, y el Parlamento tampoco puede lidiar con Turquía como si solo fuera un país candidato, pero tenemos que unificar nuestras políticas si queremos que sean útiles para Turquía y para su sociedad. Por tanto, ninguna agenda positiva puede ser ofrecida si no se exige una condicionalidad democrática fuerte.

Se quiere hablar con Turquía de la unión aduanera. Al final, señor ministro, la unión aduanera va a venir a esta sala y esta sala está diciendo que no apoyará ninguna reforma de la unión aduanera si no hay condicionalidad democrática. Cuanto antes asuma el Consejo que eso va a ser necesario, mejor para todos.

Por tanto, este es un informe muy crítico. Ojalá sea el más crítico porque en el futuro las cosas mejoren y tengamos que cambiar nuestra aproximación a Turquía.

El informe tiene mensajes positivos también: reconoce el esfuerzo de Turquía en materia de migración y reconoce, detrás de sus gobernantes, un país que a veces no se ve desde Europa y que yo creo que todos tenemos que descubrir, por encima de prejuicios que a veces nos asaltan.

Por tanto, la puerta de Europa sigue abierta; al menos, la puerta de Europa desde el punto de vista de este Parlamento, con toda la crítica que contiene este informe, sigue entreabierta.

  Augusto Santos Silva, President-in-Office of the Council. – Madam President, it is a pleasure to join you today to discuss the European Parliament’s report on Turkey after EU-Turkey relations were also discussed as part of the exchange you held at your last plenary with the President of the European Council and the President of the European Commission.

We take note of the clear messages and the grave concerns expressed in your resolution, many of which the Council shares. One of the Council’s key concerns, and one which you also have highlighted on many occasions, is the ever-worsening domestic situation in Turkey regarding the rule of law and respect for fundamental rights. The targeting of political parties and media, and other recent decisions taken by the Turkish authorities represent major setbacks for human rights and run counter to the country’s obligations to respect democracy, the rule of law and women’s rights.

Let me assure you that many other issues referred to in your report, such as the situation in the Eastern Mediterranean, the implementation of the EU—Turkey statement and the proper functioning of the Customs Union, are also being followed closely. This similarly goes for the Cyprus problem and Turkey’s role in regional crises such as those in Libya, Syria and the Southern Caucasus.

We have noted your repeated call for a formal suspension of the accession negotiations with Turkey. On this point, let me just recall that the Council already in its June 2018 enlargement conclusions noted that Turkey continued to move further away from the European Union. The Council noted that Turkey’s accession negotiations have, as a result, effectively come to a standstill. The Council has not changed its position on this.

In our view, it remains important, as you also note in your report, that we do not close the door to Turkey. The EU has a strategic interest in the development of a cooperative and mutually beneficial relationship with Turkey. I refer in particular to the common challenges we face and the need to cooperate in essential areas of joint interest such as the economy, people-to-people contacts and mobility, public health, climate and counter-terrorism, regional issues and migration management.

Regarding the situation in the Eastern Mediterranean, we have recently witnessed signs of de-escalation, including the discontinuation of illegal drilling activities. The resumption of bilateral talks between Greece and Turkey is a further encouraging sign, which we hope can contribute to a more stable and secure environment in the Eastern Mediterranean.

Precisely on this basis, the Members of the European Council in March expressed a readiness to engage with Turkey in a phased, proportionate and reversible manner to enhance cooperation in a number of areas of common interest under the clear proviso that the current de-escalation is sustained, that Turkey engages constructively and subject to the established conditionalities set out in previous European Council conclusions.

The leaders also confirmed the Union’s determination to use the instruments and options at its disposal to defend the interests of the Union and of its Member States and to uphold regional stability. These and other matters relating to EU-Turkey relations are being followed and discussed by the European Council. Its next discussion on the subject is expected to take place in June. As Presidency, we will continue to do our utmost to convince Turkey to do its part and fulfil its commitments.

  Olivér Várhelyi, Member of the Commission. – Madam President, I would like to thank this House, and in particular the rapporteur and the members of the Committee on Foreign Affairs (AFET Committee) for their comprehensive report on Turkey.

Your report is in line with the main findings of our report, the Commission’s report, and the latest developments on the ground. It also clearly illustrates the challenges regarding EU-Turkey relations. In recent years EU—Turkey relations were strained due to a multitude of factors, notably the tense situation in the eastern Mediterranean and the Aegean Sea, developments in Cyprus, in particular the actions around Varosha, and Turkish positioning in favour of a two-state solution in breach of the UN Security Council resolutions, Turkey’s deviations from its obligations under the customs union, and the continued backsliding on reforms, democracy, rule of law and fundamental rights.

Turkish foreign policy actions, which increasingly collided with the EU priorities, continue to complicate EU-Turkey relations as well as Turkey’s relations with individual Member States. As a result, EU-Turkey relations reached a very low point last year. However, in recent months we have witnessed a de-escalation in the eastern Mediterranean, the resumption of bilateral talks between Greece and Turkey and of the informal talks on the Cyprus problem in Geneva. These are welcome facts which need to be sustained and enhanced along with Turkey’s constructive engagement with the EU and all its Member States.

However, this de-escalation on the foreign policy front has not been accompanied by a positive momentum when it comes to domestic reforms. Since the beginning of this year we have seen a further backsliding on the rule of law and human rights situation in Turkey and a failure to address the Commission’s recommendations in these areas. The situation remains a serious concern, a concern that EU leaders address regularly as these issues are central to the future of EU-Turkey relations.

The targeting of political parties and media and other recent moves undermining freedom of expression and freedom of association represent major setbacks and run counter to Turkey’s obligations. Turkey’s withdrawal from the Istanbul Convention is a major disappointment and its failure to implement the legally binding rulings of the European Court of Human Rights, including those on Mr Demirtaş and Mr Kavala is troubling.

The Commission remains also concerned about the limited progress on economic and sectoral reforms. Let me highlight the repeated dismissals of the central bank governors and the failure to ratify the Paris Agreement on climate change. In the Commission’s view, the credibility and the independence of economic and regulatory authorities need to be restored as a matter of priority as they are a foundation of the single market and the good functioning of our customs union.

The EU has a strategic interest in the development of a cooperative and mutually beneficial relationship with Turkey. We have also a strong interest in a stable and prosperous Turkey. This is why the March 2021 European Council offered a more positive dynamic in our relationship by expressing readiness to engage with Turkey in a phased, proportionate and reversible manner.

The objective is to create the basis for enhancing cooperation in a number of areas of common interest. Four priority areas have been identified for the preparatory work in the run-up to the June European Council. The first would be trade, the second migration, the third high-level dialogues and the fourth, people-to-people contacts.

When it comes to trade we expect Turkey to address as a matter of priority some of the existing irritants and its deviations from the customs union obligations. Resolute action before the June Council is important to prepare the ground for the modernisation of the customs union.

On migration, our cooperation has allowed irregular migration flows to fall significantly in recent years. The EU-Turkey statement remains the key framework for our cooperation in this area. We recognise the immense burden shouldered by Turkey in hosting the largest refugee population in the world. In this context, the Commission will soon propose options for continuing the EU support provided under the Facility for Refugees. At the same time, it is important for Turkey to resume returns of irregular migrants from Greece to Turkey without delay and avoid opening alternative routes, as well as to further reduce arrivals of irregular migrants in Cyprus.

On high-level dialogues, the Commission has offered to focus now on health and climate change, two important and generational issues of concern. The Commission will also explore ways to strengthen cooperation with Turkey on people-to-people contacts and mobility. We hope that Turkey will seize the opportunity offered by EU leaders and demonstrate its readiness to change its course and set up the basis for a new relationship with the EU.

Should this not be the case, and should Turkey reverse its more constructive stance of recent months, the EU is ready to use all its instruments and options to defend the EU’s interests. However, our priority now is to work constructively with Turkey and bring about the positive changes and improvements we are all awaiting.

We are ready to create a new relationship with Turkey. I am convinced that the consensus among EU institutions and Member States on what this relationship should be has grown in recent years. However, we will need Turkey to cooperate and engage all the way.

VORSITZ: OTHMAR KARAS
Vizepräsident

  Ангел Джамбазки, докладчик по становището на комисията по петиции. – Уважаеми г-н Председател, уважаеми г-н Комисар, колеги, чудя се, кога най-сетне ще си отворите очите за поведението на Ердоган. Кога най-сетне ще разберете и ще видите, какво прави Ердоган в Турция? Кога ще видите затворите, пълни с журналисти и с децата на журналистите? Кога ще видите нашествията, нахлуването, провокациите в Средиземноморието, срещу Кипър, в Египет, в Либия, в Нагорни Карабах, войната срещу Армения? Кога ще видите нарушаването на правата на човека, нарушаването на свободата на медиите в Турция и кога ще разберете, че този човек ви се подиграва в очите? Това се чудя, колеги. Чудя се, уважаеми господин Комисар, Вие твърдите, че ни трябва стратегическо партньорство с Турция. Това е чудесно, г-н Комисар, но Ердоган ви се присмива в очите и го показа преди дни, когато показа какъв некавалер е г-н Шарл Мишел и изпрати председателя на Комисията, г-жа фон дер Лайен, на диванчето, във фоайето, там в антрето, някъде. Това ли е стратегическо партньорство, уважаеми? Не, това е един диктатор, който прави каквото си иска и унижава и Европейския съюз, и Европейския парламент и каквото ви хрумне.

  Gheorghe-Vlad Nistor, în numele grupului PPE. – Domnule președinte, stimați colegi, doamnelor și domnilor, mai întâi, raportul, pe care Nacho Sánchez Amor, împreună cu colegii și colaboratorii săi, l-a elaborat, este unul extrem de echilibrat. La capătul unor negocieri lungi, faptele sunt concrete, iar raportul, cred, este unul care merită aprobat de către Parlamentul European.

Apoi, Turcia astăzi - este clar pentru toată lumea -, Turcia încalcă multe dintre prevederile normale într-o țară democratică. Nu respectă drepturi ale omului, încalcă și își agresează vecinii și așa mai departe. Sunt fapte pe care le cunoașteți cu toții, nu merită, acum, repetate, în puținul timp pe care îl am.

Dar, al treilea lucru mi se pare cel mai important: ce facem cu Turcia? Turcia este astăzi un stat candidat, care și-a depășit de multe ori provocările, s-a situat de multe ori, de cele mai multe ori, în afara limitelor impuse de o lume democratică. Dar Turcia este un vecin vital pentru Uniunea Europeană, este un vecin direct pentru un număr important de state membre ale Uniunii Europene, este un partener strategic și un aliat pentru 21 de țări membre ale Uniunii Europene, membre, în același timp, ale alianței politico-militare NATO. Decizia va fi una complicată și, sper, importantă, decizia pe care o vom lua cu toții.

  Pedro Marques, on behalf of the S&D Group. – Mr President, I would really like to come here and be able to say that we have seen an improvement in the conditions necessary to strengthen relations with Turkey. Unfortunately, that is not the case. If the current negative trend is not urgently and consistently reversed, negotiations cannot continue in a business-as-usual format. Positive agendas, Commissioner, are really difficult to foresee in this situation.

We are deeply concerned with human rights in Turkey and urge its authorities to guarantee media freedom, political freedom, and freedom of speech on social media platforms. We express our support and commitment with a large pro-democratic and pro-European part of Turkey in Turkish society. A lot of challenges for Europe and its vicinity will be better handled through cooperation with Turkey, but the current path taken by Erdoğan makes cooperation, really, really difficult. Erdoğan must change for the sake of Turkey, for the sake of its people and for the sake of its relations with Europe.

  Hilde Vautmans, namens de Renew-Fractie. – Voorzitter, commissaris, we hebben het hier eerder gehad over “sofagate” en wat het incident in Ankara zegt over de tweedracht die Europa vaak tegenhoudt om een sterke geopolitieke rol te spelen. We hebben het nog niet genoeg gehad over Turkije zelf, over onze zwakte tegenover het land dat zich steeds verder afkeert van de waarden en normen die een land Europees maken.

Elk jaar stemmen we hier over een voortgangsverslag over hoever Turkije staat voor mogelijke toetreding tot de EU. Wel, het is eens te meer een achteruitgangsverslag. Uit het verslag blijkt hoezeer de democratie, de mensenrechten en de rechtsstaat in Turkije ondergraven worden, hoezeer het beleid van Erdoğan zich richt tegen Europa, met een mengeling van schijnmanoeuvres en dreigementen aan ons adres, waarbij de territoriale integriteit van EU-lidstaten geschonden wordt, waarbij migratie als wapen wordt ingezet en waarbij het buitenlands beleid van Turkije vierkant ingaat tegen onze Europese belangen.

Wat wij willen met dit verslag in de hand, commissaris, is een Europese Unie die voet bij stuk houdt. Als de doelbewuste afbraakpolitiek van mensenrechten niet snel en geloofwaardig wordt omgekeerd, dan moeten de toetredingsonderhandelingen met Turkije opgeschort worden. Dit Turkije heeft geen plaats in onze Unie. Tijd om te stoppen Erdoğans spel te spelen. Tijd dat Europa klare taal spreekt.

  Harald Vilimsky, im Namen der ID-Fraktion. – Herr Präsident, meine sehr geehrten Damen und Herren! Wenn wir heute über so etwas wie einen Fortschrittsbericht über die Verhandlungen zwischen der Europäischen Union und der Türkei debattieren, dann wäre es weitaus angebrachter, das nicht als Fortschrittsbericht, sondern als massiven Rückschrittsbericht zu titulieren. Denn wie anders kann man es bezeichnen, wenn etwa gestern der türkische Präsident ein Mitglied der europäischen Völkerfamilie, meine Heimat Österreich, hier mit einem Fluch belegt hat? Abgesehen davon, dass es höchst absurd ist, im Jahr 2021 jemanden mit einem Fluch zu belegen, ist es auch eine Beleidigung der Sonderklasse. Und ich würde mir wünschen, dass eine Mehrheit des Hauses hier auch etwas wie eine Mehrheitsbeschlusslage über eine klare Verurteilung diesbezüglich erreichen kann.

Meine sehr geehrten Damen und Herren, ich appelliere hier an Ihre Solidarität. Wollen Sie wirklich mit jemandem weiterverhandeln, der einen Teil dieser europäischen Völkerfamilie – Österreich – hier mit einem Fluch belegt, und 750 Millionen Euro jedes Jahr bezahlen? Ich sage: Seien wir ehrlich, beenden wir diese Verhandlungen mit der Türkei. Die Türkei ist kein Teil Europas und wird es auch nie werden!

  Sergey Lagodinsky, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Herr Präsident! Der Bericht, den wir verabschieden werden, wird nicht allen gefallen. Ich habe schon im Vorfeld viele kritische Rückmeldungen bekommen, gerade aus Ankara. Doch den Kolleginnen und Kollegen gerade aus der Türkei muss klar sein, dass die Kritik, die hier geäußert wird, nicht aus Jux und Tollerei kommt. Seit Jahren betonen wir die Wichtigkeit der bilateralen Beziehungen zwischen der EU und der Türkei. Seit Jahren verhallen unsere Hoffnungen, Empfehlungen, Ermahnungen in Kommunikationskanälen zwischen Brüssel und Ankara.

Es bedarf nicht des Europäischen Parlaments, um das düstere Bild der Situation auszumalen. Die grausame Malerin der Lage ist die Realität in der Türkei selbst: Tausende Gefangene, unterdrückte Minderheiten, eine Antiterrorjustiz, die zunehmend willkürlich agiert, Zerfall der Rechtsstaatlichkeit. Und ja, unsere Fraktion, meine Fraktion, freut sich nicht darüber. Wir zelebrieren nicht die Differenzen, die immer größer werden. Wir feiern nicht das Risiko der endgültigen Spaltung zwischen der EU und der Türkei. Diese schändlichen Freuden überlassen wir den Rechten, den Populisten und den Faschisten. Ganz im Gegenteil: Bei uns ist immer noch die Hoffnung ungebrochen, wenn auch immer schwächer, dass sich die türkischen Bürgerinnen und Bürger irgendwann EU-Bürgerinnen und —Bürger nennen werden können und in Freiheit leben werden.

Und ja, wir brauchen auch Instrumente für die Zeit danach, denn der Weg dahin wird lang sein, und er wird immer länger. Ein Instrument wäre ein Update der Zollunion, ein Update, das sich auch Ankara wünscht. Aber dafür brauchen wir das Fundament, und das Fundament dafür sind Demokratie und Menschenrechte. Ohne dieses Fundament werden wir nicht weiterkommen. Und daher müssen die Urteile des Europäischen Menschenrechtsgerichtshofs erfüllt sein, die Verfolgung der kurdischen Politikerinnen und Politiker und die Verfolgung von LGBTI und Frauen müssen aufhören, und ihre Rechte müssen hergestellt werden.

  Witold Jan Waszczykowski, w imieniu grupy ECR. – Panie Przewodniczący! Ja jednak z niepokojem obserwuję postępowanie po brexicie wobec kolejnego państwa, co prawda nie członka, ale kandydata do Unii. Ankara od początku lat sześćdziesiątych czeka na wejście do Unii Europejskiej. To trudny partner, ale i my mnożymy problemy i zaostrzamy warunki członkostwa.

Turcja leży w bardzo trudnym położeniu geopolitycznym, a wokół niej toczą się liczne kryzysy: syryjski, kurdyjski, islamski, kryzys związany z Daesz, Iranem, Rosją, migracją itd. Pozostawiliśmy ją samą wobec wielu tych problemów. Przyznaję, że możemy mieć wiele uwag i zastrzeżeń do tureckiej polityki wewnętrznej i zagranicznej, ale dlaczego w tym samym czasie usilnie staramy się znaleźć wszelkie przywileje dla takich krajów jak Chiny i Rosja, które są przez sąsiednią organizację NATO przedstawiane jako nasz wróg? Wrogi, napastliwy, wykluczający język naszych rezolucji nie ma tutaj uzasadnienia. Potrzebujemy Turcji ze względu na geopolitykę, nasze bezpieczeństwo na flance wschodniej, wobec licznych zagrożeń.

Apeluję zatem o utrzymanie warunkowego dialogu i procesu akcesyjnego, utrzymamy w ten sposób instrumenty oddziaływania. Pozbycie się nagród i poleganie tylko na karach nie doprowadzi nas do zmiany polityki tureckiej wobec Unii.

  Γιώργος Γεωργίου, εξ ονόματος της ομάδας The Left. – Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, συζητάμε σήμερα ένα πολύ κρίσιμο θέμα, την έκθεση προόδου Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας. Τι έκθεση προόδου είναι όμως αυτή, με δεδομένο ότι η Τουρκία οπισθοδρομεί συνεχώς σε κρίσιμα ζητήματα; Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούμε ότι θα πρέπει η Τουρκία να δείξει στην πράξη τις σχέσεις και τους στόχους της έναντι της Ένωσης. Βέβαια, αυτό το ποίημα το μάθαμε καλά απ’ έξω, το ξέρει καλύτερα όμως η Τουρκία που συνεχίζει απτόητη το βιολί της, διότι καταλαβαίνει ότι η στάση της Ευρώπης απέναντί της καθορίζεται από οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα ισχυρών κρατών που τη θωπεύουν και την ίδια στιγμή της προσφέρουν θετική ατζέντα. Ποια θετική ατζέντα, όμως, όταν η Τουρκία και ο κύριος Ερντογάν φυλακίζει τους πολίτες του, δεν τηρεί τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, απειλεί τους γείτονες;

Απτό παράδειγμα αυτής της συμπεριφοράς είναι βέβαια η στάση της Τουρκίας και του Τουρκοκύπριου ηγέτη στη Γενεύη αναφορικά με τη λύση του Κυπριακού. Εκεί παραβίασαν κάθε συμφωνημένη αρχή για λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα και βέβαια δεν επέτρεψαν στην Ευρώπη να εμφανιστεί. Οι κυρώσεις, κύριε Επίτροπε, σίγουρα δεν είναι το ζητούμενο και η πανάκεια. Όμως και τα καρότα κάποια στιγμή πρέπει να έχουν ημερομηνία λήξης. Καλούμε την Τουρκία να αλλάξει ρότα, αλλά καλούμε και εσάς να υποδείξετε στην Τουρκία την ανάγκη να σεβαστεί το ευρωπαϊκό δίκαιο και να αποφύγει τις προκλήσεις. Στο πλαίσιο της κυοφορούμενης αναβάθμισης της τελωνειακής ένωσης με την Τουρκία θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι είναι ανάγκη να τηρείται κάθε προηγούμενη συμφωνία που είχε με την Ευρώπη. Καταλήγω τονίζοντας ότι στο Συμβούλιο Κορυφής, το οποίο είναι πάρα πολύ κρίσιμο, είναι που θα μετρήσει το μπόι και η αξιοπιστία της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Fabio Massimo Castaldo (NI). – Signor Presidente, signor Commissario, onorevoli colleghi, non dobbiamo commettere l'errore di confondere la Turchia e il suo popolo, crogiolo di tradizioni e culture, con il governo sempre più autoritario di Erdoğan, che sta trascinando il paese in un vortice pericoloso di nazionalismo e revanscismo, contribuendo a destabilizzare l'intero Medio Oriente e l'intero Mediterraneo orientale.

L'ultima provocazione è la richiesta di partecipare al progetto PESCO di mobilità militare a cui aderiscono anche Cipro e Grecia, due Stati membri che sono vittime da anni della retorica aggressiva e delle violazioni dell'integrità territoriale operate da Erdoğan.

Questa relazione è ogni anno più drammatica; non dovremmo più chiamarla progress ma regress report, visto che dal 2014 il governo di Ankara si sta indiscutibilmente allontanando dagli standard, dalle politiche, dagli interessi e dai valori dell'UE.

Bisogna guardare in faccia la realtà, capire che non stanno facendo un torto all'UE ma soprattutto al popolo turco, perché gli impediscono di camminare ancora verso una società democratica libera e inclusiva. Dobbiamo sospendere i negoziati e rimanere al fianco della società civile turca, dimostrano una buona volta determinazione, coesione e visione politica, perché sono gli unici aspetti che questa Turchia potrà comprendere.

  Michael Gahler (PPE). – Herr Präsident, liebe Kolleginnen und Kollegen! Der diesjährige Bericht des Europäischen Parlaments zur Türkei ist in der Substanz der bisher kritischste. Und er findet breite politische Unterstützung. Verantwortlich für die notwendige Kritik ist die Politik von Präsident Erdoğan. Ich bedaure diesen Zustand, denn von Demokratie, Pressefreiheit und sogar der Freiheit der Abgeordneten, ihr Mandat wahrzunehmen, ist nicht viel übrig geblieben, sofern sie von der Regierungslinie abweichen.

Stoppen Sie das beabsichtigte Verbotsverfahren gegen die HDP, Herr Präsident! Es wird Ihnen nichts nützen, sondern die innenpolitische Konfrontation erhöhen. Angesichts solchen Verhaltens und aufgrund weiterer innenpolitischer Entwicklungen und außenpolitischer Aktionen – von Armenien und Aserbaidschan bis zum Verhalten gegenüber EU—Nachbarländern – bezweifeln wir den tatsächlichen türkischen Beitrittswillen.

Wir tun Ihnen aber nicht den Gefallen unsererseits, den gesamten Beitrittsprozess zu beenden, sondern fordern die Kommission auf – wenn sich nichts Grundlegendes zum Positiven wendet –, die Verhandlungen auch formell einzufrieren. Damit würde lediglich der bereits bestehende faktische Zustand formell bestätigt.

  Maria Arena (S&D). – Monsieur le Président, c’est vrai: depuis 2014, et vous l’avez dit, Monsieur le Ministre, la Turquie s’éloigne de la démocratie. La Turquie de M. Erdoğan s’éloigne de la démocratie. Elle pratique une répression massive envers tous ceux que M. Erdoğan considère comme étant une opposition: journalistes, avocats, enseignants et médecins sont massivement arrêtés, voire torturés dans les prisons. Cette répression s’exerce aussi en dehors des frontières de la Turquie, car aujourd’hui, des ressortissants d’origine turque qui sont en Allemagne, en Autriche ou encore en Belgique sont menacés de mort par les sympathisants de M. Erdoğan.

Alors, quand le Conseil et la Commission disent avoir un programme politique constructif entre l’Union européenne et la Turquie, de quoi parle-t-on? À qui profitera effectivement ce programme positif? Est-ce qu’il aidera les intellectuels, les opposants et les défenseurs des droits de l’homme à sortir de prison? Est-ce qu’il assurera l’indépendance de la justice? Est-ce qu’il protégera les minorités kurdes?

C’est la question que je vous pose, et c’est la question que ce rapport présente. Il y a une conditionnalité pour pouvoir avoir une relation avec la Turquie: c’est la conditionnalité des droits de l’homme.

  Nathalie Loiseau (Renew). – Monsieur le Président, au moment où nous examinons le présent de la situation en Turquie, je voudrais revenir un instant sur son passé. Permettez-moi de citer l’immense écrivain turc Orhan Pamuk, qui fut poursuivi dans son pays pour avoir prononcé cette simple phrase: «30 000 Kurdes et un million d’Arméniens ont été assassinés en Turquie.»

Nous le savons, le génocide dont les Arméniens ont été victimes en 1915 est l’une des plus effroyables tragédies du XXe siècle. L’avocat Serge Klarsfeld, qui a consacré sa vie à traquer les bourreaux du nazisme, a d’ailleurs affirmé que sans le génocide arménien, la Shoah n’aurait pas eu lieu.

Le passé est le passé, mais il faut savoir nommer les malheurs du monde. Récemment, le président américain a emboîté le pas de notre Parlement en reconnaissant le génocide des Arméniens. Notre Parlement a déjà demandé aux autorités turques de sortir du déni. Nous devons répéter cette demande. Comme l’a dit le philosophe français, Paul Ricœur: «Je joins ma voix à celles qui demandent avec insistance que justice soit rendue au peuple arménien et que soit reconnu publiquement le génocide commis sur lui.»

  Jérôme Rivière (ID). – Monsieur le Président, chers collègues, cette Union européenne n’apprendra donc jamais ni les leçons de l’histoire ancienne, ni celles des années passées. Le rapport qui sera probablement voté cette semaine sur la Turquie est au mieux un aveu d’impuissance, au pire une lâcheté consommée. À lire le rapporteur, Erdoğan n’a qu’à bien se tenir: toutes les exactions de son régime autocratique sont bien mentionnées dans le texte soumis à notre vote, mais le rapport refuse obstinément d’en nommer les causes et, plus grave, d’en tirer les conséquences.

La première des causes, c’est l’islamisme et l’héritage de l’occupation ottomane brandie par Ankara comme un drapeau pour faire taire toute opposition, et utilisée au sein de la diaspora turque en Europe comme un levier sur les diplomaties du vieux continent.

La deuxième, c’est la faiblesse intrinsèque de cette Union européenne qui, autoproclamée puissance douce, se paie de mots, mais n’ose jamais les actes. Les conséquences à tirer de l’attitude de la Turquie sont pourtant simples: arrêt pur et simple des négociations d’adhésion et fin des crédits qui vont avec. Le rapport n’envisage évidemment pas cette solution et propose que l’argent versé le soit à la société civile. Quelle naïveté coupable! À la force affichée de la Turquie, l’Union européenne n’oppose que de bons sentiments et démontre ainsi au monde l’impuissance de son modèle.

  Charlie Weimers (ECR). – Herr talman! ”De dadlar du åt i går, river i din röv i dag”. Fundera på det turkiska talesättet, kära kolleger.

Turkiska pansarfordon som EU finansierat försökte riva det grekiska gränsstaketet i Evros. Turkiska kustbevakningsfartyg som EU finansierat försökte ramma svenska och finska fartyg som patrullerar för Frontex i Medelhavet.

I går lämnade Turkiet in en ansökan om att få delta i EU:s militära samarbete Pesco. I dag står därför en trojansk häst fylld med dadlar vid Bryssels portar, och valet är vårt.

EU:s miljardrullning till Turkiet må skapa lugn i dag. Det är ett bedrägligt lugn. På sikt stärks Erdoğan av EU:s konflikträdsla. Hans ottomanska och islamistiska projekt göds av våra skattepengar. Frosseriet i dadlar måste få ett slut. Annars blir det inte roligt i morgon.

  Özlem Demirel (The Left). – Herr Präsident! Die EU-Türkei-Beziehungen wirken wie ein Brennglas, das den Widerspruch zwischen dem werteorientierten Schein und dem machtbasierten Sein der EU zum Vorschein bringt. Die desolate Menschenrechtslage unter dem Regime aktuell wird im Parlamentsbericht deutlich. Doch Rat und Kommission zeigen sich tatsächlich zuversichtlich, da Erdoğan außenpolitische Besserung gelobe und sogar kürzlich einen Antrag gestellt hat, bei Military Mobility mitzumachen.

Doch wem wollen Sie was vormachen? Bei den aktuellen innenpolitischen Entwicklungen wirken auch Beteuerungen einer außenpolitischen Besserung wie eine Beruhigungspille. Wer wirklich für Menschenrechte eintritt, hat keine Grundlage für einen Flüchtlingsdeal – schon gar nicht mit einem Despoten – oder die Erneuerung der Zollunion. Seien wir doch ehrlich! Es gibt zwei Möglichkeiten: Entweder die angekündigte positive Agenda des Regimes ist eine Farce, oder sie ist erkauft auf Kosten der Menschenrechte in der Türkei. Herr Kommissar, was von beidem stimmt? Sie sind uns eine Antwort schuldig.

  Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος (NI). – Κύριε Πρόεδρε, στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής, στη συνάντηση Επιτροπής και Συμβουλίου με τον Τούρκο πρόεδρο, επιβεβαιώσατε ότι η Τουρκία είναι «αναντικατάστατος σύμμαχος» των επικίνδυνων σχεδιασμών του ΝΑΤΟ στην ανατολική Μεσόγειο, με στόχο και τη συνεκμετάλλευση υδρογονανθράκων. Η επονομαζόμενη «θετική ευρωτουρκική ατζέντα» που αποδέχονται και επικροτούν η Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ στην Ελλάδα περιλαμβάνει την αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας και επικυρώνει την απαράδεκτη συμφωνία για το προσφυγικό-μεταναστευτικό που εγκλωβίζει δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, θύματα των επεμβάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.

Στο έδαφος σφοδρών ανταγωνισμών που διεξάγονται με τη Ρωσία και την Κίνα, τυχόν επικριτικές αναφορές ή απειλές κυρώσεων λειτουργούν στο πλαίσιο του παζαριού με την Τουρκία, έτσι ώστε να δεθεί εκείνη πιο γερά στο ΝΑΤΟ. Ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων της Ελλάδας και της Τουρκίας και η εμπλοκή τους στους γενικότερους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς λειτουργούν κατά των λαών και των δύο χωρών και τους βάζουν σε μεγάλους κινδύνους. Στις συνθήκες αυτές αποκτά ιδιαίτερη σημασία η λαϊκή πάλη για την απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για το κλείσιμο των στρατιωτικών βάσεων, τον σεβασμό των συνόρων και τη δημιουργία των όρων για την οικοδόμηση αμοιβαίων επωφελών σχέσεων ανάμεσα στους λαούς.

  Arnaud Danjean (PPE). – Monsieur le Président, chers collègues, chaque année, notre assemblée vote des dizaines de rapports et de résolutions pour condamner, sanctionner et s’indigner du comportement des régimes autoritaires: Russie, Venezuela, Ouganda, Biélorussie et j’en passe. Toute atteinte aux valeurs universelles que nous prétendons porter est scrupuleusement dénoncée ici, sans d’ailleurs que nos textes aient la moindre portée réelle, mais au moins sommes-nous en bonne conscience avec nous-mêmes.

Quand il s’agit de la Turquie d’Erdoğan, cela semble tout de suite plus compliqué. Certes, le rapport d’aujourd’hui se veut plus dur que celui des autres années et il met en évidence, à juste titre, beaucoup de violations de droits et de provocations politiques de la part du régime d’Ankara; mais ce rapport n’exprime toujours pas clairement la vérité taboue qui pollue tout débat lucide sur les relations entre l’Union et la Turquie: l’inévitable fin du processus d’adhésion, ce mythe auquel personne ne croit plus depuis longtemps dans aucune de nos capitales européennes, ni même à Ankara.

La Turquie est et restera un grand voisin de l’Europe. Pas plus que d’autres grands voisins aux intérêts parfois divergents et aux régimes parfois problématiques, il ne s’agit de la mépriser ou de l’humilier; mais il est impératif et urgent de redéfinir un cadre de discussion qui ne soit plus celui, incompréhensible et paralysant, du processus d’adhésion.

  Pierfrancesco Majorino (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, nella Turchia di Erdoğan lo Stato di diritto e il rispetto dei diritti umani e civili stanno subendo colpi terribili.

Il ritiro dalla convenzione di Istanbul, il tentativo di mettere fuori legge una importante forza democratica come l'HDP, la messa a tacere delle principali fonti di dissenso interno, dai difensori dei diritti umani ai giuristi, agli oppositori politici: tutto questo è la conferma di un'involuzione autoritaria continua.

A ciò si accompagna un pericoloso protagonismo nel Mediterraneo, che sfrutta anche un clamoroso vuoto lasciato dall'Unione europea. La Turchia è infatti tra i protagonisti dello scenario libico e siriano e rischia di diventare oggi interlocutore principale di quel popolo palestinese, lasciato solo anche dai nostri silenzi.

C'è bisogno di una svolta: in un momento così difficile, dobbiamo essere vicini alla società civile e all'opposizione turca e continuare a denunciare con forza quanto sta facendo Erdoğan, quanto sta facendo anche contro i valori dell'Unione europea.

  Ilhan Kyuchyuk (Renew). – Mr President, I strongly believe it is high time to rethink our relationship and stop sending the wrong signals on both sides. Our geographies, economies, people and security concerns, including terrorism and human trafficking, are simply too interconnected to be de-prioritised. We need a new approach which is based on an honest relationship, an open and transparent dialogue on how to deepen our key and strategic partnership. I understand that is counter-intuitive, but when you fight with your neighbour, an important way to solve the problem is also to sit down together, meet regularly and rebuild trust.

Two key issues in particular can improve our relationship. First, launching negotiations for the modernisation of the customs union without further delay would be a confidence-building process and a definite win-win scenario for both parties. Second, visa regularisation. I also expect from the European Parliament that the voice of the EU people will be heard and will support a visa-free regime for Turkey.

  Filip De Man (ID). – Voorzitter, ik kan mijn ogen niet geloven. Bladzijden lang wordt beschreven hoe Turkije nog steeds alle afspraken aan zijn militaire laarzen lapt. Er zijn duizenden politiek gevangenen, onder wie zwangere vrouwen, er wordt gefolterd, mensen verdwijnen, 152 000 rechters, leraren, journalisten werden ontslagen. De Turken bezetten al een halve eeuw ongestraft een deel van onze lidstaat Cyprus. Zij chanteren ons met een massale vluchtelingenstroom. En toch, toch omschrijft men vandaag Turkije, het islamitische Turkije, hier als een strategische partner op geopolitiek en economisch vlak, die bovendien lid moet blijven van de NAVO.

Na het recente bombarderen van Koerden en Armeniërs zou men denken dat de eurobonzen beseffen dat Turkije een oorlogsstoker is en niet een partner om een stabiel en veilig klimaat mee te creëren in de oostelijke Middellandse Zee. Hoe naïef kan men zijn?

  Joachim Stanisław Brudziński (ECR). – Panie Przewodniczący! Niezależnie od pojawiających się napięć w relacjach Unia Europejska – Turcja w naszym interesie leży utrzymanie Ankary w orbicie wpływów państw tzw. Zachodu. Optymalnym narzędziem do tego jest utrzymanie perspektywy europejskiej oraz wspieranie proeuropejskiej i prozachodniej części społeczeństwa tureckiego. Bliska współpraca w takich dziedzinach, jak bezpieczeństwo, walka z terroryzmem, relacje gospodarcze czy imigracja leżą w interesie obu stron. Turcja jest kluczowym partnerem dla Unii Europejskiej, zwłaszcza w kontekście polityki migracyjnej. Nasza współpraca musi być wzmacniana także w obszarze budowania zdolności do zwalczania handlu i przemytu ludzi. Musimy pamiętać o obciążeniach, jakie Turcja ponosi, przyjmując na swoim terytorium niemal cztery miliony uchodźców. I pomimo odnotowanych w ostatnich latach przez instytucje międzynarodowe niedociągnięć w odniesieniu do standardów demokratycznych w Turcji trzeba podkreślić, że kraj ten pozostaje zarówno naszym sojusznikiem w NATO, jak i istotnym partnerem Unii Europejskiej i państwem formalnie kandydującym do członkostwa we Wspólnocie Europejskiej.

  Carles Puigdemont i Casamajó (NI). – Mr President, dear rapporteur, in the report you rightly mention that Turkey mocks international law, and among many examples, the report says Article 21, point 21. The Turkish judiciary is also disregarding decisions adopted by the UN mechanisms such as the UN Human Rights Committee and the Working Group on Arbitrary Detention.

How do you expect Turkey to take us seriously if there are European Union states like Spain that are doing exactly the same? This same Working Group issued two reports calling for the release of Catalan political prisoners, but the Spain did exactly the same as Turkey – they ignored them.

How can we criticize Turkey for doing the same as EU Member States are doing?

I wonder what the answer would be if Turkey asked us this question...

  Βαγγέλης Μεϊμαράκης (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, η φετινή έκθεση που συζητάμε σήμερα είναι η χειρότερη για την Τουρκία και δεν είναι τυχαίο ότι συμφωνούμε όλοι σε αυτό, γιατί ο Ερντογάν, με τη συνεχιζόμενη προκλητική συμπεριφορά του, θέτει εαυτόν σε απομόνωση εκτός Ευρώπης. Λίγο πριν τη Σύνοδο του Ιουνίου, ο Τούρκος πρόεδρος εκβιάζει και πάλι την Ευρώπη, απειλεί και πάλι με γκιλοτίνες Ευρωπαίους ηγέτες, επιτίθεται ξανά στον Αμερικανό πρόεδρο που αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων, εκμεταλλεύεται την κρίση στη Μέση Ανατολή εμφανιζόμενος ως προστάτης του μουσουλμανικού κόσμου, απαξιώνει διεθνείς συμβάσεις, όπως αυτή της Κωνσταντινούπολης και του Μοντρέ και χρησιμοποιεί αυτά τα θέματα για να συσπειρώσει το ακραίο ακροατήριό του, διότι η δημοτικότητά του καταρρέει και η πλειοψηφία των Τούρκων πολιτών στρέφει το βλέμμα προς τη Δύση.

Όσο και αν πιστεύουμε λοιπόν ότι η Τουρκία μπορεί να αποτελέσει έναν σημαντικό εταίρο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν μπορούμε να δίνουμε συνεχώς πίστωση χρόνου σε έναν αυταρχικό ηγέτη που καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα, εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό και προσβάλλει τις ευρωπαϊκές αξίες. Η αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων είναι ένα δυνατό και ηχηρό μήνυμα προς τον Τούρκο πρόεδρο, ο οποίος, αν δεν αλλάξει συμπεριφορά, θα μας αναγκάσει να προχωρήσουμε στον πλήρη τερματισμό των συζητήσεων.

  Νίκος Ανδρουλάκης (S&D). – Κύριε Πρόεδρε, η έκθεση που συζητάμε σήμερα κάνει μια ακριβή περιγραφή της κατάστασης. Η αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και η διερεύνηση μιας νέας ειδικής σχέσης με την Τουρκία είναι η μόνη ρεαλιστική επιλογή απέναντι στον Ερντογάν. Αυτή η νέα ειδική σχέση δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στην οικονομία. Η μία όψη του νομίσματος μπορεί να είναι η αναβάθμιση της τελωνειακής Ένωσης. Η άλλη θα πρέπει να περιέχει τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εσωτερικό της και τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου και των κυριαρχικών δικαιωμάτων των γειτονικών χωρών, όπως και τη διαχείριση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών, αποτρέποντας την εργαλειοποίηση του ανθρώπινου πόνου.

Η συμπερίληψη στην έκθεση του εμπάργκο όπλων από ευρωπαϊκά κράτη προς την Τουρκία είναι αναγκαίο βήμα. Τέλος, αγαπητοί συνάδελφοι, αύριο συμπληρώνονται 102 χρόνια από την έναρξη της γενοκτονίας του ποντιακού Ελληνισμού, ενός από τα μαζικά εγκλήματα που συνέβησαν στην καταρρέουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, την περίοδο 1912-1922, με θύματα Έλληνες, Αρμενίους και Ασσυρίους. Μόνο η διατήρηση της ιστορικής μνήμης και η αναγνώρισή της διασφαλίζουν ότι η ανθρωπότητα δεν θα ξαναβρεθεί αντιμέτωπη με τέτοιες θηριωδίες.

  Angelo Ciocca (ID). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, io dico a voi e all'intera Europa: la Turchia fa la Turchia, i turchi fanno i turchi. Quello che serve è che l'Europa faccia l'Europa, che gli europei facciano gli europei.

È un dato di fatto che la Turchia a guida Erdoğan è una Turchia pericolosa per l'Europa, questo è il tema. E ciò non è solo perché è guidata dall'organizzazione dei fratelli musulmani, che per alcuni è un'organizzazione anche terroristica; non è solo perché la Turchia in questo momento è in grande espansione sui mercati, in modo particolare sul mercato anche libico, ma anche perché con la sua azione oggi essa è punto di riferimento islamico ma soprattutto perché diventa punto di riferimento per le organizzazioni criminali e per l'immigrazione clandestina, non solo quella della rotta balcanica ma anche quella del rotta del Mediterraneo centrale.

L'accordo Turchia-Libia deve spaventare l'Europa: dobbiamo assolutamente interrompere questo meccanismo. Non è pensabile che 15 ministri libici vadano in Turchia e non vengono dialogare invece con l'Europa. L'Europa si svegli, altrimenti la Turchia ci metterà in grandi difficoltà.

  Tomasz Piotr Poręba (ECR). – Panie Przewodniczący! Zarówno w sprawozdaniu, jak i dzisiaj na tej sali padło wiele oskarżeń pod adresem Turcji na wielu płaszczyznach, a myślę, że strategiczni partnerzy nie powinni w ten sposób rozmawiać. Zajmując się sprawami zagranicznymi, musimy potrafić spojrzeć na pewne sprawy z dystansu, tak aby móc ocenić szerszy kontekst sytuacji, a ta w regionie Bliskiego Wschodu, Afryki Północnej i Morza Śródziemnego jest obecnie wyjątkowo skomplikowana.

Turcja na tym obszarze jest dla nas, dla całej Unii bardzo ważnym partnerem, jeżeli chodzi o bezpieczeństwo i stabilizację. Jeżeli jako Unia Europejska chcemy skutecznie działać w regionie, powinniśmy robić to przy pomocy Ankary i we współpracy z nią. Oczywiście musimy też otwarcie rozmawiać o różnicach oraz o kwestiach, które budzą nasz niepokój – jest to zupełnie normalne między partnerami. Jednakże uderzanie w emocjonalne tony czy wzywanie do ograniczania formalnych relacji nie przyniosą żadnych pozytywnych efektów, a jeżeli chcemy rozmawiać i współpracować z Turcją, powinniśmy to czynić na drodze dialogu, a nie konfrontacji.

Moja ogólna rada – mniej pouczać, a więcej szczerze i uczciwie ze sobą rozmawiać.

  Francisco José Millán Mon (PPE). – Señor presidente, en primer lugar, quiero felicitar a su señoría Sánchez Amor por su completo y trabajado informe. La relación con Turquía es muy importante: país candidato, aliado en la OTAN, socio en la unión aduanera, Turquía ocupa, además, una ubicación clave para Europa.

Desgraciadamente, estos últimos años se ha producido un grave deterioro en la relación bilateral: en el plano interno, el Gobierno turco se aleja de los valores y principios democráticos que compartimos los países miembros del Consejo de Europa; en el plano exterior se ha dado un hiperactivismo de Ankara, involucrada en numerosos conflictos: Siria, Libia, Nagorno Karabaj, Mediterráneo oriental, etcétera.

Sin embargo, tenemos que seguir esforzándonos en no romper nuestra relación, no debe primar la confrontación sobre la cooperación. No debemos confundir Turquía con el Gobierno autoritario de Erdoğan, nuestra visión tiene que ser a largo plazo; sería perjudicial transmitir la idea de que Europa rechaza a Turquía: no debemos empujarla hacia los brazos de Rusia o Irán.

Afortunadamente, en los últimos meses se ha vuelto a la negociación bilateral entre Turquía y Grecia y se han dado pasos para reanudar las conversaciones sobre una solución para Chipre: la vía tiene que ser la del diálogo y la desescalada, y Turquía tiene que esforzarse en esta línea.

  Δημήτρης Παπαδάκης (S&D). – Κύριε Πρόεδρε, πολύ σωστά έχει αλλάξει o τίτλος και δεν μιλάμε για έκθεση προόδου της Τουρκίας. Θα έπρεπε όμως να μιλάμε για έκθεση οπισθοδρόμησης της Τουρκίας. Υπάρχει οπισθοδρόμηση στα ανθρώπινα δικαιώματα μέσα στην ίδια την Τουρκία με δεκάδες χιλιάδες φυλακισμένους, οπισθοδρόμηση στη συμφωνία της Κωνσταντινούπολης, οπισθοδρόμηση στις σχέσεις με τους γείτονές της, και μάλιστα γίνεται κορυφαίος παράγοντας αποσταθεροποίησης στη Μεσόγειο, μέχρι τη Λιβύη και τον Καύκασο, συνεχίζοντας την κατοχή στην Κύπρο. Το τουρκικό καθεστώς φροντίζει καθημερινά να επιδεικνύει την απαξίωση του στις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκβιάζοντας και χρησιμοποιώντας το προσφυγικό. Εάν θέλουμε να αλλάξουν τα πράγματα και να γίνει αληθινός εταίρος, πρέπει να βοηθήσουμε να καταστεί δημοκρατική χώρα, στηρίζοντας την κοινωνία των πολιτών.

  Λευτέρης Χριστοφόρου (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, συζητάμε σήμερα για την Τουρκία. Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε και να συνειδητοποιήσουμε για ποια χώρα μιλάμε. Μιλάμε για τη χώρα που δεν σεβάστηκε ποτέ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες. Συζητάμε για τη χώρα που καθημερινά και διαχρονικά παραβιάζει συλλήβδην το διεθνές ευρωπαϊκό δίκαιο, το δίκαιο της θάλασσας, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των γυναικών. Συζητάμε για τη χώρα που η επεκτατική και επιθετική της πολιτική ξεκινά εναντίον των Αρμενίων, από το Ναγκόρνο Καραμπάχ, και καταλήγει στην Ανατολική Μεσόγειο.

Σας θυμίζω ότι συζητάμε για τη χώρα που εδώ και 47 χρόνια κατέχει χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη δική μου την πατρίδα, την Κύπρο, και στερεί για 47 χρόνια το αναφαίρετο δικαίωμα σε 200.000 πρόσφυγες, και το δικό μου δικαίωμα, να επιστρέψουμε στη γη των πατέρων μας, στις πατρογονικές μας εστίες.

Σήμερα η ιστορική μνήμη μας καλεί να θυμηθούμε τη γενοκτονία 353.000 Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας, της Κωνσταντινούπολης από τα χέρια των Νεοτούρκων. Πιστεύω, κύριε Πρόεδρε, κι αυτό πρέπει να το διαβιβάσετε, ότι ήρθε η ώρα η 19η Μαΐου, που είναι ημέρα της ποντιακής γενοκτονίας εκ των Νεοτούρκων, να αναγνωρίζεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τους θεσμούς ως μέρα γενοκτονίας και να τιμάται η μνήμη των 353.000 θυμάτων του Νεοτουρκισμού.

(χειροκροτήματα)

  Paulo Rangel (PPE). – Mr President, it is time to send a clear message to Mr Erdoğan. The European Union is a place of freedom, democracy, the rule of law and respect for human rights. We only speak this language and we cannot accept behaviour far from these values. It is time, Mr Erdoğan, to decide what road to follow. Shall we prosper together and work for the well—being of the Turkish people and of the European Union and your country’s citizens?

However, your attitude needs a radical change. Stop illegal and unilateral military actions in the eastern Mediterranean against EU Member States. Stop disrespecting institutions. How is it possible to leave the Istanbul Convention or to limit access to Hagia Sophia? Choose freedom, choose democracy, and we will have negotiations again.

  Lukas Mandl (PPE). – Herr Präsident, sehr geehrter Herr Kommissar Olivér Várhelyi! Die Welt ist voll von Menschen mit türkischem Migrationshintergrund, die konstruktive Mitglieder ihrer Gesellschaften sind. Die Türkei hat viele Bürgerinnen und Bürger, die konstruktive Mitglieder ihrer Gesellschaft sind und nicht teilen, was ihre politische Führung tut, nicht gutheißen, was die türkische Regierung tut. Die Kritik hier aus dem Europäischen Parlament in ganz großer Zahl richtet sich an die türkische Führung.

Der Bericht des Europäischen Parlaments sagt vieles, das richtig ist: etwa, dass kritisiert wird, was die Türkei in vielen Teilen der Welt tut, in Libyen und im Nahen Osten, in Zypern und in Griechenland. Wir halten da zusammen, und wir stehen auf der Seite der Gerechtigkeit und des korrekten Umgangs miteinander. Der Bericht sagt aber nicht, was ich verlange, nämlich einen klaren Beitrittsverhandlungsabbruch. Und der Bericht sagt nicht, dass Vorbeitrittshilfen zu Ende sein müssen: kein Geld mehr an die Türkei als Beitrittsland, weil sie das nicht ist.

Ich werde daher dem Bericht hier im Europäischen Parlament nicht zustimmen können. Das liegt an diesen Inhalten und nicht daran, dass Präsident Erdoğan Österreich verflucht, wie er selbst gesagt hat. Ich kann nur von hier aus die klare Botschaft an ihn richten, und das wird auf Türkisch übersetzt: Eine Verfluchung sagt mehr über den, der den Fluch ausspricht, als über den, der verflucht wird. Und wenn man sich die wirtschaftliche Lage der Türkei ansieht, wäre Kooperation besser als Konfrontation, nämlich für die vielen fleißigen Türkinnen und Türken.

  Peter van Dalen (PPE). – Voorzitter, er is bijna geen land ter wereld waar zo veel journalisten gevangenzitten. De vrije pers bestaat niet in Turkije, en godsdienstvrijheid evenmin. Vraagt u het maar aan de Amerikaanse dominee Andrew Brunson. En wat dacht u van de moordenaars in de christelijke boekhandel op Geske en zijn vrienden? Die moordenaars werden tot levenslang veroordeeld en zaten maar een paar jaar vast. En Turkije wordt serieus verdacht van steun aan de terroristen van Hamas.

En dan schrijft u in dit verslag dat we de betrekkingen tussen Turkije en de EU gaan opschorten! Hoe is het mogelijk, voorzitter! Wie heeft dat nou toch bedacht! En Erdoğan lacht zich kapot om dat verdeelde Europa. Er is maar één antwoord mogelijk: Turkije geen lid van de Europese Unie.

  Μανώλης Κεφαλογιάννης (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, η Τουρκία είναι μια χώρα που δυστυχώς οπισθοδρομεί σε όλα τα επίπεδα. Στην Τουρκία του σήμερα υποχωρεί η δημοκρατία, υποχωρεί το κράτος δικαίου, υποχωρούν τα ατομικά δικαιώματα. Στον δημόσιο διάλογο στην Τουρκία κυριαρχεί η αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η αναβίωση του Ισλάμ, από το Ουζμπεκιστάν ως την Ανδαλουσία της Ισπανίας. Η Αγιά Σοφιά μετατρέπεται σε τζαμί. Στην Τουρκία του σήμερα κυριαρχεί η αποστροφή στο διεθνές δίκαιο, η αποστροφή στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η αντίθεση στη Συνθήκη της Λωζάνης. Σήμερα η Τουρκία αμφισβητεί ακόμα μια διεθνή σύμβαση, τη Σύμβαση του Μοντρέ, μια σύμβαση που καθορίζει το καθεστώς των Στενών και την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου. Αυτή η Τουρκία δεν μπορεί να είναι πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(χειροκροτήματα)

  Tomas Tobé (PPE). – Herr talman! Kommissionär, utrikesministrar! EU måste vara tydligt när det gäller Turkiet och president Erdoğan.

Nu är inte tid att blunda för att det sedan länge har pågått en demokratisk tillbakagång, att rättsstaten undergrävs och att Turkiets borrningar i östra Medelhavet är olagliga.

EU behöver vara resolut i vårt stöd till Grekland och Cypern. Men samtidigt som vi är tydliga i vår kritik av Turkiet, så är och förblir Turkiet vår granne. Jag är övertygad om att EU och Turkiet behöver samarbeta i viktiga frågor som migration, säkerhet, ekonomi, energi och klimat.

Ett medlemskap för Turkiet i EU är inte aktuellt. Låt oss därför bygga någonting nytt, där EU inte hukar sig, där vi står upp för våra värderingar men också inser värdet av samarbete.

  Christophe Hansen (PPE). – Monsieur le Président, l’Union européenne est un projet de paix, de démocratie et de droits de l’homme sans précédent dans l’histoire de l’humanité. Cet exploit a été couronné par le prix Nobel de la paix en 2012.

Le départ de la Turquie de la Convention d’Istanbul, les régressions frappantes en matière d’état de droit et de liberté d’expression, les tentatives d’intimidation de nos États membres avec des navires de guerre aux extrémités de l’Union européenne, et j’en passe, sont des réalités qui, à mon avis, démontrent clairement que le gouvernement actuel de Recep Tayyip Erdoğan ne partage pas les valeurs fondamentales de notre Union européenne.

Le moment est venu d’arrêter l’hypocrisie, le moment est venu de se concentrer sur ce qui peut et doit fonctionner mieux dans le futur et dans le moyen terme, telle la gestion de la crise migratoire et humanitaire, et tel l’approfondissement de l’union douanière que nous partageons. Parler d’un processus d’adhésion lorsque les différences ne cessent de grandir serait cependant une tentative hypocrite d’embellir la situation.

  Olivér Várhelyi, Member of the Commission. – Mr President, honourable Members, thank you for your questions, recommendations and an interesting discussion on this report.

The Parliament’s concerns are the Commission’s concerns. We have much progress to make in concluding an honest and profound dialogue with Turkey, which will allow us to better define our shared interests. It is also clear that Turkey should also define better the relations it wants to have with the EU and should act accordingly.

Puhetta johti HEIDI HAUTALA
varapuhemies

  Augusto Santos Silva, Presidente em exercício do Conselho. – Senhora Presidente, Senhora Comissária, Senhoras e Senhores Deputados, para concluir, permitam-me, em primeiro lugar, que agradeça ao Senhor Eurodeputado Nacho Sánchez Amor, que conheço há muito tempo e que faz o favor de ser meu amigo, a qualidade e a oportunidade do seu relatório. É um relatório muito importante para informar sobre a nossa relação com a Turquia e agradeço muito o enorme empenho que colocou na elaboração deste relatório.

Tivemos, hoje, um debate muito intenso, como é habitual, sempre que se discute no Parlamento Europeu as relações entre a União Europeia e a Turquia, um debate muito rico, um debate, por isso mesmo, muito profícuo.

Tal como o Parlamento Europeu, o Conselho partilha várias preocupações graves, preocupações com os recentes desenvolvimentos na Turquia que estão bem documentados no relatório apresentado e que têm colocado a Turquia cada vez mais distante dos valores europeus e, portanto, também cada vez mais distante de um diálogo produtivo com as instituições europeias, o que é muito preocupante porque a Turquia é um país candidato à integração europeia, para além de ser um grande vizinho da Europa e um parceiro muito importante na Europa em várias áreas de segurança, de natureza geoestratégica e outras.

Tivemos mais recentemente, nos últimos meses e nas últimas semanas, todavia, alguns desenvolvimentos positivos: a descontinuação das atividades de exploração de hidrocarbonetos em águas territoriais de Estados-Membros da União Europeia ou a suspensão, a cessação de atos e palavras que considerávamos provocatórios. Esses elementos positivos das últimas semanas devem ser aproveitados para ver se conseguimos construir uma agenda positiva de relacionamento com a Turquia.

A construção dessa agenda positiva não significa, evidentemente, que a União Europeia não recorra a todos os seus instrumentos para defender os seus interesses e para defender os interesses dos seus Estados-Membros.

É muito importante, finalmente, mantermos também a unidade europeia no nosso relacionamento com a Turquia. Para isso, também contamos com o Parlamento Europeu e o Conselho Europeu acompanha muito de perto estas questões, sendo muito possível que volte a elas na sua reunião de junho próximo.

  Puhemies. – Keskustelu on päättynyt. Tarkistuksista äänestetään tänään. Lopullinen äänestys toimitetaan keskiviikkona.

Kirjalliset lausumat (171 artikla)

  Andrus Ansip (Renew), kirjalikult. – Enne Teist maailmasõda olid Eesti ja Türgi suhted erilised. Ajal, mil Türgil oli vaid 20 välissaatkonda, asus üks neist Tallinnas. Türgi ei tunnustanud kunagi Eesti, Läti ja Leedu vägivaldset inkorporeerimist Nõukogude Liidu koosseisu. Türgi on Eesti oluline partner NATOs. Türgi lennukid on turvanud meie õhuruumi. Türgi ühiskond on euroopameelne. Türgi on strateegilise tähtsusega riik nii poliitilises, majanduslikus kui ka välispoliitika mõttes. Rändekriisis on teinud Euroopa Liit Türgiga tulemuslikku koostööd. Nagu iga suveräänne riik, ajab Türgi poliitikat vastavalt oma huvidele ja eesmärkidele, kuid loomulikult peab ta austama inimeste põhiõigusi ning demokraatlikke väärtusi. EL soovib, et suhted Türgiga oleks head. Paraku on praeguseks need suhted ajalooliselt madalaimal tasemel. Ühinemisprotsess on soikunud. Suhete parandamiseks peavad mõlemad pooled järgima lugupidavat keelekasutust. Vastanduv lähenemisviis on kasulik ainult neile, kes püüavad Türgit ja ELi üksteisest lahutada.

  Λουκάς Φουρλάς (PPE), γραπτώς. – Τώρα είναι η ώρα να δώσουμε ηχηρό μήνυμα στην Τουρκία ότι η συμπεριφορά του πειρατή, του τραμπούκου και του εισβολέα στην Ανατολική Μεσόγειο δεν πρόκειται να γίνει άλλο ανεκτή. Σας ζητώ να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ώστε να ληφθούν αυστηρά μέτρα που θα επιφέρουν ουσιαστικό κόστος στο καθεστώς Ερντογάν. Η Άγκυρα πρέπει να καταλάβει με πράξεις, και όχι με λόγια, ότι η κάθε παράνομη ενέργεια της έχει συνέπειες. Ούτε ένα ευρώ βοήθειας λοιπόν από την Ευρωπαϊκή Ένωση προς την Τουρκία και πάγωμα των διαπραγματεύσεων για την Τελωνειακή της Ένωση. Δύο μέτρα που θα δείξουν την αποφασιστικότητά μας να βάλουμε φρένο στον κατήφορο της Τουρκίας, που καταπατά ανθρώπινα δικαιώματα, αρχές και αξίες, εισβάλει σε γειτονικές χώρες και δεν υπολογίζει κανέναν. Αυτό που χρειαζόμαστε, κι ας γίνει επιτέλους κατανοητό στον κ. Ερντογάν, είναι η ειρήνη και η συνεργασία, όχι οι κανονιοφόροι, τα νταηλίκια και η επίδειξη δύναμης του ισχυρού. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει κάνει το χρέος του, ετοίμασε έκθεση καταπέλτη κατά της Τουρκίας και καλεί το Συμβούλιο όπως πράξει το ίδιο. Φτάνει, όχι άλλη ανοχή στα εγκλήματα του Ερντογάν, όχι άλλες δεύτερες ευκαιρίες που το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να αποθρασύνουν ακόμη περισσότερο την Τουρκία.

  Sandra Kalniete (PPE), in writing. – I have supported the EP Report on Turkey since it provides critical yet fair overview and vision for the future. This is the strongest EP position on our relations on Turkey ever adopted by the European Parliament. The accession negotiations between the EU and Turkey are in serious danger as long as Turkey refuses to carry out reforms and undermines the rule of law, human rights and media freedom. Unfortunately, currently, it is the case; therefore, the accession talks with Turkey must be formally suspended. This should allow for the EU and Turkey to review the current relations and to explore possible new models for future relations. Also the question of visa liberalisation for Turkish citizens and the modernisation of the Customs Union must be linked to democratic progress, human rights and fundamental freedoms in Turkey. Meanwhile we should still keep in mind that Turkey is a Member of NATO and there is a lot of room for successful cooperation.

  Benoît Lutgen (PPE), par écrit. – Je ne comprends pas la poursuite des négociations d’adhésion actuelles avec la Turquie dirigée par le gouvernement Erdoğan. La Turquie ne respecte plus les conditions démocratiques, d'Etat de droit et de convergence vers les normes européennes qu’implique le statut d’Etat candidat à l’Union. Pire, la Turquie s’en est même de plus en plus éloignée ces dernières années. Le moment n’est pas venu de s’engager à offrir quelque avantage à la Turquie comme la modernisation de l’Union douanière. Le vote d’aujourd’hui sur une éventuelle suspension des négociations d’adhésion n’est qu’une première étape. La Commission et le Haut-Représentant doivent recommander cette suspension dès le Conseil européen du mois de juin si des progrès notables n’interviennent pas. Enfin, si la situation n’évolue pas d’ici la fin de l’année 2021, j’estime que l’arrêt définitif des négociations d’adhésion devra être prononcé et des sanctions plus larges, y compris dans le cadre de l’Union douanière, devront être élaborées. Nous ne pouvons plus laisser Monsieur Erdoğan jouer avec nous!

  Urmas Paet (Renew), kirjalikult. – Türgi on jätkuvalt ELi kandidaat ja ühtlasi meie liitlane NATOs. Paraku on Türgi ja ELi suhted viimastel aastatel halvenenud ning selles on oma osa mõlemal poolel. EL andis Türgile ekslikke lootusi kiire lähenemise kohta ning samas mõned ELi liikmesriigid vetostasid Türgiga osa läbirääkimispeatükkide läbirääkimise. See tekitas Türgis pettumust nii avalikus arvamuses kui poliitikutes. Viimastel aastatel on aga Türgis kahjuks piiratud vabadusi, mis on omakorda suhteid pingestanud. Samas on Türgi olnud ja jääb ELile oluliseks partneriks ja naabriks. See puudutab nii julgeolekut, majandust kui ka paljusid muid aspekte. Üks viimase aja nähtavamaid teemasid on koostöö põgenikekriisi leevendamisel. Seega tuleb ka ELil leida teid, kuidas üle saada pingetest suhetes Türgiga. Pidades silmas ka Türgi liikmesust NATOs. Üks positiivne areng oleks tolliliidu ajakohastamine, millest on juba mõnda aega räägitud. See oleks kasulik nii ELile kui ka Türgile ning hoiaks Türgi majanduslikult ja ka lepinguliselt ELiga seotuna. Jätkuvalt on võimalik viisanõude kaotamine niipea, kui tingimused on täidetud. Viisanõude kaotamine aitaks kaasa eelkõige inimestevaheliste kontaktide hõlbustamisele. ELil ja liikmesriikidel tuleb Türgiga tugevdada dialoogi ja koostööd välispoliitika ja julgeoleku valdkonnas. Samas tuleb Türgiga olla aus ELi kandidaatriigi staatuse tuleviku suhtes.

  Stefania Zambelli (ID), per iscritto. – Dal 1999 la Turchia è un paese candidato a entrare nell'Unione europea. Dal 1999 l'UE elargisce fondi e cospicui sostegni economici a un Paese che, negli anni, non ha fatto altro che radicalizzarsi e diventare sempre più autoritario.

Da quando Erdoğan è diventato primo ministro e, successivamente, Presidente, la Turchia ha imboccato la strada di una politica filo-islamista, lontana da qualsiasi valore e standard europeo. In politica estera, inoltre, il "sultano" Erdoğan ha dato avvio a una politica sempre più assertiva e ostile verso numerosi Paesi europei: basti pensare a Grecia e Cipro nel Mar Egeo orientale ma anche contro l'Italia, con riferimento al teatro libico.

Come Unione europea non possiamo semplicemente stare a guardare e limitarci a qualche denuncia. Il deterioramento nel rispetto dei diritti umani, le continue limitazioni alla libertà di stampa e associazione, l'incarcerazione di giornalisti e professori ci dimostrano, una volta per tutte, una cosa sola: la Turchia non è e non sarà mai Europa.