Pełne sprawozdanie z obrad

Środa, 24 listopada 2021 r. - Strasburg

13. Stan unii energetycznej (debata)

  President. – The next item is the debate on the Commission statement on the State of the Energy Union (2021/2976(RSP)).

  Kadri Simson, Member of the Commission. – Mr President, I’m honoured to present the State of the Energy Union Report to you today. Every year this report provides an opportunity to take stock of our energy policy and to see whether we are on track with implementing the energy union.

Since our last report, we have made huge strides in implementing our clean energy agenda in policy and legislative terms. The EU adopted the European Climate Law in March, making the reduction of at least 55% of emissions and the goal of climate neutrality by 2050 legally binding.

In April, we presented the first delegated act on taxonomy. A few months later, in July, the Commission put forward an interconnected package of proposals to put Europe on the path to climate neutrality. This Fit for 55 package included a revision of the Renewable Energy and Energy Efficiency Directives to align them with our new and higher ambition.

It has been a year of progress. At the same time, this year’s report is being published against the background of a sharp spike in gas and electricity prices in the EU and also globally. This is a concern for citizens, industry and governments across the EU and raises questions about the future of our clean energy agenda.

To respond to them, in October the Commission presented a toolbox of short and longer-term measures to tackle the challenge. It is against this backdrop that we come to this year’s State of the Energy Union Report because this report and its annexes provide us with some important indications to assess the progress of the energy union across all its dimensions, but also to chart a response to today’s rising energy prices. Today, I would like to highlight four main messages coming from this report.

First, the report demonstrates that renewables markets have shown resilience through the pandemic. In 2020, renewables overtook fossil fuels for the first time as the EU’s main power source. The share of renewable energy sources in the overall EU energy mix is expected to have reached at least 22%. Overall investment in renewables grew substantially in the EU to EUR 48.8 billion euros in 2020, up from EUR 32.9 billion euros in 2019.

Increasing ambition and delivering on decarbonisation is also about achieving the existing 2020 target for renewables. The latest available data shows that the EU as a whole, and the majority of Member States individually, were on track to achieve these targets, thanks, partly, to the lowering of prices of key technologies such as wind and solar over the years.

This is good news, but it is not enough. We need to accelerate the deployment of renewables in the years to come. This means moving forward with a revised RED III proposal, but also tackling head—on the permitting and authorisation bottleneck. Next year, we will present ideas on how to facilitate the permitting process. A better administrative and business environment will be a key in getting more projects off the ground.

Second, soaring energy prices remind us that we remain too reliant on fossil fuels in the EU. This is confirmed by this year’s State of the Energy Union. Paradoxically in 2020, the EU level of dependency from fossil fuel imports is the highest since a decade. More work also needs to be done to phase out fossil fuel subsidies. Although these subsidies fell in 2020, this is more a reflection of decreased energy consumption overall rather than a new trend. Subsidies are a major impediment to a cost-efficient energy and climate transition and to a functioning energy market. They should be targeted to boost the uptake of new energy technologies to promote sustainable patterns of energy consumption and to lower energy bills.

Third, the report makes the benefits of market coupling clear. This is the most tangible example of the progress made in harmonising national rules on energy trading and system operation. Market coupling connects all Member States and creates a common EU trading platform for electricity. This is very important in the context of the current energy price spike.

A recent ACER report shows that those countries that are better interconnected and less dependent on fossil fuels have remained less vulnerable to energy price volatility. Therefore, market coupling is an antidote to this phenomenon we are currently experiencing. That’s why I will maintain the focus on market integration. Accomplishing market coupling in all timeframes across internal borders, including close to real—time balancing, would generate additional welfare benefits of more than EUR 1.5 billion per year. It would also reduce the need for backup fossil fuel power plants, thus saving significantly on greenhouse gas emissions.

Fourth, and finally, the State of the Energy Union is accompanied by a report on the competitiveness of the clean energy industry in Europe. The report shows that the EU remains at the forefront of clean energy research. At global level it has a greater share of green inventions in climate change mitigation technologies than other major economies. The EU is also well placed in terms of global market share in a number of established clean energy technologies such as wind, but global competition remains fierce.

In solar PV, the EU is at the cutting edge in certain parts of the value chain, especially research and development, but we have a comparably small market share in manufacturing. Next year, we will present a solar strategy to help the domestic solar industry to grow and compete on the international scale. We also maintain our strong global position in hydrogen technology, storage and batteries. Each of these have major scaling-up potential in the years to come and represent a great opportunity for the EU. Yet the report clearly shows that we cannot be complacent or we will rapidly lose our position in this global scale. Increased private and public investments are needed for the EU to maintain its competitiveness and the Recovery Fund is an opportunity not to be wasted.

This report shows that we have come a long way in our progress towards a sustainable and competitive energy union, but it’s also a warning that more needs to be done. I will end my remarks here and look forward to hearing your views on how to make our energy union stronger.

  Christian Ehler, on behalf of the PPE Group. – Mr President, the European energy union is based on different pillars, as the Commissioner has been highlighting. But currently, policy agendas are primarily based on climate action and decarbonisation. Rightly so – but what about the other pillars? The report points out that Europe is making good progress towards decarbonisation. However, we all know that more is needed. The other four pillars of the energy union need to be in place for Europe to be successful in 2030. So let’s discuss what needs to happen.

One crucial pillar of the energy union is a fully-integrated internal energy market through, among other things, the development of sufficient infrastructure. The market needs to foster the transition as well as being prepared for the decarbonisation future. We need EU instruments and regulation, as well as effective state-aid rules – and the ones we are developing are not effective – to allow for necessary funding to develop our infrastructure.

To assure the gradual transformation of our energy system, Member States have to develop a gas project for the fifth list of projects of common interest (PCI) – the next PCI list – which should be compatible also with hydrogen—proof infrastructure for the future.

And the second pillar I would like to mention is just on the very fact of investment. I’m deeply worried you have been highlighting the comparative advantage we have now – but we are living in a different world since the new American administration. The Americans are not going to go down the regulatory alley – rightly so or not rightly so. But they challenge us, because they’re going to invest: they will put their money on innovation, and it’s a race. And it’s not a race of state aid, a state—driven capitalist system, like China and India, not caring about their citizens. It’s the western democracies now challenging each other.

And innovation, from my point of view, is the driving force for decarbonisation and will be at the core of the decarbonisation of industry. So the bottom line is: innovation cannot be stimulated by regulation only; we have to invest. We have to invest, and the Commission has to come up with an idea of how to do so.

  Mohammed Chahim, on behalf of the S&D Group. – Mr President, when it comes to the state of the energy union there is both good and bad news to consider. The good news is that the energy and climate objectives for 2020 have largely been met and renewables overtook fossil fuels as the number one power source in the EU.

Overall, the EU energy and climate trends in 2020 were quite positive, but they still fell short of what is really needed to achieve the objectives of the energy union. We need to reduce our energy dependency and increase energy security by cutting down energy imports, eliminating subsidies for climate— and environmentally—harmful energy sources, and taking a leading role in renewable energy and energy efficiency.

Let us talk about energy poverty. Energy poverty affects up to 31 million people in the EU, according to the latest data, and this issue has to remain in sharp focus in light of the economic challenges of COVID—19 and the current price situation. In this regard, we welcome the Commission statement on exploring the benefits of joint procurement of energy reserves as an addition to the toolbox in combating high energy prices. Let us continue on this path of transition and, if opportunities arise, show courage and accelerate our decarbonisation.

  Christophe Grudler, au nom du groupe Renew. – Monsieur le Président, Madame la Commissaire, chers collègues, si je devais retenir une conclusion du dernier rapport sur l’état de l’Union de l’énergie, ce serait celle-là: en 2020, les énergies renouvelables ont dépassé les combustibles fossiles en tant que principale source d’énergie de l’Union européenne. C’est un signal très encourageant qui montre que, oui, l’Union européenne fait des progrès sensibles dans la transition énergétique.

Mais, hélas, ce n’est pas suffisant. Nos émissions de gaz à effet de serre ne diminuent pas assez vite et nous sommes loin des objectifs climatiques que nous nous sommes fixés dans cet hémicycle. Comme vous l’avez souligné, Madame la Commissaire, notre dépendance énergétique est au plus haut depuis 30 ans, avec plus de 60 % de l’énergie consommée dans l’Union européenne qui est importée depuis des pays tiers, notamment pétrole et gaz fossile. C’est un indéniable problème pour notre souveraineté énergétique européenne.

Nous devons donc accélérer nos efforts en matière d’énergie décarbonée et d’efficacité énergétique pour à la fois réduire nos émissions et réduire la dépendance énergétique européenne. J’aimerais ici insister sur le fait que toutes les énergies décarbonées sont utiles et nécessaires. En effet, opposer, comme souvent, les énergies renouvelables et l’énergie nucléaire ne fait pas progresser notre lutte contre le réchauffement climatique, alors que toutes deux sont des énergies décarbonées et que, surtout, toutes deux sont compétitives en termes de coûts, même si certains prétendent le contraire.

Enfin, il est important de privilégier avant tout la production locale d’énergie, ici, en Europe. Produire, par exemple, de l’hydrogène à des milliers de kilomètres de l’Union européenne, puis le transporter pour le consommer en Europe, ce n’est pas une solution durable. Alors produisons et consommons local autant que nous le pouvons, dans le domaine de l’énergie également.

  Ville Niinistö, on behalf of the Verts/ALE Group. – Mr President, last year, renewable electricity surpassed fossil electricity for the first time in Europe, and it looks like the EU and most Member States have met their 2020 renewable energy targets. So there are positives in this report – but there is also a negative. We are lagging behind on energy efficiency, and quite badly in a number of Member States. Meeting the renewable targets and not the energy-efficiency targets shows that nationally-binding targets actually work, because we’ve had those renewables in 2020.

We need to ensure that also our 2030 framework is fit for purpose and fit to deliver beyond the 55 percent greenhouse gas reductions, so we should look at strengthening the current proposals in the Parliament and in the Council.

I have also actually met with a number of industries, talking about the energy transition, and the energy companies are telling me that the pace of renewable development is not fast enough and that, due to this, they may need to transit via fossil gas, even in companies that wouldn’t want to do it. So if we look at the IEA scenarios, we are actually going down in the fossil investment prognosis for net zero targets, but renewable deployment in Europe is three times too low to what we should do with our 2050 net zero goals. This is something where we have to look for increased action: new deployment of renewables.

And it means that in the Council they are actually discussing the ambition on renewables and efficiency to be lowered, and that seems really the wrong direction for Europe to take. Also, if we go into the energy report, we should also look at the governance regulation that is needed to ensure that we have timely information and a better understanding of how to achieve higher targets. So we should improve early spatial planning for renewables and grids, and we should also be able to help them to build up, especially if we get local actors on board. So that is something I urge you to do in the Commission.

To close, I would also like to note that recovery and resilience plans are expected to boost climate-related investments by EUR 177 billion, but we are still annually subsidising fossil fuels by EUR 52 billion. We should change that immediately.

  Paolo Borchia, a nome del gruppo ID. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, signora Commissaria, andiamo subito al punto: chi inquina e perché dobbiamo versare lacrime e sangue per pagare le bollette di luce e gas.

Pensiamo per una volta alle realtà più piccole, al piccolo artigianato, alla piccola e media impresa. Oggi il prezzo spot dell'elettricità in Italia ha sfiorato i 300 EUR per kWh, ma pensiamo che la gente debba andare a rubare per pagare le bollette di luce e gas o per fare il pieno alla macchina?

Questa relazione sullo stato dell'Unione dell'energia, su 30 pagine ne dedica mezza, e ho detto mezza, al problema dei prezzi! Qua serve concretezza, servono risposte, non chiacchiere! È stata scatenata la tempesta perfetta mentre qualcuno, purtroppo anche in quest'Aula, continua a fare la guerra al gas.

Viva le rinnovabili, ben venga l'eolico e il solare, ma sono fonti che non sono programmabili, non lo sono e non lo saranno. Per fare impresa serve la programmazione, è necessaria, e senza un minimo di backup delle fonti fossili ad oggi l'economia va a rotoli.

Adesso invece andiamo a vedere chi inquina. Oltre il 91 % delle emissioni a livello globale arrivano da fuori Europa, ma qui continuiamo a pagare anche per chi inquina. Perché gli europei devono essere più tartassati? E cosa racconterete soprattutto ai nuovi disoccupati? Creare disoccupazione e cercare di compensarla con la spesa pubblica è da folli.

Poi, in questa relazione c'è poco sulla diplomazia climatica. Senza la collaborazione della Cina il problema non lo risolviamo e saremo chiamati a un bagno di sangue. Qui non si tratta di compiacersi di quanto siamo i primi della classe sul clima, si tratta di rendersi conto che le decisioni politiche sui prezzi delle emissioni poi si scaricano sul cliente finale e, mentre qui si fa filosofia, poi la gente e le imprese non riescono più a pagare.

  Zdzisław Krasnodębski, w imieniu grupy ECR. – Panie Przewodniczący! Pani Komisarz! To tegoroczne sprawozdanie w sprawie stanu unii energetycznej pokazuje dwa najistotniejsze zjawiska czy dwa procesy. Po pierwsze postępującą transformację energetyczną, pani komisarz o tym mówiła w roku 2020, po raz pierwszy odnawialne źródła energii wyprzedzą paliwa kopalne jako główne źródło energii elektrycznej w Unii. To cieszy, bo pokazuje, że osiągamy swoje cele. Udział odnawialnych źródeł energii w ogólnym koszyku energetycznym osiągnie co najmniej 22%, chociaż wiemy, że niektóre państwa członkowskie nie osiągną wyznaczonego celu.

Ale jest drugie zjawisko, o tym nie powinniśmy zapominać, to jest gwałtowny wzrost cen gazu i energii elektrycznej w Unii Europejskiej, też oczywiście w innych regionach świata. Problem obecnych cen wymaga bardziej zdecydowanych działań Komisji, tym bardziej, że jak czytamy w sprawozdaniu w 2019 roku ubóstwo energetyczne dotknęło 31 mln osób w Unii Europejskiej.

Wydaje mi się, że proponowany toolbox nie jest wystarczający, podobnie jak zapowiadane zmiany w legislacji zapewniające większy dostęp do magazynów gazu oraz zwiększenie przepustowości dzięki rewizji rozporządzenia SOS i uważam, że chyba powinniśmy zmienić stosunek do gazu jako paliwa przejściowego. Należy także zwiększyć wspólnie presję na głównego dostawcę gazu ziemnego do Europy, rosyjski koncern Gazprom. Unia powinna mówić jednym głosem dialogu z dostawcami zewnętrznymi.

Potrzebujemy też zwiększyć dostawy gazu do Unii z alternatywnych kierunków, w tym gazu konwencjonalnego z Norwegii i LNG z USA, krajów Maghrebu czy Kataru, i utrzymywać znacznie wyższe rezerwy paliwa w przyszłości. Komisja nie powinna też lekceważyć problemu niekontrolowanego wzrostu cen CO2. Dlatego w ramach nadchodzącej rewizji ETSu należy wprowadzić rozwiązania regulacyjne ograniczające niekontrolowany wzrost cen i ograniczyć udział w handlu emisjami do podmiotów bezpośrednio objętych systemem.

  Sira Rego, en nombre del Grupo The Left. – Señor presidente, señora comisaria, gracias a este informe confirmamos que el modelo energético de la Unión Europea es un fracaso: fracaso para las personas, fracaso para el planeta.

Los datos demuestran que no se ha reducido el consumo de energía, algo imprescindible para afrontar el cambio climático. Seguimos dopando los combustibles fósiles con dinero público. Parecer verdes, pero no ser verdes.

Por supuesto, se mantiene su gran fetiche, el mercado marginalista, lluvia de millones para el lobby energético a costa de los bolsillos de la gente trabajadora. Entre usted y yo, comisaria, a veces parecen comerciales de las grandes compañías eléctricas más que servidores públicos velando por el interés general. Con lo sencillito que sería cambiar esto para reducir la factura de la luz.

El dato demoledor: hay 31 millones de personas —equivalente a la mitad de la población de Francia— que no tienen acceso al mínimo energético vital y que hoy, con esta temperatura, están pasando frío.

Y es que, señora Simson, mientras sigan haciendo política a la medida de las energéticas, ni el cambio climático, ni la pobreza energética, ni la justicia llegarán a los hogares europeos. Está en sus manos.

  Cristian-Silviu Buşoi (PPE). – Mr President, the State of the Energy Union shows that we are going in the right direction with the transformation and decarbonisation of our energy systems, and that we have a resilient and competitive system, despite price increases.

But we have ahead of us important challenges that could also be great opportunities. The EU’s current policy framework alone would not be sufficient to allow us to reach our 2030 and 2050 goals. This is why the Fit for 55 package – we are debating the first part now and the second part will come soon – is essential. We should now give the right direction for our industries because this should deliver the transformational change needed across our economy, society, industry and, of course, our energy systems.

The State of the Energy Union shows us that energy efficiency must be prioritised, together with the widespread application of the ‘energy efficiency first’ principle. An energy sector in the future must be developed largely on renewable sources, complemented by the rapid phasing—out of coal, and also by decarbonising gas. At the same time, the EU’s energy supply needs to be secure and affordable for consumers and businesses.

But if Europe only regulates and does not invest, we are going to lose in the global race, so that’s why we need to focus on investments. We need to bring benefits to all, we need to strengthen our competitiveness and we need to create more jobs of tomorrow and to address effectively the costs and impacts of the transition.

  Nicolás González Casares (S&D). – Señor presidente, señora comisaria, año atípico, informe atípico. Hablamos del año del gran confinamiento con reducción de emisiones de hasta el 10 % en 2020... Ya no es la realidad actual.

Las fuentes renovables se están posicionando como principal fuente de generación eléctrica: apoyémoslas, a pesar de que algunos digan que no son importantes porque por la noche no sale el sol.

Sin embargo, la dependencia energética exterior es del 61 % —la más alta en treinta años— y estamos sufriendo precios récords por la escalada del precio del gas fósil.

Estamos en un momento muy complicado para muchos ciudadanos, pymes e industrias que se pueden quedar atrás. Creo que se están subestimando la crisis de los precios y el impacto que tendría una prolongación de esta durante meses.

Debemos acelerar las renovables: no hay otra salida. Pero mandemos las señales adecuadas para la descarbonización y para que no se siga invirtiendo en aumentar nuestra dependencia fósil.

Toca avanzar descarbonizando y enganchando, al mismo tiempo, a la ciudadanía ante los grandes cambios que nos esperan. Sin apoyo social no habrá solución a la emergencia climática.

  Claudia Gamon (Renew). – Herr Präsident, Frau Kommissarin! Zeit ist Geld! Und die Zeit, die die Politik beim Ausbau der Erneuerbaren in den letzten paar Jahren jetzt schon verschwendet hat, kostet die Europäerinnen und Europäer jetzt extrem viel Geld. Und wir sind immer noch extrem weit weg von einer wirklich modernen, innovativen, dezentralen Energieversorgung. Stattdessen bleiben wir erpressbar von russischen Gaslieferungen, oder wir machen gute Miene zum bösen Spiel mit Saudi-Arabien, um weiterhin an deren Erdöl zu kommen.

Wir haben letzte Nacht mit dem Rat wieder über die europäische Energieinfrastruktur verhandelt, und da ist wieder klargeworden, dass die bei allen wirklich innovativen Ansätzen wieder mal vollkommen auf der Bremse stehen. Es ist ein Armutszeugnis, dass gerade bei entscheidenden Fragen, wo es um Transparenz geht, um Nachvollziehbarkeit, auch bei der Auswahl der geförderten Projekte, keine Fortschritte gemacht werden.

Und um noch einmal ein ganz spezielles Beispiel für die enorme Visionslosigkeit zu nennen: Wie oft wurde hier in diesem Haus beim Thema Energie über Sektorintegration gesprochen? Das Wort ist hier im Haus ja fast so beliebt wie Wasserstoff. Wenn es aber dann darum geht, Sektorintegration zum Beispiel durch Fernwärme in der Infrastrukturplanung zu berücksichtigen, stößt man plötzlich auf der anderen Seite auf ganz großes Unverständnis, und man hat das Gefühl, dass alle Seiten auf einmal eine andere Sprache sprechen.

Wir müssen einfach Nägel mit Köpfen machen. Denn wenn man ständig davon redet, dass sich alles ändern muss, muss man auch bereit sein, alles dafür zu ändern.

  Marie Toussaint (Verts/ALE). – Monsieur le Président, chers collègues, Madame la Commissaire, merci beaucoup pour cette présentation, pour les progrès accomplis et pour votre travail. Mais il y a urgence – on l’a vu, on en parle – à cesser d’alimenter notre dépendance aux énergies fossiles. Quelle tragédie de voir, à cet égard, les lobbies du gaz et du nucléaire mener ensemble une telle bataille pour figurer dans la taxonomie qui devrait consacrer les énergies vertes plutôt que les activités destructrices. Quelle honte aussi de voir certains, ici au Conseil, s’accrocher au financement de projets gaziers dans les plans régionaux, dans les fonds de relance, ou encore – on l’a vu avec le Conseil en négociation, hier soir – dans le nouveau règlement sur les infrastructures énergétiques.

Madame la Commissaire, vous aussi nous avez présenté une liste de projets d’infrastructures à financer dans les deux années qui viennent, qui contient encore une vingtaine de projets gaziers. Or, toutes les infrastructures énergétiques que nous finançons aujourd’hui ne nous enchaînent pas pour des années, mais pour des décennies aux énergies fossiles, au détriment du climat. Nous devons réagir maintenant et cesser de repousser l’action.

Chers collègues, je vous appelle à rejeter la cinquième liste de projets d’intérêt commun au profit d’une liste 100 % renouvelable. Et Madame la Commissaire, nous serons à vos côtés face au Conseil pour faire en sorte que demain, nous ne financions plus d’infrastructures climaticides.

  Sylvia Limmer (ID). – Herr Präsident, verehrte Kollegen! Grundsätzlich war und ist die Energieunion der Vorstoß aus Brüssel, den Mitgliedstaaten endlich das Zepter des selbständigen nationalstaatlichen Handelns aus den Händen zu reißen. Die ursprünglichen Begründungen, nämlich die Verringerung der Energieabhängigkeit der EU zu stärken und die Versorgungssicherheit zu gewährleisten, werden durch die derzeitige politische Klimahörigkeit in ihr krasses Gegenteil verzerrt.

Heute geht es um die Verwirklichung des Green Deals, und die fünf Ziele lauten: Dekarbonisierung, Dekarbonisierung, Dekarbonisierung, Dekarbonisierung und fünftens, die Verwaltung der dadurch entstandenen Strommangelwirtschaft. Per Abrakadabra—Beschluss soll der Anteil der Erneuerbaren von derzeit 19 % des Bruttostromverbrauchs auf klimaknallige 40 % in den nächsten acht Jahren erhöht werden.

Die Bank of America hat den Irrsinn in Zahlen berechnet: unvorstellbare 150 Billionen US—Dollar, das Doppelte des gesamten Weltbruttoinlandprodukts oder jährlich 5 Billionen US—Dollar für die nächsten 30 Jahre. Da ist die Versorgungssicherheit aber nach wie vor nicht inkludiert.

Übrigens, wenn man ein energiepolitisch so übergeschnapptes Land wie mein eigenes in seinen Reihen hat, das jetzt zusätzlich zum Kohle- und dem fast vollzogenen, völlig unverständlichen Kernenergieausstieg den Gasausstieg plant, dann hilft weder Geld noch Energieunion.

  Beata Szydło (ECR). – Panie Przewodniczący! Pani komisarz! Unia Europejska ma ambitną politykę klimatyczną, ma „fit for 55”, ma coraz więcej odnawialnych źródeł energii. Ale ma też rosnące ceny energii, coraz większe wykluczenie i ubóstwo energetyczne i coraz większe uzależnienie od importu źródeł energii. Ma też puste magazyny gazu i coraz więcej Europejczyków, których nie stać na to, żeby płacić tak wysokie rachunki za energię.

Dlaczego tak się dzieje? Ano dlatego, że czas wreszcie na refleksję, czy koszty transformacji i kierunki transformacji są słuszne. Czy nie należy zweryfikować, czy koszt tej transformacji nie jest zbyt wysoki. Bo można powiedzieć tak: w tym raporcie nie ma ani słowa o Nord Stream 2 i jego wpływie na to, co dzieje się np. w państwach Europy Środkowo-Wschodniej, o problemach, które z tego wynikają. Gazprom – można powiedzieć – rządzi w Europie. Puste magazyny gazu są tego najlepszym dowodem.

W raporcie napisano, że Komisja będzie monitorować tę sytuację w związku ze zbliżającą się zimą. Ja myślę, że tym 31 milionom Europejczyków, którzy już w tej chwili cierpią ubóstwo energetyczne, samo monitorowanie nie wystarczy. Musi być wreszcie podjęte zdecydowane działanie.

  Marc Botenga (The Left). – Monsieur le Président, Madame la Commissaire, Winter is coming, l’hiver est à nos portes et c’est le moment du bilan, de votre bilan. La Commission européenne nous avait promis que libéraliser l’énergie allait garantir des prix bas, que le marché allait résoudre tous nos problèmes. Il y a quinze ans, vous avez gagné cette bataille. Les partis traditionnels, de droite comme de gauche, ont accepté; nos entreprises publiques ont été détruites et notre énergie a été transférée dans les mains des grandes multinationales – Total, Engie, Electrabel, etc.

– Vijftien jaar later kunnen we de balans opmaken, niet enkel van uw beleid, maar van uw hele liberale ideologie. De markt zou voor concurrentie zorgen. Neen, enkele spelers dicteren de wet en domineren de markt. De markt zou voor lagere prijzen zorgen. We hebben nog nooit zoveel betaald voor ons gas en onze elektriciteit.

Votre politique, Madame la Commissaire, est un échec total. Les gens le ressentent, le voient sur leur facture. Alors abandonnez vos dogmes, s’il vous plaît. Reprenons le contrôle public sur les prix et sur la production énergétique.

  Marian-Jean Marinescu (PPE). – Domnule președinte, doamna comisar, mulțumesc pentru prezentare. Este foarte bine că în anul 2020, pentru prima oară, energia regenerabilă a depășit energia produsă din combustibili fosili. Dar cred că anul 2020 nu este un an de referință, este un an de pandemie și oricum consumurile au fost cumva perturbate. În același timp, în 2021 nu știm încă cum stăm cu această comparație, dar știm că au crescut prețurile și dumneavoastră spuneți că au crescut din cauza dependenței de combustibilul fosil, care în 2020 a fost folosit mai puțin. Cred că aici este o contradicție.

S-a publicat, a fost prezentat pachetul Fit for 55, un pachet extrem de important pentru toată lumea, toată Europa. Acolo este evident că este nevoie de foarte multă energie, deci acest pachet va determina o cerere de energie foarte mare. Vă mulțumesc pentru răspunsul pe care mi l-ați dat, referitor la cantitatea de energie din 2030, dacă acest pachet va fi implementat. Nu e foarte clar de ce această creștere doar de 10 % față de consumul din 2020; este, după părerea mea, mică această creștere. În același timp, spuneți că energia regenerabilă va fi de 65 %, în 2020 a fost 22 %, de trei ori creșterea, și aș vrea să văd energia nucleară și gazul în viitorul act delegat pentru taxonomie.

  Niels Fuglsang (S&D). – Mr President, I would like to congratulate the Commissioner on a great speech. Madam Commissioner. You were right on the money with your priorities. Becoming energy-independent, increasing renewable energy and increasing energy efficiency are the main priorities, and you were spot on.

Then we can discuss if the glass is half-empty or half-full, reading your report. We have increased the renewable energy and, right now, the electricity production from renewables is larger than that from fossils – that’s great – but only by 1%. That could be better. Also, when it comes to energy efficiency, we do not reach the goals that we have set. In the current directive we must do that better. Friends, that’s up to us. We are negotiating the Renewable Energy Directive (RED) and the Energy Efficiency Directive (EED) right now and in the coming months. Let’s make it better. We have the opportunity now.

  Morten Petersen (Renew). – Hr. formand! Jeg synes allerførst, det er vigtigt at sige, at det er utroligt vigtigt, at vi diskuterer status for energiunionen her i parlamentet en gang om året for ligesom at gøre status for dette utrolig vigtige projekt. Og det er selvfølgelig glædeligt at se, hvordan vedvarende energi for første gang overhalede de fossile brændsler som den vigtigste energikilde i Europa i 2020. Til gengæld er det altså lidt trist at se, at EU's afhængighed af import af energi udefra er stigende. For det var faktisk det stik modsatte, som var hensigten med at skabe energiunionen, nemlig at vi skal gøre os uafhængige og fri af Putins gas og sheikernes olie fra Mellemøsten. Og hvordan gør vi så det? Jo, det gør vi selvfølgelig ved at udbygge vedvarende energi endnu hurtigere, end vi har formået at gøre hidtil. Og vi gør det selvfølgelig ved at blive endnu bedre til at spare på energien, end vi har formået hidtil.

Hvad kræver det? Det kræver tilladelser til at udbygge med sol og med vind. Vi ser, hvor vanskeligt det er over hele Europa at få de nødvendige tilladelser til at bygge ud med vind, om det er på land eller til havs. Vi ser, hvordan medlemslandene hænger i bremsen, når det kommer til at implementere, hvad vi allerede har vedtaget. Ikke mindst på energieffektivisering. Det skal vi blive bedre til. Og så skal vi endelig sikre os, at vi får et reelt indre marked, hvor elektriciteten også kan flyde frit og på kryds og tværs af landegrænser. Det gør den ikke i dag. På den måde kan vi skabe en rigtig energiunion.

  Jutta Paulus (Verts/ALE). – Herr Präsident, liebe Kadri Simson, liebe Kolleginnen und Kollegen! Der State of the Energy Union Report adressiert, wo unsere Probleme liegen. Wir brauchen mehr Erneuerbare und mehr Energieeffizienz, um unsere Abhängigkeit von den fossilen Brennstoffen und – wie wir gerade auch merken – auch die Gefahr von Preissprüngen zu beenden.

Ich begrüße es deshalb sehr, dass die Kommission plant, mit einer Solarstrategie dem erneuerbaren Energieträger mit dem größten Potenzial europaweit zum Durchbruch zu verhelfen. Denn längst sind es nicht mehr die Kosten. Solarstrom wird in Portugal für unter 1,5 Cent pro Kilowattstunde produziert, und selbst im weniger sonnenverwöhnten Deutschland sind es unter 5 Cent. Aber unnötig komplizierte Planungsverfahren und Bürokratie wirken wie eine Subvention für fossile Brennstoffe.

Unsere Energiegenossenschaft – als ich noch nicht in der Politik war – hat damals letzten Endes erfolgreich ein Mietshaus mit Panels belegt und den Strom den Bewohnern kostengünstig zur Verfügung gestellt, aber wir hatten ordnerweise Korrespondenz mit Netzbetreiber und Hauptzollamt. Und in anderen Mitgliedstaaten sieht es nicht besser aus.

Es wäre doch Irrsinn, wenn wir jetzt, wo die Kostenfalle endlich gebrochen ist, den Ausbau mit bürokratischen Hürden weiter behindern würden.

  Philippe Olivier (ID). – Monsieur le Président, Mesdames, Messieurs, en matière d’énergie, nous pouvons reconnaître à l’Union européenne au moins le mérite de la continuité; de la continuité dans l’erreur.

Au niveau de la méthode, vous procédez par objectifs, sous forme d’ultimatums, sans considération des filières, des équilibres économiques, des histoires de chacun des pays. Vous assortissez vos injonctions de délais trop contraignants et faites ainsi peser sur les particuliers ou les États la menace de rétorsions injustes. Comme d’habitude, vous dégainez l’arme fiscale, peu importe qu’elle affecte d’abord les classes populaires de nos pays, pourtant si durement éprouvées par le lessivage de la mondialisation. Tout le monde n’a pas les moyens de se payer une voiture électrique, des voitures par ailleurs peu adaptées aux campagnes.

Sur le fond, vous poursuivez le saccage de nos paysages avec vos éoliennes, sur terre ou en mer, pour une énergie intermittente, évanescente, exorbitante et enfin, du fait de la durée de vie d’installations difficilement recyclables, polluante. Et puis, il y a la question du nucléaire, énergie décarbonée s’il en est, dont les promoteurs du charbon en Allemagne voudraient, par pure idéologie, priver la France et l’Allemagne. Cette excommunication religieuse interdit à nos pays les moyens de leur puissance et de leur indépendance énergétique. Nous disposons, avec le nucléaire français, d’une filière d’excellence qui assure une électricité bon marché, constante, propre, qui peut se prolonger vers l’hydrogène décarboné, quand vous êtes coincés avec l’hydrogène renouvelable.

Dans un dossier aussi important pour l’avenir de l’Europe, décidément, vous restez prisonniers de vos lubies idéologiques.

  Izabela-Helena Kloc (ECR). – Panie Przewodniczący! Komisja Europejska w swoim sprawozdaniu przedstawia postępy w przechodzeniu na czystą energię. Niestety trochę mało jak na obecną sytuację w energetyce istotnych faktów. W dobie brutalnego paraliżowania sektora energetycznego nasuwają się dwa pytania: czy biorąc pod uwagę stale rosnący popyt na energię na europejskim rynku będziemy w stanie zapewnić dostawy prądu w następnej dekadzie? Czy nasi obywatele, czy nasze małe i wielkie przedsiębiorstwa będą mogły sobie pozwolić na zapłacenie rachunków za prąd? Trzeba jasno powiedzieć, na oba pytania trzeba odpowiedzieć „nie”.

Jak nigdy wcześniej Unia Europejska doświadcza przerw w dostawach prądu, bezprecedensowych podwyżek cen energii. Jeśli chcemy się wyrwać z tego zaklętego kręgu, musimy zresetować naszą transformację energetyczną. Unia Europejska niestety poniesie nie tylko polityczną, ale i cywilizacyjną porażkę, jeśli ludzie będą zmuszeni ograniczać zużycie energii tylko dlatego, że nastał pochmurny dzień lub przestał wiać wiatr.

Pani komisarz, dekarbonizacja jest absolutnie przedwczesna.

  Emmanuel Maurel (The Left). – Monsieur le Président, les citoyens européens vivent aujourd’hui les conséquences concrètes d’une politique énergétique inspirée par des dogmes absurdes: tout déréguler, tout privatiser, démanteler les monopoles publics... On voit le résultat. L’envolée des prix de l’énergie frappe de plein fouet les consommateurs. Hier soir, le mégawatt-heure d’électricité s’échangeait à 300 euros en France, 309 en Belgique, 280 en Allemagne. Il y a deux ans, c’était en moyenne 34 euros en Europe.

Ces prix insensés trouvent leur cause aussi dans un marché fondé sur une règle absurde. Lorsque la demande est forte et que les sources d’électricité les moins chères que sont l’hydraulique, l’éolien et le nucléaire ne suffisent plus, il faut recourir au gaz. Or, le gaz, comme vous le savez, c’est 70 % d’augmentation, ce dont on voit les conséquences concrètes. Pour un Français, la note est passée de 319 euros en 2007 à 501 euros aujourd’hui.

Le groupe des États membres qui, le mois dernier, a opposé une fin de non-recevoir brutale aux demandes de réforme du marché de l’énergie devront assumer leur responsabilité devant les dizaines de millions d’Européens qui vivent aujourd’hui dans la pauvreté. Donc, oui, il faut réagir. Oui, il faut faire table rase. Oui, il faut réformer le marché de l’électricité en Europe.

  Markus Pieper (PPE). – Herr Präsident, Frau Kommissarin! Der State-of-the-Energy-Union-Bericht enthält doch viele gute Punkte. Bitte zeigen wir auch das Positive unserer europäischen Energiebilanz!

In Glasgow wurde klar, wer beim Länderranking im Klimaschutz die Nase vorn hat. Fast alle Länder sind hier europäische Länder. In Glasgow wurde klar, wer eigentlich Treiber des Pariser Klimaabkommens ist und wer den globalen Klimafonds finanziell erweitern will, wer den Emissionshandel erfunden hat und globale Klimaclubs gründen will. Wir haben also als Europäer überhaupt keinen Grund, unser Licht unter den Scheffel zu stellen.

Nein, wir müssen unseren Weg der Energiewende konsequent weitergehen. Dazu brauchen wir höhere CO2-Ziele – ja. Aber auch die Ehrlichkeit, dass wir für die Elektrifizierung viel, viel mehr Primärenergie brauchen, als von der Kommission avisiert. Wir brauchen aber auch eine Taxonomie, die nicht nur in knappen Champagner investiert, sondern auch in eine realistische Energiewende, das heißt in Technologien, die die Energiewende bezahlbar und sicher machen.

Hier darf es keine Diskriminierung geben, weder für wasserstoffaffine neue Gaskraftwerke noch für neue Kernkraftgenerationen. Das heißt auch, die Netze so zu regulieren, dass sie auf der Gasinfrastruktur aufbauen können. Die Kosten im Blick haben heißt auch, grenzüberschreitende Synergien im Binnenmarkt nutzen, heißt, für die Übergänge bunten Wasserstoff zuzulassen, und heißt, massiv auf grüne Energieimporte zu setzen.

So geht Energiewende im Einklang mit den Pariser Vorgaben, aber bitte ohne Ideologie, dafür sicher und bezahlbar.

  Patrizia Toia (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, penso che questa relazione ci dica che siamo nella buona direzione. Ci fa vedere luci e ombre e noi dobbiamo lavorare su alcuni elementi critici. Ne cito due di elementi critici.

Il primo è il tema delle rinnovabili. La produzione di rinnovabili cresce, e per fortuna, ma, signora Commissaria, non crescerà al ritmo necessario per arrivare agli obiettivi del 2030, questo dobbiamo saperlo. Il mio paese deve avere 40 gigawatt nuovi di rinnovabili. Come è possibile in sette anni, da qui al 2030? C'è un problema di lentezza di realizzazione degli impianti e di ampliamento di quelli esistenti. È un problema che deve affrontare anche l'Europa, per velocizzare, per aprire dialoghi con gli enti locali, insomma per poter andare più velocemente nella produzione di rinnovabili.

E poi il tema dell'efficienza. C'è un grande, grande potenziale che non viene utilizzato. Le imprese dicono – penso alla refrigerazione delle grandi infrastrutture, ecc. – che ci sono potenzialità di tecnologie già esistenti, ma introdurle costa. Quindi dobbiamo lavorare per essere nell'upstream dell'innovazione tecnologica se vogliamo far crescere l'efficienza energetica.

Infine, il problema anche dell'emergenza nella transizione dell'Unione. Penso al gas, che è già stato richiamato. Dobbiamo essere più interventisti come Europa nella gestione della crisi del gas e del costo delle bollette.

  Nicola Danti (Renew). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, signora Commissaria, una spesa per ricerca e innovazione in energia pulita al di sotto dei livelli del 2010, l'impennata dei prezzi, l'aumento delle importazioni nette, i 31 milioni di persone in povertà energetica: la relazione sullo stato dell'Unione dell'energia del 2021 ci mostra ancora quanto resta da fare e quali sono le priorità da mettere in campo.

Il Parlamento ha un lavoro intenso da compiere nei prossimi mesi, approvando le proposte legislative del pacchetto "Fit for 55", coniugando ambizione e pragmatismo. Importante sarà lavorare per ridurre la dipendenza da paesi terzi, diversificando l'approvvigionamento e incrementando lo stoccaggio, ma soprattutto aumentando la produzione di energia da fonti rinnovabili. Solo in questo modo raggiungeremo l'autonomia energetica, dalla quale dipende la nostra sovranità.

Se vogliamo raggiungere questi obiettivi, e dobbiamo farlo, sarà decisivo risolvere una volta per tutte il problema delle procedure di autorizzazione per il dispiegamento delle rinnovabili. È la burocrazia, e non le risorse, a rappresentare il vero ostacolo in molte parti d'Europa.

  Bronis Ropė (Verts/ALE). – Gerbiamas Pirmininke, gerbiama Komisijos nare, gerbiami kolegos, anot Komisijos, Europos Sąjungos priklausomybė nuo energijos importo siekia net 61 procentą. Tai aukščiausias lygis per pastaruosius 30 metų!

Tai ypač šokiruoja, žinant, kad Vokietija pasirengusi įteisinti „Nord Stream2“ dujotiekį ir dar labiau Europą pririšti prie rusiškų dujų.

Gerbiama Komisijos nare, kiek milijardų kasmet Europa išleidžia importuojamai energijai pirkti? Jeigu tokios sumos būtų kasmet investuojamos į atsinaujinančius šaltinius, mes seniai būtumėme nepriklausomi, ekologiškesni ir turtingesni.

Ar galite nurodyti konkrečią datą, kada mes matysime darbų rezultatus? Mes jau eilę metų kalbame apie būtinybę energiją gaminti Europos Sąjungoje, o realybėje tampame vis labiau priklausomi nuo trečiųjų šalių.

  Jadwiga Wiśniewska (ECR). – Panie Przewodniczący! Pani komisarz! Obecny kryzys energetyczny nakłada na nas obowiązek zdefiniowania na nowo polityki energetycznej.

A stan jest taki: solidarność unijna została razem z Nord Stream zakopana na dnie Bałtyku, rosnące ceny uprawnień i ich spekulacyjny charakter – chodzi o uprawnienia do emisji CO2 – powodują spadek konkurencyjności europejskiego przemysłu. Jeśli chodzi o perspektywę energetyczną zaproponowaną w pakiecie „fit for 55”, to pogłębione z pewnością ubóstwo energetyczne, które już i tak jest bardzo duże, wkrótce – jak się szacuje – dotknie 80 mln ludzi. Zbliża się zima, mamy puste magazyny gazowe, które są skutkiem szantażu gazowego, o którym w tej Izbie się nie mówi.

I na koniec, sprawiedliwa transformacja. Największe koszty transformacji poniosą takie kraje jak Polska. Czy to w ramach właśnie tej sprawiedliwej transformacji Komisja Europejska bezprawnie blokuje środki w ramach KPO?

  Sandra Pereira (The Left). – Senhor Presidente, a subida brutal dos preços da energia é indissociável das opções tomadas pela União Europeia. As consequências da liberalização e privatização do setor, da manutenção de mercados oligopolistas, nos quais os preços cartelizados e as metodologias adotadas garantem lucros astronómicos, ou da criação e funcionamento do mercado do carbono, estão a ser sentidas pelos consumidores especialmente os mais vulneráveis.

A energia é um bem público. O controlo público e democrático sobre o setor da energia é um requisito fundamental para garantir a sustentabilidade do setor. No meu país, encerrou recentemente a Central Termoelétrica do Pego. A solução apresentada é importar eletricidade de países onde também ela é gerada a carvão. O processo de descarbonização não pode ser feito à custa da soberania energética, do aumento dos custos da energia, dos postos de trabalho, nem quando ambientalmente também não há qualquer ganho, já que as emissões são transferidas para outro país.

A nossa solidariedade aos cerca de 200 trabalhadores da Central do Pego, pela sua luta em defesa dos seus direitos e dos seus postos de trabalho.

  Ivan Štefanec (PPE). – Vážený pán predsedajúci, kolegyne a kolegovia, súčasné ekonomické oživenie je sprevádzané nárastom cien energií, ale aj tak ako sme vždy krízové javy dokázali prekonať spoločnými európskymi riešeniami, tak som presvedčený, že východiskom zo súčasnej situácie opäť sú spoločné riešenia aj v energetickej oblasti.

Práve európska spolupráca vo výskume a vývoji v prepojení infraštruktúry, ako aj v spoločných nákupoch vybraných energetických surovín môže viesť ku lepšiemu využitiu zdrojov, lepšej efektívnosti, čo sa prejaví nielen v lepšej konkurencieschopnosti našich výrobkov, ale aj v lepších cenách pre našich občanov. Európska únia bola vždy svetovým lídrom v nastavovaní vysokých štandardov pri šetrení cien energií a pri ochrane klímy. V kontexte skončeného klimatického samitu a cieľov, ktoré sme si stanovili, je nutné povedať, že akékoľvek snahy o znižovanie emisií budú zbytočné, ak sa do nich nezapoja aj krajiny, ktoré znečisťujú najviac.

Musíme realizovať aktívnu a účinnú klimatickú a energetickú diplomaciu aj preto, aby iní preberali naše environmentálne štandardy. Nesmieme pritom poškodzovať našu ekonomiku a najmä malé a stredné podniky, ktoré nesú najväčšiu záťaž rôznych regulácií a aj významne sa podieľajú na platbách za energie. Aktuálny stav, keď čelíme bezprecedentnému zdražovaniu a energetickej kríze, by mal byť pre nás výzvou na dokončenie reálnej energetickej únie. Len tak dokážeme krízu prekonať a pripraviť sa na nové výzvy, ktoré nás čakajú.

  Miapetra Kumpula-Natri (S&D). – Mr President, this autumn we talked a lot about energy because of the prices. Rapid measures are needed, but we may not lose the sight in the horizon. The yearly report of the energy union provides a good overview of what we have reached and what remains to be done. I thank you, Commissioner, for prioritising breaking the dependency, R&D and climate.

The Member States also have a big responsibility in the green transition, and the European Union level needs to act too. The EU has to support development and research and the uptake of the clean innovations. New technologies are crucial for the transition to be economically possible. The EU’s climate neutrality goal 2050 means that we have new technologies in place before the regions who only set targets for 2060 or even beyond. Member States know their energy mix; they should act as well, and they should have acted.

In Finland, for example, nowadays we have 85% emission-free electricity, and we are among the cheapest countries for the electricity. National law also bans the use of coal by 2029, and in 15 years we have cut the coal usage by 75%. Change is possible, and I want to ask for action.

  Bart Groothuis (Renew). – Mr President, in the cold month of December, we are expecting two heated decisions from the Commission. Firstly, on nuclear. Now here I am not just asking the Commission to take good notice of the rapidly-increasing political support for nuclear energy throughout Europe, I am also asking them to respect science, as reflected in the recent JRC report. Nuclear needs to be added to the taxonomy, both current and future generation reactors.

Now secondly, this Parliament adopted a very ambitious hydrogen strategy on ramping up the hydrogen market here in Europe. But apparently, the sympathetic additionality requirement is actually hampering the large-scale production of green hydrogen. Matching the timing of electrolysis and additional renewable energy coming into operation is, in practice, a major hurdle for investors. The Commission should bring forward, I believe, rules that enable, instead of frustrating, green investment, and I am counting on the Commissioner to present two warmly-welcomed proposals for delegated acts in the cold month of December.

  Eleonora Evi (Verts/ALE). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, l'Italia ha appena deciso di finanziare le trivellazioni in Artico, appena dopo aver firmato a Glasgow il BOGA, per impegnarsi a non finanziare fossili all'estero.

La Commissione vuole ancora usare i soldi dei cittadini per finanziare progetti legati al gas nella quinta lista dei progetti di interesse comune e ancora 56 miliardi di euro all'anno vengono regalati alle fonti fossili in Europa. Invece, la misura numero uno per sganciarci dalle fossili, per ridurre le emissioni di gas serra, per ridurre la nostra dipendenza energetica dall'estero, per creare lavoro verde, per combattere la povertà energetica e per ridurre le bollette è quella di cui ancora pochissimo si parla, e io la definirei la Cenerentola nella storia, ovvero l'efficienza energetica. Aumentando il tasso di ristrutturazione degli edifici del 3 % all'anno potremmo creare fino a 2 milioni di posti di lavoro. Cosa stiamo quindi aspettando a rendere l'efficienza energetica la vera protagonista della storia?

  Beata Kempa (ECR). – Panie Przewodniczący! Pani Komisarz! Nie ma unii energetycznej bez solidarności, a tej solidarności brakuje dzisiaj w Unii Europejskiej, gdy Polska jednostronnie przeciwstawia się rosyjskiej polityce energetycznej polegającej na dzieleniu krajów Europy. Nigdy nie powinno być europejskiej zgody na NordStream oraz NordStream 2. To dwa projekty otwarcie zagrażające spójności politycznej i energetycznej Unii Europejskiej. Mówiąc dzisiaj o energii nie można pominąć tematu szalejących i rosnących cen prądu. To pokłosie źle planowanej i szkodliwej dla europejskich gospodarek zielonej polityki energetycznej. Dobitnym tego przykładem jest manipulacja na rynku świadectw pochodzenia energii odnawialnej, prawie stuprocentowy wzrost, i to w dziewięć miesięcy, jeśli idzie o cenę świadectw. Bez głębokich zmian na tym rynku nie da się obniżyć cen energii i przeprowadzić żadnej zielonej transformacji, wymarzonej przez głównie eurolewicę.

Dlatego myśląc o naszych obywatelach, którzy każdego dnia ponoszą koszty unijnej polityki klimatycznej, należy jak najszybciej rozważyć zawieszenie unijnego pakietu energetyczno-klimatycznego i przede wszystkim zlikwidować system świadectw pochodzenia zielonych certyfikatów. W przeciwnym razie zwykłe rodziny, zwykli obywatele będą płacić za marzenia wielkich tego świata.

  Erik Bergkvist (S&D). – Herr talman! På lördag kommer jag att vara hemma i norra Sverige. Det kommer att vara -20 ° kallt. Mitt hus kommer att vara varmt. Det är välisolerat och det värms med grön energi. Så borde alla i Europa ha det.

Det är bråttom och vi måste skynda på. Vi måste skynda på de gröna investeringarna. Vi måste skynda på att knyta ihop Europas energinätverk, det som vi just nu förhandlar om. I rapporten ser vi att förnyelsebar energi nu är det största energislaget. Det är mycket bra. Vi kan också se att nio av Europas länder har fasat ut kol. Det är också mycket bra. Men det räcker inte, ska vi klara klimatmålen till 2030 och 2050 så måste vi öka takten. Så min önskan är att kommissionär Kadri kan ge oss en hint om hur de jobbar för att snabba på de här processerna. Pandemin, såg vi, minskade energikonsumtionen, och vi vet att vi under kriser och när vi vill kan förändra vårt beteende. Det är viktigt att vi gör det nu med klimatet, men att det sker rättvist.

Norra Sverige är en del av Arktis. Det är kallt där. Mitt hus är varmt. Så borde det vara i alla hus i Europa.

  Valter Flego (Renew). – Poštovani predsjedavajući, poštovana povjerenice, poštovane kolegice i kolege, četvrti val pandemije, suočavanje s posljedicama klimatskih promjena i divljanje cijene energenata. To je trenutak u kojem živimo, to je nažalost naša svakodnevica. A i prije nje, prije ovog divljanja cijena energenata, oko 30 milijuna Europljana živjelo je u energetskom siromaštvu. To je čak oko sedam puta više od broja stanovnika zemlje iz koje dolazim, od Hrvatske. I kao da sve to skupa nije dovoljno, evo je inflacija. Nikad veća, koja naravno ruši konkurentnost našem gospodarstvu i otežava kupovnu moć svim našim stanovnicima. Zato, i apsolutno, pozdravljam paket mjera koji je Komisija nedavno donijela, ali pozivam vas da učinite još napora da predložite, zajedno s državama članicama, još mjera, još instrumenata i još programa. Da ne stanete na ovome što ste do sada napravili i da date sve od sebe kako bi i građani, ali i gospodarstvo, na jedan lakši način preživjeli ovu tešku zimu koja nam se evo tu iza ugla sprema.

  Ciarán Cuffe (Verts/ALE). – Mr President, as you said yourself, Commissioner, the good news is that renewables overtook fossil fuels as the EU’s main electricity source last year. We could only dream of this a decade ago. But the bad news is that we’re subsidising fossil fuels by over EUR 100 per year for every man, woman and child in the European Union. So when we see forest fires and floods and storms on our screens, in a sense we are paying for it with our taxes. And should we really be subsidising this and subsidising air pollution in Kraków, in Cremona, in Slavonski Brod? I don’t think so.

I think if you let the citizens of Europe decide – if you gave each of them a cheque for EUR 100 – they would spend the money on clean air, on fresh water, on solar power. They’d invest in energy storage, demand management with an ambition, a tenacity and a resolve that would put politicians to shame. This is the future that the citizens of Europe deserve.

  Anna Fotyga (ECR). – Mr President, due to the efforts of the late President of Poland, Lech Kaczyński, the principle of solidarity and energy security has been enshrined in the Treaties, confirmed by the ruling of the European Court of Justice on the OPAL pipeline.

It is a mutual obligation provided in the Association Agreement with Ukraine as well. Yet Nord Stream 2 violates all of those obligations, further emboldening Russia to blackmail us with energy prices and to mount armaments on Ukraine’s borders. We have to remain firm and stand together in fulfilling the six calls of the European Parliament to halt this project.

  Massimiliano Salini (PPE). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, i dati che la Commissaria ha fornito sono dati che raccontano, da un lato, una vittoria importante, ovvero l'aumento importante dell'energia elettrica prodotta da fonti rinnovabili, un 38 % che, per la prima volta, produce un risultato maggiore rispetto ai combustibili fossili, al 37 %.

Ma c'è un altro dato che non possiamo dimenticare, il dato della dipendenza da energia prodotta fuori dall'Europa. Il dato più alto negli ultimi trent'anni, ben il 61 % di energia utilizzata in Europa ma importata dall'esterno. Questo significa che non possiamo illuderci che l'aumento dell'energia prodotta da fonti rinnovabili coincida con una maggiore autonomia. I numeri dicono l'esatto contrario e quindi noi dobbiamo, nel nostro mix energetico, considerare sempre, oltre all'energia prodotta localmente, anche l'energia che importiamo dall'esterno.

Per questo è fondamentale che nella nostra strategia energetica sia inclusa una forte strategia sugli stoccaggi. Lo stoccaggio significa innanzitutto smetterla con la guerra di religione contro il gas, in modo tale che, compatibilmente con gli obiettivi di carattere ambientale, sia consentita una transizione con ambizioni pragmatiche. Ambizioni pragmatiche non significa ridurle queste ambizioni, ma significa spostare il baricentro delle stesse dagli uffici della Commissione ai siti produttivi delle nostre imprese, cioè a coloro che utilizzano quell'energia.

  Robert Hajšel (S&D). – Vážená pán predsedajúci, najlacnejšia energia je stále tá, ktorú ušetríme a nemusíme vôbec vyrábať, a preto našou prioritou musí byť zvyšovanie energetickej efektívnosti. Buďme ale férový a priznajme si, že ak Únia dováža suroviny z tretích krajín, pri ktorých produkcii sa nerešpektujú naše zelené, ale ani sociálne normy, emisie iba vyvážame a podieľa sa na ich zvyšovaní inde. Ale planéta, na ktorej žijeme, je len jedna. U nás doma musíme rešpektovať rôzne štartovacie pozície jednotlivých štátov. V niektorých ešte pár rokov bude treba na rýchlejšiu dekarbonizáciu využívať aj plyn aj jadro. Samozrejme, prioritu musia dostať obnoviteľné zdroje, pričom do budúcnosti treba posilniť cezhraničné kapacity prenosu elektriky. Potreba posilniť odolnosť a energetickú bezpečnosť je o to naliehavejšia, že rastúce ceny energií ohrozujú zraniteľné domácnosti. Aj keď ľudia chápu potrebu znižovania emisií a zelených reforiem, podporia ich iba, ak sa dočkajú sociálnych záruk, a preto musíme byť v zaistení sociálnej spravodlivosti ambicióznejší a vyčleniť na klimatický sociálny fond viac peňazí a hradiť s ňou aj iné aktivity, ako iba nejaké školenia alebo rekvalifikácie.

  Emma Wiesner (Renew). – Herr talman! Energipolitik är klimatpolitik, och jag är därför väldigt glad att vi får prata i dag om just energiunionen, som många gånger glöms bort i klimatpolitiken. Men vi måste bli bättre på att samarbeta inom energiområdet, internationellt och i energibranschen, för här ligger vi efter: 2019 var 73 procent av Europas energi fortfarande fossil och vi ser hur energipriserna rusar.

Det är ett allvarligt läge, och det mest anmärkningsvärda med den här rapporten som vi diskuterar här i dag, om läget i energiunionen, är att EU fortfarande subventionerar fossil energi. Det är inga små summor, pengar som skulle kunna gå från det fossila till det förnybara. Där subventionerar vi med 520 miljarder svenska kronor, motsvarande 17 000 vindkraftverk som i stället hade kunnat byggas för de pengarna. Det är helt oacceptabelt. Fossila subventioner hör inte hemma i vårt energisystem och därför får vi inte glömma bort energiunionen. Vi måste göra energiunionen sexig igen.

  Jakop G. Dalunde (Verts/ALE). – Herr talman! Förra året blev förnybart den enskilt största energikällan i Europa. För första gången. Det var historiskt, men vi måste göra så mycket mer för att komma i mål och nå nollutsläpp. Nu går vi in i sanningens ögonblick för Europas klimatomställning, och vårt viktigaste verktyg är EU:s utsläppshandel. Utsläppshandeln har i sin nuvarande form lett till att kolkraftverk efter kolkraftverk nu läggs ner. Men ska vi nå hundra procent förnybart så måste priset för utsläppsrätter fortsätta att stiga.

Nio medlemsstater har redan avvecklat kolet, men vi måste upp till 27. Då måste vi skärpa utsläppshandeln rejält, avveckla hundratals miljoner utsläppsrätter på ett bräde och öka takten i utsläppsminskningen. Vi måste också täppa till alla de kryphål som fortfarande gör att fossila subventioner håller kolkraftverken krampaktigt vid liv. Vi kan bara lösa detta genom klimatomställningen.

  Luděk Niedermayer (PPE). – Mr President, energy union, in my view, is one of the most important and functional policies of the European Union. We are step by step introducing efficient rules for market functioning and reducing the threat linked to energy imports. But we must look into the future. So what would be on my agenda? First of all, we must keep developing and enforcing the rules promoting market efficiency, for everyone, everywhere.

Secondly, natural gas will play a very important role in the future. To reduce the risk of the market volatility that we have seen just weeks ago, we must develop better storage and especially better management of this storage. So we need better rules for that.

A better network for transition of electricity is important and necessary for better use of renewable sources of energy. As we know, some renewable energy sources are the cheapest sources of electricity for the time being. That is how the investment and energy union can contribute to more extensive use of these resources and, at the same time, decarbonisation and also lower prices for energy for households and firms within the EU. I hope the energy union will deliver all these goals.

  Carlos Zorrinho (S&D). – Senhor Presidente, Senhora Comissária, o estado da União da Energia é hoje mais claro do que nunca. Estamos em estado de necessidade.

Necessidade de mais autonomia estratégica, só alcançável com o continuado investimento das energias renováveis e nas tecnologias para o seu armazenamento. Necessidade de um mercado mais alargado e transparente, cujos preços não sejam determinados pelos combustíveis fósseis e cujos fluxos não sejam estrangulados pela falta de interconexões. Necessidade de apostar, com determinação, nos modelos distribuídos de produção e consumo, com fontes limpas diversificadas e envolvendo os territórios e as comunidades na sua sustentabilidade. Necessidade, finalmente, de combater a pobreza energética e promover a transição justa, a dignidade e a qualidade de vida dos europeus.

Este objetivo está ao nosso alcance. Na transição verde a União Europeia tem expandido a sua capacidade de liderança à escala global. Em estado de necessidade, precisamos de visão, decisão e ação. Visão, decisão e ação no tempo certo, e o tempo certo é agora.

PRESIDENZA DELL'ON. FABIO MASSIMO CASTALDO
Vicepresidente

  Michael Bloss (Verts/ALE). – Sehr geehrter Herr Präsident, Frau Kommissarin Simson! Wir schreiben das Jahr 2021, und die Klimakrise ist in Europa angekommen. Wir haben im Sommer 246 Todesopfer der Fluten beklagen müssen. Doch immer noch werden 52 Milliarden Euro jedes Jahr für fossile Subventionen ausgegeben. Das ist eigentlich ein Skandal.

Gelder von Bürgerinnen und Bürgern heizen die Klimakrise weiter an. Wir brauchen dieses Geld für die Transformation, dafür, dass die Menschen mit geringen Einkommen ihre Wohnung dämmen können, damit sie weniger für Energie ausgeben müssen, dafür, dass Solarenergie auf jedes Dach kommt. Es bringt Arbeitsplätze, es verhindert Energiearmut.

Hier muss die Zukunft Europas liegen. In diesen Technologien müssen wir Weltmarktführer werden. Lassen Sie uns das Geld der Bürgerinnen und Bürger sinnvoll und verantwortungsvoll einsetzen! Es soll die Freiheit der kommenden Generationen ermöglichen und nicht ihre Zukunft zerstören.

  Angelika Niebler (PPE). – Herr Präsident, verehrte Frau Kommissarin, liebe Kolleginnen, liebe Kollegen! Ich denke, der vorliegende Lagebericht zur Energieunion ist ausgesprochen hilfreich und enthält ja auch gute Nachrichten. Erstens: Wir haben unsere CO2-Emissionen seit 1990 um 31 % verringert, und das mit einem sehr effizienten Instrument, nämlich insbesondere dem Emissionszertifikatehandel. Das wird auch in dem Bericht noch einmal deutlich unterstrichen, dass wir hier auf das richtige Instrument, ein marktwirtschaftlich basiertes Instrument, gesetzt haben; das sollten wir auch weiterentwickeln.

Zweitens ist positiv, dass es im gesamten europäischen Energiemix so viel erneuerbare Energien gibt wie nie zuvor – auch das ist eine gute Nachricht. Und damit bin ich bei meinem dritten Punkt: Wir dürfen uns allerdings auch nichts vormachen. Unsere Importabhängigkeit von Energie ist nach wie vor ausgesprochen hoch, so hoch wie seit über 30 Jahren nicht mehr, nämlich 60,6 %. Das heißt, wenn wir die Ziele des Green Deals erreichen wollen, dann ist es auch wichtig, diese hohe Abhängigkeit in den Griff zu bekommen.

Wir müssen natürlich massiv die erneuerbaren Energien ausbauen, aber ich denke, es ist genauso wichtig, hier übergangsweise auf Brückentechnologien wie Gas zu setzen. Auch Gasinfrastruktur spielt eine gewichtige Rolle. Und wir müssen natürlich auch den Wasserstoff nutzbar machen. Und auch da möchte ich dafür plädieren, nicht nur auf den grünen Wasserstoff zu schauen, sondern Wasserstoff jeglicher Farbe im Auge zu halten. Um den Markt aufzubauen, brauchen wir eben nicht nur grünen, sondern auch türkisen und anderen Wasserstoff. Das haben wir ja in unserer Wasserstoffstrategie als Europäisches Parlament so beschlossen.

  Цветелина Пенкова (S&D). – Г-жo Симпсън, няма да се уморя да повтарям, че енергийният преход е нужен. Също така няма да престана да защитавам тезата, че различната стартова позиция на държавите членки трябва да се вземе под внимание в този преход. Не може най-уязвимите да понесат най-голямата тежест. Всяка социална система е толкова силна, колкото е най-слабото ѝ звено. След постепенното извеждане от експлоатация на въглищните централи ще имаме нужда от стабилни базови мощности. Ядрената енергетика трябва да бъде развивана в Съюза, за да може да гарантираме ниските цени за крайните потребители. Длъжни сме да гарантираме и препитанието и преквалификацията на работещите във въгледобивния сектор и за в бъдеще.

За тази цел трябва да използваме ефективно новите европейски фондове и финансови механизми.

В този ред на мисли бих искала да ви попитам на какъв етап е оценката на енергийните проекти в българския план за възстановяване и устойчивост. Неговото предаване закъсня заради нуждата от промени именно в тази сфера.

  Jens Geier (S&D). – Herr Präsident, Frau Kommissarin, liebe Kolleginnen und Kollegen! Ich glaube, der Bericht, den die Kommission uns vorlegt, zeigt mehrere Dinge gleichzeitig.

Er zeigt auf der einen Seite, dass wir als Europäische Union bei der Energieversorgung, bei der Substitution von fossilen Energieträgern durch neue auf einem guten Weg sind und dass wir bis heute einen erfolgreichen Weg hinter uns gebracht haben, wenn es um die Dekarbonisierung geht. Er zeigt aber auch, dass wir noch 1,8 % über dem linearen Zielpfad zur Erreichung des Energieeffizienziels für 2030 liegen. Also: Bei aller Freude und allem Stolz auf das Erreichte kommt noch eine große Aufgabe auf uns zu, dieses Ziel zu erreichen.

Ich gucke mal in Richtung des Genossen Bloss – Entschuldigung, des Kollegen Bloss, aber seine Partei und meine haben heute einen Koalitionsvertrag zusammen unterschrieben, wo wir wenigstens sagen können: Deutschland wird seinen Beitrag leisten, dieses Ziel zu erreichen. Wir können das Ziel auch erreichen, indem wir bei der RED-III-Initiative noch ambitionierter vorgehen.

Wir müssen endlich dahin kommen, dass wir verpflichtende Ausbauziele auch für die Mitgliedstaaten erreichen. Das ist umso wichtiger, als 31 Millionen Menschen in Energiearmut uns nicht ruhen lassen dürfen.

  Josianne Cutajar (S&D). – Sur President, ix-xenarju li l-Ewropa qed tesperjenza dis-sena, b'żieda fil-prezzijiet tal-enerġija u d-dipendenza li għadha kemxejn għolja fuq pajjiżi terzi, jurina li għad fadal x'naqdfu biex nilħqu l-għanijiet tal-Unjoni tal-Enerġija.

Kif nistgħu naslu għal dan? Permezz tal-ħidma, l-integrazzjoni verament effettiva tas-suq, it-titjib tas-sigurtà tal-provvista permezz ta' infrastruttura xierqa sabiex l-ebda pajjiż ma jitħalla jaqa' lura, irrispettivament mid-dimensjoni jew il-pożizzjoni ġeografika tiegħu. L-użu kontinwu ta' sorsi rinnovabbli jikkonferma wkoll li l-futur miexi lil hemm u li r-riċerka u l-innovazzjoni f'teknoloġiji nodfa huma kruċjali jekk irridu naraw is-sorsi rinnovabbli aktar użati u affordabbli.

Is-suċċess tad-dimensjonijiet kollha tal-Unjoni tal-Enerġija se jkompli jikkontribwixxi għall-bini ta' Ewropa aktar nadifa li għandha tkun ukoll amikevoli kemm għall-konsumaturi u anki għan-negozji.

  Łukasz Kohut (S&D). – Panie Przewodniczący! Pani komisarz! Premier Morawiecki bardzo zabiegał, by pojawić się ponownie w Parlamencie Europejskim – chciał bronić tutaj polskiej granicy i podpiąć się pod sukcesy Komisji Europejskiej.

Bardzo żałuję, że nie chciał przyjechać dzisiaj, by porozmawiać o polskim węglu i o transformacji energetycznej. Mógłby nam wyjaśnić, dlaczego odpuścił 3,5 mld EUR dla górników, z czego większość miała trafić na mój Górny Śląsk. Ale, panie premierze, chyba rozumiem, panu je richtig gańba!

Sprawozdanie Komisji na temat stanu unii energetycznej daje nam jasny sygnał, że transformacja energetyczna jest zagrożona. I choć zwiększa się udział odnawialnych źródeł energii, to jednak wciąż trwa to zbyt długo.

Ale to nie górnicy ze Śląska są winni tego, że z ust premiera nie padła jak dotąd ostateczna deklaracja, kiedy odchodzimy od węgla. Ba! Oni byli zwodzeni przez sześć ostatnich lat propagandą i sloganami o 200 latach wydobycia węgla. Ale tylko kiedy byli potrzebni – przed wyborami. I zamiast wykorzystać do końca śląski węgiel, polski rząd importuje węgiel rosyjski. Przypadek? Nie sądzę!

W województwie śląskim potrzebne są nowe, zielone miejsca pracy. Wiem o tym ja, wie komisarz Frans Timmermans, ale już nie premier Morawiecki czy prezydent Duda. Gańba fest!

  Kadri Simson, Member of the Commission. – Mr President, honourable Members, I thank you for your interventions, and let me respond now to a few of the main themes that came up.

First, empowering and protecting all European consumers, especially those who are vulnerable, is paramount. The potential increase of energy poverty among Europeans is a risk we have acknowledged in the recent toolbox of proposals to combat rising energy prices, and we want to use the Energy Efficiency Directive to reduce the burden on vulnerable households in tandem with the climate social fund. Energy poverty will reduce further as improvements in energy efficiency grow and as we increase our use of renewable energy across the EU. And at the same time, the hydrogen and gas decarbonisation package coming next month will also include a set of reinforced provisions on consumer protection in the gas and hydrogen markets, drawing inspiration from those applied in the energy market.

Second, some of you mentioned soaring energy prices. However, increasing energy prices only remind us that we remain too reliant on fossil fuels in the EU, and we know that in the medium and longer term, we will need to replace unabated fossil fuels, methane and natural gas. We expect that biogas, biomethane, hydrogen and e-gases will provide sustainable options for decarbonisation across a wide range of sectors and also increase EU autonomy thanks to domestic production. This is the context in which we are carrying out the work on the hydrogen and gas decarbonisation package.

Third, it’s clear that more needs to be done on research and innovation spending. On the public side, the EU’s rate of public investment in clean energy technologies is the lowest of the major economies, even lower than it was in 2010. But the State of Energy Union Report also clearly shows that EU recovery funding that targets clean energy R&I can help reverse this trend.

Last but not least, many of you mentioned that we have to do more to achieve our 2030 targets. You mentioned that we need to do our utmost to remove barriers for deploying renewables. Right now, the total duration of an offshore renewable energy project can be up to 10 years. If this doesn’t change, it could jeopardise the energy transition and our goal of climate-neutral Europe for 2030.

We need to ensure faster permitting and authorisation processes, and as part of the RED Simplify Project, we have carried out mapping, permit-granting and grid connection procedures. This helps us identify the key barriers from process to land use and pre-connection issues. Tackling this issue is also of particular importance in light of rising energy prices.

Mr President, honourable Members, thank you very much for today’s discussion.

  Presidente. – Grazie mille cara Commissaria.

La discussione è chiusa.

Dichiarazioni scritte (articolo 171)

  Milan Brglez (S&D), pisno. – Energetska unija je garant regionalne stabilnosti. Ta je odvisna od zunanjih (geopolitični kontekst in odnos EU z energetskimi velesilami) in notranjih dejavnikov (energetska pravičnost).

Za ohranitev tega ravnotežja mora Unija, prvič, oblikovati preudarno zunanjo politiko do sosednje Rusije, še zlasti upoštevajoč kritične razmere, ki so grožnja miru in varnosti v Ukrajini.

Drugič, Unija mora v kontekstu zelenega prehoda zagotoviti odpornost evropske družbe, tako da bo sposobna prenesti preoblikovanje gospodarstva, utemeljenega na trajnostnem razvoju ter skladnosti z okoljskimi in podnebnimi cilji. Aktualne razmere na energetskem trgu so odličen »poligon« za spopadanje s tovrstnimi pojavi v nadaljnjem procesu zelene transformacije.

Tudi zato pozdravljam takojšnjo reakcijo Komisije, ki je objavila nabor različnih kratkoročnih in srednjeročnih orodij za naslavljanje teh izzivov, pri čemer pa je pretežni del odgovornosti in pristojnosti na ravni držav članic. Za zeleni preboj in preprečitev energetske revščine potrebujemo ne samo ambiciozne strategije, ampak tudi kompetentne akterje znotraj energetskega sektorja, ki bodo to tranzicijo dejansko sposobni izpeljati.

Prav zato bi želel izraziti skrb glede aktualnega dogajanja v slovenski politiki, kjer se zdi, da lahko ostane prehod v brezogljično gospodarstvo le črka na papirju zaradi nespametnega kadrovanja v državnih podjetjih, ki so dejansko sposobna uresničiti zaveze in cilje Unije na področju podnebja in okolja.

  András Gyürk (NI), írásban. – Az energiaunió helyzetéről évente kiadott jelentés megfelelő alkalmat jelent az európai energiapolitika teljesítményének megvitatására. Az Európa-szerte tomboló energiaválság még inkább időszerűvé teszi az elemzést. A tények és folyamatok ismeretében kijelenthető, hogy Brüsszel energiapolitikája megbukott, a baloldal és a bürokraták elvakultsága pedig az energiaunió eddig elért eredményeit is veszélybe sodorja. Az Európai Bizottság rossz döntéseinek következtében az energiaárak már-már elviselhetetlen szintre nőttek. A tőzsdei földgázár négyszeres, a villamosenergia árának háromszoros emelkedése komoly jelzés a jelenlegi európai energia- és klímapolitika súlyos hibáival kapcsolatban.

A zöld átmenet megvalósítása érdekében a polgárok védelmére és azonnali változtatásokra lenne szükség. Sajnálatos módon, a baloldal és a brüsszeli bürokraták erre nem hajlandók és tovább erőltetik a valóságtól elrugaszkodott, megbukott rögeszméiket. A rezsit csökkentő országokat megvetik, klímaadó bevezetésén dolgoznak és rászabadítanák a piaci energiaárakat a lakosságra. Ebben magyar baloldali elvtársaik is követnék őket. Ez a jövőkép teljességgel elfogadhatatlan és az energiaunió meggyengüléséhez vezethet. Az eddigi eredményeket a hálózatfejlesztés és a károsanyag-kibocsátás csökkentése terén megalapozott célkitűzésekkel, tisztelettel és konszenzusra törekvő Bizottsággal lehetett elérni. Az európai emberek megfizethető árú energiát és a jelenleginél jobb, észszerűbb klíma- és energiapolitikát érdemelnek.

  Krzysztof Hetman (PPE), na piśmie. – Strategia na rzecz utworzenia unii energetycznej z 2015 roku określa jako cel tej unii „zapewnienie konsumentom w UE – gospodarstwom domowym i przedsiębiorstwom – bezpiecznej, zrównoważonej, konkurencyjnej energii po przystępnych cenach”.

Mam wrażenie, że od czasu powstania unii energetycznej cel ten nigdy jeszcze nie był bardziej aktualny niż dziś. Europa boryka się bowiem obecnie z niezwykle poważnym kryzysem cen gazu, które od stycznia tego roku wzrosły aż o 200 %. Sytuacja ta stanowi poważne zagrożenie zarówno dla gospodarstw domowych, które coraz częściej mają problem z opłaceniem niespotykanie wysokich rachunków, jak i dla przemysłu, dla którego wysokie ceny energii powodują zagrożenie pod względem ich konkurencyjności.

Dlatego też potrzebujemy z jednej strony rozwiązań krótkoterminowych, tak by w tej wyjątkowej sytuacji chronić najsłabszych, a z drugiej strony rozwiązań długoterminowych, by europejski rynek energetyczny był odporny na takie sytuacje.

Dlatego też wzywam Komisję Europejską do przedstawienia propozycji wsparcia państw członkowskich w reagowaniu na rosnące ceny energii i w ochronie konsumentów przed zbyt drastycznym wzrostem cen, jak również do rozważenia budowy rezerw strategicznych oraz utworzenia europejskiej platformy zakupowej.

  Cristina Maestre Martín De Almagro (S&D), por escrito. – El informe anual sobre el estado de la Unión de la Energía revisa los progresos en materia de energía y ofrece un balance de las cinco dimensiones de la unión energética.

Este año se trata de un informe atípico debido a la pandemia de la COVID-19 y el gran confinamiento. Por ejemplo, se destaca la reducción de emisiones de gases de efecto invernadero sin precedentes, del 10 % en 2020. El informe también analiza el fuerte aumento en los precios del gas y la electricidad en la Unión Europea y describe las medidas propuestas por la Comisión para confrontar la situación.

El Grupo S&D ha sido muy activo reclamando y proponiendo medidas a nivel europeo para para atajar el shock de precios de la energía y proteger a los ciudadanos más vulnerables.

El Grupo S&D celebra las noticias positivas del informe. Por ejemplo, el que por primera vez las energías renovables superaran a los combustibles fósiles como principal fuente en el sistema eléctrico de la UE. Sin embargo, reclama acelerar políticas energéticas basadas en energías renovables sostenibles para que reducir también la elevada dependencia energética del exterior de la UE, la más alta en 30 años.

  Mihai Tudose (S&D), în scris. – Consider dezamăgitoare atât discursul comisarului european pentru energie, Kadri Simson, cât și raportul la care s-a referit. Din păcate, obsesia reducerii emisiilor este mai puternică pentru Comisia Europeană decât realitatea creșterii prețurilor la energie pentru cetățeni și companii, perspectiva penuriei de combustibili de bază ori lipsa de progrese semnificative în materie de eficiență energetică.

Este vorba, de altfel, despre un raport care conține observații contradictorii. De exemplu, se spune că, în premieră, sursele regenerabile de energie au depășit combustibilii fosili ca sursă principală de energie în UE. Dar asta s-a întâmplat din cauza închiderii de capacități de producție de energie, așa cum s-a întâmplat în România. E o modificare mai degrabă artificială a ponderii de piață a energiei verzi.

În același timp, raportul atrage atenția asupra celui mai ridicat nivel de dependență a UE de importurile de combustibili fosili – cu o explicație în plen pe cât de scurtă, pe atât de bizară din partea comisarului Simson: „în mod paradoxal”. Nu e nimic paradoxal aici, ține de logică și de înțelegerea contextului geostrategic – aspecte străine, din păcate, unei zone decizionale atât de importante din Comisia Europeană.