Verbatim report of proceedings

Monday, 13 December 2021 - Strasbourg

15. Combating gender-based violence: cyberviolence (debate)

   EN

President. – The next item is the report by Elissavet Vozemberg-Vrionidi and Sylwia Spurek, on behalf of the Committee on Civil Liberties, Justice and Home Affairs and the Committee on Women’s Rights and Gender Equality, on combating gender-based violence: cyberviolence (2020/2035(INL)) (A9-0338/2021).

I should like to remind Members that for all debates of this part-session, there will be no catch-the-eye procedure and no blue cards will be accepted.

Furthermore, as during recent part-sessions, remote interventions from Parliament’s Liaison Offices in the Member States are foreseen.

I would also like to remind you that interventions in the Chamber will continue to be made from the central rostrum. I therefore kindly invite you to keep an eye on the speakers list and to approach the rostrum when your speaking time is imminent.

  Ελισσάβετ Βόζεμπεργκ-Βρυωνίδη, Εισηγήτρια. – Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή που η πρωτοβουλία μου και της πολιτικής μου ομάδας για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας και της βίας στο διαδίκτυο ψηφίζεται σήμερα στην τελευταία Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τρέχοντος έτους.

Η έμφυλη βία, τόσο εντός όσο και εκτός διαδικτύου, είναι βαθιά ριζωμένη στις διαρθρωτικές ανισότητες στην κοινωνία μας. Εξακολουθεί να είναι αθόρυβη και να αποτελεί μια από τις σοβαρότερες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η κατάσταση επιδεινώνεται περαιτέρω από προκαταλήψεις λόγω του φύλου, έμφυλα στερεότυπα και τη συνεχή εκδήλωση των ιστορικά άνισων σχέσεων εξουσίας. Στη σημερινή ψηφιακή εποχή το διαδίκτυο και οι νέες τεχνολογίες δημιουργούν γρήγορα νέους κοινωνικούς ψηφιακούς χώρους και έχουν αλλάξει δομικά τον τρόπο με τον οποίο τα άτομα συναντώνται, επικοινωνούν, αλληλοεπιδρούν, συναναστρέφονται και ουσιαστικά συνυπάρχουν.

Οι μορφές έμφυλης βίας, που διευκολύνονται από το διαδίκτυο και τις νέες τεχνολογίες, καθίστανται όλο και συχνότερες. Ωστόσο, η διαδικτυακή βία δεν είναι μια νέα μορφή βίας, αλλά αποτελεί συνέχεια του φαινομένου εκτός διαδικτύου. Έχει βαθύ αντίκτυπο στα θεμελιώδη δικαιώματα και τις ελευθερίες των ατόμων, στην αξιοπρέπεια και τη ζωή τους σε όλα τα επίπεδα. Στην εποχή μας, η διαδικτυακή βία αναδεικνύεται σε μια από τις βασικές μορφές βίας σε βάρος των γυναικών, με αυξανόμενα ποσοστά σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, που πρέπει να μας προβληματίσουν. Ειδικότερα, περίπου το 7% των γυναικών στην Ένωση έχουν υποστεί παρενόχληση στον κυβερνοχώρο τους τελευταίους 12 μήνες και μια στις 10 γυναίκες μέχρι την ηλικία των 15 ετών, ενώ φαίνεται αυτή η μορφή της βίας να είναι πιο διαδεδομένη στους νεότερους χρήστες του διαδικτύου, με μια στις πέντε νεαρές γυναίκες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ηλικίας 18 έως 29 ετών, να αναφέρουν διαδικτυακή σεξουαλική παρενόχληση.

Παράλληλα, κατά τα δύο χρόνια της πανδημίας, ο εκτεταμένος περιορισμός στα σπίτια με το λοκντάουν είχε ως συνέπεια να αυξηθεί η χρήση του διαδικτύου, ιδιαίτερα από κορίτσια και νέες γυναίκες, με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται δραματική αύξηση του αποκρουστικού αυτού εγκλήματος, οριζόντια σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Το διαδίκτυο οριοθετεί ένα ευρύ πεδίο αναδυόμενων μορφών βίας, που ξεκινούν από τη δημοσίευση προσβλητικών σχολίων και εικόνων, την κατάφωρη παραβίαση προσωπικών δεδομένων, τη ρητορική μίσους, ενώ φτάνουν μέχρι και τον εκφοβισμό με απειλές και τη σεξουαλική κακοποίηση, αξιόποινες πράξεις που προβλέπονται από τους ποινικούς κώδικες όλων των χωρών.

Επειδή η νομοθεσία κινείται πάντα πιο αργά σε σχέση με την τεχνολογία, αλλά κυρίως παρακολουθεί την εξέλιξη της ζωής, είναι σημαντικό να κάνουμε τώρα τα βήματα εκείνα που θα μας επιτρέψουν να θωρακίσουμε τα δικαιώματα των θυμάτων της διαδικτυακής βίας από μελλοντικές αξιόποινες πράξεις. Στο πλαίσιο αυτό, η νομοθετική πρωτοβουλία που καλούμαστε να ψηφίσουμε σήμερα στοχεύει στην αντιμετώπιση του όλο και περισσότερο εξελισσόμενου φαινομένου της έμφυλης βίας στο διαδίκτυο. Επιχειρεί μια ολιστική προσέγγιση για την ποινικοποίηση ορισμένων συμπεριφορών, αλλά και για την υποστήριξη και την προστασία των θυμάτων αυτών των συμπεριφορών.

Ζητούμε από την Επιτροπή να θεσπίσει άμεσα με οδηγία ελάχιστους κανόνες σχετικά με τον ορισμό του εγκλήματος της βίας στο διαδίκτυο και να εντάξει τη διαδικτυακή βία στα επαχθή εγκλήματα, χρησιμοποιώντας ως νομική βάση το άρθρο 23 παράγραφος 1 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης, να προωθήσει δράσεις για την πρόληψη αυτού του εγκλήματος και μέτρα για την προστασία και αποκατάσταση των θυμάτων.

Αναφορικά με την πρόληψη, εστιάζουμε ιδιαίτερα στην εκπαίδευση, κυρίως κατά τα χρόνια της εφηβείας, στην ευαισθητοποίηση μέσω εκστρατειών ενημέρωσης και, βεβαίως, στην προβολή υγιών προτύπων, διότι με την εν λόγω νομοθετική πρόταση στοχεύουμε στην εξάλειψη των έμφυλων στερεοτύπων και στην προώθηση της έρευνας, αν γίνει αντιληπτό σε βάθος ότι γενεσιουργός αιτία κάθε μορφής έμφυλης βίας είναι η ανισότητα και οι νοσηρές νοοτροπίες που τη συντηρούν εδώ και χρόνια. Επιπλέον, προκειμένου να προστατευτούν και να υποστηριχθούν τα θύματα της έμφυλης βίας στο διαδίκτυο, η έκθεση περιλαμβάνει δράσεις για την προστασία και στήριξη των θυμάτων, με ιδιαίτερη έμφαση στην ανάγκη βελτίωσης και διευκόλυνσης της υποβολής καταγγελιών και της αποφυγής δευτερογενούς θυματοποίησης. Στο σημείο αυτό, αξίζει να σημειωθεί ότι η οδηγία θα αποτελέσει έναν πυλώνα νομοθετική καθοδήγηση για τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία το ένα μετά το άλλο θα υιοθετήσουν τις πρόνοιές της στις εθνικές νομοθεσίες.

Τέλος, η πρωτοβουλία υπογραμμίζει την ανάγκη ύπαρξης σαφούς στρατηγικής για τη συλλογή αναλυτικών και συγκρίσιμων δεδομένων μετά από διμερείς και πολυμερείς συνεργασίες των κρατών μελών και την υποβολή εκθέσεων από τις σχετικές αρχές. Η βία ως συμπεριφορά απαντάται σε σύγχρονες δημοκρατικές χώρες λόγω απαράδεκτων αντιλήψεων που δεν συνάδουν με το κράτος δικαίου. Ειδικότερα η βία κατά των κοριτσιών και γυναικών με οποιαδήποτε μορφή, ως άσκηση εξουσίας, προσβάλλει βάναυσα τα θεμελιώδη δικαιώματα, το ευρωπαϊκό ιδεώδες και κάθε ανθρώπινη αξία, γι’ αυτό η μηδενική ανοχή είναι αυτονόητη και μονόδρομος.

Αγαπητοί συνάδελφοι, ευελπιστώ σήμερα σε μεγάλη στήριξη αυτής της έκθεσης για την αντιμετώπιση του πλέον ντροπιαστικού για τις ευρωπαϊκές αξίες μας εγκλήματος. Πιστεύω ότι όλοι συμφωνούμε ότι η επίτευξη εξάλειψης της έμφυλης βίας θα αποτελέσει για τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για τους Ευρωπαίους πολίτες το χαρακτηριστικό αποτύπωμα του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

  Sylwia Spurek, rapporteur. – Mr President, I quote: ‘It’s a pity your mother did not have an abortion. Seriously. Poland would be more beautiful without such a parasite.’; ‘You should be shaved bald, you disgusting creature.’; ‘A slut betrays her country, don’t you agree with me? Because I think it’s a pity that the Polish underground state does not exist today. You would be treated accordingly.’; ‘You won’t cheat your genes, you red pest, but at least you won’t have offspring and, if I ever meet you, I will spit on your face with pleasure.’; ‘I regret that they do not hang for betraying one’s country these days’.

These are just examples, quotes, of cyberviolence that I receive on social media platforms every day – and I’ve chosen the more delicate ones so as not to offend you, my colleagues, the President and the Commissioner – and I am obviously not the only one. Fifty—two percent of women and girls have experienced cyberviolence solely since the COVID—19 pandemic started. The numbers are even higher among female politicians, activists, journalists and all other women who participate, or try to participate, in online public debate.

Gender—based cyberviolence is a challenge posed by modernity, but it is at the same time just a new face of an old, well—known enemy: violence against women. In the 21st century in the European Union, gender—based violence is manifesting every day and everywhere. Women cannot feel safe at home, women cannot feel safe in public places and women cannot feel safe on the Internet.

The root causes of gender—based violence in all its forms are the same. These root causes make the cyberviolence that women face very specific and different from the one faced by men: sexist hate speech focused on appearance or private and intimate life, image—based sexual abuse, cyberstalking by a former partner, threats of sexual violence, including rape. These are just examples of gender—based cyberviolence, which make women withdraw from digital, political and social life. It is not only about personal impact, it’s about the quality of our democracy. We simply allow women to be silenced, we allow them to be excluded from public debate.

I have seen the cyber dimension of gender—based violence evolving. As a lawyer, activist and women’s rights defender, I’ve been engaged in combating gender—based violence for over 20 years now. Firstly in NGOs, then in public administration, later as the Deputy Commissioner for Human Rights in Poland and, currently, as a Member of the European Parliament, I’ve always been standing on the side of women and other victims of gender—based violence.

This is why I’ve been honoured to work on the legislative initiative report on gender—based cyberviolence as its co—rapporteur, and I am proud to present it to all of you today. It includes recommendations for measures to be adopted in the areas of prevention, protection, support, reparation of victims, prosecution and criminalisation, as well as data collection and reporting. It stresses that all actions should be victim—centred and have an intersectional approach. Moreover, with regard to personal scope, it covers not only women and girls, but also LGBTQI people, who experience cyberviolence on the basis of their gender identity, gender expression and sex characteristics.

This report should be a very strong message from the European Parliament to the Commission, emphasising yet again that we do not agree with the Commission’s failure to act against gender—based violence and that we demand specific action. The legislative measures recommended in this report should be included in a comprehensive directive against gender—based violence in all its forms, including cyberviolence. The more precise we make it, the better. It’s about the law, it’s about human rights, it’s about democracy. We need to guarantee that every woman is safe from violence.

I would like to thank my co-rapporteur, Ms Vozemberg—Vrionidi, for the collaboration, the Greens advisers and, last but not least, my team, for their work on the report.

To conclude, I would like to address all haters with the words of Maria Peszek from the song ‘Like a Gun’: ‘Words can hurt, words can kill’. Remember, you are responsible for what you are doing.

  Helena Dalli, Member of the Commission. – Mr President, honourable Members of the European Parliament, as repeatedly expressed here, the Commission fully shares Parliament’s commitment to do all the EU can to fight all forms of violence against women. This includes gender—based cyberviolence, which has increased exponentially, even due to the intensified online lives we have all experienced and are still experiencing during the pandemic.

Most of us have switched to online schooling, working, entertainment and provision of services. But while the switch has happened, the digital environment has not yet been fully adapted to guarantee online safety for everyone. Online violence targeting women has become pervasive, with specific vicious consequences. It’s a barrier to women’s participation in public life. Bullying, harassment and abuse on social media have far—reaching effects on victims’ daily lives.

The Gender Equality Strategy announced the adoption of a set of measures within the limits of EU competences to achieve the same objective as the Istanbul Convention, as well as targeted measures to address cyberviolence against women. These measures will, to a large extent, meet the objectives sought by the report discussed today.

Early next year, the Commission intends to put forward a broad directive on violence against women and domestic violence with a focus on prevention, protection, support and access to justice, which would include criminalisation of specific forms of violence against women and domestic violence on the basis of the existing legal basis in Article 83 of the Treaty.

The Commission envisages to address online and offline forms of violence against women and domestic violence in the same legislative proposal, since cyberviolence is often part of a continuum of violence taking place offline. This would meet our shared objective of filling the most important gaps and ensuring that the most serious forms of cyberviolence against women are sanctioned in Europe.

In the upcoming directive we intend to cover, as also requested by Parliament, measures to prevent cyberviolence against women, protect and support victims, improve access to justice with a victim—centred and intersectional approach, and ensure better coordination between competent authorities. These measures can be adopted on the basis of existing Treaty provisions and do not require the prior establishment of a new EU crime of gender—based Violence.

Moreover, last week, the Commission adopted an initiative to trigger a Council decision to extend the list of EU crimes in Article 83 of the Treaty to include hate crime and hate speech. This new area of EU crime would subsequently allow the Commission to propose criminalising also specific forms of gender—based hate crime and hate speech not covered by the existing legal basis.

These initiatives will, to a large extent, achieve the objectives pursued by Parliament. These proposals are a complement to, and will support the effectiveness of, the measures proposed in the Digital Services Act, which requires that intermediary services address illegal content online. In particular, the EU—level criminalisation of cyberviolence against women will clarify the notion of illegal content online.

The Commission is also delivering on a number of non—legislative measures you are calling for. The new Citizenship, Equality, Rights and Values programme has significantly increased funding for organisations and projects fighting gender—based violence. We are working to improve data collection and have tasked Eurostat with conducting an EU—wide survey on gender—based violence. We are preparing an EU—wide communication campaign to tackle gender stereotypes.

Furthermore, we will facilitate cooperation between Internet platforms and other relevant stakeholders in order to protect women’s safety online. We are also preparing legislation to prevent and combat child sexual abuse online and create an EU centre to prevent and combat child sexual abuse, as Parliament requested.

Overall, this package of legislative and non—legislative measures is aimed at tackling gender—based violence against women and domestic violence, through a holistic approach. It will, to a large extent, cover the measures which this Parliament is calling for.

  Maria Walsh, on behalf of the PPE Group. – Mr President, online harassment, cyberstalking, image—based sexual assault: these are just some of the terms which have become all too common and real for people across the EU, especially for women and girls. It has now become normal for women to casually discuss personal experiences of cyberviolence and abuse. As female representatives, we’ve all experienced it in some form, haven’t we? We’ve experienced the anxiety that it draws within us. We’ve experienced how, again and again, it was not taken seriously or removed from a platform.

Last November in Ireland, we had a monumental wake—up call when links to almost 500 000 WhatsApp chats, including sensitive images of women and girls, were leaked without their consent. They had their bodily autonomy taken away within seconds. They were not afforded an opportunity to consent or have their voices heard. They were judged, victim—blamed, told by online abusers and users to brush it off. While our Minister for Justice, Helen McEntee, took swift action with the introduction of Coco’s Law, gaps in the protection of all forms of cyberviolence still remain today.

The clear gendered aspect of cyberviolence must be recognised at an EU level. We must make gender—based violence a eurocrime. This is much—needed action to protect women’s rights in our EU. Online abuse will not stop if those doing it believe they face no consequences, so we must ensure, Commissioner, colleagues, each Member State implements quickly.

  Maria Noichl, im Namen der S&D-Fraktion. – Herr Präsident, sehr geehrte Frau Kommissarin! Für die S&D-Fraktion als Koordinatorin für den FEMM-Ausschuss kann ich nur sagen: Wir stehen absolut hinter Ihnen und werden jeden Schritt, den Sie in diese Richtung unternehmen, Frauen im Netz vor Gewalt zu schützen, unterstützen.

Normalerweise spricht man oft von Themen, als wären sie so nebeneinanderstehend. Es gibt das Thema „Gewalt gegen Frauen“, es gibt das Thema „Pay Gap“, das Problem beim Bezahlen. Es gibt aber auch das Thema bei der Partizipation. Ich glaube, bei selten einem Thema wie bei dem Thema „Gewalt gegen Frauen im Netz“ merkt man, dass diese Themen alle miteinander verknüpft sind. Denn das Ziel ist, Frauen im Netz anzugreifen, das Ziel ist, sie mundtot zu machen, das heißt, sie von der Partizipation, auch von der politischen Partizipation, auszuschließen. Das ist das Ziel.

Wir haben es zwar unter dem Obertitel „Gewalt gegen Frauen“ zusammengefasst, aber wir müssen es auch deutlich benennen. Es geht darum, Frauen den Mund zu verbieten, sie zurückzuweisen, sie zurückzuschicken, wieder in die Küche. Deswegen: Sie haben unsere volle Unterstützung. Wir werden alles tun, um diesem sich wirklich wie ein Krebs durch Europa ziehenden Thema „Gewalt gegen Frauen im Netz“ im Netz endlich Herr zu werden.

Denn die freie Rede im Netz, die freie Rede im Parlament, die freie Rede daheim in der Familie, die freie Rede am Arbeitsplatz, die freie Rede steht nicht nur den Männern zu, sondern den Frauen genauso, ohne dafür gedisst zu werden, ohne dafür im Netz gejagt zu werden.

  María Soraya Rodríguez Ramos, en nombre del Grupo Renew. – Señor presidente, una de cada diez mujeres europeas ha experimentado algún tipo de ciberviolencia desde los quince años. El 20 % ha sufrido acoso sexual cibernético y, de ellas, el 77 % también ha experimentado alguna forma de violencia sexual o física por parte de su pareja íntima.

En definitiva, de esto hablamos: de violencia contra las mujeres. Una violencia que se traslada a la red.

Señora comisaria: necesitamos herramientas europeas para luchar contra esta violencia. Necesitamos un marco común europeo para una definición común. Necesitamos acciones europeas y necesitamos también un marco común de prevención y asistencia a las víctimas.

En una sociedad como la europea, donde más del 90 % de los hogares tiene acceso a internet, estamos viendo como esta violencia en línea afecta de manera muy directa a la población joven, que hace del mundo virtual su espacio de comunicación social normal. En España, más del 40 % de las adolescentes ha admitido haber sufrido acoso en línea.

La trata de mujeres con fines de explotación sexual se ha trasladado claramente a la red.

Señora comisaria: estamos hablando de violencia de género contra las mujeres y necesitamos tener datos, necesitamos coordinación entre los Estados, necesitamos colaboración con las empresas tecnológicas para poder combatirla de manera eficaz.

Para ello necesitamos una directiva contra la violencia de género que tenga su base jurídica en la modificación del artículo 83 del Tratado. Porque la violencia de género tiene que ser un eurocrimen. Con esta directiva no queremos que nuestras demandas se satisfagan parcialmente: queremos que se satisfagan. Nuestra demanda es la introducción de la violencia de género en el Tratado como un eurocrimen.

Es, además, un compromiso de la presidenta Von der Leyen, contraído en su discurso de investidura.

Como europeos, tenemos que responder a ese compromiso.

  Gwendoline Delbos-Corfield, on behalf of the Verts/ALE Group. – Mr President, a woman threatened online is in danger. If she’s a journalist, a politician, an activist, the consequences could be terrible. Young girls can be assaulted for days and weeks without an end in sight, and this is true for all victims of gender-based online violence. This is why some women, LGBTI+ people and minority people have ultimately left the online space to flee this discrimination.

But this is not a solution. We cannot expect people to leave so that the problem no longer exists. It would be dangerous to put control in the hands of just a few big tech companies. This would let them define what we mean by ‘hate’. It would let them decide on the meaning of freedom of speech, who are the most vulnerable users and who are the ones to be silenced.

What we need to happen has already taken place in the past. I am referring to the establishment of ground rules to make up a comprehensive system, a set of legal, governmental and societal tools, for a completely new space. In only the last 10 years, the online space has completely transformed many aspects of our societies. To meet these challenges, we need clearly defined laws, including pragmatic concrete measures, as well as education and training for law enforcement and better implementation. We need police and justice to know what they are dealing with. We need culture and society to be involved. This will require a lot of resources. But this money, it exists – it’s already there in these big companies. It just needs to be redirected to better support and protect users online.

Big companies cannot be allowed to continue using this business model, which reserves limited resources for these important measures. If we cannot address this, we run the risk of leaving machines and non-transparent algorithms with the implicit bias to continue censoring some people, while targeting others.

  Nicolaus Fest, im Namen der ID-Fraktion. – Herr Präsident, Frau Kommissarin! Der berühmte Schriftsteller aus Österreich Karl Kraus hat einmal gesagt: Ein Übel gedeiht nie besser, als wenn ein Ideal davorsteht. So ist es auch hier. Natürlich ist der Schutz von Frauen wichtig, aber dieser Bericht ist genau das Gegenteil: Er ist eine Gefahr.

Der Bericht arbeitet zunächst mit einem Begriff wie cyber violence, bei dem schon nicht klar ist, was er überhaupt bedeutet. Zur Erläuterung verweist er auf einen weiteren Gummibegriff wie Hatespeech. Und letztlich geht es genau darum: Man will ungünstige oder unliebsame Meinungen ausschließen, vor allem jede Kritik an Gender oder Abtreibung verbieten. Das ist mit dem Ausdruck cyber violence in erster Linie gemeint. Und Frau Spurek, Ihre Ausführungen haben das ja mehr oder minder auch bestätigt.

Zweitens ist ja immer noch nicht klar, warum diese Regelung nun eigentlich länderübergreifend und grenzüberschreitend sein soll, also in den Katalog der Fälle des Artikels 83 eingeführt werden soll, wo es üblicherweise um schwere Kriminalität oder Drogenhandel geht. Und als ich Frau Dalli im Ausschuss fragte, wie viele Fälle es denn gäbe, in denen beispielsweise Sizilianer Frauen in Dänemark belästigen oder Leute aus Portugal vielleicht die Frauen in Litauen oder Polen, konnte mir Frau Dalli das nicht beantworten. Ich nehme an, Sie können das auch bis heute nicht beantworten, weil es dafür nur sehr wenig Fälle gibt.

Ich denke, die nationalen Regeln reichen aus, das nationale Strafrecht und der nationale Schutz von Frauen. Und deshalb ist diese Regelung, die hier vorgeschlagen wird, überflüssig und für die Meinungsfreiheit hochgefährlich.

  Jadwiga Wiśniewska, w imieniu grupy ECR. – Panie Przewodniczący! Pani Komisarz! Szanowni Państwo! Teraz, gdy świat przenosi się do sieci, szczególnie w czasie pandemii, w ślad za nim podążają różne formy przemocy: mowa nienawiści, trolowanie, stalking czy szantażowanie przy użyciu treści pornograficznych. Cyberprzemoc może zaczynać się w internecie, ale często kończy się w trybie offline z druzgocącymi konsekwencjami dla ofiar i ich rodzin. Uważam, że wszystko, co zabronione offline, powinno być również zabronione online.

Po raz kolejny podkreślam, że stanowczo jestem przeciwna przemocy, lecz w zgodzie z przyznanymi w traktatach kompetencjami i w sposób neutralny ideologicznie. Przede wszystkim sprawozdanie nie mówi o przemocy wobec kobiet i dziewczynek, ale posługuje się pozatraktatowym pojęciem gender. I z tego względu możliwe będzie wystąpienie wielu nieścisłości w stosowaniu prawa karnego, które wymaga daleko idących gwarancji ze wszystkich stron. Podstawową z nich jest zasada pewności prawnej. Nie da się jej osiągnąć, wprowadzając nowe, nieostre pojęcia.

W art. 83 traktatu wymienia się już w katalogu europrzestępstw przestępczość komputerową, więc wskazywanie w sprawozdaniu cyberprzemocy ze względu na płeć należy uznać za przykład wykładni rozszerzającej, która stanowi oczywiste nadużycie i musi być traktowana wyłącznie w kategoriach instrumentalnego traktowania prawa karnego Unii do celów stricte politycznych. Dla mnie osobiście przykre jest, że po raz kolejny tak ważny temat jak przemoc względem kobiet i dziewczynek zepsuto niepotrzebnymi wtrętami ideologicznymi.

  Anne-Sophie Pelletier, au nom du groupe The Left. – Monsieur le Président, elle s’appelait Juliette, 15 ans pour toujours, car le poids du cyberharcèlement l’a poussée à mettre fin à ses jours le 1er mai 2021. Maëlle, 14 ans à jamais, s’est suicidée en janvier 2020 suite à la diffusion d’une vidéo intime sur les réseaux sociaux.

Pour Maëlle, pour Juliette et pour toutes les victimes, une stratégie européenne globale de criminalisation est primordiale, car les différentes formes de violence sont souvent intrinsèquement liées à la cyberviolence. Elles peuvent la précéder, l’accompagner ou la suivre. Et la cyberviolence a cette particularité: elle suit la victime partout. Elle ne s’arrête pas quand vous rentrez chez vous, il n’y a pas d’endroit où nous sommes en sécurité. C’est une gangrène qui nécrose, un monstre pervers qui, derrière son écran, ne souhaite que vous violenter. Et que faire alors? Fuir un réseau social, c’est s’isoler. Et cette fuite n’est pas synonyme de havre de paix, car votre harceleur est peut-être votre voisin, votre camarade de classe, votre collègue.

Avec la commission des droits des femmes et de l’égalité des genres, nous avons conçu un texte transpartisan. Ce texte se veut être un pont, un parapluie, un toit solide sous lequel l’Union européenne doit fournir une protection juridique et une aide aux victimes. La position du Parlement est claire. Maintenant, c’est à vous – la Commission – d’agir car si nous ne sommes pas ambitieux sur ce point, si nous détournons les yeux, nous serons complices de ces vies brisées. Et alors que le silence et ses conséquences consument petit à petit les femmes victimes, les jeunes filles victimes et les LGBTQI+ victimes, soyons leurs voix, leurs épaules et rendons-leur justice.

  Lívia Járóka (NI). – Elnök Úr! A XXI. század egyik legnagyobb kihívása az online tér és annak szabályozási kérdésköre. Az elmúlt évtizedek tapasztalatai azt mutatják, hogy – rengeteg előnye és haszna mellett – sajnos az erőszak újabb fajtáinak is színteret képes biztosítani az internet. Valamivel több, mint egy évtized alatt a közösségi média a fiatalok erőszakának vektorává vált, drámaian megváltoztatta az online teret, felerősítve az agresszív viselkedést. A kibererőszak szándékosan károsítja az egyént, és folyamatosan fennmaradhat az abúzus. Roma közösségeinkben különösen nagy figyelmet kell fordítanunk a lányokat érő online agresszióra, mivel az elektronikus agresszió egyre növekvő mentális probléma, károsítja az egyént, a roma családokat és az egész társadalmat.

Hatékony szabályozásra és figyelemre van szükség. Sajnálattal tapasztaljuk azonban, hogy ez a jelentés a szokásos forgatókönyv szerint készült. Tagállamokat jogtalanul támadva, ideológiai frázisokkal teletűzdelve, a tényleges megegyezést ellehetetlenítve vádaskodik, s kezd megosztást az Unió tagállamai között, ami nagyon szomorú, hisz országaink, így Magyarország is elkötelezett a nemi alapú online erőszak elleni küzdelemben. Gyermekeink és családunk védelme a legfontosabb az online térben is.

  Frances Fitzgerald (PPE). – Mr President, isn’t it unbelievable that every ten years, a city the size of Marseille, Amsterdam or Zagreb disappears from the world. Just imagine that. How? Because every year it is estimated that 87 000 women worldwide are killed, 50 300 of them by an intimate partner or family member. We call this femicide – when women are killed just because they are women. Just think about those cities disappearing and the numbers in them and that number of women are killed over a ten-year period.

And now we are also dealing with cyber-violence – an increasingly pervasive and common form of violence against women and it is part of the continuum of this type of violence. While new technology, as we all know, can be a wonderful thing, it can also have unintended and devastating consequences when instrumentalised and weaponised.

Research shows us that 52% of young women and girls have experienced online abuse – your sisters, your daughters, your mothers – sharing private images, videos or messages without their consent, mean and humiliating messages, abusive and threatening language, sexual harassment and false content – absolutely appalling and a whole new realm of violence. We have to take action. Imagine the psychological consequences of that happening to you.

Hopefully, the European Parliament will take action – and the European Commission – because we know, what is illegal offline must also be illegal online. So let’s hope we take the right action and really make sure that this is stopped.

  Juan Fernando López Aguilar (S&D). – Señor presidente, señora comisaria de Igualdad, que la violencia de género y la violencia contra las mujeres no es un fenómeno estrictamente local ni se confina al perímetro de los Estados miembros de la Unión Europea es algo asumido por este Parlamento Europeo, y por eso hemos apoyado que la Unión Europea ratifique el Convenio de Estambul y este Parlamento Europeo ha instado precisamente a la Comisión a que asuma esa incorporación de la Unión Europea como una prioridad.

Del mismo modo, la violencia ejercida en la red, la ciberviolencia y el ciberacoso, tiene una dimensión europea que requiere definiciones comunes, normas comunes y sanciones comunes, lo que no anula la competencia penal de los Estados miembros, pero la encuadra en parámetros europeos. En eso consiste la base jurídica que presta el artículo 83 del Tratado de Funcionamiento de la Unión Europea, porque, efectivamente, es un delito de alcance europeo, como lo es también la necesidad de protección de sus víctimas, tanto en el curso del proceso como en los servicios sociales y asistenciales necesarios para plantar cara desde la Unión Europea y con un instrumento de Derecho europeo a la ciberviolencia y el ciberacoso.

Por eso, me sumo a las voces que instan a la Comisión a presentar una iniciativa europea que incorpore la violencia de género y la ciberviolencia a la lista de «delitos de la Unión».

  Yana Toom (Renew). – Mr President, this is the second time this year that here in the Parliament we directly address the issue of gender—based violence. This time we turn our attention on the digital forms that gender—based violence can take. During the past two decades, and especially during the last two years, we all have moved more and more of our lives online. The same can be said about violence against women and girls.

Technology is evolving fast and the speed of innovation in the online and digital world is incredible. While this speed of innovation brings us amazing new tools that make our life better, it is also providing new tools that facilitate abuse. For example, right now there are stalkerware applications legally available for purchase and use in digital stores. These applications are marketed as parental control software and are intended to monitor the activity on a phone or other device. The problem is that some of them don’t require the monitored person’s consent and they don’t have any kind of warning or signal that they’re operating. So, if an aggressor has access to a victim’s device for two minutes to install the application, they will have unlimited and undisturbed access to every move of the victim. I think we need to regulate the use of these types of applications and I worked to include it in the report. But this is only one example of harmful applications and there are many more applications out there.

In the end, it will always be a difficult task to keep up with new technologies, but that should not stop us from taking steps in addressing the ways that technology can facilitate violence. This will require legislative action, like the prosecution and criminalisation of gender—based cyber violence, and non—legislative actions like protection and support of the victims; improving the process of reporting the crimes; raising awareness of the scale and consequences of the violence; focus on gender equality in education for the younger generation, removing gender stereotypes in the media, and improving research of the topic.

Once again, we call for an EU directive that will include all of these points and we are expecting a proposal to arrive in early 2022. I am looking forward for that proposal and I will work to make sure that the directive is in line with the high ambitions we set today.

  Alexandra Geese (Verts/ALE). – Herr Präsident, Frau Kommissarin, verehrte Kolleginnen und Kollegen! Gewalt gegen Frauen im Internet verursacht nicht nur viel Leid, sondern sie ist Teil einer politischen Strategie, mit der man versucht, Frauen zum Schweigen zu bringen. Sie ist ein Angriff auf unsere Demokratie. Und genau deshalb unterstütze ich die Berichterstatterin in ihrer Forderung, dass die Kommission dringend Vorschläge zu ihrer Bekämpfung vorlegen muss.

Aber einer besonders perfiden Form von sexueller Gewalt im Internet können wir schon heute Abend ein Ende setzen, nämlich dem Hochladen von Nacktbildern auf Porno—Plattformen gegen den Willen des Opfers, nicht selten gemeinsam mit dessen Namen und Adresse. Wir stimmen nämlich heute Abend im IMCO—Ausschuss über einen Kompromiss ab, mit dem wir dieser unsäglichen Form von Gewalt im Internet mit dem Digital Services Act entgegentreten können.

Und wenn Sie nicht im IMCO-Ausschuss sitzen, dann sagen Sie bitte Ihren Kolleginnen und Kollegen Bescheid. Uns fehlt noch die Unterstützung der EVP. Wenn es heute Abend nicht reicht, dann helfen Sie uns, eine Mehrheit im Plenum im Januar zu organisieren, zu mobilisieren. Denn wir haben es mit dem Digital Services Act schon in der Hand. Und die Frauen Europas erwarten von uns, dass wir jetzt handeln.

  Isabella Tovaglieri (ID). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, il contrasto alla cyberviolenza è una battaglia di civiltà in cui tutti ci riconosciamo. Io stessa, in Italia, ho denunciato chat dedite al revenge porn e ho promosso un'iniziativa nazionale per sensibilizzare le donne sul tema della sicurezza sul web.

Ciò che invece non possiamo condividere è la volontà della maggioranza progressista che siede in quest'Aula di utilizzare il dossier sulla violenza di genere per portare avanti la propria agenda politica, riproponendo a livello europeo i contenuti del Ddl Zan, che è stato bocciato dal parlamento italiano, e richiamando all'ordine ben quindici paesi sgraditi a Bruxelles, cioè la maggior parte degli Stati membri, perché non contemplano la definizione di identità di genere nelle proprie legislazioni.

Ebbene, che cosa c'entrano questi argomenti con la disperazione di quel 51 per cento di vittime di revenge porn che arriva a ipotizzare il suicidio come soluzione? Il Parlamento europeo deve pensare a queste ragazze e a queste donne.

Noi non abbiamo paura di dirci d'accordo su diversi aspetti di questo dossier, in particolare sulla necessità di una regia transnazionale contro la violenza informatica. Ma solo se abbandoniamo un approccio ideologico per adottare una visione pragmatica e condivisa saremo in grado di raggiungere gli obiettivi a cui tutti puntiamo.

IN THE CHAIR: LÍVIA JÁRÓKA
Vice-President

  Ladislav Ilčić (ECR). – Poštovana predsjedavajuća, poštovane dame i gospodo, Sud Europske unije u Luxembourgu je 6. listopada, dakle prije dva mjeseca, izdao mišljenje o Istanbulskoj konvenciji prema kojem Europska unija treba poštovati načelo supsidijarnosti i pravo država članica da same odluče o tom pitanju.

 

Ovo izvješće protivno odluci Suda požuruje Vijeće da donese tu odluku, dakle, ne poštuje odluku Suda i ugrožava vladavinu prava.

 

Nasilje počinje kad se žene promatra isključivo kao objekte seksualne požude, a dobar dio političkog spektra promovira seksualnu požudu, dok pravu, trajnu i vjernu ljubav, poput bračne - blati i obezvrjeđuje.

 

Takva kultura rađa seksualno nasilje, a sad nam kao odgovor na to nasilje, isti ideolozi nude produbljivanje te ultraliberalne kulture kroz Istanbulsku konvenciju i rodnu ideologiju koji direktno udaraju na ljudsko dostojanstvo i identitet.

 

To nije dobar put. Okrenimo se promociji ljudskog dostojanstva svake žene - samo tako možemo smanjiti nasilje.

  Έλενα Κουντουρά (The Left). – Κυρία Πρόεδρε, η έμφυλη βία στο διαδίκτυο δεν αποτελεί μια νέα μορφή βίας, αλλά τη συνέχεια της έμφυλης βίας εκτός διαδικτύου. Μια πραγματικότητα εξαιρετικά σημαντική. Καμία πολιτική πρόταση δεν θα είναι αποτελεσματική, εάν δεν λάβει υπόψη της ότι πρόκειται για την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.

Σήμερα, δημιουργούνται όλο και περισσότερες μορφές έμφυλης βίας στο διαδίκτυο που εξαπλώνονται συνεχώς λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Δυστυχώς όμως, στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει κοινή αντίληψη για το τι είναι βία στο διαδίκτυο και δεν υπάρχει κατάλληλη ευρωπαϊκή νομοθεσία που να την αντιμετωπίζει. Υπάρχουν αρκετά νομοθετικά κενά και τα κράτη μέλη εφαρμόζουν διαφορετικές πολιτικές που δεν καλύπτουν όλες τις πτυχές του προβλήματος. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει επανειλημμένα ζητήσει από την Επιτροπή να προτείνει άμεσα μια ολιστική οδηγία για την καταπολέμηση όλων των μορφών της έμφυλης βίας.

Με την έκθεση αυτή ζητάμε να υιοθετηθεί ένας κοινός ορισμός για το έγκλημα της έμφυλης βίας στο διαδίκτυο, να ποινικοποιηθεί από όλα τα κράτη μέλη και να θεσπιστούν αντίστοιχες κυρώσεις. Ζητάμε τη δημιουργία ενός μόνιμου ευρωπαϊκού μηχανισμού συλλογής και δημοσίευσης τακτικών και συγκρίσιμων δεδομένων σχετικά με την εμφύλια βία στο διαδίκτυο. Ζητάμε να διασφαλιστεί η υποχρεωτική εκπαίδευση όλων των επαγγελματιών για την καταπολέμησή της και να θεσπιστούν μέτρα για την προώθηση και υποστήριξη της πρόληψης, καθώς και μέτρα για την επαρκή προστασία και την αποκατάσταση των θυμάτων.

  Rosa Estaràs Ferragut (PPE). – Señora presidenta, la violencia de género es una de las violaciones más graves de los derechos humanos.

Qué duda cabe de que con la era digital de internet y de las nuevas tecnologías se están creando espacios que han cambiado la comunicación y la manera de relacionarse de los individuos.

La ciberviolencia no es una violencia distinta: es una continuidad de la violencia contra las mujeres fuera de línea. Impacta en los derechos fundamentales y en la dignidad a todos los niveles.

Necesitamos un marco europeo para tener una definición que determine exactamente la ciberviolencia contra las mujeres.

La Unión Europea tiene que ser capaz de establecer unas normas mínimas para garantizar la persecución de esa violencia, que incluye el ciberacoso, las amenazas, el control a distancia, la inducción al suicidio, a la anorexia, el acceso al móvil, los daños informáticos, etcétera.

Hay que establecer medidas preventivas: educar para hacer un uso responsable de internet, un uso sobre todo seguro, e impulsar la ciberhigiene.

Sobre todo, es una violencia durísima porque al final se alcanza a la víctima sin necesidad de tener contacto físico con ella y se destroza el futuro de esa persona.

Hay que tomar medidas de protección y de apoyo a las víctimas, facilitar el acceso, que sea flexible a la información, tener un teléfono europeo.

Pero, además, hay que perseguirla y criminalizar porque faltan denuncias. Hay una escasa concienciación de este tipo de delito. Hay un insuficiente apoyo a las víctimas. Hay escasa investigación y, por lo tanto, es el momento de actuar.

Solicitamos también a la Comisión que regule como eurodelito la violencia de género, la violencia contra las mujeres.

  Evin Incir (S&D). – Fru talman! Kolleger, kommissionär Dalli! Mäns våld mot kvinnor klassas av EU:s egen byrå för grundläggande rättigheter (FRA) som en av de allvarligaste kränkningarna av mänskliga rättigheter de senaste åren. När kriser slår till förstärks redan existerande problem, och strukturer befästs ännu mer. Covid-19-pandemin är ett sådant praktexempel, då mäns våld mot kvinnor i alla dess slag har ökat i hela vår union.

Det är tyvärr inte förvånande att när nya medier introduceras, såsom internet, så följer även våldet med dit. Kopplingen mellan ord och handling är tydlig. Visst används digitala plattformar till mycket gott, men det finns en annan, mörkare sida också som vi måste bekämpa med full kraft. Kvinnor och flickor kontrolleras, trakasseras, förnedras och tystas genom meddelanden på sociala medier, hämndporr, hat, hot, grooming och så kallad nätstalking. Det uppskattas att sju av tio kvinnor har utsatts för nätstalking.

Internet ska inte vara ett laglöst macholand, utan en inkluderande och feministisk plats för oss alla. Det nya lagförslaget att göra hatbrott till ett EU-brott och direktivet om mäns våld mot kvinnor, som vi har blivit lovade av kommissionen, måste inkludera även våld på nätet.

  Samira Rafaela (Renew). – Madam President, online gender-based violence is a continuation of the discrimination that women experience in the offline world and it is a continuation of the persisting inequalities and stereotypes of today’s society. The harmful impact on women and girls and on democracy as a whole may not be underestimated. Women and girls are silenced because of who they are. Their right to express themselves freely, equally and without fear is taken away from them and a young generation of female politicians will think twice before they enter the political arena. Stress, anxiety and a loss of self-confidence will replace bright futures full of outspoken ambition if we do not act. No policy alternative will be effective unless we face this new reality, and the Digital Services Act is a solid step towards a safer digital world.

But we must demand that tech companies, as businesses, take responsibility and ensure that their digital and public spaces become safe and empowering places for everyone.

The voices of women and girls are at stake. The value of our democracy is at stake. Let’s continue to speak out, but for a new generation.

(The debate was suspended)