Пълен протокол на разискванията

Вторник, 14 декември 2021 г. - Страсбург

13. Нови насоки за хуманитарната дейност на ЕС (разискване)

  Die Präsidentin. – Als nächster Punkt der Tagesordnung folgt die Aussprache über den Bericht von Norbert Neuser im Namen des Entwicklungsausschusses über neue Leitlinien für die humanitären Maßnahmen der EU (2021/2163(INI)) (A9—0328/2021).

Ich erinnere die Mitglieder daran, dass es bei allen Aussprachen dieser Tagung keine spontanen Wortmeldungen gibt und dass keine blauen Karten akzeptiert werden.

Außerdem sind, wie auch bei den letzten Tagungen, Zuschaltungen aus den Verbindungsbüros des Parlaments in den Mitgliedstaaten vorgesehen.

Ich weise Sie auch darauf hin, dass Wortmeldungen im Plenarsaal weiterhin vom zentralen Rednerpult aus erfolgen. Ich ersuche Sie daher, die Rednerliste im Blick zu behalten und sich kurz vor Beginn Ihrer Redezeit zum Rednerpult zu begeben.

  Norbert Neuser, rapporteur. – Madam President, the world does not come to rest: Afghanistan, civil war in Ethiopia, hunger as a result of climate change in Madagascar, hunger and violent conflicts in the Sahel, military escalations in Yemen, displacement in the midst of a pandemic, to name just a few.

The report on new orientation for the EU’s humanitarian action comes at a time when crises are being exacerbated, and when the number of people suffering from humanitarian crises has increased from around 90 million in 2015 to nearly 240 million this year. Its aim is not to suggest tailormade solutions to the crises we face to date, but to provide policy recommendations that mitigate the crises in general.

Following the communication the Commission published in March this year, the EU’s humanitarian action, the report underlines the four fundamental principles of humanitarian action: that is humanity, impartiality, neutrality and independence. They are the core of humanitarian action and must not be compromised. Some challenges: we are alarmed at the number of serious violations of international humanitarian law. We therefore need close monitoring of violations. Responsible individuals or entities have to be listed in relevant EU sanction regimes.

Gender—based violence is another serious aspect: 70% of women become victims of gender—based violence and conflicts and disasters. Given the number of people in need is rising, the humanitarian budget needs to rise as well. The European Member States should spend a fixed share of their GNI on humanitarian aid, and we call on the Commission to report on the disbursement. The humanitarian—development—peace nexus should become the general approach of programming in order to bridge the gaps between the policy areas, while the distinct character and principles of humanitarian aid have to be respected.

So far, a few words on the report. I feel honoured and I’m thankful that I was the standing rapporteur for humanitarian aid and had the opportunity to be the rapporteur on this important fight. This is my last report and my last speech in the European Parliament. I would like to use my speech today in the plenary to say goodbye and farewell to all of you.

I was always fascinated by development cooperation. I started in the 80s in Nicaragua with the Solidarity Group when this country was on a really good path. When I became a Member in 2009, from the beginning I was in the Committee on Development (DEVE) and committed to the values. And I was on the delegation to the ACP and for me it was my environment that allows me to work on policies that construct a better future for the people in partner countries. During my mandate, the contact with people in partner countries remained very important to me. What I learned from them inspired me and gave me strength for the work in Parliament.

This is why I want to thank you for all your cooperation and support during the last years. I thank you, Commissioner Janez Lenarčič, for the close and trustful cooperation directly between us two, even last year and the one before at Christmas. I want to thank Commissioner Jutta Urpilainen for a fantastic input from the development side. I thank you, colleagues, for the balanced and good cooperation that we generally have in the Committee on Development, but also in the delegation to the ACP. I thank my colleagues from the S&D family, from the German SPD delegation, and especially I would like to mention my coordinator, Udo Bullmann, and thank him and his prudent management of our working group and, Udo, the continuous support you gave. A big thank you goes to the DEVE Secretariat and I would like to mention, because he was very much involved in this report, Manuel Manrique Gil, who also supported me in a number of other important files. Thanks to the S&D team and the longstanding support I had and to my own team.

My work in the European Parliament comes to an end, and it was a good time. I have heard that there is a life outside Parliament and I will work more actively for my Foundation, Kick for Help, with sports and especially football projects. In developing countries, the Foundation helps youth, girls and women to develop team spirit, fair play and self—determination. It was Nelson Mandela who said – and this is how I want to conclude – that sport has the power to change the world. Let’s use this wonderful opportunity more in our developing cooperation. Let’s just do it! Thank you very much.

  Die Präsidentin. – Vielen herzlichen Dank, lieber Norbert Neuser, auch für diese vielen Jahre im Europäischen Parlament und alle Leistungen, die damit zusammenhängen.

  Janez Lenarčič, Member of the Commission. – Madam President, honourable Members of the European Parliament, I want to thank the European Parliament, the Committee on Development, and in particular, the rapporteur, Honourable Norbert Neuser, for putting this topic on today’s agenda. The report highlights key priorities for EU humanitarian action going forward. The text recognises our ambitions for the European Union as a global power in aid delivery. In short, it shares our common vision for the future.

In view of recent worrying trends, this is also a very timely report. According to the latest global humanitarian overview, nearly 274 million people are now in urgent need of humanitarian aid. At the beginning of this year, the number was 235 million. Meanwhile, the donor base remains far too narrow. A small number of donors provide the overwhelming bulk of humanitarian aid. That is the case globally, but also within the European Union, and the gap between existing needs and the available resources is growing ever further.

More needs to be done to address this funding gap and to support those in need. This is why the European Commission adopted a communication on EU humanitarian action earlier this year. That communication is there to keep adapting, rethinking and improving our approach for the EU to stay at the forefront of global humanitarian action in the interest of the most vulnerable people that we want to help.

Honourable Members, I am pleased to confirm that we are already taking concrete steps to address many of the priorities that feature in this report. First, the Commission is pushing to expand the resource base both within and outside the European Union. Of course this requires a sustained effort over time within Europe and internationally, and it goes without saying that this House, this Parliament, can be of great help. We are currently engaging within the European Union with like-minded and non-traditional humanitarian donors, to grow the overall pool of humanitarian resources available. In the meantime, we will continue working to enhance the effectiveness and efficiency of humanitarian aid by embracing innovative digital tools and by resorting more to anticipatory funds.

In line with the grand bargain commitments, the Commission is also focusing on the quality of funding. We know that it must be more predictable. We know that it must be more flexible and better suited to local needs so as to provide the greatest possible impact for people in need. We are working on this. We have just launched new multiannual pilot programmatic partnerships with the International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies, with UNICEF and with the FAO. These come next to the full programmatic partnerships that we already have in place with NGOs since last year. Second, to ensure that our aid is delivered swiftly the Commission is developing a new European humanitarian response capacity. This will address potential gaps whenever traditional channels are unavailable, and it will be built on the example of the EU humanitarian airbridge by embracing a Team Europe approach.

The report also emphasises the importance of international humanitarian law, and this brings me to my third point. We are putting compliance with international humanitarian law at the heart of the EU’s external action. For example, the Commission is setting up a new EU-level coordination mechanism. Our goal is to improve reporting on possible violations around the world and strengthen compliance. We are also advocating for the consistent inclusion of humanitarian exceptions in EU sanctions regimes. The EU is committed to avoiding any negative impact of restrictive measures on vulnerable people. In parallel, the European Union is calling for unrestricted and unimpeded humanitarian access to people in need. We have done so, for example in the cases of Afghanistan, Ethiopia and Myanmar.

The Commission is also pressing forward with the fourth strand of work – the localisation of humanitarian aid. We plan to engage even more with local actors, including women-led groups, to improve their own-preparedness, response and resilience. In the face of climate change, resilience more than ever needs to be at the heart of our work in the regions systematically impacted by disasters and emergencies.

And lastly, we will continue to address the drivers of the humanitarian needs by linking short-term assistance with long term solutions. We all agree that humanitarian aid alone cannot put an end to conflicts or crises and this is why we remain focused on putting the humanitarian-development-peace nexus approach into practice, and we are expanding on the work already in place.

Honourable Members, let me take this opportunity to reaffirm my commitment to engage with all of you as we pursue our common goal of providing relief to those in need. I would like to most warmly thank honourable Norbert Neuser for his work not only on this report, but as the standing rapporteur for humanitarian aid. I have greatly appreciated your strong commitment to EU humanitarian action. Thank you once again for your very good and timely report, and I look forward to our discussion.

  Janina Ochojska, w imieniu grupy PPE. – Pani Przewodnicząca! Zajmuję się pomocą humanitarną od 26 lat. Każdego roku obserwuję z zaniepokojeniem gwałtowny wzrost liczby osób potrzebujących pomocy humanitarnej. Obecnie kryzysy humanitarne trwają średnio ponad 9 lat. Pomoc jest często niewystarczająca, a prawo humanitarne częściej naruszane.

W sprawozdaniu, które wspólnie przygotowaliśmy, skupiliśmy się na kilku obszarach. Uważamy, że kluczowy z nich to obszar dotyczący włączenia edukacji w pomoc humanitarną. Edukacja jest zaliczana do pomocy rozwojowej, ale to nie wystarczy. Dzieci i młodzież na terenach ogarniętych konfliktem, przebywające w obozach dla uchodźców powinny mieć bezwzględny dostęp do edukacji, co nie zawsze ma miejsce. Inaczej będziemy mieć do czynienia ze straconymi pokoleniami, jak już dzisiaj mówi się o pokoleniu wojny w Syrii.

W tej kwestii polityka Unii Europejskiej powinna opierać się na powiązaniu działań humanitarnych, rozwojowych i pokojowych. W dokumencie wzywamy do zwiększenia środków finansowych wypełniających luki w finansowaniu globalnej pomocy humanitarnej. Jednym ze sposobów jest zobowiązanie krajów członkowskich do przeznaczania stałej części dochodów narodowych brutto na pomoc humanitarną, tak jak ma to miejsce w przypadku pomocy rozwojowej. Zależy nam także na zagwarantowaniu elastyczności w finansowaniu pomocy humanitarnej w trakcie rosnących potrzeb. Chcielibyśmy, aby działania zewnętrzne Unii Europejskiej w większym stopniu koncentrowały się na przestrzeganiu międzynarodowego prawa humanitarnego, w tym na ochronie pracowników humanitarnych, co można osiągnąć przez unijny mechanizm monitorowania tych naruszeń, ustrukturyzowane dialogi i umowy handlowe oraz – w razie potrzeby – poprzez nakładanie sankcji na kraje, które go nie przestrzegają.

VORSITZ: RAINER WIELAND
Vizepräsident

  Pierfrancesco Majorino, a nome del gruppo S&D. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, i conflitti, le calamità ambientali, l'insicurezza alimentare, i cambiamenti climatici sono solo alcune delle cause che portano oggi almeno 238 milioni di persone nel mondo ad aver bisogno di assistenza umanitaria. 238 milioni.

L'Unione europea è il primo donatore mondiale, ma la nostra azione può e deve essere migliorata per essere ancora più efficace, come ha detto giustamente l'onorevole Neuser. Abbiamo bisogno di aiuti meno frammentati, di un meccanismo di coordinamento e di una solida dotazione finanziaria e dobbiamo guardare ai gruppi più vulnerabili, a partire dalle donne e dai bambini, perché non possiamo permetterci di lasciare nessuno indietro. Ancora di più oggi, con la pandemia in corso.

Come Unione europea abbiamo un dovere ancora maggiore, prima di tutto morale: aiutare i paesi in via di sviluppo a fornire una risposta sanitaria adeguata, sia lavorando sulle cause profonde di povertà e diseguaglianza, ma pure attraverso un sostegno più concreto e massiccio nell'immediato per forniture adeguate di vaccini.

La comunità internazionale, su tutti questi punti, io credo non abbia la coscienza pulita.

  Barry Andrews, on behalf of the Renew Group. – Mr President, first of all I’d like to acknowledge the work of Mr Neuser, not just in this report, but in his contribution to this House over the last decade.

His report, I think, is part of an appropriate period of reflection and response, which follows each successive humanitarian crisis. It’s happened over the last 15 years, whether it is the cluster system and the CERF that followed the situation of the tsunami, whether it was the transformative agenda that followed on from Haiti, or the Grand Bargain referred to earlier by the Commissioner that followed both Syria and Ebola.

Now we’re in another period where it’s appropriate to have response and reflection. But the one thing I would encourage the Commissioner not to do is to merely respond to the last crisis, and that is what we’ve done in the past. This is evidenced by the fact that our instrument, the Neighbourhood, Development and International Cooperation Instrument (NDICI) – Global Europe, is inappropriate for the Afghanistan response, and that’s why we have Humanitarian Plus. So I would encourage a strategic approach and an approach based on foresight, not hindsight.

I’d like to say a few words in my native language, if I may.

An féidir leis an Aontas Eorpach difríocht a dhéanamh? Sílim gur féidir leis ach tá dhá leasú mhóra ag teastáil. Ar an gcéad dul síos, ní mór don Aontas agus do na Ballstáit airgead a chur ar an mbord. Is mór-dheontóir daonnúil an tAontas Eorpach agus a Bhallstáit, ach sa bhliain 2021, ní dhearnadh ach leath de na geallúintí daonnúla domhanda a íoc amach. Is maith an rud é gur mhéadaigh an Coimisiún Eorpach a bhuiséad cabhrach daonnúla ó €900 milliún go €1.4 billiún sa bhliain 2020. 

Ar an dara dul síos, ní mór córas daonnúil an Aontais a bheith oiriúnach dá fheidhm agus tá riachtanais dhaonnúla oiriúnaithe dá réir.

  Caroline Roose, au nom du groupe Verts/ALE. – Monsieur le Président, tout d’abord, merci aux rapporteurs.

Le rapport que nous adoptons aujourd’hui arrive à un moment crucial. L’aide humanitaire fait face à de nombreux défis. En plus des conflits dont le nombre ne cesse d’augmenter, le dérèglement climatique va accroître le besoin en aide humanitaire. La sécheresse et la famine en cours à Madagascar en est un exemple saisissant. Et ce n’est que le début.

Le monde d’aujourd’hui est fragile et les besoins sont énormes. Que faire face à cela? Il faut autant que possible prévenir, via notre politique d’aide au développement. Nous devons travailler avec les populations vulnérables et les communautés autochtones pour les aider à renforcer leur résilience face au changement climatique.

L’Union européenne et ses États membres sont les premiers contributeurs à l’aide humanitaire, mais le manque de financement se fait de plus en plus sentir. Il faut augmenter notre contribution et prévoir un budget annuel solide pour l’aide humanitaire. Nous devons renforcer notre coordination avec les autres donateurs et garantir un financement à la fois prévisible et flexible de l’aide humanitaire.

Les femmes et les jeunes filles sont souvent les plus durement touchées dans les crises. Il faut que des actions spécifiques leur soient destinées, car elles ont aussi un rôle central à jouer dans la résolution des crises humanitaires.

Enfin, il faut que l’aide humanitaire demeure ferme sur ses principes d’humanité, de neutralité, d’impartialité et d’indépendance. C’est vrai pour l’action de l’Union européenne, mais il faudra être vigilant vis-à-vis d’une instrumentalisation lorsque des acteurs privés financent l’aide humanitaire. Agissons maintenant.

  Dominique Bilde, au nom du groupe ID. – Monsieur le Président, la question du montant d’une aide humanitaire portée à bout de bras par les pays occidentaux doit avoir pour corollaire celle de son efficacité et de son bien-fondé.

Tout d’abord, elle ne saurait pallier indéfiniment les défaillances d’autorités nationales. Les quelque 32 millions d’Africains déplacés ou réfugiés, par exemple, doivent se voir proposer des solutions pérennes dans leur propre pays au lieu de nos seuls subsides.

À cela s’ajoutent les très nombreux scandales qui ont émaillé la gestion de ces fonds, de l’inflation artificielle des listes de bénéficiaires à l’extorsion des travailleurs humanitaires, notamment par les terroristes islamistes d’Al-Shabab en Somalie, d’où certaines ONG se sont vu retirer. Le fait que le Niger ou le Nigeria aient un temps déclaré persona non grata des organisations reconnues illustre les risques tangibles de détournement au profit de belligérants ou de terroristes. Pour ma part, j’ai demandé aussi instamment que vainement des éclaircissements s’agissant des camps de Tindouf, de facto sous la houlette du Front Polisario.

Il est également illusoire de prétendre que l’aide humanitaire européenne à l’Afghanistan, censée être quadruplée, ne transitera aucunement par les talibans, puisque ces derniers interviendront nécessairement dans sa distribution. Ils entraveront d’ailleurs l’exercice des femmes travailleuses humanitaires, affectant par ricochet les Afghanes et leurs enfants.

L’Union européenne, première donatrice mondiale, ne saurait se compromettre au profit de régimes ou d’entités que nous réprouvons et que nous avons parfois combattus au prix du sang de nos propres soldats.

  Beata Kempa, w imieniu grupy ECR. – Panie Przewodniczący! Biorąc pod uwagę obecną sytuację na świecie i rosnące potrzeby humanitarne, musimy znaleźć sposób, aby różnice, jeżeli chodzi o jakość życia, pomiędzy naszą częścią świata a krajami rozwijającymi się nie pogłębiały się.

Zgadzam się, że Komisja Europejska i Europejska Służba Działań Zewnętrznych powinny opracować strategię połączenia pomocy humanitarnej z rozwojową i z działaniami na rzecz budowania pokoju. Pomoc humanitarna, programy rozwojowe i budowanie pokoju nie są procesami od siebie niezależnymi. Wszystkie są potrzebne jednocześnie.

Sprawozdanie słusznie podkreśla również alarmującą sytuację, jeżeli chodzi o naruszanie międzynarodowego prawa humanitarnego. Unia Europejska powinna nie tylko monitorować takie przypadki, ale też wykorzystać wszystkie możliwe narzędzia, aby temu zapobiec. W sprawozdaniu trafnie zauważono korzyści płynące z uruchomienia mostu powietrznego. Tego typu rozwiązania powinny być stosowane nie tylko w czasie pandemii.

Uważam jednak, że zabrakło w tym sprawozdaniu odpowiedniego podkreślenia roli społeczeństwa obywatelskiego, a zwłaszcza podmiotów religijnych, z którymi współpraca jest niezwykle potrzebna, jeżeli chcemy dotrzeć z pomocą do tych najbardziej potrzebujących. To właśnie działacze Kościoła, misjonarze ‒ jako pierwsi, od dawna działający w terenie ‒ zapewniają podstawowe usługi społeczne i pozostają w terenie, gdy wiele innych podmiotów często odchodzi. Komisja Europejska zatem powinna przyjąć strategię na rzecz partnerstwa z Kościołami i organizacjami wyznaniowymi w zakresie współpracy rozwojowej i humanitarnej.

  Miguel Urbán Crespo, en nombre del Grupo The Left. – Señor presidente, la acción humanitaria se enfrenta a tres grandes peligros.

En primer lugar, la amenaza constante de la privatización de la ayuda. No pararemos de decirlo: ni la acción humanitaria puede ser una oportunidad de negocio ni la crisis convertirse en pretexto para profundizar en doctrinas del shock. Si crisis como la pandemia que vivimos actualmente aumentan las necesidades humanitarias, la solución pasa por liberar patentes y no por sentar a las multinacionales farmacéuticas a la mesa de la gobernanza mundial.

Segunda amenaza: la permanente instrumentalización geopolítica de las crisis humanitarias según intereses que nada tienen que ver con objetivos humanitarios. Buen ejemplo de ello es el silencio impune ante crisis humanitarias como las del Sáhara ocupado o las de Palestina, o llamamientos hipócritas a aumentar la ayuda humanitaria en el Mediterráneo mientras al mismo tiempo se refuerzan los mecanismos de la Fortaleza Europa, que, a la postre, generan nuevas crisis humanitarias como las que se están viendo en Libia.

La tercera amenaza tiene que ver con la criminalización de los actores humanitarios, algo que vemos a diario en el Mediterráneo. Salvar vidas no es un delito. Practicar políticas racistas y comprarle la agenda xenófoba a la extrema derecha sí debería serlo.

Ojalá este buen Informe contribuya a combatir estas tres lacras de privatización, instrumentalización y criminalización de la ayuda humanitaria europea.

  Ernő Schaller-Baross (NI). – Elnök Úr! Örvendetes, hogy az Európai Unió és tagállamai együtt, a Globális humanitárius segítségnyújtás 36 százalékát adják. Ezt a vezető szerepet meg kell tartani, és a jövőben még hatékonyabbá tenni, hogy a segítség valóban eljusson a rászorulókhoz. A humanitárius veszélyhelyzetek összefüggnek a migrációval, mert az éghajlattal összefüggő katasztrófák nagyobb gyakorisága és intenzitása konfliktusokat szít, és egyre több embert kényszerít lakóhelyének hosszú távú elhagyására.

A jelentéstevő azonban nagyon helyesen nem esett bele abba a hibába, hogy ennek okán a migránsok számára folyosók létesítését sürgetné. Így a jelentés a valódi problémákra, és a tényleges szükségletekre koncentrál. Határozott és következetes alapelvünk az, hogy a segítséget oda kell vinni, ahol baj van. Az eredmények visszaigazolják ezt a megközelítést. A Hungary Helps programon keresztül nyújtott humanitárius támogatásainkkal félmillió ember szülőföldön való megmaradását, vagy otthonába való visszatérését tettük lehetővé.

  Sunčana Glavak (PPE). – Poštovani predsjedavajući, više ljudi nego ikada prije nalazi se u situaciji potrebe za humanitarnom pomoći.

Kolegice i kolege, prema izvješću, vjerujem da ste to vidjeli, radi se o dvjesto trideset i osam milijuna ljudi a pomoć im je potrebna zbog sukoba, brojnih faktora poput prirodnih katastrofa, ograničenih resursa. Činjenice da je Europska unija pogođena pandemijom te da smo u krizi pristupa energentima ne smiju rezultirati zapostavljanjem područja humanitarnog djelovanja. Komunikacija Europske komisije naziva “Humanitarno djelovanje Europske unije: novi izazovi, ista načela”, ključna je za definiranje novih smjerova humanitarnog djelovanja Unije.

Stoga podržavam u njoj navedene mjere poput veće potpore Europske unije lokalnim pružateljima pomoći ili proširenja mehanizma financiranja s humanitarnim partnerima. Humanitarna pomoć neodvojiva je komponenta europske politike i na njoj gradimo našu prepoznatljivost te distinkciju našeg pristupa državama u potrebi bez kalkuliranja ili uvjetovanja pomoći gospodarskom ovisnosti.

Ono što i dalje ostaje kao trajni izazov je kako osigurati da humanitarna pomoć zaista dopre do onih kojima je ona najpotrebnija. To je posebno važno u državama kojima upravljaju autoritarni nedemokratski režimi i državama koje se suočavaju s unutarnjim nemirima i sukobima. Moramo biti spremni i na to da će humanitarne potrebe dodatno rasti te da će predstavljati i sigurnosni izazov na koji ćemo morati pronaći zajednički odgovor.

Kolegice i kolege, humanost je civilizacijski doseg. Njezin koncept nije se promijenio. Moramo stoga usmjeriti sve svoje snage na dostojanstvo svakog čovjeka a humanost je proteklih godinu i nešto pokazala da je nešto što nema cijenu i nema alternativu.

  Mónica Silvana González (S&D). – Señor presidente, comisario Lenarčič, como usted bien sabe la pandemia paralizó casi todo, excepto el cambio climático y sus efectos, que ocasionan terribles crisis humanitarias en los países más empobrecidos —muchos de ellos considerados como renta media, pero hay que continuar trabajando con ellos—.

En este informe subrayamos la cooperación entre acción humanitaria, desarrollo, reducción del riesgo de desastres y actores climáticos para reducir desplazamientos. Señor Neuser, muchísimas gracias, hizo un gran trabajo en el que se pide, concretamente en este informe, la consolidación del triple nexo entre acción humanitaria, desarrollo y paz, debido a que las crisis cada vez son más duraderas y más intensas.

Aún no contamos con una estrategia sobre discapacidad en cooperación internacional y acción humanitaria; por ello, es importante que este informe incluya expresamente a las personas con discapacidad, especialmente a las mujeres con discapacidad, las más vulnerables y con más necesidades específicas, como la creación, por ejemplo, de un mecanismo de coordinación para desarrollar un enfoque de Derecho internacional humanitario.

Está claro que necesitamos más financiación y no podemos depender de un número limitado de donantes: por eso, desde este Parlamento, ayudaremos para que tenga más recursos.

  Charles Goerens (Renew). – Monsieur le Président, chers collègues, que des besoins grandissants se manifestent dans le financement de l’aide humanitaire, tout le monde en convient. Pour ce qui est de la réduction du déficit de financement, arrêtons de faire l’hypocrite. L’insuffisance des moyens financiers porte un nom, voire plusieurs noms. Le nom de chaque État membre ayant promis depuis la nuit des temps de vouloir consacrer au moins 0,7 % de son revenu national brut à l’aide publique au développement.

À la conférence d’Addis Abeba, il y a six ans, la Commission était autorisée à renouveler, au nom de tous les États membres de l’Union européenne, la volonté de consacrer 0,7 % de leur revenu national brut à l’aide publique au développement. À peine rentrés de cette conférence, deux États membres ont eu le culot d’annoncer une réduction substantielle de leur aide publique au développement. Est-ce que c’est ça la cohérence des politiques?

Je m’adresse à vous - Commission - pour vous implorer de confronter chaque État membre à ses engagements. L’occasion pour ce faire se présentera déjà en 2022, lors du premier Forum sur l’aide humanitaire. Il ne sert à rien de se lamenter sur le triste sort des victimes des crises humanitaires si on n’est pas prêt à y consacrer des moyens requis et maintes fois promis depuis lors.

Je ne voudrais pas terminer sans remercier notre collègue Norbert Neuser. Avec son départ, la commission du développement de notre Parlement perd l’un de ses meilleurs talents. Nous perdons un pilier. Je souhaite à Norbert Neuser qu’il garde de bons souvenirs de nous, et il peut compter sur notre sincère réciprocité.

  Der Präsident. – Vielen Dank, Herr Kollege Goerens. Ich habe Sie jetzt nicht unterbrochen, weil Sie Ihre Redezeit nicht wirklich überschritten haben. Dem Dank an den Kollegen Neuser kann ich mich nämlich anschließen, auch wenn ich nicht seinem Ausschuss angehöre.

  Filip De Man (ID). – Voorzitter, nog nooit in de geschiedenis verkeerden zo veel bewoners uit de derde wereld in uiterste nood, namelijk een kwart miljard. Oorzaken zijn oorlogen, corrupte regimes, voedsel- en watertekorten en natuurlijk de bevolkingsexplosie. Elk jaar stijgt de bevolking in de onderontwikkelde landen met 80 miljoen. Dat is een onhoudbare situatie.

En wat doen wij eraan? We importeren hun bevolkingsoverschotten, met alle problemen van dien voor onze bevolking, en we storten miljarden in bodemloze putten. De EU is nu al de grootste donor ter wereld, maar volgens alle andere fracties is dat blijkbaar nog niet genoeg. Natuurlijk moeten we mensen helpen bij plotse natuur- en andere rampen. Maar de oorzaken van de chronische problemen moeten aangepakt worden. Steeds meer miljarden schenken en miljoenen vluchtelingen hierheen halen is geen oplossing. Uiteindelijk kapseist ook onze sociale zekerheid. Om het met een metafoor te zeggen: ook onze reddingsboot zal zinken als ze meer en meer en meer volk aan boord hijsen.

Het kan en moet dus anders: doorgedreven toezicht op de besteding van onze belastinggelden, alleen recurrente hulp onder strikte voorwaarden, zoals het in toom houden van migratie en nataliteit. De wereldbevolking dreigt deze eeuw te stijgen van 7,5 naar 11 miljard mensen. Het is krankzinnig te denken dat wij Europeanen kunnen instaan voor die miljarden extra hongerigen in de wereld.

  Vincenzo Sofo (ECR). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, la Commissione europea vuole potenziare la sua azione umanitaria, considerando che già oggi, con il 36 per cento dell'assistenza globale, è il principale donatore di aiuto umanitario al mondo.

Che fine hanno fatto però queste decine di miliardi di euro sulle quali l'UE ha sempre rispedito al mittente ogni richiesta di maggiore trasparenza? Quel che sappiamo è che fiumi di denaro li dirottiamo ad esempio nelle tasche di paesi come la Turchia, che lo usano per aumentare il loro potere di ricatto nei nostri confronti o nelle tasche di ONG, che lo usano per favorire la tratta di esseri umani verso l'Europa, senza che in tutto ciò si vedano risultati concreti né in termini di sviluppo di paesi terzi, né di benefici geopolitici per l'Europa.

Ora l'UE vuole potenziare questa sua azione umanitaria senza però preoccuparsi di fare mea culpa su una strategia totalmente fallimentare, preoccupandosi invece di trovare nuovi modi per favorire l'immigrazione, ad esempio usando il cambiamento climatico come ennesima scusa per far scattare il meccanismo dell'accoglienza.

Voi questa la chiamate azione umanitaria europea? Io la chiamerei piuttosto suicidio umanitario dell'Europa, finanziato, per giunta, con i soldi degli europei.

  Łukasz Kohut (S&D). – Panie Przewodniczący! To bardzo dobrze, że rozmawiamy o przyszłości Unii Europejskiej. Nie możemy jednak zapominać, że to teraźniejszość kreuje przyszłość. Niestety, nawet na tej sali znajdą się tacy, którzy nie chcą pomóc zrozpaczonym ludziom uciekającym przed przemocą, którzy tolerują wywożenie migrantów do lasu na mróz, którzy boją się zdecydowanych działań w obronie klimatu albo wprost te zmiany negują.

Nasze podejście jest nie tylko niehumanitarne, ale także bardzo krótkowzroczne, bo migracje, których tak się boicie, osiągną znacznie większą skalę, jeżeli nie powstrzymamy zmian klimatu. I ci sami ludzie, którzy teraz palą plastikiem w swoich piecach, wywołując smog, będą krzyczeć „Nie dla imigrantów!”. Możemy i musimy temu zapobiec. Kluczem jest edukacja, edukacja i jeszcze raz edukacja. I środki na sprawiedliwą transformację. Zjednoczona, wyposażona w kompetencje i środki – taka musi być Unia Europejska w obliczu nowych wyzwań humanitarnych.

  Jan-Christoph Oetjen (Renew). – Herr Präsident! Die EU ist der größte Geldgeber für die humanitäre Hilfe, das ist schon verschiedentlich gesagt worden.

Ich möchte hier einmal betonen, dass humanitäre Hilfe der Ausdruck europäischer Werte ist. Es ist der Ausdruck europäischer Werte, weil wir mit den Menschen Solidarität zeigen, die per Zufall nicht wie wir in einer Wohlstandsgesellschaft geboren wurden, sondern auf einem Kontinent, wo es schwieriger ist. Es ist Ausdruck unserer Solidarität mit Menschen, die eben auch eine Menschenwürde haben, die wir versuchen, zu unterstützen.

Es ist deswegen wichtig, dass wir bei der steigenden Zahl – und es ist gerade schon gesagt worden, wir haben mittlerweile 274 Millionen Menschen, die humanitäre Hilfe benötigen –, dass wir angesichts dieser steigenden Zahlen die finanziellen Ressourcen, die wir als Europäische Union zur Verfügung stellen, dauerhaft bedarfsgerecht erhöhen. Denn nur so können wir den Menschen, die unsere Hilfe und unsere Solidarität brauchen, tatsächlich auch helfen.

  Markus Buchheit (ID). – Herr Präsident, sehr geehrte Damen und Herren, liebe Kollegen! Es mag Sie erstaunen, aber sowohl meine Partei als auch meine Fraktion sprechen sich grundsätzlich für humanitäre wie auch für Entwicklungshilfe als Hilfe zur Selbsthilfe aus. Wir unterscheiden uns also eher im „wie“ denn im „ob“ in dieser konkreten Frage.

Entwicklungshilfe, das kann nie ein Vehikel für Klientelpolitik sein. Doch der vorliegende Bericht ist ein Trommelfeuer auch des Zeitgeistvokabulars und ein kreativloses „mehr“ im „weiter wie bisher“. Eigentlich wäre es doch einmal angebracht zu hinterfragen, ob Geld in afghanischen Genderprojekten wirklich sinnvoll angelegt ist, statt nur stumpf eine Mittelerhöhung für Entwicklungshilfe zu fordern. Statt zu hinterfragen, ob Entwicklungshilfe nicht auch auf wechselseitigem Vertrauen zwischen Geber- und Empfängerstaaten beruht und ob es deswegen nicht eigentlich angebracht wäre, auf Kooperationen im Bereich der Rückführung z. B. illegaler oder straffällig gewordener Migranten zu setzen, wird nun vielmehr pauschal die Umsetzung der genannten Initiative gefordert.

Das bedeutet langfristig die Einführung von Katastrophen und Klimaursachen als zusätzlichem schwammigem Asylgrund. Meine Damen und Herren, der vorliegende Bericht ist ein Wohlfühl-Zeitgeistgewäsch. Die eigentlichen Probleme humanitärer Hilfe, nämlich Hilfsgelder, die die Katastrophenopfer gar nicht erreichen, überbordende Bürokratie und im Sumpf von Hilfsorganisationen versickerte Gelder, geht er jedenfalls nicht an.

  Evin Incir (S&D). – Herr talman! Kolleger! Det humanitära biståndet räddar liv. Det bidrar till att lindra nöd och upprätthålla det mänskliga värdet för de människor som förlorat allt: i krig, i naturkatastrofer, i spåren av de globala klimatförändringarna. I dessa situationer förstärks existerande ojämlikheter, särskilt för kvinnor och flickor. Mer än 70 procent av dem som drabbas av kronisk hunger är kvinnor och flickor.

Det humanitära biståndet är emellertid inte bara en tillfällig undsättning för de mest drabbade. Det är också en förutsättning för den globala utvecklingen och välståndet. Bristen på framsteg för Agenda 2030 är därför oroande. Vårt humanitära arbete och de globala målen är tätt sammankopplade. Behovet av bistånd har nog aldrig varit så här stort, och vi måste agera nu. Det gäller i EU, men det gäller också att varje medlemsstat i vår union tar sitt ansvar genom att börja respektera FN:s 0,7-procentsmål som vi gemensamt har lovat ska avsättas till biståndet. Det är oacceptabelt att det bara är sex medlemsstater som i dag lever upp till det.

  Stéphane Bijoux (Renew). – Monsieur le Président, cher Commissaire, en ce moment même à l’est de l’Afrique, dans l’océan Indien, dans le sud de Madagascar, près d’un million d’hommes, de femmes et d’enfants sont dévastés par une famine épouvantable: il n’y a plus d’eau, la sécheresse brûle les sols, plus rien ne pousse et il n’y a plus rien à manger. Plus de 70 000 enfants ont faim et on leur donne un mélange de cactus et de cendre pour essayer de les maintenir en vie.

L’Europe intervient déjà, mais à Madagascar comme partout, il faut traiter les urgences. Il faut aussi s’attaquer aux causes. Et même quand il n’est pas le déclencheur direct des catastrophes humanitaires, le dérèglement climatique vient aggraver systématiquement des défaillances déjà existantes.

Nous avons beaucoup parlé de solidarité, mais j’insiste sur notre responsabilité. Nos partenaires sont nos voisins, ils sont aussi nos frères, alors leurs souffrances sont aussi nos souffrances.

  Carlos Zorrinho (S&D). – Senhor Presidente, Senhor Comissário, os fatores de risco e disrupção assolam cada vez mais territórios e populações num cenário de desigualdades e vulnerabilidades inaceitáveis.

A pandemia fez realçar ainda mais a diferença entre a ambição das metas e a sustentabilidade de desenvolvimento que perseguimos e aquilo que, de facto, conseguimos concretizar no terreno. Mais 200 milhões de pessoas estão neste momento em necessidade extrema de apoio humanitário.

O sentido humanista e o compromisso com a solidariedade e a cooperação são marcas de água do projeto europeu, mas temos que ser capazes de ir mais longe, de mobilizar mais recursos e parcerias e pôr em prática soluções de desenvolvimento usando o conhecimento e a tecnologia para furarmos os bloqueios logísticos e ajudar melhor e mais depressa quem mais precisa.

Este relatório é um roteiro de esperança e de boas práticas. Resulta de um trabalho de equipa, mas é também o reflexo de um parlamentar de exceção, Norbert Neuser, com o qual eu muito aprendi e muito aprendemos todos. Um deputado que vai deixar este Parlamento, mas não as causas porque sempre se bateu, em particular a Fundação Kick for Help. A bola fica connosco, Norbert. Sei que por ti não nos deixarás falhar com quem tanto precisa.

  Patrizia Toia (S&D). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, il mondo non è certo migliorato in questi anni e il nostro intervento umanitario ha bisogno di essere riorganizzato e ricentrato in questo contesto globale, che è diventato più incerto e preoccupante per via del Covid, dei conflitti irrisolti, di nuove dispute territoriali, del cambiamento climatico e dei disastri naturali.

L'importante è che la nostra politica sia sempre people-centred e che si cerchi sempre di partire dai bisogni primari nel nostro intervento umanitario. Il focus è ancora lì: malnutrizione, problemi di salute, cibo e acqua che mancano, eppure sono un diritto primario, da garantire specialmente nei contesti umanitari più critici, penso allo Yemen, all'Africa orientale, all'Afghanistan, ad Haiti.

Io penso che in questo disastro umanitario noi dobbiamo partire da questi bisogni primari, avendo attenzione – l'ha detto il collega Neuser introducendo questo tema – alla realtà delle donne, dei bambini e in particolare delle bambine, perché sappiamo che la violenza di genere diventa ancora più terribile e aumenta nei momenti di conflitto.

Infine, il rapporto con le ONG. Non riusciremo in questo gigantesco compito se non valorizzeremo le ONG.

  Janez Lenarčič, Member of the Commission. – Mr President, I would like to thank honourable Members for this discussion and for their views and comments.

As mentioned, the European Commission is committed to strengthening EU humanitarian action and we are committed to do this together with you. That’s why we will address the issues that you raised in the report and in the discussions, for instance on the importance of education. I agree that children cannot wait for conflict to be over or for the crisis to dissipate before they can go to school again. That’s why we will continue to keep at least 10% of EU humanitarian aid for education in emergencies.

Our humanitarian aid needs to remain principled, and it shall remain principled. It will remain people—centred, in accordance with the principle of humanity. It will remain impartial and neutral, based solely on needs. It will remain independent from any political, economic or other consideration, and it is not going to be delivered through any government. It will be delivered as it is now. It will continue to be delivered through our trusted humanitarian partners, United Nations agencies, the International Red Cross and Red Crescent family and international NGOs, including faith-based ones.

We will also discuss all this and other issues at the upcoming European Humanitarian Forum, the first of its kind, which will take place in January. In particular, at the forum, we will look into issues like broadening the resource base, both within the European Union and globally. We will invite those who could, and should, contribute more to do their part. We will look into strengthening compliance with international humanitarian law, into creating more predictable and flexible humanitarian funding, into enhancing disaster preparedness and anticipatory action, most notably in view of climate change. We will also look into addressing our aid through a gender—sensitive lens, also preventing and mitigating gender-based violence.

I count on the strong participation of honourable Members of this House in these discussions, in the run-up to the forum, during the European Humanitarian Forum, and beyond and in general.

  Der Präsident. – Die Aussprache ist geschlossen.

Die Abstimmung findet am Mittwoch, 15. Dezember 2021, statt.

Schriftliche Erklärungen (Artikel 171)

  György Hölvényi (PPE), írásban. – Az elmúlt öt évben a humanitárius válságok időtartama megduplázódott, mára átlépte a kilenc évet. Világszerte 132 millióan szorulnak humanitárius segítségnyújtásra. Az egyre gyakoribb és egyre hosszabb válságok jelzik: szemléletváltásra van szükség az uniós humanitárius politikában. Világos, ellenőrizhető, számon kérhető célkitűzésekre van szükség a hatékonyabb uniós fellépéshez. Az uniónak fel kel mérnie, hogy mi áll képességében és e szerint kell cselekednie. Ez hitelességi kérdés. Célzottabb, a helyi viszonyokhoz igazodó válságkezelésre van szükség! A helyi közösségekkel való együttműködés, a fellépésünk tervezése és végrehajtása során nélkülözhetetlen elem kell, hogy legyen. Be kell látnunk, hogy saját erőforrásaink rendkívül végesek, azonban azokat megsokszorozhatja a helyi, nagy társadalmi beágyazottsággal rendelkező szervezetekkel való együttműködés. A helyi egyházak és hitelvű szervezetek tapasztalatai e téren felbecsülhetetlen, mindmáig kihasználatlan erőforrást jelentenek! A humanitárius válságok alakulását világszerte döntően határozza meg a biztonság kérdése. Az UNHCR adatai szerint 79,5 millióra tehető azoknak a száma, akik valamilyen fegyveres konfliktus miatt kényszerült lakóhelyük elhagyására. Az unió feladata, hogy hitelesen tegyen a fegyveres konfliktusok felszámolásáért,figyelembe véve azok finanszírozási hátterét is! Hatékonyabb, a valós igényeknek megfelelő, reális célok mentén kialakított humanitárius fellépésre van szükség, mert nem az az érdekes, amit elkezdtünk, hanem amit befejeztünk.

  Urmas Paet (Renew), kirjalikult. – Vajadus humanitaarabi järele on kõigi aegade suurim – 2021. aastal on humanitaarabi vajavate inimeste arv 238 miljonit. Abivajamine on tingitud peamiselt konfliktidest, aga ka muudest teguritest, milleks on kliimamuutused, loodusõnnetused, rahvastiku arvu kasv, toidukindlustatuse puudumine, piiratud veevarud jm. Resolutsioon tervitab komisjoni ettepanekuid ELi humanitaartegevuse kohta ning kutsub üles seadma humanitaartegevuse uue lähenemisviisi keskmesse põhimõtte, et kedagi ei jäeta kõrvale. Veel on tervitatav, et erilist tähelepanu saavad haavatavad rühmad, näiteks puuetega inimesed, vähemused ja muud väga tõrjutud inimesed ning nende probleemid; samuti on rõhk haridusel ning laste koolist välja langemise vältimisel.