Stenograma dezbaterilor

Luni, 14 februarie 2022 - Strasbourg

19. Banca Centrală Europeană - raportul anual pe 2021 (continuarea dezbaterii)

  Die Präsidentin. – Wir setzen nun unsere Aussprache über den Bericht von Dimitrios Papadimoulis (A9-0351/2021) fort.

  Γεώργιος Κύρτσος, εξ ονόματος της ομάδας PPE. – Κυρία Πρόεδρε, ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών της κρίσης της πανδημίας αποδείχθηκε στρατηγικής σημασίας το 2021. Οι οικονομίες της ευρωζώνης ανέκαμψαν γρήγορα και δυναμικά, αξιοποιώντας και τη νομισματική πολιτική που εφαρμόστηκε. Επίσης, τα νέα από την αγορά εργασίας είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά έως καλά. Η συμβολή της ΕΚΤ αποτυπώνεται στην ετήσια έκθεση για το 2021, με τη θετική άποψη των περισσότερων ευρωβουλευτών για το έργο της διοίκησης.

Η Ελλάδα παραμένει ένας από τους αδύναμους κρίκους της ευρωζώνης, για αυτό, θέλω να υπογραμμίσω ότι οι επιλογές Lagarde στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ο ένας χρόνος Draghi στην πρωθυπουργία της Ιταλίας συμβάλλουν στη σταθερότητα και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες, εφόσον κάνουμε φυσικά αυτό που πρέπει. Προφανώς, στηρίζω την πρόταση Παπαδημούλη για μια ειδική μεταχείριση, θα έλεγα, των ελληνικών ομολόγων. Δεν θέλουμε μια νέα ελληνική κρίση, γιατί δεν υπάρχει ελληνική κρίση σε αυτές τις περιπτώσεις· υπάρχει ευρωπαϊκή κρίση.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα λειτουργεί σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον, το οποίο από το καλοκαίρι του 2021 άρχισε να στέλνει προειδοποιητικά μηνύματα. Ο πληθωρισμός αποδεικνύεται υψηλότερος και μεγαλύτερης διάρκειας από ό,τι είχε αρχικά εκτιμηθεί. Σε ορισμένες ευρωπαϊκές αγορές υπάρχουν προϋποθέσεις της λεγόμενης «φούσκας» στα ακίνητα. Σημαντικό τμήμα του υπό διαμόρφωση νέου τύπου χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν υπόκειται στον αυστηρό έλεγχο της ΕΚΤ, όπως οι συστημικές τράπεζες. Μαζί, λοιπόν, με το θετικό έργο του 2021, ήρθαν και νέες προκλήσεις για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Έχει μπροστά της το δύσκολο έργο να προωθήσει αποτελεσματικά τον καταστατικό στόχο για τον πληθωρισμό, χωρίς όμως ανεπιθύμητες οικονομικές παρενέργειες, όπως θα ήταν η ανακοπή της δυναμικής ανάκαμψης της οικονομίας λόγω υψηλών επιτοκίων.

Θέλω να ευχαριστήσω τον κύριο Παπαδημούλη για την πολύ καλή δουλειά που έκανε, συντόνισε όλες τις πολιτικές δυνάμεις με δημιουργικό τρόπο για να φτάσουμε σε ένα θετικό αποτέλεσμα. Θέλω, επίσης, να διαβεβαιώσω την κυρία Lagarde, την οποία συγχαίρω φυσικά για το έργο της, ότι μπορείτε να περιμένετε από εμάς δημιουργική κριτική αλλά και σταθερή υποστήριξη στο στρατηγικής σημασίας έργο σας.

  Κώστας Μαυρίδης, εξ ονόματος της ομάδας S&D. – Κυρία Πρόεδρε, (απευθύνεται στην κυρία Lagarde και στον κύριο Gentiloni στα αγγλικά) με αφορμή την 20ή επέτειο του ευρώ, θα ήθελα να τονίσω τον σημαντικό ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την ανάκαμψη και ενδυνάμωση του ευρώ, ιδιαίτερα σε εποχές δύσκολες και δη, σε εποχές αμφισβήτησής του. Τότε, κυρία Lagarde, που η κατάρρευση του ευρώ ήταν πιθανό να οδηγούσε και στην κατάρρευση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Υπάρχουν, όμως, σημαντικά βήματα που απομένουν και κάποια από αυτά, τα πλέον σημαντικά, είναι σε αυτή την έκθεση.

Θα αναφέρω μόνο μερικά. Οι επιπτώσεις από την πανδημία και από την άνοδο του πληθωρισμού, κυρίως στην αύξηση των τιμών της ενέργειας, είναι ζήτημα που απασχολεί όλους. Επικροτήσαμε την ταχεία ανταπόκριση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και στηρίζουμε και σήμερα τη σταδιακή, μελετημένη απόσυρση των μέτρων, λαμβάνοντας υπόψη οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, με γνώμονα πρωτίστως να αποφευχθεί μια νέα ύφεση. Επιπλέον, πρέπει αυτή η ευελιξία να διοχετευθεί στην πραγματική οικονομία. Τρίτον, για έναν πιο δίκαιο ανταγωνισμό, κυρία Lagarde και κύριε Επίτροπε, χρειαζόμαστε, επιτέλους, πανευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεων. Τίθενται επίσης ζητήματα κλιματικής αλλαγής και ίσης εκπροσώπησης των γυναικών. Καλούμε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να πραγματοποιήσει επιπλέον βήματα. Τέλος, άλλο ζήτημα είναι οι καταχρηστικές ρήτρες: υπάρχουν κράτη μέλη —ένα από αυτά είναι και η Κύπρος— όπου οι τράπεζες, δυστυχώς, συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να χρησιμοποιούν στις συμβάσεις τους με τους καταναλωτές καταχρηστικές ρήτρες· είναι δυσβάσταχτο αυτό το κόστος για έναν καταναλωτή.

Τελειώνοντας, θέλω να τονίσω την εξαίρετη δουλειά του κύριου Παπαδημούλη, ο οποίος κατέληξε σε μια ισορροπημένη έκθεση. Θεωρώ ότι είναι καθήκον όλων μας ή τουλάχιστον της πλειοψηφίας, όπως καταλήξαμε σε αυτό το κείμενο, να το στηρίξουμε και στην Ολομέλεια.

  Engin Eroglu, im Namen der Renew-Fraktion. – Sehr geehrte Frau Präsidentin, sehr geehrte Frau Lagarde, sehr geehrter Herr Kommissar! Wir geben heute in unserem Bericht die Einschätzung des Europäischen Parlaments zur Politik der EZB ab, und das ist auch sehr wichtig, denn die Geldpolitik ist relevant. Das haben die Bürgerinnen und Bürger der Eurozone in den letzten Jahren durchaus gemerkt, und sie merken es jeden Tag, wenn sie an der Zapfsäule stehen oder zum Lebensmitteleinkauf gehen.

Im letzten Sommer hat die EZB ihre Strategie überarbeitet. Es ist also wirklich wichtig gewesen, es ist ein sehr, sehr wichtiger Prozess gewesen. Und man hat bei dem wichtigen Thema der Inflation, beim Inflationsrahmen die komplizierte Kommunikation von nahe unter zwei Prozent auf glatt zwei Prozent gesetzt. Das kann ich zwar nicht begrüßen, aber ich denke, es ist richtig und einfacher berechenbar, wenn man jetzt von glatten zwei Prozent Inflation redet. Wenn man sich jedoch überlegt, was das für das Vermögen bedeutet – in nur zehn Jahren mal zehn –, dann ist das ein Fall.

Was im letzten Herbst, als wir den Bericht verhandelt haben, noch nicht so ganz klar war, ist, wie die Inflation jetzt im Dezember und Januar ist. Wir hatten ein wirklich gutes Klima bei den Verhandlungen im Ausschuss. Dafür möchte ich mich bedanken. Deswegen begrüße ich die Anträge der EVP, und wir werden diesen auch Rechnung tragen und diese mit unterstützen. Denn die Inflation, die ist im Dezember auf über fünf Prozent gesprungen.

Liebe Frau Lagarde, ich möchte Sie wirklich bitten: Nehmen Sie die Inflation ernst, sie wird nicht von alleine verschwinden. Und wir merken ja auch durch den Druck, den die Fed durch die Zinserhöhung aufbaut, dass das kein Spiel ist, wo wir die Spielregeln festlegen, sondern dass die Währung im internationalen Wettbewerb steht. Und wir müssen den Menschen zeigen, dass wir es ernst meinen.

  Henrike Hahn, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Frau Präsidentin! Die Teuerung trifft die Menschen in Europa mitten ins Herz ihrer Geldbeutel und trifft auch die Industrie, die kleinen und mittleren Unternehmen und die Start-ups. Die Inflation lag im Januar bei 5,1 %, und die Europäische Zentralbank erwartet, dass die Teuerungsrate kurzfristig weiterhin hoch bleibt.

Eine der Hauptursachen der Inflation sind die höheren Energiepreise, die natürlich auch zusätzlich die Preise für Waren und Dienstleistungen beeinflussen. Und klar ist: Auf die gestiegenen Preise und die Lieferengpässe im Energiesektor hat die EZB mit ihrer Geldpolitik keinen direkten Einfluss. Im Gegenteil: Eine zu schnelle und zu starke Erhöhung der Leitzinsen kann den Aufschwung und die Arbeitsplätze gefährden, so wie das schon 2011 in der Eurokrise passiert ist. Es ist gut, dass die EZB sich jetzt dem Ruf und Druck von außen nach Zinserhöhungen nicht vorschnell beugt.

Wir brauchen stattdessen die richtigen Lösungen, nämlich mehr Tempo und mehr Energie, mehr Ehrgeiz für eine Energiewende und für grüne Transformation in Europa. Das ist der richtige Weg, um unabhängig von externen Preisschocks, die an uns in Europa herangetragen werden, entsprechend agieren zu können. Und die EZB kann genau im Rahmen ihres Mandats aktiv etwas für Klimaschutz tun. Und in diesem Sinne ist die Strategy Review 2021 der EZB ausdrücklich der richtige Schritt in die richtige Richtung. Vielen Dank dafür, Madame Lagarde.

  Valentino Grant, a nome del gruppo ID. – Signora Presidente, onorevoli colleghi, signora Presidente Lagarde, da quando è stato redatto questo fascicolo sicuramente molte cose sono cambiate: l'inflazione non si può più considerare un fenomeno transitorio e la stabilità dei prezzi rappresenta un problema di difficile soluzione.

Tenendo conto di questi fattori, le banche devono sì considerare il rischio climatico come un elemento di valutazione, ma bisogna anche prendere in considerazione il fatto che la pandemia ha rallentato la transizione ecologica e, di conseguenza, tutti gli obiettivi stabiliti nell'accordo di Parigi dovrebbero essere rivalutati. Gli ambiziosi obiettivi green devono essere letti anche con pragmatismo. Standard ambientali elevati devono andare di pari passo con la sostenibilità economica. È necessario evitare che un'eccessiva rigidità, insieme a uno scarso realismo, possano avvantaggiare i paesi terzi a scapito dei paesi europei.

Le PMI, che rappresentano il 99 % di tutte le imprese dell'Unione europea e che danno lavoro a circa 100 milioni di persone, hanno bisogno di liquidità. Sono loro il traino della ripresa economica. È quindi necessario ritornare a un'economia in cui è il mondo produttivo ad essere finanziato, non un'economia dove la finanza è fatta per la finanza. Le famiglie hanno bisogno di lavoro e solo finanziando l'economia reale si possono creare nuove opportunità di lavoro.

A questo proposito, Presidente Lagarde, Lei, nell'ultima conferenza stampa di giovedì 3 febbraio e anche durante il dialogo monetario in commissione ECON, ha fatto ampio ricorso a due termini: incertezza e flessibilità. I mercati, tuttavia, hanno percepito l'incertezza sulle scelte future e hanno provocato un immediato rialzo dei tassi.

Nello scenario che si prospetta tra falchi e colombe nel board della BCE, vorremmo essere sicuri che le decisioni future siano basate su analisi economiche e non su semplici processi politici. La BCE nei prossimi mesi sarà ad un bivio e ci auguriamo che Lei, Presidente, sappia imboccare la strada giusta.

  Johan Van Overtveldt, on behalf of the ECR Group. – Madam President, President Lagarde recently referred in an interview to not being prepared to take a turn in fifth gear. Now you’re absolutely right to do that, but we all know that the car that has a fifth gear also has a fourth, a third, a second and a first gear. And in terms of adapting its policy to the new environment of high and still rising inflation, the European Central Bank’s car at the moment is, I think, fair to say, in first gear.

Some speeding-up is urgently needed and not so much because of the inflation numbers themselves but because of two related phenomena. First of all, inflationary expectations – consumers, producers, investors are rapidly adjusting upwards their inflationary expectations and I think a significant move in monetary policy is needed to avoid further escalation of these inflationary expectations. Secondly, insufficient immediate action might and probably will necessitate much higher interest rates in the future than if indeed immediate action were to be taken now.

  Manon Aubry, au nom du groupe The Left. – Madame la Présidente, Madame la Présidente, Monsieur le Commissaire, l’essence, l’électricité, les pâtes, le riz: tout coûte plus cher. Partout en Europe, les gens sont pris à la gorge et certains en profitent pour appeler déjà la Banque centrale européenne à serrer la vis monétaire, comme si les taux directeurs étaient encore aujourd’hui le facteur déterminant de l’inflation.

Avant la pandémie, la BCE avait déjà injecté 4 000 milliards d’euros, sans que cela se traduise par le moindre point d’inflation, car la bulle financière a quasiment tout pris, ne laissant que des miettes à l’économie réelle.

La crise actuelle du pouvoir d’achat n’a rien à voir avec la monnaie. Elle est due, d’un côté, à la voracité des énergéticiens, comme Total, qui accumulent des profits historiques en faisant des consommateurs des vaches à lait, et de l’autre, au chaos dans les chaînes d’approvisionnement mondialisées, que la pandémie a totalement déstabilisées.

Vous le reconnaissez, d’ailleurs, Madame Lagarde: une hausse des taux, je vous cite, «ne résoudrait aucun des problèmes actuels». Pour une fois, je dois dire que je suis bien d’accord avec vous. Couper le robinet, comme après la crise de 2008, serait une catastrophe. Mais, dans ce contexte, j’ai une question pour vous: à quoi donc sert encore l’objectif principal de stabilité des prix de la BCE, que vous défendez tant, encore aujourd’hui?

Comme le souligne le rapport de mon collègue Papadimoulis, il faut interroger le rôle même de la BCE face à l’urgence sociale et écologique. Madame Lagarde, assumez cette rupture et engagez la refonte du mandat de la BCE. La monnaie n’est pas un outil technique, c’est un levier politique. L’Europe ne peut plus être le seul endroit où la politique monétaire n’est pas débattue démocratiquement, pour qu’enfin elle serve les véritables besoins économiques, et non ceux des spéculateurs en tous genres.

  Enikő Győri (NI). – Elnök Asszony! Az Európai Központi Bank feladata az árstabilitás feletti őrködés. A jelenlegi inflációs adatok pedig azt mutatják, hogy résen kellene lenni, mert az élelmiszer-, de különösen az energiaárak annyira elszálltak. Sajnálatos módon Brüsszel az ideologikus energiapolitikájával felfelé hajtja az árakat, a zöldítés terhét a lakosságra hárítva, ami súlyos hiba és az oly fontos zöld politikát diszkreditálja. Legalább az EKB-tól reménykedjünk a józan ész diadalában! Lagarde asszony, kérem álljon ellen a baloldalról jövő nyomásnak! A zöldítés nem a Központi Bank feladata! Önök a stabilitáshoz az árak kordában tartásával, ezáltal kedvező beruházási környezet kialakításával járulhatnak hozzá. Józan ész kellene ahhoz is, hogy majd mikor térünk vissza a szabályokhoz, mind a monetáris, mind a fiskális politika terén.

Egyesek már most állandósítani akarnák az egyszeri Helyreállítási Alapot, ezzel végtelenül eladósítva az Uniót. Tudják, a baloldal mindig a más pénzén szeret kormányozni. Helyes volt a lazítás, segíti a növekedésorientált helyreállítást, de nem élhetünk örökké a jövő generációi pénzén! A fiskális szabályokat is majd ennek szellemében és szigorúan 27-es körben kell kiigazítani. És egy utolsó megjegyzés: Elnök Asszony, én szívből azt kívánom Önnek, hogy mindig Európa legjobb pénzügyi agyaival, szakértőivel dolgozhasson, függetlenül attól, hogy férfiak vagy nők.

  Othmar Karas (PPE). – Madame La Présidente, Herr Kommissar, Frau Präsidentin, meine Damen und Herren!

Ich möchte Sie auf vier Punkte besonders hinweisen. Ich kann mich sehr gut erinnern, als vor mehr als 20 Jahren um Mitternacht am Wiener Westbahnhof der Zug ankam und wir den Euro in Empfang nehmen konnten. Er war für uns alle ein politisches Projekt der Einigung und Integration Europas, der Stärkung von Wachstum, Stabilität und Wohlstand. Er wurde zur zweitstärksten Währung der Welt. Ich kann mich sehr gut erinnern, als zehn Jahre davor der deutsche Bundeskanzler Helmut Kohl im Deutschen Bundestag gesagt hat: Mit dem Euro ist die europäische Integration unumkehrbar, denn wenn man sich eine gemeinsame Währung gibt, muss man die Europäische Union zur politischen Union weiterentwickeln.

Was sagt uns das? Der Euro ist nicht fertig. Wie jede andere Währung braucht auch der Euro eine gemeinsame Wirtschafts-, Budget-, Fiskal-, Investitions-, Sozial- und Beschäftigungspolitik. Geldpolitik alleine kann dies nicht schaffen, sondern nur politischer Wille. Und Jacques Delors hat vor 30 Jahren in diesem Haus gesagt, wir benötigen dazu Entschlossenheit, Solidarität, mitunter etwas Wagemut. Tun wir endlich das, von dem wir seit 30 Jahren wissen, dass es der Euro braucht: eine gemeinsame vertiefte Budget-, Wirtschafts- und Währungsunion, eine Banken- und Kapitalmarktunion.

  Jonás Fernández (S&D). – Señora presidenta, señor comisario, señora presidenta del BCE. Discutimos este informe en un momento oportuno y me gustaría, por supuesto, felicitar al señor Papadimoulis y al resto de ponentes alternativos, especialmente al señor Costas Mavridesa , por este informe, y, como ellos, espero que este Pleno apruebe tal y como ha sido aprobado por la Comisión de Asuntos Económicos y Monetarios.

Hace apenas unos minutos celebrábamos el vigésimo aniversario del euro. Veinte años de éxitos donde una nueva generación de europeos se ha habituado a vivir con una moneda, con una moneda común, con la moneda única, pero también veinte años donde ha habido algún error en la gestión de la política monetaria. En mi opinión, uno de esos errores se cometió en abril de 2011, cuando el presidente del BCE —entonces Trichet—, decidió subir los tipos de interés, supuestamente para evitar posibles efectos de segunda vuelta. Creo que este ejemplo es oportuno y es necesario en estos momentos, cuando vemos que los precios suben y, como ha dicho la presidenta del BCE, por fundamentos, fundamentalmente debido al precio de la energía o a cuellos de botella en la estructura productiva y en los ritmos de recuperación.

Espero que ese error lo tengamos muy presente para seguir acompañando la recuperación en los próximos meses.

  Billy Kelleher (Renew). – Madam President, inflation is a continuing challenge now at the moment. The Commission published its Winter 2022 Economic Forecast last week, and it said that inflation will be around 3% for most of this year. Of course, there are now the challenges with geopolitical tensions in Ukraine and Russia.

Now all eyes are on the ECB, but Madame Lagarde, I just want to bring your attention to the fact that in the event of there being a necessity to raise interest rates to address the issue of inflation, I want you to take into account the fact that we do not have uniform interest rates across the European Union.

And I do believe that the ECB and the European Banking Authority have an obligation to unleash the blockages that are causing significant difficulties for some countries in keeping interest rates low – and I significantly mention Ireland itself, where the capital requirements and prudential obligations on our banks are looking at it through the prism of the last financial crisis. We have reduced our non-performing loans, our banks are in a healthy state, yet our obligations are based on historical facts. I would believe and urge that you should act on this in the event of interest rates having to rise, because this would have a profound impact on Ireland and on other countries that have higher interest rates than the EU average.

  Ernest Urtasun (Verts/ALE). – Señora presidenta, señor comisario, todos estamos preocupados por el impacto que el aumento de precios, y particularmente la factura de la luz, está teniendo en algunos de nuestros conciudadanos. Pero llegar a la conclusión, a partir de aquí, de que hay que retirar los estímulos monetarios y subir los tipos de interés, como parecen sugerir los grupos conservadores, es profundamente equivocado. Como muy bien ha dicho la presidenta, los tipos de interés no pueden manejar el precio de los combustibles fósiles y, por lo tanto, no es por ahí por donde podemos atajar este problema.

En cambio, si ahora repetimos los errores que cometimos —como se decía ahora— en abril de 2011, subiendo los tipos y retirando estímulos, lo que haremos es poner en peligro la recuperación, poner en peligro la buena marcha del empleo en la zona del euro y volver a generar problemas de spreads en distintos Estados miembros. Por lo tanto, esa no es de ninguna manera la solución.

En cambio, sí hay algo que el BCE puede hacer a medio y largo plazo para combatir ese precio de la energía —que supone el 50 % del aumento de precios—, que es acelerar la transición ecológica a partir de los instrumentos de política monetaria que se tienen; por ejemplo, garantizando una mayor perspectiva ecológica en los centros o, por ejemplo, retirando las compras de combustibles fósiles que se siguen aún haciendo de forma masiva a través de los programas de compra de activos. Eso sí debe hacer el BCE y no retirar estímulos, algo que ahora sería un profundo error.

  Gunnar Beck (ID). – Frau Präsidentin, Herr Kommissar, Madame Lagarde! 30 Jahre Maastricht und 20 Jahre Euro: Die EZB feiert den Euro als großen Integrationsschritt und Garanten von Europas Wirtschaftskraft.

Doch unerwähnt bleibt die Lissabonner Agenda, die EU bis 2010 bereits zum weltweit wettbewerbsfähigsten wissensgestützten Wirtschaftsraum zu machen. Welche Hybris! Die Eurozone hat seit Jahren das niedrigste Wachstum der entwickelten Welt. In der Hochtechnologie sind wir abgeschlagen hinter China und den USA. Die Arbeitslosigkeit bleibt hoch und wäre noch höher, würden die Migranten nicht unterschlagen.

Und der Euro selbst ist die teuerste Währung der Welt, die jährlich mit Hunderten Milliarden gerettet werden muss. Den deutschen Sparer allein kostete der Euro 2021 rund 116 Milliarden Euro, denn die Inflation beträgt inzwischen fünfeinhalb Prozent – in der Schweiz liegt sie indes bei 1,5 Prozent. Unbezahlbar, volkswirtschaftlich desaströs und auf Dauer vertrags- und verfassungswidrig angelegt, denn die Euro-Rettung vollzieht sich seit 2010 durch ständigen Bruch der Artikel 123, 125, 127 und 311 der EU-Verträge.

Fazit: Der Euro ist ein Weg der Verwirrung und Verirrung, genauso wie Ihre Klimarettungsfantasien und unqualifizierte Massenmigration. Mein Kollege ermahnte mich, ich möge heute sanftmütig sein. Ich tat das mir Mögliche.

  Michiel Hoogeveen (ECR). – Voorzitter, toen we twintig jaar geleden aan de euro begonnen, was beloofd dat de euro een sterke en betrouwbare munt zou zijn, gegarandeerd door een robuust stabiliteits- en groeipact. Dit is niet langer het geval. De eurozone is een ruziezone geworden – het spaarzame Noorden tegenover het spilzuchtige Zuiden.

De Europese Centrale Bank heeft ondertussen als doel prijsstabiliteit, maar bedrijft steeds meer politiek. Terwijl inflatie toeslaat in de eurozone en de schulden van bepaalde lidstaten onhoudbare proporties aannemen, is de ECB vooral bezig met klimaatveranderingsrisico’s, terwijl die taak volgens mij ligt bij verzekeraars, kredietbeoordelaars en adviesbureaus.

In Nederland bedroeg de inflatie in de maand december 6,4 %. De huizenprijzen die zelf niet in de inflatie zitten, zijn vorig jaar met 20 % gestegen – een bubbel die op barsten staat! Mevrouw Lagarde, ik snap dat u werkt voor de gehele eurozone. Maar voor de Nederlanders, de spaarders, gepensioneerden, jongeren werkt dit niet meer. Ik roep u op hen niet te vergeten.

  Sabrina Pignedoli (NI). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, la BCE ha sicuramente agito con coraggio durante la pandemia. Il programma degli acquisti dei titoli di Stato e una politica monetaria accomodante hanno favorito l'attuale ripresa economica che, tuttavia, noi vorremmo fosse più equa verso tutti i cittadini.

La relazione annuale sulla BCE attesta il buon lavoro svolto, anche se per il futuro ci sono almeno due grandi sfide da affrontare: i rincari energetici e l'inflazione innanzitutto.

Alzando i tassi di interesse in modo improvvido rischieremmo una crisi del debito sovrano e non possiamo permettercelo; continuiamo invece con gli strumenti di politica monetaria non convenzionali per aiutare le imprese e le famiglie.

Seconda emergenza: la BCE può dare il suo contributo nella lotta contro il riciclaggio e l'evasione fiscale. Ricordiamo che buona parte dell'evasione fiscale e del riciclaggio avviene anche tramite banche e che essi si appoggiano anche ai paradisi fiscali, che ci sono anche all'interno di questa Europa.

  Sven Simon (PPE). – Frau Präsidentin Regner, Frau Präsidentin Lagarde, Herr Kommissar Gentiloni! Ich denke, dass diese Debatte heute auch wieder sehr deutlich zeigt, wie wichtig es ist, dass die Europäische Zentralbank politisch unabhängig ist.

Ich möchte zwei Aspekte ansprechen zu diesem Bericht: als Erstes natürlich die Inflation.

In der Tat müssen wir über die ernsthaften Folgen der Niedrigzinspolitik schon sehr ernsthaft sprechen, denn die hohe Inflation und die konstant hohe Inflationserwartung sind natürlich gefährlich für den Aufschwung und vor allen Dingen auch den sozialen Frieden in Europa. Und es sind auch nicht nur die Energiepreise, wie hier manchmal so suggeriert worden ist. Denn auch die Kerninflation, also die Inflation ohne Energie und Nahrungsmittel, war im Dezember bei 3,7 Prozent.

Und jetzt ist es gut, dass die EZB unabhängig ist. Und deshalb sollte sich die Politik zurückhalten in der Bewertung der Niedrigzinspolitik. Ich vertraue der Europäischen Zentralbank und ihren Experten auch voll und ganz, wichtig ist aber, Frau Präsidentin –und Sie haben das ja auch angesprochen –, dass Sie in der Öffentlichkeit kommunizieren und erklären, warum Sie zu diesem Ergebnis kommen und jetzt die Zinspolitik betreiben, wie Sie sie betreiben. Ich glaube, das ist ganz wichtig für die Akzeptanz unserer Währung.

Und dann ist noch einmal wichtig: Das Hauptmandat der EZB ist Geldwertstabilität. Wenn hier von linker und grüner Seite gefordert wird, dass Klimapolitik betrieben werden sollte, ist das falsch. Die Europäische Zentralbank ist keine Klima-Investitionsbank. Deshalb ist das, was die Europäische Zentralbank macht – vor dem Hintergrund des Klimawandels die Risikobewertung zu verändern –, genau richtig, das, was aber in dem Bericht auch gefordert wird – dass die Europäische Zentralbank aktiv Klimapolitik betreibt –, falsch, weil es außerhalb ihres Mandates ist.

Und abschließend: Geldpolitik kann kein Ersatz für vernünftige Wirtschaftspolitik in den Mitgliedstaaten sein. In dieser Klarheit vermisse ich das im Bericht, aber ich bin sehr zufrieden, dass ich Sie, Frau Präsidentin, und Ihre Institution auch bei diesem Aspekt an meiner Seite weiß.

  Pedro Marques (S&D). – Senhora Presidente, Presidente Lagarde, Comissário Gentiloni, vinte anos depois da criação do euro, um dos mais notáveis instrumentos da integração europeia, como hoje foi bem recordado, saibamos, finalmente, completar esta zona monetária única com um orçamento europeu de estabilidade, na senda do NextGenEU, como também já foi referido hoje. Que as lições da crise COVID permitam que não voltemos para trás, para os tempos da ausência da política monetária e para a política orçamental pró-cíclica e recessiva no tempo das crises.

Os dados mais recentes mostram que a inflação da zona euro é um fenómeno maioritariamente provocado por fatores temporários: os preços da energia e falhas nas cadeias de produção, como abundantemente tem referido o BCE. Não temos a inflação estrutural dos Estados Unidos da América, como nos tem demonstrado também o BCE.

Por isso, perante o regresso das regras orçamentais que causa e causará durante alguns meses significativa incerteza, a Europa precisa de uma política monetária responsável que apoie a estabilidade de preços, mas também o crédito, o investimento e a retoma económica em toda a Europa.

  Caroline Nagtegaal (Renew). –Voorzitter, Madame la présidente, commissaris, terwijl de prijzen in de supermarkt de pan uit rijzen en de energierekening daadwerkelijk door het dak gaat, blijft de ECB weigeren om in te grijpen. We horen eigenlijk het ene excuus na het andere: de inflatie is maar tijdelijk, er zijn meer data nodig om te analyseren, of een renteverhoging lost het probleem niet op. Waar de economie met tekorten kampt, heeft de ECB in ieder geval geen tekort aan excuses.

De ECB heeft wat mij betreft maar één taak en dat is zorgen voor de prijsstabiliteit. Stijgen de prijzen te hard? Dan moet de centrale bank ingrijpen. Maar na maanden van hoge en toenemende inflatie blijft de ECB nog altijd op haar handen zitten. Het is hoog tijd dat de ECB dit probleem eindelijk aanpakt door het monetaire beleid te normaliseren, door te stoppen met geld printen en door de rente te verhogen. Alleen zo krijgen we de inflatiegeest weer terug in de fles.

  Claude Gruffat (Verts/ALE). – Monsieur le Commissaire, Madame la Présidente, chers collègues, la politique monétaire de la BCE a permis aux États de décupler leurs capacités budgétaires, ce qui, au demeurant, n’est pas une mauvaise chose. Mais, malheureusement, cela a été peu utilisé dans les investissements, pourtant si nécessaires à notre avenir. Aujourd’hui, je pense notamment à l’augmentation des prix de l’énergie, qui mène indubitablement à une augmentation des prix à la consommation. Certains États ont fait le choix de solutions temporaires, qui permettent certes aux gens de sortir la tête de l’eau, mais après, quoi?

Le «quoi qu’il en coûte» a permis à Total ou à LVMH de générer en 2021 des bénéfices records. Même chose pour la Société générale ou la BNP, qui, en plus, continuent de soutenir les investissements bruns, comme un rapport l’a confirmé ce matin. Le CAC  40 est en pleine forme, et, en attendant, que se passe-t-il pour les salariés, les vrais gens, ceux qui comptent à la fin du mois?

Alors, je m’interroge, Madame Lagarde, non pas sur les dépenses faites par la BCE, mais sur la qualité de ces dépenses. La meilleure façon de lutter contre l’inflation, c’est de lutter contre la hausse des prix à l’énergie, parce que le véritable risque, c’est de retarder la transition énergétique. Un vrai signal de courage nécessaire pour faire baisser l’inflation, c’est d’investir dans le renouvelable, afin que notre économie s’éloigne le plus vite possible des sources d’énergie brutes, dont les prix augmentent déjà.

Du coup, deux questions. La première: comment la BCE envisage-t-elle de contribuer à cet objectif, étant donné que cela affecte déjà directement la stabilité des prix? Je vais m’arrêter là.

  France Jamet (ID). – Mes chers collègues, Madame la Présidente, avec la nouvelle taxonomie qui entend diriger les financements européens vers les activités que la Commission juge écologiquement durables, la Banque centrale européenne devient le bras armé de l’écologie punitive.

Comme toujours, les risques, les tracasseries administratives intenables et les faillites ne frapperont que les entreprises à taille humaine – les TPE, les PME –, qui sont les vraies créatrices de richesse. Comme toujours, les grands groupes, soutenus par la haute finance, mondialisés, eux, n’auront rien à craindre. Ils collectiviseront leurs pertes et privatiseront les profits.

La vérité, Madame Lagarde, c’est que la Banque centrale européenne se détache d’année en année de l’économie réelle – l’économie qui produit, qui investit, qui fait vivre des familles, et non les tradeurs de la haute finance.

Il est urgent que la BCE cesse d’être le marchepied de Goldman Sachs et participe enfin au financement de l’économie réelle, qui, après la crise de la COVID-19 et celle de l’énergie, donnerait de nouvelles perspectives et relancerait le pouvoir d’achat des peuples d’Europe.

  Aurore Lalucq (S&D). – Madame la Présidente, Madame la Présidente, cher Commissaire, il y a ce que la Banque centrale peut faire, ce qu’elle ne peut pas faire et ce qu’elle doit faire. Elle ne peut pas – je crois que nous sommes tous d’accord – lutter contre une inflation de court terme liée aux prix de l’énergie, ni contre la déflation d’ailleurs, avec un taux d’intérêt. Elle doit gérer en revanche les écarts de taux, les spreads, compte tenu du fait que nous n’avons pas de mutualisation de la dette, et c’est là, en fait, son vrai mandat aujourd’hui.

En revanche, elle peut faire beaucoup dans le domaine de la transition écologique. Nous sommes tous ravis, je crois, d’assister au verdissement futur de la politique monétaire de la Banque centrale européenne, mais nous vous attendons aussi dans un autre domaine, qui est celui de la supervision. Depuis l’accord de Paris, les soixante plus grandes banques mondiales ont accordé quasiment 4 000 milliards d’euros de financements aux énergies fossiles. Parmi elles, de grandes banques européennes, qui tombent sous la supervision de la Banque centrale européenne.

Ces investissements sont risqués: ils sont risqués pour nos vies; ils sont risqués pour la stabilité financière. Le Comité de Bâle a toujours dit que plus un investissement était risqué, plus il devait se faire sur fonds propres et mobiliser les fonds propres des banques. Aussi nous attendons des propositions fortes dans ce domaine. Puisque nous avons déjà une crise écologique à gérer, ce serait dommage d’avoir en plus une crise financière à gérer.

  Gerolf Annemans (ID). – Voorzitter, ik ben een Vlaming en ik heb dus de Belgische nationaliteit. België heeft in Europa de vierde hoogste inflatie, nu al. De overheidsuitgaven die worden verwacht in 2026 bedragen 55 %, de hoogste van Europa en weldra van alle industrielanden. Het in 2023 verwachte negatieve begrotingssaldo bedraagt 4,9 %, net als dit jaar het hoogste van Europa. België moet ook enkel Griekenland, Italië en Portugal laten voorgaan inzake de omvang van de staatsschuld.

Waarom doet België het zo slecht voor een West-Europees land? Wel, ik zeg u: om dezelfde reden als waarom ook de eurozone het slecht doet.

Men heeft België gesticht om politieke redenen en daarbij de economische realiteit en de onderliggende verschillen genegeerd. Ook in de eurozone werd de rijkdom van de verschillen in de vergruizer van de convergentiepolitiek gepropt, met alle gevolgen van dien. Performante landen zijn onafhankelijke en cultureel homogene landen waar dezelfde mensen voor uitgaven en inkomsten verantwoordelijk zijn.

De eurozone werd ondertussen – om de mislukkingen te verbergen – versmacht in de schulden. Maar burgers en vooral jongeren worden geconfronteerd met de gevolgen van uw schuldgedreven planeconomie: gruwelijke energieprijzen en de quasionmogelijkheid om nog normale huizen te kopen. En voor ons doemt nu ook nog uw inflatiepandemie op, die weldra tot een chaos gaat leiden die even groot zal worden als uw megalomanie.

Wij zullen uw nietszeggend ECB-verslag natuurlijk niet goedkeuren.

  Joachim Schuster (S&D). – Frau Präsidentin, Frau Lagarde, liebe Kolleginnen und Kollegen! Die Inflationsrate ist deutlich gestiegen. Einige der Ursachen dafür sind temporär. Deswegen wird sich die Inflationsrate im Jahresverlauf wieder abschwächen. Aber wir werden auf absehbare Zeit ein deutlich höheres Inflationsniveau zu verzeichnen haben als in den vergangenen Jahren. Das nehmen einige zum Anlass, jetzt die EZB energisch zum Handeln aufzufordern. Viele sagen auch gleich, die Zinsen müssten endlich steigen, damit das Ganze wieder ins Lot kommt. Klingt einfach – aber so einfach ist die Welt nicht.

Eine adäquate Antwort auf die gestiegene Inflation erfordert es auch, ein Konstruktionsdefizit der Währungsunion anzugehen. Damals wurde nämlich nur die Geld- und Währungspolitik vergemeinschaftet, während die Wirtschafts- und Finanzpolitik in nationaler Kompetenz belassen wurde. Auf heute gemünzt: Die Handlungsspielräume der EZB zur Inflationsbekämpfung erweitern sich deutlich, wenn in einem ersten Schritt durch eine Reform der europäischen Fiskal- und Schuldenregeln gleichzeitig sichergestellt wird, dass die konjunkturpolitische Handlungsfähigkeit aller Mitgliedstaaten erhalten bleibt und die erforderliche Steigerung der Investitionen, insbesondere zur Bewältigung des Klimawandels, gewährleistet ist.

  Hélène Laporte (ID). – Madame la Présidente, Madame Lagarde, Monsieur le Commissaire, mes chers collègues, depuis sa mise en circulation, des réformes empiriques ont permis à l’euro de traverser plusieurs crises majeures avec plus ou moins de résilience. D’une façon générale, l’environnement économique actuel doit nous amener à nous interroger sur la pertinence des choix de la BCE en matière de taux, mais aussi sur sa capacité à trouver de nouveaux outils pour intervenir en cas de nouvelles tensions. L’institution est actuellement confrontée à deux risques majeurs: l’inflation galopante et la question des écarts de taux auxquels les États membres de la zone euro empruntent.

Après deux décennies de stabilité des prix, le spectre d’une inflation forte fait son retour. De votre propre aveu, Madame Lagarde, l’inflation pourrait bien être beaucoup plus forte qu’anticipé. L’évolution des composantes de l’inflation, notamment relatives aux prix de l’énergie, seront déterminantes pour les projections. Les conséquences négatives sont multiples: réduction du potentiel de croissance par la hausse des taux de crédit, baisse du pouvoir d’achat, érosion de la valeur de l’épargne, correction des marchés immobiliers et financiers... Le retour d’expérience serait primordial. La BCE ne doit pas reproduire les erreurs d’une remontée des taux d’intérêt trop brutale, comme celle de 2008, qui a tari des liquidités alors que le prix du baril de pétrole était à 145 dollars, ou celle de 2011, qui a accéléré la récession de la zone euro à un moment où les politiques budgétaires devenaient restrictives.

En outre, la question de la fragmentation de la zone euro se pose avec acuité avec l’augmentation des spreads, aujourd’hui de plus de 200 points de base, reflétant la sous-optimalité de la zone et la confiance très variable des investisseurs dans les différentes dettes souveraines. Plus l’écart se creuse, plus il devient difficile pour des pays très endettés de financer leur dette.

Pour conclure, la zone euro rentre dans une forte zone de turbulences, et les épargnants et les salariés ne doivent pas être sacrifiés sur l’autel d’un changement de politique monétaire. La croissance européenne peine à rattraper sa trajectoire d’avant-crise et la BCE ne peut plus prendre le risque d’une nouvelle décennie européenne perdue.

  Paul Tang (S&D). –Voorzitter, vandaag maakte ShareAction bekend dat de grote Europese banken zo’n 50 miljard euro hebben gestoken in olie- en gaswinning. Wat denken ze wel? De wetenschap is heel duidelijk: om de doelen van Parijs te halen, moet er een einde komen aan die olie- en gaswinning. En we willen die doelen halen! Dus moet de olie- en gaswinning, via een CO2-prijs of via regulering, worden gestopt. Dat is een miljardenstrop voor de investeerders.

Maar banken blijven deze weddenschappen aangaan, omdat zij denken: “Met kop win ik, met munt verlies jij.” Want als banken in de problemen raken, dan draait de belastingbetaler daarvoor op. De ECB kán ingrijpen, met verplichte transitieplannen voor banken, met extra kapitaaleisen voor deze destructieve weddenschappen.

Met twintig jaar euro gaan de gedachten terug naar “Whatever it takes” van Mario Draghi. Mevrouw Lagarde, voor u is de vraag dus: “Bent u ook bereid er alles aan te doen om ons door deze klimaatcrisis van destructieve weddenschappen te loodsen?”

  Paolo Gentiloni, Member of the Commission. – Madam President, we all know that we have a historic challenge ahead of us, which is to transform the rebound of our economies into durable, sustainable and stable growth.

I think this discussion shows with this challenge, first, the awareness of the importance of the European Central Bank in this environment, in the framework we have ahead of us. Second, that we can’t ask everything to be addressed and solved by monetary policy. So we also are asked to address the problems of the coordination of our fiscal policies, and the discussion going on is necessary to strengthen also the potentiality of monetary policy.

Third, I have to say that I feel reassured by the gradual and evidence—based approach illustrated by President Lagarde, and especially by the autonomous way the ECB will take its decision in the coming weeks.

  Christine Lagarde, President of the European Central Bank. – Madam President, well, first of all, thank you very much to all of you, and thank you for your comments, for your concerns and for sharing them in this very well-managed organisation – if I may say Madam President, on this occasion.

I would like to not answer all of your questions, because there are too many of them, but I would like to focus on three key areas where I would like to give you some feedback.

One is I would like to identify yet again for you, what matters and what is the framework within which we make monetary policy decisions because I’ve heard here and there concerns about independence, about the mandate, about the focus, and I would like to clarify that one more time.

The second item that I would like to also quickly point you to is the fact that a lot of the actions that we’ve taken in the last couple of years have actually benefitted SMEs. I’ve heard here and there that the action benefits large corporate accounts and not so much the real economy, and I think that that stands to be corrected.

And third, I would like to make a few points in relation to climate change and how it actually impacts our monetary policy, both in terms of stance and transmission.

So, on the first one, which is the universe within which we make our decisions. We are guided by a number of things that you are familiar with. The first one, which is the sort of foundation for the action, is our mandate, which is price stability as a primary mandate with secondary objectives, but secondary objectives without prejudice to the first objective, which is price stability. So that’s number one.

Number two, we spent nearly 18 months – all of us, governors of all the 19 national central banks and members of the Executive Board of the ECB trying to identify what our strategy was, what our objectives were, what our measurements were, what our tools were, and we reached a unanimous consent around our strategy review. So we know quite well what our objective is in terms of how we measure it. And that’s the point that I made earlier in my introductory remarks when I referred to simple communication around the objective, which is this 2% symmetric medium term.

The third item, which is important as well, which guides us and which is relatively technical but also pretty straightforward, is our forward guidance. And our forward guidance in relation to rates includes three particular components: Are we on target, well ahead of our horizon? Is it going to be durable so that at the end of the horizon, we will be on target? And are we confident that today the progress that’s made will take us to that target? That’s our forward guidance and it’s helping us identify whether we are on target for the medium term, as we have identified in our strategy.

The other element of forward guidance, which deals with the next point that I want to make, is the sequence, and that is the forward guidance that we’ve identified in terms of when do we look at interest rates relative to asset purchases? Well, we complete net asset purchases and only then do we look at interest rate hikes. So we have these elements that actually guide us in order to make decisions.

Final point, which is very important, is that the decisions we make are data-dependent. It cannot be just on the fly. It cannot be a political decision. It has to be rooted in data and determined by data. And it will be so in that sequential and gradual way that I have tried to identify in my introductory remarks.

Second point where I wanted to come back briefly, the two key instruments – there were others – but the two key instruments that we have used during the pandemic were the Pandemic Emergency Purchase Programme (PEPP) and the targeted longer-term refinancing operations (TLTROs). Well, the volumes that have been deployed, particularly under the TLTROs clearly benefited SMEs. Large corporate accounts have the technical skills, the expertise, understanding to go out on markets. SMEs, particularly the small ones, they don’t have that option in many instances. So what do they do? They actually go to their banks. And as you all know, Europe and the euro area is largely dependent for its financing of its economic operations on banking support. SMEs have had the great benefit of TLTROs during this whole period of time.

Final point, because there have been many issues that were raised in relation to climate change, and I did tell you that we were on schedule, with reference to our action plan. So I would like to tell you and to share with you what it means, because being on schedule supposes that we all know inside-out what the action plan is, which is not necessarily the case.

So what does that mean? It includes actually a lot of work that we do together with the Commission and together with you, the European Parliament, and where you play a critical role. The Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD), the Taxonomy Regulation and the Regulation on sustainability-related disclosures in the financial services sector are going to help us a great deal in properly managing the risks that we have on our balance sheet and actually expecting from banks in particular that they do comply with disclosure requirements.

You have a key role to play to facilitate the implementation of the ECB’s action plan by ensuring a swift implementation of the relevant legislation. In particular, any delay in the implementation or the transposition of the CSRD might have a knock on effect on the timeline of the ECB action. So in that respect, we very much rely on the speed at which you can operate in order to, ourselves, apply those criteria and those disclosure requirements throughout our own activity.

So, rest assured that we are driven, dedicated to one mandate, which is that of price stability, but that we have to be very mindful of how climate change impacts the action that we have to take. We are not in the driving seat. You are, governments are. But, the central banks that are members of the euro system and the ECB at its heart, are very keen and have actually unanimously approved the fact that climate change is one of the components that we have to take into account for monetary policy determination for the macroeconomic framework and obviously for the supervision of the banking institution that we supervise throughout the European Union.

  Δημήτριος Παπαδημούλης, Εισηγητής. – Κυρία Πρόεδρε, κυρία Lagarde, σας ευχαριστώ για τη συμβολή σας, καθώς και για τα θετικά σχόλια που κάνατε για την έκθεση που έχουμε ετοιμάσει στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και εσάς, κύριε Επίτροπε Gentiloni, όπως και τους συναδέλφους, γιατί όλες οι τοποθετήσεις, ακόμη και αυτές που άσκησαν κριτική στην έκθεση, έδειξαν ότι μέσα από την ανταλλαγή απόψεων στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων πετύχαμε σε πολύ μεγάλο βαθμό κάτι που περιγράφεται με μία λέξη που έχει ελληνική ρίζα: σύνθεση απόψεων.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να παίξει έναν ακόμη πιο ενεργό ρόλο, γιατί αυτό που διαπιστώνουμε σήμερα είναι η ανάγκη συντονισμού της νομισματικής με τη δημοσιονομική πολιτική, με πλήρη σεβασμό στην ανεξαρτησία και τον σημαντικό ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Από τη συζήτηση, και η έκθεσή μας το υπογραμμίζει αυτό, προκύπτει η ανάγκη να διδαχθούμε από τα λάθη του παρελθόντος· να μη «σκοτώσουμε» τη βιώσιμη ανάκαμψη, να μην υπονομεύσουμε τους στόχους που έχουμε θέσει όλοι μαζί με τη δημιουργία και την ενεργοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Είναι φανερό ότι όλοι ανησυχούμε για τα εξαιρετικά υψηλά ποσοστά πληθωρισμού και τις συνέπειές τους, κυρίως στα φτωχότερα τμήματα του πληθυσμού. Ωστόσο, μια βιαστική και γρήγορη άνοδος των επιτοκίων δεν θα χαμηλώσει τις τιμές των καυσίμων· αντίθετα, μπορεί να δυσκολέψει, να υπονομεύσει τη βιώσιμη ανάπτυξη, την ανθεκτικότητα και τη σταθεροποίηση των τιμών που απαιτεί μια συνολική προσέγγιση.

Χαιρετίζω, στο πλαίσιο αυτών των σκέψεων, την πρόταση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τη δημιουργία μιας κεντρικής δημοσιονομικής ικανότητας και θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό, χωρίς καθυστερήσεις, η Επιτροπή να δώσει στη δημοσιότητα τις προτάσεις της για την αλλαγή του πλαισίου οικονομικής διακυβέρνησης όσο διαρκεί η αναστολή του συμφώνου σταθερότητας. Η καθυστέρηση δεν βοηθά. Μια τελευταία φράση: νομίζω ότι είναι θετικό ότι «πρασινίζει» η νομισματική πολιτική και σε αυτά τα βήματα, κυρία Lagarde, να θεωρείτε δεδομένη την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

  Die Präsidentin. – Die Aussprache ist geschlossen.

Die Abstimmung findet am Dienstag, 15. Februar 2022, statt.

Ich möchte mich ganz ausdrücklich bei allen Abgeordneten, die sich zu Wort gemeldet und eingebracht haben, bedanken, aber natürlich vor allem bei Frau Präsidentin Lagarde und bei Herrn Kommissar Gentiloni.

Schriftliche Erklärungen (Artikel 171)

  Csaba Molnár (S&D), írásban. – A koronavírus járvány következtében Európa gazdasága a 2008/09-es gazdasági válsághoz hasonló horderejű kihívásokkal néz szembe. Bár az Unió gazdasági teljesítménye 2021 harmadik negyedévében elérte a világjárvány előtti szintet, az omikron új variáns rohamos terjedésének következtében a gazdasági növekedés ismét csökkenő pályára állt. Az Európa-szerte magas infláció megfelelő kezelése elengedhetetlen! Üdvözlöm az Európai Központi Bank monetáris politikájának felülvizsgálatára vonatkozó törekvéseket, hiszen támogató költségvetési politikára és társadalmilag kiegyensúlyozott reformokra van szükség.

Sajnálatos, hogy hazámban, Magyarországon a gazdaságpolitikát nem az európai standardok szerint alakítják. Pár napja újabb csúcsot ütött meg a magyar infláció, a KSH adatai szerint a fogyasztói árak átlagosan 7,9%-kal voltak magasabbak, mint egy évvel korábban. Ez tarthatatlan! A Demokratikus Koalíció európai parlamenti képviselőjeként azt vallom, hogy a Covid19-válság gazdaságpolitikai kihívásaira csakis közösen, európai szintű válasszal tudunk hatékony eredményt elérni. Magyar képviselőként tovább folytatom a küzdelmet az euró bevezetéséért is!