Stenograma dezbaterilor

Luni, 6 iunie 2022 - Strasbourg

15. Raportul pe 2021 referitor la Turcia (dezbatere)

  President. – The next item is the debate on the report by Nacho Sánchez Amor, on behalf of the Committee on Foreign Affairs, on the 2021 Commission Report on Turkey (2021/2250(INI)) (A9-0149/2022).

I remind you that free seating is applied, with the exception of the first two rows that are allocated to Group leaders. You will be able to request catch-the-eye and blue cards via your voting machine after having inserted your voting card, therefore I invite you to always bring your voting card with you. Instructions have been made available in the Hemicycle.

Should you wish to register for the catch-the-eye I invite you to do so starting from now, without waiting for the end of the debate. Moreover, I remind you that blue cards can also be raised for a short intervention and will allow a follow-up question.

I would also like to remind you that interventions in the Chamber will continue to be made from the central rostrum, except for catch-the-eye, blue cards and points of order. I therefore kindly invite you to keep an eye on the speakers’ list and to approach the rostrum when your speaking time is imminent.

  Nacho Sánchez Amor, ponente. – Señora presidenta, señorías, el informe periódico sobre los países candidatos describe sus progresos en el acercamiento a los estándares europeos de todo tipo, y en su núcleo, como es obvio, está el examen de la situación de los derechos y libertades y el Estado de Derecho; no es banal recordarlo en un ambiente en el que los principios y valores suelen ceder a las consideraciones crudamente geopolíticas. La Unión Europea sigue siendo un club de democracias avanzadas, como lo demuestran, más que negarlo, las medidas contra los socios actuales que se desvían de ese principio.

Esta introducción es muy conveniente cuando hablamos de Turquía porque allí todo parece basarse en un cálculo equivocado: puesto que somos útiles desde el punto de vista geopolítico, toda crítica occidental debe ceder y hay que acelerar el proceso de adhesión. Esto es un desenfoque muy perjudicial; lo es, espero, para todas las instituciones, pero desde luego lo es para este Parlamento, y, por eso, en el corazón del informe está la desastrosa situación actual de los estándares democráticos en Turquía, pero es más grave: no se trata solo de ese lamentable nivel, sino de que la tendencia consolidada es a empeorar.

Otros sistemas autoritarios lo son porque no han madurado lo suficiente o porque han parado su impulso democratizador; en el caso de Turquía no se trata de eso, sino de una deliberada regresión desde una situación mejor: la mayoría de los turcos adultos han vivido una Turquía mejor, una Turquía más democrática, más avanzada, más abierta, menos aislada; una incipiente democracia no es en Turquía una aspiración intelectual, sino la experiencia vital de varias generaciones de turcos, turcos y turcas que ven como sus esperanzas democráticas se van por el sumidero en una espiral autoritaria que parece no tener fin.

Un carácter autoritario que es, a estas alturas, cuando todas las coartadas han desaparecido, una política de Estado plenamente deliberada, programada y ejecutada con aterradora frialdad por la élite gobernante: represión sobre una sociedad cada vez más desarmada, sectariamente informada y mantenida con dosis mediáticas patológicas de un nacionalismo que pone por encima de los derechos y la felicidad de los ciudadanos los derechos de la nación.

El núcleo del informe refleja esta situación; además, en los últimos días hemos tenido que añadir nuevos casos de violación de derechos y, si esperáramos dos semanas, tendríamos otro puñado de nuevos casos, algunos incluso anunciados: en unos meses es probable que se ilegalice el tercer partido del país, el HDP, que votaron casi seis millones de ciudadanos y que consiguió cien alcaldías, y todo para ir más cómodamente a las elecciones. Si en esas elecciones futuras se confirma esa tendencia, yo no creo personalmente que el proceso de adhesión pueda sobrevivir cinco años más, por más que ese sea el mejor resorte que tenemos para defender a esa sociedad civil.

El informe examina también otros aspectos de la relación y en el periodo examinado ha habido un mejor tono que en el periodo anterior y se han hecho algunos modestos progresos, pero, de nuevo, en las últimas semanas las tensiones y las declaraciones agresivas sobre Grecia han vuelto a estar sobre el tapete, lo que refuerza una impresión de imprevisibilidad que ayuda a comprender el costosísimo aislamiento político de Turquía.

Luego, la guerra ha ofrecido a Turquía una oportunidad para reivindicarse como un actor importante en materia de seguridad: el intento mediador de Turquía fue bienvenido, aunque haya fracasado, pero lo que no puede hacer Turquía es pretender que, dado ese papel geopolítico, es el momento de acelerar la represión, intentando rebajar las críticas externas; en realidad, lo que está haciendo Turquía es malgastar su escaso crédito internacional, reforzar su mala imagen y subrayar su aislamiento, y este Parlamento, desde luego, no se va a callar ante atropellos como los de Kavala, Kaftancıoğlu, Kılıç o la Universidad Boğaziçi, sea cual sea el papel geopolítico de Turquía.

Un papel, por cierto, nada claro a estas alturas; no es solo no seguir las sanciones, es invitar expresamente a los cleptócratas del Kremlin a disfrutar e invertir en la costa turca, a emitir tarjetas de crédito para los ciudadanos rusos por miles, al aumento exponencial de los vuelos entre Rusia y Turquía, al paso por los estrechos de mercantes civiles que pueden llevar armamento o a la falta de progreso en la exportación de los cereales de Odesa: medidas que, tomadas en su conjunto, se parecen mucho a un sistema para sortear las sanciones.

Si la guerra marca claramente la división entre democracias y sistemas autoritarios, es obvio que Turquía no está en nuestro campo, porque el modelo de sociedad que ofrece es el modelo ruso; si la guerra marca claramente la división entre países que defienden unas relaciones internacionales basadas en el Derecho y no en la fuerza de las armas, es obvio que Turquía, con sus operaciones en Nagorno Karabaj, en Irak o en Siria, no está en nuestro campo; si la guerra marca claramente la división entre aliados militares y rivales, es obvio que Turquía, con su irresponsable veto a Suecia y Finlandia, está haciendo un regalo al Kremlin.

Termino, señora presidenta. Turquía no tiene un problema con Suecia y Finlandia: Turquía tiene un problema con cualquier democracia, y eso es lo que demuestra este informe.

  Olivér Várhelyi, Member of the Commission. – Madam President, honourable rapporteur, dear Members of the European Parliament, let me first thank the rapporteur, Mr Sánchez Amor, for his work and the report presented to this House.

Today’s debate allows us to take stock of Turkey-EU bilateral relations. Many of the concerns expressed by the European Parliament concur with our own findings and the position taken by the European Council.

It confirms a worrying trend: Turkey has continued to move away from the EU. This is why accession negotiations with Turkey remain at a standstill. As you know, the rule of law and fundamental rights in Turkey remain a key concern. The targeting of political parties, human rights defenders and media represents major setbacks for human rights and runs counter to Turkey’s obligations to respect democracy, the rule of law and women’s rights. Dialogue on such issues remains an integral part of the EU Turkey relationship.

The Commission remains worried about the overall situation of the judiciary, the rule of law and the respect for fundamental rights in Turkey. Turkey’s refusal to implement the rulings of the European Court of Human Rights is particularly troubling. I know that this House has condemned the Osman Kavala case. The Commission will also keep consistently bringing up the case of Mr Kavala with the Turkish interlocutors at all levels.

We will equally keep supporting civil society, human rights and democracy. We will continue to channel our substantial assistance via civil society organisations in line with the long-standing request of the European Parliament. More specifically, under IPA III, we have around EUR 67 million for 2021 to 2023 and around EUR 12 million under the NDICI-Global Europe programme on human rights and democracy for the period between 2021 and 2024.

Turkey remains a key partner for the EU in areas of common interest. It is positive that tensions with Turkey have decreased over the past months as Turkey’s provocative actions in the East Mediterranean receded in 2021. In this context, the Commission has started implementing the positive agenda put forward by the EU leaders, and this allowed us to step up high-level dialogue in areas which are clear priority for the EU.

We need to address topics of common challenges such as the green transition, energy and post-COVID recovery. We have recently launched a new instrument, the Turkey Investment Platform, that opens the door to the European Fund for Sustainable Development+ to Turkey, similarly to all other EPA III and NDICI countries. It will leverage funding to Turkish businesses and private sector to address the challenges of the twin digital green transition and provide access to finance for SMEs, including in the fields of connectivity, decarbonisation, energy, public transport, urban development or human capital. This will ensure that we can provide EU guarantees to investments made in Turkey and supported by our partner finance institutions.

Further, we continue our programming discussions on the EUR 3 billion in additional refugee assistance with the Turkish side. Following the mandate of the European Council of June last year, we focus on the continuation of key projects sited under the Facility for Refugees in Turkey. You will recall that last year we agreed on the continuation of key support in the areas of education, basic needs and border management, and our current discussions build on this. Now we are discussing additional basic needs support, protection, socioeconomic support with a view to ensure uninterrupted support to close to 2 million people.

An additional element we will work on is support to secure Turkey’s eastern border, to prevent irregular migration in line with our key policy principles. As all the additional funding would be channelled through the EU budget, we are committed to ensure the same level of transparency as for other projects and programmes. In addition, we will continue to invite representatives of this House to the Steering Committee of the Facility for Refugees.

The biggest challenge with Turkey remains the lack of prospect for a solution to the Cyprus issue. We need Turkey to stop its provocative actions in Varosha and exert its influence so that the northern Cypriot community engages in the UN-led settlement negotiations. I would like to thank the European Parliament for having granted additional funds to the EU aid programme for the Turkish Cypriot community this year and in previous years. This year’s EUR 1 million will be allocated to confidence-building measures between the two communities in Cyprus in the form of supporting the work of bicommunal committees on cultural heritage and on missing persons.

Finally, regarding the war in Ukraine, Turkey’s ongoing active diplomacy and solidarity with Ukraine is essential, including the efforts to achieve a cease-fire. We welcome Turkey playing a constructive role for the de-escalation of the conflict by also recognising the impact of the war on trade, tourism and the economy at large. At the same time, we continue to encourage Turkey to take an even more decisive stance on aligning more with the EU positions. We expect extra vigilance from Turkey when it comes to the prevention of the circumvention of sanctions.

Thank you very much for your attention and I am looking forward to this debate.

  Gheorghe-Vlad Nistor, on behalf of the PPE Group. – Madam President, I will speak in my native tongue. It’s easier for me when the subject is a very important one.

Doamna președintă, trăim într-o lume extrem de bizară. Trăim într-o lume cu provocări enorme. Trăim într-o lume în care Europa se confruntă, după atâtea zeci de ani, cu un adevărat război. Iar guvernul de la Ankara știe să joace o carte politică și diplomatică, bazând-se în mod esențial pe argumentele sale militare, pe argumentele sale economice, dar mai ales pe argumentele sale diplomatice.

Toate acestea însă, calitatea de aliat al Republicii Turcia, cu cele mai multe dintre țările noastre în calitate de membru al NATO, nu exonerează guvernul de la Ankara de responsabilitatea încălcării atât de flagrante, repetate și agresive a drepturilor omului și a tuturor principiilor statului de drept. Iar ceea ce în ultima vreme guvernul de la Ankara face în raport cu Republica Cipru și în raport cu Grecia, astăzi, zilele acestea, depășește cu totul imaginația cuiva care spera să trăiască într-o lume a păcii.

  Maria Arena, au nom du groupe S&D. – Madame la Présidente, on l'a dit, mon collègue Nacho l'a dit, en matière de droits de l'homme, la situation en Turquie est catastrophique. Selon les rapports qui sont à notre disposition, plus de 87 journalistes sont en prison pour cause de terrorisme, pour simplement avoir fait leur travail. Plus d'un millier de personnes ont été arrêtées pour avoir publié des posts, pour diffamation, insulte ou encore propagande terroriste.

Des condamnations à perpétuité sans possibilité de recours, pour M. Osman Kavala. Des étudiants arrêtés pour avoir manifesté pour les droits des LGBT ou encore les féminicides, très nombreux aujourd'hui en Turquie. Des interdictions de partis à l'aube de l'organisation des élections, sans parler du rôle de la Turquie en Syrie, en Libye, à nos portes. Et encore le fait que la Turquie a attaqué une de nos collègues, Evin Incir, qui est ici, également pour de prétendus liens avec des organisations terroristes.

Oui, la Turquie a rompu avec les valeurs qui sont les valeurs démocratiques européennes. Vous avez parlé, Monsieur le Commissaire, du gel de l'adhésion de la Turquie. Bien sûr, mais il y a aussi d'autres instruments qui sont à nos portes. Aujourd'hui, nous avons à notre disposition l'Union douanière, qui est un outil économique avec la Turquie, dont la Turquie bénéficie. Et je pense que cette union douanière doit être revue également.

  Malik Azmani, on behalf of the Renew Group. – Madam Chair, Commissioner, dear colleagues, first of all, I would like to thank, of course, Mr Sánchez Amor, the rapporteur, for all his efforts for this important report, and, of course, also those who were closely involved. Well, Madam Chair, my visit to Turkey a few weeks ago made it perfectly clear that the coming year will become a turbulent one in the EU–Turkey relations. The Turkish reluctance to agree on Finland’s and Sweden’s NATO applications is just a starter. More issues will arise as we come closer to the Turkish elections in summer next year. My main message is to remain calm. Too much is at stake – migration, security, the economy. The EU and Turkey are important partners. But we also have to be firm and crystal clear: there are red lines. One would be unreasonably obstructing Finland’s and Sweden’s NATO applications. We expect Turkey, as a long-standing and valued NATO partner, to engage constructively. Another is that Turkey should not become a safe haven for Russian capital and assets, thereby undermining EU sanctions. This would be simply unacceptable to the EU. Let this be a friendly warning to our friends in Turkey.

  Sergey Lagodinsky, on behalf of the Verts/ALE Group. – Madam President, Mr Commissioner, dear rapporteur, dear colleagues, it’s the same procedure as every year – almost every year – and honestly, this procedure is getting more and more tiring. Every year we speak about human rights, democracy, about the situation in south—eastern Turkey, about Cyprus, about Greece. And even those of us who are most open towards European perspectives for Turkey are getting tired and are getting frustrated.

But this year there is one more topic, a topic that has a potential not to damage but to destroy our relationship, because it is about security. It’s about existential issues for EU members. It’s about reliability of Turkey as a defence partner.

Turkish support for Ukraine has been an important cornerstone of Ukraine’s defence and we did applaud Turkey for this. But Turkey is blocking NATO’s membership of two countries bordering or close to Russia, to the aggressor now. This is an issue of collective security, and this is a question of solidarity with two EU members. And we cannot rely on supportive and understandable behaviour of Turkish government here. And if we can’t rely on Turkey in the matter like this, if Turkish Government is using the NATO accession issue to leverage their own agenda, then we have to say to our Turkish partners, this is not the right way to go.

The damage that is being done here to Turkey’s reputation as an alliance member is immense and goes beyond what this government imagines. All of us, those who believe in Turkey’s European future, are losing our faith. We’re losing our faith when we see the ruling on Gezi case. We’re losing our faith when we see the position on NATO accession. We call on our Turkish friends, and this report is one of the last calls, to stop this path away from the European Union. Let’s work together. Let’s return to the same European table.

  Nicolaus Fest, im Namen der ID-Fraktion. – Frau Präsidentin, Herr Kommissar! Es kommt nicht häufig vor, dass ich politische Gegner lobe, aber Herr Amor, Ihr Bericht ist wirklich gut. 8,3 Mrd. Euro hat die Türkei bisher aus dem Fonds zur Ermöglichung des Beitritts bekommen, und das Ergebnis ist mehr als unbefriedigend. Aber ich höre schon wieder die Worte der Kommission: Ja, die Türkei sei ein wichtiger Partner, und man müsse einen hochrangigen Dialog führen, und dann gäbe es auch weiter Investitionen. Man fragt sich wirklich, wie lange es noch so weitergehen soll.

Auch was Herr Lagodinsky sagte, ist ja richtig – wir hören das jedes Jahr wieder: Es gibt immer wieder Berichte über die Türkei, und jedes Jahr wird es schlimmer. Wir haben die Unterdrückung von Opposition und Minderheiten, wir haben die Erosion von Grundrechten – vor allem bei Frauen –, wir haben eine komplett politisierte Justiz mit absurden Strafverfahren gegen Regimekritiker, wir haben uferlose Korruption, keinen Willen zur Reform, Geldwäsche, oligarchische Strukturen, Terrorismusfinanzierung, und die Pressefreiheit ist hochgradig gefährdet, und es gibt auch noch harte Homophobie.

Also ganz ehrlich: Was braucht es denn noch, damit man daraus mal irgendwann die richtigen Schlüsse zieht? Wir reden bei jeder Plenartagung über Polen und Ungarn, aber im Vergleich mit der Türkei sind diese beiden Länder geradezu Paradiese der Freiheit, der bürgerlichen Rechte, der funktionierenden Justiz und der Presseviefalt.

Die Türkei ist ein wichtiger Partner, aber wahrscheinlich ist sie kein wichtiger Partner innerhalb der EU – zumindest nicht unter Erdoğan. Das sollten wir irgendwann einmal zur Kenntnis nehmen und solange Erdoğan dort ist, die Beitrittsverhandlungen definitiv stoppen und auch keine weiteren Gelder an die Türkei überweisen.

  Εμμανουήλ Φράγκος, εξ ονόματος της ομάδας ECR. – Κυρία Πρόεδρε, η Ενωμένη Ευρώπη δημιουργήθηκε στις στάχτες του απάνθρωπου εξτρεμισμού, του εξτρεμισμού που διέπραξε το Ολοκαύτωμα των Εβραίων στο εσωτερικό της Ευρώπης και που απείλησε και υποδούλωσε κράτη εκτός αυτής. Τότε, πολλές ευρωπαϊκές δυνάμεις επέλεξαν το εμπόριο, αντί της έγκαιρης επέμβασης. Επέλεξαν την ησυχία τους, αντί της ανθρώπινης ζωής. Επέλεξαν την πολιτική του κατευνασμού, αντί της αντιμετώπισης του τέρατος. Και σας ρωτάω λοιπόν: είναι ή δεν είναι η Τουρκία ένα εξτρεμιστικό κράτος;

Φαίνεται πως έχουμε μία Ευρώπη που ξέχασε τα μαθήματα που πήρε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, που λησμόνησε την Iστορία και είναι έτοιμη να την ξαναζήσει. Σύμφωνα με την κυρίαρχη ευρωπαϊκή νοοτροπία, η Ευρώπη δεν θα δίσταζε να πει στον Χίτλερ και στους Εβραίους να λύσουν μεταξύ τους τις διαφορές, ό,τι λέει λίγο πολύ και στους Έλληνες και Κύπριους που αντιμετωπίζουν καθημερινά την τουρκική εγκληματικότητα. Η πολιτική των ίσων αποστάσεων λοιπόν δεν είναι απλώς ντροπή, είναι μία βόμβα στα θεμέλια της Ευρώπης.

(χειροκροτήματα)

  Γιώργος Γεωργίου, εξ ονόματος της ομάδας The Left. – Κυρία Πρόεδρε, θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Sánchez Amor για την προσπάθεια που κατέβαλε να φέρει μπροστά μας μια ισορροπημένη έκθεση αναφορικά με την πρόοδο στις σχέσεις της Ένωσης με την Τουρκία. Δεν ξέρω βέβαια, αν υπήρξε ποτέ φως στο τούνελ των ευρωτουρκικών σχέσεων. Κάποιοι Ευρωπαίοι, βέβαια, αλληθωρίζοντας κάνουν πως το βλέπουν για να εξυπηρετήσουν το λεγόμενο «κοινό συμφέρον» και κατατάσσουν την Τουρκία, εν μέσω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Αυτά είναι ντροπής πράγματα.

Έτσι διαβάζουμε την Ιστορία; Για μια Τουρκία η οποία έκανε επί 48 χρόνια στην Κύπρο ό,τι κάνει και η Ρωσία σήμερα στην Ουκρανία, που συνεχίζει να κατέχει παράνομα ευρωπαϊκό έδαφος, που λειτουργεί αναθεωρητικά σε βάρος της Ελλάδας, που εισβάλλει σε γειτονικές χώρες, που συμπεριφέρεται ως πειρατής στην Ανατολική Μεσόγειο, που εισβάλλει στην κυπριακή ΑΟΖ, που εποικίζει την Αμμόχωστο, που διαγράφει τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;

Θέλετε κι άλλα; Δεν σέβεται τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, φυλακίζει τον Καβαλά και τον Ντεμιρτάς και χιλιάδες άλλους Τούρκους πολίτες, παραβιάζει το κράτος δικαίου και τις θεμελιώδεις ελευθερίες στη χώρα, αλλοτριώνει τη βούληση των συμπατριωτών μας Τουρκοκυπρίων, εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό και απειλεί την Ευρώπη. Τώρα απειλεί και το ΝΑΤΟ και κάποιοι την τοποθετούν στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Συνεχίζουν να της δίνουν όπλα και πακτωλούς χρημάτων και να της τάζουν και αντίδωρα.

Πώς θα της αναβαθμίσετε την Τελωνειακή Ένωση όταν δεν συμμορφώνεται με την υφιστάμενη και δεν εφαρμόζει το συμπληρωματικό πρωτόκολλο; Πείτε μας επιτέλους την αλήθεια. Η αλήθεια είναι μία: προέχουν πάνω από τις αξίες και το δίκαιο τα γεωπολιτικά συμφέροντα και οι ανταγωνισμοί σε βάρος των λαών. Είναι κρίμα, πραγματικά κρίμα για την Ένωση.

  Κώστας Παπαδάκης (NI). – Κυρία Πρόεδρε, η έκθεση χαρακτηρίζει «στρατηγικό εταίρο» την Τουρκία και αναγνωρίζει «τα συμφέροντα και τους στόχους της» στον ανταγωνισμό με την ελληνική αστική τάξη για τη γεωστρατηγική αναβάθμιση τους.

Καλεί το τουρκικό κράτος να διευθετήσει τις βλέψεις του μέσα από «διάλογο και διπλωματία», όπου θα τεθεί το Αιγαίο και η κυπριακή ΑΟΖ ως «κυρίως πιάτο» για συνεκμετάλλευση, την οποία υποστηρίζουν ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ευρωατλαντικό μπλοκ, με το οποίο εναρμονίζεται η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνοντας μεγάλες ευθύνες, ενθαρρύνει τις τουρκικές υπερπτήσεις, παραβιάσεις, την αμφισβήτηση ελληνικών νησιών, κάνοντας, όπως η Επιτροπή σε δήλωσή της, επικίνδυνη διάκριση σε «κατοικημένα» και μη νησιά. Στο δε Κυπριακό, η μετατροπή του προκλητικού ισχυρισμού περί «ανεπίλυτης σύγκρουσης» σε «ανεπίλυτο πρόβλημα» μέσα στην έκθεση αποσιωπά, σε κάθε περίπτωση, τη 48χρονη τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου και προμηνύει οδυνηρούς συμβιβασμούς διχοτομικών «λύσεων».

Το ευρωνατοϊκό στρατόπεδο αποσκοπεί στην ενίσχυση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και παζαρεύει για να κερδίσει την Τουρκία στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία. Όχι μόνο δεν εγγυάται ελληνικά και κυπριακά κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά οδηγεί σε επικίνδυνες εντάσεις και επώδυνες διευθετήσεις. Οι λαοί πρέπει να επαγρυπνούν.

  Evin Incir (S&D). – Madam President, I want to start with thanking the Turkey rapporteur, Nacho Sánchez Amor, for the good work. Dialogue is important, but it must always be based on respect for international law and progress of democracy to ensure a cohesive world and respect for human rights. As the rapporteur clearly stated and rightly stated, we see enormous regression of democracy in Turkey.

In the struggle for international law and democracy must also lie the battle against disinformation. I am therefore worried when, as a female legislator in this European Parliament, together with other Swedish—Kurdish female politicians in my country needing to face disinformation and baseless allegations by far—right Turkish media with ridiculous claims that I have been a part of an armed struggle in Turkey and been sent to this Parliament by PKK. These lies are unacceptable and are a direct attack on our European democracy. The even more ridiculous thing is that it is being echoed by Swedish far—right media as well.

Olof Palme once said, ‘For us, democracy is a question of human dignity, and human dignity is political freedom’. Putting those words in the context of today, the spread of disinformation by far—right Turkish media are attacks on European democracy...

(The President cut off the speaker)

  Nathalie Loiseau (Renew). – Madame la Présidente, Monsieur le Commissaire, il paraît que le président Erdogan demande que la première ministre suédoise limoge son ministre de la défense, nous l'avons appris ce week-end. Alors puisque le président turc a des exigences, autant lui dire nous aussi ce que nous attendons de lui.

Monsieur Erdogan, cessez de prendre en otage la demande d'adhésion de la Finlande et de la Suède à l'OTAN. Cette demande est légitime. Votre chantage ne l'est pas. Monsieur le Président, cessez de croire que la Turquie est chez elle en Syrie. Vous portez atteinte à la lutte contre Daech, un terrorisme qui a endeuillé notre continent. Monsieur Erdogan, respectez la souveraineté de la Grèce et de Chypre, elle n'est pas négociable. Monsieur le Président, n'achetez pas le blé que la Russie vole aux Ukrainiens, n'accueillez pas à bras ouverts les oligarques.

La guerre d'Ukraine est un tournant historique. Il vous revient cette fois-ci, pour une fois, de mettre la Turquie du bon côté de l'histoire. Vous le pouvez encore, mais le temps presse.

  Gwendoline Delbos-Corfield (Verts/ALE). – Madam President, this is a very good report and a strong report and so it needs to be followed with strong actions. This report highlights that our approach so far has failed to seriously address the human rights crisis in Turkey that is becoming extremely dire alongside the erosion of democracy and the rule of law.

The Turkish authorities have constantly disregarded the rulings by the European Court of Human Rights. We were one month ago, less than one month ago, in this Parliament, discussing the concerns we have on the aggravated life sentence handed to Osman Kavala in 2022. The treatment of migrants at the border in the country is a disgrace for EU because we continue to subcontract how we deal with the situation. We still consider them as a real partner and we act as though we believe that there is a shared mutual respect for human rights, and there is not.

And also, discrimination and criminalisation of Kurds in Turkey is not met with enough scrutiny on our part and in general by international stakeholders. Generalised discrimination of minorities continues, while the European Commission continues to engage in high—level dialogues. Of course, it is a step in the right direction that the EU—Turkey Joint Parliamentary Committee took place earlier this year. But this report shows that we urgently need a much more severe attitude that can no longer be based on mutual trust.

  Δημήτριος Παπαδημούλης (The Left). – Κυρία Πρόεδρε, το μήνυμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι σαφές και ισχυρό. Η αντιδημοκρατική οπισθοδρόμηση, ο ιστορικός αναθεωρητισμός, η επιθετικότητα της ηγεσίας Ερντογάν απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο, την απομακρύνουν ολοένα και περισσότερο και από τη δημοκρατία και από το διεθνές δίκαιο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τη μετατρέπουν σε παράγοντα αποσταθεροποίησης και σε έναν αναξιόπιστο και επικίνδυνο εταίρο. Το βλέπουμε και με το πώς συμπεριφέρεται απέναντι στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και στα αιτήματα της Φινλανδίας και της Σουηδίας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν θέλουμε ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή και δημοκρατία στην Τουρκία, χρειάζεται αυστηρότερη στάση απέναντι στην τουρκική ηγεσία, μεγαλύτερη πίεση, όχι λογική ίσων αποστάσεων, όχι τσάι και συμπάθεια. Και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι σαφές και κατηγορηματικό. Αλλά περιμένουμε και από εσάς της Επιτροπής την ίδια στάση. Όχι «ουδέν σχόλιο» από την εκπρόσωπο της Επιτροπής μετά από την αμφισβήτηση της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών. Και περιμένουμε, επιτέλους, από το Συμβούλιο και από τις κυβερνήσεις να υιοθετήσουν το αίτημα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για εμπάργκο πώλησης όπλων στην ηγεσία Ερντογάν.

  Στέλιος Κυμπουρόπουλος (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, Κύριε Επίτροπε, αγαπητοί συνάδελφοι, όλοι διαπιστώνουμε πως οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία έχουν βαλτώσει και παρουσιάζεται μία ταχεία υποχώρηση. Η Τουρκία, ενδεικτικά μόνο, εντείνει την επιθετικότητα της κατά της Ελλάδας, αμφισβητώντας την κυριαρχία των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο, ασκεί επιθετική πολιτική στην Κύπρο με το άνοιγμα των Βαρωσίων, παραβιάζοντας αποφάσεις του ΟΗΕ, κατηγορεί τη Σουηδία και τη Φιλανδία για δεσμούς με την τρομοκρατία, αποσταθεροποιεί τη Λιβύη και τη Συρία. Αδιαφορεί για τις καταστροφές στην Αγιά Σοφιά, την οποία μετέτρεψε σε τέμενος, καταπιέζει θρησκευτικές ελευθερίες των μειονοτήτων.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με την Τουρκική Δημοκρατία και όμως, πλέον συνδιαλέγεται με την απομίμηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει, σεβόμενη τις αρχές και τις αξίες της, να διατηρήσει παγωμένες τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, μέχρι η Τουρκία να καταλάβει τις δημοκρατικές και σε μεγάλο βαθμό αλλαγές που πρέπει να κάνει στην κυβέρνησή της. Ο διάλογος με ένα αυταρχικό, ανορθολογικό καθεστώς είναι επιβλαβής για την Ένωση και για τον τουρκικό λαό, καθώς νομιμοποιεί την ηγεσία Ερντογάν που τον κρατάει μακριά από το ευρωπαϊκό μέλλον του.

PREDSEDÁ: MICHAL ŠIMEČKA
podpredseda

  Eero Heinäluoma (S&D). – Arvoisa puhemies, meillä on syytä huoleen Turkin viime vuosien kehityksestä. Demokratiaongelmat, mediavapauden rajoittaminen, vallan keskittyminen ja myös Turkin ulkopoliittiset kannanotot herättävät vakavia kysymyksiä, mihin maa on menossa ja kenen ystävä se haluaa olla.

Tänään Turkin johto loukkaa Suomea ja Ruotsia estäessään näiden maiden Nato-jäsenhakemusten etenemisen. Turkin johdon toiminnassa kyse ei ole terrorismin torjunnasta – sillä terrorismin vastustaminen on jokaisen EU-jäsenmaan sisäistämä asia – vaan kyse on Suomen ja Ruotsin Nato-jäsenyyden käyttämisestä pelinappulana Turkin johdon muiden poliittisten ja sotilaallisten tavoitteiden edistämiseen.

EU-parlamentilta odotetaan nyt selkeää kannanottoa, jossa puolustetaan kaikkien EU-maiden perustavaa laatua olevaa oikeutta valita itse turvallisuuspoliittinen suuntauksensa. Ihmettelen, ettei komission edustaja puuttunut tähän asiaan äskeisessä puheenvuorossaan ollenkaan. Suomi ja Ruotsi ansaitsevat meidän kaikkien tuen.

  Hilde Vautmans (Renew). – Voorzitter, in Europa is geen plaats voor dit Turkije waar journalisten worden aangevallen, oppositieleden worden onderdrukt en geweld tegen vrouwen lijkt te worden aanvaard, en dat bindende uitspraken van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens naast zich neerlegt.

Geen lidmaatschap, wel een partnerschap. Turkije is immers een belangrijke strategische partner; dat is tijdens de oorlog in Oekraïne nog duidelijker geworden. Dit betekent echter niet dat Europa zijn waarden moet verloochenen.

Ik vraag mij soms af waarom Erdoğan nog tot de Europese Unie wil toetreden. Hij houdt Europa namelijk elke dag voor de gek. Denk daarbij aan zijn chantage tijdens de migratiecrisis of, recentelijker, als partner binnen de NAVO, waar hij zich tegen de toetreding van Zweden en Finland verzet. Kan iemand als hij een partner worden genoemd?

Ik ben daarom heel blij dat het Parlement vandaag een zeer duidelijk standpunt inneemt: dit Turkije kan niet toetreden.

  Λουκάς Φουρλάς (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, Κύριε Επίτροπε, δεν ξέρω αλήθεια πόσο υποκριτικό είναι να μιλάμε πλέον για μια έκθεση, στην οποία συνυπάρχουν στην ίδια πρόταση οι λέξεις «Τουρκία» και «πρόοδος». Δεν ξέρω πλέον αλήθεια πόσο ωφελεί να αραδιάζουμε από αυτό εδώ το βήμα όλα εκείνα τα επιχειρήματα που αποδεικνύουν περίτρανα ότι η Τουρκία του Ερντογάν δεν έχει καμία σχέση με το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Έστω λοιπόν και αν έχουν κάποιοι κλειστά τα αυτιά τους, εμείς οφείλουμε να στεκόμαστε εδώ, ενώπιον σας, και να σας θυμίζουμε κάποιες πικρές πραγματικότητες. Το χρωστάμε στα εκατομμύρια των θυμάτων του τουρκικού επεκτατισμού, στους Έλληνες, Ποντίους, Αρμενίους και Κούρδους. Το χρωστάω στους νεκρούς και τους πρόσφυγες της πατρίδας μου, της Κύπρου. Όλοι αυτοί μας κοιτούν σήμερα στα μάτια και μας ρωτούν -σας ρωτούν, κύριε Επίτροπε- για πόσο ακόμα θα υποκρινόμαστε ότι η Τουρκία έχει θέση δίπλα σε δημοκρατικές ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Για πόσο ακόμα θα δεχόμαστε τον σφαγέα Ευρωπαίων πολιτών να απαιτεί, να απειλεί, να επωφελείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς να λογοδοτεί για τα εγκλήματά του. Έχετε κάποια απάντηση να δώσετε στο ερώτημα «συμφέροντα ή αξίες»; Εάν υπήρχε απάντηση και εάν υπηρετούσαμε αξίες και όχι συμφέροντα δεν θα συζητούσαμε καν σήμερα περί έκθεσης προόδου για την Τουρκία.

(χειροκροτήματα)

  Νίκος Ανδρουλάκης (S&D). – Κύριε Πρόεδρε, μόνο τους τελευταίους μήνες ο κ. Ερντογάν ζητάει την αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, αμφισβητώντας ευθέως την κυριαρχία της Ελλάδας. Συνεχίζει τις προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τις παράνομες ενέργειες στην περίκλειστη περιοχή των Βαρωσίων, αδιαφορώντας για τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Εκβιάζει την Ευρώπη σχετικά με την είσοδο της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, ενώ είναι η μόνη χώρα που δεν έχει επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία. Συνεχίζει να παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα στο εσωτερικό της Τουρκίας, με όποιον αμφισβητεί την εξουσία του να μετατρέπεται απευθείας σε εχθρό του κράτους ή τρομοκράτη, όπως φαίνεται στην περίπτωση του Καβαλά και του Ντεμιρτάς. Επίσης, προσπαθεί να θέσει εκτός νόμου το φιλοκουρδικό κόμμα HDP.

Αγαπητοί συνάδελφοι, η Ένωση δεν πρέπει να επαναλάβει με τον Ερντογάν τα λάθη που έκανε με τον Πούτιν. Όποιος αμφισβητεί το διεθνές δίκαιο, όποιος είναι αναθεωρητής, πρέπει να έχει την ίδια αντιμετώπιση. Στοχευμένες, λοιπόν, οικονομικές κυρώσεις σε πρόσωπα που στηρίζουν την κυβέρνηση Ερντογάν, αλλά και ένα πανευρωπαϊκό εμπάργκο όπλων, όπως έχουμε ζητήσει ως Κοινοβούλιο ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2020.

(χειροκροτήματα)

  Γεώργιος Κύρτσος (Renew). – Κύριε Πρόεδρε, πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στην προάσπιση των δικαιωμάτων των Κούρδων. Ο Ερντογάν επιτίθεται ή και έχει καταλάβει περιοχές των Κούρδων, της Συρίας και του Ιράκ. Δεν σέβεται τη διεθνή νομιμότητα και μπορεί να εξασκείται για περιπέτειες σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου. Ο Ερντογάν χαρακτηρίζει τους Κούρδους, όπως και πολλούς πολιτικούς αντιπάλους του, «τρομοκράτες». Αξιοποιεί αυτόν τον αυθαίρετο χαρακτηρισμό για να προβάλει αντιρρήσεις στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, ακόμη και για να απειλήσει την Ελλάδα. Με ένα μείγμα διώξεων και ρυθμίσεων προσπαθεί να βγάλει το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (HDP) από τη Βουλή. Η κακομεταχείριση των Κούρδων από τον Ερντογάν και το σύστημα εξουσίας της Τουρκίας πρέπει να παίξουν βασικό ρόλο στην αξιολόγηση εκ μέρους μας της Τουρκίας και της προοπτικής των ευρωτουρκικών σχέσεων.

(χειροκροτήματα)

  Anna-Michelle Asimakopoulou (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν θα πρέπει να διδαχτούμε ένα και μόνο πράγμα από την εισβολή Πούτιν στην Ουκρανία, αυτό θα ήταν οπωσδήποτε η μηδενική ανοχή, διότι κάποιοι δυστυχώς εκλαμβάνουν την ανοχή ως αδυναμία. Η Τουρκία συνεχίζει μια τακτική τουλάχιστον επικίνδυνη, πράγμα που έχουμε επισημάνει πολλές φορές. Πατάει διαρκώς σε δύο «βάρκες», μία στην Ανατολή και μία στη Δύση, και θα πρέπει να κληθεί να επιλέξει, χωρίς αστερίσκους, χωρίς υποσημειώσεις, χωρίς πισωγυρίσματα, με τρόπο ξεκάθαρο και ευθύ. Δεν μπορεί η Τουρκία να συνεχίσει να απειλεί, να προκαλεί και να εκβιάζει. Δεν πρέπει να δείξουμε άλλη ανοχή. Η Τουρκία δεν μπορεί πάντα να είναι το «άτακτο παιδί» το οποίο ανεχόμαστε, ανεχόμαστε τα καμώματα του και προσπαθούμε να το νουθετήσουμε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η χώρα μου, η Ελλάδα, απέναντι στις κλιμακούμενες τουρκικές προκλήσεις κάνει το καθήκον της και προς την Ευρώπη και προς τα νότια σύνορά της. Είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνει και η Ευρώπη το καθήκον της απέναντι στην Ελλάδα και να πει με πράξεις «φτάνει πια».

(χειροκροτήματα)

  Δημήτρης Παπαδάκης (S&D). – Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, ευτυχώς που υπάρχει ο στρατηγικός εταίρος που ονομάζεται Τουρκία, η οποία ταυτίζεται με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, δεν καλοσωρίζει τους Ρώσους ολιγάρχες και δεν συνεχίζει το ανατολίτικο παζάρι. Ευτυχώς, η Τουρκία δεν εκβιάζει με το μεταναστευτικό και δεν εργαλειοποιεί τους πρόσφυγες. Ευτυχώς που η Τουρκία σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών της και δεν βάζει στη φυλακή όποιον διαφωνεί. Έχει καλές σχέσεις με τους γείτονές της και δεν προκαλεί εντάσεις κάθε λίγο και λιγάκι. Δεν κατέχει ευρωπαϊκά εδάφη με τη βία, δεν προκαλεί στο Αιγαίο και δεν επιχειρεί νέα εισβολή στη Συρία τώρα που μιλάμε.

Δυστυχώς για εμάς, αυτό είναι ένα παραμύθι που πολύ θα θέλαμε να είναι αληθινό, αλλά έχει και αυτό τέλος, όπως όλα τα παραμύθια. Όμως, κάποιοι εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας θέλουν να πιστεύουν πως αυτό το παραμύθι είναι αληθινό. Για έναν λόγο, για να εξυπηρετήσουν τα οικονομικά συμφέροντα των χωρών τους. Και αυτό το παραμύθι δεν θα έχει ευτυχές τέλος για την ίδια την Ευρώπη, αλλά τραγικό.

(χειροκροτήματα)

  Λευτέρης Χριστοφόρου (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, έχω την ισχυρή πεποίθηση αλλά και απαίτηση η έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Τουρκία να αρχίζει και να τελειώνει με μια ισχυρότατη, σαφέστατη, αυστηρότατη επισήμανση: ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ανέχεται κανέναν εισβολέα, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει οποιαδήποτε σχέση με οποιονδήποτε εισβολέα και μάλιστα με τον εισβολέα των εισβολέων, που εδώ και 48 χρόνια κατέχει ευρωπαϊκό έδαφος χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης της Κύπρου, παραβιάζει συλλήβδην τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου, συνεχίζει να απειλεί και να παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Κύπρου και της Ελλάδος, και δεν σεβάστηκε και δεν σέβεται καμία αρχή και καμία αξία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αυτά τα ζητήματα η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να είναι ανυποχώρητη.

Για εμάς που υφιστάμεθα εδώ και 48 χρόνια την τουρκική βαρβαρότητα και εγκληματικότητα, την εισβολή και την κατοχή, για εμένα που μαζί με την οικογένειά μου και 200.000 Ελληνοκύπριους πρόσφυγες σηκώνω το μαρτυρικό σταυρό της προσφυγιάς, δεν επιτρέπεται η Ευρωπαϊκή Ένωση να θεωρεί στρατηγικό εταίρο τον εισβολέα. Από πότε ο εισβολέας, πείτε μου, είναι στρατηγικός εταίρος; Από πότε ο εισβολέας είναι μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Οφείλουμε από αυτό το βήμα, από το ισχυρό βήμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, να στείλουμε ένα ισχυρό μήνυμα προς όλους. Όχι στη 48χρονη κατοχή της Κύπρου μας, της πολύπαθης και πολυβασανισμένης από τον Τούρκο εισβολέα! Όχι στα νέα τετελεσμένα του Ερντογάν και των εγκαθέτων τους στο κατοχικό καθεστώς της Αμμοχώστου και εις βάρος των νομίμων κατοίκων της, των Ελλήνων της Κύπρου!

(χειροκροτήματα)

Vystúpenia podľa postupu prihlásenia sa o slovo zdvihnutím ruky

  Ελισσάβετ Βόζεμπεργκ-Βρυωνίδη (PPE). – Κύριε Πρόεδρε, η αναθεωρητική στάση της Τουρκίας, οι απειλές και οι εκβιασμοί του προέδρου Ερντογάν έχουν υπερβεί κάθε όριο. Τελευταίως, η συνειδητή κλιμάκωση της έντασης, η προσβλητική αναφορά του Ερντογάν στον Έλληνα πρωθυπουργό, τα εκβιαστικά διλήμματα και η περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου μας καλούν να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Καθημερινές παραβιάσεις και υπερπτήσεις πάνω από την ελληνική επικράτεια ακολουθούνται από μύδρους, μόλις χτες, του προέδρου Ερντογάν εναντίον όσων, αν είναι δυνατόν, άφησαν τα νησιά στην Ελλάδα και επέτρεψαν την είσοδο της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έφτασε στο σημείο να απειλεί με νέα εισβολή στο Αιγαίο και επανάληψη του 1922.

Συνάδελφοι, οι μέχρι σήμερα επικρίσεις στην τακτική Ερντογάν έχουν αποτύχει, έχουμε αποτύχει. Το χρέος μας επιβάλλει δυναμική αντίδραση, ανάλογη με εκείνη όταν εν μια νυκτί αποφασίσαμε επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας για την παράνομη επίθεση κατά της Ουκρανίας. Ευρωπαϊκή Ένωση με δύο μέτρα και δύο σταθμά δεν νοείται, θα αδικούσε την ιστορική μας ευθύνη απέναντι στους Ευρωπαίους πολίτες και στις δημοκρατικές ηθικές αξίες της Ένωσης.

(χειροκροτήματα)

  Κώστας Μαυρίδης (S&D). – Κύριε Πρόεδρε, συγχαρητήρια στον εισηγητή για την έκθεσή του. Ο νεο-οθωμανικός επεκτατισμός μας έφερε ως εδώ, με θέματα ασφάλειας για τα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου, και ιδιαίτερα την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και για άλλα κράτη όπως η Συρία, η Λιβύη, μέχρι και τον Καύκασο, για έναν λόγο: ακολουθήσαμε την πολιτική του κατευνασμού, η οποία τροφοδοτεί δυστυχώς το θηρίο. Ανθρώπινα δικαιώματα και διεθνές δίκαιο, και τα δύο, το τουρκικό καθεστώς τα παραβιάζει βάναυσα. Μετράμε μέρες από τη βάναυση εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά στην περίπτωση της Κύπρου, που συνιστά έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετράμε χρόνια. Σαράντα οκτώ, από το 1974, από την εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή εδάφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με μια αντίφαση όμως. Στη Ρωσία σωστά επιβάλαμε έξι πακέτα κυρώσεων - στην Τουρκία ούτε ένα. Και τελειώνω με τρεις προτάσεις. Απαγόρευση πώλησης όπλων προς την Τουρκία, αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο και τέλος, αγαπητέ κύριε Επίτροπε, Τελωνειακή Ένωση, καταγγελία τώρα στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, όπως κάνατε και για τη Λιθουανία εναντίον της Κίνας.

(χειροκροτήματα)

  Billy Kelleher (Renew). – Mr President, I wish this report could read differently, but it does indicate how Turkey has backslid in the fundamental principles of democracy. The report calls on Turkey to fully implement all judgments of the European Court of Human Rights, in line with Article 46 of the European Convention on Human Rights.

It reiterates the strong condemnation and regret over Turkey’s withdrawal, by presidential decree, from the Council of Europe’s Convention on preventing and combating violence against women and domestic violence.

It asserts that the continued prosecution, censorship and harassment of journalists and independent media, an issue of concern in Turkey, needs to be addressed without delay.

The report goes on and goes on. It does highlight, unfortunately, and expresses deep concern about the state—sponsored deterioration in human rights situation for the LGBTQI people, in particular with regard to physical attacks and hate crimes, especially against transgender persons and protective bans on pride marches across the country.

I would love to see a different Turkey, but we have a long way to go before it is acceptable to the norms and principles which we prescribe in this particular Parliament.

  Clare Daly (The Left). – Mr President, year on year, we hear the same rhetoric about Turkey’s inability to live up to European values and standards. And yet, at the same time, we’re really happy to give them billions on a filthy deal designed to ensure that those fleeing what were often Western-provoked wars in Afghanistan, Iraq and Syria and so on are prevented from exercising their legal right to seek asylum in Europe and kept in Turkey. And people here have criticised Erdogan for instrumentalising migrants. Of course he can, because we fail to live up to our international responsibility. And we have the misnamed Minister for European Values, Schinas, telling us that he has a clear conscience about pushbacks from Greece into Turkey, denying the irrefutable evidence that the Greek Coast Guard are involved in what amounts to murder. Well, you know what? With values like that, I’d say Turkey fits in pretty well. And when you add their incursions again into Syrian sovereignty and undermining Syrian sovereign territory without a word from the European Union, is it any wonder that they don’t take seriously anything that the EU says?

  Eugen Tomac (PPE). – Domnule președinte, domnule comisar, mi-ar fi plăcut ca acest raport să pună în evidență lucruri care privesc părțile pozitive ale relației dintre Uniunea Europeană și Turcia, însă pare că lipsesc tot mai mult aspectele care ne apropie de Turcia. Tocmai de aceea cred că este esențial să punem presiunea necesară pe Ankara, pentru a nu se îndepărta și mai mult de Uniunea Europeană.

Cred că este absolut fundamental ca în acest context Ankara să nu mai blocheze aderarea Suediei și Finlandei la NATO. Este esențial în contextul actual de securitate, generată de invazia ilegală a Rusiei în Ucraina, să facem tot ce ne stă în putință pentru a ține Turcia de partea noastră, pentru că o Turcie și mai vulnerabilă decât este astăzi, care calcă în picioare, din păcate, democrația, care disprețuiește drepturile omului, nu ne ajută cu nimic. Tocmai de aceea cred că Comisia trebuie să insiste pe această linie, de a o ține, cât se poate, aproape.

  Mick Wallace (The Left). – Mr President, Turkey is a NATO member and is a partner of many EU Member States. So why does the EU actually tolerate what Turkey gets up to? Turkey has been breaking international law on a regular basis for a long time and we put up with it.

Now we complain, and rightly so, about their illegality with Cyprus and Greece. But you know what? I actually think Turkey must be confused because we never said bugger all to them about their illegal occupation of Iraq or their stealing oil, their illegal occupation of Syria, along with the Americans and the Israelis, where oil and food has been stolen.

The inconsistencies of this place makes a mockery of our notion of the rule of law, of fundamental values and European values. Come on, why don't you apply the same rule every day? Are you okay with Turkey continuing to illegally occupy Syria? And now they're threatening to move further into it and take more of it, and you’re saying nothing to them. Is it because you basically prefer Erdogan to Assad? Bring in some consistency and you shall have some credibility. Until then, you shall have no credibility.

(Ukončenie vystúpení podľa postupu prihlásenia sa o slovo zdvihnutím ruky)

  Olivér Várhelyi, Member of the Commission. – Mr President, (start of speech off mic) stressed that the country’s accession to the EU is more meaningful than ever.

Turkey remains a key regional partner whose role is pivotal for ensuring the EU’s stability and security. At the same time, it cannot justify the continuous backsliding on the rule of law and fundamental rights or bilateral tensions between our Member States and Turkey.

The Commission will continue to be guided by the Council conclusions on Turkey. We will continue working closely with the Turkish counterparts in order to advance cooperation in areas of common interest such as trade, climate, migration, security or health.

At the same time, we will keep raising the concerns and address the points of political differences. The respect for human rights and the rule of law remains a cornerstone for EU-Turkey relations.

In the same vein, reports of flights over Greek inhabited areas by Turkish air fighters are a source of concern. Disputing Greece’s sovereignty over some of its islands is counterproductive and contradicts de-escalation efforts in the eastern Mediterranean. Turkey, therefore, is expected to unequivocally commit to good neighbourly relations, international agreements and peaceful settlement of disputes having recourse, if necessary, to the International Court of Justice.

  Nacho Sánchez Amor, ponente. – Señor presidente, quiero agradecer el trabajo de los ponentes alternativos. Este es un dosier complicado, endemoniado, pero la verdad es que trabajar con ellos lo ha hecho muy fácil.

Nuestro compromiso, señorías, es con un país, no es con un Gobierno. Y cuando pensemos en la relación con el país, pensemos en su sociedad civil, porque somos de lo poco que le queda a esa sociedad civil. No lo olvidemos cuando hablamos de Turquía. Como yo suelo decir: Turquía no es Erdoğan y Erdoğan no es Turquía.

Y vamos a esta diplomacia de bazar del veto a Suecia y Finlandia de la OTAN, que es un veto irresponsable, porque es un regalo político para el Kremlin.

¿Piensa Turquía que Suecia y Finlandia están felices de incorporarse a una alianza en la que uno de sus miembros tiene misiles rusos del mismo tipo que teóricamente podrían ser utilizados contra ellos? ¿No es una burla que Turquía se permita dar lecciones a Suecia sobre su legislación antiterrorista cuando hay un clamor universal por el uso que hace Turquía de la suya?

Quizá Turquía está perdiendo su penúltima oportunidad, pero habrá sido este Gobierno, no lo olvidemos, no la sociedad civil turca.

  Predsedajúci. – Rozprava k tomuto bodu sa skončila.

Hlasovanie je zajtra.

Písomné vyhlásenia (článok 171)

  Ангел Джамбазки (ECR), в писмена форма. – Уважаеми колеги, поредният доклад за Турция, в който отчетливо личи нелепата, страхлива и беззъба европейска външна политика. Държавата, ръководена от диктатора Ердоган, няма място в Европейския съюз. Нещо повече, тя не е надежден партньор, не е стратегически партньор, не е наш приятел. Напротив, Турция е агресивна държава, където властва идеята за възстановяването на Османската империя, и ако продължавате да си затваряте очите, то това е много лошо.

Може би сте пропуснали, но Ердоган категорично се обяви срещу приемането на Финландия и Швеция в НАТО. В същото време продължава активно да работи с Русия. Продължавате ли да смятате тази държава за съюзна и партньорска? Ако да, то вие сте загубили връзка с реалния свят. Неразбираемо и нелогично е, когато Ердоган води война в Сирия и изнудва Европа с това да пусне потока от нелегални имигранти, ние да говорим за диалог и разбирателство. Не можем и не трябва да допускаме да сме заложници на диктатор, който е решил категорично да не се съобразява нито с международни договори, нито с човешки права, нито с Европейския съюз. Такава държава не може и не е наш партньор и никога няма да бъде. Това трябва да бъде ясно на всеки.

  Sirpa Pietikäinen (PPE), kirjallinen. – Turkin tilanne on huolestuttava. Maa on kriittisessä asemassa Nato-jäsenenä ja EU:n lähinaapurina, mutta se luisuu yhä kauemmas EU:n jäsenyyskriteereistä ja yhteisistä arvoista. Ei ole EU:n intresseissä, että naapurinamme on tämänkaltainen maa. Turkilla on keskeinen rooli esimerkiksi EU:n pakolaispolitiikassa, eikä tilanne ole kestävä. Meidän on EU:ssa tehtävä kaikkemme Turkin demokraattisen kehityksen vahvistamiseksi. Virallisesti Turkin EU-jäsenyysprosessi on yhä meneillään, vaikka se on ollut käytännössä jäissä jo vuosia. Turkki on systemaattisesti jättänyt toteuttamatta liittymisneuvotteluihin kuuluvia sitoumuksiaan. Myös Turkin ihmisoikeustilanne heikentyy edelleen, ja parlamentin pitääkin tuomita paine, joka Turkissa kohdistuu kansalaisyhteiskuntaan ja ihmisoikeuksien puolustajiin. EU:n pitäisi myös aktiivisesti tukea Turkin kansalaisyhteiskuntaa. Turkin nykykehitys näkyy esimerkiksi siinä, miten Turkki kiristää tällä hetkellä Naton jäsenmaita hyväksikäyttäen Suomen ja Ruotsin Nato-jäsenyyshakemuksia. Parlamentin pitää vaatia pidättäytymistä tällaisesta painostuksesta. Tällä hetkellä olisi todella tärkeää, että kaikki Nato-liittolaiset ratifioisivat nopeasti Suomen ja Ruotsin Nato-liittymispöytäkirjat.