Przewodnicząca. – Powracamy do debaty na temat sprawozdania sporządzonego przez José Gusmão w imieniu Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych w sprawie realizacji unijnej strategii na rzecz równości osób LGBTIQ na lata 2020–2025 (2023/2082(INI)) (A9-0030/2024).
Rosa Estaràs Ferragut (PPE). – Señora presidenta, lo dijo la presidenta Ursula von der Leyen. Trabajaremos todos juntos para conseguir una Unión de la Igualdad.
La Estrategia Europea para las Personas LGTBIQ, presentada hace poco por la Comisión, ha sido determinante. Determinante para poder ser esa Unión de la Igualdad. Todas las personas LGTBIQ deben sentirse seguras y disfrutar de los mismos derechos y las mismas oportunidades, así como participar en igualdad de condiciones. Con esta Estrategia, como he dicho, se dio un paso adelante.
Hoy hemos de seguir luchando para que no estén discriminadas. Para eso es muy importante una educación en igualdad. El estigma, la violencia y la discriminación contra este colectivo limitan, sin ninguna duda, su participación y atentan contra los derechos humanos. También es muy importante garantizar la seguridad de las personas LGTBIQ, sobre todo por delitos de violencia o de odio. Decirles también que estoy absolutamente en contra de las terapias de conversión. Hay que prohibirlas en toda la Unión Europea. Y hay que crear sociedades inclusivas para las personas LGTBIQ. Proteger a todas las familias arcoíris que estén en situaciones transfronterizas. Normalmente tienen dificultades para acceder al empleo y a la vivienda, y también corren el riesgo de sufrir violencia, exclusión y pobreza.
Por lo tanto, la Unión Europea, comisaria, tiene que liderar el llamamiento a favor de la igualdad de este colectivo porque es tanto como liderar la defensa de los derechos fundamentales. La Unión Europea tiene que ser un ejemplo y asumir esa posición de liderazgo.
Robert Biedroń (S&D). – Pani Przewodnicząca! Koledzy i Koleżanki! Unia Europejska wprowadziła standardy w wielu kwestiach. Mamy jeden standard dotyczący np. tablic rejestracyjnych, mamy jeden standard dotyczący praw zwierząt domowych, mamy jeden standard dotyczący banana czy marchewki, ale do dzisiaj niestety nie mamy jednego standardu, jeśli chodzi o osoby LGBT+. To jest absurd, to jest wstyd, że w 2024 roku, kiedy wprowadziliśmy standardy naprawdę w tylu dziedzinach, nadal na terenie Unii Europejskiej prowadzimy dyskusję na temat, czy powinny obowiązywać strefy wolne od LGBT, czy powinniśmy stosować terapie reparatywne? Czy osoby LGBT mają takie samo prawo do miłości jak inne osoby?
Pani Komisarz, naprawdę dla przyszłej Komisji kolejnym wyzwaniem jest wprowadzenie także jednego standardu, jeśli chodzi o równe prawa dla wszystkich bez wyjątku.
Karen Melchior (Renew). – Fru formand! LGBTI-politik eller -strategi skal ikke tages for givet. Jeg er tolerant, men jeg er ikke tolerant over for de intolerante, fordi grundlæggende rettigheder er for alle. Så tak til Kommissionen for at sikre, at alle europæere og familier i Europa behandles med respekt og behandles ligeværdigt. For det kan vi ikke tage for givet. Og arbejdet skal fortsættes, så den såkaldte omvendelsesterapi, social tvang kan forbydes. Lokalt i København tror man, at sejren er vundet. Man fornyer ikke den LGBTI-politik, som man vedtog i 2019. Man støtter ikke uddannelse i gensidig respekt og forståelse gennem normstormerne på trods af stadig stigende mistrivsel og selvmordstal blandt LGBTI-unge. Og Melonis Italien undergraver italienske transkønnedes og regnbuefamiliers rettigheder. Så derfor, til valget til juni skal lige rettigheder sikres for alle borgere, så alle er inkluderet, hørt og respekteret.
Rasmus Andresen (Verts/ALE). – Frau Präsidentin! Depression, Angst, Einsamkeit – zu viele LGBTIQ kennen genau diese Gefühle. Viele junge Menschen haben Angst davor, sie selbst zu sein – in 2024. An alle jungen Menschen sei ganz klar gesagt: Ihr seid kein Problem. Liebt, wen ihr wollt! Es ist völlig okay, dasselbe Geschlecht zu lieben und eure Identität neu zu entdecken. Lasst euch nichts anderes einreden; lasst euch nichts anderes einreden, beispielsweise von den Faschisten der AfD und vielen anderen, die probieren, euch eure Freiheit zu nehmen. Sie wollen euch vorschreiben, wie ihr zu leben habt.
Hier im Parlament, auf TikTok oder auch in ziemlich krassen Hasspamphleten probieren Rechtsradikale, Stimmung zu machen gegen Menschenrechte – gegen Menschen. Das geht uns alle an, egal ob wir hetero-, bi-, trans-, inter- oder homosexuell sind. Faschisten greifen unsere Freiheit an, und es ist wichtig, dass wir dagegen aufstehen, dass wir jetzt laut werden. Das tun wir hier im Parlament, und hier im Parlament gibt es eine breite Mehrheit, die für die Rechte von queeren Menschen – für Menschenrechte – einsteht.
Aber es ist auch wichtig, dass wir das außerhalb des Parlaments tun, dass wir laut sind auf der Straße, dass wir den Mund aufmachen in unserem privaten Umfeld, am Arbeitsplatz, in der Schule oder aber auch in der Universität. Ich freue mich, dass wir uns hier im Haus mit großer Mehrheit einig sind – darauf können wir aufbauen.
Sandra Pereira (The Left). – Senhora Presidente, a igualdade que importantes textos internacionais e nacionais, como a Constituição da República Portuguesa, consagram está longe de ser alcançada.
Para que a estratégia da União Europeia para a igualdade de tratamento das pessoas LGBTI 2020-2025 seja bem-sucedida são necessárias medidas que, efetivamente, combatam todo o tipo de discriminações. São necessárias estratégias concretas e de consciencialização para a luta contra a discriminação em função da orientação sexual, da expressão/identidade de género e das características sexuais.
Isto consegue-se sobretudo com ações de sensibilização e através da promoção da cidadania. Para isso, precisamos também de Estados mais fortes e dotados de serviços públicos mais robustos. Por exemplo, a escola pública, além do espaço de inclusão que deve ser, tem um papel importante na promoção de cidadania e igualdade, combatendo estereótipos e discriminações e na promoção da educação sexual que contribui para o exercício do direito à autodeterminação da identidade/expressão de género e das características sexuais em ambiente escolar.
Condenamos e não aceitaremos retrocessos nos direitos das pessoas LGBTI. Só avanços.
Fabio Massimo Castaldo (NI). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, è incredibile ascoltare ancora oggi qualcuno di voi dire, specialmente dai banchi di questo lato dell'emiciclo, che questo dibattito è inutile e superfluo e, peggio ancora, un dibattito sbagliato.
Io vorrei chiedervi – se foste qui in Aula e non lo siete – dove vivete, colleghi? Vi serve forse davvero l'Eurobarometro per capire che, nell'Europa di oggi, più di un cittadino su due sente ogni giorno il peso della discriminazione, sente il veleno dell'odio verso la sua libertà di poter scegliere la propria identità sessuale, il proprio orientamento sessuale? Quanti altri giovani suicidi dovremo piangere per farvi capire che ognuno ha il diritto di amare e di essere ciò che vuole?
In Italia, nel mio paese, non è neanche più ammesso il riconoscimento dei figli adottivi di coppie omogenitoriali e il governatore della mia regione, il Lazio, ha revocato il patrocinio al Pride senza nessuno scrupolo. Questa è la destra al governo in Italia.
Da vicepresidente dell'intergruppo per i diritti LGBTI sono fiero di poter votare e di dibattere su questa implementazione, una strategia che abbiamo voluto per vent'anni. Sono fiero di essere impegnato in questa battaglia e non mi fermerò e non ci fermeremo fino a quando non saremo davvero tutte e tutti uguali, senza distinzioni. Amor vincit omnia.
Theresa Bielowski (S&D). – Madam President, dear colleagues, LGBTIQ rights – and I want to make that very clear – are not the rights of this or that percentage of people. They are all of our rights because we can never settle for a society that’s almost fair, for rule of law being almost upheld or for fundamental rights including almost everybody, almost everywhere.
So rights need defence, constant defence, and they need it in politics, on the streets, in institutions even in our own homes. We carry a responsibility for keep on creating laws that finally protect queer people from hate, from discrimination, from hostility and also from violence. Also, that only will do justice to the hundreds of thousands of activists that fight for freedom, for the right to live a safe and good life every day.
So to all you activists out there, thank you. Thank you for never backing down. We would be nothing without you fighting on the streets for what we are discussing here today.
Michael Kauch (Renew). – Sehr geehrte Frau Präsidentin, meine Damen und Herren! Ein queerpolitischer Aufbruch – das ist das, was ganz Europa braucht. Die deutsche Regierung hat ihren Stillstand beendet – verschärfte Strafbarkeit von Hassgewalt, mehr Schutz für queere Flüchtlinge und ein Selbstbestimmungsgesetz für Transpersonen.
Nun soll auch ein Abstammungsrecht folgen mit einem besseren Rechtsrahmen für Regenbogenfamilien. Für mich ist in diesem Zusammenhang klar: Alle in der EU geschlossenen Ehen, alle in der EU anerkannten Elternschaften müssen auch EU-weit geachtet werden – in allen Mitgliedstaaten, mit allen Rechten.
Besonders kritikwürdig ist hier das Verhalten der italienischen Regierung, die Italiener kriminalisiert, die im Ausland Leihmutterschaften in Anspruch nehmen, obwohl sie in den jeweiligen Ländern legal sind. Das ist eine Missachtung der Rechtsordnung der anderen Mitgliedstaaten.
Signori e signore, come padre gay ho un messaggio per Giorgia Meloni. Se anche il Papa benedice coppie omosessuali, perché avete paura delle famiglie che sono piene di amore? Perché volete impedire la nascita di bambini? Come può farlo, come donna, come madre e come cristiana?
Alice Kuhnke (Verts/ALE). – Fru talman! På många sätt hade det varit enklare om alla de som faktiskt vill begränsa hbtqi-personers rättigheter talade högt och vitt och brett om det. För alltför ofta är de många. Och det hade vi då sett, det hade blivit uppenbart. De är ofta också mäktiga.
I stället är verkligheten det motsatta, att de finns. De är makthavare. De finns bland oss politiker. De finns här. Medan de samtidigt viftar glatt med regnbågsflaggor så gör de upp med extremhögern i stängda rum om att skicka tillbaka hbtqi-flyktingar mot döden. Samma personer talar gärna vitt och brett om mänskliga rättigheter, men när det kommer till kritan, då är de inte beredda att göra det som krävs för att alla människor ska få leva ett liv fria från förtryck och fria från hat och diskriminering. Kampen för ett EU där alla får vara den de är och älska den de vill, den fortsätter.
Marc Angel (S&D). – Madam President, dear colleagues, thank you so very much, dear Commissioner Helena Dalli. Your LGBTI Equality Strategy is already a success, as such. For the first time in EU history, our Union is committed to tackle discrimination not only on the grounds of sex and sexual orientation but also on gender identity, gender expression and sex characteristics and not forgetting intersectionality. However, a lot still needs to be done to achieve a real Union of Equality. We should not forget that still today, part of our society is victim of discrimination, harassment and violence, merely as a result of the person they are or they love, be they lesbian, gay, bi, trans, non-binary or intersex persons. The Union of Equality is above all, a Union that puts human dignity at the core of our society. In this context, the renewal of the LGBTI strategy after 2025 is a priority. Dear Commissioner, this House, with large majorities, has issued clear calls for a Union that ensures safe and inclusive sex education from early childhood, a Union that protects minorities from hate speech and hate crime, a Union that bans conversion practices, a Union that recognises marriage and parenthood of rainbow families. Our fight for equality is far more than a political debate in this House. It is a societal topic and it is so good to see in the last Eurobarometer that growing majorities of our citizens are supporting LGBTIQ rights. This is a reality, despite the loud voices of haters. Human rights will always prevail.
Martin Hojsík (Renew). – Vážená pani predsedajúca, je hrozné, že miera nenávistných prejavov a zločinov voči LGBTI ľuďom rastie naprieč Európskou úniou.
Aj preto sa z tohto miesta chcem všetkým queer ľuďom čeliacim týmto útokom, násiliu a diskriminácii ospravedlniť. Prepáčte. Zároveň však chcem všetkým gejom, lesbám, bisexuálom a transrodovým osobám odkázať: nie ste v tom sami. Nie sú to len niektorí politici, ktorí stoja na strane rovnosti a dôstojnosti.
Na nedávne homofóbne útoky ministerky kultúry na Slovensku reagovalo takmer dvestotisíc ľudí svojím podpisom a požaduje jej odchod. Ľudskosť má a stále bude mať väčšinu. Ďakujem preto všetkým Európanom a Európankám, ktorí sa vždy ozvú, keď sa niekto snaží nehanebne zaútočiť na našich LGBTI spoluobčanov. Presne tak, ako to robí Európsky parlament vo svojich uzneseniach vrátane toho k teroristickému útoku pred barom Tepláreň.
Preto aj z tohto miesta chcem verejne sľúbiť, že budeme robiť všetko pre to, čo je v našich silách, aby ste boli v našej spoločnosti chránení tak ako všetci ostatní a aby ste mohli s pocitom bezpečia a slobodne milovať tých, ktorých skutočne ľúbite.
Rosa D'Amato (Verts/ALE). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, sottolineare l'importanza di questa strategia è importante, votare questa relazione è importante. Ma dobbiamo rendere la strategia operativa con un cronoprogramma e risorse sufficienti in tutta Europa.
Soprattutto, non bisogna abbassare la guardia di fronte a chi, come i governi di destra, come quello italiano, il governo Meloni, normalizza con il proprio silenzio un clima di violenza e di odio dilagante. La realtà è che aggressioni alla comunità LGBTIQ+ sono all'ordine del giorno in tutta Europa. In Italia, per esempio, il Gay Center di Roma è oggetto di atti di vandalismo. Le famiglie arcobaleno sono vittime di una crociata ideologica che mette a rischio, in primis, i diritti dei minori. Le persone trans sono attaccate nel loro diritto di autodeterminarsi. Un clima di intimidazione quotidiana per mettere a tacere le voci di chi si batte per il diritto di essere sé stessi. E tutte le volte che questo succede, il governo di destra, il governo italiano, si volta dall'altra parte. Ma l'Europa no, noi no. Noi non staremo in silenzio. Michela Murgia scriveva: "Fascista è chi fascista fa". Un rigurgito del passato che bisogna chiamare con il proprio nome e fermare a tutti i costi.
Evin Incir (S&D). – Fru talman! Jag mår bokstavligt talat illa över att höra hur de högerextrema här inne i Europaparlamentet, som jag dessvärre tvingas kalla för kollegor, ger sig på hbtqi-personer och visar hur tydligt de hatar kärleken.
Ibland undrar jag vilken era vi lever i. Vi må kalla den modern, men hur modernt är det med hat, hot och våld mot hbtqi-personer? Hur modernt är det att inte fatta att kärlek är vackert? Hur modernt är det att inte fatta att hbtqi-personers rättigheter är mänskliga rättigheter? I många länder i EU utsätts än i dag hbtqi-personer för diskriminering och olika typer av förtryck.
Även här i parlamentet kommer sådana avskyvärda yttranden. Vi har till och med folkvalda från extremhögern som Sverigedemokraterna, vars representanter gång på gång gör hbtqi-fientliga uttalanden och påståenden som att Pride skulle legitimera pedofili. Vi behöver kavla upp ärmarna och tydligt skandera att hbtqi-personers rättigheter är mänskliga rättigheter och vi behöver agera nu.
Asger Christensen (Renew). – Fru formand! Mennesker bliver dræbt på grund af deres kærlighed. Mennesket skal ikke dømmes til døden for at elske et andet menneske af samme køn. Det er absurd, og det er umenneskeligt. Jeg priser mig lykkelig for hver dag at mine børn og børnebørn vokser op og er født i Danmark, hvor man har ret til at elske den, man vil. Men selvom vi er foregangsland i EU i forhold til LGBT+-rettighederne, så skal vi ikke være blinde for, at personer dagligt oplever diskriminering i EU, og at flere af medlemsstaterne laver hadefulde og diskriminerende lovgivning mod disse personer. Min egen søn er homoseksuel. Han har oplevet at blive slået ned på grund af sin seksualitet. Derfor er det noget, vi skal gøre rigtig meget ved. Det hører fortiden til, og det skal stoppes. Lad os i stedet se fremad og gøre fremtiden endnu bedre for de personer. Det kan vi, det skal vi, og det vil vi.
Zgłoszenia z sali
Seán Kelly (PPE). – A Uachtaráin, aontaím le mo chomhghleacaithe, le Maria Walsh, maidir leis an ábhar seo agus le cothromaíocht a bhunú trasna an domhain uile.
Equality is the key word. They say people are born equal, but some more equal than others. And I think the LGBTQ community can vote for that. It’s one thing to have a theory where you have equality, but in practice there are far too many examples of discrimination against people based on sexual orientation. We have to fight against it constantly because a person’s colour or creed or sexual orientation shouldn’t be a basis for discrimination, both within Europe and outside Europe.
I think we should do more outside Europe as well, where people are often condemned to death and executed based on sexual orientation. This is not good enough. We often have very favourable trade arrangements for those countries through GSP+, etc. And I think we should be putting pressure on them to end discrimination against LGBTIQ people and indeed everybody.
Maria-Manuel Leitão-Marques (S&D). – Senhora Presidente, no discurso sobre o Estado da União, em 2020, a Presidente da Comissão Europeia anunciou uma proposta para garantir que uma criança nunca perde os seus pais, do ponto de vista jurídico, quando muda de um Estado-Membro para outro. Isto acontece hoje em dia porque a parentalidade de uma criança filha de famílias arco—íris não é reconhecida em todos os Estados—Membros.
Em dezembro do ano passado, o Parlamento aprovou a sua posição sobre a proposta da Comissão, da qual fui relatora, defendendo o princípio básico que a fundamenta: a família de uma criança não pode variar dentro da União.
Apelamos, hoje, a que o Conselho seja sensível a esta convergência de posições entre a Comissão e o Parlamento.
Nenhuma criança pode ser discriminada pelo tipo de família de que faz parte ou pela forma como nasceu.
Mick Wallace (The Left). – Madam President, a few weeks ago, the State of Israel’s Twitter account posted a picture of an Israeli soldier in Gaza holding a Pride flag with the phrase ‘In the Name of Love’ written on it. The depravity of Israeli propaganda knows no bounds. How dare they use the LGBT community as a prop to justify genocide? As if portraying Palestinian society as homophobic would ever justify wiping it off the map altogether. They don’t care about gay rights. They care about salvaging their abysmal global reputation and demonising Palestinians by spreading Islamophobic hate.
Colonial powers have long weaponised notions of civilisation and human rights to legitimise their plunder and military rule. Does the pretext of bringing in freedom and culture to racialised communities to justify a genocidal crusade not sound too familiar, especially for Europeans?
We can all see through Israel’s lies and pink washing. If the EU truly cares about LGBT rights, they should stand with the Palestinian LGBT community, calling for dignity and self-determination.
Juan Fernando López Aguilar (S&D). – Señora presidenta, señora comisaria Dalli, EU no place for hate. Ese hermoso lema ha resonado con contundencia en tres debates esta tarde en el Parlamento Europeo y lo hace ahora, a justo título, cuando evaluamos la ejecución de la Estrategia Europea LGTBIQ.
Es el momento de afirmar que el infame lema de las LGBTIQ free zones debe ser superado por su alternativa, que la Unión Europea sea una LGBTIQ freedom zone. Y eso no lo será hasta que no aseguremos la libre circulación, la libre elección de residencia de las familias arcoíris —las rainbow families— con todos sus derechos a cuestas: derechos de sucesión, derechos de filiación y, por supuesto, reconocimiento en pie de igualdad en todos los Estados miembros, cumpliendo las sentencias del Tribunal de Justicia.
Los hay que alegan que el Derecho de familia es competencia de los Estados miembros. Ninguno puede, sin embargo, oponerse a la contundencia del artículo 21 de la Carta de Derechos Fundamentales de la Unión Europea, que prohíbe toda discriminación no solo por razón de sexo, sino también por orientación sexual.
(Koniec zgłoszeń z sali)
Helena Dalli,Member of the Commission. – Madam President, I want to close this debate by reminding us all what President von der Leyen said four years ago in her State of the Union speech: ‘being yourself is not your ideology, it is your identity and no one can ever take that away.’ This idea has underpinned our work over the last four years to build a Union of equality.
Backlashes shall not discourage us in our efforts to protect and empower LGBTIQ people. On the contrary, they show that our work must continue and guide us as to exactly where we need to focus, and this includes pursuing our work to adopt the equal treatment directive. I call on the Member States still blocking the proposal: we need to move on, and I intend to continue working for this and the few months left of this Commission.
José Gusmão, relator. – Senhora Presidente, como já foi dito, este relatório foi elaborado com consulta a movimentos LGBT e é muito importante que esse seja um princípio que norteie todas as políticas da União, porque estes movimentos trabalham contra a discriminação, muitas vezes nos contextos mais difíceis, e trabalham para que todos e todas as famílias possam ter os mesmos direitos. E essa é a diferença com a extrema—direita.
Quem defende os direitos LGBT, não o faz contra nenhum tipo de família. Mas há crianças na União Europeia que ficam órfãs e não podem ter uma família porque casais de pessoas do mesmo sexo, que as poderiam adotar, são rejeitados. Destruir a família é isto. Há pais e mães que perdem o reconhecimento enquanto pais e mães de crianças que educaram toda a sua vida porque há países em que essa parentalidade não é reconhecida. Destruir a família é isto.
Há jovens que são expulsos de casa e banidos das suas famílias por causa do preconceito. Destruir famílias é isto. E há jovens que se suicidam por ouvirem discursos como aqueles que ouvimos aqui ou são assassinados por pessoas que ouvem esses discursos. Destruir famílias também é isto.
No dia 7 de junho, um dos dias das eleições europeias, assinalaremos 70 anos da morte de Alan Turing. Alan Turing foi uma das mentes mais brilhantes do seu tempo, que pôs a sua mente ao serviço dos Aliados na Segunda Guerra Mundial e foi mais tarde julgado e condenado por atos homossexuais e foi submetido a castração química como alternativa a uma pena de prisão. Que, 70 anos depois, ainda seja possível que cidadãos europeus sejam submetidos a tratamentos para a homossexualidade é uma vergonha para todos nós.
Que nas próximas eleições europeias possamos dar o primeiro passo para acabar com esta vergonha e muitas outras. Nenhum tipo de amor, nenhum tipo de família, ataca qualquer outro cidadão europeu. É a discriminação que mata.
Przewodnicząca. – Zamykam debatę.
Głosowanie odbędzie się w czwartek 8 lutego 2024 r.
Oświadczenia pisemne (art. 171)
Sara Cerdas (S&D), por escrito. – O ódio, a discriminação e a violência contra os membros da comunidade LGBTQIA+, especialmente os adolescentes, estão a aumentar e, consequentemente, a provocar graves problemas de saúde mental. Segundo um estudo recente, pela Universidade de Manchester em colaboração com a The Proud Trust e com a LGBT Foundation, os problemas de saúde mental são mais prevalecentes em pessoas trans e não binárias e, apesar da maior vulnerabilidade da comunidade LGBT+ aos problemas de saúde mental, as suas necessidades tendem a ser menos satisfeitas.
A criminalização da homossexualidade, a implementação de zonas livres de LGBTQIA+, bem como as «terapias» de conversão e as mutilações genitais intersexuais, aumentam os problemas de saúde mental e constituem uma violação dos direitos humanos. A União e os Estados-Membros devem adotar legislação antidiscriminação e práticas que visem terminar com estes flagelos. A Comissão Europeia deve igualmente preparar uma nova Estratégia para a igualdade de tratamento das pessoas LGBTIQ+ para 2025-2030. A autonomia e a saúde física e mental das pessoas LGBTIQ+ devem ser protegidas em todas as circunstâncias.