Odpowiedź udzielona przez komisarza Magnusa Brunnera w imieniu Komisji Europejskiej
17.1.2025
Polska jest związana wszystkimi instrumentami ustawodawczymi wchodzącymi w skład paktu o migracji i azylu, które zostały przyjęte zgodnie z unijnym zobowiązaniem do opracowania wspólnej polityki azylowej[1], przy pełnym poszanowaniu zasady kompetencji dzielonych w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości[2]. Zgodnie z prawem UE nie ma prawnych możliwości zwolnienia Polski z wdrażania jakichkolwiek części paktu.
Rozporządzenie w sprawie zarządzania azylem i migracją[3] przewiduje obowiązkową solidarność, ale każde państwo członkowskie ma pełną swobodę wyboru między różnymi formami solidarności, a mianowicie relokacją, wkładami finansowymi i środkami alternatywnymi (wsparcie rzeczowe).
Jednym z czynników decydujących o tym, czy państwo członkowskie znajduje się pod presją migracyjną, czy też zmaga się z trudną sytuacją migracyjną, jest liczba osób korzystających z tymczasowej ochrony w danym państwie członkowskim. Pozwala to na całkowite lub częściowe zmniejszenie składek solidarnościowych.
W październiku 2025 r. Komisja przeprowadzi ocenę tego, które państwo członkowskie znajdzie się pod presją migracyjną, będzie narażone na ryzyko presji migracyjnej lub stanie w obliczu znaczącej sytuacji migracyjnej. Ocena ta zostanie uwzględniona w pierwszym rocznym cyklu zarządzania migracją, który rozpocznie się w połowie 2026 r. Polska nie przedstawiła jeszcze Komisji żadnych informacji w ramach pierwszego cyklu.
- [1] Art. 78 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; Dz.U. C 326 z 26.10.2012, s. 47.
- [2] Art. 4 ust. 2 lit. j) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Dz.U. C 326 z 26.10.2012, s. 47.
- [3] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/1351 z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie zarządzania azylem i migracją, zmiany rozporządzeń (UE) 2021/1147 i (UE) 2021/1060 oraz uchylenia rozporządzenia (UE) nr 604/2013; Dz.U. L, 2024/1351, 22.5.2024.