Misbruik bij de productie van weesgeneesmiddelen
6.12.2018
Vraag met verzoek om schriftelijk antwoord E-006153-18
aan de Commissie
Artikel 130 van het Reglement
Ivo Belet (PPE)
In Verordening (EG) nr. 141/2000[1] worden regels voor de zogenaamde weesgeneesmiddelen vastgelegd. Deze verordening heeft tot doel de productie van geneesmiddelen voor zeldzame ziekten aan te moedigen.
Farmaceutische bedrijven kunnen een monopolie van 10 jaar op de productie van een bepaald weesgeneesmiddel krijgen, onder meer om de hoge onderzoekskosten te compenseren. De verordening laat echter toe dat bestaande geneesmiddelen hergebruikt kunnen worden om zeldzame ziekten te behandelen, en dus als weesgeneesmiddel erkend kunnen worden. Hierdoor kunnen producenten ongestoord de prijs van het reeds bestaande geneesmiddel opdrijven. Dit is onder meer het geval voor het geneesmiddel CDCA, dat gebruikt wordt tegen de stofwisselingsziekte CTX.
Sinds 2016 wordt CDCA gezien als een weesgeneesmiddel. Door het daarbij toegekende monopolie voor de productie is dit geneesmiddel in enkele jaren tijd 500 keer duurder en dus voor veel patiënten onbetaalbaar geworden.
Is de Commissie op de hoogte van dergelijke praktijken?
Is de Commissie het ermee eens dat deze praktijk niet in overeenstemming is met het doel van Verordening (EG) nr. 141/2000?
Zal de Commissie actie ondernemen om op korte termijn een einde te maken aan deze situatie en is zij van plan een initiatief te nemen om de bestaande wetgeving aan te passen?
- [1] Verordening (EG) nr. 141/2000 van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 1999 inzake weesgeneesmiddelen, PB L 18 van 22.1.2000, blz. 1.