Celem Europejskiego Zielonego Ładu jest osiągnięcie neutralności emisyjnej do 2050 r. Osiągnięcie tego celu ma ogromne znaczenie dla powstrzymania globalnego ocieplenia i zabezpieczenia naszej przyszłości. Potrzebna jest zatem dogłębna transformacja energetyki.

UE i większość jej państw członkowskich są jednak stronami Traktatu karty energetycznej, który może do 2050 r. chronić inwestycje w paliwa kopalne w kwocie 2 150 mld EUR przed działaniami publicznymi mającymi na celu stopniowe wycofywanie się z korzystania z tych paliw. Przedsiębiorstwa już teraz kwestionują przepisy państw członkowskich w zakresie ochrony środowiska za pomocą nieprzejrzystych procedur sądowych, w których występują z roszczeniami odszkodowawczymi w wysokości miliardów euro.

UE jest zaangażowana w „proces modernizacji” Traktatu karty energetycznej, starając się dostosować go do swoich „ambitnych celów w zakresie dekarbonizacji” i do porozumienia paryskiego. Konieczna jest jednomyślność wszystkich stron, jednak niektóre otwarcie sprzeciwiają się wszelkim reformom.

1. Jakie jest dokładne stanowisko UE w sprawie paliw kopalnych w procesie modernizacji? Czy „zmodernizowany Traktat karty energetycznej” powinien położyć kres ochronie inwestycji w paliwa kopalne?

2. Jakie jest dokładne stanowisko UE w sprawie reformy mechanizmu rozstrzygania sporów między inwestorem a państwem? Czy UE odrzuci zmieniony traktat, który nie jest zgodny z jej propozycjami w sprawie wielostronnego trybunału rozstrzygania sporów inwestycyjnych?

3. Czy Komisja będzie publicznie informowała o toczących się negocjacjach, biorąc pod uwagę obecny brak publicznie dostępnych informacji i znaczenie tego procesu?