Litewska ustawa w sprawie ochrony nieletnich przed szkodliwym wpływem informacji publicznie dostępnych

23.7.2009

PYTANIE USTNE WYMAGAJĄCE DEBATY O-0082/09
zgodnie z art. 115 Regulaminu
skierowane przez: Rui Tavares, Cornelia Ernst, Cornelis de Jong, Marie-Christine Vergiat, Willy Meyer oraz Kyriacos Triantaphyllidesw imieniu grupy politycznej GUE/NGL
do Komisji

W zeszły wtorek litewski parlament przyjął poprawki do ustawy w sprawie ochrony nieletnich przed szkodliwym wpływem informacji publicznie dostępnych; w tym samym dniu obchodziliśmy 220. rocznicę zdobycia Bastylii, upamiętniając takie wartości Oświecenia, jak wolność słowa i prawo do poszukiwania szczęścia. Wspomniana ustawa – której poprzednią wersję zawetował prezydent Litwy – została zatwierdzona przez litewski parlament w dniu 14 lipca 2009 r.; w tym samym dniu w nowo wybranym Parlamencie Europejskim odbywało się posiedzenie inauguracyjne.

 

Celem tej ustawy jest zapobieganie „publicznemu” prezentowaniu „informacji propagujących stosunki homoseksualne” i „stojących w sprzeczności z wartościami rodzinnymi”, jeżeli do informacji tych mogą mieć dostęp nieletni. Ponadto zaproponowano wprowadzenie w kodeksie karnym i administracyjnym przepisów, które mają być rozpatrzone i przyjęte we wrześniu, a które mogą doprowadzić do uznania za niezgodne z prawem działań osób „propagujących homoseksualizm”, które podlegałyby karze aresztu, prac na rzecz społeczności lub grzywny w wysokości do 1500 euro.

 

Czy Komisja nie uważa, że ustawa taka stoi w sprzeczności z Europejską konwencją o ochronie praw człowieka, Kartą praw podstawowych UE oraz art. 6 TUE i art. 13 TWE, czyli z podstawowymi wartościami, na których opiera się Europa? Co zrobi Komisja, by zagwarantować przestrzeganie przez Litwę zobowiązań wynikających z prawa europejskiego i międzynarodowego?

 

Czy Komisja zwróciła się o informacje na temat rodzaju materiałów objętych ustawą? Czy jej zakres obejmuje książki, dzieła sztuki, prasę, reklamę, muzykę i przedstawienia publiczne, np. teatralne? Czy ogólnikowość definicji nie skłoni autorów, wydawców i dziennikarzy do stosowania autocenzury mającej na celu uniknięcie kar będących przedmiotem debaty? Czy egzekwowanie takiej ustawy stanowiłoby ingerencję państwa i jego organów w definicję granic i charakteru sfery publicznej, a tym samym byłoby sprzeczne z wolnością i pluralizmem społeczeństwa?

 

Czy Komisja jest gotowa uruchomić w razie potrzeby procedurę, o której mowa w art. 7 TUE?

 

 

Przedłożone: 23.07.2009

Przekazane: 27.07.2009

Termin na udzielenie odpowiedzi: 03.08.2009