Perspektywy dla przemysłu i w dziedzinie zatrudnienia w branży hutniczej UE - pilna potrzeba podejmowania działań w obliczu utraty miejsc pracy i produkcji o kluczowym znaczeniu w państwach członkowskich

17.11.2014

Pytanie wymagające odpowiedzi ustnej O-000086/2014
do Komisji
art. 128 Regulaminu PE
Eleonora Forenza, Barbara Spinelli, Curzio Maltese, w imieniu grupy GUE/NGL

W listopadzie 2012 r. grupa Outokumpu, która w lutym tego samego roku połączyła się z Inoxum, otrzymała od Komisji pozwolenie na likwidację różnych gałęzi produkcji w fabryce stali przedsiębiorstwa ThyssenKrupp Acciai Speciali Terni w Terni, gdyż pozwolono jej na ich częściową sprzedaż oraz zatrzymanie dla siebie najbardziej lukratywnego sektora w Turynie.

Fabryka AST w Terni, w której wytwarza się specjalną stal nieżelazną „najwyższej jakości w UE”, stanowiła część planu naprawczego przedsiębiorstwa ThyssenKrupp, które w 2012 r. postanowiło wycofać się z produkcji stali żelaznej, sprzedać AST grupie Outokumpu i skupić się na kluczowej produkcji w innych sektorach.

W 2013 r. Komisja na mocy swojej decyzji zobowiązała Outokumpu do wycofania się z zakupu fabryki AST w Terni oraz inwestycji w nią, jak i w kilka zakładów w Niemczech, np. w Krefeld i Bochum, z uwagi na nadmierną koncentrację w skali rynku światowego, na którym grupa ta miała dominującą pozycję uważaną przez Światową Organizację Handlu za nie do przyjęcia, dzięki czemu ujawniono negatywny wpływ transakcji na zatrudnienie i wzrost oraz ogólnie na europejskie perspektywy w produkcji stali.

Na skutek decyzji Komisji ThyssenKrupp ponownie nabył fabrykę w Terni i po rak kolejny stał się jedynym właścicielem AST, choć wcześniejsze plany tego przedsiębiorstwa wykluczały jego zaangażowanie w dziedzinie produkcji stali żelaznej.

Plan rozwoju przemysłowego przedsiębiorstwa ThyssenKrupp przewiduje stopniowe zwalnianie robotników fabrycznych w zakładzie w Terni i poszukiwanie nowego nabywcy zamierzającego inwestować w produkcję stali żelaznej.

Czy Komisja mogłaby wskazać środki, jakie państwa członkowskie są gotowe podjąć, aby zatrzymać w UE najlepszych producentów stali żelaznej stanowiących istotny i strategiczny element w sektorze o kluczowym znaczeniu dla kompleksowej polityki przemysłowej?

W jaki sposób Komisja i państwa członkowskie zamierzają realizować skuteczną i innowacyjną politykę przemysłową, której początkiem jest utrzymanie i dowartościowanie we wszystkich państwach członkowskich najlepszych zakładów jako źródeł wiedzy fachowej oraz ich specjalizacji i możliwości, i jednocześnie uniknąć pokusy pozwolenia na ich zniszczenie i budzącą sprzeciw delokalizację, nawet między państwami członkowskimi?