Patenty i prawa do ochrony odmian roślin
18.11.2015
Pytanie wymagające odpowiedzi ustnej O-000146/2015
do Komisji
art. 128 Regulaminu PE
Czesław Adam Siekierski, w imieniu Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Pavel Svoboda, w imieniu Komisji Prawna
Niedawną decyzją (G2/12 i G2/13) Wielkiej Izby Odwoławczej Europejskiego Urzędu Patentowego (EPO) dopuszczono możliwość patentowania cech roślin, w tym również wtedy, gdy cechy te opracowano dzięki zastosowaniu zasadniczo biologicznych technik hodowlanych lub gdy można je uzyskać przy użyciu tych technik. W decyzji tej przyjęto wąską interpretację art. 53 lit. b) konwencji o patencie europejskim, a tym samym otworzyła ona szerokie możliwości udzielania patentów na odmiany roślin. Takie podejście stoi w sprzeczności z wyjątkami od prawa do ochrony odmian roślin, które sformułowano w art. 15 Międzynarodowej konwencja o ochronie nowych odmian roślin z 1991 r. i w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 2100/94. Nieograniczony dostęp do materiału biologicznego jest niezbędny, aby pobudzić potencjał innowacyjny sektora hodowców roślin. Wspomniana decyzja EPO osłabia zdolność sektora hodowców roślin do podejmowania innowacyjnych działań mających na celu opracowywanie nowych odmian i stanowi zagrożenie dla światowej produkcji żywności i światowego bezpieczeństwa żywnościowego. Odbije się ona negatywnie na konkurencyjności europejskiej gospodarki oraz może przyczynić się do powstania monopolów na rynku żywności poprzez ograniczenie różnorodności produktów oferowanych konsumentom.
Kwestią największej wagi jest zachowanie odpowiedniej równowagi w unijnym ustawodawstwie (zwłaszcza w dyrektywie 98/44/WE), aby z jednej strony wypełnić międzynarodowe zobowiązania w zakresie praw własności intelektualnej (UPOV), a z drugiej strony zwiększyć konkurencyjność europejskiego sektora hodowli roślin na polu innowacji. Zasada 26 Regulaminu wykonawczego do Konwencji o udzielaniu patentów europejskich stanowi, że przepisy dyrektywy 98/44/WE należy stosować jako uzupełniający środek na potrzeby interpretacji europejskich zgłoszeń patentowych oraz patentów dotyczących wynalazków biotechnologicznych. Doprecyzowanie przepisów dyrektywy 98/44/WE będzie zatem miało natychmiastowe przełożenie na praktyki EPO.
1. Czy Komisja jest świadoma tego, że wspomniana decyzja EPO ogranicza innowacje, uzależniając hodowców od właścicieli patentów, a w rezultacie będzie miała wpływ na światową produkcję żywności i światowe bezpieczeństwo żywnościowe?
2. Czy Komisja może w trybie pilnym doprecyzować przepisy dyrektywy 98/44/WE, aby skutecznie zastrzec brak zdolności patentowej odmian i cech roślin oraz zapewnić nieograniczoną możliwość korzystania z materiału biologicznego przez hodowców w celu pobudzenia innowacji, zagwarantowania równych warunków działania oraz stworzenia nowych szans dla MŚP w sektorze hodowców rośliny, czego domagał się Parlament w swojej rezolucji z dnia 10 maja 2012 r. w sprawie patentowania procesów o charakterze czysto biologicznym[1]?
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0202.