Uzasadnione podejrzenia dotyczące nadużyć ze strony norweskiego urzędu ds. ochrony dzieci (Barnevernet)

21.1.2016

Pytanie wymagające odpowiedzi ustnej O-000008/2016
do Komisji
art. 128 Regulaminu PE
Daniel Buda, Viorica Dăncilă, Maria Grapini, Siegfried Mureşan, Ramona Nicole Mănescu, Marian-Jean Marinescu, Theodor Dumitru Stolojan, Cristian-Silviu Buşoi, László Tőkés, Traian Ungureanu, Mihai Ţurcanu, Adina-Ioana Vălean, Claudia Tapardel, Norica Nicolai, Mircea Diaconu, Renate Weber, Monica Macovei, Cătălin Sorin Ivan, Doru-Claudian Frunzulică, Dan Nica, Claudiu Ciprian Tănăsescu, Damian Drăghici, Ioan Mircea Paşcu, Sorin Moisă, Emilian Pavel, Victor Boştinaru, Andi Cristea, Laurenţiu Rebega, Daciana Octavia Sârbu, Emil Radev, Michał Boni, Franc Bogovič, Csaba Sógor, Therese Comodini Cachia, Michaela Šojdrová, Vladimir Urutchev, Andrey Novakov, Lefteris Christoforou, Clara Eugenia Aguilera García, Marc Tarabella, Hugues Bayet, Tomáš Zdechovský

Środki podjęte przez norweski urząd ds. ochrony dzieci (Barnevernet) ograniczają prawa niektórych rodziców będących obywatelami UE do kontaktów z własnymi dziećmi, a gwałtowne odseparowanie dziecka od rodziny jest czynnikiem stresu, który może wpłynąć na dalszy rozwój dziecka.

Istnieją informacje wskazujące na przypadki, w których urząd Barnevernet podjął takie środki w następstwie wniosków podjętych na podstawie oświadczeń nauczycieli i dzieci, nie mając potwierdzenia, że oświadczenia te zostały złożone w obecności psychologa, bez wskazania procedury, zgodnie z którą przyjęto wspomniane oświadczenia, oraz bez obecności adwokata lub przedstawiciela rodziców, gwarantującej poszanowanie procedur przesłuchiwania nieletnich.

Mając na uwadze, że w Norwegii mieszka ponad 150 000 obywateli UE, którzy stanowią 3,5% całej populacji, są osobami zintegrowanymi społecznie i zawodowo, które przynoszą wartość dodaną społeczeństwu, w którym żyją, działania podjęte przez urząd Barnevernet mogą zagrażać życiu rodzinnemu wielu obywateli europejskich.

Czy Komisja może zażądać od władz norweskich wyjaśnień w odniesieniu do procedur stosowanych przez urząd Barnevernet?

Czy Komisja bierze pod uwagę możliwość rozszerzenia zakresu stosowania porozumień dwustronnych z krajami trzecimi w obszarze ochrony praw rodzin, w których przynajmniej jeden z członków jest obywatelem europejskim?

W jaki sposób Komisja może interweniować, kiedy stwierdza, że takie procedury mogą powodować urazy psychiczne i emocjonalne u nieletnich lub rodziców?