Regiony wyspiarskie

26.1.2016

Pytanie wymagające odpowiedzi ustnej O-000013/2016
do Komisji
art. 128 Regulaminu PE
Iskra Mihaylova, Komisji Rozwoju Regionalnego

Regiony wyspiarskie zaklasyfikowane jako regiony NUTS-2 i NUTS-3 mają wspólne i szczególne cechy o charakterze stałym wyraźnie odróżniające je od obszarów kontynentalnych. Zgodnie z art. 174 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) obszary wyspiarskie uznano za regiony o stałych niekorzystnych warunkach wymagających szczególnej uwagi.

Podczas przygotowywania okresu programowania finansowego 2014–2020 nie przewidziano jednak żadnych specjalnych środków finansowych dla regionów wyspiarskich UE na poziomie NUTS-2 i NUTS-3, lecz jedynie możliwość kształtowania stóp współfinansowania dla niektórych typów wysp zgodnie z art. 121 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013.

– Czy Komisja może przedstawić jednoznaczną definicję stałych niekorzystnych warunków naturalnych lub demograficznych wynikających z art. 174 TFUE, z jakimi mają do czynienia regiony wyspiarskie na poziomie NUTS-2 i NUTS-3?

– Jakie konkretne instrumenty i zasoby w ramach polityki spójności są dostępne z myślą o przeciwdziałaniu niekorzystnym warunkom panującym w regionach wyspiarskich?

– Jak Komisja zamierza w przyszłości przestrzegać art. 174 TFUE w odniesieniu do kwestii uznawania stałych niekorzystnych warunków, z którymi mają do czynienia regiony wyspiarskie na poziomie NUTS-2 i NUTS-3 i które stanowią stałą przeszkodę mogącą mieć wpływ na realizację celów polityki spójności?

– Czy Komisja jest zdania, że można by brać pod uwagę wskaźniki inne niż PKB, które wykraczają poza pomiar produkcji gospodarczej i uwzględniają specyfikę wysp, takie jak regionalny indeks konkurencyjności, aby lepiej odzwierciedlać niekorzystną sytuację gospodarczą i społeczną wynikającą z naturalnych niekorzystnych warunków o charakterze stałym występujących w takich regionach?