Stan wdrożenia porozumienia na rzecz zrównoważoności w Bangladeszu
Pytanie wymagające odpowiedzi ustnej O-000037/2017
do Komisji
art. 128 Regulaminu PE
Bernd Lange, Sajjad Karim, Komisji Handlu Międzynarodowego
W 2013 r. Komisja, Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP) i kluczowi partnerzy handlowi zawarli porozumienie na rzecz zrównoważoności, mające na celu poprawę bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wzmocnienie praw pracowniczych w przemyśle konfekcyjnym w Bangladeszu. Porozumieniu na rzecz zrównoważoności towarzyszą wspierające je porozumienie w sprawie bezpieczeństwa pożarowego i bezpieczeństwa budynków, integrujące unijne marki z przemysłem konfekcyjnym w Bangladeszu, oraz działania następcze w postaci następnego posiedzenia w dniu 18 maja 2017 r. W listopadzie 2016 r. Komisja Handlu Międzynarodowego (INTA) wysłała do Bangladeszu delegację, aby ta na miejscu podjęła działania następcze dotyczące porozumienia. O ile osiągnięto postępy w zakresie poprawy bezpieczeństwa i higieny pracy, o tyle wzmocnienie praw pracowniczych nadal stanowi wyzwanie. Od czasu zakończenia wizyty komisji INTA w Bangladeszu miały miejsce aresztowania liderów związków zawodowych, przepisy prawa pracy w strefach produkcji eksportowej nadal są niezgodne z międzynarodowymi standardami, a przestępstwa przeciwko związkowcom często pozostają bezkarne. Mimo postępów poczynionych w zakresie bezpieczeństwa pożarowego i bezpieczeństwa budynków, strony porozumienia są zaniepokojone wolnym tempem przeprowadzania działań naprawczych w zakresie kluczowych kwestii związanych z bezpieczeństwem. Komisja i Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ) rozpoczęły pogłębiony dialog na temat praw pracowniczych i praw człowieka w celu osiągnięcia większej zgodności z zasadami konwencji wymienionych w rozporządzeniu w sprawie ogólnego systemu preferencji taryfowych, które to zasady powinny być przestrzegane przez Bangladesz będący beneficjentem inicjatywy „wszystko oprócz broni”. W liście skierowanym przez służby Komisji do rządu Bangladeszu dnia 16 marca Komisja zaapelowała o „osiągnięcie wystarczającego, istotnego i znaczącego postępu oraz opracowanie solidnej i określonej w czasie strategii” w terminie do 18 maja w odniesieniu do następujących czterech punktów:
– złożenie poprawek do kodeksu pracy z 2013 r.;
– dopilnowanie, aby przepisy regulujące pracę w strefach produkcji eksportowej pozwalały na pełną wolność zrzeszania się;
– zbadanie w trybie pilnym wszelkich aktów dyskryminacji związków zawodowych;
– dopilnowanie, aby wnioski o rejestrację związków zawodowych były sprawnie rozpatrywane i nie były odrzucane, chyba że nie spełniają jasnych i obiektywnych kryteriów określonych na mocy przepisów.
1. Co dokładnie należy rozumieć przez „wystarczający, istotny i znaczący postęp” i co stanowiłoby ostateczną konsekwencję nieosiągnięcia takiego postępu?
2. W ostatnim sprawozdaniu w sprawie stanu technicznego wymieniono szereg problemów, którymi wciąż powinien zająć się Bangladesz. W czerwcu 2016 r. MOP zwróciła uwagę, że Bangladesz rażąco narusza swoje zobowiązania wynikające z konwencji MOP nr 87 dotyczącej wolności związkowej. Jakie postępy osiągnięto od tego czasu w tym zakresie?
3. Jakie są kolejne kroki w procesie pogłębionego dialogu z Bangladeszem? W jakim stopniu Komisja dostrzega dowody na to, że Bangladesz może w sposób rażący i systematyczny łamać zasady określone w konwencjach wymienionych w rozporządzeniu w sprawie ogólnego systemu preferencji taryfowych?
4. Jakich wyników oczekuje się po następnym posiedzeniu partnerów porozumienia na rzecz zrównoważoności w Dhace w połowie maja?
5. Jaki jest aktualny stan dyskusji mających na celu przedłużenie porozumienia w sprawie bezpieczeństwa pożarowego i bezpieczeństwa budynków, wygasającego w maju 2018 r.?