VP/HR - Położenie kresu małżeństwom dzieci

31.8.2017

Pytanie wymagające odpowiedzi ustnej O-000064/2017
do Komisji
art. 128 Regulaminu PE
Vilija Blinkevičiūtė, Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia

Co trzecia dziewczynka w krajach rozwijających się wychodzi za mąż przed osiągnięciem 18 roku życia, a co dziewiąta przed ukończeniem 15 roku życia. Małżeństwa dzieci dotyczą zarówno chłopców, jak i dziewcząt. Te drugie są jednak najbardziej zagrożone i stanowią 82 % dzieci w związkach małżeńskich. Problem ten występuje nie tylko w krajach trzecich, lecz również w Europie.

Zgodnie z art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) UE przyczynia się do wspierania praw dziecka, natomiast małżeństwa dzieci, wczesne i przymusowe małżeństwa stanowią naruszenie tych praw. Jednym z celów zrównoważonego rozwoju ONZ jest wyeliminowanie wszelkich szkodliwych praktyk, w tym małżeństw dzieci oraz wczesnych i przymusowych małżeństw. Jednocześnie położenie kresu małżeństwom dzieci oraz wczesnym i przymusowym małżeństwom uznano za jeden z priorytetów działalności UE we wspólnym dokumencie roboczym służb zatytułowanym „Równość płci oraz wzmocnienia pozycji kobiet: przekształcanie życia dziewcząt i kobiet poprzez stosunki zewnętrzne UE (2016–2020)”, w planie działania UE dotyczącym praw człowieka na lata 2015–2019 oraz w unijnym planie działania w sprawie równości płci na lata 2016–2020, gdzie podkreślono, że kobiety i dziewczęta muszą mieć możliwość pełnego korzystania z wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności. UE postanowiła niedawno podpisać konwencję stambulską, w której uznaje się małżeństwo przymusowe za formę przemocy wobec kobiet i zachęca do objęcia środkami konwencji chłopców i mężczyzn, ponieważ oni również mogą być ofiarami takich małżeństw. W konwencji wezwano do kryminalizacji aktu zmuszania dziecka do zawarcia małżeństwa oraz zwabiania go do innego kraju w celu zmuszenia do zawarcia małżeństwa.

Ponadto nieletnie panny młode zwykle wcześnie zachodzą w ciążę i często umierają w wyniku związanych z tym powikłań.

1. Jak Komisja ocenia wpływ projektów lub kampanii mających na celu walkę z małżeństwami dzieci oraz poziom finansowania tego celu we wszystkich działaniach zewnętrznych UE? Czy Komisja uwzględnia wskaźniki dotyczące małżeństw dzieci w umowach o współpracy i czy zapewnia szczegółowe poziomy odniesienia dotyczące eliminowania tego zjawiska?

2. Jakie kroki są podejmowane w celu zapewnienia ochrony praw i zdrowia (w tym praw i zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego) wszystkich dzieci w państwach członkowskich UE w związku z małżeństwami dzieci oraz w celu zapewnienia stosowania jednolitych norm prawa, m.in. z myślą o ratyfikacji przez UE konwencji stambulskiej?

3. Jak Komisja i państwa członkowskie rozwiązują problem małżeństw dzieci, szczególnie w przypadku dzieci uchodźców i dzieci ubiegających się o azyl?