Według Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji (IOM)[1] do dnia 28 sierpnia 2019 roku w Morzu Śródziemnym zginęło 909 osób. W dniu 29 marca 2019 r. Rada przedłużyła mandat operacji EUNAVFOR MED Sophia do dnia 30 września, ale ograniczyła go do operacji lotniczych, podczas gdy operacje morskie (jednostek pływających) zostały zawieszone. Włochy zamknęły swoje porty dla osób uratowanych na morzu i znacznie ograniczyły działania w zakresie koordynacji poszukiwań i ratownictwa na Morzu Śródziemnym. Przy wsparciu Komisji niektóre państwa członkowskie przyjmują uratowane osoby w oparciu o doraźny mechanizm dystrybucji, który zmusza załogi i osoby uratowane do pozostawania na pełnym morzu przez kilka dni, jeśli nie tygodni, zanim zostaną one wpuszczone do bezpiecznej przystani. W rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 12 kwietnia 2016 r. w sprawie sytuacji na Morzu Śródziemnym i potrzeby całościowego podejścia UE do problematyki migracji stwierdzono, że „kapitanowie statków prywatnych lub organizacje pozarządowe, które udzielają pomocy osobom będącym w niebezpieczeństwie na morzu, nie mogą ryzykować kary za udzielanie takiej pomocy”. W lipcu 2018 r. Parlament zwrócił się do Komisji o udostępnienie państwom członkowskim wytycznych zapobiegających kryminalizacji pomocy humanitarnej.
W tym kontekście Parlament zwraca się do Komisji o wyjaśnienie, jakiego rodzaju wsparcia udziela ona w celu wzmocnienia zdolności poszukiwawczych i ratowniczych na Morzu Śródziemnym:
–w odniesieniu do działań koordynujących na Morzu Śródziemnym;
–poprzez wyjaśnienie, które formy pomocy nie powinny być karane przez państwa członkowskie, oraz
–poprzez przyczynienie się do wypracowania rozwiązania problematyki dystrybucji osób uratowanych na morzu zgodnie z zasadą solidarności i sprawiedliwego podziału odpowiedzialności.