Ceny gazu ziemnego osiągnęły najwyższy poziom w grudniu 2021 r., kiedy to były 4,5 razy wyższe niż w styczniu 2021 r. Ten znaczny wzrost wynikał z globalnej dynamiki podaży i popytu, spotęgowanej czynnikami związanymi z pandemią i napięciami geopolitycznymi, w połączeniu z niższym niż oczekiwano importem gazu ziemnego do Europy, zwłaszcza z Rosji. Doprowadziło to do tego, że ilość magazynowanego gazu ziemnego spadła poniżej średniej, a wysokie ceny energii doprowadziły do wzrostu inflacji w całej Unii.

Ponieważ gospodarka zaczyna wychodzić z kryzysu pandemicznego, UE i jej państwa członkowskie muszą znaleźć rozwiązania strukturalne, aby chronić i wspierać ich gospodarstwa domowe, a także przemysł i przedsiębiorstwa, zwłaszcza MŚP i mikroprzedsiębiorstwa. W tym celu należy podjąć kroki w celu rozwiązania problemów związanych z dużą ekspozycją UE na międzynarodowe rynki gazu, zależnością od niektórych indywidualnych dostawców, a także próbami manipulowania rynkiem i angażowania się w fałszywe spekulacje.

1. Jakie są wstępne ustalenia dochodzenia Komisji w sprawie ewentualnych zachowań antykonkurencyjnych na rynku gazu i kiedy wnioski te zostaną podane do wiadomości publicznej?

2. Czy przeprowadzono ocenę skuteczności art. 11 dyrektywy 2009/73/WE i decyzji dotyczącej sprawy AT.39816 w ograniczaniu ryzyka dla bezpieczeństwa dostaw energii w państwach członkowskich?

3. Czy obecne ilości zmagazynowanego gazu ziemnego zwiększają podatność UE na presję zewnętrzną w perspektywie krótkoterminowej? Czy określono konkretne progi dla poziomów magazynowania?

4. Jakie zmiany strukturalne można by wprowadzić na rynku na szczeblu UE, aby umożliwić państwom członkowskim ochronę konsumentów przed niestabilnością międzynarodowego rynku gazu w przyszłości?

5. Jakie konkretne działania podejmie Komisja, aby lepiej informować obywateli UE o przyczynach dramatycznego wzrostu cen energii, którego doświadczają?

Przedłożone: 3.3.2022

Termin ważności: 4.6.2022