Απάντηση της εκτελεστικής αντιπροέδρου κας Vestager εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

12.3.2020

Η οδηγία 2019/1[1] εγγυάται την ανεξαρτησία του συνόλου του προσωπικού των εθνικών αρχών ανταγωνισμού κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Η απόλυση μελών του προσωπικού που δεν προστατεύονται άμεσα από το άρθρο 4 παράγραφοι 3 και 4 επειδή δεν είναι «πρόσωπα που λαμβάνουν αποφάσεις» ή «μέλη του οργάνου λήψης αποφάσεων» ενδέχεται να εξακολουθεί να συνιστά παράβαση της οδηγίας εάν στόχος της είναι η υπονόμευση της ανεξαρτησίας της οικείας αρχής.

Η καταληκτική ημερομηνία για την μεταφορά της εν λόγω οδηγίας στο εθνικό δίκαιο είναι το αργότερο η 4η Φεβρουαρίου 2021. Μέχρι τότε, τα κράτη μέλη πρέπει να απέχουν από τη λήψη μέτρων που θα μπορούσαν να θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο το επιδιωκόμενο από την οδηγία[2] αποτέλεσμα. Στην παρούσα περίπτωση, οι νέοι κανόνες επιλεξιμότητας και η άμεση εφαρμογή τους στην Ελλάδα δεν δικαιολογούν τη λήψη επίσημων μέτρων κατά τη διάρκεια της προθεσμίας μεταφοράς στο εσωτερικό δίκαιο, διότι, βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών, δεν φαίνεται πιθανό να διακυβευθεί σοβαρά η επίτευξη των στόχων της οδηγίας από τη χρονική στιγμή που πρέπει να μεταφερθεί στο εθνικό δίκαιο[3].

Η νομολογία που αναφέρουν οι κυρίες και κύριοι βουλευτές αφορά ανεξάρτητες αρχές με αρμοδιότητες στους τομείς της προστασίας των δεδομένων και των ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Ερμηνεύει το παράγωγο δίκαιο της ΕΕ σε τομείς που δεν σχετίζονται με τον ανταγωνισμό και δεν ενσωματώνει τις γενικές αρχές του δικαίου της ΕΕ.

• [1] Οδηγία 2019/1 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2018, για την παροχή αρμοδιοτήτων στις αρχές ανταγωνισμού των κρατών μελών ώστε να επιβάλλουν αποτελεσματικότερα τους κανόνες και για τη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς, ΕΕ L 11 της 14.1.2019, σ. 3‐33.
• [2] Υπόθεση C-129/96, Inter-Environnement Wallonie.
• [3] Υπόθεση C-129/96, Inter-Environnement Wallonie, σκέψεις 47-49.