WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI
12.1.2005
- –Michael Gahler, Bernd Posselt, Thomas Mann, Struan Stevenson i Alejo Vidal-Quadras, w imieniu grupy politycznej PPE-DE
- –Christa Prets, Paulo Casaca i Jan Marinus Wiersma, w imieniu grupy politycznej PSE
- –Cecilia Malmström i Alexander Nuno Alvaro, w imieniu grupy politycznej ALDE
- –Angelika Beer i Monica Frassoni, w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
- –André Brie i Giusto Catania, w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
- –ALDE (B6‑0036/2005)
- –PPE-DE (B6‑0044/2005)
- –PSE (B6‑0052/2005)
- –GUE/NGL (B6‑0054/2004)
- –Verts/ALE (B6‑0058/2005)
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Iranu
Parlament Europejski,
- uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Iranu,
- uwzględniając dialog UE-Iran na temat praw człowieka, a zwłaszcza jego czwartą turę, która odbyła się w dniach 14-15 czerwca 2004 r. w Teheranie, w trakcie której rząd Iranu zobowiązał się do zwiększenia stopnia poszanowania praw człowieka i wzmocnienia rządów prawa,
- uwzględniając Powszechną Deklarację Praw Człowieka ONZ oraz Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych, jak również Konwencję o Prawach Dziecka ONZ, których Iran jest stroną,
- uwzględniając zalecenie prezesa Sądu Najwyższego Islamskiej Republiki Iranu, wydane sędziom w grudniu 2002 r. i odnoszące się do wybierania alternatywnych kar w sprawach, w których wydany zostałby wyrok ukamienowania oraz jego oświadczenie z kwietnia 2004 r. w sprawie zakazu stosowania tortur i będące konsekwencją powyższego przyjęcie odnośnego prawodawstwa przez parlament, które w maju 2004 r. zostało zatwierdzone przez Radę Strażników Rewolucji,
- uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z 16-17 grudnia 2004 r.,
- uwzględniając własną decyzję w sprawie ustanowienia delegacji międzyparlamentarnej ds. stosunków z Iranem,
- uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że mnożą się doniesienia na temat dokonywanych egzekucji lub nakładanych kar śmierci, co stoi w jawnej sprzeczności z międzynarodowo uznanymi gwarancjami, włączając w to wyroki przeciwko młodocianym przestępcom, ciężarnym kobietom i osobom upośledzonym umysłowo,
B mając na uwadze, że w rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ z dnia 20 grudnia 2004 r. jest mowa o pogarszaniu się sytuacji w zakresie wolności myśli i słowa oraz wolności mediów, a zwłaszcza o nasilających się prześladowaniach pokojowego wyrażania poglądów politycznych, włączając w to samowolne aresztowania i zatrzymania bez stawiania zarzutów lub procesu,
C mając na uwadze, że doniesienia mówią o samowolnych aresztowaniach dziennikarzy, dziennikarzy internetowych i edytorów dzienników internetowych (tzw. webloggers), blokowaniu publikacji w sieci i zastraszaniu dziennikarzy donoszących o torturach długimi wyrokami więziennymi, przez co irański wymiar sprawiedliwości rozprawia się z ostatnim istniejącym sposobem dostępu obywateli do nieocenzurowanej informacji,
D mając na uwadze, że specjalny sprawozdawca ONZ Ambeyi Ligabo uznał, że irańskie prawo prasowe i Kodeks karny nie są zgodne z dopuszczalnymi ograniczeniami wyliczonymi w art. 19 ust. 3 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych,
E mając na uwadze, że Iran wciąż nie jest stroną Konwencji o zniesieniu wszelkich form dyskryminacji kobiet oraz że irański parlament niedawno odrzucił projekt aktu prawnego dotyczącego równouprawnienia płci,
F. mając na uwadze, że Rada w dniach 13-14 grudnia wyraziła swoje poparcie dla procesu negocjacji długoterminowego porozumienia UE-Iran, po przyjęciu do wiadomości potwierdzenia przez Międzynarodową Agencję Energii Atomowej całkowitego zawieszenia przez Iran działań związanych ze wzbogacaniem i ponownym przetwarzaniem, a także mając na celu ponowienie negocjacji na temat porozumienia o handlu i współpracy, jak i uzyskanie obiektywnej gwarancji, że irański program jądrowy istnieje wyłącznie dla celów pokojowych;
1. ponawia swój ogólny sprzeciw wobec kary śmierci, a szczególnie stanowczo potępia wyroki śmierci wydane i/lub wykonane na młodocianych przestępcach, ciężarnych kobietach i osobach upośledzonych umysłowo;
2. wzywa władze Iranu do wykazania, że rzeczywiście wprowadzają w życie zadeklarowane moratorium na ukamienowania oraz domaga się natychmiastowego wprowadzenia w życie zadeklarowanego zakazu tortur, przyjętego przez parlament i zatwierdzonego przez Radę Strażników Rewolucji;
3. potępia akcje prowadzone przez wymiar sprawiedliwości, wymierzone przeciwko dziennikarzom, dziennikarzom internetowym i edytorom dzienników internetowych (tzw. webloggers) i prowadzące do zamykania publikacji, zatrzymań oraz – zgodnie z doniesieniami – do szeroko stosowanych tortur i wymuszania fałszywych zeznań, a także wzywa władze do uwolnienia wszystkich więźniów zatrzymanych, sądzonych bądź skazanych za przestępstwa bez użycia przemocy, związane z wolnością prasy i myśli;
4 wzywa parlament Iranu do przyjęcia prawa prasowego Iranu i Kodeksu karnego w świetle obowiązku spoczywającego na Iranie, wynikającego z Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, a zwłaszcza do uchylenia wszelkich przepisów prawa karnego odnoszących się do pokojowego wyrażania opinii, w tym również na łamach prasy;
5. wzywa władze do poszanowania międzynarodowo uznanych gwarancji prawnych, między innymi tych odnoszących się do osób należących do mniejszości wyznaniowych uznanych oficjalnie lub w inny sposób;
6. z zadowolenie przyjmuje zawieszenie egzekucji Hajieha Esmailvanda oraz doniesienia, zgodnie z którymi sprawa Leyli Moafi została przekazana do rozpatrzenia przez sądowych ekspertów ds. psychiatrii, którzy mają „zbadać jej stan umysłowy”; podkreśla jednak fakt, że zarzucane ww. osobom „przestępstwa” nie są uznawane przez opinię międzynarodową za przypadki naruszenia prawa karnego, a zatem ich ściganie na drodze sądowej jest sprzeczne z międzynarodowymi standardami praw człowieka;
7. nalega na to, by czynności seksualne odbyte za przyzwoleniem dwóch stron, w zaciszu domowym, zostały objęte pojęciem „prywatności” oraz wzywa do bezzwłocznego uwolnienia Hajieha Esmailvanda i Leyli Moafi;
8. z zadowoleniem przyjmuje i wyraża poparcie dla negocjacji UE-Iran w sprawie kwestii jądrowych, widząc w tym również okazję do poczynienia postępów w dialogu UE-Iran na temat praw politycznych i praw człowieka oraz w dialogu UE-Iran na temat stosunków handlowych i gospodarczych; wspiera też Radę w jej oczekiwaniu na działania ze strony Iraku dotyczące innych kwestii niepokojących UE, takich jak: zakończenie udzielania wsparcia organizacjom terrorystycznym, większe poszanowanie praw człowieka oraz zmiana podejścia do procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie;
9. Zwraca się do parlamentarnej Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Wolności Obywatelskich o rozpatrzenie sposobu, w jaki Parlament może zaangażować się w proces regularnego aktualizowania wspólnego stanowiska Rady w sprawie wprowadzania w życie szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu, biorąc pod uwagę rozwój sytuacji od 2001 r.;
10. wyraża nadzieję, że ustanowienie delegacji międzyparlamentarnej ds. stosunków z Iranem umożliwi Parlamentowi zaangażowanie się w owocny dialog z irańskim parlamentem oraz irańskim społeczeństwem obywatelskim;
11. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Wysokiemu Przedstawicielowi UE ds. WPZiB, rządom i parlamentom Państw Członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Islamskiej Republiki Iranu.