WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI
5.7.2006
- –Simon Coveney i Charles Tannock, w imieniu grupy politycznej PPE-DE
- –Pasqualina Napoletano, Catherine Trautmann i Christa Prets, w imieniu grupy politycznej PSE
- –Henrik Lax, Marios Matsakis i Frédérique Ries, w imieniu grupy politycznej ALDE
- –Daniel Marc Cohn-Bendit i Monica Frassoni, w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
- –Vittorio Agnoletto, Umberto Guidoni i Miguel Portas, w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
- –Hanna Foltyn-Kubicka, Mieczysław Edmund Janowski, Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk, Zdzisław Zbigniew Podkański i Janusz Wojciechowski, w imieniu grupy politycznej UEN
- –Verts/ALE (B6‑0401/2006)
- –UEN (B6‑0402/2006)
- –GUE/NGL (B6‑0404/2006)
- –PPE-DE (B6‑0408/2006)
- –ALDE (B6‑0411/2006)
- –PSE (B6‑0414/2006)
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie wolności wypowiedzi w Internecie
Parlament Europejski,
- uwzględniając swoje poprzednie roczne sprawozdania w sprawie światowej sytuacji w zakresie praw człowieka,
- uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie praw człowieka i wolności prasy oraz w sprawie oceny światowego szczytu społeczeństwa informacyjnego, który odbył się w Tunezji w grudniu 2005 r.,
- uwzględniając art. 19 Uniwersalnej Deklaracji Praw Człowieka,
- uwzględniając art. 10 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka,
- uwzględniając wytyczne UE w sprawie dialogów dotyczących praw człowieka (2001) oraz obrońców praw człowieka (2004) i ich pierwszą ocenę podczas prezydencji austriackiej,
- uwzględniając deklarację zasad przyjętą w dniu 12 grudnia 2003 r. na światowym szczycie społeczeństwa informacyjnego,
- uwzględniając wspólną deklarację z dnia 21 grudnia 2005 r. złożoną przez specjalnego sprawozdawcę ONZ ds. wolności opinii i wypowiedzi, przedstawiciela OBWE ds. wolności mediów oraz specjalnego sprawozdawcy Organizacji Państw Amerykańskich (ang. OAS) ds. wolności wypowiedzi,
- uwzględniając politykę UE w zakresie praw człowieka i demokratyzacji w krajach trzecich, przyjętą przez Radę w grudniu 2005 r.,
- uwzględniając Europejską Inicjatywę na rzecz Demokracji i Praw Człowieka (EIDHR),
– uwzględniając art. 115 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że art. 19 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka stanowi, że każdy człowiek ma prawo do wolności poglądów i swobodnego ich wyrażania; prawo to obejmuje wolność wyrażania poglądów bez przeszkód oraz wolność poszukiwania, otrzymywania i przekazywania informacji i idei za pośrednictwem dowolnych mediów, bez względu na granice,
B. z zadowoleniem przyjmując oświadczenie złożone przez Światowy Szczyt ds. Społeczeństwa Informacyjnego, który odbył się w dniach 16-18 listopada 2005 r. w Tunisie, w sprawie pierwszorzędnego znaczenia społeczeństwa informacyjnego dla demokracji i poszanowania praw człowieka i wolności podstawowych, szczególnie wolności wypowiedzi i poglądów, a także wolności otrzymywania i dostępu do informacji,
C. mając na uwadze, że obecnie wolność wypowiedzi w dużym stopniu przeniosła się do sieci, ponieważ Internet stał się preferowanym narzędziem wypowiedzi dysydentów politycznych, działaczy demokratycznych, obrońców praw człowieka i niezależnych dziennikarzy na całym świecie,
D. mając na uwadze, że dostęp do Internetu może wzmocnić demokrację i przyczynić się do gospodarczego i społecznego rozwoju kraju oraz że ograniczanie tego dostępu jest niezgodne z prawem do wolności wypowiedzi,
E. mając na uwadze, że ograniczenia powinno się stosować wyłącznie w przypadkach wykorzystania Internetu do działań nielegalnych, jak podżeganie do nienawiści, przemocy i rasizmu, propaganda totalitarna oraz udostępnianie pornografii dzieciom lub seksualne wykorzystywanie dzieci;
F. mając na uwadze, że według Reporterów bez Granic autorytarne systemy i rządy pracują nad coraz dalej idącymi metodami kontrolowania sieci, głównie przez posługiwanie się coraz bardziej wyrafinowanymi technologiami filtrowania i nadzoru komunikacji elektronicznej oraz poprzez tworzenie cyber-policji,
G. mając na uwadze, że zgodnie z organizacjami praw człowieka obecnie w więzieniach przetrzymywanych jest bardzo wielu cyber-dysydentów – z czego większość w Chinach – w tym Hao Wu, chiński autor blogów i reżyser filmów dokumentalnych, Yang Zili, chiński cyber-dysydent, Shi Tao, chiński dziennikarz, pracownik dziennika Dangdai Shangbao, Motjaba Saminejad, irański autor blogów, Mohammed Abbou, tunezyjski prawnik, Pham Hong Son, wietnamski lekarz, oraz Habib Saleh, syryjski dziennikarz internetowy; mając na uwadze, że niedawne przypadki dotyczą egipskich autorów blogów – Mohammeda Sharkawy'ego i Karmia El-Shaera,
H. mając na uwadze, że zgodnie ze sprawozdaniem złożonym przez Reporterów Bez Granic za wrogów wolności wypowiedzi on-line można uznać wiele krajów, w tym Chiny, Białoruś, Birmę, Kubę, Iran, Libię, Malediwy, Nepal, Koreę Północną, Uzbekistan, Arabię Saudyjską, Syrię, Tunezję, Turkmenistan i Wietnam,
H. mając na uwadze, że firmy mające siedziby w państwach demokratycznych częściowo zapewniają wyżej wymienionym krajom narzędzia cenzury sieci i monitorowania komunikacji elektronicznej,
J. mając na uwadze, że rządowi chińskiemu udało się przekonać firmy takie jak Yahoo, Google i Microsoft do ułatwienia cenzury swoich usług na chińskim rynku internetowym, zwraca również uwagę na fakt, że inne rządy domagały się narzędzi cenzury od innych firm,
K. mając na uwadze, że sprzęt i technologie dostarczane przez zachodnie firmy, takie jak CISCO Systems, Telecom Italia i Wanadoo, filia firmy France Telecom, zostały wykorzystane przez rządy do celów prowadzenia cenzury Internetu uniemożliwiającej wolność wypowiedzi,
L. mając na uwadze, że w lutym 2006 r. amerykańscy ustawodawcy wprowadzili projekt ustawy „Global On-line Freedom Act”, mającej na celu uregulowanie działalności firm internetowych działających w represyjnych krajach,
M. mając na uwadze, że UE powinna udowadniać, że prawa użytkowników Internetu znajdują się w centrum jej uwagi i że jest ona gotowa działać na rzecz wspierania wolnej wypowiedzi on-line,
1. ponownie potwierdza, że wolność wypowiedzi jest kluczową wartością uznawaną przez wszystkie kraje UE i że w jej obronie muszą one podjąć konkretne kroki;
2. wzywa w tym kontekście Radę i państwa członkowskie UE do uzgodnienia wspólnego oświadczenia potwierdzającego ich wolę ochrony praw użytkowników Internetu i do promowania na całym świecie wolnej wypowiedzi w Internecie;
3. ponawia swe zobowiązanie dotrzymania zasad potwierdzonych na szczycie w Tunezji, tzn.:
- -budowania społeczeństwa infrmacyjnego w oparciu o prawa człowieka i wolności podstawowe,
- -zwalczania „przepaści cyfrowej” i poszukiwania zasobów z przeznaczeniem na plany działania mające na celu wspieranie rozwoju,
- -opracowywania rozwiązań dotyczących zarządzania Internetem, które będą bardziej zrównoważone, pluralistyczne i reprezentatywne dla zaangażowanych państw, tak aby stawić czoła nowym wyzwaniom technologicznym (spamming, ochrona danych itd.);
4. zdecydowanie potępia ograniczenia zawartości Internetu, odnoszące się zarówno do rozpowszechniania i odbioru informacji, nakładane przez rządy i nie pozostające w ścisłej zgodności z gwarancją wolności wypowiedzi; zdecydowanie potępia nękanie i więzienie dziennikarzy i innych osób wyrażających w Internecie swoje opinie; wzywa w tym kontekście Radę i Komisję do przyjęcia wszystkich niezbędnych środków w stosunku do władz odnośnych krajów w celu zapewnienia natychmiastowego zwolnienia wszystkich zatrzymanych użytkowników Internetu;
5. wzywa Komisję i Radę do opracowania nieobowiązkowego kodeksu postępowania, który nałożyłby ograniczenia na działalność firm w krajach represyjnych;
6. wzywa Komisję i Radę do kontynuowania obecności i czynnego uczestnictwa UE oraz przedstawiania wspólnych stanowisk, szczególnie z Radą Ekonomiczno-Społeczną (ang. ECOSOC), Międzynarodową Unią Telekomunikacyjną (ang. ITU), UNESCO i Programem Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (ang. UNDP);
7. wzywa Radę i Komisję, aby przy rozważaniu programów pomocowych dla krajów trzecich wzięły pod uwagę potrzebę zapewnienia swobodnego dostępu do Internetu obywatelom tych krajów;
8. z zadowoleniem przyjmuje wspólne oświadczenie inwestorów dotyczące wolności wypowiedzi i Internetu z inicjatywy Reporterów Bez Granic; podkreśla, że korporacje świadczące usługi w zakresie wyszukiwania w Internecie, czatu, umieszczania na stronach itp. powinny odpowiadać za zagwarantowanie poszanowania praw użytkowników;
9. Zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.